Πιστεύω πως δεν πρέπει να
καταδικάσουμε έναν πολιτικό για ιδιοτέλεια και δόλο βασιζόμενοι αποκλειστικά
και μόνο σε μια μεμονωμένη πράξη του.
Αντίθετα θα πρέπει να τον κρίνουμε από
συνεχείς ύπουλες συμπεριφορές και κυρίως να εξετάζουμε τα κίνητρα που των ωθούν
στο να σπρώχνει ενσυνείδητα, ευαίσθητα και αθώα άτομα στον γκρεμό.
Η κρίση μας πρέπει να στηρίζεται ως προς
το αν είναι σε θέση να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τις αποτυχίες του, την
δέσμια σκέψη και ροπή του προς τον εξαναγκασμό και την υποταγή των υφισταμένων
του.
Αν έχει εμφανή ή αποχρώσεις
χαρακτηριστικών κακών και φθονερών ανθρώπων, αν έχει τάσεις καταστροφικές που
προγραμματισμένα «βυζαίνει» τις ανθρώπινες ψυχές, που σκοπό έχει να μην
σκοτώνει το σώμα αλλά την ψυχή τους, αν η γλώσσα του «ψεκάζει βιτριόλι» στα
μάτια του συνομιλητή του!
Αν έχει κόμπλεξ ανωτερότητας και πιστεύει
πως είναι αναμάρτητος, αν πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου και αν
κατηγορεί και καταδικάζει τους άλλους, αν όλα τα παραπάνω τα έχει ένας
πολιτικός τότε αυτός έχει πηγαία την κακία ως κύρια φύση του, έχει έλλειψη ενοχής δεν έχει συνείδηση και κυρίως
λέει συνεχή ψέματα χωρίς μέτρο.
Ο πολιτικός αυτός προσπαθεί να διατηρήσει
την τέλεια εικόνα για τον εαυτό του, προβάλει στον κόσμο μια ψεύτικη εικόνα ηθικής και άψογης θεοφοβούμενης ζωής, είναι
πρόθυμος να υποστεί τεράστιες επίπονες δοκιμασίες προκειμένου να διατηρήσει μια
εξέχουσα σταθερή θέση στον πολιτικό στίβο.
Η εξουσία του…τα θύματα του, οι «εξαπατημένοι»
ψηφοφόροι που τον εμπιστεύτηκαν, σήμερα βλέπουν αναδρομικά την σχέση του θύτη
με το θύμα, είναι παγιδευμένοι στην εμπιστοσύνη που του έδειξαν χωρίς αντίκρισμα.
Πως όμως μπορούσαν να αντιληφθούν το ψέμα
όταν το χαμόγελο κάλυπτε το μίσος και η
κολακευτική συμπεριφορά την οργή του, όταν «ασελγούσε» στις ψυχές των
ανυποψίαστων ψηφοφόρων του με τρόπο διπλωματικό και έντεχνο!
Εδώ όμως μπαίνει ένα σοβαρό θέμα, γιατί
αυτός ο πολιτικός έχει τόση κακία και παρά ταύτα δεν έχασε καμία εκλογική
αναμέτρηση;
Θα σας εξηγήσω αμέσως, σύμφωνα με αυτά
που ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι «H κακία είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας, χαρακτηρίζεται
από πνευματική διαβολικότητα, με αυξημένη πιθανότητα μιας ήπιας μορφής
σχιζοφρένειας, μπορεί να εντοπιστεί σε μεγάλο βαθμό στις περιστάσεις της
παιδικής ηλικίας, τις αμαρτίες των γονιών, και την κληρονομικότητα».
Αυτό ακριβώς η πνευματική
διαβολικότητα του δίνει το προβάδισμα να είναι ο αήττητος επί των εκλογών,
γνωρίζει και ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς να κοροϊδέψει τον ανυποψίαστο
λαό…εκτός από έναν, τον αβαυκάλιστο, αυτόν που τηλεφωνικά τον
έπαυσε από την πολιτική στο παρά πέντε κυριολεκτικά!
Υ.Γ: Έπραξα σύμφωνα με το ήθος και τις αξίες που με
διέπουν, έπραξα πολύ καθυστερημένα, για το δεύτερο ζητώ επίσημα συγγνώμη.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ.
Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
