Ο
μέσος όρος ηλικίας στην οποία εκδηλώνεται η νόσος Πάρκινσον είναι 57 ετών. Έχει
υπολογιστεί ότι μεταξύ των ανθρώπων ηλικίας 65 ετών, το 1% πάσχει από τη νόσο.
Υπάρχουν
μορφές της ασθένειας που προσβάλλουν άτομα νεαρότερης ηλικίας ακόμη παιδιά και
έφηβους. Ένας άνθρωπος στους 200, θα προσβληθεί από τη νόσο Πάρκινσον σε ηλικία
κάτω των 40 ετών.Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους παράγοντες που ευθύνονται για
την πρόκληση της νόσου. Έχουν ενοχοποιηθεί πολλοί παράγοντες αλλά η
πραγματικότητα είναι ότι οι αιτίες της νόσου Πάρκινσον είναι άγνωστες και
απαιτείται περισσότερη έρευνα για την αναγνώριση τους.Συνήθως, η ασθένεια
Πάρκινσον δεν μειώνει τη διάρκεια ζωής. Όμως είναι σε θέση να προκαλεί σοβαρά
προβλήματα στον ασθενή και στην οικογένεια του.Τα αρχικά σημεία της νόσου
Πάρκινσον μπορούν να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν και να δημιουργούν
λανθασμένες εντυπώσεις ή και σύγχυση ακόμη και σε γιατρούς. Το πιο συχνό αρχικό
σημείο εκδήλωσης της νόσου είναι ένα χαρακτηριστικό αργό αλλά έκδηλο
τρεμούλιασμα το οποίο χειροτερεύει όταν ο ασθενής είναι ακίνητος και
εξαφανίζεται όταν κοιμάται. Συνήθως το τρέμουλο αρχίζει στη μια μεριά του
σώματος, στο ένα χέρι. Κάποτε όμως ο ασθενής αντιλαμβάνεται στα πρώτα στάδια,
αλλαγές στους μυς και στις αρθρώσεις του. Παρατηρείται ακαμψία ή δυσκαμψία και
βραδύτητα στις κινήσεις. Εάν οι πρώτοι μυς που θα προσβληθούν είναι αυτοί του
προσώπου, των βλεφάρων, του μετώπου, της γλώσσας και της γνάθου, τότε οι
εκφράσεις του προσώπου χάνονται. Η κατάσταση αυτή δίνει τη χαρακτηριστική
έκφραση όπως μια ακίνητη μάσκα προσώπου που έχουν οι ασθενείς με Πάρκινσον.
Δυσκολεύονται και αργούν να χαμογελάσουν. Η ακινησία, η απουσία έκφρασης και
συμμετοχής σε συζητήσεις όπως συνήθιζαν παλαιότερα, μπορεί να εκλαμβάνεται ως
αποστασιοποίηση ή μείωση της κοινωνικότητας.Η σταδιακή μείωση σε μέγεθος της γραφής
με το χέρι του ασθενούς με Πάρκινσον (μικρογραφία), είναι ένα από τα αρχικά
σημεία της νόσου που διαλάθει συχνά της προσοχής των γιατρών. Άλλα τέτοια
σημεία είναι η σοβαρή, επίμονη δυσκοιλιότητα λόγω της απώλειας του μυϊκού τόνου
και περισταλτικότητας του εντέρου, η δυσκολία κατάποσης λόγω της αργής κένωσης
του στομαχιού που δίνει έτσι ένα αίσθημα πληρότητας που κάνει τον ασθενή να
σταματά να τρώει. Επίσης η αϋπνία εντάσσεται στα αρχικά σημεία της νόσου.
Μπορεί να προηγηθεί των μυϊκών προβλημάτων και δεν έχει σχέση με την κατάσταση
κατάθλιψης που παρουσιάζουν πολλοί ασθενείς με Πάρκινσον.Τελειώνοντας θα
επαναλάβουμε ότι η νόσος Πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τρέμουλο, μυϊκή
δυσκαμψία, βραδύτητα, απώλεια του μυϊκού τόνου και ανταπόκρισης (ακινησία). Όμως
είναι σημαντικό τα σπανιότερα αρχικά σημεία να είναι γνωστά και να εντοπίζονται
έγκαιρα διότι όσο πιο γρήγορα αρχίζει η θεραπεία τόσο πιο καλά θα είναι τα
αποτελέσματα.
