Αυτό το είδος τέχνης χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα σε περιόδους που πολιτικά
κινήματα, όπως ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός, προωθούσαν την ενδυνάμωση της
εργατικής τάξης, τονίζοντας την αξία της συλλογικής εργασίας και τη σημασία της
κοινωνικής ισότητας. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου αγάλματος, η απεικόνιση
ενός εργάτη σε κεντρική θέση σε δημόσιο χώρο αποπνέει ένα πολιτικό μήνυμα υπέρ
της εργατικής τάξης και της συμβολής της στην ανάπτυξη της κοινωνίας, πιθανώς
συνδεδεμένο με εργατικά ή αριστερά κινήματα.
Τα γλυπτά του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στις πρώην κομμουνιστικές χώρες
της Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ένωσης γνώρισαν διαφορετικές τύχες
μετά την πτώση των καθεστώτων αυτών. Σε πολλές περιπτώσεις καταστράφηκαν ή
απομακρύνθηκαν καθώς θεωρήθηκαν σύμβολα καταπίεσης και συνδέθηκαν με τη
δικτατορία των κομμουνιστικών καθεστώτων. Νέες κυβερνήσεις και τοπικές αρχές,
θέλοντας να αποστασιοποιηθούν από το παρελθόν, αφαίρεσαν αυτά τα μνημεία από
δημόσιους χώρους. Σε ορισμένες περιπτώσεις καλλιτέχνες ή πολιτικοί φορείς
επαναχρησιμοποίησαν αυτά τα γλυπτά για νέες καλλιτεχνικές εκφράσεις, ενίοτε
σχολιάζοντας ή ειρωνευόμενοι το κομμουνιστικό παρελθόν. Η μοίρα αυτών των
γλυπτών αντανακλά την πολιτική και κοινωνική αλλαγή που επήλθε στις πρώην
σοσιαλιστικές χώρες μετά το 1989, με πολλές από αυτές να προσπαθούν να
αποκοπούν από το κομμουνιστικό τους παρελθόν.
