-Σε μια ηλιόλουστη πρωτεύουσα
ζούσε ένας μοναχικός και ιδιόρρυθμος ζωγράφος, του άρεσε να τον προσφωνούν
«Χτίστη» ήταν πολύ καλός άγγιζε την τελειότητα ακολουθούσε την τεχνοτροπία της
πυκνής μπογιάς.
-Στην μεγαλύτερη γκαλερί του
κόσμου σε θέση περίοπτη ήταν το καλύτερο έργο του, αναπαριστούσε ένα λευκό
άλογο να σέρνει ένα χρυσό άρμα με έναν πολεμιστή να κρατά στο αριστερό χέρι
δερματόδετα γκέμια και στο δεξί ένα χάλκινο δόρυ ντυμένος με ασημένια πανοπλία.
-Δεκάδες τεχνοκριτικοί
έγραψαν τα καλύτερα λόγια για αυτόν τον πίνακα, εκατομμύρια άνθρωποι τον είδαν
και το θαύμασαν… ένα πρωινό διαφορετικό από τα άλλα ένας τυφλός ζήτησε από τον
«Χτίστη» να του επιτρέψει να το αγγίξει για να καταλάβει με τις αισθήσεις του το
πολυσυζητημένο έργο του αξεπέραστου πίνακα.
-Το χέρι του άγγιξε πρώτα τον τροχό του άρματος ψηλάφισε επίμονα και κατάλαβε ότι σχηματίζονται οι ακτίνες, ρώτησε τον δημιουργό αν η άμαξα είναι σταθερή ή κινείται, ο δημιουργός απάντησε: «Κινείτε με την ταχύτητα του βοριά το άλογο σχίζει τον άνεμο και η άμαξα βάζει φωτιά στον δρόμο».
Ο τυφλός του είπε: «Αν είναι
έτσι τότε γιατί οι ακτίνες του τροχού διαγράφονται στον πίνακα σου, όταν η ρόδα
γυρίζει οι ακτίνες δεν φαίνονται».
-Ο «Χτίστης» κεραυνοβολήθηκε
από την παρατήρηση ένιωσε την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του ακούμπησε
στον τοίχο για να μην πέσει, η αποκάλυψη του μεγάλου λάθους ήρθε από έναν
τυφλό.-
Κεντρική ιδέα: Αυτοί
που «βλέπουν» με τις αισθήσεις παρατηρούν περισσότερο από αυτούς που βλέπουν με
τα μάτια.
Σπύρος
Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
