Οι
περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες πιστεύουν ότι σαν σύζυγοι και κάποιες απ'
αυτές σαν μητέρες, θα πρέπει να αποκαταστήσουν τη σχέση με τον σύζυγό τους και
να διατηρήσουν τη συνοχή και τη ζωή της οικογένειάς τους με κάθε κόστος. Με τη
σκέψη αυτή δικαιολογούν την κακοποίηση που βιώνουν πιστεύοντας ότι σύντομα θα
αλλάξει η συμπεριφορά των συζύγων. Επίσης, σε έρευνα που έγινε, γυναίκες
αποκάλυψαν πως απέδιδαν τη βίαιη συμπεριφορά των συζύγων τους στην πιθανότητα
ότι ίσως να μην ήταν οι ίδιες σωστές στους ρόλους τους ως σύζυγοι, κατά
συνέπεια αισθάνονταν ενοχές και έτσι έπαιρναν όλη την ευθύνη για την κατάσταση
επάνω τους. Σαν αποτέλεσμα, στην προσπάθειά τους να "διορθωθούν" για
να σταματήσει η κακοποίησή τους, προσπαθούν να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους
και τη ζωή τους στις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του συζύγου. Ένας άλλος λόγος
που έκανε τις γυναίκες να υπομένουν χρόνια την κακοποίηση, να σιωπούν και να
μην αποκαλύπτουν το δράμα τους, ήταν τα παιδιά. Νόμιζαν πως οποιαδήποτε κι αν
ήταν τα προβλήματα που βίωναν στο γάμο τους, θα έπρεπε να έχουν υπομονή και να
είναι υπάκουες για το "χατίρι των παιδιών" Τέλος, κι αυτό είναι πολύ
σημαντικό, αισθάνονταν άσχημα αλλά και ένοχα να "βγάλουν τα προσωπικά
τους" σε δημόσια σχόλια και συζητήσεις.
