Θα σου πω
και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου. Με λίγα λόγια. Κάποτε είχα μια
συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια. Πολέμαγα για να
μεγαλώσω. Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.... Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη
Μικρά Ασία. Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω. Πολέμαγα στο
Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν. Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με
το παρελθόν. Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου. Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με
τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια. Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες
πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.
Οι υπουργοί και οι μίζες. Η Ζίμενς, ο Τσουκάτος, ο Σημίτης ο Καραμάν- Αλής
.....
Οι
εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή. Είμαι μία βιασμένη
τρομοκρατημένη, με έχουν κάνει σκουπίδι. Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε
όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας δήλωσε "μην
μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα"! Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα
τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρωμιάρα απ' όλους. Είναι να τρελαίνεσαι,
είναι να παραληρείς...Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να
δω τώρα TV των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το
μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για εμένα και
ξεχνιέμαι. Αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ. Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός
να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή.
Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ εισαγγελέας. Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι
εξουθενωμένη..."
"Ελλάδα"