Είναι επίσης πιθανό να έχουν καλύτερη σχολική επίδοση, να είναι λιγότερο
παρορμητικά, να έχουν καλύτερη συμπεριφορά και περισσότερους φίλους.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη;
1. Αποδεχόμαστε τα συναισθήματα και τις συναισθηματικές αντιδράσεις των
παιδιών.
“Αυτό θα πρέπει να σε στεναχώρησε πολύ”, “βλέπω πόσο ενθουσιασμένος
είσαι”, φαίνεσαι πολύ θυμωμένος. Σίγουρα κάτι έγινε”. Αυτά είναι
μερικά παραδείγματα αποδοχής των συναισθημάτων του παιδιού.
Προσπαθούμε να μη απορρίπτουμε τα συναισθήματά τους λέγοντας, “σιγά το
πράγμα. Γι αυτό θύμωσες;” Το συναίσθημα είναι υποκειμενικό και δουλειά μας
είναι να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο παιδί και όχι να το κρίνουμε γι αυτό που
νιώθει.
2. Τα βοηθάμε να ονομάσουν τα συναισθήματά τους και τα ενθαρρύνουμε να μιλήσουν
γι αυτά.
Δεν πιέζουμε το παιδί να μας μιλήσει. Το αφήνουμε να καταλάβει ότι
αν θέλει, μπορεί να μας πει τι του συμβαίνει.
3. Τα βοηθάμε να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα των άλλων.
“Πώς ένιωσε όταν έγινε αυτό;”, “Τι νομίζεις ότι της συμβαίνει;”, “Πώς θα
ένιωθες αν αυτό συνέβαινε σε σένα;”.
4. Μαθαίνουμε στα παιδιά να ηρεμούν και να μη δρουν παρορμητικά.
5. Διδάσκουμε εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης των αρνητικών
συναισθημάτων.
6. Τα βοηθάμε να μάθουν να επιλύουν προβλήματα και να διαπραγματεύονται.
7. Τα βοηθάμε να σκέφτονται θετικά για τον εαυτό τους.
“Όταν αισθάνεσαι έτσι τι θα μπορούσες να πεις στον εαυτό σου;: Μπορώ να
τα καταφέρω, θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, κάθε μέρα γίνομαι καλύτερος”.
8. Επιβραβεύουμε όταν το παιδί δείχνει αυτοέλεγχο.
9. Μιλάμε για τα δικά μας συναισθήματα.
10. Προσπαθούμε να αποτελούμε μοντέλα προς μίμηση.
Διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα δικά μας συναισθήματα, δείχνουμε
κατανόηση για τα συναισθήματα των άλλων και επιλέγουμε κατάλληλες συμπεριφορές
που να ανταποκρίνονται σε αυτά.
Γράφει η Φανή
Λούγκλου
Πηγή: fresheducation
