Ο Κενυάτης δρομέας Άμπελ Μουτάι βρισκόταν λίγα μέτρα από τη γραμμή
τερματισμού, αλλά μπερδεύτηκε από τα σήματα και σταμάτησε, νομίζοντας ότι είχε
τελειώσει τον αγώνα.
-Ο Ισπανός δρομέας, Ivan Fernandez, ήταν ακριβώς από πίσω του και,
συνειδητοποιώντας τι συνέβαινε μπροστά του, άρχισε να φωνάζει στον Κενυάτη να
συνεχίσει να τρέχει.
-Ο Μοτάι δεν ήξερε ισπανικά και δεν καταλάβαινε.
-Ο Fernandez ώθησε τον Mutai στη νίκη.
-Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Έβαν, "Γιατί το έκανες αυτό;" Ο
Έβαν απάντησε, «Το όνειρό μου είναι ότι μια μέρα μπορούμε να έχουμε το είδος
της κοινοτικής ζωής που ωθεί τον εαυτό μας και τους άλλους να κερδίσουμε
επίσης».
«Μα γιατί άφησες τον Κενυάτη να κερδίσει;» επέμεινε ο ρεπόρτερ. Ο Έβαν
απάντησε, "Δεν τον άφησα να κερδίσει, θα κέρδιζε. Ήταν η κούρσα του."
-Ο δημοσιογράφος επέμεινε και ξαναρώτησε: «Μα θα μπορούσες να είχες
κερδίσει!».
-Ο Έβαν τον κοίταξε και του απάντησε: "Μα ποιο είναι το πλεονέκτημα
της νίκης μου; Ποια είναι η τιμή αυτού του μεταλλίου; Τι θα σκεφτεί η μητέρα
μου;"
-Οι αξίες μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά.
-Οι περισσότεροι από εμάς εκμεταλλευόμαστε τις αδυναμίες των ανθρώπων
αντί να βοηθούμε στην ενίσχυσή τους και άλλοι περιμένουν κάποιος να πέσει να
τερματίσουν αυτοί.-
πηγή: FB
