Να τι συμβαίνει όταν δεν πίνεται αρκετό νερό

Όποιος υποφέρει από πονοκεφάλους, πρησμένα ούλα ή έχει γκρινιάρα μαμά, ξέρει ότι πρέπει να πίνει πολύ νερό, γιατί είναι η στάνταρ απάντηση στα περισσότερα προβλήματα υγείας. Και παρόλο που δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε το παραπάνω, κρατώντας το σώμα ενυδατωμένο είναι εξαιρετικά σημαντικό. Χρειαζόμαστε νερό για ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία του σώματός μας και να απαλλαγούμε από […]

Συντάκτης: I.Λ

Όποιος υποφέρει από πονοκεφάλους, πρησμένα ούλα ή έχει γκρινιάρα μαμά, ξέρει ότι πρέπει να πίνει πολύ νερό, γιατί είναι η στάνταρ απάντηση στα περισσότερα προβλήματα υγείας.

Και παρόλο που δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε το παραπάνω, κρατώντας το σώμα ενυδατωμένο είναι εξαιρετικά σημαντικό. Χρειαζόμαστε νερό για ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία του σώματός μας και να απαλλαγούμε από την υπερβολική θερμότητα. Πλέον το νερό είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της νεφρικής λειτουργίας και την εκκαθάριση από τις τοξίνες που συσσωρεύονται στο σώμα μας. Όταν μάλιστα δεν πίνετε αρκετό νερό, το σώμα αλλά και ο εγκέφαλός σας υποφέρει. Εδώ είναι πέντε σημάδια που φανερώνουν ότι δεν πίνετε αρκετό νερό.

Ομιχλώδης ζάλη

Έχετε προβλήματα συγκέντρωσης; Σε μια έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2012 στο περιοδικό American College of Nutrition, ακόμα και η ήπια αφυδάτωση – μόνο 2% – εμποδίζει την προσοχή και τη μνήμη. Μερικές άλλες μικρότερες μελέτες έχουν συνδέσει την αφυδάτωση με υψηλότερα ποσοστά άγχους, κούρασης, μειωμένης συγκέντρωσης, μέθη και σύγχυση μεταξύ των νέων γυναικών.

Μια άλλη μικρή μελέτη του 2015 διαπίστωσε ότι τα γνωστικά προβλήματα που συνδέονται με την αφυδάτωση προκαλούν λάθη στην οδήγηση, καθιστώντας μάλιστα τον κίνδυνο στο δρόμο παρόμοιο με έναν μεθυσμένο (ή άυπνο) οδηγό.

Δυσκοιλιότητα

Ενώ πολλά από τα σημάδια σε αυτή τη λίστα είναι συμπτώματα ήπιας αφυδάτωσης (που διορθώνονται εύκολα), η δυσκοιλιότητα είναι σημάδι της χρόνιας αφυδάτωσης. Το έντερο χρειάζεται νερό για να κινείται. Όταν ο οργανισμός δεν έχει πολύ νερό τα κόπρανα γίνονται σκληρά, άμορφα και είναι δύσκολο να αποβληθούν. Σε μια μελέτη του 2013 στο American Journal of Gastroenterology, διαπιστώθηκε ότι η ανεπαρκής πρόσληψη υγρών δημιουργεί στις γυναίκες 30% περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από δυσκοιλιότητα.

Χαμηλή απόδοση

Αν βγείτε μια μέρα με καύσωνα έξω, είναι λογικό να ιδρώσετε πολύ. Αν όμως ιδρώνετε πολύ και δεν το αντικαταστήσετε με υγρά, τότε έχετε μεγαλύτερο κίνδυνο για θερμικές κράμπες και το χειρότερο, θερμοπληξία. Για προληπτικούς λόγους καλό είναι να πίνετε νερό πριν την άσκηση αλλά και τις μέρες που κάνει ζέστη να πίνετε νερό κάθε 20 λεπτά.

Προβλήματα στην ούρηση

Όταν δεν υπάρχει αρκετό νερό να τρέχει μέσα από το σώμα σας, τα νεφρά σας δεν παράγουν πολλά ούρα. Επειδή είναι πιο συγκεντρωμένα, ενδεχομένως παρατηρείτε μια πιο έντονη μυρωδιά και πιο σκούρο χρώμα.

Πονοκέφαλοι

Ακόμα και η ήπια αφυδάτωση μπορεί να προκαλέσει επίμονο πονοκέφαλο.

Οι λόγοι δεν είναι ξεκάθαροι αλλά μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ιστοί που περιβάλλουν τον εγκέφαλο αποτελούνται κυρίως από νερό και, όταν χάνουν νερό, συρρικνώνονται, με συνέπεια ερεθισμό και πόνο. Φροντίστε λοιπόν να πίνετε καθημερινά ένα έως δύο λίτρα νερό.

ΠΗΓΗ

Το καρκινογόνο συστατικό που βρίσκεται σε αρωματικά κεριά και καθαριστικά

Μην παραλείπετε να διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζετε ώστε να αποφύγετε το επικίνδυνο συστατικό. Ένα πρωτότυπο πείραμα που διεξήγαγε καθηγητής από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Γιορκ υπέδειξε ότι μια χημική ουσία που βρίσκεται σε αρκετά αρωματικά κεριά, αποσμητικά χώρου αλλά και καθαριστικά αποτελεί κίνδυνο για την υγεία, καθώς έχει συνδεθεί στο παρελθόν […]

Συντάκτης: I.Λ

Μην παραλείπετε να διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζετε ώστε να αποφύγετε το επικίνδυνο συστατικό.

Ένα πρωτότυπο πείραμα που διεξήγαγε καθηγητής από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Γιορκ υπέδειξε ότι μια χημική ουσία που βρίσκεται σε αρκετά αρωματικά κεριά, αποσμητικά χώρου αλλά και καθαριστικά αποτελεί κίνδυνο για την υγεία, καθώς έχει συνδεθεί στο παρελθόν με τον καρκίνο του λάρυγγα και καρκινικούς όγκους της ρινός.

Ο καθηγητής Alastair Lewis από το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Γιορκ επισκέφθηκε έξι σπίτια σε διάστημα πέντε ημερών ώστε να εξετάσει την ποιότητα του αέρα στο εσωτερικό τους.

Αρχικά, μέτρησε τα επίπεδα μιας σειράς πτητικών οργανικών ενώσεων (VOCs) και εντόπισε ουσίες όπως το βενζόλιο (προερχόμενο από τους ρύπους που απελευθερώνουν τα αυτοκίνητα) και το α-πινένιο (αρωματική ουσία που χρησιμοποιείται σε αρκετά καθαριστικά).

Το συστατικό που φάνηκε όμως να ξεχωρίζει ήταν το λιμονένιο, το οποίο απελευθερώνεται από αρωματικά κεριά, διάφορα αποσμητικά χώρου (σε μορφή σπρέι ή υγρό που τοποθετείται με ειδική συσκευή στην πρίζα) και ορισμένα καθαριστικά. Το λιμονένιο προσδίδει στα προϊόντα άρωμα όμοιο με αυτό τον εσπεριδοειδών και θεωρείται τόσο ασφαλές που μπορεί να το βρούμε ακόμη και ως πρόσθετο σε τρόφιμα.

Ωστόσο, όταν απελευθερώνεται στο χώρο του σπιτιού, αντιδρά με άλλες ουσίες και η σύστασή του μεταβάλλεται. Ο καθηγητής Lewis ανέλυσε τις διαδικασίες αντίδρασης μεταξύ του συστατικού και άλλων ουσιών στο εργαστήριο και διαπίστωσε ότι η έκθεση στο όζον (το οποίο βρίσκεται παντού γύρω μας) κάνει το λιμονένιο να μετατρέπεται σε μια άλλη χημική ουσία, τη φορμαλδεΰδη.

Η φορμαλδεΰδη έχει αποδεδειγμένα καρκινογόνο δράση στον άνθρωπο και σε υψηλά επίπεδα θεωρείται εξαιρετικά επιβλαβής για την υγεία. Έχει συνδεθεί με ήπια συμπτώματα όπως ο πονόλαιμος, ο βήχας, η φαγούρα στα μάτια και η ρινορραγία, αλλά και με σοβαρότερες επιπτώσεις όπως ο καρκίνος στο λάρυγγα και τη ρινική κοιλότητα.

Δεδομένου ότι τους χειμερινούς μήνες τα σπίτια παραμένουν ερμητικά κλειστά, ο ελλιπής αερισμός οδηγεί σε συγκέντρωση των επικίνδυνων ουσιών στους εσωτερικούς χώρους.

ΠΗΓΗ: onmed.gr/

Πως βλέπει μια κόρη τον πατέρα της! Αυτός ο σημαντικός δεσμός διδάσκει στο παιδί πως να αγαπάει αλλά και πως να αγαπηθεί στο μέλλον

Κάποιοι από αυτούς τους δεσμούς, όπως είναι ο δεσμός της κόρης με τον πατέρα της, είναι ιδιαίτερα δυνατοί και μπορούν να καθορίσουν την μετέπειτα ζωή του παιδιού.

Η σχέση του κοριτσιού με τον πατέρα της

Ένας πατέρας διδάσκει την κόρη του την σχέση της με το αντίθετο φύλο. Η σχέση τους παίζει σημαντικό ρόλο στην συναισθηματική ωριμότητα του κοριτσιού. Ο Φρόιντ πίστευε ότι αυτός ο δεσμός είναι επίσης ουσιαστικός για τον ερωτικό προσανατολισμό του παιδιού κατά την ενηλικίωση.

Όταν η κόρη βλέπει τον πατέρα της να αγαπάει τη μαμά της, σχετίζεται με αυτό και θέλει και η ίδια να κερδίσει την προσοχή του. Αργότερα στη ζωή της, θα ψάξει και η ίδια για έναν άντρα που θα έχει παρόμοια θετικά χαρακτηριστικά με τον μπαμπά της.

Τι θέλει ένα κορίτσι από τον πατέρα της;

Το κορίτσι θέλει να το αγαπάνε και να το εκτιμάν. Θέλει ο πατέρας της να παρατηρεί τις επιτυχίες στη ζωή της, τα ταλέντα και τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή της. Θέλει τον έπαινο του. Κάθε κορίτσι θέλει να είναι η πριγκίπισσα του μπαμπά της.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για έναν μπαμπά να ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη. Πρέπει να την εκτιμά, να της λέει ότι είναι όμορφη και να τις δίνει συγχαρητήρια για τις καλές της επιδόσεις. Είναι βλαβερό αλλά και ντροπιαστικό για ένα κορίτσι να ακούει τον πατέρα της να ασκεί κριτική για τη φυσική της εμφάνιση ή για κάποια αποτυχία της.

Πως βλέπει η κόρη τον πατέρα της;

Ο πατέρας είναι το πρώτο σημείο αναφοράς του παιδιού για τους άνδρες. Ο ίδιος αντιπροσωπεύει τον τρόπο που ένας άνδρας πρέπει να αντιδράει και να της συμπεριφέρεται. Αν ο μπαμπάς της είναι καλός, ευγενικός και τη μεταχειρίζεται σωστά, τότε το πιο πιθανό είναι να ψάξει αυτό το είδος του άντρα όταν γίνει ενήλικη. Επίσης ισχύει το αντίθετο. Αν ο γονιός της είναι επιθετικός, αυταρχικός ή ανειλικρινής, τότε με ένα τέτοιο είδος άντρα θα κάνει αργότερα σχέση.

Ένα κορίτσι θαυμάζει τον πατέρα της. Είναι δυνατός και προστατευτικός. Τη φροντίζει.

Είναι καθήκον του μπαμπά να βοηθάει την κόρη του να ωριμάσει και να δημιουργήσει τη δικιά της ταυτότητα.

Για να γίνει αυτό, πρέπει ο μπαμπάς της να την αγαπάει άνευ όρων. Φράσεις του τύπου “Δε σε συμπαθώ πια επειδή είπες…” ή “Δε σε συμπαθώ πια επειδή δεν έχεις καλούς βαθμούς”, είναι καταστροφικοί για το παιδί. Θα έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα νιώθει ανασφάλεια. Θα αρχίσει να πιστεύει ότι δεν την αγαπάνε επειδή είναι κακή.

Αν ο πατέρας είναι αυταρχικός, τότε η κόρη μπορεί να καταλάβει ότι πρέπει να υποκύπτει στους άνδρες. Ένας μπαμπάς θα πρέπει να αποφασίζει ποιες αποφάσεις πρέπει να παίρνει για την κόρη του αλλά θα πρέπει να αφήνει την ίδια να παίρνει τις μεγάλες αποφάσεις. Αυτό την βοηθάει να ωριμάσει και να μάθει τις αρνητικές συνέπειες μιας κακής απόφασης.

Από την άλλη, αν την αφήσει να κάνει ότι θέλει, θα την κάνει εκμεταλλεύτρια. Γι’ αυτό ο γονιός πρέπει να θέτει και κάποια όρια.

Γι’ αυτό μπαμπά να μεταχειρίζεσαι την κόρη σου με σεβασμό. Να την αγαπάς. Να την εμπιστεύεσαι. Στο κάτω κάτω θα της διδάξεις τις ικανότητες για να έχει μια ευτυχισμένη και επιτυχημένη ζωή και αυτά είναι τα πράγματα που θα θυμάται από εσένα.

ΠΗΓΗ: ediva.gr

Μυστικά για να έχεις επιτυχία στην αγάπη!

Η αγάπη αντιδράει με μυστήριο τρόπο, αλλά οι έρευνες μπορούν να σε βοηθήσουν να μάθεις μερικά από τα μυστικά της για να μπορέσεις να έχεις μεγαλύτερη επιτυχία στην αγάπη και στις σχέσεις σου.

Η αγάπη είναι ένα περίπλοκο μείγμα συναισθημάτων, σκέψεων και συμπεριφοράς. Ωστόσο, η επιστήμη έχει αποκαλύψει μερικούς απλούς κανόνες που μπορείς να ακολουθήσεις για να επιτύχεις αυτά που θέλεις.

Εκτός από τους κλασικούς παράγοντες της φυσικής ομορφιάς, κάποια χαρακτηριστικά όπως το να είσαι ανοιχτή, με αυτοπεποίθηση και θετική σε κάνει πιο επιθυμητή σε πιθανούς συντρόφους.

Ας δούμε, λοιπόν, παρακάτω 5 μυστικά βασισμένα στην επιστήμη, τα οποία μπορούν να βελτιώσουν τις πιθανότητες σου να βρεις και να κρατήσεις έναν σύντροφο.

Μυστικά για να πετύχεις στην αγάπη και στις σχέσεις

1. Φυσική ομορφιά και σωματότυπος

Δεν είναι δίκαιο, αλλά οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι πιθανότητες να έχεις ευκαιρία για ένα δεύτερο ραντεβού επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη φυσική ομορφιά. Σύμφωνα με έρευνες, οι άντρες ελκύονται περισσότερο από τις γυναίκες που έχουν μικρότερη μέση σε σχέση με τους γοφούς τους – με άλλα λόγια, τους ελκύουν οι γυναίκες με το σωματότυπο της κλεψύδρας.

Αυτός ο τύπος σώματος είναι σημάδι υγείας, νεότητας και γονιμότητας, μιας και οι κοιλιά επεκτείνεται με το άγχος και το πέρασμα των χρόνων. Όμως, η γυναίκα δε χρειάζεται να είναι πολύ αδύνατη για να έχει επιτυχίες.  Επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες έρευνες, τα συμμετρικά πρόσωπα θεωρούνται πιο ελκυστικά.

2. Ορμόνες και χημικές ουσίες εγκεφάλου

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η χημική βάση της αγάπης στηρίζεται σε ένα μοντέλο 3 σταδίων. Το πρώτο στάδιο – το στάδιο της Σεxουαλικής Επιθυμίας – χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωση τεστοστερόνης και οιστρογόνων. Σε αυτό το στάδιο, η έλξη δεν κάνει διακρίσεις και υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να βρεις πολλούς ελκυστικούς άντρες.

Στο στάδιο της Έλξης, το μυαλό μας παθαίνει εμμονή με ένα συγκεκριμένο άτομο και απελευθερώνει ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών που στοχεύουν να εστιάσουν την προσοχή μας στο νέο μας αγαπημένο και μας κάνει να επιθυμούμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί του.

Η απελευθέρωση ντοπαμίνης, για παράδειγμα, δημιουργεί επιπλέον κίνητρα και λαχτάρα για ανταμοιβή. Η ορμόνη που ελέγχει το άγχος, καταπιέζει την όρεξη μας και την ανάγκη μας για ύπνο ώστε να μπορούμε να αφοσιωθούμε στον αγαπημένο μας. Επιπλέον, η μείωση της σεροτονίνης μπορεί να μας κάνει να παθιαστούμε ακόμη περισσότερο με το άτομο που αγαπάμε.

Στο τελικό στάδιο, το στάδιο της Σχέσης, οι ορμόνες ωκυτοκίνη και η ορμόνη αύξησης πίεσης βοηθούν στη μακροχρόνια δέσμευση. Και οι δύο ορμόνες απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια ή μετά την εpωτική επαφή. Αυτό εξηγεί γιατί το seχ συνδέεται με την εγγύτητα ενός ζευγαριού και τη μακροπρόθεσμη ικανοποίηση του.

3. Το ίδιο μήκος κύματος

Και οι άντρες και οι γυναίκες ελκύονται από ανθρώπους που πιστεύουν ότι εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε το 2009 στα γρήγορα ραντεβού (speed dating), οι γυναίκες που μιμούνταν τις κινήσεις του άντρα είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν το τηλέφωνο τους και οι άντρες τις θεωρούσαν περισσότερο ελκυστικές.

ΠΗΓΗ: sensities.com

Αταίριαστοι (για πάντα)

-Δυο φίλοι μεγάλωσαν μαζί και δέθηκαν από μικρή ηλικία, παρά ταύτα είχαν διαφορές ο ένας ήταν Ενάρετος και πιστός, ο άλλος ζωηρός και Αδιάφορος για την θρησκεία.

Ο Ενάρετος μαζί με τον Παπά του χωριού συμβούλευαν τον Αδιάφορο καθημερινά, προσπαθούσαν να τον φέρουν στον δρόμο του Θεού. Ο Παπάς μάλιστα μέχρι που συγχωρέθηκε του έλεγε συχνά αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να αφήσει την «αμαρτωλή» ζωή.

-Ο Αδιάφορος δεν συγκρατούσε τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που πάντα έκανε αδιαφορώντας για το αν πάει στην κόλαση ή τον παράδεισο όταν έρθει η μέρα που θα φύγει για πάντα.

-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και όλος περίεργος την ίδια μέρα συγχωρέθηκαν και οι δύο, από τον παράδεισο ο Ενάρετος διέκρινε τον Αδιάφορο τον πλησίασε στα «σύνορα» και του είπε: Είδες, πήγες στην κόλαση, είσαι μέχρι τον λαιμό βουτηγμένος στο καζάνι με το καυτό λάδι και αυτό διότι ποτέ σου δεν με άκουσες.

-Ο Αδιάφορος πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: Ναι, είμαι στην κόλαση αλλά ξέρεις που πατάω τώρα… στους ώμους του Παπά.-

                          

Κεντρική ιδέα: Την επιθυμητή θέση της άλλης ζωής την εξασφαλίζεις με πράξεις και έργα, όχι με διδάγματα και λόγους.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος - Εκδότης

iliadisspiros@hotmail.com

Τι κρύβουν τα μεγάλα και πεταχτά μάτια

Πεταχτά και μεγάλα μάτια που συχνά δακρύζουν, ενοχλούνται από το έντονο φως και κάποιες φορές έχουν μειωμένη κινητικότητα.

Τα συμπτώματα αυτά είναι πολύ συχνά, σε κάποιους εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση και σε άλλους με μικρότερη.

Τι κρύβεται πίσω από τα πεταχτά μάτια;

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα όργανο που εντοπίζεται ακριβώς μπροστά και στην κάθε πλευρά της τραχείας. Ο αδένας αυτός απελευθερώνει ορμόνες μέσα στο αίμα, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού. Ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζεται από μία νόσο, τη νόσο Graves (Γκρέιβς), με αποτέλεσμα να υπερλειτουργεί. Η κατάσταση αυτή γίνεται σπανίως απειλητική για την ζωή και μπορεί να εμφανιστεί και στα δύο φύλα, σε οποιαδήποτε ηλικία. Προσβάλλει όμως, συνήθως τις γυναίκες ηλικίας 20-60 ετών.

Κατά τη διάρκεια του υπερθυρεοειδισμού, σημειώνονται μεταβολές σε πολλά όργανα, όπως στο δέρμα και τα μάτια. Όταν η νόσος Graves προσβάλλει τα μάτια, καλείται Οφθαλμοπάθεια Graves.

Τα συμπτώματα της νόσου ποικίλλουν. Τα μάτια μπορεί να κοκκινίσουν ή να πρηστούν. Ο χώρος μεταξύ των βλεφάρων μπορεί να διευρυνθεί. Μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της ροής των δακρύων, καθώς και ενόχληση στο κάθε μάτι χωριστά ή και στα δύο. Επίσης, οι ασθενείς της νόσου, μπορεί να παραπονεθούν για ευαισθησία στο έντονο φως, για θολερή ή διπλή όραση (διπλωπία), φλεγμονή, ή μειωμένη κινητικότητα των οφθαλμών.

Κατά την Οφθαλμοπάθεια Graves, οι ιστοί πίσω από την περιοχή του ματιού απορροφούν και συγκρατούν υγρό, με αποτέλεσμα να αποκτούν οιδήματα και να μετακινούν τον βολβό μπροστά και έξω από τον κόγχο.

Στην κατάσταση αυτή, η μπροστινή επιφάνεια του ματιού μπορεί να αποξηρανθεί.

Η συνιστώμενη θεραπεία της Οφθαλμοπάθειας Graves ποικίλλει ανάλογα με τα συμπτώματα του κάθε ατόμου.

Μια από τις προτεινόμενες θεραπείες ενδέχεται να είναι η χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αποσυμπιέζεται χειρουργικά το μάτι, με αποτέλεσμα να μπορεί να μετακινηθεί πίσω στην προστασία του κόγχου και να βελτιωθεί η όραση. Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση, έτσι και σε αυτή μπορεί να παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές. Μια δεύτερη προτεινόμενη θεραπεία είναι πιθανόν η συνταγογράφηση πρισμάτων για τα γυαλιά σας, με σκοπό τη διόρθωση της διπλωπίας. Τα πρίσματα μπορεί να είναι προσωρινά ή μονίμως στερεωμένα στα κρύσταλλα.

Η Οφθαλμοπάθεια Graves κάνει τα βλέφαρα να ανοίγουν περισσότερο, με αποτέλεσμα η μπροστινή επιφάνεια του βολβού να αποκαλύπτεται πέρα από τα βλέφαρα και να προκαλεί ενόχληση και δακρύρροια.

Σε αυτή την περίπτωση συνιστάται χειρουργική επέμβαση επανατοποθέτησης των βλεφάρων με σκοπό να περιοριστεί ο ερεθισμός. Άλλες συνιστώμενες θεραπείες μπορεί να είναι, τα ψυχρά επιθέματα, τα γυαλιά ηλίου, ειδικές σταγόνες ή ανύψωση του κεφαλιού κατά τον βραδινό ύπνο.

Γενικότερα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι οφθαλμολογικές επιπλοκές της νόσου Graves μπορούν να αντιμετωπισθούν σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο οφθαλμίατρος είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος για τις θεραπευτικές λύσεις που αντιστοιχούν στο πρόβλημά σας.

Κανελλόπουλος Αναστάσιος
Χειρουργός - Οφθαλμίατρος,
Καθηγητής Οφθαλμολογίας Παν/μίου Νέας Υόρκης
Πηγή:www.onmed.gr

Η πρακτική της ευγνωμοσύνης μπλοκάρει τοξικά συναισθήματα

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει βελτιωμένα αποτελέσματα όταν κάποιος εστιάζει σε μία «στάση ευγνωμοσύνης» αντί να έχει αρνητικά συναισθήματα, καθώς επίσης έχουν φανεί χαμηλότερα επίπεδα των ορμονών του άγχους και ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών είναι πολύ ενδιαφέροντα επειδή για μας, τους ανθρώπους, δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως μία νοητική δραστηριότητα, όπως η ευγνωμοσύνη, μπορεί να αλλάξει τη φυσική δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Έχει αποδειχθεί, επίσης, πως η πρακτική της ευγνωμοσύνης μπλοκάρει τοξικά συναισθήματα, όπως η ζήλια και οι τύψεις, δυναμώνει την αυτό-εκτίμηση, βελτιώνει την αίσθηση της ευημερίας και επιτρέπει την αποδοχή και τον εορτασμό της παρούσας στιγμής. Συμπεραίνω λοιπόν πως ο εγκέφαλος δέχεται την θετική τροφοδοσία και ανταποκρίνεται ανάλογα.
Τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να έρθει στη ζωή μας εκτός κι αν εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Η ευγνωμοσύνη φέρνει χαρά και ευτυχία και αλλάζει το ενεργειακό μας επίπεδο. Η ευγνωμοσύνη είναι η ανοιχτή πόρτα στον ουρανό, στο ενοποιημένο συμπαντικό πεδίο της ενέργειας. Όταν μιλάμε για το σύμπαν, πρέπει να μιλάμε με όρους δονήσεων και συχνοτήτων, όπως έχει πει ο Nicola Tesla, και γνωρίζουμε ότι οι όμοιες συχνότητες έλκονται. Η αφθονία έλκει και δημιουργεί αφθονία. Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι η στάση ευγνωμοσύνης για όσα ήδη έχουμε, έλκει ακόμη περισσότερα από αυτά στη ζωή μας.
Το να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη για τα καλά που έχουμε στη ζωή μας και να την εκφράζουμε, είναι το κλειδί για την ευτυχία. Δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να βιώσουμε μία νέα κατάσταση σκέψης, μία νέα κατάσταση ύπαρξης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ικανοί να δούμε μέσα από τα μάτια της καρδιάς μας, μέσα από την αγάπη. Ο Χριστός έλεγε «Ευχαριστώ» πριν κάνει ένα θαύμα.
Φυσικά έχουμε όλοι νιώσει ευγνώμονες όταν κάτι καλό συνέβη στη ζωή μας, αλλά ήταν, πολύ συχνά, μία περαστική στιγμή, μία επιφανειακή στιγμή κι αμέσως επιστρέψαμε στη γνωστή, οικεία και συνηθισμένη στάση μας της απογοήτευσης και του φόβου. Αν σταματήσουμε ένα λεπτό, όταν νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, και εστιάσουμε στις εσωτερικές μας αισθήσεις, θα αντιληφθούμε την ηρεμία και τη γαλήνη που πλημμυρίζει τον εσωτερικό μας πυρήνα. Αυτό το συγκεκριμένο λεπτό νοιώθουμε αναγνώριση, εκτίμηση, γενναιοδωρία, αγάπη, εμπιστοσύνη, νοιώθουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή, νοιώθουμε ότι ανήκουμε. Πόσο υπέροχο είναι αυτό;
Ένας εξαιρετικός τρόπος για να αποκτήσουμε επίγνωση όλων των καλών πραγμάτων, των θετικών καταστάσεων και των υπέροχων ανθρώπων που έχουμε στη ζωή μας, και να αλλάξουμε την αντίληψη και την οπτική μας γωνία, είναι να έχουμε ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφουμε καθημερινά τρία πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες.
Αυτό και μόνο θα πυροδοτήσει τα εξαιρετικά οφέλη της ευγνωμοσύνης. Ένας άλλος τρόπος είναι να γράψουμε μία εμπειρία μας της προηγούμενης χρονιάς, όπου τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα, και να εστιάσουμε στα μαθήματα που πήραμε από την συγκεκριμένη εμπειρία. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάντα στη ζωή μας, κάθε δυσκολία και δοκιμασία, είναι ένα πολύτιμο μήνυμα για να μας υπενθυμίσει ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιος είναι ο σκοπός μας.
Η ευγνωμοσύνη μπορεί ν’ αλλάξει το μέλλον μας, όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά, σε κάθε επίπεδο. Με το να επιλέξουμε την ευγνωμοσύνη, ενημερώνουμε τον εγκέφαλό μας πως χρειάζεται να προσαρμοστεί στη νέα μας θετική πραγματικότητα και θα το κάνει, αρκεί να είμαστε συνεπείς. Η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι μας δίνεται ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για το ανώτερο καλό μας, είναι η στιγμή της ευγνωμοσύνης. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε μία και όλες τις στιγμές μας, γιατί αυτές οι στιγμές αποτελούν τη ζωή μας.
Πηγή:enallaktikidrasi.com

Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί στο ιντερνέτ

Ανοίγεις την προσωπική σου σελίδα στα μέσα μαζικής δικτύωσης, ή κάποια ιστοσελίδα για να ενημερωθείς και υπάρχει πάντα κάποιος που θα βρεθεί να σχολιάσει κάτι αρνητικό. Ακόμη και σε θέματα τα οποία αναφέρουν θετικές ειδήσεις κάποιος θα πετάξει ένα πικρόχολο σχόλιο. Τα ερωτήματα πολλά!
Γιατί τόση κακία; Άραγε είναι έτσι και στην προσωπική τους ζωή; Πόσα ψυχολογικά κουβαλάει ο καθένας για να καταλήγει να στάζει χολή πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του είτε επώνυμα είτε ανώνυμα;
Μια λογική εξήγηση είναι πως είναι πιο εύκολο για κάποιον να εκφραστεί επιθετικά πίσω απο την οθόνη του υπολογιστή του, καθώς δεν υπάρχει τόσο μεγάλη απειλή για τις συνέπειες των πράξεων του. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρίσει, να καταραστεί, να απειλήσει και να βγάλει τον χειρότερο του εαυτό χωρίς καμία απολύτως κύρωση! Διάφορες ψυχολογικές θεωρίες υποστηρίζουν πως είναι ευκολότερο να ασκηθεί οποιαδήποτε μορφή βίας όταν υπάρχει απόσταση. Η οθόνη του υπολογιστή λοιπόν γίνεται το καλύτερο όπλο.
Ένα κλασσικό παράδειγμα για την ευκολία του να εμφανίσεις βίαιη συμπεριφορά σε κάποιον απο τον οποίο είσαι αποστασιοποιημένος είναι ένα πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας που εξέταζε την υπακοή. Με αφορμή τις φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής ο Στάνλει Μίλγκραμ ψυχολόγος του πανεπιστημίου του Γειλ, θέλοντας να ερευνήσει την υπακοή έκανε ένα πείραμα στο οποίο έβαζε κάποιους εθελοντές να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο. (Δεν χορηγούσαν ηλεκτροσοκ ήταν ψεύτικο στα πλαίσια του πειράματος, όμως ο εθελοντής που συμμετείχε δεν το γνώριζε).
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι άνθρωποι ήταν ικανοί να χορηγούν ηλεκτροσόκ σε κάποιον άγνωστο καθώς έπρεπε να υπακούσουν, παρόλο που γνώριζαν ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει πόνο. Παίρνοντας αυτό το πείραμα σαν παράδειγμα φαίνεται πως είναι ευκολότερο να προκαλέσεις πόνο σε κάποιον τον οποίο δεν έχεις μπροστά σου.
Ένας άλλος παράγοντας που ενισχύει την λεκτική βία στο διαδίκτυο είναι η έλλειψη σωματικής επαφής. Οι άνθρωποι πέρα απο λεκτικά, επικοινωνούν υποσυνείδητα μέσω της γλώσσας του σώματος. Οι εγκέφαλοι μας είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε όταν επικοινωνούμε με κάποιον να λαμβάνουν υπόψιν και άλλα στοιχεία όπως οπτική επαφή, χειραψίες, τόνος φωνής και εκφράσεις προσώπου. Αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν στο διαδίκτυο, συνεπώς είναι πιο εύκολο για κάποιον να φερθεί κακοποιητικά καθώς δεν μπορεί να δει την αντίδραση αυτού που απευθύνεται!
Η επικοινωνία που δεν έχει προσωπική επαφή είναι πιο εύκολη για κάποιους γιατί λείπουν όλα αυτά τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Αν το σκεφτείς σίγουρα ξέρεις κάποιον που του είναι πιο εύκολο να επικοινωνεί με γραπτά μηνύματα όταν θέλει να αναφερθεί σε κάτι δυσάρεστο ή δύσκολο καθώς αυτού του είδους η επικοινωνία είναι πιο απρόσωπη.
Πώς να αντιμετωπίσεις την επιθετική συμπεριφορά στο ίντερνετ;
Μια πολύ καλή ιδέα είναι να μην δίνεις μεγάλη σημασία σε αυτά που διαβάζεις. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός συνεπώς είναι φυσιολογικό το διαδίκτυο να αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Πηγή:ipop.gr

Αυτοί που αξίζουν δεν θα σε κάνουν να πονέσεις ποτέ

Μαθαίνεις πως είμαι καλά, πως γελάω το ίδιο δυνατά με τότε. Βγαίνω πολύ, διασκεδάζω, φλερτάρω, γνωρίζω νέους ανθρώπους, προχωράω κι έκαψα πια όλες τις γέφυρες που με συνέδεαν με το παρελθόν. Μεγάλη δόση ευτυχίας ή απλώς αδιαφορίας. Μαθαίνεις ακριβώς όσα σου επιτρέπω εγώ να μάθεις, όσα θέλω κι επιλέγω εγώ να ξέρεις.
Είναι όμως πολλά περισσότερα αυτά που δε θα μάθεις ποτέ. Όπως κι όσα δεν έμαθες όσο ήμασταν ακόμα μαζί. Όσα ήταν μπροστά στα μάτια σου, αλλά σε κάποιο βαθμό κι εσύ επέλεγες να μην τα δεις.
Δε θα μάθεις για εκείνα τα βράδια που περίμενα να κοιμηθείς για να σηκωθώ και να ξεσπάσω σε λυγμούς, εκείνους που καταπίεζα όλη μέρα. Για όλη εκείνη την προσπάθεια που έβλεπα να πηγαίνει στράφι, για τις δυνάμεις μου που ήξερα πως πια άρχιζαν να με εγκαταλείπουν. Για πέντε λεπτά επέτρεπα στον εαυτό μου να πιάσει πάτο.
Το κάνω ακόμα, πέντε λεπτά, κλειδώνοντας την πόρτα σε μία τουαλέτα, σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο ή ένα μπαλκόνι. Μόνο για τον εαυτό μου, ασφαλής από αδιάκριτα παρηγορητικά βλέμματα. Πέντε λεπτά, η συμφωνία μου να γίνω χώμα, να κλάψω ως που να μην μπορώ να πάρω ανάσα κι ύστερα πάλι να σηκώσω το κεφάλι ψηλά. Πέντε λεπτά να σπαράζω για σένα, που δε θα τα μάθεις ποτέ.
Θα σε αφήνω να πιστεύεις πως σε έχω ξεπεράσει κι αν θέλω να το παρατραβήξω, να αμφιβάλλεις ακόμα και για το αν ένιωσα ποτέ. Θα δείχνω καλά, καλύτερα από ποτέ και θα τους πείθω όλους γύρω μου μα στον εαυτό μου θα λέω την αλήθεια.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα για σένα, πόσα βράδια έχεις κλέψει απ’ τον ύπνο μου. Όχι από εγωισμό ούτε από αξιοπρέπεια, αυτά τα καίω κάθε φορά που ερωτεύομαι. Απλώς γιατί είναι ανώφελο να ελπίζεις να αγαπηθείς από οίκτο. Είναι ανόητο να περιμένεις να νιώσει τον πόνο σου αυτός που στον γέννησε.
Δε θα μάθεις για τις ανασφάλειες που μου δημιούργησες ούτε ότι πλέον φοβάμαι να εμπιστευτώ. Δε θα μάθεις πως συγκρίνω κάθε άνθρωπο που συναντώ μαζί σου κι όλοι βγαίνουν λειψοί στο ζύγι. Τέτοιος μαζοχισμός.
Θα επιτρέπω στον εαυτό μου να πιστεύει ουτοπικά πως θα σε ξεχάσει, πως είναι θέμα χρόνου να σε διαγράψει και θα χαμογελάω στον καθρέφτη για να μου αποδείξω πως είμαι καλά.
Ανάμεσα σε καπνούς κι οινοπνεύματα θα σκεφτώ πολλές φορές να στα πω όλα, να σου εξηγήσω πόσο πονάει η απουσία σου μα κάθε φορά θα συνειδητοποιώ πως αν άξιζες, δε θα είχα νιώσει ποτέ έτσι μα κυρίως πως αν άξιζες, θα ήσουν εδώ. Δε θα επιτρέψω ποτέ στον πόνο μου να γίνει τρόπαιό σου. Αυτός είναι δικός μου κι η μόνη αλήθεια που κέρδισα από ‘σένα.
Τα συναισθήματα δεν έχουν καμία αξία αν απαριθμούνται σε κάποιον σαν προϊόντα σε λίστα σούπερ μάρκετ, απλώς και μόνο για να ειπωθούν. Αξία αποκτούν όταν βιώνονται, όταν ανακαλύπτονται σιγά-σιγά απ’ τον άλλον.
Όσα νιώθουμε ζουν μόνο μέσα στην αμοιβαιότητα κι έτσι οφείλουν. Τα μονόπλευρα καίγονται και κάνουν μαζί τους στάχτη κι όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες. Αν δε σου λείπω κι αν δεν πονάς μακριά μου, τι σημασία έχει αν το νιώθω εγώ; Δε θα ακούσεις ποτέ πια αλήθειες απ’ το στόμα μου γιατί δεν έμαθες ποτέ να τις εκτιμάς.
Δε θα μάθεις αν πόνεσα κι αν υπέφερα, αν κλείστηκα στον εαυτό μου, αν κρύφτηκα απ’ τους φίλους και χάθηκα απ’ τους κοινούς γνωστούς. Αν γούσταρα να πέφτω στα πατώματα, αν κάθε τραγούδι μου θύμιζε εσένα, αν έπιασα πάτο και δεν έβρισα τη δύναμη να σηκωθώ. Το πώς την πάλεψα με τους δαίμονές μου δε σε αφορά κι ας τους δημιούργησες εσύ έναν-έναν κι ας τους τάισες με τη γιαλαντζί αγάπη σου κι ας τους χόρτασε η φυγή σου.
Θα βάζω φωτιά και θα καίω ό,τι έχω μέσα μου με την ελπίδα να βγει λίγο φως. Μα εσύ δε θα μάθεις ποτέ πόση δύναμη ασκείς πάνω μου. Γιατί αυτή η ίδια δύναμη που με καταστρέφει, θα έπρεπε να με λυτρώνει.
Μη με κοιτάς και μη με ρωτάς πώς είμαι. Είμαι σπασμένη αλλά δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά να σε χτίζεις απ’ την αρχή.
Πηγή:pillowfights

Η γυναίκα όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερη

Γεννιέται ένα μικρό κοριτσάκι και θαρρείς πως κάποιος του ψιθύρισε το μυστικό από νωρίς. Με το που σταθεί στα δυο του πόδια, ξεκινά να φορά τα ρούχα της μαμάς του και να προβάρει στον καθρέπτη τις κινήσεις ή τα λόγια της. Θαυμάζει τα μεγαλύτερα κορίτσια που πάνε στο σχολείο κι ανυπομονεί να φθάσει στην ηλικία τους.

Τα μεγαλύτερα κορίτσια απ’ την άλλη, βρίσκονται ήδη νοερά στην ηλικία που το σχολείο πια έχει τελειώσει, έχουν περάσει τα 18 και τώρα πια μπορούν εκείνα να πάρουν τις αποφάσεις για τη ζωή τους.

Τη ζωή που φαντάστηκαν, που επιθυμήσανε, που θα ζήσουν. Που θα είναι μεγαλύτερες! Κι οι μεγαλύτερες γυναίκες από εκείνα, λένε συνεχώς στον εαυτό τους «Σε λίγα χρόνια θα είσαι καλύτερη σ’ αυτό» γιατί ξέρουν πως αυτή είναι η αλήθεια.

Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι! Και μεγαλώνοντας γίνεσαι όλο και καλύτερη. Όχι, όχι! Μη με αντικρούσει η σκέψη σου με ιστορίες για ρυτίδες, κιλά κι ανασφάλειες.

Είναι μάχη άνιση. Ας μιλήσουμε για τον τρόπο  που αντιμετωπίζει τα πάντα μια γυναίκα μεγαλώνοντας (ακόμη κι αυτά που σκέφτηκες πριν). Κι αυτό να είσαι σίγουρος πως αλλάζει με τα χρόνια.

Η γυναίκα είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Θέλει το χρόνο της για ν’ αναδειχθεί η γεύση της! Μια γεύση που μέρα με τη μέρα θ’ αποκτά όλο και περισσότερη αξία. Από στολίδι, θα γίνεται θησαυρός γιατί θα είναι πιο ώριμη, πιο ήρεμη, πιο καθαρά σκεπτόμενη.

Γιατί εκτός απ’ την εξωτερική της ομορφιά, θα καλλιεργεί και την ομορφιά του πνεύματος και της ψυχής, αφού θα ‘χει μάθει πια ποιος είναι ο ρόλος της σ’ αυτή τη ζωή. Να εμπνέει! Την ίδια και τους γύρω της. Κι άλλη η έμπνευση θ’ αποτελεί στα 20 της χρόνια, άλλη στα 30 της κι άλλη στα 50 της.

Στο δρόμο απ’ το ένα χρονικό σημείο στο άλλο, θ’ ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα για εκείνη. Θα μεγαλώνει και θ’ αφήνει πίσω της τα ανούσια, εκείνα που επέλεξε με επιπολαιότητα και που δεν ήξερε πως αργότερα θα τα χαρακτήριζε λάθη.

Έτσι όμως έμαθε. Κάνοντας λάθη! Και θα κάνει κι άλλα, αλλά αυτή τη φορά θα είναι λιγότερα γιατί η ζωή θα της μάθει να μην ενθουσιάζεται εύκολα, να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια, να μην πονά άδικα.

Θα δουλεύει πιο σκληρά γιατί η επιβίωση είναι πια καθαρά δική της υπόθεση κι όχι άλλων. Θα πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο να ξέρει καλά τι είναι αυτό που θέλει και τι όχι, πότε πρέπει ν’ αδιαφορήσει και πότε να ενδιαφερθεί, για ποιους αξίζει να χαλιέται και για ποιους όχι.

Θα είναι έτοιμη να κατακτηθεί, αλλά ακόμη πιο έτοιμη να κατακτήσει. Θα δείχνει πιο θηλυκή, πιο σίγουρη, πιο σέξι και τώρα πια θα ξέρει γιατί αυξάνεται όλο και περισσότερο ο αριθμός των ανδρών που ερωτεύονται μεγαλύτερες γυναίκες σε ηλικία απ’ τη δική τους.

Θα φλερτάρει, θα ερωτεύεται, θ’ αγωνίζεται, θα επιλέγει, αλλά θα το κάνει διαφορετικά. Γιατί θα μεγαλώνει και θα πλησιάζει όλο και περισσότερο στο νόημα της ζωής.

Και θα το βρίσκει! Και θα υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γνωρίσει τον λάθος άνθρωπο και να το ξαναχάσει και να επιστρέψει στη συμπεριφορά της εικοσάχρονης που άφησε πίσω της, αλλά θα ‘ναι για λίγο. Γιατί ακόμη κι οι κρίσεις, κρατάνε λιγότερο όσο ωριμάζεις.

Έχεις μάθει από χρόνια πριν πως το να κάνεις τον μαλάκα, «κιμπάρη» είναι αδύνατον. Και κάπως έτσι έμαθες να κατέχεις την ισχυρότερη αρετή. Αυτή που όσο ωριμάζεις θα χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο. Να δέχεσαι, να συμβιβάζεσαι. Να δέχεσαι την αλήθεια, το διαφορετικό, τους άλλους και τα καπρίτσια τους.

Έγινες γυναίκα! Μια γυναίκα με προσωπικότητα που μεγαλώνει όμορφα κι οι χάρες της σβήνουν κάθε άσχημη ρυτίδα, κάθε παραπανίσιο κιλό και κάθε ανασφάλεια που τα χρόνια φέρνουν μαζί τους.

Μια γυναίκα ξεχωριστή που απ’ τη στιγμή που χαμογέλασε στη ζωή σαν μωρό, μέχρι και τη στιγμή που θα λέει ιστορίες στα εγγόνια της, θα παίρνει συνεχώς νέα μαθήματα ζωής κι είναι στο χέρι της αν θα τα χρησιμοποιήσει για να γίνει ακόμη καλύτερη ή αν θα μείνει μετεξεταστέα στην ηλικία των 20 για μια ζωή…

Μαριάμ Πολυγένη για το pillowfights.gr

Έχουμε οικογένεια, παιδιά που λατρεύουμε και δουλειά που μας ικανοποιεί. Όμως, δεν νιώθουμε ευτυχισμένες, κι αυτό μας προκαλεί ενοχές

Το να καταρρίψουμε το μύθο της 24ωρης ευτυχίας είναι το πρώτο βήμα προς την ισορροπία.

Οικογένεια + δουλειά + υγεία + παιδιά δημιουργούν για τη σύγχρονη κοινωνία την πρότυπη εξίσωση ζωής. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η εξίσωση αυτή κάπου καταλήγει λάθος; Και, παρόλο που δεν αισθανόμαστε ευτυχισμένες, οφείλουμε να δείχνουμε έτσι, γιατί αλλιώς οι άλλοι θα μας θεωρήσουν ανεπαρκείς; Κάποιες φορές, όλες οι γυναίκες και οι μαμάδες αυτού του πλανήτη νιώθουν ανικανοποίητες. Ε, και λοιπόν, πού είναι το κακό; Δεν είναι, άραγε, πιο απελευθερωτικό να έλεγαν: «Δεν είμαι σίγουρη πως είμαι ευτυχισμένη, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να νιώθω ελαττωματική γι΄αυτό».Μεγάλες (ή μήπως) ανεκπλήρωτες προσδοκίεςΕίναι, άραγε, απλώς ανικανοποίητη και κακομαθημένη η μαμά-πρότυπο της νέας χιλιετίας; Ή απλώς προβληματισμένη και φοβισμένη; Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως το πρόβλημα έγκειται στο ότι τα έχουμε όλα και δεν έχουμε συνηθίσει τους εαυτούς μας ούτε σε στερήσεις ούτε σε περιορισμούς. Έτσι καταλήγουμε να επιθυμούμε όλο και περισσότερα. Η σχέση μας με τα παιδιά μας θα μπορούσε να είναι καλύτερη, η ερωτική μας ζωή πολύ πιο έντονη, το πορτοφόλι μας πιο γεμάτο. Σύντομα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σε αυτό που ζούμε υπάρχει κάποιο λάθος, που οπωσδήποτε θα πρέπει να διορθώσουμε. Στην πραγματικότητα, με αυτό τον τρόπο όχι μόνο υποσκάπτουμε την προσωπική μας ευτυχία, αλλά δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δυστυχία.Ενοχές για όλα; Γιατί έχουμε ενοχές όταν δεν αισθανόμαστε καλά; Και τι ακριβώς δημιουργεί όλον αυτό τον κυκεώνα των ενοχών μας; Ο πρώτος λόγος είναι πως στη γρήγορη εποχή που ζούμε όλα τα ερωτήματα θα έπρεπε να έχουν απαντηθεί και όλα τα προβλήματα να έχουν λυθεί. Έτσι, σπάνια κοπιάζουμε για ένα στόχο ή ένα σκοπό. Αν πεινάς, υπάρχει το delivery, κι αν ψάχνεις σπίτι, θα το βρεις στο Διαδίκτυο. Συνεπώς, θεωρούμε τα πάντα δεδομένα. Ακόμη και την ευτυχία μας. Όταν, λοιπόν, κάτι διαταράξει τον κόσμο μας, αυτόματα γινόμαστε δυστυχείς. Από το ένα άκρο περνάμε αυτόματα στο άλλο. Ο δεύτερος είναι πως πάντα υπολογίζουμε την ευτυχία μας με μέτρο σύγκρισης τους άλλους. Τα χρήματα των άλλων είναι πιο πολλά, οι φίλες μου χωρίς παιδιά έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από μένα, η αδερφή μου έχει καλύτερη δουλειά. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, επομένως συνεχώς εξετάζει και αξιολογεί. Ωστόσο, η αδιάκοπη σύγκριση με τους άλλους μάς κάνει να νιώθουμε λιγότερο ευτυχισμένοι, μιας που μας θυμίζει τις –έτσι κι αλλιώς υπάρχουσες– κοινωνικές ανισότητες. Ο τρίτος λόγος είναι πωςκαθένας από εμάς θέλει να δίνει στους άλλους την εντύπωση πως νιώθει και περνάει τέλεια. Είναι η εικόνα που «μετράει». Η εικόνα, όμως, πολύ συχνά δεν είναι αληθινή.Ας το δούμε συναισθηματικάΌλες οι μαμάδες, οι γυναίκες και οι κόρες αυτού του κόσμου φτάνει η στιγμή που αναρωτιόμαστε ποιες είμαστε, τι έχουμε, αν είμαστε καλές μάνες και τι παραπάνω θα μπορούσαμε να κάνουμε. Συνήθως όλες αυτές τις σκέψεις ακολουθεί μια κρίση πανικού ή άγχους. Ο δρ. Νικ Μπέιλις, ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, στο βιβλίο του Ο δύσκολος δρόμος για την ευτυχία μάς λέει πως δεν υπάρχουν θετικά ή αρνητικά, καλά ή κακά συναισθήματα. Και όσο πιο πολύ απελευθερωθούμε από την εμμονή μας να είμαστε καλά, τόσο πιο γρήγορα θα απολαύσουμε τη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να νιώθεις ντροπή, μοναξιά, θυμό και φόβο. Όλα αυτά τα συναισθήματα σε βοηθούν να αντιληφθείς τι συμβαίνει γύρω σου και μέσα σου. «Οι άνθρωποι που αναισθητοποιούν τα συναισθήματά τους δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα», μας λέει ο δρ. Μπέιλις. «Όταν μπλοκάρεις τα συναισθήματα και αρνείσαι να παραδεχτείς πως αισθάνεσαι άσχημα, τότε δεν θα εκτιμήσεις ποτέ αυτό που έχεις. Όλοι οι γονείς θέλουν να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά τους, αλλά χρειάζεται και να τους δείξουν πόσο τα αγαπούν, παρόλο που τα μαλώνουν. Οι συναισθηματικές εμπειρίες μπορεί να είναι επώδυνες, αλλά και πολύ απολαυστικές και αποτελεσματικές. Άλλωστε η ζωή έχει χιλιάδες αποχρώσεις», καταλήγει. Όταν, λοιπόν, η απόχρωση που θα αποτύπωνε καλύτερα τη διάθεσή σας είναι γκρι ή μαύρη, μην προσπαθήσετε να την αλλάξετε. Κανένας δεν θέλει να πονάει, αλλά όταν συμβαίνει αυτό είναι σκόπιμο απλώς να το δεχόμαστε. Δεν είναι ανάγκη να λέμε ψέματα γι' αυτό. Άλλωστε, ποιος λέει πως είσαι υποχρεωμένος να νιώθεις ευτυχισμένος συνέχεια; Κάποιες φορές αρκεί απλώς να νιώθεις, να είσαι σε επαφή με τον εαυτό σου. Επιπλέον, όσο πιο πολύ μοιράζεσαι με τους γύρω σου, τόσο αυτά τα επώδυνα συναισθήματα μικραίνουν μέσα σου και μόνο η έκφρασή τους σε ανακουφίζει. Τα θετικά της αρνητικής διάθεσηςΣύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Ουαλίας, οι άνθρωποι με ελεγχόμενη αρνητική διάθεση διέθεταν καλύτερη κριτική σκέψη και έδιναν μεγαλύτερη προσοχή στο περιβάλλον τους σε σχέση με τους πιο χαρούμενους ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν την τάση να πιστεύουν ό,τι τους έλεγαν. Σύμφωνα με την έρευνα, η θλίψη... προωθεί τις διαδικασίες επεξεργασίας των πληροφοριών, που απαιτούνται για την αντιμετώπιση περισσότερο κρίσιμων καταστάσεων. Επίσης, οι άνθρωποι με «κακή διάθεση» ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να παίρνουν παρορμητικά αποφάσεις με βάση τις φυλετικές ή θρησκευτικές προκαταλήψεις τους και να κάνουν λάθη όταν κλήθηκαν να ανακαλέσουν ένα γεγονός στο οποίο ήταν μάρτυρες. Η μελέτη συμπεραίνει, επίσης, ότι οι θλιμμένοι άνθρωποι είναι καλύτεροι στο να εκφράζονται με γραπτά επιχειρήματα, ενώ μία «ελαφρώς αρνητική διάθεση μπορεί πράγματι να προωθήσει ένα περισσότερο σαφές και τελικώς περισσότερο επιτυχημένο τρόπο επικοινωνίας».Τα θετικά των ενοχώνΟι υγιείς, δηλαδή οι χρήσιμες ενοχές, αποτελούν τη φωνή της λογικής και της συνείδησής μας. Πρόκειται για τους εσωτερικούς κανόνες που μας αποτρέπουν από πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με την ηθική μας. Επίσης, μας βοηθούν να ελέγξουμε το θυμό, την επιθετικότητα, τον εγωισμό ή την απληστία. Δηλαδή, οι σωστές ενοχές δίνουν έμφαση στο λάθος, χωρίς όμως να επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή μας, και μας δίνουν την ευκαιρία να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι.

Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου

(ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια).

ΠΗΓΗ: imommy

Οι άνθρωποι που ήρθαν μόνο για να φωτίσουν τη ζωή σου

Τους ξεχωρίζεις από το βλέμμα. Το χαμόγελο φαίνεται να έχει μετατοπιστεί από το νότιο στόμα τους εκεί, μέσα στα μάτια.

Δε στρέφεται στον ουρανό, μα στέκεται στα γήινα και πονεμένα. Βουρκώνει, ενώ η ψυχή χαμογελάει σε κάθε βασανισμένο «ευχαριστώ» που θα τους απευθύνουν. Μπορεί να δουλεύουν για τρεις κι εξήντα, μπορεί οι τσέπες τους να είναι τρύπιες, αλλά η καρδιά παραμένει γεμάτη. Έχουν μια αγκαλιά που όταν ανοίγει, μπορεί να αγκαλιάσει τον κόσμο όλο, τους γνωστούς και τους αγνώστους, τους φτωχούς κι αδικημένους, κάθε αδέσποτο γατί και σκυλί που θα το φέρει η μοίρα στο διάβα τους. Ποτέ δεν θέλησαν να αλλάξουν τον κόσμο, ήταν πολύ απασχολημένοι με τις σκέψεις και τα χαμογελαστά απογεύματα. Τα όνειρα να φτιάξουν τον εαυτό τους με τρόπο που θα υπηρετεί τους άλλους. Όχι τα αφεντικά και τους δυνατούς, αλλά εκείνους που έχουν ανάγκη ένα ξένο χέρι να τους χτυπήσει φιλικά τον ώμο.
Είναι αδέρφια των αδυνάτων. Έμαθαν από μικροί να παραχωρούν τη θέση τους στους γηραιότερους, την ώρα των ασφυκτικών πηγαινέλα του αστικού λεωφορείου. Να δίνουν τα ψιλά τους στους κουρελιασμένους ταλαίπωρους που κάθονταν στις γωνιές της πόλης, γονατισμένοι από τη φτώχεια και τη ζωή. Να κουβαλάνε τις τσάντες των γιαγιάδων έξω από το σούπερ μάρκετ μέχρι την πόρτα του σπιτιού τους, μα να φεύγουν δίχως να απολαύσουν το ευχολόγιο. Να ζυγίζουν καταστάσεις και να επιλέγουν αυτό που θα κάνει την ψυχή τους πιο ανάλαφρη. Όχι για να κερδίσουν μια θέση στον αμφίβολο ουρανό, αλλά για να κοιμούνται τις νύχτες με τη σκέψη ότι έκαναν εκεί έξω κάποιον λιγότερο δυστυχισμένο.
Κάποιοι είναι καλλιτέχνες. Κάποιοι άλλοι είναι οι ίδιοι το έργο τέχνης που έπλασε η καρδιά τους. Απελπίζονται με την αδικία και τη μάχονται ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Δεν γκρινιάζουν για τη βροχή, ούτε προσδοκούν τα καλοκαίρια. Τα φθινόπωρα ανασαίνουν με όλη τους τη δύναμη το νοτισμένο χώμα μέχρι να ματώσει η μύτη. Το χειμώνα περπατούν με βήμα χορευτικό μέσα στο χιονιά και γελάνε δυνατά όταν οι νιφάδες λιώνουν στο πρόσωπό τους. Την άνοιξη γεμίζουν τα μπαλκόνια γλάστρες και μέσα από το φύλλωμα βρίσκουν τη θέα τους στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας σχεδόν μαγική. Τα καλοκαίρια μαζεύουν κοχύλια και τα χαρίζουν στα παιδιά της γειτόνισσας. Συνεννοούνται με τα παιδιά καλύτερα από όσο με τους ενήλικες.
Οι παλάμες τους είναι μαγεμένες. Αγγίζουν και γιατρεύουν, χαϊδεύουν και δίνουν κουράγιο, χτυπάνε στην πλάτη κι ενθαρρύνουν προσπάθειες. Έχουν δυο χέρια, το ένα μονίμως προτεταμένο σε όποιον το καλεί από ανάγκη.
Έχουν και φτερά. Αν ήθελαν θα τα άνοιγαν να ταξιδέψουν πρόωρα σε ένα κόσμο που τους ταιριάζει περισσότερο, αλλά έχουν πολλή δουλειά εδώ. Όρισαν για τον εαυτό τους μια αποστολή. Να σιδερώνουν τσαλακωμένες αξιοπρέπειες, να σπέρνουν δεξιά κι αριστερά ακριβοθώρητα χαμόγελα, να φτιάχνουν ένα ξέφωτο που όλοι θα ήθελαν να ξαποστάσουν γυρνώντας από τη δουλειά.
Ζουν ανάμεσά μας. Άμα τους πετύχετε εκεί έξω, μην απορήσετε. Μη νιώσετε αμηχανία. Μην τους αποκαλέσετε κορόιδα. Μην τους προτείνετε συνεργασία. Η σωτηρία της ψυχής είναι μια μοναχική διαδικασία, παρότι κουβαλάει στις πλάτες της όλη την οικουμένη. Μόνο γίνετε κι εσείς ένας από αυτούς, γιατί όταν τους φτάσουμε, τότε ο παράδεισος θα εγκατασταθεί επί γης.
Πηγή:anapnoes.gr

Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι γονείς θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους

Ωστόσο, πρέπει να υπάρχουν και κάποια όρια, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να μεγαλώσουν παιδιά που να έχουν πολύ θυμό μέσα τους.

Μια νέα έρευνα έδειξε ότι οι γονείς που είναι χειριστικοί και γεμίζουν ενοχές τα παιδιά τους, τα οδηγούν να γίνουν μεγαλώνοντας απερίσκεπτοι και νευρικοί ενήλικες.

Η επικεφαλής ερευνήτρια Jamie Abaied και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο του Βερμόντ πραγματοποίησαν τη μελέτη σε 180 σπουδαστές κολεγίου μελετώντας τα επίπεδα του ιδρώτα τους, με υψηλότερο το επίπεδο που ονομάζουν «υψηλή εξέγερση». 

Όσοι συμμετείχαν και έφτασαν στο υψηλότερο επίπεδο, ήταν πιο πιθανό να είναι επιθετικοί με τους γύρω τους, ενώ όσοι είχαν χαμηλή εξέγερση ήταν ευκολότερο να παραμένουν ήρεμοι. 

Κατόπιν οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο, προκειμένου να δουν ποια ήταν τα ακριβή επίπεδα του γονεϊκού χειρισμού στις ζωές τους.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όσα παιδιά είχαν μεγαλώσει με λιγότερο έλεγχο από τη μαμά και τον μπαμπά τους είχαν χαμηλά ποσοστά εξέγερσης, συνεπώς μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν ήρεμοι ενήλικες. 

Μήπως τελικά οι γονείς, κάνοντας ένα βήμα πίσω,  χαρίσουν  πολλά βήματα μπροστά στην ενήλικη ζωή των παιδιών τους;

ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Όλοι θέλετε να είστε ευτυχισμένοι, έτσι δεν είναι;

Να χαμογελάτε παρά τις δυσκολίες και τις αγωνίες. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνετε και επιλέγετε την ανησυχία και το άγχος;
Λένε πως όλα είναι στο μυαλό. Αν θέλετε να είστε ευτυχισμένοι τώρα, αυτή τη στιγμή, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι το αποφασίσετε. Μπορεί να πιστεύετε πως είναι αδύνατο, αλλά είπαμε όλα είναι στο μυαλό, και όλα αυτά που μας προσφέρουν χαρά είναι τα μικρά.
Η ευτυχία είναι κάτι εφικτό, το μόνο που χρειάζεται είναι να τη δημιουργήσετε!
Πώς, λοιπόν, θα γίνετε ευτυχισμένοι, αυτή τη στιγμή;
Να είστε ευγνώμονες
Αν κοιτάξετε έξω τον κόσμο, βγαίνοντας από τον μικρόκοσμό σας, θα δείτε πως δυστυχώς υπάρχει φτώχεια, πείνα, πόλεμος. Όταν μπείτε και πάλι στη δική σας ζωή, τότε πείτε «ευχαριστώ» γι' αυτά που έχετε. Σταματήστε να διαμαρτύρεστε για οτιδήποτε και απλά νιώστε ευγνώμονες για την οικογένεια σας, την υγεία σας, τους φίλους σας, τη δουλειά σας, για όλα.
Ζήστε το παρόν
Αφήστε το αύριο, στο αύριο και το παρελθόν στο ντουλάπι. Ζώντας τη στιγμή σημαίνει πως εκτιμάτε αυτά που γίνονται εδώ και τώρα, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά. Εκπαιδεύστε το μυαλό σας να αντιληφθεί το τώρα, να μην ανησυχεί για το μέλλον και να μην αισθάνεται τύψεις για το παρελθόν.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Η ομορφιά και το θαύμα της ζωής είναι γύρω σας, δείτε το!
Να είστε γενναιόδωροι
Συχνά όταν εστιάζετε στους άλλους, με το να είστε γενναιόδωροι, νιώθετε την ευτυχία. Το χαμόγελό τους, όταν τους προσφέρετε, σας γεμίζει. Το πρόβλημα είναι πως οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής κάνουν πολλούς να ξεχνούν τη σημασία της προσφοράς.
Δεν χρειάζεται να δώσετε χρήματα, για να βοηθήσετε κάποιον, δωρίστε τον χρόνο σας.
Χαμογελάστε
Μελέτες έχουν δείξει πως αλλαγές στη φυσιολογία μπορούν να βελτιώσουν την ψυχολογία μας. Κρατήστε το κεφάλι ψηλά, την πλάτη ίσια και χαμογελάστε πραγματικά. Ενα γνήσιο χαμόγελο για τουλάχιστον 20 λεπτά μπορεί να σας γεμίσει με χαρούμενα συναισθήματα.
Πηγαίνετε για έναν περίπατο ή ασκηθείτε
Η κίνηση δεν έχει μόνο σωματικά οφέλη αλλά και ψυχικά. Το αίμα κυκλοφορεί στο σώμα, το μυαλό διεγείρεται, ενώ απελευθερώνονται ενδορφίνες ευτυχίας.
Περπατώντας μπορείτε να εστιάσετε στην ομορφιά του τοπίου, να παρατηρήσετε τους ανθρώπους, να αφήσετε το μυαλό σας να ταξιδέψει. Με την άσκηση, για τουλάχιστον 20 λεπτά, θα αφεθείτε, χωρίς να σκέφτεστε, παρά μόνο αν θα κάνετε διάδρομο ή ποδήλατο.
ΠΗΓΗ: govastileto.gr

Το «τραίνο» (της πολιτικής)

-Το «τραίνο» της πολιτικής δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, εκτροχιάστηκε λίγο έξω από τον τερματικό σταθμό. Οι περισσότεροι πολίτες διάλεξαν την αποχή, από τις πρόσφατες εκλογές βγήκαμε φτωχότεροι, νικητής ήταν η αποχή. Κάποτε οι Έλληνες είχαν τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής…τώρα τι;
-Τα πράγματα δείχνουν το ίδιο αδιάφορα, με το ποσοστό της αποχής να ξεπερνά κάθε προηγούμενο, αυτή η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίσαμε τις εκλογές είναι αποτέλεσμα δύο βασικών αιτιών, Αδιαφορία και Άγνοια.
-Η Αδιαφορία πηγάζει από την αγανάκτηση  των πολιτών απέναντι σε ένα σύστημα που άφησε ανοιχτές πληγές, πληγές που μπορούν να δουν τώρα όσοι βλέπουν καθαρά, δηλ. οι περισσότεροι πλέον! και η Άγνοια από την εσκεμμένη ελλιπή ενημέρωση της εξουσίας προς τον πολίτη σε θέματα πολιτικού δικαίου.

-Οι πολίτες (με την αποχή) τιμώρησαν όχι μόνο τους πολιτικούς αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι τα τελευταία διαμόρφωσαν ένα κλίμα εκφοβισμού και διασποράς πολλών ψευδών ειδήσεων εσκεμμένα προκειμένου να κατευθύνουν την συνείδηση του πολίτη εκεί που επιθυμούν τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

-Το ερώτημα είναι ποιος ή πόσοι γνωρίζουν τι δύναμη έχει το τηλεκοντρόλ και η ψήφος, θα μπορούσαν πολλά να αλλάξουν στο βραχύ μέλλον αν το θελήσουμε εμείς οι απλοί καθημερινοί πολίτες, αν κάνουμε χρήση της Δύναμης του τηλεκοντρόλ και της ψήφου τότε θα αναγκάσουμε το «σύστημα» να μας υπολογίζει και να μας σέβεται 52 βδομάδες τον χρόνο και 360 μέρες το έτος.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος - Εκδότης

iliadisspiros@hotmail.com

Πότε ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας και τι είναι καλό να γνωρίζουν οι γονείς ώστε η μύηση να είναι επιτυχής

Οι πρώτες φθινοπωρινές μπόρες και η επάνοδος στο σχολείο – για τους μικρούς- και στην εργασία-  για τους μεγάλους-, σηματοδοτούν  την οριστική λήξη της ανάπαυλας. Ύστερα από ένα Σεπτέμβρη προσαρμογής στην καθημερινή ρουτίνα , με γερές δόσεις ζέστης, που παρέπεμπε ακόμη στο καλοκαίρι, τη «σκυτάλη» αναλαμβάνει ο Οκτώβρης, ο «σίγουρος» μήνας του φθινοπώρου Το σχολείο έχει πλέον μπει για τα καλά στην ημερήσια διάταξη των παιδιών που, εκτός από τα γνωστά μαθήματα της Γλώσσας και της Αριθμητικής, καλούνται να ανταποκριθούν σε ένα σωρό άλλες δραστηριότητες και γνώσεις.

Η μητρική γλώσσα , το «κλειδί» για «Excellent» στα Αγγλικά

Όπως αναλύει η επιστημονική  συνεργάτης μας, το παιδί διαθέτει μια έμφυτη ικανότητα να επικοινωνεί, στην αρχή με τη μητέρα του, και αργότερα με το άμεσο περιβάλλον του. Προσαρμόζεται, μιμείται και μαθαίνει γρήγορα και με  ευελιξία το λεκτικό πρότυπο επικοινωνίας.

Όπως προσθέτει η Αλεξάνδρα Καππάτου, « κάποιοι παράγοντες που βοηθούν είναι η συναισθηματική σχέση  την οποία το παιδί αναπτύσσει με τους γονείς του, η ανάγκη του για ανίχνευση του περιβάλλοντος, και το παιχνίδι. Συνήθως, στην ηλικία των δυο ετών, τα παιδιά αρχίζουν να μιλούν, και η εξέλιξη αυτή του λόγου και της ομιλίας είναι ταχύτατη.  Ξεκινούν με απλές φράσεις και στα πέντε ?έξι χρόνια τους κατέχουν ένα λεξιλόγιο που περιλαμβάνει περισσότερες από 2000 λέξεις.  Έτσι λοιπόν, βασική προϋπόθεση για την κατανόηση και εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας από το παιδί θεωρείται η απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων γνώσεων στη μητρική γλώσσα». Όπως προσθέτει η ειδικός, έρευνες έχουν δείξει ότι η ακουστική αντίληψη ενός παιδιού είναι πολύ καλή από τα τρία- έξι χρόνια του. Σε αυτή την ηλικία, χρησιμοποιώντας τις  αισθήσεις του, το παιδί είναι πολύ εύκολο να μάθει μια  ξένη γλώσσα, και μάλιστα πολύ γρήγορα: με το τραγούδι, το ποίημα και το παιχνίδι, όπως ακριβώς τη μητρική του.

Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς

-Το παιδί προσχολικής ηλικίας μπορεί να μάθει εύκολα να εκφράζεται και να σκέφτεται στην ξένη γλώσσα αυθόρμητα, χωρίς να ανατρέχει στη μητρική του γλώσσα και να μεταφράζει από αυτήν, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα παιδιά που ζουν σε δίγλωσσο περιβάλλον.

-Προκειμένου η μύηση του παιδιού στην ξένη γλώσσα να είναι επιτυχής, το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί πρέπει να είναι συνδεδεμένο με τα ενδιαφέροντα και τις εμπειρίες του παιδιού. Η χρήση της εικόνας και του ήχου είναι αποφασιστικής σημασίας για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

-Εάν οι ίδιοι μιλάτε άριστα μία ξένη γλώσσα, τότε μπορείτε αρχικά να βοηθήσετε το παιδί σας να εξοικειωθεί μαζί της και να εμπλουτίσει σταδιακά το λεξιλόγιο του.

-Υπάρχουν πολλά όμορφα και απλά παραμυθάκια με εικόνες, που θα διευκολύνουν το παιδί σας να κατανοήσει την ιστορία την οποία ακούει στην ξένη γλώσσα.

-Προτιμήστε, όμως, το βασικό ρόλο της μύησης του παιδιού σας στα Αγγλικά ή στα Γαλλικά, να τον αναλάβει ένας εξειδικευμένος δάσκαλος.

-Στην ηλικία των επτά-οκτώ ετών, το παιδί βρίσκεται πλέον σε αρκετά καλό επίπεδο γλωσσικής ωρίμανσης  και μπορεί να ξεκινήσει τη συστηματική εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας (γραμματική, συντακτικό).

Χρήσιμες συμβουλές

-Μην πιέζετε το παιδί σας  να μάθει μια ξένη γλώσσα. Μπορεί τελικά να το απωθήσετε από αυτό που επιθυμείτε.

-Εάν το παιδί βρίσκεται σε μικρή ηλικία (κάτω των επτά ετών), η ξένη γλώσσα δεν θα πρέπει να διδάσκεται σε μορφή  μαθήματος , και μάλιστα υποχρεωτικού.

-Μην το πιέζετε να μάθει και δεύτερη γλώσσα, ιδιαίτερα αν αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες.

Αλεξάνδρας Καππάτου

ΠΗΓΗ: www.akappatou.gr

Να Ενωθούμε για την Ελλάδα!

Άρθρο του Πέτρου Γ. Γώγου.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που μονοπωλεί το πολιτικό ενδιαφέρον, νομίζω ότι είναι σαφές, όσο κι αν οι τόσες προσεγγίσεις και ερμηνείες θολώνουν την εικόνα: η τεχνητή πόλωση, που δημιουργήθηκε από τα στελέχη του Σύριζα, στην προσπάθειά τους να συσπειρώσουν τους πολίτες που κινούνται στον κεντροαριστερό χώρο, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα -αν και αποτελεί τακτική εκλογικού πολέμου στην οποία, κατά γενική ομολογία, έχουν μεγάλη εμπειρία οι αριστεροί.

Παρακολουθήσαμε την αποκαθήλωση της «πρώτης φοράς Αριστερά».

Η κυβέρνηση που, ενώ ισχυρίζονταν ότι είχε βάλει ψηλά τον πήχη της κάθαρσης, της αξιοκρατίας, της προσφοράς στον πολίτη (ιδιαίτερα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα),κραδαίνοντας το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» αποδείχθηκε:

Υποτελής και πειθήνια όσο λίγες στα ξένα κελεύσματα και απαιτήσεις,

Εχθρική απέναντι στην αριστεία και την προκοπή ως συνέπεια της σκληρής δουλειάς, αντικαθιστώντας τους αρίστους με πετσίτες, καρανίκες, ομπρελοκρατούσες, αφισοκολλητές, χειροκροτητές και λοιπούς οπαδούς του δόγματος "η αριστεία είναι ρετσινιά", που σε μία νύχτα από κομματικά παιδιά έγιναν ειδικοί σύμβουλοι, κυβερνητικά στελέχη, μεσάζοντες...

Υπερβολικά ανεκτική με τους Ρουβίκωνες και τις άλλες «αδελφές» αναρχικές ομάδες αλλά βιαίως κατασταλτική, με ξυλοδαρμούς, προληπτικές προσαγωγές και άφθονα χημικά για τον λαό που κατέβηκε σε τόσα συλλαλητήρια για την Μακεδονία.

Υπερπροστατευτική για τους κάθε είδους (λαθρο)μετανάστες και για κακοποιούς έγκλειστους στις φυλακές για κακουργηματικές πράξεις αλλά, συνάμα, φοβερά αδιάφορη και προκλητικά υποκριτική για τους απλούς πολίτες που ζουν στην ανασφάλεια και τον φόβο, για τους άστεγους, τους νεόπτωχους, τους ηλικιωμένους, τους νέους και τις νέες, τους άνεργους, και γενικά την, εξαφανισμένη πλέον, «μεσαία τάξη».

Αδίστακτη και επικίνδυνη: οι Αριστεροί κυβερνήτες μας δεν δίστασαν μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια να διχάσουν τον λαό, να επαναφέρουν εμφυλιοπολεμικές έριδες, να χαρίσουν τα πάντα, και στο τέλος να προδώσουν τη Μακεδονία, δηλαδή την Ελλάδα.

Σε ένα τέτοιο τοπίο κλήθηκε ο ελληνικός λαός να ψηφίσει για την Ευρώπη και την αυτοδιοίκηση, και το έκανε! Ο χαλκευμένος φανατισμός περιόρισε τις όποιες συζητήσεις, ευτέλισε το επίπεδο, εξαφάνισε τις θέσεις, αντικατέστησε τα πολιτικά κριτήρια με αυτά του «πάθους» και του «θυμικού», ανέδειξε-για άλλη μια φορά-την κατάρα του διπολισμού, που μπορεί να συμφέρει τα μεγάλα κόμματα, αλλά όχι πάντα τον Λαό.

Έτσι περιορίστηκαν στο ελάχιστο οι όποιες θέσεις των κομμάτων για την Ε.Ε., και τελικά δεν συζητήσαμε ποια Ευρώπη θέλουμε (με εξαίρεση λίγες μόνο φωνές).

Δεν ψήφισε ο λαός για ευρωβουλευτές και αυτοδιοίκηση. Ψήφισε συνειδητά και καθαρά για αυτά που τον πλήγωσαν: τον «πολακισμό» και την έπαρση της καρέκλας, την «ύβρη» των διοικούντων, τους ρουβίκωνες και τους οργανωμένους «δικαιωματιστές», τα χημικά και τη βία σε βάρος των διαμαρτυρόμενων πολιτών.

Αναμφίβολα, ο απόλυτος καταλύτης που οδήγησε στο αποτέλεσμα ήταν (και θα είναι για πολύ ακόμη) η «Συμφωνία των Πρεσπών», περνώντας σε δεύτερη μοίρα τον «οικονομικό πόλεμο» που δέχεται επί εννέα και πλέον έτη η χώρα.

Η ΝΔ κέρδισε, της δόθηκε το δικαίωμα και η εντολή να διεκδικήσει την κυβέρνηση στο μέλλον και να γιάνει τον πληγωμένο εγωισμό του Έλληνα. Εύλογα όμως, εγείρονται πολλά ερωτηματικά, από τις περίεργες «δηλώσεις» διαφόρων στελεχών, μα και του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη (θα σεβαστώ την συμφωνία- θα απαλύνω τα αρνητικά της). Ακόμα δε περισσότερο από τις διφορούμενες θέσεις για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και άμυνα και επιπλέον για τα εξίσου σημαντικά (εργασιακά-απολύσεις-ανεργία-συντάξεις-μισθολόγια-ιδιωτικοποιήσεις-ανάπτυξη κ.α).

Το ΚΙΝΑΛ δεν ανέβασε θεαματικά τα ποσοστά του, αλλά οπωσδήποτε ξεκίνησε η επιστροφή των παλαιών πασόκων στον χώρο τους, έπειτα από  το πενταετές ταξίδι αναψυχής με το καράβι του Σύριζα, που άρχισε σιγά-σιγά να «μπάζει».

Δεν έχασε η Χ.Α. τα ποσοστά της, απλά κάποιοι «ξύπνησαν» και αντιλήφθηκαν την αλήθεια.

Η «Ένωση Κεντρώων» έπεσε θύμα του διπολισμού -παρόλο που στο εθνικό θέμα φέρθηκε «Λεβέντικα»- την ώρα που το «Ποτάμι» πνιγόταν στα απόνερα της λίμνης και των επιλογών του.

Οι ΑΝΕΛ το ίδιο. Πλήρωσαν την επίμονη ανεκτικότητα απέναντι στον κυβερνητικό εταίρο, κυρίως τον κρίσιμο Ιούνιο του 18...

Όσο για τις «λύσεις» επιπέδου κηραλοιφών, ο χρόνος θα δοκιμάσει την αποτελεσματικότητά τους...

Θεωρώ, τέλος, την παρέμβαση -για μια ακόμη φορά- του τουρκικού παράγοντα στη Θράκη ιδιαιτέρως επικίνδυνη, για λόγους προφανείς. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, εμείς έχουμε εγκαταλείψει την Βόρειο Ήπειρο και τους απανταχού της γης Έλληνες...

Τελικά, ο λαός στην πλειοψηφία του ψήφισε με συναίσθημα, λογική και εθνική ευθύνη, αναζητώντας δικαίωση, ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας, ένα καλύτερο μέλλον.

Ο σκοπός επετεύχθη! Η κυβέρνηση σε επιθανάτιο ρόγχο, προσπαθεί να έχει όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, τις οποίες επέσπευσε γνωρίζοντας ότι όσο περνά ο χρόνος η φθορά που υφίσταται μεγιστοποιείται.

Σταδιακά, πλέον, οι «αγανακτισμένοι» του 2012 μεταλλάσσονται σε «τιμωρούς».

Θεωρώ όμως ότι, το 21% των «Λοιπών» είναι αυτό που στο μέλλον θα καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις, το ποιος και πώς θα κυβερνά. Μέσα σε αυτό υπάρχουν Υγιείς δυνάμεις που οφείλουν να συνεργαστούν με απώτερο σκοπό το συμφέρον της Πατρίδας.

Είναι πλέον στο χέρι των Πατριωτικών οργανώσεων, στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές να ενωθούν, με ένα και μόνο κριτήριο, το συμφέρον της Πατρίδας, και με σταθερή προσήλωση στις ελληνορθόδοξες αξίες του Έθνους μας.

Επειδή πιστεύω ότι, τελικά, στις ευρωεκλογές ο Λαός ψήφισε Ελλάδα...

Έχουμε ιερή υποχρέωση να Ενωθούμε για την Ελλάδα!

Το να καταρρίψουμε το μύθο της 24ωρης ευτυχίας είναι το πρώτο βήμα προς την ισορροπία

Έχουμε οικογένεια, παιδιά που λατρεύουμε και δουλειά που μας ικανοποιεί. Όμως, δεν νιώθουμε ευτυχισμένες, κι αυτό μας προκαλεί ενοχές. Το να καταρρίψουμε το μύθο της 24ωρης ευτυχίας είναι το πρώτο βήμα προς την ισορροπία.

Οικογένεια + δουλειά + υγεία + παιδιά δημιουργούν για τη σύγχρονη κοινωνία την πρότυπη εξίσωση ζωής. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η εξίσωση αυτή κάπου καταλήγει λάθος; Και, παρόλο που δεν αισθανόμαστε ευτυχισμένες, οφείλουμε να δείχνουμε έτσι, γιατί αλλιώς οι άλλοι θα μας θεωρήσουν ανεπαρκείς; Κάποιες φορές, όλες οι γυναίκες και οι μαμάδες αυτού του πλανήτη νιώθουν ανικανοποίητες. Ε, και λοιπόν, πού είναι το κακό; Δεν είναι, άραγε, πιο απελευθερωτικό να έλεγαν: «Δεν είμαι σίγουρη πως είμαι ευτυχισμένη, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να νιώθω ελαττωματική γι΄αυτό».Μεγάλες (ή μήπως) ανεκπλήρωτες προσδοκίεςΕίναι, άραγε, απλώς ανικανοποίητη και κακομαθημένη η μαμά-πρότυπο της νέας χιλιετίας; Ή απλώς προβληματισμένη και φοβισμένη; Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως το πρόβλημα έγκειται στο ότι τα έχουμε όλα και δεν έχουμε συνηθίσει τους εαυτούς μας ούτε σε στερήσεις ούτε σε περιορισμούς. Έτσι καταλήγουμε να επιθυμούμε όλο και περισσότερα. Η σχέση μας με τα παιδιά μας θα μπορούσε να είναι καλύτερη, η ερωτική μας ζωή πολύ πιο έντονη, το πορτοφόλι μας πιο γεμάτο. Σύντομα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι σε αυτό που ζούμε υπάρχει κάποιο λάθος, που οπωσδήποτε θα πρέπει να διορθώσουμε. Στην πραγματικότητα, με αυτό τον τρόπο όχι μόνο υποσκάπτουμε την προσωπική μας ευτυχία, αλλά δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δυστυχία.Ενοχές για όλα; Γιατί έχουμε ενοχές όταν δεν αισθανόμαστε καλά; Και τι ακριβώς δημιουργεί όλον αυτό τον κυκεώνα των ενοχών μας; Ο πρώτος λόγος είναι πως στη γρήγορη εποχή που ζούμε όλα τα ερωτήματα θα έπρεπε να έχουν απαντηθεί και όλα τα προβλήματα να έχουν λυθεί. Έτσι, σπάνια κοπιάζουμε για ένα στόχο ή ένα σκοπό. Αν πεινάς, υπάρχει το delivery, κι αν ψάχνεις σπίτι, θα το βρεις στο Διαδίκτυο. Συνεπώς, θεωρούμε τα πάντα δεδομένα. Ακόμη και την ευτυχία μας. Όταν, λοιπόν, κάτι διαταράξει τον κόσμο μας, αυτόματα γινόμαστε δυστυχείς. Από το ένα άκρο περνάμε αυτόματα στο άλλο. Ο δεύτερος είναι πως πάντα υπολογίζουμε την ευτυχία μας με μέτρο σύγκρισης τους άλλους. Τα χρήματα των άλλων είναι πιο πολλά, οι φίλες μου χωρίς παιδιά έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από μένα, η αδερφή μου έχει καλύτερη δουλειά. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, επομένως συνεχώς εξετάζει και αξιολογεί. Ωστόσο, η αδιάκοπη σύγκριση με τους άλλους μάς κάνει να νιώθουμε λιγότερο ευτυχισμένοι, μιας που μας θυμίζει τις –έτσι κι αλλιώς υπάρχουσες– κοινωνικές ανισότητες. Ο τρίτος λόγος είναι πωςκαθένας από εμάς θέλει να δίνει στους άλλους την εντύπωση πως νιώθει και περνάει τέλεια. Είναι η εικόνα που «μετράει». Η εικόνα, όμως, πολύ συχνά δεν είναι αληθινή.Ας το δούμε συναισθηματικάΌλες οι μαμάδες, οι γυναίκες και οι κόρες αυτού του κόσμου φτάνει η στιγμή που αναρωτιόμαστε ποιες είμαστε, τι έχουμε, αν είμαστε καλές μάνες και τι παραπάνω θα μπορούσαμε να κάνουμε. Συνήθως όλες αυτές τις σκέψεις ακολουθεί μια κρίση πανικού ή άγχους. Ο δρ. Νικ Μπέιλις, ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, στο βιβλίο του Ο δύσκολος δρόμος για την ευτυχία μάς λέει πως δεν υπάρχουν θετικά ή αρνητικά, καλά ή κακά συναισθήματα. Και όσο πιο πολύ απελευθερωθούμε από την εμμονή μας να είμαστε καλά, τόσο πιο γρήγορα θα απολαύσουμε τη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να νιώθεις ντροπή, μοναξιά, θυμό και φόβο. Όλα αυτά τα συναισθήματα σε βοηθούν να αντιληφθείς τι συμβαίνει γύρω σου και μέσα σου. «Οι άνθρωποι που αναισθητοποιούν τα συναισθήματά τους δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα», μας λέει ο δρ. Μπέιλις. «Όταν μπλοκάρεις τα συναισθήματα και αρνείσαι να παραδεχτείς πως αισθάνεσαι άσχημα, τότε δεν θα εκτιμήσεις ποτέ αυτό που έχεις. Όλοι οι γονείς θέλουν να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά τους, αλλά χρειάζεται και να τους δείξουν πόσο τα αγαπούν, παρόλο που τα μαλώνουν. Οι συναισθηματικές εμπειρίες μπορεί να είναι επώδυνες, αλλά και πολύ απολαυστικές και αποτελεσματικές. Άλλωστε η ζωή έχει χιλιάδες αποχρώσεις», καταλήγει. Όταν, λοιπόν, η απόχρωση που θα αποτύπωνε καλύτερα τη διάθεσή σας είναι γκρι ή μαύρη, μην προσπαθήσετε να την αλλάξετε. Κανένας δεν θέλει να πονάει, αλλά όταν συμβαίνει αυτό είναι σκόπιμο απλώς να το δεχόμαστε. Δεν είναι ανάγκη να λέμε ψέματα γι' αυτό. Άλλωστε, ποιος λέει πως είσαι υποχρεωμένος να νιώθεις ευτυχισμένος συνέχεια; Κάποιες φορές αρκεί απλώς να νιώθεις, να είσαι σε επαφή με τον εαυτό σου. Επιπλέον, όσο πιο πολύ μοιράζεσαι με τους γύρω σου, τόσο αυτά τα επώδυνα συναισθήματα μικραίνουν μέσα σου και μόνο η έκφρασή τους σε ανακουφίζει. Τα θετικά της αρνητικής διάθεσηςΣύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Ουαλίας, οι άνθρωποι με ελεγχόμενη αρνητική διάθεση διέθεταν καλύτερη κριτική σκέψη και έδιναν μεγαλύτερη προσοχή στο περιβάλλον τους σε σχέση με τους πιο χαρούμενους ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν την τάση να πιστεύουν ό,τι τους έλεγαν. Σύμφωνα με την έρευνα, η θλίψη... προωθεί τις διαδικασίες επεξεργασίας των πληροφοριών, που απαιτούνται για την αντιμετώπιση περισσότερο κρίσιμων καταστάσεων. Επίσης, οι άνθρωποι με «κακή διάθεση» ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να παίρνουν παρορμητικά αποφάσεις με βάση τις φυλετικές ή θρησκευτικές προκαταλήψεις τους και να κάνουν λάθη όταν κλήθηκαν να ανακαλέσουν ένα γεγονός στο οποίο ήταν μάρτυρες. Η μελέτη συμπεραίνει, επίσης, ότι οι θλιμμένοι άνθρωποι είναι καλύτεροι στο να εκφράζονται με γραπτά επιχειρήματα, ενώ μία «ελαφρώς αρνητική διάθεση μπορεί πράγματι να προωθήσει ένα περισσότερο σαφές και τελικώς περισσότερο επιτυχημένο τρόπο επικοινωνίας».Τα θετικά των ενοχώνΟι υγιείς, δηλαδή οι χρήσιμες ενοχές, αποτελούν τη φωνή της λογικής και της συνείδησής μας. Πρόκειται για τους εσωτερικούς κανόνες που μας αποτρέπουν από πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με την ηθική μας. Επίσης, μας βοηθούν να ελέγξουμε το θυμό, την επιθετικότητα, τον εγωισμό ή την απληστία. Δηλαδή, οι σωστές ενοχές δίνουν έμφαση στο λάθος, χωρίς όμως να επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή μας, και μας δίνουν την ευκαιρία να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι.

Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου

(ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια).

Όλοι οι γονείς θέλουμε ένα πράγμα για τα παιδιά μας: Να είναι ευτυχισμένα!

Το κάνουμε όμως σωστά;

Γιατί οι γονείς κάνουν λάθος στην ανατροφή των παιδιών τους;  Επειδή επιθυμούν να τους τα δώσουν όλα, θεωρώντας ότι αυτό είναι η καλύτερη απόδειξη της αγάπης τους και επειδή πιστεύουν ότι αν πουν «όχι» ή βάλουν όρια στο παιδί αυτό θα το δει ως τιμωρία και θα στεναχωρηθεί.

Λάθη από Αγάπη...

1. Να κάνετε το παιδί να νιώθει σαν βασιλιάς/βασίλισσα

Φυσικά και είναι σημαντικό να κάνετε το παιδί σας να νιώθει μοναδικό, σπουδαίο και λατρεμένο!

Αυτό όμως είναι διαφορετικό από το να του φέρεστε σαν να είναι μονάρχης, κάνοντάς του όλα τα χατίρια, υποκύπτοντα σε όλα του τα καπρίτσια και μη βάζοντάς του όρια.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με 'ναι', χωρίς 'όχι' και χωρίς οριοθέτηση τελικά γίνονται πολύ πιο αδύναμα από τα παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένειες που τους έβαζαν όρια και ζορίζονται γενικότερα στις σχέσεις τους και τη ζωή τους αργότερα.

2. Να του δίνετε πάρα πολλά χρήματα

Τα χρήματα είναι μέσο συναλλαγής και εργαλείο, αλλά δεν είναι αξεσουάρ και δεν αγοράζουν την ευτυχία!

Όσο νωρίτερα το καταλάβει ένα παιδί, τόσο καλύτερα!  Βοηθήστε το να καταλάβει τη σημασία της φιλίας, της υποστήριξης, του μοιράσματος, των ωραίων εμπειριών με τους φίλους του, αλλά μην το αφήσετε να θεοποιήσει το χρήμα και τα υλικά αγαθά.

3. Να μην του επιτρέπετε να 'εργαστεί' για να κερδίσει κάτι

Ο Φρόιντ έλεγε ότι βασικά για την ανθρώπινη ζωή είναι η δουλειά και το παιχνίδι.

Ακόμα και ένα παιδί πρέπει να μάθει από μικρό στην υπευθυνότητα και στο να έχει καθήκοντα. Φυσικά και δεν εννοώ ότι το παιδί πρέπει να εργάζεται ή να έχει υποχρεώσεις για να κερδίσει τα βασικά πράγματα (φαγητό, ρούχα, σπίτι, κλπ).

Αλλά κανένα παιδί δεν έπαθε τίποτα επειδή έκανε μια 'δουλειά' και πληρώθηκε γι' αυτή (ώστε να εξοικονομήσει χρήματα να πάρει κάτι που το ίδιο επιθυμεί).  Και για τα μικρότερα παιδιά οι δουλειές του σπιτιού, πχ, να βάλει τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα στο τραπέζι, προσφέρουν από μόνες τους την ανταμοιβή του «τα κατάφερα και χάρη στη δική μου δουλειά τώρα τρώμε».

Δε χρειάζεται η αμοιβή να είναι πάντα χρήματα, αλλά χρειάζεται να έχει το παιδί την αίσθηση ότι έχει υποχρεώσεις και καθήκοντα και αυτό είναι κάτι που του δίνει επίσης κάποιο είδος υλικής, πρακτικής ή ηθικής ανταμοιβής.

4. Να το ενθαρρύνετε να μη προσφέρει

Διδάξτε στο παιδί σας τον νόμο του υγιούς «πάρε-δώσε» στις σχέσεις.  Δείξτε του από νωρίς ότι οι σχέσεις βασίζονται σε αμοιβαιότητα και ότι δε σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας.  Μάθετε στο παιδί σας να μοιράζεται, να συνεργάζεται, να προσφέρει εθελοντικά το χρόνο του.

5. Nα μη του ζητάτε να δείχνει ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη

Το κάθε παιδί αξίζει το καλύτερο!

Ναι, αυτό το πιστεύω με την καρδιά μου, αλλά εξίσου σημαντικό είναι για ένα παιδί να μάθει να εκτιμάει τα όσα έχει, υλικά και μη, και να έχει μια αίσθηση ευγνωμοσύνης.  Ακόμα και οι απλές λέξεις, 'ευχαριστώ'παρακαλώ' είναι μικρές ασκήσεις ευγνωμοσύνης και εκτίμησης για όσα έχουμε.

Και φυσικά η πιο ενεργητική στάση ζωής, όπου κανείς μετράει τα καλά και όμορφα στη ζωή του και αισθάνεται ωραία αισθήματα είναι κάτι που ξεκινάει από τη μικρή ηλικία.

6. Να φέρεστε εσείς σαν κακομαθημένο παιδί μπροστά στο παιδί σας

Πολλές φορές εμείς οι γονείς λέμε στο παιδί μας «κάνε αυτό που σου λέω!». Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ αν εσείς οι ίδιοι κάνετε αυτό που λέτε στο παιδί σας; Ή μήπως φέρεστε κι εσείς σαν κακομαθημένο παιδί, όταν θέλετε κάτι ή όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως επιθυμείτε;

Τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από το παράδειγμά μας και λιγότερο από τις συμβουλές μας...

7. Να μη βάζετε όρια

Όλα τα παιδιά από τη φύση τους τεστάρουν τα όρια που τους βάζουν οι γονείς τους, για να διαπιστώσουν τι περιθώρια έχουν. Χωρίς οριοθέτηση δεν μπορεί ο γονιός να διδάξει σωστή συμπεριφορά, τι επιτρέπεται και τι όχι να κάνει το παιδί. 

Όταν λοιπόν ο γονιός λέει συνέχεια 'ναι' και δε λέει 'όχι', δε βάζει όρους και όρια στο παιδί του νομίζοντας ότι έτσι του δείχνει ακόμα περισσότερη αγάπη, στην πραγματικότητα του κάνει κακό! Το παιδί χρειάζεται όρια, γιατί αυτά θα του τα βάλει και το σχολείο, και οι φίλοι, και αργότερα η κοινωνία και η εργασία του.

Οπότε το να μάθει από νωρίς να κινείται σε ένα πλαίσιο όπου υπάρχουν περιορισμοί, ευθύνες, υποχρεώσεις μαζί με όλα τα ωραία δημιουργεί καλό χαρακτήρα και παιδί που είναι συνεργάσιμο και αγαπητό.

8. Να το αφήνετε να κάνει πάντα το δικό του

Καθένας μας θέλει να γίνει το δικό του, όποια και αν είναι η ηλικία μας!

Όμως, είναι σημαντικό για ένα παιδί να μάθει μέσα στην οικογένειά του ότι δεν είναι δυνατό να γίνεται πάντα το δικό του. Υπάρχουν και οι άλλοι γύρω του και θα πρέπει να σεβόμαστε τη γνώμη και τις επιθυμίες τους.

9. Μην του προσφέρετε δώρα για τους λάθος λόγους

Με μια λέξη, μη δωροδοκείτε το παιδί σας!

Είναι πολύ εύκολο να τάξει κανείς δώρα και φαγώσιμα σε ένα παιδί που γκρινιάζει, που δε συνεργάζεται, που ουρλιάζει... Τι διδάσκει όμως αυτό στο παιδί;

Ότι η κακή συμπεριφορά επιβραβεύεται και ότι αν θέλει να κερδίσει κάτι καλό θα είναι να φερθεί άσχημα.  Και μάλιστα, όσο πιο άσχημα φερθεί τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανταμοιβή του! 

10. Να μην ενθαρρύνετε κοινωνικές σχέσεις που θα το βοηθήσουν

Δεν εννοώ ότι το παιδί σας θα πρέπει να κάνει παρέα με τον οποιονδήποτε.

Καλό είναι να το βοηθήσετε να επιλέξει τις σωστές παρέες αλλά και να το ενθαρρύνετε να γνωρίσει ανθρώπους που έχουν να του προσφέρουν κάτι.

Έτσι, μια καλή ιδέα είναι να του επιτρέψετε να παραβρεθεί σε μια συγκέντρωση δικών σας συγγενών ή φίλων που έχουν μια διαφορετική άποψη, που κάνουν κάτι ιδιαίτερο, που ασχολούνται με τον εθελοντισμό, που έχουν ειδικές γνώσεις.

Με αυτό τον τρόπο ανοίγετε τους ορίζοντες του παιδιού σας ενώ ταυτόχρονα περνάτε κι εσείς ωραία!

11. Να μην αναγνωρίζετε τις ευθύνες του παιδιού σας 

Κάθε παιδί μαζί με τα δικαιώματά του θα πρέπει να έχει και κάποιες ευθύνες, όσο μικρές και αν είναι αυτές.

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει το παιδί σας ότι είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του και να ξέρει ότι όταν κάνει λάθη θα πρέπει να τα διορθώσει και να μάθει από αυτά. 

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει το ίδιο το παιδί να αναγνωρίζει ότι είναι υπεύθυνο για τις πράξεις και τις επιλογές του και ότι υπάρχουν συνέπειες, θετικές ή αρνητικές, στο κάθε τι.

Γράφει η Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.

Πηγή: greekpsychologypages.blogspot.gr