Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2019


Τα παιδιά θα αποφύγουν το κάπνισμα εάν πάρουν το καλό παράδειγμα από τους γονείς τους.
Είναι πολύ σημαντικό τα λόγια σχετικά με το κάπνισμα που λένε οι γονείς, να συνάδουν με τις πράξεις τους, για να μην ερμηνεύονται σαν υποκριτές από τα παιδιά τους, με τρόπο τέτοιο που τα μηνύματα που δίνουν να έχουν αποτέλεσμα.
Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες μέχρι σήμερα, έδειξαν ότι τα παιδιά επηρεάζονται σοβαρά για το εάν τα ίδια θα καπνίσουν ή όχι, από αυτά που βλέπουν ότι κάνουν οι γονείς τους.
Το κάπνισμα από τους γονείς αποδεικνύει ότι έχει διπλό νοσηρό αποτέλεσμα  πάνω στα παιδιά. Οι άμεσες βλαβερές συνέπειες προκύπτουν από την τοξικότητα των ουσιών του καπνού που εισπνέει το παιδί. Μακροχρόνια το παιδί λόγω του ότι οι γονείς  του καπνίζουν θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκτήσει την ίδια παθολογική συνήθεια.
Πρόσφατα μια νέα έρευνα έδειξε σημαντικά δεδομένα για το ρόλο της μητέρας στο πρόβλημα αυτό.
Όταν η μητέρα έχει δυνατές απόψεις εναντίον του καπνίσματος και όταν και η ίδια δεν καπνίζει τότε μειώνονται ουσιαστικά , κατά 50%, οι πιθανότητες να γίνει καπνιστής το παιδί της.
Στην έρευνα που έγινε μέσα στα πλαίσια του προγράμματος πρόληψης του καρκίνου στην Ουάσινγκτον, έλαβαν μέρος 2.736 παιδιά, ηλικίας από 8 έως 17 ετών, για μια περίοδο 9 ετών, και οι μητέρες τους.
Στις οικογένειες που και οι δύο γονείς δεν κάπνιζαν και η μητέρα είχε έντονες απόψεις εναντίον του καπνίσματος, τα παιδιά είχαν στατιστικώς σημαντικά μειωμένη πιθανότητα να γίνουν καπνιστές, της τάξης του 50%.
Στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς κάπνιζαν, οι έντονες απόψεις της μητέρας εναντίον του καπνίσματος δεν επηρέαζαν την πιθανότητα να γίνει καπνιστής το παιδί.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι τα παιδιά επηρεάζονται από τη συμπεριφορά των γονιών τους, σε θέματα καπνίσματος και οποιεσδήποτε νουθεσίες είναι αποτελεσματικές μόνο όταν συνάδουν και με τις πράξεις.
Τα δεδομένα αυτά δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα από του γονείς που καπνίζουν.

Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with

Τα παιδιά θα αποφύγουν το κάπνισμα εάν πάρουν το καλό παράδειγμα από τους γονείς τους.
Είναι πολύ σημαντικό τα λόγια σχετικά με το κάπνισμα που λένε οι γονείς, να συνάδουν με τις πράξεις τους, για να μην ερμηνεύονται σαν υποκριτές από τα παιδιά τους, με τρόπο τέτοιο που τα μηνύματα που δίνουν να έχουν αποτέλεσμα.
Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες μέχρι σήμερα, έδειξαν ότι τα παιδιά επηρεάζονται σοβαρά για το εάν τα ίδια θα καπνίσουν ή όχι, από αυτά που βλέπουν ότι κάνουν οι γονείς τους.
Το κάπνισμα από τους γονείς αποδεικνύει ότι έχει διπλό νοσηρό αποτέλεσμα  πάνω στα παιδιά. Οι άμεσες βλαβερές συνέπειες προκύπτουν από την τοξικότητα των ουσιών του καπνού που εισπνέει το παιδί. Μακροχρόνια το παιδί λόγω του ότι οι γονείς  του καπνίζουν θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκτήσει την ίδια παθολογική συνήθεια.
Πρόσφατα μια νέα έρευνα έδειξε σημαντικά δεδομένα για το ρόλο της μητέρας στο πρόβλημα αυτό.
Όταν η μητέρα έχει δυνατές απόψεις εναντίον του καπνίσματος και όταν και η ίδια δεν καπνίζει τότε μειώνονται ουσιαστικά , κατά 50%, οι πιθανότητες να γίνει καπνιστής το παιδί της.
Στην έρευνα που έγινε μέσα στα πλαίσια του προγράμματος πρόληψης του καρκίνου στην Ουάσινγκτον, έλαβαν μέρος 2.736 παιδιά, ηλικίας από 8 έως 17 ετών, για μια περίοδο 9 ετών, και οι μητέρες τους.
Στις οικογένειες που και οι δύο γονείς δεν κάπνιζαν και η μητέρα είχε έντονες απόψεις εναντίον του καπνίσματος, τα παιδιά είχαν στατιστικώς σημαντικά μειωμένη πιθανότητα να γίνουν καπνιστές, της τάξης του 50%.
Στις οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς κάπνιζαν, οι έντονες απόψεις της μητέρας εναντίον του καπνίσματος δεν επηρέαζαν την πιθανότητα να γίνει καπνιστής το παιδί.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι τα παιδιά επηρεάζονται από τη συμπεριφορά των γονιών τους, σε θέματα καπνίσματος και οποιεσδήποτε νουθεσίες είναι αποτελεσματικές μόνο όταν συνάδουν και με τις πράξεις.
Τα δεδομένα αυτά δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα από του γονείς που καπνίζουν.
Υπολογίζεται με τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα σήμερα, ότι στις ανεπτυγμένες χώρες μέχρι 4% των πατέρων, μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να γνωρίζουν ότι οι ίδιοι δεν είναι οι βιολογικοί πατέρες των παιδιών.
Αυτό σημαίνει ότι περίπου 1 στις 25 οικογένειες μπορεί να επηρεάζεται από το πρόβλημα.
Το ζήτημα πιθανόν να μην έχει ακόμη αναγνωρισθεί σε όλη του την έκταση. Αναμένεται ότι η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί λόγω αύξησης των γενετικών τεστ.
Οι γενετικοί έλεγχοι που γίνονται για διάφορους σκοπούς όπως για παράδειγμα για δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις, για έλεγχο γενετικών κληρονομικών νόσων, τη λευχαιμία, τον καρκίνο, για την κυστική ίνωση, τις καρδιοπάθειες, αυξάνονται.
Παράλληλα οι αστυνομικές αρχές, χρησιμοποιούν στις έρευνες τους συχνότερα γενετικές μεθόδους για έλεγχο πατρότητας.
Παρατηρείται επίσης αύξηση των ανδρών που ζητούν τη διεξαγωγή τεστ πατρότητας λόγω αμφιβολιών που τους προβληματίζουν.
Οι επιπτώσεις της αποκάλυψης σε ένα άνδρα ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του απιδιού του είναι τεράστιες.
Μια τέτοια αποκάλυψη , οδηγεί συχνά σε διαζύγιο και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στον άνδρα αλλά και στην γυναίκα. Δεν είναι σπάνιες επίσης οι περιπτώσεις που οι αποκαλύψεις αυτές συνοδεύονται  από απειλές ή έκφραση βίας από τον άνδρα. Όμως μια τέτοια αποκάλυψη δεν έχει μόνο συνέπειες για τον άνδρα ή τη γυναίκα που εμπλέκονται. Η ζωή των παιδιών αλλάζει ριζικά λόγω της γενετικής αυτής πληροφόρησης.
Δυστυχώς σήμερα η κοινωνία μας όπως επίσης και οι αρμόδιες υπηρεσίες σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, δεν είναι προετοιμασμένες για να αντιμετωπίζουν με κατάλληλο τρόπο τη νέα αυτή κατάσταση.
Ο τρόπος κοινοποίησης των αποτελεσμάτων στους ενδιαφερόμενους, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό πρέπει να γίνεται, η κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη στον άνδρα, στη γυναίκα, στα παιδιά, δεν έχουν ακόμη κωδικοποιηθεί και εμπεδωθεί στο βαθμό που χρειάζεται.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ που μελέτησαν το ζήτημα και δημοσιεύουν τα εν λόγω στοιχεία, επισημαίνουν ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ενδιαφερόμενοι συχνά λαμβάνουν αποτελέσματα του τεστ πατρότητας διαμέσου του ταχυδρομείου.
Είναι πράγματι εξαιρετικά οδυνηρό και απαράδεκτο κατά τη γνώμη μας μια τόσο σημαντική πληροφόρηση που πιθανόν να έχει δραματικές προεκτάσεις να κοινοποιείται διαμέσου ταχυδρομείου σε μια πολύ ανεπτυγμένη χώρα. Αυτό δείχνει ότι διεθνώς υπάρχει μεγάλη ανάγκη ρύθμισης του προβλήματος, καλύτερης αντιμετώπισης και εκπαίδευσης των εμπλεκομένων επαγγελματιών για να βοηθούν αποτελεσματικότερα.
Με τη συνεχή αύξηση των ανδρών που ζητούν τη διεξαγωγή γενετικού τεστ πατρότητας, οι ανάγκες προσφοράς υψηλού επιπέδου υπηρεσιών συμβουλευτικής και υποστήριξης για ένα τόσο σοβαρό, ευαίσθητο ζήτημα, γίνονται επιτακτικές.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ ανάλυσαν τα σχετικά επιστημονικά βιβλιογραφικά δεδομένα που δημοσιεύτηκαν από το 1950 έως το 2004. Διαπίστωσαν ότι περιπτώσεις όπου ο άνδρας στην οικογένεια ή στο ζευγάρι που νομίζει ότι είναι ο πατέρας του παιδιού αλλά αποδεικνύεται με το τεστ πατρότητας ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας, ανέρχονται ανάλογα με τις κοινωνικές ομάδες, από το 1% έως το 30%.
Οι μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, παρατηρούνται σε φτωχότερες τάξεις, νεαρότερες γυναίκες, γυναίκες με πολλούς ερωτικούς συντρόφους.
Επισημαίνεται ότι σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, 1 στις 5 γυναίκες με μακροχρόνιους δεσμούς, έχει εμπλακεί σε εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις. Παράλληλα περίπου 30% των κυήσεων συμβαίνουν χωρίς να έχουν προγραμματιστεί.
Ανάλογα στοιχεία έχουν δημοσιευτεί και για άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την έκταση, τις κοινωνικές και οικογενειακές επιπτώσεις που μπορεί να έχει το πρόβλημα της διαφορετικής πατρότητας.
Οι νέες γνώσεις, η εξέλιξη της επιστήμης, οι σύγχρονες τεχνολογίες, μας δίνουν νέες δυνατότητες αλλά και υποχρεώσεις. Η πληροφόρηση πρέπει να μετατραπεί σε σοφία για την ορθή χρήση προς το καλό των ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.
Δεν θα ήταν υπερβολή να τονίσουμε ότι χρειάζεται επειγόντως ρύθμιση, κωδικοποίηση και εκπαίδευση των εμπλεκομένων υπηρεσιών και επαγγελματιών για το πως, πότε, που και με ποιους άλλους υποστηρικτικούς παράγοντες θα πρέπει να ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των τεστ πατρότητας.
Εκτός από τις ιατρικές, γενετικές, νομικές πτυχές είναι απαραίτητο να υπάρχει η υποδομή για την παρακολούθηση της κάθε περίπτωσης, για την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στον άνδρα που ανακαλύπτει ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού του, για τη γυναίκα, την οικογένεια και ιδιαίτερα για τη μακροχρόνια υποστήριξη του παιδιού.

Τεστ πατρότητας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Υπολογίζεται με τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα σήμερα, ότι στις ανεπτυγμένες χώρες μέχρι 4% των πατέρων, μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να γνωρίζουν ότι οι ίδιοι δεν είναι οι βιολογικοί πατέρες των παιδιών.
Αυτό σημαίνει ότι περίπου 1 στις 25 οικογένειες μπορεί να επηρεάζεται από το πρόβλημα.
Το ζήτημα πιθανόν να μην έχει ακόμη αναγνωρισθεί σε όλη του την έκταση. Αναμένεται ότι η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί λόγω αύξησης των γενετικών τεστ.
Οι γενετικοί έλεγχοι που γίνονται για διάφορους σκοπούς όπως για παράδειγμα για δωρεά οργάνων για μεταμοσχεύσεις, για έλεγχο γενετικών κληρονομικών νόσων, τη λευχαιμία, τον καρκίνο, για την κυστική ίνωση, τις καρδιοπάθειες, αυξάνονται.
Παράλληλα οι αστυνομικές αρχές, χρησιμοποιούν στις έρευνες τους συχνότερα γενετικές μεθόδους για έλεγχο πατρότητας.
Παρατηρείται επίσης αύξηση των ανδρών που ζητούν τη διεξαγωγή τεστ πατρότητας λόγω αμφιβολιών που τους προβληματίζουν.
Οι επιπτώσεις της αποκάλυψης σε ένα άνδρα ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του απιδιού του είναι τεράστιες.
Μια τέτοια αποκάλυψη , οδηγεί συχνά σε διαζύγιο και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στον άνδρα αλλά και στην γυναίκα. Δεν είναι σπάνιες επίσης οι περιπτώσεις που οι αποκαλύψεις αυτές συνοδεύονται  από απειλές ή έκφραση βίας από τον άνδρα. Όμως μια τέτοια αποκάλυψη δεν έχει μόνο συνέπειες για τον άνδρα ή τη γυναίκα που εμπλέκονται. Η ζωή των παιδιών αλλάζει ριζικά λόγω της γενετικής αυτής πληροφόρησης.
Δυστυχώς σήμερα η κοινωνία μας όπως επίσης και οι αρμόδιες υπηρεσίες σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, δεν είναι προετοιμασμένες για να αντιμετωπίζουν με κατάλληλο τρόπο τη νέα αυτή κατάσταση.
Ο τρόπος κοινοποίησης των αποτελεσμάτων στους ενδιαφερόμενους, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό πρέπει να γίνεται, η κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη στον άνδρα, στη γυναίκα, στα παιδιά, δεν έχουν ακόμη κωδικοποιηθεί και εμπεδωθεί στο βαθμό που χρειάζεται.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ που μελέτησαν το ζήτημα και δημοσιεύουν τα εν λόγω στοιχεία, επισημαίνουν ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ενδιαφερόμενοι συχνά λαμβάνουν αποτελέσματα του τεστ πατρότητας διαμέσου του ταχυδρομείου.
Είναι πράγματι εξαιρετικά οδυνηρό και απαράδεκτο κατά τη γνώμη μας μια τόσο σημαντική πληροφόρηση που πιθανόν να έχει δραματικές προεκτάσεις να κοινοποιείται διαμέσου ταχυδρομείου σε μια πολύ ανεπτυγμένη χώρα. Αυτό δείχνει ότι διεθνώς υπάρχει μεγάλη ανάγκη ρύθμισης του προβλήματος, καλύτερης αντιμετώπισης και εκπαίδευσης των εμπλεκομένων επαγγελματιών για να βοηθούν αποτελεσματικότερα.
Με τη συνεχή αύξηση των ανδρών που ζητούν τη διεξαγωγή γενετικού τεστ πατρότητας, οι ανάγκες προσφοράς υψηλού επιπέδου υπηρεσιών συμβουλευτικής και υποστήριξης για ένα τόσο σοβαρό, ευαίσθητο ζήτημα, γίνονται επιτακτικές.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ ανάλυσαν τα σχετικά επιστημονικά βιβλιογραφικά δεδομένα που δημοσιεύτηκαν από το 1950 έως το 2004. Διαπίστωσαν ότι περιπτώσεις όπου ο άνδρας στην οικογένεια ή στο ζευγάρι που νομίζει ότι είναι ο πατέρας του παιδιού αλλά αποδεικνύεται με το τεστ πατρότητας ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας, ανέρχονται ανάλογα με τις κοινωνικές ομάδες, από το 1% έως το 30%.
Οι μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, παρατηρούνται σε φτωχότερες τάξεις, νεαρότερες γυναίκες, γυναίκες με πολλούς ερωτικούς συντρόφους.
Επισημαίνεται ότι σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, 1 στις 5 γυναίκες με μακροχρόνιους δεσμούς, έχει εμπλακεί σε εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις. Παράλληλα περίπου 30% των κυήσεων συμβαίνουν χωρίς να έχουν προγραμματιστεί.
Ανάλογα στοιχεία έχουν δημοσιευτεί και για άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την έκταση, τις κοινωνικές και οικογενειακές επιπτώσεις που μπορεί να έχει το πρόβλημα της διαφορετικής πατρότητας.
Οι νέες γνώσεις, η εξέλιξη της επιστήμης, οι σύγχρονες τεχνολογίες, μας δίνουν νέες δυνατότητες αλλά και υποχρεώσεις. Η πληροφόρηση πρέπει να μετατραπεί σε σοφία για την ορθή χρήση προς το καλό των ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.
Δεν θα ήταν υπερβολή να τονίσουμε ότι χρειάζεται επειγόντως ρύθμιση, κωδικοποίηση και εκπαίδευση των εμπλεκομένων υπηρεσιών και επαγγελματιών για το πως, πότε, που και με ποιους άλλους υποστηρικτικούς παράγοντες θα πρέπει να ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των τεστ πατρότητας.
Εκτός από τις ιατρικές, γενετικές, νομικές πτυχές είναι απαραίτητο να υπάρχει η υποδομή για την παρακολούθηση της κάθε περίπτωσης, για την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στον άνδρα που ανακαλύπτει ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού του, για τη γυναίκα, την οικογένεια και ιδιαίτερα για τη μακροχρόνια υποστήριξη του παιδιού.
«Θυμάμαι πως ήμουν 8 χρονών και πως πήγαινα στη Β’ δημοτικού. Μια μέρα γυρνώντας στο σπίτι μου δεν είχα καθόλου διάθεση. Δεν ήθελα ούτε να φάω, ούτε να διαβάσω, το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ. Ο πατέρας μου συνήθιζε να γυρίζει από τη δουλειά του μισή ώρα αφού είχα γυρίσει σπίτι από το σχολείο. Όταν έμαθε ότι δεν ήθελα να φάω και να διαβάσω αγρίεψε και άρχισε να μου φωνάζει. Εγώ δεν του έδινα σημασία. Τότε αυτός σηκώθηκε από το τραπέζι και άρχισε να με χτυπάει αλύπητα… Εγώ δεν μπόρεσα να αντιδράσω γιατί ήμουν μικρός και αδύναμος. Όταν σταμάτησε να με χτυπάει πήγα τρέχοντας και κλαίγοντας στο δωμάτιο μου. Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μόνος και αβοήθητος. Η μάνα μου ήταν εκεί αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Από εκείνη τη μέρα αποφάσισα να το σκάσω από το σπίτι. Για μια εβδομάδα περίπου δεν μιλούσα σε κανένα. Στο τέλος ήθελα να το βγάλω από μέσα μου και το είπα στον φίλο μου τον Άρη. Εκείνος το είπε σε όλη την τάξη και εγώ ντράπηκα πάρα πολύ. Την ίδια μέρα δεν γύρισα στο σπίτι. Πήγα σε μια πλατεία και καθόμουν έως τις δέκα το βράδυ. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Πήγα στο καρτοτηλέφωνο και κάλεσα το 1056.Κάποιος φίλος μου είχε πει ότι σε αυτό τον αριθμό βοηθούν παιδιά που είναι σε κίνδυνο. Αφού μίλησα με μια κυρία και της είπα τα πάντα με ρώτησε που είμαι και μου είπε να την περιμένω. Σε μια ώρα είχε έρθει, με πήρε και με πήγε σε ένα σπίτι στον Καρέα. Μου πήρε αρκετό καιρό να προσαρμοστώ αλλά τα κατάφερα. 7 χρόνια έχουν περάσει και έχω πια νέα αντίληψη για μένα, τη ζωή και το μέλλον. Πιστεύω πως έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι θέλω και έχω μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσω τη ζωή που ήθελα.
Μακάρι όλες οι ιστορίες των παιδιών που πονάνε να είχαν το ίδιο αίσιο τέλος… Δεν το πιστεύω… Μακάρι όμως…»

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
«Θυμάμαι πως ήμουν 8 χρονών και πως πήγαινα στη Β’ δημοτικού. Μια μέρα γυρνώντας στο σπίτι μου δεν είχα καθόλου διάθεση. Δεν ήθελα ούτε να φάω, ούτε να διαβάσω, το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ. Ο πατέρας μου συνήθιζε να γυρίζει από τη δουλειά του μισή ώρα αφού είχα γυρίσει σπίτι από το σχολείο. Όταν έμαθε ότι δεν ήθελα να φάω και να διαβάσω αγρίεψε και άρχισε να μου φωνάζει. Εγώ δεν του έδινα σημασία. Τότε αυτός σηκώθηκε από το τραπέζι και άρχισε να με χτυπάει αλύπητα… Εγώ δεν μπόρεσα να αντιδράσω γιατί ήμουν μικρός και αδύναμος. Όταν σταμάτησε να με χτυπάει πήγα τρέχοντας και κλαίγοντας στο δωμάτιο μου. Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μόνος και αβοήθητος. Η μάνα μου ήταν εκεί αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Από εκείνη τη μέρα αποφάσισα να το σκάσω από το σπίτι. Για μια εβδομάδα περίπου δεν μιλούσα σε κανένα. Στο τέλος ήθελα να το βγάλω από μέσα μου και το είπα στον φίλο μου τον Άρη. Εκείνος το είπε σε όλη την τάξη και εγώ ντράπηκα πάρα πολύ. Την ίδια μέρα δεν γύρισα στο σπίτι. Πήγα σε μια πλατεία και καθόμουν έως τις δέκα το βράδυ. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Πήγα στο καρτοτηλέφωνο και κάλεσα το 1056.Κάποιος φίλος μου είχε πει ότι σε αυτό τον αριθμό βοηθούν παιδιά που είναι σε κίνδυνο. Αφού μίλησα με μια κυρία και της είπα τα πάντα με ρώτησε που είμαι και μου είπε να την περιμένω. Σε μια ώρα είχε έρθει, με πήρε και με πήγε σε ένα σπίτι στον Καρέα. Μου πήρε αρκετό καιρό να προσαρμοστώ αλλά τα κατάφερα. 7 χρόνια έχουν περάσει και έχω πια νέα αντίληψη για μένα, τη ζωή και το μέλλον. Πιστεύω πως έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι θέλω και έχω μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσω τη ζωή που ήθελα.
Μακάρι όλες οι ιστορίες των παιδιών που πονάνε να είχαν το ίδιο αίσιο τέλος… Δεν το πιστεύω… Μακάρι όμως…»

Η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ του άντρα και της γυναίκας μέσα σε ένα ζευγάρι επηρεάζεται από την ποιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του άνδρα και της μητέρας του.
Οι άνδρες που είναι καλοί σύζυγοι φαίνεται ότι οφείλουν το προτέρημα αυτό στη μητέρα τους.
Οι άνδρες που συναισθηματικά βρίσκονται κοντά στη μητέρα τους, δείχνουν παράλληλα περισσότερη στοργικότητα και τρυφερότητα προς τη γυναίκα τους ή προς τη σύντροφό τους.
Ο αντίκτυπος της καλής σχέσης μεταξύ του γιου και της μητέρας του, επηρεάζει θετικά όχι μόνο τις σχέσεις του γιου με το άλλο φύλο αλλά και άλλες κοινωνικές πτυχές της ζωής της ζωής του.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν ψυχολόγοι από τη Βιργινία. Οι ερευνητές έθεσαν στους άνδρες και στις γυναίκες από 33 ζευγάρια αναλυτικά ερωτηματολόγια που εξέταζαν τις διάφορες πτυχές της σχέσης τους. Οι συμμετέχοντες απάντησαν τα ερωτηματολόγια ξεχωριστά και χωρίς να ξέρει ο ένας τις απαντήσεις του άλλου.
Στις γυναίκες το ερωτηματολόγιο εξερευνούσε κυρίως την ικανοποίηση που ένιωθαν οι ίδιες για τη σχέση τους. Στους άντρες το ερωτηματολόγιο εξέταζε κυρίως τη σχέση τους με τις μητέρες τους.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:
1) Οι άνδρες που δήλωσαν  ότι είχαν μητέρες  οι οποίες έδειχναν κατανόηση προς αυτούς οι οποίες καταλάβαιναν τις ανάγκες τους, είχαν γυναίκες οι οποίες τους χαρακτήριζαν στοργικούς και τρυφερούς.
2) Οι άνδρες που είχαν πολύ δυνατή σχέση με την μητέρα τους, είχαν γυναίκες που τους χαρακτήριζαν  όχι μόνο σαν εραστές τους αλλά ταυτόχρονα ως τον καλύτερο φίλο.
3) Οι άνδρες που δήλωνα ότι ένοιωθαν έντονα την ανάγκη να κάνουν τις μητέρες τους να νοιώθουν υπερήφανες για αυτούς, είχαν γυναίκες που δήλωναν ότι ο άνδρας τους είχε ικανότητα να επικοινωνεί πολύ καλά με αυτές.
Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει αφορά τον μηχανισμό με τον οποίο μια πολύ καλή σχέση του γιου με τη μητέρα του, επηρεάζει τις μελλοντικές του σχέσεις με τις γυναίκες.
Στις παραδοσιακές οικογένειες η πρώτη επαφή των αγοριών με το γυναικείο κόσμο είναι η μητέρα τους. Την παρακολουθούν, επηρεάζονται από αυτήν και γενικά η ανατροφή που τους δίνει αποτελούν τα θεμέλια της μελλοντικής τους προσωπικότητας.
Είναι η μητέρα που θα δείξει στο παιδί της το πως θα σέβεται τους άλλους, είναι εκείνη που θα του δώσει τα πρώτα μαθήματα ευγένειας και κοινωνικής μόρφωσης είτε ενεργά είτε δίνοντας παράδειγμα με τη δική της συμπεριφορά προς το παιδί της το οποίο συνεχώς την παρακολουθεί.
Μια μητέρα που δείχνει αγάπη και στοργή προς το παιδί της, μια μητέρα που με το παράδειγμα της διδάσκει το παιδί της την κατανόηση και το σεβασμό προς τους άλλους επηρεάζει και τις μελλοντικές του σχέσεις στην κοινωνία.
Παράλληλα όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν κάποια όρια. Εάν οι άνδρες έχουν τόσο δυνατή σχέση που να δηλώνουν ότι ο καλύτερός τους φίλος είναι η μητέρα τους και ότι απολαμβάνουν ιδιαίτερα να ξοδεύουν χρόνο μαζί της, τότε οι γυναίκες τους δηλώνουν μειωμένη εκτίμηση για αυτούς.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πεθερά μπορεί να μην είναι όπως το σύνηθες πρότυπο τη θέλει. Η επιρροή της μπορεί να είναι σημαντική δια μέσου της ανατροφής και της αγάπης που έδωσε στο γιο της από τα πρώτα βήματα της ζωής του που θα επιδρούν ευνοϊκά στη μελλοντική συζυγική του σχέση.

Σχέσεις οικογενειακές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ του άντρα και της γυναίκας μέσα σε ένα ζευγάρι επηρεάζεται από την ποιότητα της σχέσης που υπάρχει μεταξύ του άνδρα και της μητέρας του.
Οι άνδρες που είναι καλοί σύζυγοι φαίνεται ότι οφείλουν το προτέρημα αυτό στη μητέρα τους.
Οι άνδρες που συναισθηματικά βρίσκονται κοντά στη μητέρα τους, δείχνουν παράλληλα περισσότερη στοργικότητα και τρυφερότητα προς τη γυναίκα τους ή προς τη σύντροφό τους.
Ο αντίκτυπος της καλής σχέσης μεταξύ του γιου και της μητέρας του, επηρεάζει θετικά όχι μόνο τις σχέσεις του γιου με το άλλο φύλο αλλά και άλλες κοινωνικές πτυχές της ζωής της ζωής του.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που διεξήγαγαν ψυχολόγοι από τη Βιργινία. Οι ερευνητές έθεσαν στους άνδρες και στις γυναίκες από 33 ζευγάρια αναλυτικά ερωτηματολόγια που εξέταζαν τις διάφορες πτυχές της σχέσης τους. Οι συμμετέχοντες απάντησαν τα ερωτηματολόγια ξεχωριστά και χωρίς να ξέρει ο ένας τις απαντήσεις του άλλου.
Στις γυναίκες το ερωτηματολόγιο εξερευνούσε κυρίως την ικανοποίηση που ένιωθαν οι ίδιες για τη σχέση τους. Στους άντρες το ερωτηματολόγιο εξέταζε κυρίως τη σχέση τους με τις μητέρες τους.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:
1) Οι άνδρες που δήλωσαν  ότι είχαν μητέρες  οι οποίες έδειχναν κατανόηση προς αυτούς οι οποίες καταλάβαιναν τις ανάγκες τους, είχαν γυναίκες οι οποίες τους χαρακτήριζαν στοργικούς και τρυφερούς.
2) Οι άνδρες που είχαν πολύ δυνατή σχέση με την μητέρα τους, είχαν γυναίκες που τους χαρακτήριζαν  όχι μόνο σαν εραστές τους αλλά ταυτόχρονα ως τον καλύτερο φίλο.
3) Οι άνδρες που δήλωνα ότι ένοιωθαν έντονα την ανάγκη να κάνουν τις μητέρες τους να νοιώθουν υπερήφανες για αυτούς, είχαν γυναίκες που δήλωναν ότι ο άνδρας τους είχε ικανότητα να επικοινωνεί πολύ καλά με αυτές.
Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει αφορά τον μηχανισμό με τον οποίο μια πολύ καλή σχέση του γιου με τη μητέρα του, επηρεάζει τις μελλοντικές του σχέσεις με τις γυναίκες.
Στις παραδοσιακές οικογένειες η πρώτη επαφή των αγοριών με το γυναικείο κόσμο είναι η μητέρα τους. Την παρακολουθούν, επηρεάζονται από αυτήν και γενικά η ανατροφή που τους δίνει αποτελούν τα θεμέλια της μελλοντικής τους προσωπικότητας.
Είναι η μητέρα που θα δείξει στο παιδί της το πως θα σέβεται τους άλλους, είναι εκείνη που θα του δώσει τα πρώτα μαθήματα ευγένειας και κοινωνικής μόρφωσης είτε ενεργά είτε δίνοντας παράδειγμα με τη δική της συμπεριφορά προς το παιδί της το οποίο συνεχώς την παρακολουθεί.
Μια μητέρα που δείχνει αγάπη και στοργή προς το παιδί της, μια μητέρα που με το παράδειγμα της διδάσκει το παιδί της την κατανόηση και το σεβασμό προς τους άλλους επηρεάζει και τις μελλοντικές του σχέσεις στην κοινωνία.
Παράλληλα όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν κάποια όρια. Εάν οι άνδρες έχουν τόσο δυνατή σχέση που να δηλώνουν ότι ο καλύτερός τους φίλος είναι η μητέρα τους και ότι απολαμβάνουν ιδιαίτερα να ξοδεύουν χρόνο μαζί της, τότε οι γυναίκες τους δηλώνουν μειωμένη εκτίμηση για αυτούς.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η πεθερά μπορεί να μην είναι όπως το σύνηθες πρότυπο τη θέλει. Η επιρροή της μπορεί να είναι σημαντική δια μέσου της ανατροφής και της αγάπης που έδωσε στο γιο της από τα πρώτα βήματα της ζωής του που θα επιδρούν ευνοϊκά στη μελλοντική συζυγική του σχέση.

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Εργαζόμενες μητέρες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στη σημερινή κοινωνία, με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, οι περισσότερες μητέρες εργάζονται. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με μόνο ένα μισθό.
Η κούραση, το στρες, οι επαγγελματικές ανησυχίες, οι εργασίες στο σπίτι, τα παιδιά που ασθενούν και οι αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλικότητα είναι παράγοντες που μειώνουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μητέρων. 
Παρά το γεγονός ότι οι μητέρες εργάζονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σήμερα παρά παλαιότερα, εντούτοις δεν έχει παρατηρηθεί ο ίδιος βαθμός αύξησης της συμμετοχής των ανδρών στις δουλειές του σπιτιού. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενες μητέρες έχουν την ευθύνη της διεκπεραίωσης των εργασιών του σπιτιού όπως επίσης και τη φροντίδα των παιδιών.
Όμως το γεγονός ότι η μητέρα εργάζεται, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας θα βελτιωθεί. Τα επιπρόσθετα έξοδα που δημιουργούνται λόγω της εργασίας της μητέρας, μπορούν στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις να υπερβαίνουν το καθαρό εισόδημα που παίρνει η εργαζόμενη μητέρα.
Ο διπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες και σαν μητέρες, είναι εξαιρετικά δύσκολος και προκαλεί καταστάσεις στρες, δυσάρεστες για όλη την οικογένεια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι 60% των εργαζομένων μητέρων νιώθουν ότι ξεσπούν λόγω στρες πάνω στην υπόλοιπη οικογένεια. Περίπου 50% των γυναικών δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μόνο το ρόλο της μητέρας ενώ 20% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να έχουν μια δουλειά αλλά να εργάζονται από το σπίτι.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι 8 στις 10 εργαζόμενες μητέρες δηλώνουν ότι θα εγκατέλειπαν τη δουλειά τους με πλήρη απασχόληση, εάν μπορούσαν να το κάνουν. Μόνο 4% των γυναικών θα διατηρούσαν εργασία πλήρους απασχόλησης εάν είχαν την επιλογή.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας οι παντρεμένες γυναίκες βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως αυτό να εξηγεί ότι σήμερα οι γυναίκες ζητούν περισσότερα διαζύγια και κάνουν λιγότερα παιδιά.
Οι λόγοι που εξηγούν την άσχημη κατάσταση για τις εργαζόμενες μητέρες είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι το περισσότερο βάρος για τις εργασίες στο σπίτι πέφτει πάνω τους.
Οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονται συνολικά περισσότερες ώρες (στην εργασία τους όπου πληρώνονται και στο σπίτι όπου δεν πληρώνονται) σε σύγκριση με τους εργαζόμενους πατέρες. Οι μητέρες που εργάζονται με ωράριο μερικής απασχόλησης, έχουν τις περισσότερες ώρες εργασίες από όλες τις άλλες.
Η κατάσταση αυτή πιθανόν να συμβάλλει στο ότι τα περισσότερα διαζύγια σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες αρχίζουν με πρωτοβουλία των γυναικών.
Το θέμα των παιδιών που αρρωστούν απασχολεί έντονα τις εργαζόμενες μητέρες.
Πολλές μητέρες φοβούνται μήπως το παιδί τους αρρωστήσει και χρειαστεί φροντίδα κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Σε πολλές χώρες οι περισσότεροι εργοδότες δίνουν πληρωμένη άδεια ασθενείας μόνο όταν οι γυναίκες οι ίδιες αρρωστούν και όχι όταν ασθενούν τα παιδιά τους.
Για το λόγο αυτό οι μητέρες που εργάζονται και που έχουν ένα παιδί άρρωστο, υποχρεώνονται να παίρνουν ημέρες από την ετήσια τους άδεια ή ακόμη άδεια άνευ απολαβών για να μείνουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα άρρωστα παιδιά τους.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που και οι δύο γονείς εργάζονται, η φροντίδα του άρρωστου παιδιού γίνεται από τη μητέρα του. Μερικοί από τους λόγους για αυτό είναι το ότι συνήθως ο πατέρας κερδίζει περισσότερα χρήματα από τη μητέρα και το ότι οι ευθύνες της δουλειάς του θεωρούνται σημαντικότερες. Επίσης πολλοί εργοδότες, δέχονται πιο εύκολα μια εργαζόμενη μητέρα να μείνει στο σπίτι για να φροντίζει το παιδί.
Περίπου 10% των μητέρων που εργάζονται νιώθουν ένοχες για τις διευθετήσεις που κάνουν για το άρρωστο παιδί τους, οποιεσδήποτε και εάν είναι οι διευθετήσεις αυτές.
Η σεξουαλική ζωή των εργαζομένων μητέρων αυτών, οφείλεται μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι είναι πολύ κουρασμένες για να μπορέσουν να σκέφτονται το σεξ.
Πολλές από τις μητέρες που εργάζονται νιώθουν έντονα εναντίον των συζύγων τους διότι αυτοί δεν βοηθούν στο βαθμό που θα έπρεπε στο σπίτι με αποτέλεσμα ο θυμός αυτός να επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική τους σχέση.
Επίσης έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενες γυναίκες νιώθουν λύπη και θυμό για τη χαμένη τους σεξουαλική ζωή.
Χρειάζονται λύσεις για τα σοβαρά αυτά προβλήματα. Οι εργοδότες και η πολιτεία μπορούν να βοηθήσουν επιτρέποντας περισσότερο ελαστικά ωράρια για τις εργαζόμενες μητέρες, δίνοντας γονική άδεια, παρέχοντας ευκολίες στο χώρο εργασίας για παιδιά που δεν είναι καλά και γενικά μια μεγαλύτερη κατανόηση προς τις μητέρες λόγω των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο διπλό ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Παράλληλα οι άνδρες θα πρέπει να βοηθούν με κάθε τρόπο τις μητέρες ιδιαίτερα για τις εργασίες στο σπίτι όπου η συμμετοχή τους  θα πρέπει να αυξηθεί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μητέρων που εργάζονται και αυτό θα έχει θετικές επιδράσεις στη δική τους ζωή και στην οικογένεια γενικότερα.


Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών είναι ένα συχνό πρόβλημα. Παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.
Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδεχθεί ότι υφίσταται βία, κακοποίηση ή κατάχρηση. Ακόμη πιο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει από μια σχέση ή μια κατάσταση στην οποία αυτή δέχεται κάποια μορφή βίας.
Υπάρχουν σημεία που είναι δείκτες ότι μια γυναίκα υφίσταται κακοποίηση ή κατάχρηση. Η αναζήτηση βοήθειας εάν παρατηρήσει οποιαδήποτε γυναίκα τέτοια σημεία, είναι αναγκαία.
Η κακοποίηση γυναικών είναι συχνότερη στις ηλικίες από 15 έως 54 ετών. Όμως μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Οι μορφές που μπορεί να πάρει η βία κατά των γυναικών είναι πολλές. Περιλαμβάνουν προσβολές της σωματικής, ψυχικής, συναισθηματικής και κοινωνικής υπόστασης τους.
Μερικά από τα συχνότερα σημεία που δείχνουν ότι το άτομο που αγαπά ή με το οποίο ζει μαζί του μια γυναίκα, ασκεί βία και κατάχρηση εναντίον της, είναι τα ακόλουθα:
1   το άτομο αυτό παρακολουθεί συνεχώς το τι κάνει η γυναίκα
2   ασκεί κριτική ακόμα και για ασήμαντα πράγματα.
3   την κατηγορεί συνεχώς για απιστία.
4   την εμποδίζει  ή την αποθαρρύνει από του να βλέπει ή να επισκέπτεται φίλους συγγενείς ή ακόμα να εργάζεται ή να πηγαίνει σε σχολείο.
5 το άτομο αυτό θυμώνει ή γίνεται επιθετικό όταν πίνει αλκοόλ.
6   θέλει να ελέγχει την γυναίκα, ακόμα και πως ξοδεύει τα χρήματα της.
7   ελέγχει την χρήση των φαρμάκων που η γυναίκα χρειάζεται.
8   την εξευτελίζει μπροστά σε όλους.
9   καταστρέφει πράγματα που της ανήκουν, ή τα αγαπά ιδιαίτερα.
10 την απειλεί ότι θα κάνει κακό στην ίδια ή τα παιδιά της, ακόμα και στα κατοικίδια αν έχει.
11 την εξαναγκάζει σε σεξ παρά το γεγονός ότι αυτή δεν θέλει.
12 την κατηγορεί  ως υπεύθυνη για την βίαιη συμπεριφορά του ή τα ξεσπάσματα εναντίον της.
Εάν μια γυναίκα υφίσταται αυτής τη μορφή μεταχείριση από ένα άτομο που γνωρίζει ή αγαπά, δεν πρέπει να μένει μόνη αλλά να αναζητήσει άμεσα βοήθεια. Το ίδιο πρέπει να κάνει εάν έχει δεχθεί ανάλογη επίθεση από άτομο που δεν γνωρίζει.
Η σιωπή θα επιδεινώσει το πρόβλημα και είναι απρόβλεπτο σε τι μπορεί να καταλήξει η συνέχιση μια τέτοιας απαράδεκτης κατάστασης.
Η άσκηση βίας οποιασδήποτε μορφής εναντίον μιας γυναίκας είναι έγκλημα ανεξάρτητα από το άτομο που έχει διαπράξει τη βίαιη πράξη.
Οποιοσδήποτε και εάν είναι αυτός που έχει διαπράξει την κακοποίηση, νυν ή πρώην σύζυγος, μέλος της οικογένειας, συγγενής, φίλος ή φίλη, γνωστός ή κάποιος ξένος, η γυναίκα δεν φέρει ευθύνη για την βίαιη συμπεριφορά του.
Η αναζήτηση βοήθειας από το γιατρό της ή άλλους επαγγελματίες της υγείας, από άτομα της οικογένειας, από αρμόδιους επίσημους οργανισμούς ή οργανωμένα κοινωνικά σύνολα είναι απαραίτητη και προφυλάσσει τη γυναίκα από περισσότερο απειλητικές καταστάσεις.

Τα σημεία βίας εναντίον των γυναικών

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δυστυχώς η βία κατά των γυναικών είναι ένα συχνό πρόβλημα. Παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.
Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδεχθεί ότι υφίσταται βία, κακοποίηση ή κατάχρηση. Ακόμη πιο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει από μια σχέση ή μια κατάσταση στην οποία αυτή δέχεται κάποια μορφή βίας.
Υπάρχουν σημεία που είναι δείκτες ότι μια γυναίκα υφίσταται κακοποίηση ή κατάχρηση. Η αναζήτηση βοήθειας εάν παρατηρήσει οποιαδήποτε γυναίκα τέτοια σημεία, είναι αναγκαία.
Η κακοποίηση γυναικών είναι συχνότερη στις ηλικίες από 15 έως 54 ετών. Όμως μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Οι μορφές που μπορεί να πάρει η βία κατά των γυναικών είναι πολλές. Περιλαμβάνουν προσβολές της σωματικής, ψυχικής, συναισθηματικής και κοινωνικής υπόστασης τους.
Μερικά από τα συχνότερα σημεία που δείχνουν ότι το άτομο που αγαπά ή με το οποίο ζει μαζί του μια γυναίκα, ασκεί βία και κατάχρηση εναντίον της, είναι τα ακόλουθα:
1   το άτομο αυτό παρακολουθεί συνεχώς το τι κάνει η γυναίκα
2   ασκεί κριτική ακόμα και για ασήμαντα πράγματα.
3   την κατηγορεί συνεχώς για απιστία.
4   την εμποδίζει  ή την αποθαρρύνει από του να βλέπει ή να επισκέπτεται φίλους συγγενείς ή ακόμα να εργάζεται ή να πηγαίνει σε σχολείο.
5 το άτομο αυτό θυμώνει ή γίνεται επιθετικό όταν πίνει αλκοόλ.
6   θέλει να ελέγχει την γυναίκα, ακόμα και πως ξοδεύει τα χρήματα της.
7   ελέγχει την χρήση των φαρμάκων που η γυναίκα χρειάζεται.
8   την εξευτελίζει μπροστά σε όλους.
9   καταστρέφει πράγματα που της ανήκουν, ή τα αγαπά ιδιαίτερα.
10 την απειλεί ότι θα κάνει κακό στην ίδια ή τα παιδιά της, ακόμα και στα κατοικίδια αν έχει.
11 την εξαναγκάζει σε σεξ παρά το γεγονός ότι αυτή δεν θέλει.
12 την κατηγορεί  ως υπεύθυνη για την βίαιη συμπεριφορά του ή τα ξεσπάσματα εναντίον της.
Εάν μια γυναίκα υφίσταται αυτής τη μορφή μεταχείριση από ένα άτομο που γνωρίζει ή αγαπά, δεν πρέπει να μένει μόνη αλλά να αναζητήσει άμεσα βοήθεια. Το ίδιο πρέπει να κάνει εάν έχει δεχθεί ανάλογη επίθεση από άτομο που δεν γνωρίζει.
Η σιωπή θα επιδεινώσει το πρόβλημα και είναι απρόβλεπτο σε τι μπορεί να καταλήξει η συνέχιση μια τέτοιας απαράδεκτης κατάστασης.
Η άσκηση βίας οποιασδήποτε μορφής εναντίον μιας γυναίκας είναι έγκλημα ανεξάρτητα από το άτομο που έχει διαπράξει τη βίαιη πράξη.
Οποιοσδήποτε και εάν είναι αυτός που έχει διαπράξει την κακοποίηση, νυν ή πρώην σύζυγος, μέλος της οικογένειας, συγγενής, φίλος ή φίλη, γνωστός ή κάποιος ξένος, η γυναίκα δεν φέρει ευθύνη για την βίαιη συμπεριφορά του.
Η αναζήτηση βοήθειας από το γιατρό της ή άλλους επαγγελματίες της υγείας, από άτομα της οικογένειας, από αρμόδιους επίσημους οργανισμούς ή οργανωμένα κοινωνικά σύνολα είναι απαραίτητη και προφυλάσσει τη γυναίκα από περισσότερο απειλητικές καταστάσεις.

Ο Μιχάλης ζούσε σε ένα θεωρητικά προνομιούχο περιβάλλον καθώς είχε σε περίσσεια όλα τα υλικά αγαθά που θέλει ένα παιδί, αφού η οικογένεια του είχε ιδιαίτερη οικονομική άνεση. Θεωρητικά, ήταν πολύ τυχερό παιδί.
Ο Μιχάλης, ζήτησε ο ίδιος βοήθεια από τους κοινωνικούς λειτουργούς της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής για τα Παιδιά SOS 1056, όταν άρχισε να καλεί συστηματικά εκφράζοντας την απορία και απόγνωσή του για τις συνεχείς φραστικές επιθέσεις από τους γονείς του, και ιδιαίτερα την μητέρα με την οποία περνούσε περισσότερο χρόνο στο σπίτι.
Καθημερινά και από την ώρα που ο έφηβος επέστρεφε από το σχολείο η μητέρα απευθυνόταν με ποικίλες ασήμαντες αφορμές στον Μιχάλη, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως «είσαι άχρηστος, θα σε πετάξω από το σπίτι, δεν είσαι ικανός για τίποτα, είσαι ένα τίποτα, υπάρχεις για να με βασανίζεις, καλύτερα να μη σε είχα γεννήσει…» κ.α. Οι αφορμές για τις ανελέητες αυτές επιθέσεις ήταν συνήθως ένας όχι ικανοποιητικός βαθμός από το σχολείο, κάποιος λεκές στα ρούχα του παιδιού, η ένταση της τηλεόρασης, η διαμαρτυρία του για κούραση μετά από το πιεστικό και πολύωρο διάβασμα των μαθημάτων του σχολείου κ.α. τέτοια. Ο πατέρας του Μιχάλη απορροφημένος από την απαιτητική του εργασία, απουσίαζε σχεδόν όλη μέρα από το σπίτι και τις λίγες ώρες που βρισκόταν εκεί, τις αφιέρωνε στον εαυτό του και όχι στο παιδί.
Η κατάσταση αυτή είχε επιφορτίσει σε τέτοιο βαθμό το παιδί που, όπως εκμυστηρευόταν στους ανθρώπους της Γραμμής, σκεφτόταν να το σκάσει από το σπίτι του. Παράλληλα, δεν μπορούσε να αποδώσει καθόλου αποτελεσματικά στις σχολικές απαιτήσεις, αφού παρά το γεγονός ότι μελετούσε, αισθανόταν μονίμως ανεπαρκής και απροετοίμαστος.
Μετά από αρκετές επικοινωνίες που είχαμε με το Μιχάλη και αφού κερδίσαμε την εμπιστοσύνη του, ο Μιχάλης ακολουθώντας τις κατευθύνσεις και συμβουλές μας, κατάφερε να πείσει την μητέρα του να επικοινωνήσει μαζί μας. Όπως αποδείχθηκε, η μητέρα είχε μεγάλη ανάγκη από συμβουλευτική υποστήριξη.
Τα τελευταία χρόνια είχε επωμιστεί αποκλειστικά την ευθύνη ανατροφής του παιδιού, που σε συνδυασμό με κάποια προβλήματα στη σχέση της με τον πατέρα του Μιχάλη, την οδήγησαν στην αδυναμία ελέγχου του θυμού και της συμπεριφοράς της απέναντι στο παιδί.
Σήμερα, οι σχέσεις του Μιχάλη με τους γονείς του, έχουν βελτιωθεί σε αξιοσημείωτο βαθμό. Ο Μιχάλης επικοινωνεί ακόμη μαζί μας και μοιράζεται τις στιγμές της καθημερινότητάς τους.


ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ο Μιχάλης ζούσε σε ένα θεωρητικά προνομιούχο περιβάλλον καθώς είχε σε περίσσεια όλα τα υλικά αγαθά που θέλει ένα παιδί, αφού η οικογένεια του είχε ιδιαίτερη οικονομική άνεση. Θεωρητικά, ήταν πολύ τυχερό παιδί.
Ο Μιχάλης, ζήτησε ο ίδιος βοήθεια από τους κοινωνικούς λειτουργούς της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής για τα Παιδιά SOS 1056, όταν άρχισε να καλεί συστηματικά εκφράζοντας την απορία και απόγνωσή του για τις συνεχείς φραστικές επιθέσεις από τους γονείς του, και ιδιαίτερα την μητέρα με την οποία περνούσε περισσότερο χρόνο στο σπίτι.
Καθημερινά και από την ώρα που ο έφηβος επέστρεφε από το σχολείο η μητέρα απευθυνόταν με ποικίλες ασήμαντες αφορμές στον Μιχάλη, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως «είσαι άχρηστος, θα σε πετάξω από το σπίτι, δεν είσαι ικανός για τίποτα, είσαι ένα τίποτα, υπάρχεις για να με βασανίζεις, καλύτερα να μη σε είχα γεννήσει…» κ.α. Οι αφορμές για τις ανελέητες αυτές επιθέσεις ήταν συνήθως ένας όχι ικανοποιητικός βαθμός από το σχολείο, κάποιος λεκές στα ρούχα του παιδιού, η ένταση της τηλεόρασης, η διαμαρτυρία του για κούραση μετά από το πιεστικό και πολύωρο διάβασμα των μαθημάτων του σχολείου κ.α. τέτοια. Ο πατέρας του Μιχάλη απορροφημένος από την απαιτητική του εργασία, απουσίαζε σχεδόν όλη μέρα από το σπίτι και τις λίγες ώρες που βρισκόταν εκεί, τις αφιέρωνε στον εαυτό του και όχι στο παιδί.
Η κατάσταση αυτή είχε επιφορτίσει σε τέτοιο βαθμό το παιδί που, όπως εκμυστηρευόταν στους ανθρώπους της Γραμμής, σκεφτόταν να το σκάσει από το σπίτι του. Παράλληλα, δεν μπορούσε να αποδώσει καθόλου αποτελεσματικά στις σχολικές απαιτήσεις, αφού παρά το γεγονός ότι μελετούσε, αισθανόταν μονίμως ανεπαρκής και απροετοίμαστος.
Μετά από αρκετές επικοινωνίες που είχαμε με το Μιχάλη και αφού κερδίσαμε την εμπιστοσύνη του, ο Μιχάλης ακολουθώντας τις κατευθύνσεις και συμβουλές μας, κατάφερε να πείσει την μητέρα του να επικοινωνήσει μαζί μας. Όπως αποδείχθηκε, η μητέρα είχε μεγάλη ανάγκη από συμβουλευτική υποστήριξη.
Τα τελευταία χρόνια είχε επωμιστεί αποκλειστικά την ευθύνη ανατροφής του παιδιού, που σε συνδυασμό με κάποια προβλήματα στη σχέση της με τον πατέρα του Μιχάλη, την οδήγησαν στην αδυναμία ελέγχου του θυμού και της συμπεριφοράς της απέναντι στο παιδί.
Σήμερα, οι σχέσεις του Μιχάλη με τους γονείς του, έχουν βελτιωθεί σε αξιοσημείωτο βαθμό. Ο Μιχάλης επικοινωνεί ακόμη μαζί μας και μοιράζεται τις στιγμές της καθημερινότητάς τους.


Πολύ συχνά έχουμε την τάση να λέμε ναι, όταν μας ζητούν κάτι διότι δεν θέλουμε να στεναχωρούμε τους άλλους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εθελοντισμό, προσφορά και βοήθεια προς τους συνανθρώπους μας.
Το αίσθημα του καθήκοντος, η ανάγκη να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, η αδυναμία στο να λέμε όχι, πολλαπλασιάζουν τις εθελοντικές μας υποχρεώσεις και αυτό σίγουρα μπορεί να βλάπτει σοβαρά την οικογενειακή και συζυγική μας ζωή.
Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι όταν φορτώνουμε υπερβολικά το πρόγραμμα μας με υποχρεώσεις ή όταν λέμε ναι συχνά στους άλλους, για οποιονδήποτε λόγο συμπεριλαμβανομένου και του εθελοντισμού, τότε δημιουργούμε για εμάς και την οικογένεια μας, υπερβολικό στρες και καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε συγκρούσεις.
Οι απαιτήσεις και υποχρεώσεις ακολουθούν γρήγορα η μια την άλλη. Βοήθεια για κάποιο μέλος της οικογένειας ή για κάποιο φίλο, προσκλήσεις για γεύματα ή δεξιώσεις, διεκπεραίωση μιας χάρης ή θελήματος και πολλά άλλα, μαζεύονται παίρνοντας πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας.
Εάν μάλιστα κάποιος ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν πρόβλημα να λένε όχι, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και τα προβλήματα στις σχέσεις του, δεν θα αργήσουν να συσσωρευτούν.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ρωτούμε τους εαυτούς μας, που θέλουμε πραγματικά να αφιερώνουμε το χρόνο μας.
Στην ουσία εκεί που τοποθετείτε το χρόνο σας, τοποθετείτε τη ζωή σας. Και εκεί  που τοποθετείτε τη ζωή σας, βάζετε την αγάπη σας.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ξέρετε να λέτε όχι. Συχνά όταν λέτε όχι, είναι σαν να λέτε ναι στη συζυγική σας σχέση. Το όχι είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής. Πρέπει να ξέρετε να λέτε όχι εάν θέλετε να επιβιώσετε σε όλα όσα καθημερινά πέφτουν πάνω σας.
Το όχι πρέπει να μεταφέρεται με ευγενικό τρόπο και στο μέτρο του δυνατού να δίνονται κατανοητές εξηγήσεις.
Προτού δεσμευτείτε ή δηλώσετε εθελοντής για ένα οργανισμό ή μια δουλειά, υπολογίστε καλά, πόσο χρόνο αυτό θα απαιτεί από εσάς, πόσο θα σας κρατά μακριά από την οικογένεια σας και πως αυτό θα επηρεάζει τη συζυγική σας σχέση.
Είναι βέβαια προτιμότερο όταν είναι δυνατό, να προσφέρετε εθελοντισμό ή να εκπληρώνετε κοινωνικές υποχρεώσεις μαζί με τη σύζυγο σας, άλλα μέλη της οικογένειας ή και με όλη την οικογένεια.
Μην φοβάστε να λέτε όχι όταν αυτό απαιτείται από τις δικές σας προσωπικές ή οικογενειακές συνθήκες. Οι άλλοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να σας αγαπούν παρά το όχι σας που ήταν αναγκαίο να πείτε.
Προτιμάτε να δεσμεύεστε για καταστάσεις που έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο όσον αφορά στο τι εσείς πρέπει να προσφέρετε. Προσέχετε να μην ξανοίγεστε περισσότερο από ότι πρέπει λόγω ενθουσιασμού που μπορεί να είναι στιγμιαίος ή παροδικός.
Μην νιώθετε ενοχές εάν χάνετε κάποιες συναντήσεις κάποτε. Διερωτηθείτε εάν πράγματι ήταν τόσο σημαντική η συνάντηση ή το γεγονός που χάσατε. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα διαπιστώσετε ότι δεν ήταν σημαντικό.
Συμπερασματικά θα συγκρατήσουμε ότι ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και πρέπει να τον προστατεύουμε. Βέβαια πρέπει να προσφέρουμε άλλα πάντοτε όταν πραγματικά μπορούμε και χωρίς να λαμβάνουμε δεσμεύσεις που δεν θα ήταν δυνατόν να υλοποιήσουμε. Και ας μην ξεχνούμε ότι πρέπει ναι διαφυλάγουμε και να προσφέρουμε άφθονο χρόνο στην οικογενειακή και συζυγική μας ζωή.


Γιατί και πότε πρέπει να λέτε όχι

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Πολύ συχνά έχουμε την τάση να λέμε ναι, όταν μας ζητούν κάτι διότι δεν θέλουμε να στεναχωρούμε τους άλλους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εθελοντισμό, προσφορά και βοήθεια προς τους συνανθρώπους μας.
Το αίσθημα του καθήκοντος, η ανάγκη να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, η αδυναμία στο να λέμε όχι, πολλαπλασιάζουν τις εθελοντικές μας υποχρεώσεις και αυτό σίγουρα μπορεί να βλάπτει σοβαρά την οικογενειακή και συζυγική μας ζωή.
Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι όταν φορτώνουμε υπερβολικά το πρόγραμμα μας με υποχρεώσεις ή όταν λέμε ναι συχνά στους άλλους, για οποιονδήποτε λόγο συμπεριλαμβανομένου και του εθελοντισμού, τότε δημιουργούμε για εμάς και την οικογένεια μας, υπερβολικό στρες και καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε συγκρούσεις.
Οι απαιτήσεις και υποχρεώσεις ακολουθούν γρήγορα η μια την άλλη. Βοήθεια για κάποιο μέλος της οικογένειας ή για κάποιο φίλο, προσκλήσεις για γεύματα ή δεξιώσεις, διεκπεραίωση μιας χάρης ή θελήματος και πολλά άλλα, μαζεύονται παίρνοντας πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας.
Εάν μάλιστα κάποιος ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν πρόβλημα να λένε όχι, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και τα προβλήματα στις σχέσεις του, δεν θα αργήσουν να συσσωρευτούν.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ρωτούμε τους εαυτούς μας, που θέλουμε πραγματικά να αφιερώνουμε το χρόνο μας.
Στην ουσία εκεί που τοποθετείτε το χρόνο σας, τοποθετείτε τη ζωή σας. Και εκεί  που τοποθετείτε τη ζωή σας, βάζετε την αγάπη σας.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ξέρετε να λέτε όχι. Συχνά όταν λέτε όχι, είναι σαν να λέτε ναι στη συζυγική σας σχέση. Το όχι είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής. Πρέπει να ξέρετε να λέτε όχι εάν θέλετε να επιβιώσετε σε όλα όσα καθημερινά πέφτουν πάνω σας.
Το όχι πρέπει να μεταφέρεται με ευγενικό τρόπο και στο μέτρο του δυνατού να δίνονται κατανοητές εξηγήσεις.
Προτού δεσμευτείτε ή δηλώσετε εθελοντής για ένα οργανισμό ή μια δουλειά, υπολογίστε καλά, πόσο χρόνο αυτό θα απαιτεί από εσάς, πόσο θα σας κρατά μακριά από την οικογένεια σας και πως αυτό θα επηρεάζει τη συζυγική σας σχέση.
Είναι βέβαια προτιμότερο όταν είναι δυνατό, να προσφέρετε εθελοντισμό ή να εκπληρώνετε κοινωνικές υποχρεώσεις μαζί με τη σύζυγο σας, άλλα μέλη της οικογένειας ή και με όλη την οικογένεια.
Μην φοβάστε να λέτε όχι όταν αυτό απαιτείται από τις δικές σας προσωπικές ή οικογενειακές συνθήκες. Οι άλλοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να σας αγαπούν παρά το όχι σας που ήταν αναγκαίο να πείτε.
Προτιμάτε να δεσμεύεστε για καταστάσεις που έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο όσον αφορά στο τι εσείς πρέπει να προσφέρετε. Προσέχετε να μην ξανοίγεστε περισσότερο από ότι πρέπει λόγω ενθουσιασμού που μπορεί να είναι στιγμιαίος ή παροδικός.
Μην νιώθετε ενοχές εάν χάνετε κάποιες συναντήσεις κάποτε. Διερωτηθείτε εάν πράγματι ήταν τόσο σημαντική η συνάντηση ή το γεγονός που χάσατε. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα διαπιστώσετε ότι δεν ήταν σημαντικό.
Συμπερασματικά θα συγκρατήσουμε ότι ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και πρέπει να τον προστατεύουμε. Βέβαια πρέπει να προσφέρουμε άλλα πάντοτε όταν πραγματικά μπορούμε και χωρίς να λαμβάνουμε δεσμεύσεις που δεν θα ήταν δυνατόν να υλοποιήσουμε. Και ας μην ξεχνούμε ότι πρέπει ναι διαφυλάγουμε και να προσφέρουμε άφθονο χρόνο στην οικογενειακή και συζυγική μας ζωή.


Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019


Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σ' όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, "Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς."
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απ' όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
"Πλάκα μας κάνεις ;" είπε. "Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα."
"Μάλιστα" είπε ο γέροντας, "η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θ' άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε."
"Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρ' όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;"
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.
Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
Πριν λίγο καιρό ήμουν στην Λευκάδα για ένα σεμινάριο με θέμα τις μικρές χαρές της ζωής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, πήγα και περπάτησα λίγο, πήγα στο περίπτερο, αγόρασα εφημερίδα και βολτάρισα μέσα στα υπέροχα σοκάκια της πόλης. Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ και η ψυχή μου χάρηκε τόσο πολύ. Άρχισε να σουρουπώνει και περπατώντας έξω από κάποιο ταβερνάκι άκουσα τους ανθρώπους με τις κιθάρες που τραγουδούσαν ωραία τραγούδια και τις ευγενικές μελωδίες που σκόρπιζε το βραδινό αεράκι μέσα κι έξω από την ψυχή μου. Τότε είπα "Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι σ' αυτό το ωραίο μέρος και ακούω αυτές τις ωραίες φωνές". Τα συναισθήματα της αφθονίας και της ευγνωμοσύνης άγγιξαν πέρα για πέρα την ψυχή μου.
Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε. Ας κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει. Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ποιος θα το κάνει για μας;
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας να αξίζει, να ανθίσει, να λάμπει, να ακτινοβολεί. Ας ξεκινήσουμε έτσι, ευγνωμονώντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει, μας έχουν ταλαιπωρήσει, μας έχουν σταθεί εμπόδιο, γιατί χάρη αυτούς έχουμε γίνει πιο δυνατοί, πιο αποφασιστικοί, περισσότερο ώριμοι.
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, αλλά ακόμα και στην δουλειά μου, δέχθηκα έναν τρομερό πόλεμο από πολλούς ανθρώπους που δεν τους ήξερα. Σήμερα τους ευγνωμονώ, γιατί χάρις σ' αυτούς τους ανθρώπους δούλεψα, διάβασα, εξασκήθηκα και έγινα καλύτερος. Μάθετε να ευγνωμονείτε εκείνους που σας δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, γιατί σας κάνουν δωρεάν μαθήματα δύναμης. Μην παίρνετε τις κακοήθειες, ανηθικότητες και ασχήμιες τους προσωπικά. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σας δώσουν τίποτε περισσότερο. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν μόνο αυτό που υπάρχει μέσα τους.
Μάθετε να ευγνωμονείτε όλους εκείνους που σας πικραίνουν, που σας δυσκολεύουν, που σας απορρίπτουν. Δεν είναι εχθροί σας. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να περάσετε για να πάρετε το "πτυχίο" που η ζωή κρατάει καλά φυλαγμένο στα ψηλότερα ράφια της.
Μάθετε να ζείτε το τώρα. Χαρείτε που είστε ζωντανοί, που αναπνέετε, που έχετε μάτια και διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε κι αυτό! Τους είδαμε στην Παρά-ολυμπιάδα, την απόλυτη μορφή της ανθρώπινης δύναμης και μεγαλοπρέπειας. Ας μάθουμε από αυτούς. Ας ξεκλέψουμε λίγο από τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι. Κι αυτή η δύναμη είναι η δύναμη του τώρα. Η δύναμη να ρουφούν τη ζωή έτσι όπως αυτή τους έχει χαριστεί με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους.
Γιατί; Έτσι απλά, γιατί τώρα που εσείς διαβάζετε αυτή τη στήλη, στο σπίτι, στο τραίνο ή στο γραφείο σας, υπάρχουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρεθούν στη θέση σας!

Εκτιμήστε αυτό που έχετε

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with

Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σ' όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, "Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς."
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απ' όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
"Πλάκα μας κάνεις ;" είπε. "Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα."
"Μάλιστα" είπε ο γέροντας, "η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θ' άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε."
"Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρ' όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;"
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.
Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
Πριν λίγο καιρό ήμουν στην Λευκάδα για ένα σεμινάριο με θέμα τις μικρές χαρές της ζωής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, πήγα και περπάτησα λίγο, πήγα στο περίπτερο, αγόρασα εφημερίδα και βολτάρισα μέσα στα υπέροχα σοκάκια της πόλης. Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ και η ψυχή μου χάρηκε τόσο πολύ. Άρχισε να σουρουπώνει και περπατώντας έξω από κάποιο ταβερνάκι άκουσα τους ανθρώπους με τις κιθάρες που τραγουδούσαν ωραία τραγούδια και τις ευγενικές μελωδίες που σκόρπιζε το βραδινό αεράκι μέσα κι έξω από την ψυχή μου. Τότε είπα "Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι σ' αυτό το ωραίο μέρος και ακούω αυτές τις ωραίες φωνές". Τα συναισθήματα της αφθονίας και της ευγνωμοσύνης άγγιξαν πέρα για πέρα την ψυχή μου.
Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε. Ας κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει. Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ποιος θα το κάνει για μας;
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας να αξίζει, να ανθίσει, να λάμπει, να ακτινοβολεί. Ας ξεκινήσουμε έτσι, ευγνωμονώντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει, μας έχουν ταλαιπωρήσει, μας έχουν σταθεί εμπόδιο, γιατί χάρη αυτούς έχουμε γίνει πιο δυνατοί, πιο αποφασιστικοί, περισσότερο ώριμοι.
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, αλλά ακόμα και στην δουλειά μου, δέχθηκα έναν τρομερό πόλεμο από πολλούς ανθρώπους που δεν τους ήξερα. Σήμερα τους ευγνωμονώ, γιατί χάρις σ' αυτούς τους ανθρώπους δούλεψα, διάβασα, εξασκήθηκα και έγινα καλύτερος. Μάθετε να ευγνωμονείτε εκείνους που σας δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, γιατί σας κάνουν δωρεάν μαθήματα δύναμης. Μην παίρνετε τις κακοήθειες, ανηθικότητες και ασχήμιες τους προσωπικά. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σας δώσουν τίποτε περισσότερο. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν μόνο αυτό που υπάρχει μέσα τους.
Μάθετε να ευγνωμονείτε όλους εκείνους που σας πικραίνουν, που σας δυσκολεύουν, που σας απορρίπτουν. Δεν είναι εχθροί σας. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να περάσετε για να πάρετε το "πτυχίο" που η ζωή κρατάει καλά φυλαγμένο στα ψηλότερα ράφια της.
Μάθετε να ζείτε το τώρα. Χαρείτε που είστε ζωντανοί, που αναπνέετε, που έχετε μάτια και διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε κι αυτό! Τους είδαμε στην Παρά-ολυμπιάδα, την απόλυτη μορφή της ανθρώπινης δύναμης και μεγαλοπρέπειας. Ας μάθουμε από αυτούς. Ας ξεκλέψουμε λίγο από τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι. Κι αυτή η δύναμη είναι η δύναμη του τώρα. Η δύναμη να ρουφούν τη ζωή έτσι όπως αυτή τους έχει χαριστεί με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους.
Γιατί; Έτσι απλά, γιατί τώρα που εσείς διαβάζετε αυτή τη στήλη, στο σπίτι, στο τραίνο ή στο γραφείο σας, υπάρχουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρεθούν στη θέση σας!

Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Όταν ένας άνδρας μάθει ότι πρόκειται να γίνει πατέρας, εισέρχεται αυτόματα σε μια νέα συναισθηματική κατάσταση.
Εκτός από το γεγονός ότι πρέπει να εξοικειωθεί με την έννοια της εγκυμοσύνης και του επερχόμενου τοκετού, μια σειρά από αισθήματα και σκέψεις τον κατακλύζουν. Συχνά στην αρχική φάση, του δημιουργείται κάποια σύγχυση με αντικρουόμενες ψυχικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται με λύπη ή χαρά, φόβο ή άγχος.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα αυτά έχουν να κάνουν με πολλές πτυχές της ζωής του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού που αναμένεται και της οικογένειας γενικά.
Οι φόβοι για το κατά πόσο ο ίδιος σαν μελλοντικός πατέρας θα μπορέσει να προστατεύσει και να προσφέρει τα απαραίτητα στην οικογένεια του, αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες που του προκαλούν ένταση και άγχος.
Ας μην ξεχνούμε ότι σε πολλά ζευγάρια, ο ερχομός του πρώτου παιδιού συνοδεύεται και από μια σημαντική αλλαγή. Τα εισοδήματα της οικογένειας που βασίζονταν σε δύο μισθούς, τώρα θα βασίζονται σε ένα μισθό ενώ οι ανάγκες δεν θα είναι για δύο άτομα αλλά για τρία.
Στο δύσκολο κόσμο που ζούμε, θα πρέπει ο άνδρας να βρει νέες δυνάμεις για να μπορέσει να υποστηρίξει την οικογένεια του τόσο οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Η γυναίκα του θα χρειαστεί πολύ περισσότερο τη βοήθειά του τώρα που αυτή θα βιώσει τις απαιτητικές εμπειρίες της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της φροντίδας του νεογέννητου παιδιού της.
Πολλοί άνδρες νιώθουν φόβο και αβεβαιότητα σχετικά με τον τοκετό και τη γέννηση.
Για αυτούς η εγκυμοσύνη, η διαδικασία της γέννησης, τα μαιευτήρια, το νεογέννητο παιδί αποτελούν ένα άγνωστο κόσμο.
Φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις διάφορες δοκιμασίες, φοβούνται μήπως λιποθυμήσουν στην αίθουσα τοκετού και φοβούνται μήπως οι ίδιοι αντί να βοηθήσουν τη γυναίκα τους θα κάνουν το αντίθετο.
Ας μην ξεχνούμε ότι τα νοσοκομεία είναι ένα περιβάλλον δύσκολο, αφιλόξενο, κρύο όπου ο μελλοντικός πατέρας νιώθει αμήχανος και χωρίς έλεγχο.
Η εμπειρία δείχνει ότι στο τέλος τα πάνε πολύ καλά. Οι στατιστικές λένε ότι πολύ σπάνια μπορεί ένας άνδρας να λιποθυμήσει κατά τον τοκετό.
Εάν κάποιος δεν μπορεί να βλέπει αίμα πρέπει να το αναγνωρίσει και να αποφύγει να μπει στην αίθουσα τοκετού. Ή ακόμη καλύτερα να δει το θέμα με το ψυχολόγο του και κατά πόσο μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ανδρών που ενστικτωδώς νιώθουν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι πραγματικά οι βιολογικοί πατέρες του παιδιού.
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές μέχρι και 50% των ανδρών νιώθουν σε κάποια στιγμή τον ενστικτώδη αυτό φόβο.
Σίγουρα αντιλαμβάνονται ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο στη σκέψη τους. Εξ' άλλου σε περίπτωση που εκφράσουν αυτές τις σκέψεις για παράδειγμα στον ψυχολόγο τους, εάν ερωτηθούν κατά πόσο πιστεύουν ότι η γυναίκα τους είχε μια άλλη σχέση, τότε νιώθουν άσχημα και προσβεβλημένοι.
Οι φόβοι για την πατρότητα έχουν να κάνουν περισσότερο με προσωπικές τους αμφιβολίες, πρωτόγονους φόβους και με την αμηχανία που νιώθουν βλέποντας ότι έχει συμβεί σε αυτούς κάτι τόσο ωραίο όπως η γέννηση ενός παιδιού.
Σε πολλούς άνδρες η γέννηση ενός παιδιού φέρνει μαζί της μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη ζωή.
Σίγουρα όταν πρόκειται για το πρώτο παιδί τα αισθήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα. Όμως μπορεί να υπάρχουν και κατά τη γέννηση άλλων παιδιών.
Ξαφνικά ο άνδρας νιώθει ότι δεν είναι πλέον μέρος της νεώτερης γενεάς. Γίνεται γονιός, το νεογέννητο παιδί αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο τον αντικαταστάτη του που έχει φθάσει.
Παράλληλα οι φόβοι για το θάνατο γίνονται πολύ πιο έντονοι παρά πρωτύτερα όταν ο άνδρας ήταν χωρίς παιδί. Φοβάται ότι εάν αυτός πάθει κάτι το παιδί θα μείνει μόνο του χωρίς πατέρα και υποστήριξη. Οι σκέψεις αυτές κάνουν πολλούς άνδρες να πάρουν δραστικές αποφάσεις και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή τους και στην επαγγελματική τους καριέρα.
Η γέννηση ενός παιδιού δημιουργεί φόβους και αγωνία στον άνδρα για τη ζωή της γυναίκας του και του παιδιού του.
Στον τοκετό μπορεί κάποτε να συμβούν δυσάρεστα πράγματα με κινδύνους για τη γυναίκα και το παιδί. Ας μην ξεχνούμε ότι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η κυριότερη αιτία θανάτου στις γυναίκες κάτω των 50 ετών ήταν η γέννηση ενός παιδιού.
Σήμερα οι κίνδυνοι αυτοί έχουν ελαχιστοποιηθεί χωρίς όμως να έχουν μηδενιστεί. Μετά από τη γέννηση πολύ συχνά ο πατέρας κοιτάζει προσεκτικά το παιδί για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι φυσιολογικά.
Οι άνδρες νιώθουν ότι η σχέση τους με τη γυναίκα τους μετά από τη γέννηση του παιδιού αλλάζει.
Φοβούνται ότι η σχέση τους θα περιοριστεί, το παιδί θα πάρει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτούς και παράλληλα η σχέση τους με το παιδί θα υπόκειται στον έλεγχο της μητέρας.
Η προσοχή της μητέρας επικεντρώνεται στο παιδί. Επιπρόσθετα μπορεί να βάζει κάποιους περιορισμούς στο τι μπορεί να κάνει ο άνδρας με το παιδί.
Είναι σημαντικό στη σχέση τους με το παιδί και οι δύο γονείς να συμβάλλουν ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Συνήθως η μητέρα θα δώσει την ασφάλεια, τη στοργή, τη θαλπωρή που χρειάζεται το παιδί ενώ ο πατέρας θα προσφέρει το αίσθημα της ελευθερίας, την ανεξαρτησία, την κατανόηση του κόσμου.
Φυσικά δεν υπάρχουν στεγανά στο τι θα δώσει ο καθένας αλλά το σημαντικό είναι ο καθένας με τον τρόπο του να προσφέρει στο παιδί το καλύτερο δυνατό.
Η μητέρα θα πρέπει να καταλαβαίνει τις φοβίες και ανησυχίες του πατέρα, να το βοηθά να τις ξεπερνά και όταν και οι δύο συνεργαστούν τα αποτελέσματα για όλους θα είναι εξαιρετικά.

Πως νιώθει ένας πατέρας αναμένοντας τη γέννηση ενός παιδιού;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Όταν ένας άνδρας μάθει ότι πρόκειται να γίνει πατέρας, εισέρχεται αυτόματα σε μια νέα συναισθηματική κατάσταση.
Εκτός από το γεγονός ότι πρέπει να εξοικειωθεί με την έννοια της εγκυμοσύνης και του επερχόμενου τοκετού, μια σειρά από αισθήματα και σκέψεις τον κατακλύζουν. Συχνά στην αρχική φάση, του δημιουργείται κάποια σύγχυση με αντικρουόμενες ψυχικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται με λύπη ή χαρά, φόβο ή άγχος.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα αυτά έχουν να κάνουν με πολλές πτυχές της ζωής του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού που αναμένεται και της οικογένειας γενικά.
Οι φόβοι για το κατά πόσο ο ίδιος σαν μελλοντικός πατέρας θα μπορέσει να προστατεύσει και να προσφέρει τα απαραίτητα στην οικογένεια του, αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες που του προκαλούν ένταση και άγχος.
Ας μην ξεχνούμε ότι σε πολλά ζευγάρια, ο ερχομός του πρώτου παιδιού συνοδεύεται και από μια σημαντική αλλαγή. Τα εισοδήματα της οικογένειας που βασίζονταν σε δύο μισθούς, τώρα θα βασίζονται σε ένα μισθό ενώ οι ανάγκες δεν θα είναι για δύο άτομα αλλά για τρία.
Στο δύσκολο κόσμο που ζούμε, θα πρέπει ο άνδρας να βρει νέες δυνάμεις για να μπορέσει να υποστηρίξει την οικογένεια του τόσο οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Η γυναίκα του θα χρειαστεί πολύ περισσότερο τη βοήθειά του τώρα που αυτή θα βιώσει τις απαιτητικές εμπειρίες της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της φροντίδας του νεογέννητου παιδιού της.
Πολλοί άνδρες νιώθουν φόβο και αβεβαιότητα σχετικά με τον τοκετό και τη γέννηση.
Για αυτούς η εγκυμοσύνη, η διαδικασία της γέννησης, τα μαιευτήρια, το νεογέννητο παιδί αποτελούν ένα άγνωστο κόσμο.
Φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις διάφορες δοκιμασίες, φοβούνται μήπως λιποθυμήσουν στην αίθουσα τοκετού και φοβούνται μήπως οι ίδιοι αντί να βοηθήσουν τη γυναίκα τους θα κάνουν το αντίθετο.
Ας μην ξεχνούμε ότι τα νοσοκομεία είναι ένα περιβάλλον δύσκολο, αφιλόξενο, κρύο όπου ο μελλοντικός πατέρας νιώθει αμήχανος και χωρίς έλεγχο.
Η εμπειρία δείχνει ότι στο τέλος τα πάνε πολύ καλά. Οι στατιστικές λένε ότι πολύ σπάνια μπορεί ένας άνδρας να λιποθυμήσει κατά τον τοκετό.
Εάν κάποιος δεν μπορεί να βλέπει αίμα πρέπει να το αναγνωρίσει και να αποφύγει να μπει στην αίθουσα τοκετού. Ή ακόμη καλύτερα να δει το θέμα με το ψυχολόγο του και κατά πόσο μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ανδρών που ενστικτωδώς νιώθουν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι πραγματικά οι βιολογικοί πατέρες του παιδιού.
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές μέχρι και 50% των ανδρών νιώθουν σε κάποια στιγμή τον ενστικτώδη αυτό φόβο.
Σίγουρα αντιλαμβάνονται ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο στη σκέψη τους. Εξ' άλλου σε περίπτωση που εκφράσουν αυτές τις σκέψεις για παράδειγμα στον ψυχολόγο τους, εάν ερωτηθούν κατά πόσο πιστεύουν ότι η γυναίκα τους είχε μια άλλη σχέση, τότε νιώθουν άσχημα και προσβεβλημένοι.
Οι φόβοι για την πατρότητα έχουν να κάνουν περισσότερο με προσωπικές τους αμφιβολίες, πρωτόγονους φόβους και με την αμηχανία που νιώθουν βλέποντας ότι έχει συμβεί σε αυτούς κάτι τόσο ωραίο όπως η γέννηση ενός παιδιού.
Σε πολλούς άνδρες η γέννηση ενός παιδιού φέρνει μαζί της μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη ζωή.
Σίγουρα όταν πρόκειται για το πρώτο παιδί τα αισθήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα. Όμως μπορεί να υπάρχουν και κατά τη γέννηση άλλων παιδιών.
Ξαφνικά ο άνδρας νιώθει ότι δεν είναι πλέον μέρος της νεώτερης γενεάς. Γίνεται γονιός, το νεογέννητο παιδί αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο τον αντικαταστάτη του που έχει φθάσει.
Παράλληλα οι φόβοι για το θάνατο γίνονται πολύ πιο έντονοι παρά πρωτύτερα όταν ο άνδρας ήταν χωρίς παιδί. Φοβάται ότι εάν αυτός πάθει κάτι το παιδί θα μείνει μόνο του χωρίς πατέρα και υποστήριξη. Οι σκέψεις αυτές κάνουν πολλούς άνδρες να πάρουν δραστικές αποφάσεις και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή τους και στην επαγγελματική τους καριέρα.
Η γέννηση ενός παιδιού δημιουργεί φόβους και αγωνία στον άνδρα για τη ζωή της γυναίκας του και του παιδιού του.
Στον τοκετό μπορεί κάποτε να συμβούν δυσάρεστα πράγματα με κινδύνους για τη γυναίκα και το παιδί. Ας μην ξεχνούμε ότι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η κυριότερη αιτία θανάτου στις γυναίκες κάτω των 50 ετών ήταν η γέννηση ενός παιδιού.
Σήμερα οι κίνδυνοι αυτοί έχουν ελαχιστοποιηθεί χωρίς όμως να έχουν μηδενιστεί. Μετά από τη γέννηση πολύ συχνά ο πατέρας κοιτάζει προσεκτικά το παιδί για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι φυσιολογικά.
Οι άνδρες νιώθουν ότι η σχέση τους με τη γυναίκα τους μετά από τη γέννηση του παιδιού αλλάζει.
Φοβούνται ότι η σχέση τους θα περιοριστεί, το παιδί θα πάρει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτούς και παράλληλα η σχέση τους με το παιδί θα υπόκειται στον έλεγχο της μητέρας.
Η προσοχή της μητέρας επικεντρώνεται στο παιδί. Επιπρόσθετα μπορεί να βάζει κάποιους περιορισμούς στο τι μπορεί να κάνει ο άνδρας με το παιδί.
Είναι σημαντικό στη σχέση τους με το παιδί και οι δύο γονείς να συμβάλλουν ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Συνήθως η μητέρα θα δώσει την ασφάλεια, τη στοργή, τη θαλπωρή που χρειάζεται το παιδί ενώ ο πατέρας θα προσφέρει το αίσθημα της ελευθερίας, την ανεξαρτησία, την κατανόηση του κόσμου.
Φυσικά δεν υπάρχουν στεγανά στο τι θα δώσει ο καθένας αλλά το σημαντικό είναι ο καθένας με τον τρόπο του να προσφέρει στο παιδί το καλύτερο δυνατό.
Η μητέρα θα πρέπει να καταλαβαίνει τις φοβίες και ανησυχίες του πατέρα, να το βοηθά να τις ξεπερνά και όταν και οι δύο συνεργαστούν τα αποτελέσματα για όλους θα είναι εξαιρετικά.

Στην εποχή μας ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνεται. Παράλληλα αυξάνονται και οι γάμοι στους οποίους ο ένας από τους δύο έχει ήδη παντρευτεί μια πρώτη φορά.
Συχνά στους δεύτερους γάμους, υπάρχουν και παιδιά από τον πρώτο γάμο.
Το ζευγάρι στο δεύτερο γάμο είναι αντιμέτωπο με δυσκολίες που αφορούν στη δική του σχέση, στα παιδιά από ένα προηγούμενο γάμο, στη νέα οικογένεια που δημιουργείται, στις σχέσεις με τις οικογένειες των νέων πεθερικών. Παράλληλα υπάρχει και το θέμα των σχέσεων με τον προηγούμενο άντρα ή γυναίκα.
Τα ζευγάρια σε δεύτερο γάμο, γνωρίζουν τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν. Συχνά είναι περισσότερο αποφασισμένα στο να δημιουργήσουν μια επιτυχή σχέση και να έχουν μια επιτυχημένη συζυγική και οικογενειακή ζωή μετά από το δεύτερο γάμο τους.
Παρά την αποφασιστικότητα που παρατηρείται, υπάρχουν δυστυχώς και περιπτώσεις που το νέο ζευγάρι δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες και εμπόδια που υπάρχουν.
Είναι λοιπόν σημαντικό τα άτομα που σκέφτονται να προχωρήσουν σε δεύτερο γάμο, να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της νέας κατάστασης πριν από την απόφαση για νέο γάμο.
Με εφόδιο τις γνώσεις αυτές θα μπορούσαν καλύτερα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που πιθανόν να εμφανίζονται στη νέα ζωή.
Πολλοί άνθρωποι χρειάζονται μέχρι και δύο χρόνια για να ανακάμψουν και να προσαρμοστούν μετά από ένα χωρισμό ή διαζύγιο. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται περισσότερο ή λιγότερο χρόνο.
Το γεγονός αυτό μας δείχνει ότι πριν από την απόφαση για ένα νέο γάμο, κάποιος πρέπει να εξετάζει κατά πόσο έχει ξεπεράσει τα ψυχολογικά τραύματα ή αναστάτωση που του έχει προκαλέσει το τέλος της προηγούμενης σχέσης.
Σε περιπτώσεις που κάποιος νιώθει ότι έχει εγκαταλειφθεί από το προηγούμενο ταίρι του ή που δεν ήθελε να καταλήξει σε διαζύγιο, πιθανόν ο χρόνος ανάκαμψης να είναι μεγαλύτερος.
Είναι λοιπόν σημαντικό να αναγνωρίζει κάποιος εάν ακόμη έχει έντονα αισθήματα θυμού, λύπης, προσβολής λόγω της προηγούμενης του σχέσης. Έχει απαλλαχθεί από σκέψεις που τον αναστατώνουν σε σχέση με τον ή την προηγούμενο σύζυγο; Έχει αποκτήσει ξανά το αίσθημα αυτοπεποίθησης και έχει προσαρμοστεί στο να ζει μόνος; Είναι σε θέση, ψύχραιμα και αντικειμενικά, να κοιτάξει προς τα πίσω και να αναγνωρίσει τι δεν πήγε καλά και τι οδήγησε στο διαζύγιο;
Τα πιο πάνω σημεία είναι σημαντικά διότι επιτρέπουν στο άτομο να καταλάβει εάν είναι συναισθηματικά απαλλαγμένο από αρνητικές προηγούμενες δυσάρεστες καταστάσεις και εάν είναι έτοιμο, με καθαρό μυαλό, να αποφασίσει για ένα δεύτερο γάμο.
Με λίγα λόγια το χρονικό σημείο της απόφασης για ένα δεύτερο γάμο δεν εξαρτάται μόνο από τη νομική πτυχή του θέματος αλλά πολύ σημαντικότερο από τη συναισθηματική ωρίμανση για την ορθή απόφαση για ένα νέο γάμο.
Το άτομο που θέλει να παντρευτεί ξανά, θα πρέπει αφού ξεπεράσει τα συναισθηματικά προβλήματα λόγω του πρώτου διαζυγίου, να διερωτηθεί και να αναλύσει τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να παντρευτεί ξανά.
Οι λόγοι που μπορεί να υπάρχουν μπορεί να είναι ότι κάποιος θέλει να είναι μαζί με τον άνθρωπο που αγαπά, διότι δεν θέλει να είναι μόνος ή γιατί έχει παιδιά και θέλει να τους δώσει μια νέα οικογένεια ή ακόμη διότι θέλει και άλλα παιδιά.
Είναι σημαντικό κάποιος να κατανοεί καλά γιατί θέλει να ξαναπαντρευτεί διότι αυτό εκτός από το ότι θα βοηθήσει στην επιτυχία της νέας γαμήλιας ζωής, παράλληλα το βοηθά στο να βρει το πιο κατάλληλο ταίρι.
Η επιλογή του νέου ή της νέας συζύγου, έχει αναπόφευκτα τεράστια σημασία. Οι εμπειρίες από προηγούμενες σχέσεις, βοηθούν στην επιλογή. Σε περίπτωση αμφιβολιών είναι προτιμότερο να δίνεται περισσότερος χρόνος. 
Το να είναι κάποιος ερωτευμένος, δεν είναι από μόνο του αρκετό για να δείξει ότι η οικογενειακή ζωή που θα ακολουθήσει το γάμο θα είναι επιτυχημένη. Κάποτε μετά από την πάροδο της πρώτης φάσης του έρωτα και του ενθουσιασμού που το χαρακτηρίζουν, μπορεί να προκύψουν νέες πτυχές στη σχέση και αλληλοεπιδράσεις.
Για το λόγο αυτό πολλά ζευγάρια προτού προχωρήσουν σε ένα δεύτερο γάμο, προτιμούν να ζουν μαζί για ένα χρονικό διάστημα. Φυσικά αυτό μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν είναι το ίδιο όπως μετά από το γάμο. Εάν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενο γάμο, μπορεί η εν λόγω διευθέτηση να τους δημιουργεί αισθήματα ανασφάλειας και για αυτό να χρειάζονται καθησυχασμό.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνούμε ότι τα παιδιά μπορεί να μην έχουν αποδεχθεί το χωρισμό των γονιών τους και συναισθηματικά να μην έχουν προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.
Μετά από το νέο γάμο, τα παιδιά καλούνται να ζήσουν με μια νέα οικογένεια διαφορετική από την πρώτη τους οικογένεια. Χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής και για τα παιδιά η περίοδος αυτή είναι μεγαλύτερη.
Στη νέα οικογένεια υπάρχουν περισσότερες και σύνθετες σχέσεις: Τα παιδιά με τον πατέρα και τη μητέρα τους που έχουν χωρίσει,  τον πατριό ή τη μητριά και τις δικές τους οικογένειες, με τους παππούδες και γιαγιάδες, με αδέλφια που θα γεννηθούν από το νέο γάμο.
Στην ευρύτερη αυτή οικογενειακή κατάσταση τόσο το νέο ζευγάρι όσο και τα παιδιά από προηγούμενο γάμο, μπορούν να έχουν μια νέα καρποφόρα και εποικοδομητική εμπειρία. Όμως χρειάζεται προσπάθεια, ευαισθησία και θέληση για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη και επιτυχία.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει αίσθημα αδυναμίας ή φοβίας για αποτυχία, είναι χρήσιμο είτε πριν από τη απόφαση για ένα νέο γάμο, είτε μετά, για τον άντρα, τη γυναίκα, το ζευγάρι ή τα παιδιά, να ζητείται βοήθεια από εξειδικευμένους σύμβουλους στον τομέα αυτό.

Ο δεύτερος γάμος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στην εποχή μας ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνεται. Παράλληλα αυξάνονται και οι γάμοι στους οποίους ο ένας από τους δύο έχει ήδη παντρευτεί μια πρώτη φορά.
Συχνά στους δεύτερους γάμους, υπάρχουν και παιδιά από τον πρώτο γάμο.
Το ζευγάρι στο δεύτερο γάμο είναι αντιμέτωπο με δυσκολίες που αφορούν στη δική του σχέση, στα παιδιά από ένα προηγούμενο γάμο, στη νέα οικογένεια που δημιουργείται, στις σχέσεις με τις οικογένειες των νέων πεθερικών. Παράλληλα υπάρχει και το θέμα των σχέσεων με τον προηγούμενο άντρα ή γυναίκα.
Τα ζευγάρια σε δεύτερο γάμο, γνωρίζουν τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν. Συχνά είναι περισσότερο αποφασισμένα στο να δημιουργήσουν μια επιτυχή σχέση και να έχουν μια επιτυχημένη συζυγική και οικογενειακή ζωή μετά από το δεύτερο γάμο τους.
Παρά την αποφασιστικότητα που παρατηρείται, υπάρχουν δυστυχώς και περιπτώσεις που το νέο ζευγάρι δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες και εμπόδια που υπάρχουν.
Είναι λοιπόν σημαντικό τα άτομα που σκέφτονται να προχωρήσουν σε δεύτερο γάμο, να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της νέας κατάστασης πριν από την απόφαση για νέο γάμο.
Με εφόδιο τις γνώσεις αυτές θα μπορούσαν καλύτερα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που πιθανόν να εμφανίζονται στη νέα ζωή.
Πολλοί άνθρωποι χρειάζονται μέχρι και δύο χρόνια για να ανακάμψουν και να προσαρμοστούν μετά από ένα χωρισμό ή διαζύγιο. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται περισσότερο ή λιγότερο χρόνο.
Το γεγονός αυτό μας δείχνει ότι πριν από την απόφαση για ένα νέο γάμο, κάποιος πρέπει να εξετάζει κατά πόσο έχει ξεπεράσει τα ψυχολογικά τραύματα ή αναστάτωση που του έχει προκαλέσει το τέλος της προηγούμενης σχέσης.
Σε περιπτώσεις που κάποιος νιώθει ότι έχει εγκαταλειφθεί από το προηγούμενο ταίρι του ή που δεν ήθελε να καταλήξει σε διαζύγιο, πιθανόν ο χρόνος ανάκαμψης να είναι μεγαλύτερος.
Είναι λοιπόν σημαντικό να αναγνωρίζει κάποιος εάν ακόμη έχει έντονα αισθήματα θυμού, λύπης, προσβολής λόγω της προηγούμενης του σχέσης. Έχει απαλλαχθεί από σκέψεις που τον αναστατώνουν σε σχέση με τον ή την προηγούμενο σύζυγο; Έχει αποκτήσει ξανά το αίσθημα αυτοπεποίθησης και έχει προσαρμοστεί στο να ζει μόνος; Είναι σε θέση, ψύχραιμα και αντικειμενικά, να κοιτάξει προς τα πίσω και να αναγνωρίσει τι δεν πήγε καλά και τι οδήγησε στο διαζύγιο;
Τα πιο πάνω σημεία είναι σημαντικά διότι επιτρέπουν στο άτομο να καταλάβει εάν είναι συναισθηματικά απαλλαγμένο από αρνητικές προηγούμενες δυσάρεστες καταστάσεις και εάν είναι έτοιμο, με καθαρό μυαλό, να αποφασίσει για ένα δεύτερο γάμο.
Με λίγα λόγια το χρονικό σημείο της απόφασης για ένα δεύτερο γάμο δεν εξαρτάται μόνο από τη νομική πτυχή του θέματος αλλά πολύ σημαντικότερο από τη συναισθηματική ωρίμανση για την ορθή απόφαση για ένα νέο γάμο.
Το άτομο που θέλει να παντρευτεί ξανά, θα πρέπει αφού ξεπεράσει τα συναισθηματικά προβλήματα λόγω του πρώτου διαζυγίου, να διερωτηθεί και να αναλύσει τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να παντρευτεί ξανά.
Οι λόγοι που μπορεί να υπάρχουν μπορεί να είναι ότι κάποιος θέλει να είναι μαζί με τον άνθρωπο που αγαπά, διότι δεν θέλει να είναι μόνος ή γιατί έχει παιδιά και θέλει να τους δώσει μια νέα οικογένεια ή ακόμη διότι θέλει και άλλα παιδιά.
Είναι σημαντικό κάποιος να κατανοεί καλά γιατί θέλει να ξαναπαντρευτεί διότι αυτό εκτός από το ότι θα βοηθήσει στην επιτυχία της νέας γαμήλιας ζωής, παράλληλα το βοηθά στο να βρει το πιο κατάλληλο ταίρι.
Η επιλογή του νέου ή της νέας συζύγου, έχει αναπόφευκτα τεράστια σημασία. Οι εμπειρίες από προηγούμενες σχέσεις, βοηθούν στην επιλογή. Σε περίπτωση αμφιβολιών είναι προτιμότερο να δίνεται περισσότερος χρόνος. 
Το να είναι κάποιος ερωτευμένος, δεν είναι από μόνο του αρκετό για να δείξει ότι η οικογενειακή ζωή που θα ακολουθήσει το γάμο θα είναι επιτυχημένη. Κάποτε μετά από την πάροδο της πρώτης φάσης του έρωτα και του ενθουσιασμού που το χαρακτηρίζουν, μπορεί να προκύψουν νέες πτυχές στη σχέση και αλληλοεπιδράσεις.
Για το λόγο αυτό πολλά ζευγάρια προτού προχωρήσουν σε ένα δεύτερο γάμο, προτιμούν να ζουν μαζί για ένα χρονικό διάστημα. Φυσικά αυτό μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν είναι το ίδιο όπως μετά από το γάμο. Εάν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενο γάμο, μπορεί η εν λόγω διευθέτηση να τους δημιουργεί αισθήματα ανασφάλειας και για αυτό να χρειάζονται καθησυχασμό.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνούμε ότι τα παιδιά μπορεί να μην έχουν αποδεχθεί το χωρισμό των γονιών τους και συναισθηματικά να μην έχουν προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.
Μετά από το νέο γάμο, τα παιδιά καλούνται να ζήσουν με μια νέα οικογένεια διαφορετική από την πρώτη τους οικογένεια. Χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής και για τα παιδιά η περίοδος αυτή είναι μεγαλύτερη.
Στη νέα οικογένεια υπάρχουν περισσότερες και σύνθετες σχέσεις: Τα παιδιά με τον πατέρα και τη μητέρα τους που έχουν χωρίσει,  τον πατριό ή τη μητριά και τις δικές τους οικογένειες, με τους παππούδες και γιαγιάδες, με αδέλφια που θα γεννηθούν από το νέο γάμο.
Στην ευρύτερη αυτή οικογενειακή κατάσταση τόσο το νέο ζευγάρι όσο και τα παιδιά από προηγούμενο γάμο, μπορούν να έχουν μια νέα καρποφόρα και εποικοδομητική εμπειρία. Όμως χρειάζεται προσπάθεια, ευαισθησία και θέληση για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη και επιτυχία.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει αίσθημα αδυναμίας ή φοβίας για αποτυχία, είναι χρήσιμο είτε πριν από τη απόφαση για ένα νέο γάμο, είτε μετά, για τον άντρα, τη γυναίκα, το ζευγάρι ή τα παιδιά, να ζητείται βοήθεια από εξειδικευμένους σύμβουλους στον τομέα αυτό.

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019

Η υγεία βελτιώνεται και η διάρκεια ζωής αυξάνεται από τους κοινωνικούς δεσμούς.
Αυτοί οι οποίοι έχουν ένα μεγάλο αριθμό φίλων και δεν είναι απομονωμένοι, λόγω του ότι έχουν πολλούς κοινωνικούς δεσμούς, ζουν περισσότερα χρόνια και έχουν μια πιο υγιή ζωή σε σχέση με αυτούς που είναι κοινωνικά απομονωμένοι.
Για να παραμένει κάποιος υγιής και να ζήσει πολλά χρόνια δεν είναι αρκετό μόνο να προσέχει τη χοληστερόλη του, την αρτηριακή του πίεση, να έχει καλή διατροφή και να τυγχάνει καλής ιατρικής φροντίδας.
Η κοινωνική του κατάσταση, η διατήρηση καλών σχέσεων, οι καλοί φίλοι, οι οικογενειακοί δεσμοί και οι συγγενείς είναι σημαντικοί παράγοντες που ευεργετούν τον οργανισμό σε όλα τα επίπεδα και απομακρύνουν τις ασθένειες.
Η κοινωνική απομόνωση είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την εκδήλωση ασθενειών. Πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη στην αξιολόγηση των ασθενών, όπως λαμβάνονται υπ' όψη και άλλοι σημαντικοί, επιβαρυντικοί παράγοντες.
Παράλληλα με την αξιολόγηση των επιπέδων της χοληστερόλης και της ψηλής πίεσης θα πρέπει να εξετάζεται και η κοινωνική κατάσταση κάποιου ασθενούς. Και αυτό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για καρδιακές παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος.
Τα σημαντικά αυτά δεδομένα προκύπτουν από μια  μεγάλη έρευνα, διάρκειας 10 ετών, που έγινε από Αμερικανούς γιατρούς σε 28.369 άνδρες. Οι άνδρες αυτοί ήσαν ηλικίας από 42 έως 77 ετών και τα επαγγέλματά τους είχαν σχέση με την υγεία.
Ο στόχος της έρευνας ήταν να διαφανεί κατά πόσο οι κοινωνικοί δεσμοί επηρεάζουν τη θνησιμότητα και τις καρδιακές παθήσεις.
Τα αποτελέσματα τους έδειξαν:
Οι άνδρες που ήσαν περισσότερο κοινωνικά απομονωμένοι, είχαν 20% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία, σε σύγκριση με τους λιγότερο απομονωμένους.
Οι κοινωνικά απομονωμένοι είχαν 53% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακό νόσημα, σε σχέση με αυτούς που είχαν μεγαλύτερο αριθμό κοινωνικών σχέσεων.
Αυτοί οι οποίοι είχαν σχετικά μικρό αριθμό κοινωνικών σχέσεων, είχαν 2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από ατύχημα ή αυτοκτονία σε σύγκριση  με αυτούς που είχαν τις περισσότερες κοινωνικές σχέσεις.
Η έρευνα αυτή φέρνει στην επιφάνεια πολύτιμα στοιχεία για την επίδραση της ψυχικής υγείας, που προέρχεται από καλούς κοινωνικούς δεσμούς, πάνω στο σύνολο του οργανισμού.
Η μείωση των θανάτων από καρδία, ατυχήματα και αυτοκτονίες που παρατηρήθηκε στους άνδρες με καλές κοινωνικές σχέσεις, είναι πολύ πιθανόν ότι θα υπάρχει και στις γυναίκες.
Είναι λοιπόν σημαντικό να λαμβάνονται μέτρα καταπολέμησης της κοινωνικής απομόνωσης. Η αύξηση των σχέσεων, των φίλων, ο γάμος και η δραστηριοποίηση μέσα στα πλαίσια κοινωνικών ομάδων, φαίνεται ότι προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής με βελτιωμένη υγεία και μακροζωία. 

Οι κοινωνικοί δεσμοί και η υγεία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η υγεία βελτιώνεται και η διάρκεια ζωής αυξάνεται από τους κοινωνικούς δεσμούς.
Αυτοί οι οποίοι έχουν ένα μεγάλο αριθμό φίλων και δεν είναι απομονωμένοι, λόγω του ότι έχουν πολλούς κοινωνικούς δεσμούς, ζουν περισσότερα χρόνια και έχουν μια πιο υγιή ζωή σε σχέση με αυτούς που είναι κοινωνικά απομονωμένοι.
Για να παραμένει κάποιος υγιής και να ζήσει πολλά χρόνια δεν είναι αρκετό μόνο να προσέχει τη χοληστερόλη του, την αρτηριακή του πίεση, να έχει καλή διατροφή και να τυγχάνει καλής ιατρικής φροντίδας.
Η κοινωνική του κατάσταση, η διατήρηση καλών σχέσεων, οι καλοί φίλοι, οι οικογενειακοί δεσμοί και οι συγγενείς είναι σημαντικοί παράγοντες που ευεργετούν τον οργανισμό σε όλα τα επίπεδα και απομακρύνουν τις ασθένειες.
Η κοινωνική απομόνωση είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την εκδήλωση ασθενειών. Πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη στην αξιολόγηση των ασθενών, όπως λαμβάνονται υπ' όψη και άλλοι σημαντικοί, επιβαρυντικοί παράγοντες.
Παράλληλα με την αξιολόγηση των επιπέδων της χοληστερόλης και της ψηλής πίεσης θα πρέπει να εξετάζεται και η κοινωνική κατάσταση κάποιου ασθενούς. Και αυτό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για καρδιακές παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος.
Τα σημαντικά αυτά δεδομένα προκύπτουν από μια  μεγάλη έρευνα, διάρκειας 10 ετών, που έγινε από Αμερικανούς γιατρούς σε 28.369 άνδρες. Οι άνδρες αυτοί ήσαν ηλικίας από 42 έως 77 ετών και τα επαγγέλματά τους είχαν σχέση με την υγεία.
Ο στόχος της έρευνας ήταν να διαφανεί κατά πόσο οι κοινωνικοί δεσμοί επηρεάζουν τη θνησιμότητα και τις καρδιακές παθήσεις.
Τα αποτελέσματα τους έδειξαν:
Οι άνδρες που ήσαν περισσότερο κοινωνικά απομονωμένοι, είχαν 20% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία, σε σύγκριση με τους λιγότερο απομονωμένους.
Οι κοινωνικά απομονωμένοι είχαν 53% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακό νόσημα, σε σχέση με αυτούς που είχαν μεγαλύτερο αριθμό κοινωνικών σχέσεων.
Αυτοί οι οποίοι είχαν σχετικά μικρό αριθμό κοινωνικών σχέσεων, είχαν 2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από ατύχημα ή αυτοκτονία σε σύγκριση  με αυτούς που είχαν τις περισσότερες κοινωνικές σχέσεις.
Η έρευνα αυτή φέρνει στην επιφάνεια πολύτιμα στοιχεία για την επίδραση της ψυχικής υγείας, που προέρχεται από καλούς κοινωνικούς δεσμούς, πάνω στο σύνολο του οργανισμού.
Η μείωση των θανάτων από καρδία, ατυχήματα και αυτοκτονίες που παρατηρήθηκε στους άνδρες με καλές κοινωνικές σχέσεις, είναι πολύ πιθανόν ότι θα υπάρχει και στις γυναίκες.
Είναι λοιπόν σημαντικό να λαμβάνονται μέτρα καταπολέμησης της κοινωνικής απομόνωσης. Η αύξηση των σχέσεων, των φίλων, ο γάμος και η δραστηριοποίηση μέσα στα πλαίσια κοινωνικών ομάδων, φαίνεται ότι προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής με βελτιωμένη υγεία και μακροζωία. 

Κυριακή 11 Αυγούστου 2019

Η ευθανασία είναι ένα επίκαιρο έντονο και αμφιλεγόμενο θέμα. Έχει σημαντικέ ηθικές, νομικές και πνευματικέ πλευρές και η ανθρώπινη ευθύνη είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Απασχολεί  ζωηρά τους γιατρούς διεθνώς . Ορισμένες χώρες μάλιστα  της  Ενωμένης Ευρώπης με πρώτη την Ολλανδία έχουν προχωρήσει στην νομιμοποίηση της, με όλες τις συνέπειες μια τέτοιας ενέργειας.
Ευθανασία σημαίνει καλός, ωραίος, ένδοξος θάνατος. Ο  ανώδυνος θάνατος. Ως ιατρικός όρος σημαίνει ιατρική υποβοήθηση για ήρεμο και εύκολο  Θάνατο. Διακρίνονται πέντε μορφές ευθανασίας: 1) Η θεληματική ευθανασία είναι όταν τη ζητάει ο ασθενής. Με νομικούς όρους αυτό σημαίνει  «βοηθούμενη αυτοκτονία ή ανθρωποκτονία κατ’ επίκληση». 2) Η αθέλητη ευθανασία εφαρμόζεται  από κάποιον ή κάποιους  σε πάσχοντα που, εκείνη τη στιγμή δεν είναι σε θέση να εκδηλώσει την θέληση του. 3) Η βίαιη ευθανασία γίνεται χωρίς την θέληση του ασθενή. 4) Η παθητική ευθανασία  συχνά χρησιμοποιείται ως όρος για να δείξει την πρόκληση ή την επιτάχυνση του θανάτου με θεληματική διακοπή  της αποτελεσματικής θεραπείας σε αντίθεση με την: 5) Ενεργητική ευθανασία που σημαίνει εσκεμμένη βλάβη για να προκληθεί ή να επιταχυνθεί ο θάνατος.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι  η διακοπή  θεραπείας που δεν πιστεύεται ότι βοηθάει τον ασθενή με σκοπό να επιτραπεί η επέλευση του φυσικού θανάτου, χωρίς πρόσθετες άσκοπες προσπάθειες, δεν μπορεί να θεωρηθεί παθητική ευθανασία.  Ο σκοπός της θεραπείας είναι  να ανακουφίσει τον ασθενή και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνται τα πιο αποτελεσματικά θεραπευτικά μέσα. Αν στην διάρκεια  αυτής της θεραπείας ο ασθενής πεθάνει, πρόκειται για φυσικό θάνατο και όχι ευθανασία.
Το δικαίωμα της ζωής είναι ιερό και είναι ευθύνη  της κοινωνίας να το διαφυλάξει. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει με οποιοδήποτε μέσο  και με οποιοδήποτε  κόστος, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των ενεργειών μας. Ο φυσικός θάνατος  είναι κάτι το αναπόφευκτο και όπως είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους  μια φορά και μοναδική να πεθάνουν.
Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί και μια ιδιαίτερη περίπτωση. Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει  να σεβόμαστε το άρρωστο  και να μην παρεμβαίνουμε στην φυσική διαδικασία του θανάτου, επιβάλλοντας του πρόσθετο μαρτύριο και προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια του, όταν η ιατρική  δεν μπορεί να εμποδίσει το θάνατο. Και η ποιότητα του ασθενή πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Χρειάζεται από το μέρος του θεράποντος ιατρού σοφία, σύνεση και σεβασμός  στην προσωπικότητα του αρρώστου. Εξάλλου υπάρχουν αρκετές διαγνωστικές ή θεραπευτικές ενέργειες που είναι αδύνατο να εφαρμοστούν χωρίς την συγκατάθεση του ασθενούς ή του άμεσου συγγενικού περιβάλλοντος.
Δύσκολο δίλημμα οπωσδήποτε. Από την άλλη μεριά, όμως, ποιος μας έδωσε το δικαίωμα και για το πόσο χρονικό διάστημα να παρατείνουμε την ζωή που σβήνει.
Τι είναι θάνατος; Σύμφωνα με τον ορισμό της Ιατρικής Σχολής τον  Harvard, θάνατος είναι η ανεπανόρθωτη και πλήρης  παύση της λειτουργίας ολόκληρου του εγκεφάλου. Αυτός είναι ο πλήρης εγκεφαλικός θάνατος. Υπάρχει όμως και ο θάνατος του εγκεφαλικού φλοιού. Εγκεφαλικός φλοιός είναι η έδρα της προσωπικότητας  - αυτό που λέμε άνθρωπος. Και στις δυο περιπτώσεις η γνώμη των περισσότερων ιατρών και μάλιστα των ειδικών στης Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, είναι  ότι δεν μπορούμε  για ύπαρξη ψυχής σ’ αυτή την φάση και δεν δικαιολογείται η διατήρηση με τεχνικά μέσα.
Εδώ προκύπτει ένα  καίριο ερώτημα. Πόσο ασφαλές είναι η διάγνωση του θανάτου του εγκεφαλικού φλοιού. Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν κάποιες  μικρές αμφιβολίες. Τώρα όμως έχει αναπτυχθεί μια νέα διαγνωστική τεχνική  - η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων – που καταγράφει την αιματική ροή  και τον μεταβολισμό της γλυκόζης στον εγκεφαλικό φλοιό και βγάζει από διλήμματα τους ιατρούς.
Βασική αρχή της ιατρικής είναι η διατήρηση της ζωής και όχι η πρόκληση του θανάτου, η θέση μας είναι σαφής.


ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ή ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Η ευθανασία είναι ένα επίκαιρο έντονο και αμφιλεγόμενο θέμα. Έχει σημαντικέ ηθικές, νομικές και πνευματικέ πλευρές και η ανθρώπινη ευθύνη είναι πραγματικά πολύ μεγάλη. Απασχολεί  ζωηρά τους γιατρούς διεθνώς . Ορισμένες χώρες μάλιστα  της  Ενωμένης Ευρώπης με πρώτη την Ολλανδία έχουν προχωρήσει στην νομιμοποίηση της, με όλες τις συνέπειες μια τέτοιας ενέργειας.
Ευθανασία σημαίνει καλός, ωραίος, ένδοξος θάνατος. Ο  ανώδυνος θάνατος. Ως ιατρικός όρος σημαίνει ιατρική υποβοήθηση για ήρεμο και εύκολο  Θάνατο. Διακρίνονται πέντε μορφές ευθανασίας: 1) Η θεληματική ευθανασία είναι όταν τη ζητάει ο ασθενής. Με νομικούς όρους αυτό σημαίνει  «βοηθούμενη αυτοκτονία ή ανθρωποκτονία κατ’ επίκληση». 2) Η αθέλητη ευθανασία εφαρμόζεται  από κάποιον ή κάποιους  σε πάσχοντα που, εκείνη τη στιγμή δεν είναι σε θέση να εκδηλώσει την θέληση του. 3) Η βίαιη ευθανασία γίνεται χωρίς την θέληση του ασθενή. 4) Η παθητική ευθανασία  συχνά χρησιμοποιείται ως όρος για να δείξει την πρόκληση ή την επιτάχυνση του θανάτου με θεληματική διακοπή  της αποτελεσματικής θεραπείας σε αντίθεση με την: 5) Ενεργητική ευθανασία που σημαίνει εσκεμμένη βλάβη για να προκληθεί ή να επιταχυνθεί ο θάνατος.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι  η διακοπή  θεραπείας που δεν πιστεύεται ότι βοηθάει τον ασθενή με σκοπό να επιτραπεί η επέλευση του φυσικού θανάτου, χωρίς πρόσθετες άσκοπες προσπάθειες, δεν μπορεί να θεωρηθεί παθητική ευθανασία.  Ο σκοπός της θεραπείας είναι  να ανακουφίσει τον ασθενή και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνται τα πιο αποτελεσματικά θεραπευτικά μέσα. Αν στην διάρκεια  αυτής της θεραπείας ο ασθενής πεθάνει, πρόκειται για φυσικό θάνατο και όχι ευθανασία.
Το δικαίωμα της ζωής είναι ιερό και είναι ευθύνη  της κοινωνίας να το διαφυλάξει. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει με οποιοδήποτε μέσο  και με οποιοδήποτε  κόστος, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των ενεργειών μας. Ο φυσικός θάνατος  είναι κάτι το αναπόφευκτο και όπως είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους  μια φορά και μοναδική να πεθάνουν.
Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί και μια ιδιαίτερη περίπτωση. Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει  να σεβόμαστε το άρρωστο  και να μην παρεμβαίνουμε στην φυσική διαδικασία του θανάτου, επιβάλλοντας του πρόσθετο μαρτύριο και προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια του, όταν η ιατρική  δεν μπορεί να εμποδίσει το θάνατο. Και η ποιότητα του ασθενή πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Χρειάζεται από το μέρος του θεράποντος ιατρού σοφία, σύνεση και σεβασμός  στην προσωπικότητα του αρρώστου. Εξάλλου υπάρχουν αρκετές διαγνωστικές ή θεραπευτικές ενέργειες που είναι αδύνατο να εφαρμοστούν χωρίς την συγκατάθεση του ασθενούς ή του άμεσου συγγενικού περιβάλλοντος.
Δύσκολο δίλημμα οπωσδήποτε. Από την άλλη μεριά, όμως, ποιος μας έδωσε το δικαίωμα και για το πόσο χρονικό διάστημα να παρατείνουμε την ζωή που σβήνει.
Τι είναι θάνατος; Σύμφωνα με τον ορισμό της Ιατρικής Σχολής τον  Harvard, θάνατος είναι η ανεπανόρθωτη και πλήρης  παύση της λειτουργίας ολόκληρου του εγκεφάλου. Αυτός είναι ο πλήρης εγκεφαλικός θάνατος. Υπάρχει όμως και ο θάνατος του εγκεφαλικού φλοιού. Εγκεφαλικός φλοιός είναι η έδρα της προσωπικότητας  - αυτό που λέμε άνθρωπος. Και στις δυο περιπτώσεις η γνώμη των περισσότερων ιατρών και μάλιστα των ειδικών στης Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, είναι  ότι δεν μπορούμε  για ύπαρξη ψυχής σ’ αυτή την φάση και δεν δικαιολογείται η διατήρηση με τεχνικά μέσα.
Εδώ προκύπτει ένα  καίριο ερώτημα. Πόσο ασφαλές είναι η διάγνωση του θανάτου του εγκεφαλικού φλοιού. Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν κάποιες  μικρές αμφιβολίες. Τώρα όμως έχει αναπτυχθεί μια νέα διαγνωστική τεχνική  - η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων – που καταγράφει την αιματική ροή  και τον μεταβολισμό της γλυκόζης στον εγκεφαλικό φλοιό και βγάζει από διλήμματα τους ιατρούς.
Βασική αρχή της ιατρικής είναι η διατήρηση της ζωής και όχι η πρόκληση του θανάτου, η θέση μας είναι σαφής.


Στις περιπτώσεις διαζυγίων, η μετακόμιση ενός από τους δύο γονείς σε μακρινή απόσταση σε σχέση με το αρχικό οικογενειακό σπίτι, αποτελεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα.
Όταν ο γονιός που έχει τη φύλαξη του παιδιού θέλει να μετακομίσει μακριά από τον άλλο, τίθενται θέματα όχι μόνο νομικά αλλά και ζητήματα που αφορούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις στο παιδί.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις για το παιδί δημιουργούνται ακόμη και όταν ο γονιός που δεν έχει τη φύλαξη του παιδιού, μετακομίζει μακριά από το παιδί του.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα, ψυχολόγοι από την Αριζόνα, εξέτασαν τις επιπτώσεις που είχε η μετακόμιση των γονιών τους, σε 602 φοιτητές των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει.
Οι φοιτητές ανήκαν βασικά σε δύο ομάδες. Στη μία ομάδα, οι γονείς μετά από τον χωρισμό, δεν μετακόμισαν σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος με αυτοκίνητο σε σχέση με το αρχικό σπίτι της οικογένειας. Στην άλλη ομάδα, ο ένας από τους 2 γονείς είχε μετακομίσει σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος από το αρχικό σπίτι της οικογένειας. 
Όλοι οι φοιτητές υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ μέτρησης των ψυχολογικών και αισθηματικών τους χαρακτηριστικών.
Επίσης αξιολογήθηκε η ικανοποίηση που ανέφεραν ότι είχαν από τη ζωή, η κατάσταση της υγείας τους, η σχέση τους με τους γονείς τους, η σχέση που υπήρχε και διατηρούσαν οι δύο γονείς τους μεταξύ τους, το πόσο σκληρή θεωρούσαν ότι ήταν η δική τους ζωή και τέλος η οικονομική στήριξη που έπαιρναν από τους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων τους, έδειξαν ότι τα παιδιά των οποίων, ο ένας  από τους δυο γονείς μετακόμιζε σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτή της μίας ώρας οδηγήματος από άλλο γονιό, παρουσίαζαν μακροχρόνια  ένα φάσμα από σημαντικές αρνητικές συνέπειες.
Το παιδί υποβαλλόταν στο χωρισμό αυτό είτε διότι ο γονιός που είχε τη φύλαξη του παιδιού μετακόμιζε και έπαιρνε το παιδί μαζί του είτε διότι ο άλλος γονιός πήγαινε να εγκατασταθεί μακριά από το αρχικό σπίτι της οικογένειας.
Οι αρνητικές συνέπειες του χωρισμού για τα παιδιά, παρουσιάζονταν ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο γονιούς (πατέρας ή μητέρα, αυτός που είχε τη φύλαξη ή ο άλλος) έκανε τη μετακόμιση.
Σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν μεν χωρίσει αλλά δεν είχαν μετακομίσει μακριά, τα παιδιά με γονείς που μετακόμισαν μακριά μετά από το διαζύγιο παρουσίαζαν μια πιο δυσμενή κατάσταση.
Συγκεκριμένα ετύγχαναν χαμηλότερης οικονομικής υποστήριξης από τους γονείς τους, ένιωθαν περισσότερη ανασφάλεια αναφορικά με αυτήν την οικονομική υποστήριξη, ένιωθαν περισσότερη επιθετικότητα στις δικές τους διαπροσωπικές σχέσεις, ένιωθαν περισσότερη στεναχώρια λόγω του διαζυγίου των γονέων τους, ένιωθαν λιγότερο τους γονείς τους σαν πηγή αισθηματικής υποστήριξης για αυτούς.
Επίσης οι ίδιοι φοιτητές ένιωθαν ότι η σωματική τους υγεία ήταν λιγότερο καλή, η ικανοποίησή τους για τη ζωή ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τους άλλους και η προσωπική τους αισθηματική προσαρμογή ήταν λιγότερο καλή από την άλλη ομάδα των φοιτητών.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η μετακόμιση σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν της μίας ώρας οδηγήματος, ενός από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Έχει αρνητικές  μακροχρόνιες συνέπειες είτε πρόκειται για τον πατέρα ή τη μητέρα, είτε για αυτόν που έχει τη φύλαξη ή όχι.
Τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να προβληματίσουν και τους νομικούς κύκλους. Η μετακόμιση του γονιού που έχει τη φύλαξη του παιδιού σε μακρινή απόσταση, επιβάλλει στο παιδί ένα χωρισμό που μπορεί να έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στο παιδί.
Παράλληλα οι διαζευγμένοι γονείς με παιδιά που επιθυμούν να μετακομίσουν μακριά από το αρχικό οικογενειακό σπίτι, πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη τους και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κίνηση τους αυτή στο παιδί τους. 


Το διαζύγιο, τα παιδιά και η μετακόμιση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Στις περιπτώσεις διαζυγίων, η μετακόμιση ενός από τους δύο γονείς σε μακρινή απόσταση σε σχέση με το αρχικό οικογενειακό σπίτι, αποτελεί ένα πολύπλοκο πρόβλημα.
Όταν ο γονιός που έχει τη φύλαξη του παιδιού θέλει να μετακομίσει μακριά από τον άλλο, τίθενται θέματα όχι μόνο νομικά αλλά και ζητήματα που αφορούν τις ψυχολογικές επιπτώσεις στο παιδί.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις για το παιδί δημιουργούνται ακόμη και όταν ο γονιός που δεν έχει τη φύλαξη του παιδιού, μετακομίζει μακριά από το παιδί του.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα, ψυχολόγοι από την Αριζόνα, εξέτασαν τις επιπτώσεις που είχε η μετακόμιση των γονιών τους, σε 602 φοιτητές των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει.
Οι φοιτητές ανήκαν βασικά σε δύο ομάδες. Στη μία ομάδα, οι γονείς μετά από τον χωρισμό, δεν μετακόμισαν σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος με αυτοκίνητο σε σχέση με το αρχικό σπίτι της οικογένειας. Στην άλλη ομάδα, ο ένας από τους 2 γονείς είχε μετακομίσει σε απόσταση μεγαλύτερη από μίας ώρας οδηγήματος από το αρχικό σπίτι της οικογένειας. 
Όλοι οι φοιτητές υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ μέτρησης των ψυχολογικών και αισθηματικών τους χαρακτηριστικών.
Επίσης αξιολογήθηκε η ικανοποίηση που ανέφεραν ότι είχαν από τη ζωή, η κατάσταση της υγείας τους, η σχέση τους με τους γονείς τους, η σχέση που υπήρχε και διατηρούσαν οι δύο γονείς τους μεταξύ τους, το πόσο σκληρή θεωρούσαν ότι ήταν η δική τους ζωή και τέλος η οικονομική στήριξη που έπαιρναν από τους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων τους, έδειξαν ότι τα παιδιά των οποίων, ο ένας  από τους δυο γονείς μετακόμιζε σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτή της μίας ώρας οδηγήματος από άλλο γονιό, παρουσίαζαν μακροχρόνια  ένα φάσμα από σημαντικές αρνητικές συνέπειες.
Το παιδί υποβαλλόταν στο χωρισμό αυτό είτε διότι ο γονιός που είχε τη φύλαξη του παιδιού μετακόμιζε και έπαιρνε το παιδί μαζί του είτε διότι ο άλλος γονιός πήγαινε να εγκατασταθεί μακριά από το αρχικό σπίτι της οικογένειας.
Οι αρνητικές συνέπειες του χωρισμού για τα παιδιά, παρουσιάζονταν ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο γονιούς (πατέρας ή μητέρα, αυτός που είχε τη φύλαξη ή ο άλλος) έκανε τη μετακόμιση.
Σε σύγκριση με παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν μεν χωρίσει αλλά δεν είχαν μετακομίσει μακριά, τα παιδιά με γονείς που μετακόμισαν μακριά μετά από το διαζύγιο παρουσίαζαν μια πιο δυσμενή κατάσταση.
Συγκεκριμένα ετύγχαναν χαμηλότερης οικονομικής υποστήριξης από τους γονείς τους, ένιωθαν περισσότερη ανασφάλεια αναφορικά με αυτήν την οικονομική υποστήριξη, ένιωθαν περισσότερη επιθετικότητα στις δικές τους διαπροσωπικές σχέσεις, ένιωθαν περισσότερη στεναχώρια λόγω του διαζυγίου των γονέων τους, ένιωθαν λιγότερο τους γονείς τους σαν πηγή αισθηματικής υποστήριξης για αυτούς.
Επίσης οι ίδιοι φοιτητές ένιωθαν ότι η σωματική τους υγεία ήταν λιγότερο καλή, η ικανοποίησή τους για τη ζωή ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τους άλλους και η προσωπική τους αισθηματική προσαρμογή ήταν λιγότερο καλή από την άλλη ομάδα των φοιτητών.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η μετακόμιση σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν της μίας ώρας οδηγήματος, ενός από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Έχει αρνητικές  μακροχρόνιες συνέπειες είτε πρόκειται για τον πατέρα ή τη μητέρα, είτε για αυτόν που έχει τη φύλαξη ή όχι.
Τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να προβληματίσουν και τους νομικούς κύκλους. Η μετακόμιση του γονιού που έχει τη φύλαξη του παιδιού σε μακρινή απόσταση, επιβάλλει στο παιδί ένα χωρισμό που μπορεί να έχει σοβαρές μακροχρόνιες επιπτώσεις στο παιδί.
Παράλληλα οι διαζευγμένοι γονείς με παιδιά που επιθυμούν να μετακομίσουν μακριά από το αρχικό οικογενειακό σπίτι, πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη τους και τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κίνηση τους αυτή στο παιδί τους. 


Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σ' όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, "Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς."
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απ' όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
"Πλάκα μας κάνεις;" είπε. "Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα."
"Μάλιστα" είπε ο γέροντας, "η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θ' άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε."
"Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρ' όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;"
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.
Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
Πριν λίγο καιρό ήμουν στην Λευκάδα για ένα σεμινάριο με θέμα τις μικρές χαρές της ζωής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, πήγα και περπάτησα λίγο, πήγα στο περίπτερο, αγόρασα εφημερίδα και βολτάρισα μέσα στα υπέροχα σοκάκια της πόλης. Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ και η ψυχή μου χάρηκε τόσο πολύ. Άρχισε να σουρουπώνει και περπατώντας έξω από κάποιο ταβερνάκι άκουσα τους ανθρώπους με τις κιθάρες που τραγουδούσαν ωραία τραγούδια και τις ευγενικές μελωδίες που σκόρπιζε το βραδινό αεράκι μέσα κι έξω από την ψυχή μου. Τότε είπα "Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι σ' αυτό το ωραίο μέρος και ακούω αυτές τις ωραίες φωνές". Τα συναισθήματα της αφθονίας και της ευγνωμοσύνης άγγιξαν πέρα για πέρα την ψυχή μου.
Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε. Ας κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει. Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ποιος θα το κάνει για μας;
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας να αξίζει, να ανθίσει, να λάμπει, να ακτινοβολεί. Ας ξεκινήσουμε έτσι, ευγνωμονώντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει, μας έχουν ταλαιπωρήσει, μας έχουν σταθεί εμπόδιο, γιατί χάρη αυτούς έχουμε γίνει πιο δυνατοί, πιο αποφασιστικοί, περισσότερο ώριμοι.
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, αλλά ακόμα και στην δουλειά μου, δέχθηκα έναν τρομερό πόλεμο από πολλούς ανθρώπους που δεν τους ήξερα. Σήμερα τους ευγνωμονώ, γιατί χάρις σ' αυτούς τους ανθρώπους δούλεψα, διάβασα, εξασκήθηκα και έγινα καλύτερος. Μάθετε να ευγνωμονείτε εκείνους που σας δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, γιατί σας κάνουν δωρεάν μαθήματα δύναμης. Μην παίρνετε τις κακοήθειες, ανηθικότητες και ασχήμιες τους προσωπικά. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σας δώσουν τίποτε περισσότερο. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν μόνο αυτό που υπάρχει μέσα τους.
Μάθετε να ευγνωμονείτε όλους εκείνους που σας πικραίνουν, που σας δυσκολεύουν, που σας απορρίπτουν. Δεν είναι εχθροί σας. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να περάσετε για να πάρετε το "πτυχίο" που η ζωή κρατάει καλά φυλαγμένο στα ψηλότερα ράφια της.
Μάθετε να ζείτε το τώρα. Χαρείτε που είστε ζωντανοί, που αναπνέετε, που έχετε μάτια και διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε κι αυτό! Τους είδαμε στην Παρά-ολυμπιάδα, την απόλυτη μορφή της ανθρώπινης δύναμης και μεγαλοπρέπειας. Ας μάθουμε από αυτούς. Ας ξεκλέψουμε λίγο από τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι. Κι αυτή η δύναμη είναι η δύναμη του τώρα. Η δύναμη να ρουφούν τη ζωή έτσι όπως αυτή τους έχει χαριστεί με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους.
Γιατί; Έτσι απλά, γιατί τώρα που εσείς διαβάζετε αυτή τη στήλη, στο σπίτι, στο τραίνο ή στο γραφείο σας, υπάρχουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρεθούν στη θέση σας!

Εκτιμήστε αυτό που έχετε…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μια φορά κι ένα καιρό, ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σ' όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.
Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε, "Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς."
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απ' όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.
Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν ;
Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.
"Πλάκα μας κάνεις;" είπε. "Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα."
"Μάλιστα" είπε ο γέροντας, "η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θ' άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε."
"Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρ' όλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά ;"
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.
Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πια τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.
Πριν λίγο καιρό ήμουν στην Λευκάδα για ένα σεμινάριο με θέμα τις μικρές χαρές της ζωής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, πήγα και περπάτησα λίγο, πήγα στο περίπτερο, αγόρασα εφημερίδα και βολτάρισα μέσα στα υπέροχα σοκάκια της πόλης. Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ και η ψυχή μου χάρηκε τόσο πολύ. Άρχισε να σουρουπώνει και περπατώντας έξω από κάποιο ταβερνάκι άκουσα τους ανθρώπους με τις κιθάρες που τραγουδούσαν ωραία τραγούδια και τις ευγενικές μελωδίες που σκόρπιζε το βραδινό αεράκι μέσα κι έξω από την ψυχή μου. Τότε είπα "Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι σ' αυτό το ωραίο μέρος και ακούω αυτές τις ωραίες φωνές". Τα συναισθήματα της αφθονίας και της ευγνωμοσύνης άγγιξαν πέρα για πέρα την ψυχή μου.
Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε. Ας κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει. Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι, ποιος θα το κάνει για μας;
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας να αξίζει, να ανθίσει, να λάμπει, να ακτινοβολεί. Ας ξεκινήσουμε έτσι, ευγνωμονώντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει, μας έχουν ταλαιπωρήσει, μας έχουν σταθεί εμπόδιο, γιατί χάρη αυτούς έχουμε γίνει πιο δυνατοί, πιο αποφασιστικοί, περισσότερο ώριμοι.
Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, αλλά ακόμα και στην δουλειά μου, δέχθηκα έναν τρομερό πόλεμο από πολλούς ανθρώπους που δεν τους ήξερα. Σήμερα τους ευγνωμονώ, γιατί χάρις σ' αυτούς τους ανθρώπους δούλεψα, διάβασα, εξασκήθηκα και έγινα καλύτερος. Μάθετε να ευγνωμονείτε εκείνους που σας δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, γιατί σας κάνουν δωρεάν μαθήματα δύναμης. Μην παίρνετε τις κακοήθειες, ανηθικότητες και ασχήμιες τους προσωπικά. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σας δώσουν τίποτε περισσότερο. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν μόνο αυτό που υπάρχει μέσα τους.
Μάθετε να ευγνωμονείτε όλους εκείνους που σας πικραίνουν, που σας δυσκολεύουν, που σας απορρίπτουν. Δεν είναι εχθροί σας. Είναι τα μαθήματα που πρέπει να περάσετε για να πάρετε το "πτυχίο" που η ζωή κρατάει καλά φυλαγμένο στα ψηλότερα ράφια της.
Μάθετε να ζείτε το τώρα. Χαρείτε που είστε ζωντανοί, που αναπνέετε, που έχετε μάτια και διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε κι αυτό! Τους είδαμε στην Παρά-ολυμπιάδα, την απόλυτη μορφή της ανθρώπινης δύναμης και μεγαλοπρέπειας. Ας μάθουμε από αυτούς. Ας ξεκλέψουμε λίγο από τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι. Κι αυτή η δύναμη είναι η δύναμη του τώρα. Η δύναμη να ρουφούν τη ζωή έτσι όπως αυτή τους έχει χαριστεί με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους.
Γιατί; Έτσι απλά, γιατί τώρα που εσείς διαβάζετε αυτή τη στήλη, στο σπίτι, στο τραίνο ή στο γραφείο σας, υπάρχουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για να βρεθούν στη θέση σας!
Γάμος μια λέξη δύσκολη για όλες τις χρονικές περιπτώσεις, για όλες τις κοινωνίες και τις κοινωνικές τάξεις. Κάποτε κοίταζε ένας νεαρός μια νέα και την άλλη μέρα λογοδοτούσε στα αδέλφια της μήπως και την αποπλάνηση αν ήταν ανήλικη ή να την παραπλάνηση ως ανίσχυρο φύλλο ( η κοπέλα) . Στη συνέχεια έγιναν λίγο ( με προσοχή είπα λίγο) κόσμια τα θέματα με πιο λεπτούς χειρισμούς, τότε οι νέοι βγαίνανε για καμία πορτοκαλάδα, για γλυκό σε ζαχαροπλαστείο και στην συνέχεια πάλι λόγο και τέλος πάλι γάμος. Μας φοβίσανε από μικρά, συνέχεια στο μη , στη στέρηση. Τότε θέλανε αναλλοίωτη την παρθενιά όπως λένε να μην έχει αγγίξει την γυναίκα κανένας. Υπήρχε και το έθιμο με το άσπρο σεντόνι για επαλήθευση, πόσοι φόνοι είχαν γίνει… Πέρασαν τα χρόνια και τώρα που πια δεν υπάρχουν τόσες απαγορεύσεις,  εμείς κάνουμε το εντελώς αντίθετο, έχουμε περάσει σε ένα αντίπαλο στρατόπεδο που στην ουσία μας δημιουργεί περισσότερα κακά χωρίς να τα αντιληφθούμε. Ωραία πρώτα είχαμε το δίλλημα να αγγίξω την κοπέλα που θέλω ή όχι και εκείνη το ίδιο αναρωτιόταν να του δοθώ ή είναι νωρίς. Τώρα όχι δίλλημα δεν υπάρχει κάνουμε έρωτα με όποιον-οια  βρούμε, σε όποιο μέρος και αν είναι χωρίς να γνωρίζουμε ούτε ένα όνομα. Ποτέ δεν ήμουν η ιεροκήρυκας αλλά είναι αμαρτία να κάνεις χωρίς να το νιώθεις, διότι έβαλες ένα στοίχημα ή είχες πιει. Ακούγετε απλό αλλά δεν είναι ας σκεφτούμε όλοι μαζί τις επιπτώσεις:αρρώστιες που κανένας δεν ξέρει την εξέλιξη του μύκητες, κονδυλώματα ,σύφιλη, βλεννόρροια και αυτά είναι ελάχιστα από όσα εγκυκλοπαιδικά μπορούμε να βρούμε. Στη συνέχεια ένα παιδί, αν τύχει τι γίνετε σίγουρα δεν το βρήκες στο πρακτορείο και εκεί αρχίζει η γκρίνια δεν το θέλω αυτό το παιδί, το θέλω. Αν με το καλό γεννηθεί θα έχει δύο γονείς που το μόνο που θα κάνουν θα είναι έναν εικονικό γάμο και με τον τρόπο τους θα θυμίζουν στο παιδί τους ότι ήταν το λάθος μια βραδιάς. Αυτό θέλουμε να ζήσουμε σε μια συμβατική καθημερινότητα μόνο και μόνο να είμαστε σίγουροι. Χωρίς αγάπη, πάθος , ζεστασιά. Όχι δεν θέλουμε την σιγουριά αναζητάμε την ευτυχία, αν μπορούμε να δώσουμε μια συμβουλή είναι προφυλάξεις και κάτι άλλο όχι στις αμβλώσεις. Αλλά το θέμα δεν είναι τόσο απλό και δεν θα σταματήσει πόσο κάνουν ένα γάμος για κέρδος, είτε είναι χρηματικό δόξα ,φήμη. Πόσο έχουμε μπερδέψει την έννοια του γάμου ή μάλλον πόσο έχουμε μπερδέψει το γάμο σαν θρησκευτική, ευλαβική τελετή, με το θεαθήναι με την εκκλησία και με όλο το πανηγύρι. Και για μια ώρα φως τόσα χρόνια σκοτάδι, σκεφτείτε το και εσείς δεν αξίζει να έχεις δίπλα σου κάποιον που τον αγαπάς μόνο σαν άνθρωπο, έτσι αγαπάω όλη την γειτονιά μου.


ΓΑΜΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γάμος μια λέξη δύσκολη για όλες τις χρονικές περιπτώσεις, για όλες τις κοινωνίες και τις κοινωνικές τάξεις. Κάποτε κοίταζε ένας νεαρός μια νέα και την άλλη μέρα λογοδοτούσε στα αδέλφια της μήπως και την αποπλάνηση αν ήταν ανήλικη ή να την παραπλάνηση ως ανίσχυρο φύλλο ( η κοπέλα) . Στη συνέχεια έγιναν λίγο ( με προσοχή είπα λίγο) κόσμια τα θέματα με πιο λεπτούς χειρισμούς, τότε οι νέοι βγαίνανε για καμία πορτοκαλάδα, για γλυκό σε ζαχαροπλαστείο και στην συνέχεια πάλι λόγο και τέλος πάλι γάμος. Μας φοβίσανε από μικρά, συνέχεια στο μη , στη στέρηση. Τότε θέλανε αναλλοίωτη την παρθενιά όπως λένε να μην έχει αγγίξει την γυναίκα κανένας. Υπήρχε και το έθιμο με το άσπρο σεντόνι για επαλήθευση, πόσοι φόνοι είχαν γίνει… Πέρασαν τα χρόνια και τώρα που πια δεν υπάρχουν τόσες απαγορεύσεις,  εμείς κάνουμε το εντελώς αντίθετο, έχουμε περάσει σε ένα αντίπαλο στρατόπεδο που στην ουσία μας δημιουργεί περισσότερα κακά χωρίς να τα αντιληφθούμε. Ωραία πρώτα είχαμε το δίλλημα να αγγίξω την κοπέλα που θέλω ή όχι και εκείνη το ίδιο αναρωτιόταν να του δοθώ ή είναι νωρίς. Τώρα όχι δίλλημα δεν υπάρχει κάνουμε έρωτα με όποιον-οια  βρούμε, σε όποιο μέρος και αν είναι χωρίς να γνωρίζουμε ούτε ένα όνομα. Ποτέ δεν ήμουν η ιεροκήρυκας αλλά είναι αμαρτία να κάνεις χωρίς να το νιώθεις, διότι έβαλες ένα στοίχημα ή είχες πιει. Ακούγετε απλό αλλά δεν είναι ας σκεφτούμε όλοι μαζί τις επιπτώσεις:αρρώστιες που κανένας δεν ξέρει την εξέλιξη του μύκητες, κονδυλώματα ,σύφιλη, βλεννόρροια και αυτά είναι ελάχιστα από όσα εγκυκλοπαιδικά μπορούμε να βρούμε. Στη συνέχεια ένα παιδί, αν τύχει τι γίνετε σίγουρα δεν το βρήκες στο πρακτορείο και εκεί αρχίζει η γκρίνια δεν το θέλω αυτό το παιδί, το θέλω. Αν με το καλό γεννηθεί θα έχει δύο γονείς που το μόνο που θα κάνουν θα είναι έναν εικονικό γάμο και με τον τρόπο τους θα θυμίζουν στο παιδί τους ότι ήταν το λάθος μια βραδιάς. Αυτό θέλουμε να ζήσουμε σε μια συμβατική καθημερινότητα μόνο και μόνο να είμαστε σίγουροι. Χωρίς αγάπη, πάθος , ζεστασιά. Όχι δεν θέλουμε την σιγουριά αναζητάμε την ευτυχία, αν μπορούμε να δώσουμε μια συμβουλή είναι προφυλάξεις και κάτι άλλο όχι στις αμβλώσεις. Αλλά το θέμα δεν είναι τόσο απλό και δεν θα σταματήσει πόσο κάνουν ένα γάμος για κέρδος, είτε είναι χρηματικό δόξα ,φήμη. Πόσο έχουμε μπερδέψει την έννοια του γάμου ή μάλλον πόσο έχουμε μπερδέψει το γάμο σαν θρησκευτική, ευλαβική τελετή, με το θεαθήναι με την εκκλησία και με όλο το πανηγύρι. Και για μια ώρα φως τόσα χρόνια σκοτάδι, σκεφτείτε το και εσείς δεν αξίζει να έχεις δίπλα σου κάποιον που τον αγαπάς μόνο σαν άνθρωπο, έτσι αγαπάω όλη την γειτονιά μου.


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)