Με μεγάλη επιτυχία αναβίωσε και φέτος το έθιμο "Τσιριβαρβαρα" στο Αμύνταιο| 19 ΦΩΤΟ!

Το βράδυ του Σαββάτου 3 Δεκεμβρίου, όσοι βρέθηκαν στο Αμύνταιο είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια μεγάλη γιορτή με πολύ κέφι, χορό, πλούσια εδέσματα και κρασί.

Θερμά συγχαρητήρια στο δήμο Αμυνταίου για την οργάνωση της γιορτής,η οποία τα τελευταία δύο χρόνια δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημίας , στους συλλόγους που συμμετείχαν,σε όλους τους δημοτικούς υπαλλήλους και τους εθελοντές και φυσικά στους φιλόξενους Αμυνταιωτες που τίμησαν το έθιμο και άναψαν τις φωτιές στις γειτονιές τους , υποδεχόμενοι τους πολυάριθμους επισκέπτες.

Εύχομαι και του χρόνου να γιορτάσουμε με υγεία!

Πηγή από f.b Γιάννης Αντωνιάδης

Πρόσκληση σε Θεατρική Παράσταση

 

Ο Δήμος Αμυνταίου  σας προσκαλεί στη Θεατρική Παράσταση  «Το κτήμα» που θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου και ώρα 18.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Αμυνταίου, από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κοζάνης.

Παρουσίαση των Πρεσπών στην Philoxenia 2022

Παρουσίαση της περιοχής των Πρεσπών στην Έκθεση Τουρισμού Philoxenia 2022 θα γίνει την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στις 7μμ στην ΔΕΘ σε εκδήλωση με  συντονιστή την "Ένωση Τουριστικών και Συναφών Δραστηριοτήτων του Δήμου Πρεσπών", μαζί με τους Δήμους Φλώρινας και Αμυνταίου και την Υποστήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας.

Σαν παραμύθι….

 

Όταν η Άνοιξη, ρώτησε τον Ουρανό τι είχε να της δώσει. Εκείνος της έδειξε κρυφά δύο αισιόδοξα αλλά θαμπά αστέρια. Ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό. Κάπως έτσι η ιστορία μας ξεκινά...
Της είπε, πως αυτά εκεί, είναι δικά του παιδιά. Στολίδια του Ουρανού, αλλά στεναχωρημένα: «Αυτά να προσέξεις Άνοιξη!» της λέει τρυφερά και με μια πνοή φυσά αγέρα δυνατό δροσίζοντας τη πλάση όλη.
Η Άνοιξη φωτίζει με λαμπερά χρώματα τους κάμπους και τα ποτάμια της, τις ρεματιές και τα βουνά της, αφού ζήτησε από τον φίλο της τον Ήλιο να γίνει λαμπρός σκορπώντας ζωντάνια κι ευδαιμονία στα λουλούδια της, που είναι τα παιδιά της.

Ο Έρωτας είναι τυφλός! και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει!!!

 

Μια φορά και ένα καιρό, συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος της γης
όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου. 
Η Τρέλα, αφού συστήθηκε τρεις φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. 
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
«– Τι είναι το κρυφτό;» 

Κι έρχεται η στιγμή, που χάνεις τον εαυτό σου

 

Ήτανε μια φορά μια κτητική αντωνυμία, που δεν της άρεσε το όνομα της και ήθελε να το αλλάξει.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν της είχε πει πόσο ωραίο όνομα είχε. Κανείς δεν την είχε βοηθήσει να δει ότι από μόνο του το όνομα της, είχε υπόσταση. Αντίθετα, όλοι της έλεγαν ότι για να μπορέσουν να την αποδεχτούν στον κόσμο που γεννήθηκε, έπρεπε πρώτα από όλα να αλλάξει το όνομα της.

Πάλεψε, είναι η αλήθεια. Πάλεψε μόνη της στην αρχή να αποδείξει ότι το πρόβλημα δεν ήταν στο όνομά της, αλλά στην ουσία του.

Όλοι γύρω της όμως επέμεναν ότι η αλλαγή του ονόματος θα έφερνε και την πολυπόθητη αλλαγή στην ουσία. 

Η Ευτυχία χαμογέλασε

 

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και, ξαφνικά, βλέπουν μες στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκεται παγιδευμένη η Ευτυχία.
Τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως, μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή κι ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.

Η μητέρα που είχε μόνο ένα μάτι

 

Ντρεπόταν γι' αυτήν, κι ώρες – ώρες τη μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μη μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι, μονόφθαλμης.
Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα. Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του!

Ολυμπία Τελιγιορίδου: Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Εβραίους της Καστοριάς που δε γύρισαν ποτέ...

Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εκατομμύρια Εβραίοι βρήκαν φρικτό θάνατο από το τυφλό μίσος και την παράνοια του φασισμού και του ναζισμού.

Ανάμεσα στα θύματα συγκαταλέγονται και 1000 μέλη της εβραϊκής κοινότητας η οποία ζούσε αρμονικά στην Καστοριά από τον 6ο μ.Χ. αιώνα.

Οι Εβραίοι συμπολίτες μας οδηγήθηκαν με βίαιο τρόπο στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και μόνο 35 από αυτούς γλύτωσαν από τη θηριωδία των ναζί.

Η Κυριακή (…των ευχαριστιών)

-Από το 2017 μέχρι και την προηγούμενη Κυριακή 13.02.22 γράφω τις παραβολές μου χωρίς να παραλείψω ούτε μια εβδομάδα, 260 συνολικά  παραβολικά άρθρα δημοσιεύτηκαν στην πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε της Δυτικής Μακεδονίας.

-Από αυτή την Κυριακή επιθυμώ να περάσω σε μια προσωρινή διακοπή σε ότι έχει σχέση με τις παραβολές και να επανέλθω σε βάθος χρόνου με την ίδια διάθεση και επιθυμία στον κεντρικό μου στόχο, την απόδοση της Κεντρική Ιδέας.

-Ευχαριστώ από καρδιάς τον έντυπο τύπο τον ηλεκτρονικό και τα sait που με στήριξαν πρόθυμα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ευχαριστώ που έδειξαν στο μέγιστο την συναδελφική τους αλληλεγγύη.

-Επίσης το αναγνωστικό κοινό που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον από την πρώτη παραβολή μου μέχρι και την τελευταία και βέβαια δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τους σχολιαστές που σχολίασαν τα γραπτά μου με λεπτότητα και σεβασμό στο πρόσωπο μου.-

Η ανοχή (του παρασιτισμού)

-Η Αντιπολίτευση έβγαλε βόλτα τον σκύλο, αφού γύρισε το τετράγωνο της οικοδομής κατέληξε στο πάρκο, εκεί είδε την Κυβέρνηση καθισμένη σε ένα παγκάκι γεμάτη «πολιτικά παράσιτα» αλλά έδειχνε αδιάφορη ήταν σαν να μην την ενοχλούσαν καθόλου.

- Η Αντιπολίτευση νέα στην πολιτική την παρατήρησε σχολαστικά και σκέφτηκε ότι πρέπει να την απαλλάξει από την παρουσία τους, την πλησίασε και έκανε να τα διώξει. Η Κυβέρνηση είπε: «Μην τα διώχνεις αυτά είναι γνώριμα και προβλέψιμα, αν φύγουν θα έρθουν άγνωστα και απρόβλεπτα».-

Κεντρική ιδέα: Η ανοχή του παρασιτισμού είναι αναγκαίο βάρος και συχνό φαινόμενο των κυβερνήσεων.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος - Εκδότης

Το θεριό! (…)

-Σε ένα μεγάλο κάμπο ζούσε μια ομάδα βοσκών έτρεφαν τα κοπάδια στην απέραντη καταπράσινη έκταση και τα πότιζαν στο μεγάλο ποτάμι.

-Ήταν όλοι ευτυχισμένοι μέχρι που εμφανίστηκε το Θεριό! από εκείνη την μέρα και μετά οι βοσκοί έβλεπαν τα ζώα τους να μειώνονται συνεχώς το θεριό τις κατασπάραζε προκειμένου να χορτάσει την πείνα του.

-Ο γέροντας βοσκός είπε να ανοίξουν ένα μεγάλο λάκκο και μέσα να βάλουν μια αγελάδα ως δόλωμα, έτσι και έγινε την ίδια νύχτα το Θεριό στην προσπάθεια να πλησιάσει τι ζωντανό έπεσε στον λάκκο και παγιδεύτηκε, άρχισε να μουγκρίζει ασταμάτητα οι βοσκοί το άκουσαν και έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.

-Ο γέροντας βοσκός πρότεινε να το αφήσουν όπως είναι σε λίγες μέρες η πείνα και η δίψα θα το εξοντώσουν, ο μικρότερος πρότεινε να ρίξουν νερό για να το πνίξουν, χωρίς να το πολυσκεφτούν όλοι συμφώνησαν με τον γρήγορο τρόπο, έφεραν νερό από το διπλανό ποτάμι και έριξαν μέσα.

Ο πατριώτης! (της πολιτικής)

-Σε ένα μικρό χωριό ένα βράδυ ο μικρός έκλεισε το ραδιόφωνο και έτρεξε στην αγκαλιά του πατέρα για να ρωτήσει: Ήσουν καλός πολιτικός, αγαπούσες την πατρίδα μας;

-Ο πατέρας τον έσφιξε στην αγκαλιά και είπε: Η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς, ένα μέτριο πολιτικό μπορεί να τον παρουσιάσει ως ηγέτη, αντίθετα ένα πατριώτη ως εθνικό προδότη. Ο γιός τον κοίταξε με απορία και είπε: Τι λόγο έχουν οι ισχυροί να αλλάζουν την ιστορία;

-Ο πατέρας ήρεμος και στοργικός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε: Υπάρχουν πολλά γιατί σε αυτόν τον κόσμο και όλα έχουν την απάντηση, οι ισχυροί πιστεύουν σε τρία πράγματα… τα χρήματα τα χρήματα και τα χρήματα, οι πολιτικοί υπηρετούν τα συμφέροντα τους όσο τα υπηρετούν γράφονται στην ιστορία με τα καλύτερα λόγια.

Οι εθνάρχες (της πατρίδας!)

-Ένας διακεκριμένος ξένος καθηγητής οικονομολογίας επισκέφτηκε την χώρα μας με σκοπό να συμβάλει στην επίλυση της οικονομικής κρίσης εξ αιτίας των αλόγιστων δανεισμών, μόλις προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο ζήτησε από ένα ΤΑΧΙ να τον μεταφέρει στο οικονομικών.

-Κατά την διάρκεια της διαδρομής ο οδηγός είπε στον οικονομολόγο: Η λεωφόρος που διανύουμε έχει το όνομα μεγάλου εθνάρχη, από την πάνω μεριά υπάρχει μια λεωφόρος με ένα ακόμα όνομα, ανατολικά υπάρχουν δυο δρόμοι με τα όνομα τους, με αυτό τον τρόπο τιμάμε τους εθνάρχες για την προσφορά τους στην πατρίδα.

-Το ΤΑΧΙ σε λίγη ώρα ήταν έξω από το υπουργείο οικονομικών, ο καθηγητής προβληματισμός κοίταξε τον υπουργό και είπε ειρωνικά: Προτείνω να μπει σε κάθε  πινακίδα οδού κάτω από το όνομα του εθνάρχη η φράση «Ένας από αυτούς που βούλιαξαν την χώρα», έτσι οι πολίτες θα ξέρουν ποιοι χρεοκόπησαν την πατρίδα σας.-

Το τέλος! (των βατράχων)

-Κάποτε σε ένα βάλτο ζούσε μια μεγάλη αγέλη βουβαλιών, τα μεσημέρια προσέγγιζε ένα νερόλακκο με σκοπό να ξεδιψάσει κάθε φορά που κατέβαιναν κατά εκατοντάδες χαλνούσαν την ησυχία των βατράχων.

-Οι βάτραχοι κάποια στιγμή έκαναν ένα μικρό συμβούλιο να δουν πως μπορούν να απαλλαγούν από την παρουσία τους, ο αρχιβάτραχος αποφάσισε να θέση σε δράση ένα πονηρό σχέδιο προκειμένου να διαλύσει την αγέλη, βρήκε ένα αγαθοβάτραχο και το ορμήνευσε να πλησιάσει με τρόπο τον αρχιβούβαλο και να του πει: «Ο νεαρός βούβαλος που μένει πάντα πίσω συνωμοτεί να σε ρίξει».

Το αγόρι (της πρωτοχρονιάς)

Ένα αγόρι ήθελε ένα ζεστό παλτό, την παραμονή της πρωτοχρονιάς είπε στους γονείς του ότι το βράδυ πριν πλαγιάσει θα το ζητήσει από τον Άι  Βασίλη, οι γονείς του δεν μπορούσαν να το αγοράσουν, έτσι του είπαν με πόνο ψυχής ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης και να μην το περιμένει.

-Εκείνη την στιγμή περνούσε από το παράθυρο του φτωχόσπιτου ένας άστεγος, άκουσε όλα όσα είπαν και στην επόμενη γωνία του δρόμου στάθηκε μπροστά σε μια βιτρίνα με ρούχα έβγαλε τα χρήματα που είχε τα μέτρησε τα ξανά μέτρησε και είδε ότι αν πάρει παλτό στο αγόρι δεν θα έχει να φάει τις επόμενες μέρες.

-Για μια στιγμή πήρε το βλέμμα του από την βιτρίνα και το έστρεψε απέναντι στο μπακάλικο έκανε μερικά βήματα προς αυτό μα γρήγορα σταμάτησε, επέστρεψε και το αγόρασε.

Το κορίτσι (των Χριστουγέννων)

-Σε ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι στην άκρη του μεγάλου λιβαδιού ζούσε  μια μητέρα με την επτάχρονη κόρη της, ήταν φτωχοί μα καλοπροαίρετοι αγαθοί και βαθιά θρησκευόμενοι, δεν είχαν στον κόσμο κανέναν ζούσαν με μια μικρή σύνταξη που τους άφησε ο πατέρας.

-Η μητέρα αρρώστησε βαριά τα οικονομικά δεν της επέτρεπαν να πάει στον γιατρό, έτσι ένα κρύο απόγευμα του Δεκέμβρη κάλεσε την κόρη και είπε: Σε λίγο φεύγω από την ζωή, εκεί που θα πάω θα σε νοιάζομαι θα σε προσέχω θα σε βλέπω και θα σε προστατεύω.

-Η κόρη έγειρε το κεφάλι στο στήθος της μητέρας και είπε: Μου έμαθες να πλέω στο ποτάμι της ζωής με ασφάλεια, να πηγαίνω σχολείο να σέβομαι τους μεγάλους να μην λέω ψέματα και να προσεύχομαι κάθε βράδυ πριν πλαγιάσω, θα τα καταφέρω μητέρα να είσαι ήσυχη εκεί που θα πας.

Το έργο! (του Χτίστη)

-Σε μια ηλιόλουστη πρωτεύουσα ζούσε ένας μοναχικός και ιδιόρρυθμος ζωγράφος, του άρεσε να τον προσφωνούν «Χτίστη» ήταν πολύ καλός άγγιζε την τελειότητα ακολουθούσε την τεχνοτροπία της πυκνής μπογιάς.

-Στην μεγαλύτερη γκαλερί του κόσμου σε θέση περίοπτη ήταν το καλύτερο έργο του, αναπαριστούσε ένα λευκό άλογο να σέρνει ένα χρυσό άρμα με έναν πολεμιστή να κρατά στο αριστερό χέρι δερματόδετα γκέμια και στο δεξί ένα χάλκινο δόρυ ντυμένος με ασημένια πανοπλία.

-Δεκάδες τεχνοκριτικοί έγραψαν τα καλύτερα λόγια για αυτόν τον πίνακα, εκατομμύρια άνθρωποι τον είδαν και το θαύμασαν… ένα πρωινό διαφορετικό από τα άλλα ένας τυφλός ζήτησε από τον «Χτίστη» να του επιτρέψει να το αγγίξει για να καταλάβει με τις αισθήσεις του το πολυσυζητημένο έργο του αξεπέραστου πίνακα.

-Το χέρι του άγγιξε πρώτα τον τροχό του άρματος ψηλάφισε επίμονα και κατάλαβε ότι σχηματίζονται οι ακτίνες, ρώτησε τον δημιουργό αν η άμαξα είναι σταθερή ή κινείται, ο δημιουργός απάντησε: «Κινείτε με την ταχύτητα του βοριά το άλογο σχίζει τον άνεμο και η άμαξα βάζει φωτιά στον δρόμο».

Ο Χιονιάς (και ο Βοριάς)

-Την εποχή των Θεών στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου ο Χιονιάς με τον Βοριά θαύμαζαν τα λευκοντυμένα βουνά, τους κάμπους και τις πεδιάδες.

-Ο Χιονιάς είπε στον Βοριά: «Δες το έργο μου όλο αυτό το χιόνι είναι δημιούργημα μου»!

-Ο Βοριάς δυσαρεστημένος απάντησε: «Τίποτα δεν θα ήταν δικό σου αν δεν σε βοηθούσα εγώ από αύριο να δημιουργείς μόνος χωρίς εμένα».

-Την επομένη το ξημέρωμα ο Χιονιάς προσπάθησε να ξαναρίξει πυκνό χιόνι σε όλη την φύση, αντί για αυτό όμως έπεφτε κρύα βροχή.

-Ο Βοριάς γελώντας έβλεπε τις προσπάθειες του Χιονιά να μην φέρνουν αποτέλεσμα, κάποια στιγμή τον πλησίασε και είπε: «Είδες!... χωρίς εμένα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, μετά φύσηξε δυνατά και πάγωσε την πλάση η βροχή έγινε χιόνι και σκέπασε την γη»!.-

Ο ταχυδρόμος (…είχε άποψη!)

-Το Παρελθόν και το Μέλλον φιλονικούσαν μήνες τώρα για το ποιο είναι χρησιμότερο στους ανθρώπους, το Παρόν αποφάσισε να δώσει τέλος στην φιλονικία τους.

-Κάλεσε και τους δύο και είπε: Αύριο νωρίς θα εμφανιστείτε στους ανθρώπους τον πρώτο που θα συνετίσετε θα τον ρωτήσετε την απάντηση που θα πάρετε θα την σεβαστείτε και η διαμάχη θα πάρει τέλος.

-Την επομένη το πρωί το Παρελθόν και το Μέλλον βρέθηκαν σε μια μικρή γειτονιά, εκεί είδαν τον ταχυδρόμο να ανηφορίζει το πλακόστρωτο δρομάκι με σκοπό να μοιράσει τα γράμματα, ποιο είναι χρησιμότερο στους ανθρώπους το Παρελθόν ή το Μέλλον τον ρώτησαν.

-Ο Ταχυδρόμος απάντησε: Το Παρελθόν το κρατάμε στην δυτική πλευρά του μυαλού μας κάποιες φορές κλαίμε και το ποτίζουμε με θλίψη και άλλες φορές γελάμε και το γεμίζουμε με χαρά, το Μέλλον το έχουμε στην ανατολική πλευρά είναι γεμάτο χρώματα με άπειρα κύματα γεμάτα ημιτελείς ελπίδες που αρμενίζουν στην ολοκλήρωση τους.