Από την αποφοίτησή μου, το 2001, από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών
(ΣΜΥ) και μέχρι σήμερα (23 έτη), υπηρέτησα σε Μονάδες Εκστρατείας και σε
Φρουρές ΜΗ επιθυμίας ή συμφερόντων.
Το 2023 έπρεπε αναγκαστικά να μετατεθώ για Χρόνο Διοικήσεως και επειδή
ανήκω στον αυστηρό πυρήνα προστασίας της μονογονεϊκής
οικογένειας, υπέβαλλα από τον Οκτ 22 όπως προβλέπεται, ειδική αναφορά προς
την υπηρεσία (ν. 3883/2010), ζητώντας, για πρώτη φορά, την κατανόησή της
και να μετατεθώ κοντά στο σπίτι μου, προκειμένου να έχω βοήθεια από τους
γονείς μου.
Αντί της προστασίας, η
Υπηρεσία, για ανεξήγητο σε εμένα λόγο, με τιμώρησε, μεταθέτοντάς με σε
Επιλαρχία του Έβρου!
Συνέπεια των παραπάνω, να αισθάνομαι την κακοποιητική και
απαξιωτική συμπεριφορά της Υπηρεσίας και να βρίσκομαι σε δεινή οικονομική,
ψυχολογική και πνευματική κατάσταση.
Οι ενέργειες και το ιστορικό της υπόθεσής μου έχουν όπως παρακάτω:
Μετά την κοινοποίηση της μετάθεσής μου, τον Ιούλιο 2023, για τον
Έβρο, υπέβαλλα ενδικοφανή προσφυγή, ζητώντας να επανεξετασθεί το αίτημά
μου.
Τον Οκτ 23 και μετά από τρεις μήνες αναμονής, αγωνίας και
αβεβαιότητας, η Υπηρεσία απέρριψε το αίτημά μου.
Ακολούθως, δανείστηκα 2.500 ευρώ, προκειμένου να ανταποκριθώ στα
νομικά έξοδα που απαιτεί μία προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Τον Ιανουάριο 24 εκδικάσθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα υπέρ μου,
τα οποία η Υπηρεσία ένα μήνα
αργότερα παραβίασε, διατάσσοντάς με να μετατεθώ στον Έβρο με ένα ανήλικο
παιδί (4 χρονών).
Υπό το κλίμα της απόγνωσης και της τρομοκρατίας, μιας και ουδέποτε πίστευα ότι η στρατιωτική
υπηρεσία θα αγνοήσει δικαστική απόφαση, υπέβαλλα αναφορά παράτασης
υλοποίησης της μετάθεσης μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου έτους, αφού δεν
μπορούσα έγκαιρα να βρω κατάλληλη οικία και νηπιαγωγείο για το παιδί
μου μέσα στον χειμώνα.
Η Υπηρεσία, για ακόμη μία φορά απέρριψε το αίτημά μου, οπότε και αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το 4 χρονών παιδί
μου στους γονείς μου, ώστε να βρω σπίτι και νηπιαγωγείο στον Έβρο.
Η οικογενειακή μου εστία διαλύθηκε, όπως περαιτέρω διαλύθηκα σωματικά, ψυχολογικά, αλλά και
οικονομικά.
Προκειμένου να αντιμετωπίσω την κατάσταση, ζήτησα με αναφορά μου
να στεγαστώ σε στρατιωτικά οικήματα. Μου παραχωρήθηκε προσωρινά
στρατιωτικό κατάλυμα εκτός πόλης, σε Κέντρο Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας
(ΚΑΑΥ), αναγκάζοντάς με να μετακινούμαι καθημερινά μία απόσταση άνω των 15
χιλιομέτρων, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για την κοινωνικοποίηση
του παιδιού μου.
Μετά από ενάμιση μήνα και προφανώς επειδή η Υπηρεσία αντιλήφθηκε
το λάθος της, διατάχθηκα να
επιστρέψω και πάλι στην προηγούμενη Μονάδα μου και μάλιστα
εντός τετραημέρου (!), χωρίς να
προβλεφθούν έξοδα και άδεια μετάθεσης, παρόλο που είχα ήδη μετατεθεί στον
Έβρο!
Υπέβαλλα και πάλι αναφορά παράτασης υλοποίησης της μετάθεσης μέχρι
να λήξει το σχολικό έτος, ώστε να μην ταλαιπωρηθεί περαιτέρω το παιδί μου.
Αυτό ήταν και το μοναδικό αίτημα που έγινε αποδεκτό!
Με τη λήξη του σχολικού έτους και με τη χορήγηση Φύλλου Πορείας την 01
Ιουλ 24 από τον Έβρο για Αυλώνα (αρχική μου Μονάδα), ξεκίνησε ακόμα
ένας Γολγοθάς για μένα και το παιδί μου, αφού έπρεπε να βρω νέα κατοικία
και μάλιστα χωρίς χορήγηση εξόδων μετάθεσης! Νέο δάνειο για την
μετακόμιση, ενώ ήδη χρωστούσα τα προηγούμενα!
Μέσα σε όλα αυτά, αναγκάστηκα εκ νέου να εγκαταλείψω για ακόμη μία φορά
το παιδί μου στους γονείς μου, ούτως ώστε να το ταλαιπωρήσω το δυνατόν
λιγότερο από τους παρατεταμένους καύσωνες του καλοκαιριού!
Βιώνοντας αυτή την απελπιστική κατάσταση, θα ήθελα να αναφέρω
την κατάφωρη έλλειψη ενσυναίσθησης και μέριμνας που εισέπραξα από
την Υπηρεσία, παρόλο που την έκανα κοινωνό των προβλημάτων που είχα
και επιπλέον μου δημιουργούσε κάθε φορά.
Είναι απορίας άξιο, πώς είναι δυνατόν να μετακινούμαι στον Έβρο
προκειμένου να καλύψω μία δύσκολη και απαιτητική θέση Φροντιστή
Επιλαρχίας, όταν από την μετάθεσή μου και μετά δεν έχει
αυτή καλυφθεί από κανέναν!
Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί, προκαλώντας
δυσαρέσκεια στο στράτευμα για το καθεστώς της μοριοδότησης, καθώς, τελικά
δεν λύνει τα προβλήματα που έπρεπε να λύσει.
Έννοιες όπως ισονομία, της διαφάνειας, αξιοκρατίας, προστασία των
ευάλωτων και σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι άγνωστες προς την
Υπηρεσία λέξεις. Εξυπηρέτηση των λίγων και εκλεκτών, τιμωρία για τους
υπόλοιπους.
Δεν θα εισέλθω καν σε γραφικότητες όπως ότι είχα μεταβεί στο 414
Στρατιωτικό Νοσοκομείο στη Ψυχιατρική Κλινική κάτω από την πίεση της
υπηρεσίας ή ότι κοιμόμουν στο γραφείο του ΒΑΥΔΜ της ΣΤΘ ή ότι έχω χάσει
τις εξεταστικές μου και απέχω από τα ακαδημαικά μου καθήκοντα στο
Πανεπιστήμιο τον τελευταίο αυτόν χρόνο ή ότι μετά από όλα τα παραπάνω υπόκειμαι
ακόμη σε αυστηρές οικονομικές επιθεωρήσεις για να ελέγχομαι εάν είμαι
ικανή και άξια απέναντι στην υπηρεσία. Ειρωνεία.
Τέλος, αναφέρω ότι με το πρόσχημα υπηρεσιακών αναγκών
είμαστε απροστάτευτοι απέναντι σε κακόβουλες και εξωθεσμικές παρεμβάσεις,
όπως συμβαίνει με «προνομιούχους» στρατιωτικούς, ακόμα και της ίδιας
ειδικότητας.
Παρακαλώ για την ανάδειξη και δημοσιοποίηση της παρούσας.
Τα στοιχεία της
στρατιωτικού είναι γνωστά στο Armyvoice.gr και στη διάθεση όποιας Αρχής
επιθυμεί την διερεύνηση του θέματος.
Armyvoice.gr
