“Ευχαριστήριο τη Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου, στους κ. Γιάννη Χατζή και Χρήστο Παπαθανασίου (Φυσέκη)”

Το Δ.Σ. της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Αμυνταίου, εκφράζει τις ειλικρινείς και θερμές του ευχαριστίες στους συμπολίτες μας, κ. Γιάννη Χατζή και κ. Χρήστο Παπαθανασίου (Φυσέκη), για τη γενναιόδωρη προσφορά ενός ψυγείου κι ενός επίπλου κουζίνας, αντίστοιχα.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που βρίσκουμε συνοδοιπόρους στον δύσβατο δρόμο της υλοποίησης του ονείρου μας, που δεν είναι άλλο από την δημιουργία ενός χώρου που θα στεγάσει πολλαπλές δραστηριότητες και που θα συμβάλει ποικιλοτρόπως στην πνευματική ανάπτυξη του τόπου.

Το έμπρακτο αυτό ενδιαφέρον σας για τη Στέγη, αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα στο πλαίσιο της τρέχουσας δημοσιονομικής συγκυρίας, που ωστόσο σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να αποτελέσει αιτία για εκπτώσεις σε ζητήματα παιδείας και πολιτισμού.

Με ευγνωμοσύνη κι εκτίμηση,

Το Δ.Σ.

Βαθιά χαρακιά

Τρεις μήνες Oδύσσειας. Σεριάνι από γιατρό σε γιατρό, με τις εξετάσεις υπό μάλλης. Φορτίο ολοένα και πιο ασήκωτο. Με τις γνώμες να αυξάνονται και δυστυχώς να συγκλίνουν. Υστερεκτομή. Πάλεψε για καιρό με συντηρητική φαρμακευτική αγωγή κι ορμόνες. Εναπόθεσε στη χημεία και την καλή της νεράιδα, όλες τις ελπίδες της για μια αναίμακτη λύση. Άδικα. Μήτε ενδομητρίωση, μήτε πολύποδες, μήτε ινομυώματα. Δυσλειτουργική αιμορραγία, η διάγνωση. Ανώμαλη αιμορραγία της μήτρας, απουσία οργανικής νόσου, η μετάφραση. Ήταν το 20%. Η διάγνωση, δια της εις άτοπον επαγωγής. Κοινώς έπρεπε ν’ αγοράσει επειγόντως λαχείο, καθώς η τύχη της δεν παιζόταν. Η Ξένια ήταν μόλις 29 ετών. Χωρίς οικογένεια και παιδιά. Κι όπως φαίνεται, δε θα αποκτούσε ποτέ. Το χειρουργείο ήταν μονόδρομος. Βιοψίες, υπέρηχοι, καρκινικοί δείκτες κι άπειρες αιμοληψίες. Κι ύστερα, η ώρα του χειρουργείου. Με τη νεράιδα της να είναι ακόμη απούσα κι εκείνη να τραβά ολοένα το δέκα το καλό. Η φυσιολογία της απαγόρευε την εύκολη λύση, τη λαπαροσκοπική αφαίρεση μήτρας και τραχήλου. Αναγκάστηκε να κάνει κοιλιακή υστερεκτομή. Μια βαθιά χαρακιά στο σώμα και την ψυχή της. Την άφησαν μισή. Της στέρησαν τη γονιμότητα και την έμμηνο ρύση της. Της χάρισαν ως αντάλλαγμα ωοθήκες και σάλπιγγες. Κι αυτή έπρεπε να πει ευχαριστώ, που γλίτωσε τουλάχιστον από τις ορμονικές διαταραχές μιας εγκληματικά πρόωρης εμμηνόπαυσης. Έξι βδομάδες είπαν πως θα κρατούσε η ανάρρωση. Αυτή από τις πρώτες μέρες ήθελε να τα σπάσει όλα. Κι εκείνο το γαμημένο κρεβάτι σιχάθηκε να το βλέπει. Πρώτα στο νοσοκομείο και μετά στο σπίτι. Με τα λευκά αποστειρωμένα σεντόνια, που στα όνειρα της γινόταν κόκκινα από το αίμα. Όνειρα, όχι εφιάλτες. Τόση ταλαιπωρία για να της λείπει η αβάσταχτα γλυκερή μυρωδιά του. Προφανώς έχανε και το μυαλό της. Ο πόνος κι η αγωνία ενός ενδεχόμενου καρκίνου, έδωσαν τη θέση τους στη θλίψη και την απώλεια. Καμία ανακούφιση. Κλεισμένη στο σπίτι, βυθισμένη στη σιωπή. Τη σιωπή ενός αναγκαστικά βουβού βιολογικου ρολογιού. Συντροφιά με το φάντασμα ενός αγέννητου παιδιού. Τη μάνα έχανε, όχι τη γυναίκα. Ποτέ δε φοβήθηκε για την απώλεια της σεξουαλικής της ελκυστικότητας κι αίσθησης. Το ερωτικό κομμάτι της ζωής της θα επανερχόταν με την ανάρρωση. Είχε διαβάσει σχετικά, το περίμενε. Την άτυχα χαμένη μητρότητα θρηνούσε. Αυτό την πονούσε περισσότερο απ’ όλα. Το αμετάκλητο. Το σώμα που ποτέ δε θα άλλαζε για να θρέψει μια νέα ζωή. Το πρώτο κλάμα που ποτέ δε θα συνταίριαζε με την τελευταία κραυγή της γέννας. Η σωματική της ανάρρωση θα τελείωνε σύντομα. Η ψυχική της, άγνωστο πόσο θα κρατούσε. Σε περιπτώσεις όπως η δική της, ο χρόνος είναι αντιστρόφως ανάλογος της ηλικίας. Θα πενθούσε όσο είχε ανάγκη. Θα βούλιαζε σε ποτάμια δακρύων αν χρειαζόταν. Μα δε θα ήταν μόνη. Είχε ανθρώπους δίπλα της να τη στηρίξουν. Γονείς κι ένα σύντροφο που την αγαπούσε αληθινά. Για τους τρίτους που μπορεί να ψιθύριζαν πίσω από την πλάτη της, αδιαφορούσε πάντα. Έτσι και τώρα. Θα γινόταν καλά μέσα κι έξω. Κι όταν ερχόταν η ώρα, εκείνη, με την ατσάλινη της θέληση, θα έκανε το βιολογικό της ρολόι να χτυπήσει ξανά. Μέσα από ένα παιδί που θα γινόταν δικό της. Δικό τους. Και που θα του έδινε όση αγάπη κουβαλούσε. Γιατί τη μαμά μέσα της, την έννοια, την αγάπη και τη στοργή, δε μπορούσε να την αφαιρέσει κανένα χειρουργικό νυστέρι.
Πηγή: pillowfights.gr

Φιλανθρωπική δράση "Φαγητό για όλους" από την Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, τον Δήμο Φλώρινας και την Κοινότητα Φλώρινας

Η Κοινότητα Φλώρινας, με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και ενόψει των Άγιων Ημερών των Χριστουγέννων, ανακοινώνει τη διοργάνωση φιλανθρωπικής δράσης με στόχο την ενίσχυση και την αλληλεγγύη αδύναμων συμπολιτών μας.

Η Κοινότητα Φλώρινας αποφάσισε ομόφωνα να υλοποιήσει τη δράση "Φαγητό για όλους", η οποία συνεπικουρείται από την Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας και τον Δήμο Φλώρινας

Η συγκεκριμένη δράση έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση φορέων, συλλόγων και πολιτών, προκειμένου να συγκεντρωθούν τρόφιμα για τα συσσίτια της Μητρόπολης.

Σήμερα, η Μητρόπολη προσφέρει σε ημερήσια βάση 180 μερίδες φαγητού σε συμπολίτες μας, σε όλο τον Δήμο Φλώρινας, δείχνοντας το κοινωνικό της πρόσωπο και στηρίζοντας τους έμπρακτα. Ο αριθμός αυτός, είναι στο χέρι μας να αυξηθεί και αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν όλοι μας προσφέρουμε το ελάχιστο.

Η φιλανθρωπική δράση θα διαρκέσει από την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου μέχρι την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019.

Η συλλογή των τροφίμων θα γίνεται καθημερινά στους χώρους του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου, από τις 5.00 μ.μ. μέχρι τις 7.00 μ.μ.

Καλούμε λοιπόν φορείς, συλλόγους και πολίτες να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια και να χαρίσουμε αγάπη και χαμόγελα στους συμπολίτες μας.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στα τηλέφωνα

Της Κοινότητας 2385351020 και 6974816616 (Πρόεδρος Κωνσταντίνος Ρόζας) 2385028869 (Γηροκομείο) και στο e-mail: koinflo@cityoflorina.gr.

Στη δράση συμμετέχουν ακόμη: Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φλώρινας, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Φλώρινας, Επιμελητήριο Φλώρινας, Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Φλώρινας, 9η ΜΠ/ΤΑΞ Πεζικού, 1ο Σύνταγμα Πεζικού, Αστυνομική Διεύθυνση Φλώρινας, 3η ΜΣΕΠ, Πυροσβεστική Υπηρεσία Φλώρινας.

Συνομιλία με τον Φόβο

Έλα τώρα….εγώ και εσύ μόνο, μια ζωντανή παρουσία, και άλλη μια, εντυπωμένη στο καθρέφτη!

Ρώτα με; Τι θέλεις απο μένα; Τι ζητάς επιτέλους; Προσπαθώ δεν το βλέπεις! Ξέρεις πως σου έδωσα, όλα μου τα χρόνια, το μεδούλι μου….πόσα παραπάνω χρειάζεσαι; Δεν θα σε ωφελήσει η αδράνεια, που προσπαθείς να με ρίξεις! Άφησε με να ξεφύγω απ” τα τετριμμένα, τα ταμπού την καθώς πρέπει συμπεριφορά, όπως την όρισες εσύ, απ” την παιδική μου ηλικία! Όλα άλλαξαν, άσε με να αλλάξω και εγω!

Τι θα καταλάβεις αν μείνω πίσω; Κοίτα γύρω σου! Τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο, κατέρρευσαν όλα! Όχι δεν σε κατηγορώ….αλλά το χεράκι σου το έβλεπα παντού….το ένιωθα να με ψάχνει, καθώς άρχισα, με δειλά βήματα, να κάνω τις αλλαγές μέσα μου! Τι είπες…. φοβάσαι; Μην με κάνεις να γελάσω! Πως είναι δυνατόν εσύ να φοβάσαι! Ααα μάλιστα! Αυτό είναι….δεν θέλεις να σε ξεχάσω!  Όχι βέβαια….πως θα μπορούσα άλλωστε! Είμαστε το ίδιο υλικό….αλλά αφού εγω φαίνομαι πρώτα, μου ανήκει και το βήμα. Εσύ εμένα ξέρεις, μόνο απο μένα, ζητάς τα ρέστα, είτε για καλό, είτε για κακό! Δεν θα ξεφύγουμε ποτέ οι δυο μας….μαζί ήρθαμε, μαζί θα φύγουμε.

Μου είπες, πως εσύ ήσουν αυτός, που με έβαλε να κλάψω μόλις βγήκα απ” τη κοιλιά της μάνας μου, οπότε εσύ θα είσαι και αυτός, που θα μου πεις να κλείσω τα μάτια, όποτε έρθει η ώρα! Αλλά μην με φιμώνεις….θα μιλήσω! Τώρα μπορώ! Τώρα, νιώθω, πως πρέπει. Αν αργήσω λίγο ακόμα, θα χάσω την ευκαιρία μου! Μην με κάνεις να φοβάμαι, μην με τρομοκρατείς άλλο! Στάσου δίπλα μου μια φορά, και όχι μπροστά μου, σαν τον υποβολέα, των δικών σου λόγων.

Κοίτα….μεγάλωσα, το κεφάλι μου γέμισε άσπρες τρίχες, το σώμα μου γερνάει, τα χρόνια φεύγουν λεπτό το λεπτό, τρέχουν σαν τρελά δεν τα σταματάει τίποτα. Μόνο εσύ κάθεσαι και κοιτάς το παρελθόν, σφιγμένη στο σκληρό κολάρο που σου φόρεσαν, οι προηγούμενοι. Βγάλε το, και τρέξε μαζί μου…..που! Τι ρωτάς; Τι σημασία έχει; Κράτα μου το χέρι και νιώσε το άρωμα της ελευθερίας, γλύψε απ” τα χείλη μου, την αλμύρα της θάλασσας, χάσε την ανάσα σου, απ” την ομορφιά, που θα δεις γύρω σου, όταν απαλλαγείς απ” τα δεσμά σου.

Τι είπες; Θα πονέσεις; Μα και βέβαια….τι, τώρα νομίζεις πως δεν πονάς; Αλλά μόνο αυτός ο πόνος, σου είναι γνώριμος, υπάρχουν και άλλοι….το ξέρεις….τους έχεις δει επάνω μου, αλλά και τους διώχνεις αμέσως. Κοίτα….σου απλώνω το χέρι, πιάσε το αυτή τη φορά. Αν δεν το κάνεις, να ξέρεις πως θα φύγω….και θα σε θάψω, στα πιο βαθιά σημεία, του είναι μου. Δεν θα ασχοληθώ μαζί σου, ποτέ ξανά….ούτε καν στο τέλος μου. Η θα πορευτούμε μαζί, η τελειώσαμε!

ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΤΖΕΜΙΑΝ

Πηγή: epaggelmagynaika.gr

Αυτή που έτρωγε τους εραστές της

Φωτεινή Τέντη.

Ήταν ξαπλωμένη στο πελώριο κρεβάτι της ολόγυμνη, με μοναδικό φως αυτό της λάμπας πάνω στο κομοδίνο.

Το ογκώδες σώμα της ήταν έτοιμο να υποδεχθεί το νέο εραστή της.

Κοιταζόταν στον καθρέφτη απέναντι και παρατηρούσε την παχύσαρκη πλαδαρότητά της.

Ο χαμηλός φωτισμός την κολάκευε ελάχιστα.

Είχε αλειφτεί με αρωματικά λάδια, είχε λούσει τα μακριά μαλλιά της με άρωμα γαρδένιας και είχε βάψει τα νύχια της με γαλακτερό λευκό.

Σε όλους άρεσε το γαλακτερό λευκό, ίσως γιατί τους φαίνονταν αθώο, ακίνδυνο.

Ξεγελιόντουσαν και ξεχνούσαν ότι το λευκό είναι και χρώμα του θανάτου…

Με όσους άντρες κοιμήθηκε ποτέ, τους απόλαυσε όλους. Τους μύρισε, τους έγλειψε, τους γεύτηκε μέχρι και το τελευταίο τους κοκαλάκι. Κυριολεκτικά. Τους καταβρόχθισε.

Όλοι τους κατέληξαν στο ίδιο σημείο. Στο στομαχικό της σάκκο.

Τους έτρωγε τους εραστές της. Έτσι, για να μη φύγουν ποτέ από τη ζωή της, τα κορμιά τους να μείνουν αιώνια μαζί, σε μία και μόνη σάρκα.

Δεν είχε να πει ιστορίες από εραστές που την εγκατέλειψαν, μόνο από άντρες που έμειναν αιώνια δεμένοι μαζί της, που υπήρχαν μέσα από εκείνη, που ήταν μέρος της ύπαρξής της.

Η αδηφάγα πέψη της, τους δέχονταν με χαρά και τους μετέτρεπε σε λίπος που κάθονταν σε κάθε σημείο του κορμιού της.

Στα μπούτια, στα στήθη, στα χέρια, στην κοιλιά της.

Μετά από λίγες νύχτες έρωτα, κάθε νέος εραστής εξαφανίζονταν και έρχονταν ο επόμενος.

Τους κρατούσε όλους μέσα της. Γίνονταν λιπώδης ιστός, στοιχείο της σάρκας της, νέα κύτταρα του οργανισμού της…άχρηστα λιποκύτταρα.

Λίπος που τη δυσκόλευε να κινηθεί, να αναπνεύσει, να ζήσει φυσιολογικά, μα που ήταν φτιαγμένο από εκείνους που την πόθησαν.

Ζούσαν μαζί της, τους έτρεφε εκείνη.

Οι πρώτοι άνθρωποι που έφαγε ποτέ στη ζωή της, ήταν οι γεννήτορές της.

Αυτούς αναγκάστηκε να τους φάει, δεν ήθελε.

Την υποχρέωσαν οι ίδιοι να τους καταπιεί με το ζόρι, την τάισαν τους εαυτούς τους για να βρίσκονται πάντα μαζί της, να μη χωριστούν ποτέ, να είναι πάντα μέσα της και να την ορίζουν.

Να την προστατεύουν, της είπαν, όταν την μπούκωναν τις δικές τους υπάρξεις.

«Θα μας φας για να μείνουμε για πάντα μαζί σου. Έτσι, θα σε φροντίζουμε και δεν θα φοβάσαι κανέναν!».

Από τότε της έμεινε η συνήθεια που κατέληξε ψυχαναγκασμός.

Να τρώει τους σημαντικούς της ζωής της, εκείνους που εισχωρούσαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στο σώμα ή την ψυχή της.

Τους έκανε σάρκα και τους όριζε. Την όριζαν κι εκείνοι.

Κανένας εραστής της δεν γλίτωσε.

Με τα χρόνια πάχαινε και γινόταν στρογγυλή, τεράστια, μα οι εραστές συνέχιζαν να έρχονται παρά τη θανατερή φήμη της.

Ανταγωνιστές στο μοιραίο παιχνίδι της, πάλευαν εγωιστικά για το ποιος θα είναι ο νικητής. Ποιος δεν θα φαγωθεί.

Σήμερα, περίμενε τον καινούριο μελλοθάνατο.

Εκείνος ήρθε. Της ζήτησε να ξεβάψει το γαλακτερό λευκό και να ανάψει όλα τα φώτα.

Την τύφλωναν και έκλεισε τα μάτια της για πρώτη φορά όσο έκανε έρωτα.

Της άρεσε κι αποφάσισε να μην τον φάει αμέσως. Ήθελε ακόμα μια νύχτα μαζί του.

Την επομένη, σκέφτηκε το ίδιο. «Έχω καιρό ακόμα, θα τον ευχαριστηθώ κι άλλο».

Και οι μέρες πέρασαν, πέρασαν οι μήνες κι εκείνη δεν μπορούσε να τον φάει. Μόνο υπόσχονταν στον εαυτό της, κάθε πρωί ότι αυτό ήταν το τελευταίο που τους έβρισκε μαζί και το επόμενο βράδυ θα τον έτρωγε σίγουρα.

Άρχισε να αδυνατίζει. Έκαιγε μέρα με τη μέρα το μαζεμένο λίπος της.

Πρώτα τον έναν εραστή, μετά τον προηγούμενο, μετά τον πιο παλιό…

Τους έκαψε όλους κι έφτασε στους γεννήτορές της. Αυτοί ήταν λίπος συσσωρευμένο από πολύ παλιά, πολύ ανθεκτικό.

Το σώμα της δυσκολεύτηκε, μα έτσι όπως δεν έτρωγε τίποτα άλλο, τους έκαψε κι αυτούς.

Πολύ καιρό μετά ήταν ξαπλωμένη πάλι στο πελώριο κρεβάτι της και τον περίμενε.

Κοίταξε το σώμα της στον καθρέφτη.

Είχε μείνει μόνο η σφιχτή της σάρκα χωρίς ίχνος λίπους, ένα κορμί αγαλματένιο, ταϊσμένο με την καλύτερη τροφή, ευχαριστημένο και γεμάτο υγεία.

Μπορούσε πια να ζει μόνο με απλή τροφή, από αυτήν που τρώνε οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι.

Ήξερε ότι δεν θα ξαναέτρωγε ποτέ κανέναν. Ούτε εκείνον.

Ακόμη κι αν ήθελε κάποτε να την εγκαταλείψει…

Πηγή: eyedoll.gr

Δεν υπάρχει άλλο μισό, υπάρχουν μόνο καλές και κακές σχέσεις

Γράφει η Έλια Ζερβού.

Οι γνήσια ευγενικοί άνθρωποι απολαμβάνουν ποιότητα στις επιλογές τους.

Πριν λίγες μέρες μιλούσα με έναν φίλο, ο οποίος έλεγε πως τον τελευταίο καιρό δεν είναι και πολύ καλά, γιατί χώρισε με την αγαπημένη του.

«Ξέρεις, με πείραξε αυτός ο χωρισμός, γιατί νόμιζα ότι είχα βρει το άλλο μου μισό και διαψεύστηκα».

Διαψεύστηκε γιατί το άλλο του μισό δεν ένιωθε μισό αλλά ολόκληρο, και πέταξε μακριά με την άνεση που έχει ένα ολόκληρο περιστεράκι…

Δεν υπάρχει άλλο μισό, υπάρχουν μόνο καλές και κακές σχέσεις.

Αυτό του είπα και για να τον πείσω, συνέχισα: αν δεχτούμε πως υπάρχει το άλλο μας μισό, τότε έχουμε εκατοντάδες άλλα μισά στον πλανήτη, οπότε ή βρίσκεις το επόμενο ή αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο δύσκολο να το βρεις μέσα στα δισεκατομμύρια κόσμου, που ξεχνάς την ιδέα «άλλο μου μισό» και ψάχνεις την επόμενη σχέση σου. Την καλή ή την κακή…

«Τι θεωρείς καλή σχέση;» με ρώτησε -γιατί πείθω ότι είμαι σοφή- και του απάντησα.

Καλή σχέση είναι αυτή στην οποία και τα δυο μέλη έχουν ένα ανθρώπινο οικονομικό υπόβαθρο και από κει και ύστερα: κάνουν καλό σεξ.

Αν το ζευγάρι δεν κάνει καλό σεξ ή είναι πολλά χρόνια μαζί ή είναι παντρεμένο ή δεν είναι φτιαγμένοι ο ένας για το κρεβάτι του άλλου.

Στη τελευταία περίπτωση -στις άλλες δεν μας πέφτει λόγος- δεν υπάρχει καμία ανάγκη να μείνεις με κάποιον με τον οποίο όταν βρεθείς στο κρεβάτι σκέφτεσαι ότι κάπου έχει παραπέσει ο λογαριασμός του νερού και πρέπει να πας να το πληρώσεις γιατί θα το κόψουνε.

Χωρίζεις και ψάχνεις το καλό κρεβάτι.

Με την ησυχία σου, δε λέμε να πάρεις σβάρνα τη χώρα. Άλλωστε, εκτός από καλό κρεβάτι, πρέπει να κάνεις και καλές συζητήσεις, με πρωτεύουσα βαρύτητα στην ποιότητα του σεξ.

Προσωπικά, ανάμεσα στις καλές συζητήσεις με έναν άντρα και στο καλό κρεβάτι, θα διάλεγα το καλό κρεβάτι, αν δεν πετύχαινα και τα δυο μαζί. Γιατί παλιά διάλεγα τις καλές συζητήσεις και δεν είδα προκοπή.

Εξάλλου, μια καλή συζήτηση μπορείς να την κάνεις με έναν ξένο ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε, ενώ σεξ, όχι.

Πάμε στο επόμενο ζήτημα που θεωρώ πως είναι σημαντικό για να ορίσει την καλοσύνη μιας σχέσης: το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, το ενδιαφέρον, η αγάπη.

Και η έλλειψη οικειότητας στις προσφωνήσεις. Το «ρε» π.χ. αν δεν ακολουθείται από το μωρό μου, αλλά από το όνομά σου, είναι απαράδεκτο. Άλλο γνωριστήκαμε και άλλο παραγνωριστήκαμε.

Άσε που άμα παραγνωριστείς, πάει και το καλό σεξ, πάν’ κι όλα.

Όλα αυτά, προκύπτουν από την ευγένεια.

Ευγένεια στο ζευγάρι σε κάθε θέμα, ακόμα και όταν ξεχάσει ανοιχτή ο ένας από τους δυο την πόρτα της τουαλέτας. Πας και την κλείνεις εσύ ευγενικά και αθόρυβα. Να μην παίρνει θάρρητα, να συντηρείται η ευγένεια.

Τα «κατεβάζω τα βρακιά μου και τα κάνω όλα μπροστά σου», δεν έχουν καμία σχέση με ευγένεια και σκοτώνουν το καλό σεξ κάποια στιγμή, εκτός κι αν αυτά που κάνετε μπροστά του, αποτελούν κόνσεπτ του σεξ σας.

Περί ορέξεως, σαδομαστιγόπιτα, αλλά είμαι τόσο συντηρητική, που έχω την εντύπωση πως τα ζευγάρια που κάνουν σαδομαζοχιστικοτέτοια πράγματα μετά απορριπτέων υλικών στο κρεβάτι τους, εκτός από παλούκια, σιδερικά και πετούγιες, καβαλάνε και (άλλους) ανθρώπους, οπότε η ευγένεια στο ζευγάρι εξατμίζεται σαν άζαξ με αμονιαζόλ.

Γιατί δεν φαντάζομαι να υπάρχει ζευγάρι που να τρώει «σαπάκια» κάνοντας σεξ στο κρεβάτι του και μετά να είναι «αγάπη μου, μού περνάς το αλάτι σε παρακαλώ;».

Ναι, δεν το είπα ακόμα, αλλά δεν θεωρώ καλή τη σχέση στην οποία το ζευγάρι παίρνεται και με τρίτους, μαζί ή χώρια.

Και μη μου πείτε για τις φυλές στην Αφρική, τους αρχαίους Έλληνες, τη Σιμόν Νε Μποβουάρ και την ξεπερασμένη έννοια της μονογαμίας, τα ξέρω!

Εγώ όμως θέλω μονογαμία. Τη θεωρώ ένδειξη υγείας μιας σχέσης. Όποτε απάτησα ή απατήθηκα ήταν επειδή η σχέση είχε πιάσει πάτο και δεν το παραδεχόμασταν.

Επιπλέον, η μονογαμία είναι μια μορφή ευγένειας απέναντι στο σύντροφό σου.

Δεν του χώνεις στο στόμα τα ζουμιά ενός ξένου ανθρώπου.

Τι άλλο δεν έχω αναφέρει ως σημάδι μιας καλής σχέσης στο ζευγάρι; Την αισθητική.

Στον εαυτό τους, στο περιβάλλον τους, στον τρόπο ζωής τους. Αν η αισθητική του ζευγαριού είναι κοινή και δε βάζει η γυναίκα πετσετάκι στο γλυπτό που πήρε ο καλός της από την έκθεση του φίλου και συμφοιτητή του στην Καλών Τεχνών, τότε έχουμε μια καλή σχέση.

Άποψή μου είναι βέβαια, πως μια σωστή αισθητική και όχι η αισθητική του κιτς στο ζευγάρι, εξασφαλίζει μια καλή σχέση.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση πως οι άνθρωποι με κακή αισθητική, δεν έχουν καλές σχέσεις.

Οι κακόγουστοι δεν κάνουν καλό σεξ, γιατί η αισθητική απαιτεί ευγένεια.

Τι ορίζω εγώ σαν καλή αισθητική; Το minimal. Όλα τα άλλα είναι κιτς.

Τα παραφορτωμένα σπίτια, τα χαϊμαλιά και τα κοσμήματα, είναι κιτς.

Μην εμπιστευτείς γυναίκα ή άντρα, τίγκα στη μόστρα και το χαϊμαλί. Δεν θα βγει καλή σχέση.

Θα κάνετε σεξ και θα κοιτάει πώς φαίνονται στο φωτισμό του δωματίου τα μπλιμπλίκια που φοράει, κάτι που δηλώνει αγένεια και σαφώς απουσία μονογαμικότητας, αφού και άλλος να κάτσει δίπλα του εκείνη τη στιγμή δεν θα το καταλάβει, γιατί κοιτάει τα χαϊμαλιά. Βραχιόλια, κολιέ, ξέρετε τι εννοώ.

Άρα, κακό σεξ μαζί του, άρα κακή σχέση.

Αλλά κι αν τα βγάλει πριν το σεξ, πάλι κακό σεξ, γιατί πιστέψτε με, θα είναι μεγάλο ξενέρωμα να περιμένεις 2 λεπτά τον άλλον να γίνει από τοτέμ, άνθρωπος.

Αυτά είπα στο φίλο μου για την καλή σχέση.

Καλό σεξ που θα πηγάσει από την τρυφερότητα, τη μονογαμία, και την αισθητική.  Ή, συνοπτικά: από την ευγένεια.

Οι γνήσια ευγενικοί άνθρωποι απολαμβάνουν ποιότητα στις επιλογές τους.

Τα αλήτικα, τα μόρτικα, τα μαγκιόρικα, αυτά που πολλοί επιλέγουν για να χτίσουν μια δυνατή (ψεύτικη) προσωπικότητα (mainstream κατάσταση) εξασφαλίζουν αποκλειστικά και μόνο, αυτό που λέμε «κακή σχέση».

Επειδή λείπει η ευγένεια (το ξαναλέω).

Όσο για το άλλο σου μισό φίλε μου, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις καλό σεξ με...τον εαυτό σου…Δεν είναι ευγενικό.

Πηγή eyedoll.gr

«Όχι» του Δημοτικού Συμβουλίου στη φιλοξενία προσφύγων σε ιδιώτες στην περιοχή

 Την αντίθεση του στη φιλοξενία μεταναστών που δεν έχουν τα απαραίτητα χαρτιά στο Δήμο Φλώρινας εξέφρασε το Δημοτικό συμβούλιο Φλώρινας κατά τη χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση του με θέμα το μεταναστευτικό προς

Στη τοποθέτηση του ο Δήμαρχος Φλώρινας τόνισε ότι το μεταναστευτικό προσφυγικό είναι ένα θέμα που απασχολεί τη χώρα και δε χωράνε παραταξιακές διαφορές υπογραμμίζοντας ότι ο λαός της Φλώρινας είναι πολύ φιλόξενος και το έχει αποδείξει πολλές φορές.

Πρόταση του Δήμου Φλώρινας θα είναι η φιλοξενία μόνο προσφύγων οικογενειών εφόσον έχουν εξαντληθεί όλοι οι υπόλοιποι χώροι στην ηπειρωτική Ελλάδα. «Στο θέμα των ιδιωτών» πρόσθεσε τέλος «δεν μπορούμε να παρέμβουμε αλλά θα ζητήσουμε να συμμορφωθούν με την απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου».

ΠΗΓΗ: www.ert.gr

Η μητέρα που είχε μόνο ένα μάτι

Ντρεπόταν γι' αυτήν, κι ώρες – ώρες τη μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μη μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι, μονόφθαλμης.
Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα. Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του!
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα «γεια», ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό; αναρωτιόταν. Την αγνόησε.Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά!

Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!» Ήθελε να πεθάνει! Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε: «Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!» Αυτή δεν του απάντησε. «Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του.
«Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη. Δεν μπορούσε να πάει κάπου άλλού;»

Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα! Μια μέρα – μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε – η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε: «Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!.» Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αχ, πόσο λυπάμαι Κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση»! Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους.

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή – πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια. Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν.

Έγραφε:

«Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου...'Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ ότι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Έτσι, σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος ... Έχεις πάντα όλη την Αγάπη μου! ...

Η μητέρα σου »

Περιοδικό «Όσιος Νικάνωρ»

Οι 5 ερωτήσεις της αυτογνωσίας!

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα. «Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες.

Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη “συναισθηματική μας θερμοκρασία”. Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας. Η ανατροφοδότηση αυτή μπορεί να προέρχεται από ανθρώπους αλλά και δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρούμενοι. Επίσης, είναι χρήσιμο να μπορούμε να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας ανάλογα με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για να βρούμε πάλι την όρεξή μας για ζωή, δεν έχουμε παρά να θέσουμε κάποιες απλές ερωτήσεις στον εαυτό μας. Κάποιες ερωτήσεις που αν τις απαντούσαμε θα άλλαζε όλη μας η ζωή».
1. Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;
Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή είναι το «κλειδί» για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Αν, δηλαδή, θέλουμε περισσότερη ζωή και λιγότερη δουλειά ή τουλάχιστον αυτά τα δύο κινούνται στα ίδια επίπεδα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Από την άλλη, υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή όπου η δουλειά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, οπότε εξαρτάται από το πώς νιώθουμε την εκάστοτε περίοδο. Οι ειδικοί πάντως μας επισημαίνουν πως η σωστή ισορροπία είναι 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση (ύπνος και σιέστα) και 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Όσοι κυμαίνονται σε αυτές τις αναλογίες, μάλλον βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ιδανική ισορροπία δεν είναι εφικτή για ορισμένους, καλό θα είναι τουλάχιστον να φροντίζουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους σημαντικούς άλλους που υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτοί μπορεί να είναι οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, τα παιδιά μας ή και όλοι αυτοί μαζί. Άλλωστε, τις προτεραιότητες θα πρέπει να τις θέτουμε μόνοι μας.
2. Μου αρέσει ο εαυτός μου;
Η ερώτηση αυτή είναι κάπως δύσκολη, γιατί το αν αγαπάμε τον εαυτό μας εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι αρέσουμε στον εαυτό μας όταν αρέσουμε στους άλλους. Αυτό, αν και δεν είναι αξίωμα, έχει μια δόση αλήθειας, μια που οι άλλοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν έναν καθρέφτη του εαυτού μας. Ιδανικά θα θέλαμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι και οι άλλοι (δηλαδή αυτοί που αγαπάμε) και -ιδανικά και πάλι- θα θέλαμε να φροντίζουμε τους άλλους έτσι όπως θα θέλαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται εξάσκηση. Ας πούμε ότι φτιάχνουμε ένα κέικ, ότι πετυχαίνουμε άψογα μια άσκηση γιόγκα ή μαθαίνουμε ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ. Και τα τρία αυτά πράγματα χρειάζονται εξάσκηση. Αυτό συμβαίνει και με την ενδοσκόπηση. Πρέπει συνεχώς να κοιτάζουμε μέσα μας, αλλά και έξω από εμάς, για να κατανοήσουμε διάφορα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν καρδιακό μας φίλο ή μια κολλητή μας στον δρόμο και εκείνη αρχίζει να αναλύει τι σκέφτεται για εμάς. Πώς θα νιώθαμε και τι θα απαντούσαμε στις αδιάκριτες ερωτήσεις της; Θα νιώθαμε άβολα επειδή μας λέει άκομψες αλήθειες, θα την ακούγαμε με προσοχή και χωρίς θυμό ή θα θυμώναμε πολύ μαζί της; Αυτό το τεστ μπορούμε να το κάνουμε κάθε φορά που αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ο εαυτός μας. Θα μας βοηθήσει να κάνουμε συχνά ενδοσκόπηση, να κατανοούμε τις αντιδράσεις μας και τέλος να προβάλλουμε την εκδοχή του εαυτού μας που μας αρέσει. Και ναι, αυτή η εκδοχή είναι η καλύτερη.
3. Για ποιο πράγμα (ή πρόσωπο) θα έδινα μάχη;
Το να είμαστε ξεκάθαροι για τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις αιτίες που αγωνιζόμαστε είναι ενδεικτικό του ότι έχουμε αξίες. Και όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί, το να αναγνωρίζουμε τις αξίες μας είναι ένα από τα «κλειδιά» της ευτυχίας. Ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς κάποια πράγματα. Χωρίς φίλους, χωρίς μια πολιτική πεποίθηση, χωρίς ένα υπέροχο ζευγάρι παπούτσια (που κουραστήκαμε πολύ να αποκτήσουμε). Και μετά ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν τα χρειαζόμαστε. Είναι μια πολύ καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε πολύ συχνά. Παραλείποντας τα πράγματα ή τα πρόσωπα που δεν θα αγωνιζόμασταν γι’ αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να αφοσιωθούμε σε αυτά που τελικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Δηλαδή την οικογένεια και τους φίλους.
4. Η ζωή μου με εμπνέει για να γίνω καλύτερος;
Όταν σκεφτόμαστε το όμορφο σπίτι μας, δεν μας προκαλείται η διάθεση να είναι πάντα καθαρό; Όταν κοιτάζουμε τον αγαπημένο μας σύντροφο, δεν σκεφτόμαστε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε μαζί του; Κάποιες φορές, όταν επικεντρωνόμαστε στα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, νιώθουμε τη διάθεση να τη βελτιώσουμε κι άλλο. Να κάνουμε θετικές αλλαγές, να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Ας φανταστούμε ότι ξυπνήσαμε το πρωί και υποσχεθήκαμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ότι θα κάνουμε κάτι για να τους ευχαριστήσουμε. Στα παιδιά θα φτιάξουμε ένα υπέροχο πρωινό, θα φορέσουμε εκείνο το φόρεμα που αρέσει πολύ στον σύντροφό μας και στη δουλειά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αφού πρώτα πούμε σε όλους μια γλυκιά καλημέρα. Πώς θα ήταν αυτή η ημέρα για εμάς; Κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τη ζωή μας. Αν βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μέρα με ωραία πράγματα και πρόσωπα, τότε έτσι θα γίνει.
4. Μήπως έχω την τάση να γενικεύω;
Όταν βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να τα πηγαίνουν καλά στη ζωή τους, ενώ εμάς μας πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, τότε νιώθουμε πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι πάντα ρόδινη, ούτε βέβαια άνθρωποι που πέφτουν πάντα από καταστροφή σε καταστροφή. Το πρόβλημα είναι ότι γενικεύουμε ένα γεγονός. Δεν μπορεί μια μέρα να είναι ζεστή κι εμείς να γενικεύουμε ότι βαρεθήκαμε τον καύσωνα. Στην πραγματικότητα, η γενίκευση είναι μια κακή συνήθεια που το μόνο που μας αποφέρει είναι να χαλάει τη διάθεσή μας. Δεν πήραμε την προαγωγή που περιμέναμε; Ε, δεν πειράζει! Αυτή η μέρα δεν είναι η πιο δυστυχισμένη της ζωής μας. Είναι μια στιγμή από ολόκληρη τη ζωή μας. Σε ένα χρόνο ή σε 2 μήνες δεν θα σημαίνει τίποτε για εμάς. Αν αντιμετωπίζουμε τη ζωή περισσότερο στωικά παρά μελοδραματικά, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στο επόμενο δημιουργικό μας βήμα. Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στον εαυτό σας ακόμα και να αποτύχει κάποιες φορές, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Αν το αποδεχτούμε, τότε θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω.
5. Ακούω πραγματικά τους άλλους;
Όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ καλούς ακροατές, στην πραγματικότητα όμως αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν προκειμένου να βρούμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εαυτό μας. Οι αληθινά καλοί ακροατές δεν συγκεντρώνονται απλώς σε αυτό που τους λέει ο συνομιλητής τους, αλλά σκέφτονται και πάνω σε αυτό που τους λέει. Και μόνο όταν ακούσουμε και μπούμε στο πρόβλημα του άλλου θα μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί του. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος μας αναλύει ένα θέμα του, καλό είναι να μη σχεδιάζουμε την απάντησή μας την ώρα που μιλάει, αλλά να εστιάσουμε απλώς την προσοχή μας σε αυτό που μας λέει. Η ψιλοκουβέντα είναι πάντα χαλαρωτική, αλλά αν από μια συζήτηση κάποιος βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα για εκείνον, αυτό θα είναι αληθινά βοηθητικό. Ούτως ή άλλως, πολλοί άνθρωποι αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν είναι να λάβουν κάποια οδηγία για το τι να κάνουν, αλλά κάποιον να τους ακούσει αληθινά και να τους συναισθανθεί. Αυτό από μόνο του μπορεί να καταστεί βοηθητικό και ανακουφιστικό. Όπως είπε άλλωστε και ο διάσημος δημοσιογράφος και «γκουρού» της συνέντευξης Λάρι Κινγκ: «Κανείς δεν έμαθε μιλώντας. Όλοι έμαθαν ακούγοντας».

ΠΗΓΗ: vita.gr

Όταν Νόμιζες ότι Δεν Κοιτούσα

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς την ζωγραφιά μου στο ψυγείο και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ακόμη και όταν ήσουν θυμωμένη με συμβούλευσες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί και έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμάμε ότι μας προσφέρεται.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι και έμαθα ότι είναι καλό να είσαι ευγενικός με τα ζώα.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ένοιωσα ότι νοιαζόσουν και ήθελα να γίνω καλύτερος.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κλαις και έμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στενοχωρημένος.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες ακόμα και όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο.

ΒΑΣΙΑ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Μεγαλώνοντας ευτυχισμένα παιδιά, δημιουργούμε ευτυχισμένους και ισορροπημένους ενήλικες

Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να καταφέρει ένας γονιός να κάνει τα παιδιά του ευτυχισμένα και ισορροπημένα. Με τη βοήθεια της επιστήμης, το τοπίο ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο.

Σύμφωνα με τη Stephanie Pappas, επιστημονική αρθρογράφο στο «LiveScience», οι ειδικοί, μέσα από μακροχρόνιες έρευνες, έχουν να καταθέσουν τη δική τους επιστημονική εμπειρία, προτείνοντάς μας ορισμένα δοκιμασμένα και αποτελεσματικά tips για το μεγάλο ρόλο της ζωής μας. Ας δούμε, λοιπόν, το 10λογο του «καλού» γονιού…

1.Το χιούμορ βοηθάει

Το να αστειεύεστε με τα παιδιά σας τα βοηθάει να γίνουν κοινωνικά, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο«Economic and Social Research Councils’ Festival of Social Science». Όταν οι γονείς έχουν χιούμορ και μπορούν να αυτοσαρκάζονται ή να υποδύονται ρόλους, δίνουν στα παιδιά τους το έναυσμα και τα εργαλεία για να σκέφτονται δημιουργικά, να κοινωνικοποιούνται κάνοντας φίλους και να διαχειρίζονται το στρες. Οπότε χαλαρώστε και παίξτε μαζί τους «κλέφτες και αστυνόμους» - τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν για όλη τους τη ζωή!

2.Να είστε θετικοί

Οι γονείς που εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα στα μωρά τους ή τους φέρονται με σκληρότητα, είναι πολύ πιθανό να έρθουν αντιμέτωποι με επιθετικά νήπια. Αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα, μιας και η επιθετική συμπεριφορά στην ηλικία των 5 ετών συνδέεται με την εκδήλωση εγκληματικότητας στην ενήλικη ζωή, ακόμα και στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων με το άλλο φύλο, σύμφωνα με σχετική έρευνα. Οπότε, αν αντιληφθείτε ότι εγκλωβίζεστε στο φαύλο κύκλο «θυμωμένος γονιός = θυμωμένο παιδί = πιο θυμωμένος γονιός» κ.ο.κ., προσπαθήστε να τον σπάσετε και να απεγκλωβιστείτε. Είναι σίγουρο ότι θα σας απαλλάξει από ανούσιες αλλά και επικίνδυνες καταστάσεις!

3.Καλλιεργήστε την αυτο-συμπόνια

Η ενοχικότητα των γονιών είναι μια πραγματικότητα, αλλά αποφύγετε τις υπερβολές. έρευνες έχουν δείξει ότι η αποδοχή και η αγάπη μας για τον εαυτό μας είναι από τις πιο σημαντικές αξίες στη ζωή ενός ανθρώπου, που τον βοηθούν να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις διάφορες προκλήσεις. Η αυτό-συμπόνια είναι αποτέλεσμα βαθιάς περισυλλογής και αποτελεί κατάκτηση ενός συγκροτημένου μυαλού, που έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να χρειάζεται να τα καταπιέζει ή να τα αγνοεί. Είναι η δυνατότητα του να αντιλαμβάνεται κάποιος πότε υποφέρει ο ίδιος, προκειμένου να μπορεί να βγει από τη δυσάρεστη κατάσταση.Οπότε, ως γονείς, μπορείτε να δείχνετε την αγάπη σας για τον εαυτό σας μέσα από τη διαδικασία της ανατροφής των παιδιών σας, ώστε να αποτελείτε για εκείνα το πρότυπο παράδειγμα. 

4.Αφήστε τα να ανοίξουν τα φτερά τους

Όταν έρχεται η στιγμή τα παιδιά να πάρουν το δρόμο τους, οι ειδικοί συνιστούν να τα διευκολύνουμε να το κάνουν. Σύμφωνα με έρευνες, οι πρωτοετείς φοιτητές που έχουν υπερπροστατευτικούς και παρεμβατικούς γονείς είναι πιο πιθανό να είναι στρεσαρισμένοι, αμήχανοι και «κλειστοί» σε νέες εμπειρίες συγκριτικά με τους συμφοιτητές τους που έχουν πιο χαλαρούς γονείς. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα αναγκάσετε το παιδί σας στα 18 του χρόνια να κόψεις τους οικογενειακούς δεσμούς, αλλά, αν πιάσετε τον εαυτό σας να τηλεφωνεί τους καθηγητές του κάνοντας παράπονα για τους βαθμούς του, τότε μάλλον πρέπει να τον φρενάρετε και να κάνετε ένα βήμα πίσω!

5.Μην παραμελείτε το γάμο σας

Εάν μεγαλώνετε τα παιδιά σας από κοινού με το σύντροφό σας, μη βάλετε τη σχέση σας μαζί του σε δεύτερη μοίρα μετά τη γέννησή τους. Οι γονείς με μωρά που βιώνουν συναισθηματική αστάθεια στο γάμο τους, όπως π.χ. είναι ένα συναινετικό διαζύγιο, ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα ύπνου στη νηπιακή ζωή τους, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Child Development». Όπως κατέδειξαν τα ευρήματα της μελέτης, ένας προβληματικός γάμος όταν το παιδί είναι 9 μηνών μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στον ύπνο του όταν πλέον θα έχει γίνει 18 μηνών. Μια πιθανή αιτία είναι το έντονο στρες που δημιουργείται σε τέτοιες καταστάσεις και το οποίο είναι ικανό να διαταράξει τη διαδικασία του ύπνου. 

6.Φροντίστε την ψυχική σας υγεία

Αν υποψιάζεστε ότι μπορεί να είστε καταθλιπτικοί, ζητήστε βοήθεια - για το καλό το δικό σας και των παιδιών σας. Έρευνες υποστηρίζουν ότι οι καταθλιπτικές μαμάδες αγωνίζονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Μάλιστα, συχνά αντιδρούν με αδιαφορία στα κλάματά τους συγκριτικά με τις υγιείς μαμάδες. Επιπλέον, οι μαμάδες που υποφέρουν από κατάθλιψη, προκαλούν άγχος στα παιδιά τους ακόμη κι από τη νηπιακή τους ηλικία, όπως φάνηκε σε σχετική έρευνα. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να είναι απογοητευτικά, αλλά οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι καθώς πιστεύουν ότι ακόμα και αυτοί οι γονείς μπορούν -αν προσπαθήσουν- να υιοθετήσουν ένα θετικό γονεϊκό πρότυπο συμπεριφοράς. 

7.«Μαμάδες, να είστε καλές με τους γιους σας»

Ένας δυνατός δεσμός με τη μαμά τους μπορεί να βοηθήσει τα αγόρια της οικογένειας να μην παρεκκλίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές, σύμφωνα με έρευνα. Μια ζεστή και συναισθηματική σχέση ανάμεσα στη μαμά και το γιο της είναι πολύ πιο καθοριστική συγκριτικά με εκείνη που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μαμά και την κόρη. Τα συγκεκριμένα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Child Development», υπογραμμίζουν τη σπουδαιότητα του «ασφαλούς δεσμού» ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους, ώστε να μπορεί το παιδί να καταφύγει στο γονιό του ως «ασφαλή βάση», νιώθοντας σιγουριά απέναντι σε οτιδήποτε το αναστατώνει. Επιπλέον, ο δεσμός μαμάς-γιου είναι καθοριστικός και για τη μελλοντική ερωτική σχέση του παιδιού, όπως αναφέρεται σε παλαιότερη μελέτη. «Η σχέση των γονιών με τα παιδιά τους είναι άκρως σημαντική και αποτελεί το προπύργιο για τις μετέπειτα διαπροσωπικές σχέσεις στη ζωή μας, ως ενήλικοι, αφού οι γονείς μας αποτελούν τα πρότυπά μας», εξηγεί ο δρ. Constance Gager, ερευνητής στο Montclair State University του Νιου Τζέρσεϊ. 

8.Μη σπουδαιολογείτε την αντιδραστικότητά τους

Οι έφηβοι που αντιμιλούν στους γονείς τους μπορεί να είναι εξοργιστικοί, αλλά η αντιδραστικότητά τους συνδέεται άμεσα με την ικανότητά τους να αντιστέκονται στην ενδεχόμενη πίεση που μπορεί να δεχτούν από τρίτους. Με άλλα λόγια, η αίσθηση αυτονομίας μέσα στο σπίτι θα τους εξασφαλίσει και την αυτονομία στον έξω κόσμο, ανάμεσα στους φίλους κ.ο.κ. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, οι έφηβοι χρειάζεται να εξασκηθούν στην υπεράσπιση του εαυτού τους, αλλά πάντα με τη βοήθεια και τη συναίνεση των γονιών τους.

9. Μην ποντάρετε στην τελειότητα

Κανείς δεν είναι τέλειος, οπότε δεν είναι ανάγκη να βάζετε τον πήχη τόσο ψηλά ώστε να μην μπορείτε τελικά να αγγίξετε το στόχο. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Personality and Individual Differences», οι νέοι γονείς που πιστεύουν ότι πρέπει να αποδείξουν στην κοινωνία πως είναι ικανοί -άρα τέλειοι- στον καινούργιο ρόλο τους, είναι υπερβολικά στρεσαρισμένοι κι έχουν λιγότερη πίστη στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους. Οπότε, προσπαθήστε να αγνοήσετε αυτή την πίεση του κοινωνικού κατεστημένου, και να είστε βέβαιοι ότι θα είστε πολύ πιο ήρεμοι και αποτελεσματικοί γονείς.

10. «Διαβάστε» τα παιδιά σας

Κάθε γονιός έχει την εντύπωση ότι μεγαλώνει τα παιδιά του με τον καλύτερο τρόπο. Όμως, τελικά, αποδεικνύεται ότι η ανατροφή των παιδιών δεν είναι κάτι που γίνεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Abnormal Child Psychology» και πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, τα παιδιά των οποίων οι γονείς προσαρμόζουν τους κανόνες διαπαιδαγώγησης ανάλογα με την προσωπικότητα των παιδιών τους έχουν κατά 50% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άγχος και κατάθλιψη, συγκριτικά με εκείνα που έχουν κάθετους στη συμπεριφορά τους γονείς. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ορισμένα παιδιά, ιδιαίτερα εκείνα που παρουσιάζουν δυσκολία στο χειρισμό των συναισθημάτων τους, έχουν ανάγκη από μια μικρή επιπλέον βοήθεια του μπαμπά και της μαμάς. Ωστόσο, συχνά οι γονείς πληγώνουν ακούσια τα παιδιά τους από την υπερπροστασία. Σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας, δρ. Liliana Lengua, «το κλειδί βρίσκεται στην υποστήριξη του γονιού που θα καθορίζεται από την προτροπή του ίδιου του παιδιού».

Πηγή: imommy.gr

Συγχαρητήριο του Δημάρχου Φλώρινας προς τον νέο Διοικητή του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας

Ως δήμαρχος Φλώρινας, θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά σου συγχαρητήρια προς τον συμπατριώτη μας κ. Σταύρο Παπασωτηρίου, για την τοποθέτησή του στη θέση του Διοικητή του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας.

Είναι βέβαιο πως κατά την άσκηση των καθηκόντων του θα προσφέρει σημαντικό έργο στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας στη Δυτική Μακεδονία.

Είναι, επίσης, βέβαιο πως και εμείς, ως δημοτική αρχή του Δήμου Φλώρινας, θα επιδιώξουμε κάθε συνεργασία μαζί του, επ’ ωφελεία των συμπολιτών μας.

Του εύχομαι για άλλη μια φορά καλή επιτυχία!

Βασίλειος Ν. Γιαννάκης

Δήμαρχος Φλώρινας

Το ένα, ο ένας σου, το απόλυτό σου

Όλα είναι αριθμοί, ψυχρή λογική που στόχο έχει να καταρρίψει το συναίσθημα.

Όλα είναι αριθμοί, εξισώσεις, ολοκληρώματα, τέλεια αποτελέσματα ολοστρόγγυλα. Δεδομένα.

Κι εκείνη που δεν τα πήγαινε καλά με τα μαθηματικά, που με τα νούμερα ήταν μαλωμένη και το μόνο που της άρεσε να μετρά ήταν τα αστέρια και τα γκελ που έκαναν τα βότσαλα όταν τα πετούσε στο νερό, βρέθηκε νύχτα σε μια αμμουδιά να μετρά τις πιθανότητές της.

Αν κλείσω τα μάτια, πόσες πιθανότητες έχω να τον δω μπροστά μου μόλις τα ανοίξω;

Μαθηματικά, κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο μα εγώ δεν είμαι τύπος των αριθμών.

Πιστεύω στην ανατροπή, στην πράξη εκείνη που απέχει μίλια μακριά από τη θεωρία - ποιες είναι οι πιθανότητές μου να τη ζήσω;

Αν αφεθώ στο συναίσθημα που οι εξισώσεις εγκλωβίζουν, τι πιθανότητες έχω να δικαιωθώ για την επανάστασή μου κόντρα στα στερεότυπα που ακρωτηριάζουν με μαθηματική ακρίβεια τα όνειρά μου;

Αν εμπιστευτώ και τολμήσω το δρόμο, θα γίνουν τα πρέπει τροχοπέδη που θα με αφήσει στα μισά;

Πόσες πιθανότητες έχουν τα "θέλω" να γίνουν οδοστρωτήρες ικανοί να με φτάσουν στον προορισμό;

Αν αγαπήσω, θα αγαπηθώ;

Πέρα από κάθε φαντασία, από κάθε ορισμό που προσπαθεί να εκλογικεύσει το συναίσθημα.

Τι απόδοση να δίνει η ζωή σε αυτήν την πιθανότητα...

Κανένα συν, πλην, επί και δια, δεν στάθηκε αρκετό να τη βγάλει στο αποτέλεσμα που θα έδιωχνε τις ανησυχίες της.

Τζάμπα κόπος τα μαθηματικά, το ήξερε από την αρχή άλλωστε, καμιά πιθανότητα δεν μπορεί να σου εγγυηθεί το αποτέλεσμα, και μόνο ένας αριθμός είναι τελικά ικανός να σε ολοκληρώσει.

Το ένα, ο ένας σου, το απόλυτό σου.

Όσες κι αν είναι οι πιθανότητες να το βρεις και να ευτυχίσεις στη ζωή, πολλές ή λίγες, το μόνο σίγουρο είναι πως με το να μένεις στους τύπους και τις θεωρίες, τις μηδενίζεις.

Δεν χρειάζεται να είσαι άσσος στα μαθηματικά για να καταλάβεις πως αυτό που ψάχνεις είναι κάπου εκεί έξω και αξίζει το ρίσκο.

Πως μηδέν από μηδέν, μας κάνει μηδέν...Και ένα προς ένα...για πάντα ένα.

Ξάπλωσε στη δροσερή άμμο και ασυναίσθητα την πέρασε ανάμεσα από τα δάχτυλά της, πριν υψώσει το βλέμμα στον ουρανό και μετρήσει και πάλι τα αστέρια.

Θα το ρίσκαρε. Μόνο έτσι θα μάθαινε.

Πηγή: eyedoll.gr

Σταμάτα τα ζώδια για χάρη των παιδιών σου

Του Σπύρου Κιτσινέλη.

Φαντάσου αύριο να δεις σε πρωτοσέλιδα τον τίτλο «Οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα των ζωδίων». Αν είσαι από αυτούς που τα διάβαζαν (και ακόμα περισσότερο αν έβγαζες χρήματα από αυτά) θα διαλαλήσεις με ιδιαίτερα μεγάλη χαρά τα νέα. Το ερώτημα είναι εάν θεωρείς την επιστημονική κοινότητα κριτήριο και φίλτρο εγκυρότητας, τότε γιατί δεν ακούς και δεν διαλαλείς σήμερα το αντίθετο που λένε, ότι η αστρολογία είναι μια ανόητη ενασχόληση χωρίς καμία βάση που πλουτίζει τσαρλατάνους; Είναι, όπως το λέει ένας φίλος μου, ότι «όλοι σέβονται την επιστήμη μέχρι να ακυρώσει ένα ανόητο πιστεύω τους». Το γιατί πιστεύουμε σε ανόητα πράγματα ήταν θέμα παλιότερου άρθρου μου και σίγουρα οι συναισθηματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες επισκιάζουν τη λογική και τα στοιχεία, παντού και πάντα (αυτό το ξέρουν καλά οι εκλεγμένοι πολιτικοί).

Με ρωτάνε, λοιπόν, συχνά φίλοι και άγνωστοι γιατί επιμένω τόσο πολύ στο θέμα της αστρολογίας και από όλες τις ανοησίες γύρω μας γιατί τα βάζω τόσο συχνά με τα ζώδια. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μου έχουν πει ότι είναι κάτι άκακο για να περνά ευχάριστα η ώρα και χρήσιμο για σπάσιμο πάγου σε παρέες. Ναι, σίγουρα εγώ που θέλω μια κοινωνία με περισσότερη επιστήμη και λιγότερους τσαρλατάνους έχω και άλλα πολλά μέτωπα. Όμως ρίχνω βάρος στο θέμα της αστρολογίας διότι το θεωρώ το σημαντικότερο μέτωπο και μια καθόλου αθώα ενασχόληση. Τα ζώδια κατά τη γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη ήττα του ορθολογισμού στην κοινωνία μας. Όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις τίποτε άλλο που να έχει απορρίψει κατηγορηματικά η επιστήμη αλλά να συνεχίζει να έχει τόσο μεγάλη παρουσία και απήχηση στον κόσμο. Δύσκολα βρίσκεις περιοδικό ή εφημερίδα που να μην έχει στήλη ζωδίων. Δεν υπάρχει κανάλι που να μη φιλοξενεί τουλάχιστον μια εκπομπή αστρολογικού περιεχομένου (έστω σαν ένθετη σε άλλες εκπομπές). Στη Γαλλία που έζησα για δύο χρόνια, η τηλεόρασή μου έπιανε 30 κανάλια, αλλά δεν πέτυχα ούτε μια φορά ζώδια. Κάποια στιγμή έστειλα email στο ΕΣΡ για να ρωτήσω γιατί επιτρέπει αυτή την επαγγελματική μπουρδολογία εξαπάτησης. Έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν αφού μου απάντησαν ρωτώντας με σε ποια εκπομπή αναφέρομαι (Ποιες μπούρδες τρώνε πρόστιμα).

Δεν μπορούμε να ζητάμε ορθολογισμό και μια παιδεία που καλλιεργεί την κριτική σκέψη στα παιδιά μας όταν επιτρέπουμε στο κάθε μέσο να τα βομβαρδίζει με αυθαιρεσίες που πάνε κόντρα στην κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό. Δεν μπορείς να λες στο παιδί σου μάθε να σκέφτεσαι και να αναρωτιέσαι αν αυτό που σου λένε έχει βάση και στοιχεία και μετά να ακούει από παντού ανοησίες ζωδίων. Αυτό που ίσως ονομάζεις αθώα ενασχόληση και πλακίτσα εκπαιδεύει σιγά-σιγά τον εγκέφαλο να δέχεται χωρίς να φιλτράρει… να υιοθετεί αντι-επιστημονικούς ισχυρισμούς… να αναπαράγει χωρίς να σκέφτεται… να δημιουργεί προκαταλήψεις για τους άλλους. Όσο υπάρχει (και βοηθάς και εσύ σε αυτό) μια στρατιά αστρολόγων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα τόσο θα κυκλοφορεί η κάθε ανοησία ελεύθερη. Τον δρόμο τον ανοίγουν οι αστρολόγοι και μετά κάνουν περίπατο οι τσαρλατάνοι των μαντζουνιών και της πολιτικής.

Πηγή: arriton.gr

Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Φλώρινας για τη Διεθνή Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών

Μπορεί να διανύουμε τον 21ο αιώνα και τα ανθρώπινα δικαιώματα που απαριθμούνται στην οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να θεωρούνται αυτονόητα, όμως η βία σε κάθε της μορφή κατά των γυναικών, είναι ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις.

Στην Ελλάδα ένα μεγάλο ποσοστό Ελληνίδων που έχει βιώσει λεκτική ή σωματική βία, φοβάται να καταγγείλει τα περιστατικά, πληρώνοντας ενίοτε τη σιωπή του με την ίδια του τη ζωή. Ωστόσο υπάρχουν και εκείνες οι περιπτώσεις που ενώ έχουν προβεί σε καταγγελία δεν εισακούονται πάντα.

Η σοβαρότητα του φαινομένου και των επιδράσεων του στα θύματα και την κοινωνία, απαιτεί μια οικουμενική θεώρηση του προβλήματος, ώστε η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών-κοριτσιών, να μην εκλαμβάνεται μονάχα σαν ένα μήνυμα καταδίκης, ούτε σαν μια εθιμοτυπική εκδήλωση, αλλά ως μια ευθύνη που μοιραζόμαστε όλοι.

Δεν κλείνουμε τα μάτια, στεκόμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα και την ενθαρρύνουμε να σπάσει τις αλυσίδες της σιωπής.

Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ Π.Ε. ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘ. ΚΙΟΣΕΣ

Πως να Εφαρμόσετε την Αυτοπειθαρχία

Η Αυτοπειθαρχία είναι ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα για οποιονδήποτε μπορεί να την τηρήσει. Μπορεί να βοηθήσει στο να έχει κανείς επιτυχία στις επαγγελματικές του δραστηριότητες, να έχει υγιείς σχέσεις, να κατορθώνει να κάνει τους στόχους του πραγματικότητα, να τηρεί τα ραντεβού και τα χρονοδιαγράμματα κ.ά.
Εδώ παρουσιάζονται κάποιες σύντομες τεχνικές που μπορούν να σας βοηθήσουν στο να εφαρμόσετε την αυτοπειθαρχία στη ζωή σας.

1. Αποκτήστε μία νέα συνήθεια και τηρήστε την.

Δε χρειάζεται να κάνετε κάτι ακραίο ή να στερηθείτε από κάτι. Μπορείτε να ξεκινήσετε από το να στρώνετε το κρεβάτι σας με το που σηκώνεστε από τον ύπνο, ή να κανονίσετε να πηγαίνετε βόλτα γενικότερα ή σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο καθημερινώς.

2. Σκεφτείτε πρώτα και μετά… μιλήστε. 

Δημιουργήστε έναν κανόνα, κατά τον οποίο με οποιονδήποτε μιλάτε, θα τον ακούτε, θα σκέφτεστε τι πρέπει να απαντήσετε, κι έπειτα θα του απαντάτε. 

3. Βάλτε σε τάξη αυτά που έχετε να κάνετε. 

Σκεφτείτε ποιες εργασίες έχετε να επιτελέσετε. Έπειτα, σκεφτείτε την προτιμότερη σειρά με την οποία μπορούν να γίνουν. Εάν θέλετε, δημιουργήστε και μία λίστα με τις εργασίες προς διεκπεραίωση και τηρήστε την. 

4. Χαλιναγωγήστε τα συναισθήματα σας. 

Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να είναι το θύμα του οποιουδήποτε ή της οποιασδήποτε κατάστασης ή γνώμης. Και, όποτε έρχονται μη ευμενείς σκέψεις ή δημιουργούνται ανεπιθύμητα συναισθήματα, σταθείτε, και πέστε από μέσα σας «Αυτά που σκέφτομαι τώρα, δεν είναι κατ’ ανάγκη αλήθεια». Όλα ξεκινούν από τη σκέψη. Εάν το κάνετε αυτό, θα παρατηρήσετε πως θα αλλάξει ο ειρμός των σκέψεων και των συναισθημάτων σας.

5. Θεωρήστε πως είναι αυτονόητο.

Πρέπει να το πιστέψετε για να το κάνετε, διότι για να καταφέρετε να δημιουργήσετε και να τηρήσετε τους κανόνες σας, χρειάζεται να είστε σε θέση να ελέγξετε πολλές από τις συνήθειες σας που ενδεχομένως δε σας αρέσουν, και να είστε σε θέση να κάνετε τους κόπους σας να αποδίδουν περισσότερο. 

ΠΗΓΗ: visualmeditation.gr

Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Δήμου Φλώρινας. perForm, δράσεις ενάντια στη βία κατά των γυναικών

perForm, δράσεις ενάντια στη βία κατά των γυναικών.
Κεντρική εκδήλωση του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Φλώρινας.

Η βία κατά των γυναικών, σε όλες τις μορφές της, εξακολουθεί να είναι μια ειδεχθής, συστηματική και διαδεδομένη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. Είναι ένα φαινόμενο καθολικό, συνδεδεμένο με στερεότυπα και αντιλήψεις για την θέση και τον ρόλο και της γυναίκας στην κοινωνία. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, το Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Φλώρινας επιχειρεί  μέσω επιτελεστικών καλλιτεχνικών πρακτικών, όπως είναι οι  performance, να ευαισθητοποιήσει, να ενημερώσει να προβληματίσει για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο.

Οι performanceπραγματοποιούνται σε συνεργασία με το εργαστήριο Performanceart (Επιτελεστικές καλλιτεχνικές πρακτικές) του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Πρόγραμμα performance Τετάρτης 27ης Νοεμβρίου 2019.

11.30 Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας, Ισόγειο. Ζωή Αντύπα και Ευγενία Γκαγκαστάθη, performance.

Η performance προσπαθεί με εικαστικά μέσα και με μία ψυχρή ματιά να αναλύσει την ψυχοσύνθεση του θύτη και να ανακατασκευάσει έτσι με έναν αλληγορικό τρόπο την κατάσταση καθώς και την ατμόσφαιρα που δημιουργείται, κατά τη διάρκεια μιας πράξης βίας κατά των γυναικών.

12.00Αυτόματο μηχάνημα γάλακτος, Δημοτική Αγορά Φλώρινας.Bika la de Bika x Sparkle Titties, performance.

Δύο afabhyperfeminineπερσόνες δίπλα από έναν (κατά βάση) μάτσο ανδροκρατούμενο χώρο (τα κρεοπωλεία της αγοράς) αλλά ταυτόχρονα χώρο όπου παραδοσιακά οι γυναίκες κάνουν τις αγορές τους, επιδεικνύουν χωρίς ντροπή τη θηλυκότητα τους χορεύοντας τραγούδια που μιλούν για τη γυναικεία αλληλεγγύη και την ψυχολογική αλλά και σωματική βία που δέχονται οι γυναίκες καθημερινά. Οι performers δηλώνουν την παρουσία τους στον χώρο και αποενοχοποιούν τη θηλυκότητα ως κάτι αδύναμο και κατακριτέο.

12.30Ταχυδρομείο.
-Μαρίνα Τσιρώνη, «Κάθεται και λέει», performance για κάμερα.

Σ’ ένα λευκό δωμάτιο, η performer, τυλιγμένη με αεροπλάστ, χρησιμοποιεί το χώρο και το σώμα της με σκοπό να σκάσει τις φούσκες που την περιβάλλουν. Η performance αναφέρεται στη μάχη που δίνουν οι γυναίκες που βιώνουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας προκειμένου να επιβιώσουν και να αποτρέψουν τέτοιου είδους περιστατικά.

-Αφροδίτη Δάφνου και Αριάδνη Πεδιωτάκη, «Δεν είναι τίποτα»,performance για κάμερα.

Η δράση αφορά στην απενεχοποίηση του κλάματος. Το κλάμα είναι μια καθόλα φυσιολογική ανθρώπινη πράξη. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ταμπού ούτε ως δείγμα αδυναμίας. Στις περιπτώσεις βίας κατά των γυναικών αρκετές φορές η αιτία που προκαλεί το κλάμα αποκρύπτεται ή επικαλύπτεται με δικαιολογίες. Μπορεί να ακούγονται φράσεις όπως: «Έπεσα και χτύπησα», «Κάτι μπήκε στο μάτι μου», «Καθάριζα κρεμμύδια», και βιαστικά συμπληρώνεται με ένα: «Δεν είναι τίποτα». Για το λόγο αυτό κι εμείς αποκρύπτουμε το λόγο για τον οποίο κλαίμε και δεν τον φανερώνουμε παρά μόνο στο τέλος.

*Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Φλώρινας συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Δυτικής Μακεδονίας 2014-2020 και υπάγονται στον Άξονα Προτεραιότητας 10: «Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και καταπολέμησης της φτώχειας και κάθε διάκρισης (ΕΚΤ)» και λειτουργούν συμπληρωματικά με την Πράξη: «Οριζόντιες παρεμβάσεις εθνικής εμβέλειας» για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών (ΕΠ «Μεταρρύθμιση Δημοσίου Τομέα 2014-2020»).

Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Δήμου Φλώρινας

Κοντόπουλου 49, 53100, Τ: 23850 24081 FAX: 23850 24083.

email: symv.kentro.flo@gmail.com  blog: http:// womenaidflorina.blogspot.gr/

fb: https://www.facebook.com/ symvouleutikokentroflorinas