-Ο
Στάιλ ήταν βετεράνος μισθοφόρος στρατιώτης επίλεκτος των ειδικών δυνάμεων, η
χώρα του τον επέλεξε να του δώσει αποστολή θανάτου στο Αφγανιστάν.
-Την
ημέρα που πετούσε προς τον «θάνατο» με το μεταγωγικό η σύζυγος του γεννούσε,
έφερε στον κόσμο ένα υπέροχο κορίτσι με μάτια γκριζοπράσινα σαν του πατέρα της.
-Ο
Στάιλ είχε εκπαιδευτεί να σκοτώνει χωρίς ενδοιασμούς χωρίς εξαιρέσεις, παιδιά
γυναίκες νέους, γέρους και πολεμιστές και αυτό έκανε ήταν το μόνο που ήξερε.
-Λίγο
πριν το τέλος του αποτρόπαιου πολέμου ο Στάιλ άρχιζε να εμφανίζει ψυχολογικά
προβλήματα (το σύνδρομο του στρατιώτη), όταν επέστρεψε στην πατρίδα ήταν
καταρρακωμένος και χτυπημένος από ανίατη αρρώστια, η κόρη του ήταν ήδη επτά
ετών και η γυναίκα του τον περίμενε όπως του είχε υποσχεθεί.
-Ο
Στάιλ γνωρίζοντας ότι θα γινόταν εμπόδιο στην πορεία και ευτυχία της
οικογένειας του αποφάσισε να μην εμφανιστεί και να διαρρεύσει τον θάνατο του,
την ίδια μέρα ταχυδρόμησε ένα πακέτο γεμάτο «αιματοβαμμένα» χρήμα και ένα
φάκελο με φωτογραφίες για την επτάχρονη κόρη του.
-Ο
καρκίνος πήρε τον Στάιλ από την ζωή τις επόμενες μέρες, η οικογένεια του ακόμα
νομίζει ότι σκοτώθηκε σαν ήρωας υπηρετώντας την πατρίδα και τις ανθρώπινες
αξίες.
-Η
γυναίκα του με τα χρήματα μεγάλωσε και σπούδασε την κόρη, η κόρη κάθε φορά που
κοιτά τις φωτογραφίες αισθάνεται περίσσια αγάπη και σεβασμό για τον πατέρα
της.-
Κεντρική ιδέα: Κάποιες φορές για να «φωτίσουμε» το
παρελθόν πρέπει να σβήσουμε το φώς.
Σπύρος Α.
Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com
