-Δυο
φίλοι μεγάλωσαν μαζί και δέθηκαν από μικρή ηλικία, παρά ταύτα είχαν διαφορές ο
ένας ήταν Ενάρετος και πιστός, ο άλλος ζωηρός και Αδιάφορος για την θρησκεία.
Ο
Ενάρετος μαζί με τον Παπά του χωριού συμβούλευαν τον Αδιάφορο καθημερινά,
προσπαθούσαν να τον φέρουν στον δρόμο του Θεού. Ο Παπάς μάλιστα μέχρι που
συγχωρέθηκε του έλεγε συχνά αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να
αφήσει την «αμαρτωλή» ζωή.
-Ο
Αδιάφορος δεν συγκρατούσε τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που
πάντα έκανε αδιαφορώντας για το αν πάει στην κόλαση ή τον παράδεισο όταν έρθει
η μέρα που θα φύγει για πάντα.
-Έτσι
πέρασαν τα χρόνια και όλος περίεργος την ίδια μέρα συγχωρέθηκαν και οι δύο, από
τον παράδεισο ο Ενάρετος διέκρινε τον Αδιάφορο τον πλησίασε στα «σύνορα» και
του είπε: Είδες, πήγες στην κόλαση, είσαι μέχρι τον λαιμό βουτηγμένος στο καζάνι
με το καυτό λάδι και αυτό διότι ποτέ σου δεν με άκουσες.
-Ο
Αδιάφορος πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: Ναι, είμαι στην κόλαση αλλά ξέρεις που
πατάω τώρα… στους ώμους του Παπά.-
Κεντρική ιδέα: Την
επιθυμητή θέση της άλλης ζωής την εξασφαλίζεις με πράξεις και έργα, όχι με
διδάγματα και λόγους.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com