Της Παρθένας Τσοκτουρίδου.
-Οι μετανάστες αλλοδαποί, οι οποίοι επιθυμούν να εγκατασταθούν
και να εργαστούν στην Ελλάδα, θα πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζουν καλά τις
δυνατότητες που τους προσφέρει η πολιτεία και η κοινωνία μας για τη διευκόλυνση
της ενταξιακής τους διαδικασίας, της ομαλής προσαρμογής τους και της ελεύθερης
ή ισότιμης συμμετοχής τους στην οικονομική και πολιτιστική ζωή της χώρας μας.
-Θα πρέπει επίσης και
οφείλουν να έχουν πλήρη ενημέρωση και για τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας
που πλήττουν τη δημοκρατία μας, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τα θεμελιώδη τους
δικαιώματα και πως μπορούν να τα καταπολεμούν αυτά σύμφωνα με τις νόμιμες
διαδικασίες.
-Η Ελλάδα δημιούργησε
στον τελευταίο αιώνα μας μια νέα κοινωνική πραγματικότητα διαμορφώνοντας μια
μεταναστευτική πολιτική, η οποία την μετέβαλε σε χώρα υποδοχής μεταναστών, που
δέχεται ένα ορισμένο αριθμό απ' αυτούς, βάζοντας τους στη διαδικασία της
παραγωγής, ώστε να αποτελούν παράγοντες οικονομικής ανάπτυξης και πολιτιστικής
διεύρυνσης, με κατοχυρωμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις, που τους εξασφαλίζει η
νομοθεσίας μας.
-Η ελληνική κοινωνία
είναι μια ελεύθερη, δημιουργική και πολυπολιτισμική κοινωνία, η οποία δεν
διαθέτει βέβαια μια ισχυρή οικονομία, αλλά μπορεί να διασφαλίσει για τους
μετανάστες ομαλές συνθήκες προσωπικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
-Σύμφωνα με το ελληνικό
σύνταγμα, απαγορεύονται οι διακρίσεις σε βάρος αλλοδαπών, που προσβάλλουν την
αξία του ανθρώπου και σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου είναι
υποχρέωση του κράτους μας να προστατεύει τα ατομικά και οικογενειακά δικαιώματά
τους εφόσον ζουν και εργάζονται μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας.
-Οι βασικές διεθνείς
εγγυήσεις προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου προέρχονται από:
1. Την Οικουμενική
Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου το 1948.
2. Την Ευρωπαϊκή
Σύμβαση για την Προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών
ελευθεριών (Ν.Δ. 53 της 19/10/1974).
3. Τον Ευρωπαϊκό
Κοινωνικό Χάρτη (Ν. 1426/1984).
4. Το Διεθνές
Σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά Δικαιώματα (Ν. 1532 της
19/19.3.1985)
5. Τη Συνθήκη του
Schengen (Ν. 2514 της 26/27.6.1997).
6. Τη Συνθήκη του
Maastricht (Ν. 2077/1992).
7. Τη συνθήκη του
Amsterdam (Ν. 2691/1999).
8. Την οδηγία 90/364
ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα παραμονής (28 Ιουνίου 1990).
Ειδικότερα (βλ.) στην
Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των
θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ):
Το δικαίωμα για μια
δίκαιη δίκη (άρθρο 6).
Το δικαίωμα πραγματικής
προσφυγής (άρθρο 13).
Η απαγόρευση μαζικών
απελάσεων αλλοδαπών (άρθρο 4, Τέταρτο πρωτόκολλο).
Το δικαίωμα στην
ελευθερία και στην ασφάλεια (άρθρο 5).
Η απαγόρευση απάνθρωπης
μεταχείρισης (άρθρο 3).
Το δικαίωμα έκφρασης
γνώμης (άρθρο 10).
Η ελευθερία σκέψης, συνείδησης
και θρησκείας (άρθρο 9).
Η σύμβαση του Schengen.
-Η ένταξη των μεταναστών
στο δικό μας κοινωνικό πλαίσιο που είναι διαφορετικό απ' όπου προέρχονται,
δημιουργεί αφ' ενός ζητήματα προσαρμογής δικά τους σε νέα πολιτισμικά δεδομένα
κι αφ' ετέρου ζητήματα διατήρησης της δικής τους πολιτισμικής ταυτότητας.
-Από την πλευρά της
ελληνικής κοινωνίας, επιβάλλεται ν' αναπτυχθούν δεσμοί αλληλεγγύης, αποδοχής,
υποστήριξης, συνύπαρξης και αναγνώρισης σ' ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο, μακριά
και πέρα από την καλλιέργεια αισθημάτων ξενοφοβίας, εχθρότητας και φυλετισμού,
δίνοντας την ευκαιρία στους μετανάστες, που αγωνιούν, να πραγματοποιηθεί το
όνειρο της ένταξής τους σε μια νέα κοινωνία, για μια καλύτερη ζωή.
-Σε καμία περίπτωση δεν
πρέπει να λαμβάνουν οι μετανάστες τα μηνύματα από την ελληνική κοινωνία πως
αποτελούν πρόβλημα και δεν είναι επιθυμητοί, όσα προβλήματα κι αν
αντιμετωπίζουμε μαζί τους, για τα οποία οφείλουμε να τα λύσουμε με ευαισθησία,
κατανόηση, καλή τη πίστη και όχι με υστερία, πανικό και απόρριψη.
-Πρέπει να φροντίζουμε
ώστε ν' αναπτυχθούν γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας με τους μετανάστες, με
παρεμβάσεις κρατικές και τοπικές, καταπολεμώντας τον αποκλεισμό τους από την
κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μας, εντάσσοντας τους στην ομαλότητα
και στην ασφάλεια.
-Ας γίνει σύνθημα όλων μας, λοιπόν, το
σλόγκαν:
«Όλοι διαφορετικοί - όλοι
ίσοι», γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ίδια και ίσα παντού και εις άπαντες
(ημεδαπούς - αλλοδαπούς), για τη χάραξη μιας ανεκτικής, ρεαλιστικής και ανθρωπιστικής
μεταναστευτικής συνένωσης στην ελληνική θεώρηση.
«Όλοι διαφορετικοί - όλοι
ίσοι», με μια δημοκρατία ενάντια στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία, που
διαβρώνουν τον κοινωνικό ιστό μας και μας καθιστούν αφιλόξενους και άσεβους
στις κοινωνικές πολιτιστικές αξίες και παραδόσεις.
«Όλοι διαφορετικοί - όλοι
ίσοι», για μια Ελλάδα δημοκρατική, δίκαιη, ανθρώπινη, ελεύθερη, αντιρατσιστική.
-ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ
ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ....
(Προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το
καλύτερο ποίημα του 2006)
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι
κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο...
Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο...