Τι ποδήλατο να
διαλέξω;
Πολλές
φορές περνάω από το Φάληρο και βλέπω αυτά τα κατασκευαστικά αριστουργήματα που
φτιάχτηκαν για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι τα χαρήκαμε κατά τη διάρκεια των
αγώνων, όλοι αισθανθήκαμε περήφανοι για την υπέροχη φιλοξενία των επισκεπτών
μας σε αυτά τα υπέροχα αθλητικά σπίτια που δημιουργήσαμε.
Βέβαια, μας κόστισαν μια περιουσία για την οποία θα πληρώνουν και τα δυσέγγονά μας, αλλά δε νομίζω να μας πείραζε κάτι τέτοιο αν τα αθλητικά κέντρα αυτά ασφυκτυούσαν από νέες και νέους, χρησιμοποιώντας μια από τις ακριβότερες σε χρήμα κληρονομιές που μας έχει αφεθεί για να διαχειριστούμε. Μας πειράζει όμως, επειδή εγκαταλείφθηκαν και η επένδυση στο μέλλον του αθλητισμού μας γερνάει μαζί με τα ντουβάρια των κτιρίων. Πολλοί εξέφρασαν τις φοβίες τους ότι πληρώνουμε πολλά λεφτά για κάτι που δεν έχουμε ούτε την διαχειριστική υποδομή, αλλά ούτε και την παιδεία να τα γεμίσουμε με κόσμο. Είμαστε άλλωστε μια χώρα που τις περισσότερες φορές φωνάζει για νίκη σε κάθε Πανευαρωπαϊκό Πρωτάθλημα αλλά ποτέ δε φωνάζει για τις υποδομές και το τι πρέπει να κάνουμε με τα ανύπαρκτα φυτώρια των αυριανών πρωταθλητών.
Κι αν κάνουμε ποδηλατόδρομους; Ποιός θα τους χρησιμοποιήσει; Μπορεί μερικοί να το κάνουν, είναι όμως αρκετοί για να «πείσουν» τον κάθε πολιτικό να πάρει την απόφαση;
Από τη μία φωνάζουμε για έργα, αλλά από την άλλη, ο περισσότερος, απλός, «εξωποδηλατικός» κόσμος δεν γνωρίζει και πάρα πολλά γύρω από τα ποδήλατα και πως αυτά χρησιμοποιούνται.
Μετά το τέλος του διαβάσματος ελπίζω τα πράγματα να είναι πολύ πιο ξεκάθαρα και ο απλός αναγνώστης να πάρει μια πολύ καλύτερη ιδέα για το πως έχουν αλλάξει τα ποδήλατα και πως αυτά, με τη σειρά τους, μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας. Και όταν θα έρθουν και τα μεγάλα έργα (ποδηλατόδρομοι), τότε θα είμαστε και πολύ πιο έτοιμοι να τους χρησιμοποιήσουμε.
Τα ποδήλατα έχουν εξελιχθεί τόσο ώστε να υπάρχει ένα για ξεχωριστές ανάγκες, έτσι όπως αυτές έχουν δημιουργηθεί στη σύγχρονη ζωή μας.
Βέβαια, μας κόστισαν μια περιουσία για την οποία θα πληρώνουν και τα δυσέγγονά μας, αλλά δε νομίζω να μας πείραζε κάτι τέτοιο αν τα αθλητικά κέντρα αυτά ασφυκτυούσαν από νέες και νέους, χρησιμοποιώντας μια από τις ακριβότερες σε χρήμα κληρονομιές που μας έχει αφεθεί για να διαχειριστούμε. Μας πειράζει όμως, επειδή εγκαταλείφθηκαν και η επένδυση στο μέλλον του αθλητισμού μας γερνάει μαζί με τα ντουβάρια των κτιρίων. Πολλοί εξέφρασαν τις φοβίες τους ότι πληρώνουμε πολλά λεφτά για κάτι που δεν έχουμε ούτε την διαχειριστική υποδομή, αλλά ούτε και την παιδεία να τα γεμίσουμε με κόσμο. Είμαστε άλλωστε μια χώρα που τις περισσότερες φορές φωνάζει για νίκη σε κάθε Πανευαρωπαϊκό Πρωτάθλημα αλλά ποτέ δε φωνάζει για τις υποδομές και το τι πρέπει να κάνουμε με τα ανύπαρκτα φυτώρια των αυριανών πρωταθλητών.
Κι αν κάνουμε ποδηλατόδρομους; Ποιός θα τους χρησιμοποιήσει; Μπορεί μερικοί να το κάνουν, είναι όμως αρκετοί για να «πείσουν» τον κάθε πολιτικό να πάρει την απόφαση;
Από τη μία φωνάζουμε για έργα, αλλά από την άλλη, ο περισσότερος, απλός, «εξωποδηλατικός» κόσμος δεν γνωρίζει και πάρα πολλά γύρω από τα ποδήλατα και πως αυτά χρησιμοποιούνται.
Μετά το τέλος του διαβάσματος ελπίζω τα πράγματα να είναι πολύ πιο ξεκάθαρα και ο απλός αναγνώστης να πάρει μια πολύ καλύτερη ιδέα για το πως έχουν αλλάξει τα ποδήλατα και πως αυτά, με τη σειρά τους, μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας. Και όταν θα έρθουν και τα μεγάλα έργα (ποδηλατόδρομοι), τότε θα είμαστε και πολύ πιο έτοιμοι να τους χρησιμοποιήσουμε.
Τα ποδήλατα έχουν εξελιχθεί τόσο ώστε να υπάρχει ένα για ξεχωριστές ανάγκες, έτσι όπως αυτές έχουν δημιουργηθεί στη σύγχρονη ζωή μας.
