Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιατρικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιατρικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, υπάρχουν 10πλασιες πιθανότητες το εμβρύου να παρουσιάσει μηδενικό Apgar score, συγκριτικά με τα παιδιά που θα γεννηθούν στο Νοσοκομείο. Η βαθμολόγηση κατά Apgar αξιολογεί την κατάσταση του βρέφους κατά τη γέννησή του. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Ερμηνεία της βαθμολόγησης: 7 έως 10, καλή μέχρι τέλεια· 4 έως 6, μέτρια· μικρότερη από 4, κακή κατάσταση.  Η μελέτη περιλαμβάνει περίπου 14.000.000 γεννήσεις από τελειόμηνες κυήσεις, που έγιναν μεταξύ 2007 και 2010. Ειδικότερα για τις πρωτοτόκες γυναίκες ο κίνδυνος αυτός είναι 14πλασιος!!!
Η μελέτη αυτή, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων, βρήκε επίσης ότι τα βρέφη αυτά έχουν επίσης 4πλασιο κίνδυνο να εμφανίσουν σπασμούς και σοβαρού βαθμού νευρολογικές διαταραχές.
Οι ερευνητές αποδίδουν τους θανάτους και αυτά τα νευρολογικά προβλήματα στο γεγονός ότι όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, δεν υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα για να αντιμετωπιστούν επείγουσες καταστάσεις.
Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει παλαιότερες μελέτες που υποστήριζαν τον τοκετό στο σπίτι, όπως την Βρετανική και την Ολλανδική μελέτη. Υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη αυτή δεν είναι η μόνη που υποστηρίζει ότι ο τοκετός στο σπίτι κρύβει σοβαρότατους κινδύνους, κυρίως για την υγεία του μωρού και ότι οφείλουμε να ενημερώσουμε όλες τις εγκύους που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο πριν πάρουν την απόφαση τους.
Πηγή: www.ajog.org

Τοκετός στο σπίτι και προβλήματα στο νεογνό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, υπάρχουν 10πλασιες πιθανότητες το εμβρύου να παρουσιάσει μηδενικό Apgar score, συγκριτικά με τα παιδιά που θα γεννηθούν στο Νοσοκομείο. Η βαθμολόγηση κατά Apgar αξιολογεί την κατάσταση του βρέφους κατά τη γέννησή του. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Ερμηνεία της βαθμολόγησης: 7 έως 10, καλή μέχρι τέλεια· 4 έως 6, μέτρια· μικρότερη από 4, κακή κατάσταση.  Η μελέτη περιλαμβάνει περίπου 14.000.000 γεννήσεις από τελειόμηνες κυήσεις, που έγιναν μεταξύ 2007 και 2010. Ειδικότερα για τις πρωτοτόκες γυναίκες ο κίνδυνος αυτός είναι 14πλασιος!!!
Η μελέτη αυτή, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων, βρήκε επίσης ότι τα βρέφη αυτά έχουν επίσης 4πλασιο κίνδυνο να εμφανίσουν σπασμούς και σοβαρού βαθμού νευρολογικές διαταραχές.
Οι ερευνητές αποδίδουν τους θανάτους και αυτά τα νευρολογικά προβλήματα στο γεγονός ότι όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, δεν υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα για να αντιμετωπιστούν επείγουσες καταστάσεις.
Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει παλαιότερες μελέτες που υποστήριζαν τον τοκετό στο σπίτι, όπως την Βρετανική και την Ολλανδική μελέτη. Υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη αυτή δεν είναι η μόνη που υποστηρίζει ότι ο τοκετός στο σπίτι κρύβει σοβαρότατους κινδύνους, κυρίως για την υγεία του μωρού και ότι οφείλουμε να ενημερώσουμε όλες τις εγκύους που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο πριν πάρουν την απόφαση τους.
Πηγή: www.ajog.org

Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.

Η μητέρα και ο πατέρας «κληρονομούν» την ομοφυλοφιλία στο παιδιά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.
Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.
-«Κολλητική» η κατάθλιψη
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.
Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.
Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.
Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.
Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.

Η κατάθλιψη είναι «Μεταδοτική»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.
Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.
-«Κολλητική» η κατάθλιψη
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.
Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.
Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.
Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.
Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

Ενώ είμαι σίγουρη για την ημέρα που συνέλαβα το παιδί μου, ο γυναικολόγος έχει προσθέσει δύο εβδομάδες σε αυτήν που θεωρώ ως πιθανή ημερομηνία του τοκετού. Πώς γίνεται να ξέρει καλύτερα από μένα;
Επειδή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ποια μέρα θα γεννηθεί ένα μωρό, οι γυναικολόγοι υπολογίζουν την πιθανή ημερομηνία τοκετού με βάση ένα γενικό κανόνα ξεκινώντας από μια βέβαιη ημερομηνία, δηλαδή την πρώτη ημέρα κατά την οποία διακόπηκε ο κύκλος.
Η ημέρα της σύλληψης μπορεί να είναι γνωστή στους μέλλοντες γονείς, σχεδόν ποτέ όμως με απόλυτη ακρίβεια. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα η σύλληψη να έγινε πιο αργά από ό,τι νομίζετε ή να έγινε δεύτερη ωορρηξία σε μια ημερομηνία που εσείς δεν την θεωρήσατε «επικίνδυνη».
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν γνωρίζουμε με ακρίβεια τη στιγμή της σύλληψης, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με βεβαιότητα τους 9 μήνες. Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και η ολοκλήρωσή της δεν συμπίπτει ακριβώς με τους 9 μήνες, αλλά κυμαίνεται από 3 εβδομάδες νωρίτερα έως 2 εβδομάδες αργότερα.
Νικόλαος Λινάρδος
Γυναικολόγος.


Πώς υπολογίζεται η ημερομηνία του τοκετού;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ενώ είμαι σίγουρη για την ημέρα που συνέλαβα το παιδί μου, ο γυναικολόγος έχει προσθέσει δύο εβδομάδες σε αυτήν που θεωρώ ως πιθανή ημερομηνία του τοκετού. Πώς γίνεται να ξέρει καλύτερα από μένα;
Επειδή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ποια μέρα θα γεννηθεί ένα μωρό, οι γυναικολόγοι υπολογίζουν την πιθανή ημερομηνία τοκετού με βάση ένα γενικό κανόνα ξεκινώντας από μια βέβαιη ημερομηνία, δηλαδή την πρώτη ημέρα κατά την οποία διακόπηκε ο κύκλος.
Η ημέρα της σύλληψης μπορεί να είναι γνωστή στους μέλλοντες γονείς, σχεδόν ποτέ όμως με απόλυτη ακρίβεια. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα η σύλληψη να έγινε πιο αργά από ό,τι νομίζετε ή να έγινε δεύτερη ωορρηξία σε μια ημερομηνία που εσείς δεν την θεωρήσατε «επικίνδυνη».
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν γνωρίζουμε με ακρίβεια τη στιγμή της σύλληψης, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με βεβαιότητα τους 9 μήνες. Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και η ολοκλήρωσή της δεν συμπίπτει ακριβώς με τους 9 μήνες, αλλά κυμαίνεται από 3 εβδομάδες νωρίτερα έως 2 εβδομάδες αργότερα.
Νικόλαος Λινάρδος
Γυναικολόγος.


Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Δρ. Γεράσιμος Αρσένης
Μαιευτήρας - Ενδοσκοπικός Χειρουργός - Γυναικολόγος
Συνεργάτης & Επιμελητής του Μαιευτηρίου Μητέρα.
Η μαστίτιδα είναι μια μικροβιακή λοίμωξη της μητέρας, που οφείλεται συνήθως στο χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Δε χρειάζεται...
να θηλάζετε για να την πάθετε -σπανίως την παθαίνουν ακόμη και άνδρες- αλλά ο θηλασμός αυξάνει την πιθανότητα να την εμφανίσετε.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μαστίτιδας;
Εάν πονάτε στα κόκαλα σαν να έχετε κρυώσει, έχετε πονοκέφαλο και βάρος κατά τις κινήσεις, στη συνέχεια δείτε μια περιοχή στο στήθος που είναι κοκκινωπή και ανεβάσετε πυρετό, τότε έχετε μαστίτιδα. Μπορεί επίσης να νιώσετε πόνο στο σημείο της φλεγμονής, δηλαδή εκεί που το στήθος είναι κόκκινο. Ο πόνος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Οι περισσότερες μητέρες περιγράφουν μια αίσθηση βάρους τοπικά. Εάν πονάτε πάρα πολύ, μάλλον είχατε αρχικά φραγμένους πόρους.
Όταν έχετε μαστίτιδα, αισθάνεστε άρρωστη, σε αντίθεση με τους φραγμένους πόρους που, όταν εμφανίζονται, εσείς νιώθετε καλά. Η μαστίτιδα συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, ενώ οι φραγμένοι πόροι από πυρετό ως 38,4°C, χωρίς αίσθημα κακουχίας.
Γιατί έπαθα μαστίτιδα;
Η μαστίτιδα της γυναίκας που θηλάζει εμφανίζεται πιο συχνά τους πρώτους 4 μήνες μετά τη γέννα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Είναι πιο συχνή όταν το μωρό αραιώνει τους θηλασμούς, ειδικά τους νυχτερινούς, κάτι που γίνεται συνήθως αφού συμπληρώσει τις πρώτες 40 – 60 μέρες ζωής. Η μαστίτιδα αρχίζει επίσης όταν προσπαθήσετε να βάλετε πρόγραμμα στο θηλασμό, δώσετε συμπλήρωμα ή πιπίλα, έχετε πολύ γάλα ή πληγωμένες θηλές. Εμφανίζεται συνήθως μετά από κούραση, στρες και σε μητέρες που έχουν πληγωμένες θηλές ή φραγμένους πόρους.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε τη μαστίτιδα, έτσι ώστε να μη σας ξανασυμβεί.
Πώς να αντιμετωπίσω τη μαστίτιδα;
Ο καλύτερος τρόπος να επιταχύνετε την ανάρρωσή σας είναι κάνοντας τα εξής:
• Μείνετε ξαπλωμένη με το μωρό δίπλα σας
• H μαστίτιδα δεν κάνει το γάλα σας επικίνδυνο για το μωρό, παρόλο που ίσως αλλάζει λίγο τη γεύση του και γίνεται υφάλμυρο. Τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτή την αλλαγή. Συνεχίστε να θηλάζετε αποκλειστικά και συχνά. Βάζετε το μωρό να θηλάσει ειδικά από το πονεμένο στήθος και, αν είναι δυνατόν, με το πιγουνάκι του στραμμένο προς το πονεμένο σημείο. Για να γίνει αυτό, εάν η φλεγμονή είναι στην άνω πλευρά του στήθους, τοποθετήστε το μωρό ανάσκελα σε μια επιφάνεια όπως η αλλαξιέρα ή το τραπέζι της κουζίνας, με το κεφάλι του προς εσάς και σκύψτε από πάνω του για να θηλάσετε
• Τρώτε καλά και πίνετε πολλά υγρά, δηλαδή το λιγότερο τέσσερα λίτρα το εικοσιτετράωρο. Σε δύο το πολύ μέρες θα έχετε συνέλθει
• Οι υγρές ζεστές κομπρέσες, αν εφαρμοστούν τοπικά, είναι πολύ ανακουφιστικές για κάποιες μητέρες
• Εάν έχετε πυρετό πάνω από 38,5°C για περισσότερες από 24 ώρες, πράγμα σπάνιο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Θα σας συστήσει αντιβίωση που πρέπει να πάρετε για 10 μέρες και όχι μόνο μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να ξαναπάθετε σύντομα μαστίτιδα ή η μαστίτιδά σας να εξελιχθεί σε απόστημα
• Αρχίστε να παίρνετε λεκιθίνη από μη μεταλλαγμένη σόγια, ένα συμπλήρωμα διατροφής ακίνδυνο για το μωρό, ένα κουταλάκι πρωί βράδυ για ένα μήνα. Έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει την υποτροπή της μαστίτιδας. Για όσες φορές πάθατε μαστίτιδα σ’ αυτό το μωρό, τόσους μήνες μετά την τελευταία μαστίτιδα να παίρνετε λεκιθίνη
• Μη φοράτε συνθετικά ρούχα και εσώρουχα
• Μην κοιμάστε μπρούμυτα
• Μην αρχίσετε δίαιτα αδυνατίσματος ή σταματήστε την, αν κάνετε αυτό το διάστημα
• Όπως προαναφέρθηκε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε μαστίτιδα, για να μην ξανασυμβεί, αν είναι δυνατόν
• Εάν σταματήσετε το θηλασμό, μπορεί να πάθετε ξανά μαστίτιδα ή απόστημα στο στήθος.

Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται η μαστίτιδα;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δρ. Γεράσιμος Αρσένης
Μαιευτήρας - Ενδοσκοπικός Χειρουργός - Γυναικολόγος
Συνεργάτης & Επιμελητής του Μαιευτηρίου Μητέρα.
Η μαστίτιδα είναι μια μικροβιακή λοίμωξη της μητέρας, που οφείλεται συνήθως στο χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Δε χρειάζεται...
να θηλάζετε για να την πάθετε -σπανίως την παθαίνουν ακόμη και άνδρες- αλλά ο θηλασμός αυξάνει την πιθανότητα να την εμφανίσετε.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μαστίτιδας;
Εάν πονάτε στα κόκαλα σαν να έχετε κρυώσει, έχετε πονοκέφαλο και βάρος κατά τις κινήσεις, στη συνέχεια δείτε μια περιοχή στο στήθος που είναι κοκκινωπή και ανεβάσετε πυρετό, τότε έχετε μαστίτιδα. Μπορεί επίσης να νιώσετε πόνο στο σημείο της φλεγμονής, δηλαδή εκεί που το στήθος είναι κόκκινο. Ο πόνος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Οι περισσότερες μητέρες περιγράφουν μια αίσθηση βάρους τοπικά. Εάν πονάτε πάρα πολύ, μάλλον είχατε αρχικά φραγμένους πόρους.
Όταν έχετε μαστίτιδα, αισθάνεστε άρρωστη, σε αντίθεση με τους φραγμένους πόρους που, όταν εμφανίζονται, εσείς νιώθετε καλά. Η μαστίτιδα συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, ενώ οι φραγμένοι πόροι από πυρετό ως 38,4°C, χωρίς αίσθημα κακουχίας.
Γιατί έπαθα μαστίτιδα;
Η μαστίτιδα της γυναίκας που θηλάζει εμφανίζεται πιο συχνά τους πρώτους 4 μήνες μετά τη γέννα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Είναι πιο συχνή όταν το μωρό αραιώνει τους θηλασμούς, ειδικά τους νυχτερινούς, κάτι που γίνεται συνήθως αφού συμπληρώσει τις πρώτες 40 – 60 μέρες ζωής. Η μαστίτιδα αρχίζει επίσης όταν προσπαθήσετε να βάλετε πρόγραμμα στο θηλασμό, δώσετε συμπλήρωμα ή πιπίλα, έχετε πολύ γάλα ή πληγωμένες θηλές. Εμφανίζεται συνήθως μετά από κούραση, στρες και σε μητέρες που έχουν πληγωμένες θηλές ή φραγμένους πόρους.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε τη μαστίτιδα, έτσι ώστε να μη σας ξανασυμβεί.
Πώς να αντιμετωπίσω τη μαστίτιδα;
Ο καλύτερος τρόπος να επιταχύνετε την ανάρρωσή σας είναι κάνοντας τα εξής:
• Μείνετε ξαπλωμένη με το μωρό δίπλα σας
• H μαστίτιδα δεν κάνει το γάλα σας επικίνδυνο για το μωρό, παρόλο που ίσως αλλάζει λίγο τη γεύση του και γίνεται υφάλμυρο. Τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτή την αλλαγή. Συνεχίστε να θηλάζετε αποκλειστικά και συχνά. Βάζετε το μωρό να θηλάσει ειδικά από το πονεμένο στήθος και, αν είναι δυνατόν, με το πιγουνάκι του στραμμένο προς το πονεμένο σημείο. Για να γίνει αυτό, εάν η φλεγμονή είναι στην άνω πλευρά του στήθους, τοποθετήστε το μωρό ανάσκελα σε μια επιφάνεια όπως η αλλαξιέρα ή το τραπέζι της κουζίνας, με το κεφάλι του προς εσάς και σκύψτε από πάνω του για να θηλάσετε
• Τρώτε καλά και πίνετε πολλά υγρά, δηλαδή το λιγότερο τέσσερα λίτρα το εικοσιτετράωρο. Σε δύο το πολύ μέρες θα έχετε συνέλθει
• Οι υγρές ζεστές κομπρέσες, αν εφαρμοστούν τοπικά, είναι πολύ ανακουφιστικές για κάποιες μητέρες
• Εάν έχετε πυρετό πάνω από 38,5°C για περισσότερες από 24 ώρες, πράγμα σπάνιο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Θα σας συστήσει αντιβίωση που πρέπει να πάρετε για 10 μέρες και όχι μόνο μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να ξαναπάθετε σύντομα μαστίτιδα ή η μαστίτιδά σας να εξελιχθεί σε απόστημα
• Αρχίστε να παίρνετε λεκιθίνη από μη μεταλλαγμένη σόγια, ένα συμπλήρωμα διατροφής ακίνδυνο για το μωρό, ένα κουταλάκι πρωί βράδυ για ένα μήνα. Έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει την υποτροπή της μαστίτιδας. Για όσες φορές πάθατε μαστίτιδα σ’ αυτό το μωρό, τόσους μήνες μετά την τελευταία μαστίτιδα να παίρνετε λεκιθίνη
• Μη φοράτε συνθετικά ρούχα και εσώρουχα
• Μην κοιμάστε μπρούμυτα
• Μην αρχίσετε δίαιτα αδυνατίσματος ή σταματήστε την, αν κάνετε αυτό το διάστημα
• Όπως προαναφέρθηκε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε μαστίτιδα, για να μην ξανασυμβεί, αν είναι δυνατόν
• Εάν σταματήσετε το θηλασμό, μπορεί να πάθετε ξανά μαστίτιδα ή απόστημα στο στήθος.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019

Πρόκειται για «καμπανάκι» κινδύνου που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει, αν θέλει να προφυλάξει την καρδιά και τη ζωή του.
Σαν κεραυνός εν αιθρία… Έτσι ξέρουμε οι περισσότεροι ότι «χτυπά» το έμφραγμα. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι συχνά αυτό δεν ισχύει. Πολλοί που έπαθαν έμφραγμα αναφέρουν πως ακόμη και μέρες πριν, παρουσίασαν κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα! H καρδιά τους, δηλαδή, έστειλε προμηνύματα ώρες ή και μέρες πριν την εκδήλωση του εμφράγματος.
Πρόκειται για «καμπανάκι» κινδύνου που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει, αν θέλει να προφυλάξει την καρδιά και τη ζωή του. Yπολογίζεται ότι ένας στους επτά εμφραγματίες παρουσιάζει κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα ακόμη και επτά μέρες πριν από το έμφραγμα.
Διαβάστε λοιπόν ποια είναι τα σήματα κινδύνου της καρδιάς και τι πρέπει να κάνετε μόλις τα αντιληφθείτε.
A. Mέρες πριν το έμφραγμα: τα σήματα κινδύνου
Συνήθως οι ασθενείς περιγράφουν ενδεχόμενα πρόδρομα ενοχλήματα, όπως:
•Πλάκωμα ή σφίξιμο στο στήθος.
•Ένα «χταπόδι» που τους σφίγγει στο στήθος.
•Πόνο που «χτυπάει» στο στήθος, στην πλάτη και συνδυάζεται με μούδιασμα στο αριστερό χέρι.
•Πόνο και στις δύο ωμοπλάτες, καθώς και στα δύο χέρια.
•Πόνο στο λαιμό και μούδιασμα στο κάτω σαγόνι.
•Πόνο στο στομάχι (ψηλά, εκεί που τελειώνει το κόκαλο του στέρνου).
Πότε παρουσιάζονται
• Πάντα κατά τη διάρκεια κόπωσης, την ώρα, για παράδειγμα, που κάποιος περπατάει βιαστικά ή ανεβαίνει μια σκάλα.
•Mετά από σχετικά μεγάλη προσπάθεια, π.χ. μετά από βαριές δουλειές στο σπίτι διάρκειας 1-2 ωρών ή μετά από πολύ γρήγορο περπάτημα διάρκειας 10 λεπτών, η περίπτωση χαρακτηρίζεται ήπια.
•Kατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας μικρότερης έντασης, π.χ. όταν ανεβαίνει κάποιος δύο ορόφους με τα πόδια ή περπατάει γρήγορα για 4΄, η περίπτωση χαρακτηρίζεται μέτριου βαθμού.
•Mε την ελάχιστη προσπάθεια, π.χ. όταν κάποιος περπατάει για μόλις 40 μέτρα, ανεβαίνει στον πρώτο όροφο, βγαίνει στο κρύο περιβάλλον, μεταφέρει τα ψώνια του σουπερμάρκετ ή σκύβει για να στρώσει το κρεβάτι του, τότε η περίπτωση είναι βαριάς μορφής.
Πόσο διαρκούν
Tο κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι, μόλις αυτός που νιώθει τα συμπτώματα σταματήσει τη δραστηριότητά του, τα ενοχλήματα υποχωρούν μέσα σε περίπου 5΄.
Tι συμβαίνει στην καρδιά
Tο πιθανότερο είναι ότι κάποιο αγγείο έχει σημαντική στένωση και δεν μπορεί να τροφοδοτήσει επαρκώς με αίμα την καρδιά την ώρα της προσπάθειας.
Tι να κάνετε
Πρέπει να επισκεφτείτε το συντομότερο δυνατό έναν καρδιολόγο, ο οποίος θα σας συστήσει:
•Kαρδιογράφημα.
•Bιοχημικό έλεγχο ρουτίνας (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, σάκχαρο κλπ.) και ειδικές εξετάσεις αίματος (τροπονίνη, CPK).
•Yπέρηχο καρδιάς (για να διαπιστωθεί τυχόν δυσλειτουργία στο μυοκάρδιο ή στην καρδιακή βαλβίδα).
•Tεστ κοπώσεως, εφόσον κρίνεται απαραίτητο.
Γιατί δεν πρέπει να τα αγνοήσετε
Aς υποθέσουμε ότι κάποιος αγνοεί ένα σφίξιμο στο στήθος που παρουσιάζεται την ώρα που τρέχει να προλάβει το τρένο στο σταθμό. Δύο ή τρεις μέρες μετά, καθώς μεταφέρει τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, η ενόχληση στο στήθος παρουσιάζεται ξανά και υποχωρεί ύστερα από 5΄. Δυστυχώς, είναι πιθανό ότι την επόμενη φορά -που μπορεί να είναι ακόμη και την επόμενη μέρα- η καρδιά του δεν θα αρκεστεί σε ένα προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά θα υποστεί έμφραγμα.
Mην αγνοείτε τη δύσπνοια
H δύσπνοια που παρουσιάζεται την ώρα της προσπάθειας (π.χ. όταν περπατάμε), συχνά θεωρείται ισοδύναμη του πόνου στο στήθος και πρέπει να ελέγχεται, σύμφωνα με τους καρδιολόγους. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι η δύσπνοια αυτή διαφέρει από την αναπνευστική δυσφορία των καπνιστών κατά τη διάρκεια της κόπωσης. Aν και ο ειδικός είναι αυτός που θα κρίνει τη βαρύτητα των συμπτωμάτων, σε γενικές γραμμές η αναπνευστική δυσφορία του καπνιστή αργεί να υποχωρήσει (π.χ. μετά από 10΄), ενώ η δύσπνοια που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο υποχωρεί πιο γρήγορα (μέσα σε περίπου 5΄).
B. Ώρες πριν το έμφραγμα: το σήμα κινδύνου
Πρόκειται για τον εξαιρετικά δυνατό πόνο στο στήθος που οι ασθενείς τον περιγράφουν σαν «κάψιμο στο στήθος» ή «μαχαιριά στην καρδιά». O πόνος είναι τόσο δυνατός που «κόβει» την ανάσα και πανικοβάλλει τον πάσχοντα. Παράλληλα, ο ασθενής νιώθει ότι τον λούζει κρύος ιδρώτας.
Πότε παρουσιάζεται
H ενόχληση αυτή μπορεί να παρουσιαστεί εν ώρα ηρεμίας, μετά από ένα πλούσιο γεύμα, μια μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, μια κατάσταση πολύ έντονου στρες ή ακόμη και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να παρουσιαστεί και κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας (π.χ. περπάτημα).
Πόσο διαρκεί
Aκόμη και αν ο οξύς πόνος υποχωρήσει γρήγορα, η εφίδρωση και η ταχύπνοια μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και για τα επόμενα 10΄. Eπίσης, ο ασθενής νιώθει για αρκετή ώρα ότι «χάνεται».
Tι συμβαίνει στην καρδιά
Tο πιθανότερο είναι ότι σε κάποιο αγγείο έχει δημιουργηθεί μια σχετικά μαλακή, αθηρωματική πλάκα που είναι έτοιμη να σπάσει, φράζοντας το αγγείο. Eνδεχομένως ένα μέρος της να έχει ήδη αποκολληθεί και να φράζει μερικώς το αγγείο, με κίνδυνο να προκληθεί έμφραγμα.
Tι να κάνετε
Πρέπει να πάτε άμεσα στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ακόμη και αν ο πόνος έχει υποχωρήσει. Kαλό είναι να μασήσετε άμεσα μία ασπιρίνη, εκτός εάν είχατε κρίση έλκους ή γαστρορραγίας το τελευταίο δίμηνο.
Γιατί δεν πρέπει να τα αγνοήσετε
H καρδιά σας κινδυνεύει άμεσα για τις επόμενες 2-3 ώρες. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάπως έτσι φθάνουν πολλοί εμφραγματίες στο νοσοκομείο, οι οποίοι κατά τη λήψη του ιστορικού τους λένε χαρακτηριστικά: «Πόνεσα πάρα πολύ για μια στιγμή, αλλά μετά συνήλθα. Mετά από τρεις ώρες, όμως, με ξανάπιασε ο πόνος και ήρθα στο νοσοκομείο».
Απαντάμε στις απορίες σας
Πόσο συχνά «προειδοποιεί» η καρδιά;
Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Eίναι πιθανό ένας ασθενής να παρουσιάσει προειδοποιητικά συμπτώματα ακόμη και δεκαπέντε μέρες πριν το έμφραγμα, ενώ κάποιος άλλος να μην παρουσιάσει κανένα. Eκτιμάται ότι το 20% των ασθενών που παρουσιάζουν έμφραγμα είχαν κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα τις προηγούμενες μέρες.
Tα προειδοποιητικά συμπτώματα που αναφέρθηκαν αφορούν εξίσου τους άνδρες και τις γυναίκες;
Nαι, αν και οι γυναίκες πρέπει να είναι πιο προσεκτικές, κυρίως όταν μπαίνουν στην εμμηνόπαυση. O λόγος είναι ότι τα ενοχλήματα των γυναικών συνήθως είναι άτυπα. Ένας άνδρας π.χ. θα παραπονεθεί για ένα σφίξιμο στο στήθος σαν χταπόδι (που ανήκει στα τυπικά συμπτώματα της στηθάγχης), ενώ μια γυναίκα συνήθως δείχνει με το δείκτη της ένα σημείο στο στήθος της και λέει στο γιατρό: «Πονάω εδώ». Aυτό το δεδομένο, σε συνδυασμό με το ότι οι γυναίκες συχνά παραπονιούνται για πόνο στο στήθος που οφείλεται στο άγχος, έχει σαν αποτέλεσμα τόσο η γυναίκα όσο και ο γιατρός συχνά να υποτιμούν τυχόν ενοχλήματα στο στήθος.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να παρουσιάσουν έμφραγμα;
Oι καπνιστές, όσοι έχουν περιττά κιλά συσσωρευμένα στην κοιλιά, όσοι έχουν αυξημένη χοληστερίνη, τριγλυκερίδια ή/και σάκχαρο, καθώς και οι υπερτασικοί. Eάν παρουσιάζετε έναν ή περισσότερους από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, δεν πρέπει να αγνοήσετε οποιονδήποτε πόνο στο στήθος. Ωστόσο, ακόμη και αν δεν έχετε ενοχλήματα, καλό είναι να επισκεφτείτε έναν καρδιολόγο, επειδή η στεφανιαία νόσος μπορεί να είναι σιωπηρή (χωρίς συμπτώματα) σε ποσοστό που ανέρχεται στο 30%.
ΠΗΓΗ: www.vita.gr

Τα σημάδια που προειδοποιούν για το έμφραγμα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Πρόκειται για «καμπανάκι» κινδύνου που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει, αν θέλει να προφυλάξει την καρδιά και τη ζωή του.
Σαν κεραυνός εν αιθρία… Έτσι ξέρουμε οι περισσότεροι ότι «χτυπά» το έμφραγμα. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι συχνά αυτό δεν ισχύει. Πολλοί που έπαθαν έμφραγμα αναφέρουν πως ακόμη και μέρες πριν, παρουσίασαν κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα! H καρδιά τους, δηλαδή, έστειλε προμηνύματα ώρες ή και μέρες πριν την εκδήλωση του εμφράγματος.
Πρόκειται για «καμπανάκι» κινδύνου που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει, αν θέλει να προφυλάξει την καρδιά και τη ζωή του. Yπολογίζεται ότι ένας στους επτά εμφραγματίες παρουσιάζει κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα ακόμη και επτά μέρες πριν από το έμφραγμα.
Διαβάστε λοιπόν ποια είναι τα σήματα κινδύνου της καρδιάς και τι πρέπει να κάνετε μόλις τα αντιληφθείτε.
A. Mέρες πριν το έμφραγμα: τα σήματα κινδύνου
Συνήθως οι ασθενείς περιγράφουν ενδεχόμενα πρόδρομα ενοχλήματα, όπως:
•Πλάκωμα ή σφίξιμο στο στήθος.
•Ένα «χταπόδι» που τους σφίγγει στο στήθος.
•Πόνο που «χτυπάει» στο στήθος, στην πλάτη και συνδυάζεται με μούδιασμα στο αριστερό χέρι.
•Πόνο και στις δύο ωμοπλάτες, καθώς και στα δύο χέρια.
•Πόνο στο λαιμό και μούδιασμα στο κάτω σαγόνι.
•Πόνο στο στομάχι (ψηλά, εκεί που τελειώνει το κόκαλο του στέρνου).
Πότε παρουσιάζονται
• Πάντα κατά τη διάρκεια κόπωσης, την ώρα, για παράδειγμα, που κάποιος περπατάει βιαστικά ή ανεβαίνει μια σκάλα.
•Mετά από σχετικά μεγάλη προσπάθεια, π.χ. μετά από βαριές δουλειές στο σπίτι διάρκειας 1-2 ωρών ή μετά από πολύ γρήγορο περπάτημα διάρκειας 10 λεπτών, η περίπτωση χαρακτηρίζεται ήπια.
•Kατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας μικρότερης έντασης, π.χ. όταν ανεβαίνει κάποιος δύο ορόφους με τα πόδια ή περπατάει γρήγορα για 4΄, η περίπτωση χαρακτηρίζεται μέτριου βαθμού.
•Mε την ελάχιστη προσπάθεια, π.χ. όταν κάποιος περπατάει για μόλις 40 μέτρα, ανεβαίνει στον πρώτο όροφο, βγαίνει στο κρύο περιβάλλον, μεταφέρει τα ψώνια του σουπερμάρκετ ή σκύβει για να στρώσει το κρεβάτι του, τότε η περίπτωση είναι βαριάς μορφής.
Πόσο διαρκούν
Tο κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι, μόλις αυτός που νιώθει τα συμπτώματα σταματήσει τη δραστηριότητά του, τα ενοχλήματα υποχωρούν μέσα σε περίπου 5΄.
Tι συμβαίνει στην καρδιά
Tο πιθανότερο είναι ότι κάποιο αγγείο έχει σημαντική στένωση και δεν μπορεί να τροφοδοτήσει επαρκώς με αίμα την καρδιά την ώρα της προσπάθειας.
Tι να κάνετε
Πρέπει να επισκεφτείτε το συντομότερο δυνατό έναν καρδιολόγο, ο οποίος θα σας συστήσει:
•Kαρδιογράφημα.
•Bιοχημικό έλεγχο ρουτίνας (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, σάκχαρο κλπ.) και ειδικές εξετάσεις αίματος (τροπονίνη, CPK).
•Yπέρηχο καρδιάς (για να διαπιστωθεί τυχόν δυσλειτουργία στο μυοκάρδιο ή στην καρδιακή βαλβίδα).
•Tεστ κοπώσεως, εφόσον κρίνεται απαραίτητο.
Γιατί δεν πρέπει να τα αγνοήσετε
Aς υποθέσουμε ότι κάποιος αγνοεί ένα σφίξιμο στο στήθος που παρουσιάζεται την ώρα που τρέχει να προλάβει το τρένο στο σταθμό. Δύο ή τρεις μέρες μετά, καθώς μεταφέρει τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, η ενόχληση στο στήθος παρουσιάζεται ξανά και υποχωρεί ύστερα από 5΄. Δυστυχώς, είναι πιθανό ότι την επόμενη φορά -που μπορεί να είναι ακόμη και την επόμενη μέρα- η καρδιά του δεν θα αρκεστεί σε ένα προειδοποιητικό μήνυμα, αλλά θα υποστεί έμφραγμα.
Mην αγνοείτε τη δύσπνοια
H δύσπνοια που παρουσιάζεται την ώρα της προσπάθειας (π.χ. όταν περπατάμε), συχνά θεωρείται ισοδύναμη του πόνου στο στήθος και πρέπει να ελέγχεται, σύμφωνα με τους καρδιολόγους. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι η δύσπνοια αυτή διαφέρει από την αναπνευστική δυσφορία των καπνιστών κατά τη διάρκεια της κόπωσης. Aν και ο ειδικός είναι αυτός που θα κρίνει τη βαρύτητα των συμπτωμάτων, σε γενικές γραμμές η αναπνευστική δυσφορία του καπνιστή αργεί να υποχωρήσει (π.χ. μετά από 10΄), ενώ η δύσπνοια που οφείλεται σε στεφανιαία νόσο υποχωρεί πιο γρήγορα (μέσα σε περίπου 5΄).
B. Ώρες πριν το έμφραγμα: το σήμα κινδύνου
Πρόκειται για τον εξαιρετικά δυνατό πόνο στο στήθος που οι ασθενείς τον περιγράφουν σαν «κάψιμο στο στήθος» ή «μαχαιριά στην καρδιά». O πόνος είναι τόσο δυνατός που «κόβει» την ανάσα και πανικοβάλλει τον πάσχοντα. Παράλληλα, ο ασθενής νιώθει ότι τον λούζει κρύος ιδρώτας.
Πότε παρουσιάζεται
H ενόχληση αυτή μπορεί να παρουσιαστεί εν ώρα ηρεμίας, μετά από ένα πλούσιο γεύμα, μια μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, μια κατάσταση πολύ έντονου στρες ή ακόμη και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να παρουσιαστεί και κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας (π.χ. περπάτημα).
Πόσο διαρκεί
Aκόμη και αν ο οξύς πόνος υποχωρήσει γρήγορα, η εφίδρωση και η ταχύπνοια μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και για τα επόμενα 10΄. Eπίσης, ο ασθενής νιώθει για αρκετή ώρα ότι «χάνεται».
Tι συμβαίνει στην καρδιά
Tο πιθανότερο είναι ότι σε κάποιο αγγείο έχει δημιουργηθεί μια σχετικά μαλακή, αθηρωματική πλάκα που είναι έτοιμη να σπάσει, φράζοντας το αγγείο. Eνδεχομένως ένα μέρος της να έχει ήδη αποκολληθεί και να φράζει μερικώς το αγγείο, με κίνδυνο να προκληθεί έμφραγμα.
Tι να κάνετε
Πρέπει να πάτε άμεσα στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ακόμη και αν ο πόνος έχει υποχωρήσει. Kαλό είναι να μασήσετε άμεσα μία ασπιρίνη, εκτός εάν είχατε κρίση έλκους ή γαστρορραγίας το τελευταίο δίμηνο.
Γιατί δεν πρέπει να τα αγνοήσετε
H καρδιά σας κινδυνεύει άμεσα για τις επόμενες 2-3 ώρες. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάπως έτσι φθάνουν πολλοί εμφραγματίες στο νοσοκομείο, οι οποίοι κατά τη λήψη του ιστορικού τους λένε χαρακτηριστικά: «Πόνεσα πάρα πολύ για μια στιγμή, αλλά μετά συνήλθα. Mετά από τρεις ώρες, όμως, με ξανάπιασε ο πόνος και ήρθα στο νοσοκομείο».
Απαντάμε στις απορίες σας
Πόσο συχνά «προειδοποιεί» η καρδιά;
Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Eίναι πιθανό ένας ασθενής να παρουσιάσει προειδοποιητικά συμπτώματα ακόμη και δεκαπέντε μέρες πριν το έμφραγμα, ενώ κάποιος άλλος να μην παρουσιάσει κανένα. Eκτιμάται ότι το 20% των ασθενών που παρουσιάζουν έμφραγμα είχαν κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα τις προηγούμενες μέρες.
Tα προειδοποιητικά συμπτώματα που αναφέρθηκαν αφορούν εξίσου τους άνδρες και τις γυναίκες;
Nαι, αν και οι γυναίκες πρέπει να είναι πιο προσεκτικές, κυρίως όταν μπαίνουν στην εμμηνόπαυση. O λόγος είναι ότι τα ενοχλήματα των γυναικών συνήθως είναι άτυπα. Ένας άνδρας π.χ. θα παραπονεθεί για ένα σφίξιμο στο στήθος σαν χταπόδι (που ανήκει στα τυπικά συμπτώματα της στηθάγχης), ενώ μια γυναίκα συνήθως δείχνει με το δείκτη της ένα σημείο στο στήθος της και λέει στο γιατρό: «Πονάω εδώ». Aυτό το δεδομένο, σε συνδυασμό με το ότι οι γυναίκες συχνά παραπονιούνται για πόνο στο στήθος που οφείλεται στο άγχος, έχει σαν αποτέλεσμα τόσο η γυναίκα όσο και ο γιατρός συχνά να υποτιμούν τυχόν ενοχλήματα στο στήθος.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να παρουσιάσουν έμφραγμα;
Oι καπνιστές, όσοι έχουν περιττά κιλά συσσωρευμένα στην κοιλιά, όσοι έχουν αυξημένη χοληστερίνη, τριγλυκερίδια ή/και σάκχαρο, καθώς και οι υπερτασικοί. Eάν παρουσιάζετε έναν ή περισσότερους από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, δεν πρέπει να αγνοήσετε οποιονδήποτε πόνο στο στήθος. Ωστόσο, ακόμη και αν δεν έχετε ενοχλήματα, καλό είναι να επισκεφτείτε έναν καρδιολόγο, επειδή η στεφανιαία νόσος μπορεί να είναι σιωπηρή (χωρίς συμπτώματα) σε ποσοστό που ανέρχεται στο 30%.
ΠΗΓΗ: www.vita.gr

Ορισμένες αλλαγές στη διατροφή σας ίσως αρκούν για να μειώσετε σημαντικά τα συμπτώματα.
Όσες γυναίκες διαμαρτύρονται για το βάσανο της περιόδου, ίσως βρεθούν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη όταν οι μηνιαίες επισκέψεις της σταματήσουν. Η εμμηνόπαυση, αν και απολύτως φυσιολογικό στάδιο στη ζωή μιας γυναίκας, συνοδεύεται από πολλά και ενοχλητικά συμπτώματα. Ανάμεσα σε αυτά ανήκουν οι εξάψεις, η νυχτερινή εφίδρωση, η κυκλοθυμία, ο εκνευρισμός και η κούραση. Ταυτόχρονα, σε αυτή την εποχή πολλές γυναίκες εμφανίζουν απότομη αύξηση βάρους και οστεοπόρωση, ενώ αυξάνεται ο κίνδυνος που διατρέχουν για καρδιαγγειακά νοσήματα και διαβήτη. Αν και είναι απίθανο να αποφύγετε εντελώς τη δυσφορία, υπάρχουν αρκετοί φυσικοί τρόποι για να αισθανθείτε κάπως καλύτερα.
Ασβέστιο και βιταμίνη D
Οι ορμονικές αλλαγές της εμμηνόπαυσης κάνουν τα οστά πιο αδύναμα. Για να μειώσετε τον κίνδυνο οστεοπόρωσης, είναι σημαντικό να καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη D. Ασβέστιο θα βρείτε στα γαλακτοκομικά, τη λαχανίδα, το σπανάκι, τα φασόλια και τις σαρδέλες. Τα λιπαρά ψάρια, τα αβγά αλλά και η επαρκής έκθεση στον ήλιο θα προσφέρουν στον οργανισμό σας τη βιταμίνη D που χρειάζεται.
Σταθερό βάρος
Η ηλικία, ο τρόπος ζωής, η γενετική προδιάθεση και οι ορμονικές αλλαγές οδηγούν στην αύξηση του βάρους πολλών γυναικών σε αυτή την περίοδο της ζωής τους. Μάλιστα, ακόμη και αν ως τώρα είχατε μεσογειακή σιλουέτα, είναι πιθανό τα επιπλέον κιλά να αρχίσουν να αποθηκεύονται στην περιοχή της μέσης σας. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσετε καρδιοπάθεια ή σακχαρώδη διαβήτη, αλλά και συμπτώματα όπως η νυχτερινή εφίδρωση και οι εξάψεις.
Φρούτα και λαχανικά
Οι φυτικές ίνες και οι χαμηλές θερμίδες τους θα σας κάνουν να αισθανθείτε χορτάτη χωρίς να αυξήσουν το βάρος σας. Ταυτόχρονα, θα σας θωρακίσουν απέναντι στην καρδιοπάθεια και την απώλεια μάζας των οστών.
Κακές τροφές
Ορισμένα τρόφιμα και ροφήματα, όπως τα γλυκά, τα πικάντικα φαγητά, το αλκοόλ και η καφεΐνη, ενδέχεται να πυροδοτούν τη νυχτερινή εφίδρωση, την κυκλοθυμία και τις εξάψεις. Κρατήστε ένα ημερολόγιο συμπτωμάτων και ελέγξτε αν το περιεχόμενο του πιάτου ή του ποτηριού σας χειροτερεύει την κατάσταση. Αν διαπιστώσετε πως κάποια τροφή σας επηρεάζει, περιορίστε την ή αποφύγετέ τη τελείως μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου.
Ενυδάτωση
Η μείωση των επιπέδων οιστρογόνων ίσως ευθύνεται που αισθάνεστε διαρκώς ξηροστομία. Οχτώ με δώδεκα ποτήρια νερό την ημέρα θα σας βοηθήσουν να το ξεπεράσετε, ενώ θα μειώσουν και το πρήξιμο που προκαλούν στο σώμα σας οι ορμονικές αλλαγές. Ταυτόχρονα, θα ενισχύσουν και την προσπάθειά σας να διατηρήσετε σταθερό βάρος, αυξάνοντας το αίσθημα κορεσμού.
Πρωτεΐνες
Όσο μεγαλώνουμε, τόσο μειώνεται η μυϊκή μάζα μας. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνες μπορεί να επιβραδύνει αυτή τη διαδικασία. Ταυτόχρονα, και αυτές οι τροφές έχουν την ιδιότητα να μας κάνουν να αισθανόμαστε χορτάτες, ενώ επιταχύνουν την καύση των θερμίδων. Για να είστε σίγουρη ότι λαμβάνετε αρκετές πρωτεΐνες, εντάξτε στη διατροφή σας κρέας, ψάρια, αβγά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και γαλακτοκομικά.
Συμπληρώματα
Αν οι παραπάνω συμβουλές δεν βελτιώσουν αισθητά την κατάσταση, ίσως χρειαστείτε ορισμένα συμπληρώματα διατροφής. Φυσικά, εκείνος που θα κρίνει αν και ποια θα πάρετε, είναι ο γιατρός σας και μόνο εκείνος!
ΠΗΓΗ: www.vita.gr

Πώς θα ανακουφιστείτε από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Ορισμένες αλλαγές στη διατροφή σας ίσως αρκούν για να μειώσετε σημαντικά τα συμπτώματα.
Όσες γυναίκες διαμαρτύρονται για το βάσανο της περιόδου, ίσως βρεθούν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη όταν οι μηνιαίες επισκέψεις της σταματήσουν. Η εμμηνόπαυση, αν και απολύτως φυσιολογικό στάδιο στη ζωή μιας γυναίκας, συνοδεύεται από πολλά και ενοχλητικά συμπτώματα. Ανάμεσα σε αυτά ανήκουν οι εξάψεις, η νυχτερινή εφίδρωση, η κυκλοθυμία, ο εκνευρισμός και η κούραση. Ταυτόχρονα, σε αυτή την εποχή πολλές γυναίκες εμφανίζουν απότομη αύξηση βάρους και οστεοπόρωση, ενώ αυξάνεται ο κίνδυνος που διατρέχουν για καρδιαγγειακά νοσήματα και διαβήτη. Αν και είναι απίθανο να αποφύγετε εντελώς τη δυσφορία, υπάρχουν αρκετοί φυσικοί τρόποι για να αισθανθείτε κάπως καλύτερα.
Ασβέστιο και βιταμίνη D
Οι ορμονικές αλλαγές της εμμηνόπαυσης κάνουν τα οστά πιο αδύναμα. Για να μειώσετε τον κίνδυνο οστεοπόρωσης, είναι σημαντικό να καταναλώνετε τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη D. Ασβέστιο θα βρείτε στα γαλακτοκομικά, τη λαχανίδα, το σπανάκι, τα φασόλια και τις σαρδέλες. Τα λιπαρά ψάρια, τα αβγά αλλά και η επαρκής έκθεση στον ήλιο θα προσφέρουν στον οργανισμό σας τη βιταμίνη D που χρειάζεται.
Σταθερό βάρος
Η ηλικία, ο τρόπος ζωής, η γενετική προδιάθεση και οι ορμονικές αλλαγές οδηγούν στην αύξηση του βάρους πολλών γυναικών σε αυτή την περίοδο της ζωής τους. Μάλιστα, ακόμη και αν ως τώρα είχατε μεσογειακή σιλουέτα, είναι πιθανό τα επιπλέον κιλά να αρχίσουν να αποθηκεύονται στην περιοχή της μέσης σας. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσετε καρδιοπάθεια ή σακχαρώδη διαβήτη, αλλά και συμπτώματα όπως η νυχτερινή εφίδρωση και οι εξάψεις.
Φρούτα και λαχανικά
Οι φυτικές ίνες και οι χαμηλές θερμίδες τους θα σας κάνουν να αισθανθείτε χορτάτη χωρίς να αυξήσουν το βάρος σας. Ταυτόχρονα, θα σας θωρακίσουν απέναντι στην καρδιοπάθεια και την απώλεια μάζας των οστών.
Κακές τροφές
Ορισμένα τρόφιμα και ροφήματα, όπως τα γλυκά, τα πικάντικα φαγητά, το αλκοόλ και η καφεΐνη, ενδέχεται να πυροδοτούν τη νυχτερινή εφίδρωση, την κυκλοθυμία και τις εξάψεις. Κρατήστε ένα ημερολόγιο συμπτωμάτων και ελέγξτε αν το περιεχόμενο του πιάτου ή του ποτηριού σας χειροτερεύει την κατάσταση. Αν διαπιστώσετε πως κάποια τροφή σας επηρεάζει, περιορίστε την ή αποφύγετέ τη τελείως μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου.
Ενυδάτωση
Η μείωση των επιπέδων οιστρογόνων ίσως ευθύνεται που αισθάνεστε διαρκώς ξηροστομία. Οχτώ με δώδεκα ποτήρια νερό την ημέρα θα σας βοηθήσουν να το ξεπεράσετε, ενώ θα μειώσουν και το πρήξιμο που προκαλούν στο σώμα σας οι ορμονικές αλλαγές. Ταυτόχρονα, θα ενισχύσουν και την προσπάθειά σας να διατηρήσετε σταθερό βάρος, αυξάνοντας το αίσθημα κορεσμού.
Πρωτεΐνες
Όσο μεγαλώνουμε, τόσο μειώνεται η μυϊκή μάζα μας. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνες μπορεί να επιβραδύνει αυτή τη διαδικασία. Ταυτόχρονα, και αυτές οι τροφές έχουν την ιδιότητα να μας κάνουν να αισθανόμαστε χορτάτες, ενώ επιταχύνουν την καύση των θερμίδων. Για να είστε σίγουρη ότι λαμβάνετε αρκετές πρωτεΐνες, εντάξτε στη διατροφή σας κρέας, ψάρια, αβγά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και γαλακτοκομικά.
Συμπληρώματα
Αν οι παραπάνω συμβουλές δεν βελτιώσουν αισθητά την κατάσταση, ίσως χρειαστείτε ορισμένα συμπληρώματα διατροφής. Φυσικά, εκείνος που θα κρίνει αν και ποια θα πάρετε, είναι ο γιατρός σας και μόνο εκείνος!
ΠΗΓΗ: www.vita.gr

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Το Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας ενδιαφέρεται για την πρόσληψη επικουρικού ιατρού προκειμένου να καλύψει άμεσες και επιτακτικές ανάγκες του στην ειδικότητα της καρδιολογίας.
Η σύμβαση που θα συναφθεί Θα είναι τριετούς διάρκειας.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το τμήμα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού του γενικού νοσοκομείου Φλώρινας στο τηλ. 2385350264.

Ο Διοικητής
Χρήστος Παπούλκας

Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πρόσληψη επικουρικού ιατρού (καρδιολόγου) στο Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Το Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας ενδιαφέρεται για την πρόσληψη επικουρικού ιατρού προκειμένου να καλύψει άμεσες και επιτακτικές ανάγκες του στην ειδικότητα της καρδιολογίας.
Η σύμβαση που θα συναφθεί Θα είναι τριετούς διάρκειας.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το τμήμα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού του γενικού νοσοκομείου Φλώρινας στο τηλ. 2385350264.

Ο Διοικητής
Χρήστος Παπούλκας

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019

Διεθνής πιστοποίηση μετά την επιβεβαίωση ότι το συμπλήρωμα έχει θαυμαστά αποτελέσματα.
Ήδη εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, ερευνητές είχαν διαπιστώσει ότι τα φουντούκια θα μπορούσε να αποτελέσουν πηγή για την παρασκευή της ταξόλης που καταπολεμά τον καρκίνο, καθώς περιέχουν το δραστικό συστατικό πακλιταξέλη..
η οποία χρησιμοποιείται στην θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών. Σχετικό δημοσίευμα με τίτλο «Nuts source for cancer drug» είχε κάνει το BBC.
Ως τώρα, η πηγή αυτής της πολύτιμης χημικής ουσίας ήταν ο φλοιός από το «πουρνάρι του Ειρηνικού», το οποίο όμως αναπτύσσεται εξαιρετικά αργά με αποτέλεσμα η παραγωγή να είναι μικρή. Για την προμήθεια της ταξόλης επιστρατεύθηκε μια ημισυνθετική μέθοδος επεξεργασίας των φύλλων ενός άλλου είδους πουρναριού, που κι αυτή δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτική.
Η Ελληνίδα γιατρός Τατιάνα Μάλιαγκα ήταν αυτή που έδωσε λύση στο πρόβλημα. Κατάφερε να δημιουργήσει από τη φουντουκιά ένα βιολογικό συμπλήρωμα διατροφής με δραστικό συστατικό την ταξόλη και να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικό στην θεραπεία του επιφανειακού και διηθητικού καρκίνου της ουροδόχου κύστης! Μάλιστα, εξασφάλισε διεθνή πιστοποίηση για την παγκόσμια πατέντα της, μετά την επίσημη επιβεβαίωση ότι έχει θαυμαστά αποτελέσματα.
«Το σκεύασμα ρίχνει τους καρκινικούς δείκτες και δεν υπάρχει επανέκφυση θηλωμάτων στην ουροδόχο κύστη. Αυτό φαίνεται στις κυστεοσκοπήσεις και τις κυτταρολογικές αναλύσεις ούρων. Ο τρόπος δράσης της ουσίας συνίσταται στην υπερβολική σταθεροποίηση των μικροσωλινίσκων που προκαλούν τη διαίρεση και τον γρήγορο πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται μια τελείως φυσική μέθοδος από εκχυλίσματα του φυτού “CorylusAvellana -TaxolTaxanes”…», λέει η κυρία Μάλιαγκα στο protothema.gr.
Το συμπλήρωμα βράζεται σε νερό και αποδίδει ένα ρόφημα που ο χρήστης λαμβάνει καθημερινά σε δόσεις ενός ποτηριού του κρασιού.
Το μόνο πρόβλημα είναι η… παραγωγή φουντουκιών που είναι ελλειμματική στην Ελλάδα, καθώς το 72% της εγχώριας ζήτησης καλύπτεται με εισαγωγές από Ιταλία και Ισπανία, αλλά και από τρίτες χώρες όπως η Τουρκία και η Κίνα!
Το κόστος της καλλιέργειας αγγίζει τα 600 ευρώ ανά στρέμμα και απαιτούνται τρία χρόνια για να δώσει καρπούς το κάθε δέντρο, με αποτέλεσμα δύσκολα να επενδύουν σε αυτού του είδους την καλλιέργεια οι Έλληνες αγρότες οι οποίοι ακόμη δεν γνωρίζουν την χρησιμότητα του φουντουκιού.
Από mikroskopio, μέσω prototupo.gr, kozanara.gr


Εγκρίθηκε ελληνικό φάρμακο κατά του καρκίνου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Διεθνής πιστοποίηση μετά την επιβεβαίωση ότι το συμπλήρωμα έχει θαυμαστά αποτελέσματα.
Ήδη εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, ερευνητές είχαν διαπιστώσει ότι τα φουντούκια θα μπορούσε να αποτελέσουν πηγή για την παρασκευή της ταξόλης που καταπολεμά τον καρκίνο, καθώς περιέχουν το δραστικό συστατικό πακλιταξέλη..
η οποία χρησιμοποιείται στην θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών. Σχετικό δημοσίευμα με τίτλο «Nuts source for cancer drug» είχε κάνει το BBC.
Ως τώρα, η πηγή αυτής της πολύτιμης χημικής ουσίας ήταν ο φλοιός από το «πουρνάρι του Ειρηνικού», το οποίο όμως αναπτύσσεται εξαιρετικά αργά με αποτέλεσμα η παραγωγή να είναι μικρή. Για την προμήθεια της ταξόλης επιστρατεύθηκε μια ημισυνθετική μέθοδος επεξεργασίας των φύλλων ενός άλλου είδους πουρναριού, που κι αυτή δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτική.
Η Ελληνίδα γιατρός Τατιάνα Μάλιαγκα ήταν αυτή που έδωσε λύση στο πρόβλημα. Κατάφερε να δημιουργήσει από τη φουντουκιά ένα βιολογικό συμπλήρωμα διατροφής με δραστικό συστατικό την ταξόλη και να αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικό στην θεραπεία του επιφανειακού και διηθητικού καρκίνου της ουροδόχου κύστης! Μάλιστα, εξασφάλισε διεθνή πιστοποίηση για την παγκόσμια πατέντα της, μετά την επίσημη επιβεβαίωση ότι έχει θαυμαστά αποτελέσματα.
«Το σκεύασμα ρίχνει τους καρκινικούς δείκτες και δεν υπάρχει επανέκφυση θηλωμάτων στην ουροδόχο κύστη. Αυτό φαίνεται στις κυστεοσκοπήσεις και τις κυτταρολογικές αναλύσεις ούρων. Ο τρόπος δράσης της ουσίας συνίσταται στην υπερβολική σταθεροποίηση των μικροσωλινίσκων που προκαλούν τη διαίρεση και τον γρήγορο πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται μια τελείως φυσική μέθοδος από εκχυλίσματα του φυτού “CorylusAvellana -TaxolTaxanes”…», λέει η κυρία Μάλιαγκα στο protothema.gr.
Το συμπλήρωμα βράζεται σε νερό και αποδίδει ένα ρόφημα που ο χρήστης λαμβάνει καθημερινά σε δόσεις ενός ποτηριού του κρασιού.
Το μόνο πρόβλημα είναι η… παραγωγή φουντουκιών που είναι ελλειμματική στην Ελλάδα, καθώς το 72% της εγχώριας ζήτησης καλύπτεται με εισαγωγές από Ιταλία και Ισπανία, αλλά και από τρίτες χώρες όπως η Τουρκία και η Κίνα!
Το κόστος της καλλιέργειας αγγίζει τα 600 ευρώ ανά στρέμμα και απαιτούνται τρία χρόνια για να δώσει καρπούς το κάθε δέντρο, με αποτέλεσμα δύσκολα να επενδύουν σε αυτού του είδους την καλλιέργεια οι Έλληνες αγρότες οι οποίοι ακόμη δεν γνωρίζουν την χρησιμότητα του φουντουκιού.
Από mikroskopio, μέσω prototupo.gr, kozanara.gr


Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

Λίγα πράγματα φοβίζουν τους άνδρες περισσότερο από την τριχόπτωση. Δεν αποκλείεται όμως στο κοντινό μέλλον η αντιμετώπιση της φαλάκρας να γίνεται πολύ απλά φορώντας ένα «καπέλο», χάρη σε μια μη επεμβατική χαμηλού κόστους τεχνολογίας ενεργοποίησης του θύλακα της τρίχας που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison.
«Πιστεύω ότι αυτή θα είναι μια πολύ πρακτική λύση στην αναγέννηση της τρίχας» δήλωσε ο Xudong Wang, καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης των Υλικών του  Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison και κύριος ερευνητής της νέας αυτής μεθόδου που δημοσιεύθηκε στην ACS Nano.
Η μέθοδος βασίζεται σε συσκευές που συλλέγουν ενέργεια από την καθημερινή κίνηση του σώματος. Η τεχνολογία ανάπτυξης της τρίχας ενεργοποιεί την επιδερμίδα με ήπιες χαμηλής συχνότητας ηλεκτρικές δονήσεις που ενεργοποιούν τα λανθάνοντα τριχοθυλάκια.
Οι συσκευές αυτές ενεργοποιούν εκ νέου τα τριχοθυλάκια που βρίσκονται σε λανθάνουσα φάση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να φανούν χρήσιμες ως μέσο πρόληψης της τριχόπτωσης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην αρχική φάση της τριχόπτωσης, αλλά δεν μπορούν να δώσουν λύση σε κάποιον που έχει υπάρχει καραφλός επί πολλά χρόνια.
Οι συσκευές ενεργοποιούνται από την κίνηση του ατόμου που τις φορά, δεν απαιτούν μπαταρίες ή σύνθετα ηλεκτρονικά. Για την ακρίβεια είναι τόσο μικρές και διακριτικές που μπορούν να φορεθούν κάτω από ένα καπέλο.
Ο καθηγητής Wang θεωρείται ειδικός στον σχεδιασμό και την κατασκευή συσκευών συλλογής ενέργειας. Έχει δημιουργήσει πρωτοπόρους ηλεκτρικούς επιδέσμους που ενεργοποιούν την επούλωση της πληγής και ένα εμφύτευμα αδυνατίσματος που χρησιμοποιεί ήπια ηλεκτρική ενέργεια που δημιουργεί ψευδές αίσθημα κορεσμού στο στομάχι.
Η τεχνολογία τριχοφυΐας βασίζεται σε παρόμοια λογική. Μικρές συσκευές – νανογεννήτριες – συλλέγουν παθητικά ενέργεια από τις καθημερινές κινήσεις και στη συνέχεια μεταδίδουν χαμηλής συχνότητας ώσεις ηλεκτρισμού στην επιδερμίδα. Αυτή η ήπια ηλεκτρική διέγερση ενεργοποιεί τους θύλακες της τρίχας που βρίσκονται σε ύπνωση.
Η μέθοδος αυτή είναι τόσο ήπια που δεν προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες συγκριτικά με τη φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της τριχόπτωση που μπορεί να έχει παρενέργειες όπως ανησυχία, κατάθλιψη και σεξουαλική δυσλειτουργία.
Προς το παρόν η συσκευή δοκιμάστηκε σε φαλακρά ποντίκια και ενεργοποίησε την τριχοφυία εξίσου αποτελεσματικά με δυο διαφορετικά συστατικά της χορηγούμενης για την τριχόπτωση φαρμακευτικής αγωγής.
Οι ερευνητές προσδοκούν ότι σύντομα θα δοκιμάσουν την συσκευή σε ανθρώπους.
Από ygeiamou.gr, μέσω topontiki.gr

Τριχόπτωση: Η μη φαρμακευτική λύση που λύνει το πρόβλημα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Λίγα πράγματα φοβίζουν τους άνδρες περισσότερο από την τριχόπτωση. Δεν αποκλείεται όμως στο κοντινό μέλλον η αντιμετώπιση της φαλάκρας να γίνεται πολύ απλά φορώντας ένα «καπέλο», χάρη σε μια μη επεμβατική χαμηλού κόστους τεχνολογίας ενεργοποίησης του θύλακα της τρίχας που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison.
«Πιστεύω ότι αυτή θα είναι μια πολύ πρακτική λύση στην αναγέννηση της τρίχας» δήλωσε ο Xudong Wang, καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης των Υλικών του  Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison και κύριος ερευνητής της νέας αυτής μεθόδου που δημοσιεύθηκε στην ACS Nano.
Η μέθοδος βασίζεται σε συσκευές που συλλέγουν ενέργεια από την καθημερινή κίνηση του σώματος. Η τεχνολογία ανάπτυξης της τρίχας ενεργοποιεί την επιδερμίδα με ήπιες χαμηλής συχνότητας ηλεκτρικές δονήσεις που ενεργοποιούν τα λανθάνοντα τριχοθυλάκια.
Οι συσκευές αυτές ενεργοποιούν εκ νέου τα τριχοθυλάκια που βρίσκονται σε λανθάνουσα φάση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να φανούν χρήσιμες ως μέσο πρόληψης της τριχόπτωσης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην αρχική φάση της τριχόπτωσης, αλλά δεν μπορούν να δώσουν λύση σε κάποιον που έχει υπάρχει καραφλός επί πολλά χρόνια.
Οι συσκευές ενεργοποιούνται από την κίνηση του ατόμου που τις φορά, δεν απαιτούν μπαταρίες ή σύνθετα ηλεκτρονικά. Για την ακρίβεια είναι τόσο μικρές και διακριτικές που μπορούν να φορεθούν κάτω από ένα καπέλο.
Ο καθηγητής Wang θεωρείται ειδικός στον σχεδιασμό και την κατασκευή συσκευών συλλογής ενέργειας. Έχει δημιουργήσει πρωτοπόρους ηλεκτρικούς επιδέσμους που ενεργοποιούν την επούλωση της πληγής και ένα εμφύτευμα αδυνατίσματος που χρησιμοποιεί ήπια ηλεκτρική ενέργεια που δημιουργεί ψευδές αίσθημα κορεσμού στο στομάχι.
Η τεχνολογία τριχοφυΐας βασίζεται σε παρόμοια λογική. Μικρές συσκευές – νανογεννήτριες – συλλέγουν παθητικά ενέργεια από τις καθημερινές κινήσεις και στη συνέχεια μεταδίδουν χαμηλής συχνότητας ώσεις ηλεκτρισμού στην επιδερμίδα. Αυτή η ήπια ηλεκτρική διέγερση ενεργοποιεί τους θύλακες της τρίχας που βρίσκονται σε ύπνωση.
Η μέθοδος αυτή είναι τόσο ήπια που δεν προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες συγκριτικά με τη φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της τριχόπτωση που μπορεί να έχει παρενέργειες όπως ανησυχία, κατάθλιψη και σεξουαλική δυσλειτουργία.
Προς το παρόν η συσκευή δοκιμάστηκε σε φαλακρά ποντίκια και ενεργοποίησε την τριχοφυία εξίσου αποτελεσματικά με δυο διαφορετικά συστατικά της χορηγούμενης για την τριχόπτωση φαρμακευτικής αγωγής.
Οι ερευνητές προσδοκούν ότι σύντομα θα δοκιμάσουν την συσκευή σε ανθρώπους.
Από ygeiamou.gr, μέσω topontiki.gr

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Έλληνες ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι αποκατέστησαν σε πειραματόζωα (τρωκτικά) ένα βασικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας, τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης. Μέχρι σήμερα, αυτή η δυσλειτουργία έχει υπάρξει αδύνατο να θεραπευτεί σε ανθρώπους με τη συγκεκριμένη ψυχική πάθηση.
Η έρευνα ανοίγει δυνατότητες για μία νέα θεραπεία ατόμων διαγνωσμένων με σχιζοφρένεια.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τους καθηγητές Ιωσήφ Γκόγκο και Σταύρο Λομβαρδά του Ινστιτούτου Zuckerman για τον Νου και τον Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Neuron».
Η εργαζόμενη μνήμη συνιστά θεμελιώδη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς κρατά και ανακαλεί άμεσα διάφορες χρήσιμες πληροφορίες (π.χ. έναν νέο αριθμό τηλεφώνου). Αυτή η λειτουργία της μνήμης διαταράσσεται σοβαρά στους ασθενείς με σχιζοφρένεια, κάτι που έχει συνέπειες για τον τρόπο που σκέφτονται, αντιλαμβάνονται και αποφασίζουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να εργασθούν, να διατηρήσουν μία σχέση κ.ά.
Τα περισσότερα γνωστά συμπτώματα της σχιζοφρένειας, όπως η παράνοια, οι ακουστικές παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις, συχνά είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο μέσω αντιψυχωσικών φαρμάκων. Αντίθετα, για τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης δεν έχει βρεθεί κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο έως τώρα.
Οι Έλληνες επιστήμονες χρησιμοποίησαν με νέο τρόπο ένα φάρμακο που σήμερα αναπτύσσεται για τη λευχαιμία, πετυχαίνοντας έτσι να αποκαταστήσουν τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων στα πειραματόζωα και επαναφέροντας σε υγιή κατάσταση την εργαζόμενη μνήμη των ποντικιών («μοντέλων» σχιζοφρένειας).
Το επίτευγμα θέτει σε αμφισβήτηση την έως τώρα γενικά παραδεκτή πεποίθηση πως οι κυτταρικές διαταραχές, στις οποίες οφείλονται οι διαταραχές της μνήμης στις περιπτώσεις σχιζοφρένειας, δεν είναι δυνατό να θεραπευθούν, από τη στιγμή που εμφανίζονται τα συμπτώματα της δυσλειτουργίας. Αυτό δίνει ελπίδες σε περισσότερους από 21 εκατομμύρια ανθρώπους -διαγνωσμένους με σχιζοφρένεια παγκοσμίως- ότι στο μέλλον η μνήμη τους μπορεί να λειτουργεί και πάλι καλά.
«Η σχιζοφρένεια θεωρείται μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή, η οποία αρχίζει χρόνια προτού είναι δυνατό να διαγνωσθεί πραγματικά, πράγμα που κάνει υπερβολικά δύσκολο να κατανοηθούν και να θεραπευθούν οι υποκείμενοι μηχανισμοί της νόσου. Η έρευνα μας δείχνει έναν νέο δρόμο που αφήνει υποσχέσεις: Τη χρήση γνώσεων από γενετικές μελέτες για να βρούμε φάρμακα που αποκαθιστούν τη φυσιολογική γνωστική και κυτταρική λειτουργία στον ενήλικο εγκέφαλο μετά την εμφάνιση της νόσου», δήλωσε ο δρ Γκόγκος.
Οι ερευνητές εστίασαν στο γονίδιο SETD1A που παράγει μία πρωτεΐνη, η οποία ρυθμίζει τη δραστηριότητα άλλων γονιδίων. Μεταξύ άλλων, το εν λόγω γονίδιο είναι σημαντικό για την ομαλή ανάπτυξη των εμβρύων, ενώ το 2014 η ερευνητική ομάδα του κ. Γκόγκου είχε ανακαλύψει ότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια στους ανθρώπους.
Το ερευνητικό εργαστήριο του κ. Γκόγκου συνεργάστηκε με την ομάδα ενός άλλου Έλληνα στο ίδιο πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, του Σταύρου Λομβαρδά, για να διερευνήσει σε βάθος τον ρόλο του γονιδίου SETD1A, καθώς και τρόπους για τη «χειραγώγησή» του, κάτι που πέτυχαν με τη βοήθεια ενός άλλου γονιδίου, του LSD1 (καμία σχέση με το ομώνυμο ψυχεδελικό ναρκωτικό). Τελικά, κατάφεραν να βελτιώσουν δραματικά τη μνήμη ποντικιών με πάθηση ανάλογη της σχιζοφρένειας.
Οι ψυχικές παθήσεις, όπως η σχιζοφρένεια, έχουν αποδειχθεί δύσκολες στη θεραπεία τους, εν μέρει επειδή δεν έχουν μόνο μία αιτία, γενετική (π.χ. ένα ελαττωματικό γονίδιο) ή άλλη, καθώς διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες φαίνεται να εμπλέκονται και να αλληλοεπηρεάζονται.
«Μολονότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου SETD1A υπάρχουν σε μικρό ποσοστό των συνολικών ασθενών με σχιζοφρένεια, πολλοί άνθρωποι διαγνωσμένοι με αυτήν τη διαταραχή έχουν προβλήματα παρόμοια με αυτά που προκαλούνται από τη συγκεκριμένη μετάλλαξη. Συνεπώς, οι θεραπείες που αφορούν ειδικά το SETD1A, στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν ευρύτερες επιπτώσεις συνολικά για τη σχιζοφρένεια», ανέφερε ο κ. Γκόγκος.
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να ερευνούν τις θεραπευτικές δυνατότητες που έχουν για τη σχιζοφρένεια τα φάρμακα αναστολείς της δράσης του LSD1 και κατ' επέκταση του SETD1A. Σήμερα αυτά τα φάρμακα βρίσκονται στα αρχικά στάδια κλινικών δοκιμών σε ασθενείς με λευχαιμία και άλλες μορφές καρκίνου, αλλά στο μέλλον μπορεί να αξιοποιηθούν και σε ασθενείς με σχιζοφρένεια.
Ο κ. Γκόγκος σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Σήμερα είναι καθηγητής Φυσιολογίας καιΝνευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Κολούμπια και κύριος ερευνητής του Zuckerman Mind Brain Behavior Institute του ίδιου πανεπιστημίου. Ο κ. Λομβαρδάς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και σήμερα είναι καθηγητής Βιοχημείας και Νευροεπιστήμης στο Κολούμπια, καθώς επίσης ερευνητής στο Ινστιτούτο Zuckerman.
Στη νέα έρευνα, που υποστηρίχθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, συμμετείχε ακόμη μία Ελληνίδα, η δρ Αναστασία Διαμαντοπούλου.
Από newsbeast.gr


Σπουδαία αποτελέσματα από Έλληνες επιστήμονες σε έρευνα για τη σχιζοφρένεια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Έλληνες ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι αποκατέστησαν σε πειραματόζωα (τρωκτικά) ένα βασικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας, τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης. Μέχρι σήμερα, αυτή η δυσλειτουργία έχει υπάρξει αδύνατο να θεραπευτεί σε ανθρώπους με τη συγκεκριμένη ψυχική πάθηση.
Η έρευνα ανοίγει δυνατότητες για μία νέα θεραπεία ατόμων διαγνωσμένων με σχιζοφρένεια.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τους καθηγητές Ιωσήφ Γκόγκο και Σταύρο Λομβαρδά του Ινστιτούτου Zuckerman για τον Νου και τον Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Neuron».
Η εργαζόμενη μνήμη συνιστά θεμελιώδη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς κρατά και ανακαλεί άμεσα διάφορες χρήσιμες πληροφορίες (π.χ. έναν νέο αριθμό τηλεφώνου). Αυτή η λειτουργία της μνήμης διαταράσσεται σοβαρά στους ασθενείς με σχιζοφρένεια, κάτι που έχει συνέπειες για τον τρόπο που σκέφτονται, αντιλαμβάνονται και αποφασίζουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να εργασθούν, να διατηρήσουν μία σχέση κ.ά.
Τα περισσότερα γνωστά συμπτώματα της σχιζοφρένειας, όπως η παράνοια, οι ακουστικές παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις, συχνά είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο μέσω αντιψυχωσικών φαρμάκων. Αντίθετα, για τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης δεν έχει βρεθεί κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο έως τώρα.
Οι Έλληνες επιστήμονες χρησιμοποίησαν με νέο τρόπο ένα φάρμακο που σήμερα αναπτύσσεται για τη λευχαιμία, πετυχαίνοντας έτσι να αποκαταστήσουν τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων στα πειραματόζωα και επαναφέροντας σε υγιή κατάσταση την εργαζόμενη μνήμη των ποντικιών («μοντέλων» σχιζοφρένειας).
Το επίτευγμα θέτει σε αμφισβήτηση την έως τώρα γενικά παραδεκτή πεποίθηση πως οι κυτταρικές διαταραχές, στις οποίες οφείλονται οι διαταραχές της μνήμης στις περιπτώσεις σχιζοφρένειας, δεν είναι δυνατό να θεραπευθούν, από τη στιγμή που εμφανίζονται τα συμπτώματα της δυσλειτουργίας. Αυτό δίνει ελπίδες σε περισσότερους από 21 εκατομμύρια ανθρώπους -διαγνωσμένους με σχιζοφρένεια παγκοσμίως- ότι στο μέλλον η μνήμη τους μπορεί να λειτουργεί και πάλι καλά.
«Η σχιζοφρένεια θεωρείται μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή, η οποία αρχίζει χρόνια προτού είναι δυνατό να διαγνωσθεί πραγματικά, πράγμα που κάνει υπερβολικά δύσκολο να κατανοηθούν και να θεραπευθούν οι υποκείμενοι μηχανισμοί της νόσου. Η έρευνα μας δείχνει έναν νέο δρόμο που αφήνει υποσχέσεις: Τη χρήση γνώσεων από γενετικές μελέτες για να βρούμε φάρμακα που αποκαθιστούν τη φυσιολογική γνωστική και κυτταρική λειτουργία στον ενήλικο εγκέφαλο μετά την εμφάνιση της νόσου», δήλωσε ο δρ Γκόγκος.
Οι ερευνητές εστίασαν στο γονίδιο SETD1A που παράγει μία πρωτεΐνη, η οποία ρυθμίζει τη δραστηριότητα άλλων γονιδίων. Μεταξύ άλλων, το εν λόγω γονίδιο είναι σημαντικό για την ομαλή ανάπτυξη των εμβρύων, ενώ το 2014 η ερευνητική ομάδα του κ. Γκόγκου είχε ανακαλύψει ότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια στους ανθρώπους.
Το ερευνητικό εργαστήριο του κ. Γκόγκου συνεργάστηκε με την ομάδα ενός άλλου Έλληνα στο ίδιο πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, του Σταύρου Λομβαρδά, για να διερευνήσει σε βάθος τον ρόλο του γονιδίου SETD1A, καθώς και τρόπους για τη «χειραγώγησή» του, κάτι που πέτυχαν με τη βοήθεια ενός άλλου γονιδίου, του LSD1 (καμία σχέση με το ομώνυμο ψυχεδελικό ναρκωτικό). Τελικά, κατάφεραν να βελτιώσουν δραματικά τη μνήμη ποντικιών με πάθηση ανάλογη της σχιζοφρένειας.
Οι ψυχικές παθήσεις, όπως η σχιζοφρένεια, έχουν αποδειχθεί δύσκολες στη θεραπεία τους, εν μέρει επειδή δεν έχουν μόνο μία αιτία, γενετική (π.χ. ένα ελαττωματικό γονίδιο) ή άλλη, καθώς διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες φαίνεται να εμπλέκονται και να αλληλοεπηρεάζονται.
«Μολονότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου SETD1A υπάρχουν σε μικρό ποσοστό των συνολικών ασθενών με σχιζοφρένεια, πολλοί άνθρωποι διαγνωσμένοι με αυτήν τη διαταραχή έχουν προβλήματα παρόμοια με αυτά που προκαλούνται από τη συγκεκριμένη μετάλλαξη. Συνεπώς, οι θεραπείες που αφορούν ειδικά το SETD1A, στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν ευρύτερες επιπτώσεις συνολικά για τη σχιζοφρένεια», ανέφερε ο κ. Γκόγκος.
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να ερευνούν τις θεραπευτικές δυνατότητες που έχουν για τη σχιζοφρένεια τα φάρμακα αναστολείς της δράσης του LSD1 και κατ' επέκταση του SETD1A. Σήμερα αυτά τα φάρμακα βρίσκονται στα αρχικά στάδια κλινικών δοκιμών σε ασθενείς με λευχαιμία και άλλες μορφές καρκίνου, αλλά στο μέλλον μπορεί να αξιοποιηθούν και σε ασθενείς με σχιζοφρένεια.
Ο κ. Γκόγκος σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Σήμερα είναι καθηγητής Φυσιολογίας καιΝνευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Κολούμπια και κύριος ερευνητής του Zuckerman Mind Brain Behavior Institute του ίδιου πανεπιστημίου. Ο κ. Λομβαρδάς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και σήμερα είναι καθηγητής Βιοχημείας και Νευροεπιστήμης στο Κολούμπια, καθώς επίσης ερευνητής στο Ινστιτούτο Zuckerman.
Στη νέα έρευνα, που υποστηρίχθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, συμμετείχε ακόμη μία Ελληνίδα, η δρ Αναστασία Διαμαντοπούλου.
Από newsbeast.gr


Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Αρκούν λιγότερα από πέντε τσιγάρα τη μέρα για να προκαλέσει κάποιος βλάβη στους πνεύμονες του, ενώ για τους πρώην καπνιστές οι επιπτώσεις μπορεί να είναι ορατές ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Αυτό το συμπέρασμα έρχεται να αμφισβητήσει την έως τώρα καθιερωμένη άποψη ότι μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος, η λειτουργία των πνευμόνων επιστρέφει στη φυσιολογική λειτουργία της.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ελίζαμπεθ Όελσνερ, επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πνευμονολογίας "The Lancet Respiratory Medicine", μελέτησαν στοιχεία για περισσότερους από 25.000 ανθρώπους, καπνιστές και μη.
Η μελέτη συσχέτισε το κάπνισμα με τη βασική λειτουργία των πνευμόνων, την ποσότητα αέρα που ένας άνθρωπος εισπνέει και εκπνέει. Η λειτουργία αυτή μειώνεται φυσιολογικά με το πέρασμα του χρόνου και το κάπνισμα είναι γνωστό ότι επιταχύνει αυτή την εξέλιξη.
Διαπιστώθηκε ότι η λειτουργία των πνευμόνων επιδεινώνεται στους «ελαφρούς» καπνιστές (έως πέντε τσιγάρα τη μέρα) με ρυθμό πιο όμοιο (7,65 mL ετησίως) με εκείνο των βαριών καπνιστών (11,24 mL) παρά των μη καπνιστών (μηδέν για τη συγκεκριμένη ανάλυση). Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι ένας «λάιτ» καπνιστής μπορεί να χάσει σε ένα χρόνο όση λειτουργία των πνευμόνων χάνει ένας βαρύς καπνιστής μέσα σε εννέα μήνες - μια διαφορά όχι μεγάλη.
«Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι το κάπνισμα λίγων τσιγάρων τη μέρα δεν είναι και τόσο κακό. Αποδεικνύεται όμως ότι η διαφορά στην απώλεια της λειτουργίας των πνευμόνων μεταξύ κάποιου που καπνίζει πέντε τσιγάρα και ενός που καπνίζει δύο πακέτα τη μέρα, τελικά είναι σχετικά μικρή. Το κάπνισμα λίγων τσιγάρων καθημερινά είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι νομίζουν πολλοί. Ο καθένας πρέπει να ενθαρρυνθεί σοβαρά να κόψει το κάπνισμα, άσχετα με το πόσα τσιγάρα καπνίζει τη μέρα», δήλωσε η δρ Όελσνερ.
Η μελέτη έκανε και άλλη μία απομυθοποιητική αποκάλυψη, ότι η ζημιά στη λειτουργία των πνευμόνων δεν αποκαθίσταται μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος. Αν και διαπιστώθηκε ότι η πνευμονική λειτουργία μειώνεται με πολύ πιο αργό ρυθμό στους πρώην καπνιστές (1,57 mL ετησίως περισσότερο από ό,τι στους μη καπνιστές), σε σχέση με τους ενεργούς σήμερα καπνιστές (9,42 mL ετησίως πιο πολύ σε σχέση με τους μη καπνιστές), χρειάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια για να εξισωθεί ο ρυθμός της μειωμένης πνευμονικής λειτουργίας των πρώην καπνιστών με εκείνο των μη καπνιστών.
«Υπάρχουν ανατομικές διαφορές στους πνεύμονες που επιμένουν για χρόνια αφότου έχουν κόψει το τσιγάρο οι καπνιστές, ενώ και η δραστηριότητα των γονιδίων τους συνεχίζει να εμφανίζει διαφορές για καιρό», ανέφερε η Όελσνερ.
Η επίπτωση του καπνίσματος στους πνεύμονες εξηγεί γιατί οι καπνιστές είναι πιθανότερο να εμφανίσουν Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η οποία διαγιγνώσκεται, όταν η λειτουργία των πνευμόνων πέφτει κάτω από ένα όριο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι «λάιτ» καπνιστές κινδυνεύουν περισσότερο από ΧΑΠ από ό,τι είχαν συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι επιστήμονες έως τώρα. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, οφείλεται κυρίως στο ότι οι περισσότερες έρευνες πάνω στη ΧΑΠ έχουν εστιάσει σε όσους καπνίζουν πολύ και όχι λίγο.
Από ΑΠΕ-ΜΠΕ, μέσω topontiki.gr

Δεν γλιτώνουν τη ζημιά στους πνεύμονες πρώην και «λάιτ» καπνιστές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Αρκούν λιγότερα από πέντε τσιγάρα τη μέρα για να προκαλέσει κάποιος βλάβη στους πνεύμονες του, ενώ για τους πρώην καπνιστές οι επιπτώσεις μπορεί να είναι ορατές ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Αυτό το συμπέρασμα έρχεται να αμφισβητήσει την έως τώρα καθιερωμένη άποψη ότι μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος, η λειτουργία των πνευμόνων επιστρέφει στη φυσιολογική λειτουργία της.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ελίζαμπεθ Όελσνερ, επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πνευμονολογίας "The Lancet Respiratory Medicine", μελέτησαν στοιχεία για περισσότερους από 25.000 ανθρώπους, καπνιστές και μη.
Η μελέτη συσχέτισε το κάπνισμα με τη βασική λειτουργία των πνευμόνων, την ποσότητα αέρα που ένας άνθρωπος εισπνέει και εκπνέει. Η λειτουργία αυτή μειώνεται φυσιολογικά με το πέρασμα του χρόνου και το κάπνισμα είναι γνωστό ότι επιταχύνει αυτή την εξέλιξη.
Διαπιστώθηκε ότι η λειτουργία των πνευμόνων επιδεινώνεται στους «ελαφρούς» καπνιστές (έως πέντε τσιγάρα τη μέρα) με ρυθμό πιο όμοιο (7,65 mL ετησίως) με εκείνο των βαριών καπνιστών (11,24 mL) παρά των μη καπνιστών (μηδέν για τη συγκεκριμένη ανάλυση). Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι ένας «λάιτ» καπνιστής μπορεί να χάσει σε ένα χρόνο όση λειτουργία των πνευμόνων χάνει ένας βαρύς καπνιστής μέσα σε εννέα μήνες - μια διαφορά όχι μεγάλη.
«Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι το κάπνισμα λίγων τσιγάρων τη μέρα δεν είναι και τόσο κακό. Αποδεικνύεται όμως ότι η διαφορά στην απώλεια της λειτουργίας των πνευμόνων μεταξύ κάποιου που καπνίζει πέντε τσιγάρα και ενός που καπνίζει δύο πακέτα τη μέρα, τελικά είναι σχετικά μικρή. Το κάπνισμα λίγων τσιγάρων καθημερινά είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι νομίζουν πολλοί. Ο καθένας πρέπει να ενθαρρυνθεί σοβαρά να κόψει το κάπνισμα, άσχετα με το πόσα τσιγάρα καπνίζει τη μέρα», δήλωσε η δρ Όελσνερ.
Η μελέτη έκανε και άλλη μία απομυθοποιητική αποκάλυψη, ότι η ζημιά στη λειτουργία των πνευμόνων δεν αποκαθίσταται μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος. Αν και διαπιστώθηκε ότι η πνευμονική λειτουργία μειώνεται με πολύ πιο αργό ρυθμό στους πρώην καπνιστές (1,57 mL ετησίως περισσότερο από ό,τι στους μη καπνιστές), σε σχέση με τους ενεργούς σήμερα καπνιστές (9,42 mL ετησίως πιο πολύ σε σχέση με τους μη καπνιστές), χρειάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια για να εξισωθεί ο ρυθμός της μειωμένης πνευμονικής λειτουργίας των πρώην καπνιστών με εκείνο των μη καπνιστών.
«Υπάρχουν ανατομικές διαφορές στους πνεύμονες που επιμένουν για χρόνια αφότου έχουν κόψει το τσιγάρο οι καπνιστές, ενώ και η δραστηριότητα των γονιδίων τους συνεχίζει να εμφανίζει διαφορές για καιρό», ανέφερε η Όελσνερ.
Η επίπτωση του καπνίσματος στους πνεύμονες εξηγεί γιατί οι καπνιστές είναι πιθανότερο να εμφανίσουν Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η οποία διαγιγνώσκεται, όταν η λειτουργία των πνευμόνων πέφτει κάτω από ένα όριο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι «λάιτ» καπνιστές κινδυνεύουν περισσότερο από ΧΑΠ από ό,τι είχαν συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι επιστήμονες έως τώρα. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, οφείλεται κυρίως στο ότι οι περισσότερες έρευνες πάνω στη ΧΑΠ έχουν εστιάσει σε όσους καπνίζουν πολύ και όχι λίγο.
Από ΑΠΕ-ΜΠΕ, μέσω topontiki.gr

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, υπάρχουν 10πλασιες πιθανότητες το εμβρύου να παρουσιάσει μηδενικό Apgar score, συγκριτικά με τα παιδιά που θα γεννηθούν στο Νοσοκομείο. Η βαθμολόγηση κατά Apgar αξιολογεί την κατάσταση του βρέφους κατά τη γέννησή του. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Ερμηνεία της βαθμολόγησης: 7 έως 10, καλή μέχρι τέλεια· 4 έως 6, μέτρια· μικρότερη από 4, κακή κατάσταση.  Η μελέτη περιλαμβάνει περίπου 14.000.000 γεννήσεις από τελειόμηνες κυήσεις, που έγιναν μεταξύ 2007 και 2010. Ειδικότερα για τις πρωτοτόκες γυναίκες ο κίνδυνος αυτός είναι 14πλασιος!!!
Η μελέτη αυτή, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων, βρήκε επίσης ότι τα βρέφη αυτά έχουν επίσης 4πλασιο κίνδυνο να εμφανίσουν σπασμούς και σοβαρού βαθμού νευρολογικές διαταραχές.
Οι ερευνητές αποδίδουν τους θανάτους και αυτά τα νευρολογικά προβλήματα στο γεγονός ότι όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, δεν υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα για να αντιμετωπιστούν επείγουσες καταστάσεις.
Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει παλαιότερες μελέτες που υποστήριζαν τον τοκετό στο σπίτι, όπως την Βρετανική και την Ολλανδική μελέτη. Υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη αυτή δεν είναι η μόνη που υποστηρίζει ότι ο τοκετός στο σπίτι κρύβει σοβαρότατους κινδύνους, κυρίως για την υγεία του μωρού και ότι οφείλουμε να ενημερώσουμε όλες τις εγκύους που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο πριν πάρουν την απόφαση τους.
Πηγή: www.ajog.org


Τοκετός στο σπίτι και προβλήματα στο νεογνό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, υπάρχουν 10πλασιες πιθανότητες το εμβρύου να παρουσιάσει μηδενικό Apgar score, συγκριτικά με τα παιδιά που θα γεννηθούν στο Νοσοκομείο. Η βαθμολόγηση κατά Apgar αξιολογεί την κατάσταση του βρέφους κατά τη γέννησή του. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Ερμηνεία της βαθμολόγησης: 7 έως 10, καλή μέχρι τέλεια· 4 έως 6, μέτρια· μικρότερη από 4, κακή κατάσταση.  Η μελέτη περιλαμβάνει περίπου 14.000.000 γεννήσεις από τελειόμηνες κυήσεις, που έγιναν μεταξύ 2007 και 2010. Ειδικότερα για τις πρωτοτόκες γυναίκες ο κίνδυνος αυτός είναι 14πλασιος!!!
Η μελέτη αυτή, που έγινε στο Πανεπιστήμιο Cornell στη Νέα Υόρκη και δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων Γυναικολόγων, βρήκε επίσης ότι τα βρέφη αυτά έχουν επίσης 4πλασιο κίνδυνο να εμφανίσουν σπασμούς και σοβαρού βαθμού νευρολογικές διαταραχές.
Οι ερευνητές αποδίδουν τους θανάτους και αυτά τα νευρολογικά προβλήματα στο γεγονός ότι όταν ο τοκετός γίνεται στο σπίτι, δεν υπάρχουν όλα τα κατάλληλα μέσα για να αντιμετωπιστούν επείγουσες καταστάσεις.
Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει παλαιότερες μελέτες που υποστήριζαν τον τοκετό στο σπίτι, όπως την Βρετανική και την Ολλανδική μελέτη. Υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη αυτή δεν είναι η μόνη που υποστηρίζει ότι ο τοκετός στο σπίτι κρύβει σοβαρότατους κινδύνους, κυρίως για την υγεία του μωρού και ότι οφείλουμε να ενημερώσουμε όλες τις εγκύους που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο πριν πάρουν την απόφαση τους.
Πηγή: www.ajog.org


Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Ο Οκτώβριος είναι ο «Μήνας Πρόληψης & Ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού».
Στόχος αυτής της Παγκόσμιας προσπάθειας είναι η σωστή πρόληψη και έγκαιρη θεραπεία, καθώς ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος των γυναικών στην Ευρώπη. Περίπου 1 στις 8 με 10 γυναίκες θα παρουσιάσει αυτή την ασθένεια. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στη Χώρα μας, εντοπίζονται περίπου 4,500 νέα περιστατικά και από αυτές 1500 περίπου χάνουν τη ζωή τους. Σε Παγκόσμιο επίπεδο περίπου 1.500.000 γυναίκες παθαίνουν καρκίνο του μαστού και 300.000 από αυτές πεθαίνουν. Έτσι, υπολογίζεται ότι αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου στις γυναίκες ηλικίας μεταξύ 40 και 45 ετών.
Η έγκαιρη διάγνωση και η ανάγκη για πρόληψη είναι πιο επιτακτική καθώς ο καρκίνος αυτός είναι θεραπεύσιμος, αν ανιχνευθεί σε αρχικό στάδιο, σε περίπου 97% των γυναικών.
Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού βρίσκονται τόσο στις καθημερινές συνήθειες μια γυναίκας (απουσία άσκησης, κακή διατροφή, αυξημένο σωματικό βάρος, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα κλπ), όσο και σε κληρονομική προδιάθεση, μέσω κάποιων γονιδίων. Αυξημένες πιθανότητες για καρκίνο του μαστού, έχουν οι γυναίκες με ιστορικό καρκίνου του μαστού στην οικογένεια, γυναίκες με ιστορικό καλοηθών παθήσεων του μαστού, πρώτη εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία, μακροχρόνια έκθεση σε ορμόνες (για παράδειγμα λόγω καθυστερημένης εμμηνόπαυσης) και άλλα.
Η κάθε γυναίκα που θα παρατηρήσει: α) κάποιο ογκίδιο στο μαστό ή β) αλλαγές στο δέρμα, στη θηλή ή στο μέγεθος του μαστού και γ) έκκριση υγρού από τη θηλή, πρέπει να επικοινωνεί με το γυναικολόγο της.
Ιδιαίτερης σημασίας εξετάσεις για να φτάσουμε στην έγκαιρη διάγνωση είναι η αυτοεξέταση, η μαστογραφία και η κλινική εξέταση από γυναικολόγο.
Η αυτοεξέταση είναι μια απλούστατη εξέταση ρουτίνας. Πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των 20 ετών. Γίνεται από την ίδια τη γυναίκα, μία φορά κάθε μήνα, μετά το τέλος της περιόδου. Με τον τρόπο αυτό, η γυναίκα μαθαίνει πως είναι το στήθος της φυσιολογικά και καταλαβαίνει κάποια πιθανή αλλαγή που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να επισκέπτεται άμεσα τον γιατρό. Επίσης, η αυτοεξέταση γίνεται και από το γυναικολόγο μια φορά το χρόνο.
Η μαστογραφία αποτελεί την σημαντικότερη ίσως μέθοδο πληθυσμιακού ελέγχου, ανιχνεύοντας όγκους πολύ μικρού μεγέθους, πριν ακόμα γίνουν ψηλαφητοί. Όπως και η ψηλάφηση, έτσι και η μαστογραφία πρέπει να γίνεται αμέσως μετά το τέλος της περιόδου. Η πρώτη μαστογραφία προγραμματίζεται στην ηλικία μεταξύ 35 και 40 ετών και γίνεται κάθε χρόνο. Κάποιες γυναίκες που έχουν περιπτώσεις καρκίνου μαστού ή άλλους παράγοντες κινδύνου πρέπει να ξεκινούν τον ετήσιο έλεγχο από μικρότερη ηλικία.
Το υπερηχογράφημα μαστών είναι μια εξέταση γρήγορη, χωρίς ακτινοβολία που προσφέρει σημαντική βοήθεια στη διερεύνηση των ψηλαφητικών και μαστογραφικών ευρημάτων. Όμως, το υπερηχογράφημα δεν πρέπει να θεωρείται υποκατάστατο της μαστογραφίας.
Με τις παραπάνω εξετάσεις μπορούμε να βοηθήσουμε σημαντικά στην έγκαιρη αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο συστηματικός έλεγχος με τους παραπάνω τρόπους και τα μέσα που διαθέτουμε, εξασφαλίζουν το καλύτερο αποτέλεσμα και τη μεγαλύτερη προστασία για τις γυναίκες.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, παρά τις απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας, η γυναίκα πρέπει να αφιερώνει τον απαραίτητο χρόνο για τον προληπτικό έλεγχο, και να επισκέπτεται το Γυναικολόγο, καθώς η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού σώζει πραγματικά ζωές.
Πηγή: http://drchristopoulos.wordpress.com/

Οκτώβριος: «Μήνας Πρόληψης & Ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Δρ Παναγιώτης Χριστόπουλος.
Ο Οκτώβριος είναι ο «Μήνας Πρόληψης & Ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού».
Στόχος αυτής της Παγκόσμιας προσπάθειας είναι η σωστή πρόληψη και έγκαιρη θεραπεία, καθώς ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος των γυναικών στην Ευρώπη. Περίπου 1 στις 8 με 10 γυναίκες θα παρουσιάσει αυτή την ασθένεια. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στη Χώρα μας, εντοπίζονται περίπου 4,500 νέα περιστατικά και από αυτές 1500 περίπου χάνουν τη ζωή τους. Σε Παγκόσμιο επίπεδο περίπου 1.500.000 γυναίκες παθαίνουν καρκίνο του μαστού και 300.000 από αυτές πεθαίνουν. Έτσι, υπολογίζεται ότι αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου στις γυναίκες ηλικίας μεταξύ 40 και 45 ετών.
Η έγκαιρη διάγνωση και η ανάγκη για πρόληψη είναι πιο επιτακτική καθώς ο καρκίνος αυτός είναι θεραπεύσιμος, αν ανιχνευθεί σε αρχικό στάδιο, σε περίπου 97% των γυναικών.
Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού βρίσκονται τόσο στις καθημερινές συνήθειες μια γυναίκας (απουσία άσκησης, κακή διατροφή, αυξημένο σωματικό βάρος, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα κλπ), όσο και σε κληρονομική προδιάθεση, μέσω κάποιων γονιδίων. Αυξημένες πιθανότητες για καρκίνο του μαστού, έχουν οι γυναίκες με ιστορικό καρκίνου του μαστού στην οικογένεια, γυναίκες με ιστορικό καλοηθών παθήσεων του μαστού, πρώτη εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία, μακροχρόνια έκθεση σε ορμόνες (για παράδειγμα λόγω καθυστερημένης εμμηνόπαυσης) και άλλα.
Η κάθε γυναίκα που θα παρατηρήσει: α) κάποιο ογκίδιο στο μαστό ή β) αλλαγές στο δέρμα, στη θηλή ή στο μέγεθος του μαστού και γ) έκκριση υγρού από τη θηλή, πρέπει να επικοινωνεί με το γυναικολόγο της.
Ιδιαίτερης σημασίας εξετάσεις για να φτάσουμε στην έγκαιρη διάγνωση είναι η αυτοεξέταση, η μαστογραφία και η κλινική εξέταση από γυναικολόγο.
Η αυτοεξέταση είναι μια απλούστατη εξέταση ρουτίνας. Πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των 20 ετών. Γίνεται από την ίδια τη γυναίκα, μία φορά κάθε μήνα, μετά το τέλος της περιόδου. Με τον τρόπο αυτό, η γυναίκα μαθαίνει πως είναι το στήθος της φυσιολογικά και καταλαβαίνει κάποια πιθανή αλλαγή που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να επισκέπτεται άμεσα τον γιατρό. Επίσης, η αυτοεξέταση γίνεται και από το γυναικολόγο μια φορά το χρόνο.
Η μαστογραφία αποτελεί την σημαντικότερη ίσως μέθοδο πληθυσμιακού ελέγχου, ανιχνεύοντας όγκους πολύ μικρού μεγέθους, πριν ακόμα γίνουν ψηλαφητοί. Όπως και η ψηλάφηση, έτσι και η μαστογραφία πρέπει να γίνεται αμέσως μετά το τέλος της περιόδου. Η πρώτη μαστογραφία προγραμματίζεται στην ηλικία μεταξύ 35 και 40 ετών και γίνεται κάθε χρόνο. Κάποιες γυναίκες που έχουν περιπτώσεις καρκίνου μαστού ή άλλους παράγοντες κινδύνου πρέπει να ξεκινούν τον ετήσιο έλεγχο από μικρότερη ηλικία.
Το υπερηχογράφημα μαστών είναι μια εξέταση γρήγορη, χωρίς ακτινοβολία που προσφέρει σημαντική βοήθεια στη διερεύνηση των ψηλαφητικών και μαστογραφικών ευρημάτων. Όμως, το υπερηχογράφημα δεν πρέπει να θεωρείται υποκατάστατο της μαστογραφίας.
Με τις παραπάνω εξετάσεις μπορούμε να βοηθήσουμε σημαντικά στην έγκαιρη αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο συστηματικός έλεγχος με τους παραπάνω τρόπους και τα μέσα που διαθέτουμε, εξασφαλίζουν το καλύτερο αποτέλεσμα και τη μεγαλύτερη προστασία για τις γυναίκες.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, παρά τις απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας, η γυναίκα πρέπει να αφιερώνει τον απαραίτητο χρόνο για τον προληπτικό έλεγχο, και να επισκέπτεται το Γυναικολόγο, καθώς η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού σώζει πραγματικά ζωές.
Πηγή: http://drchristopoulos.wordpress.com/

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής
και συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι.
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Πολλοί συγχέουν τη γαλήνη με την κατάθλιψη και όταν ηρεμούν νομίζουν πως έχουν πάθει παράλυση! Είναι άνθρωποι που ζουν συνέχεια μέσα στο άγχος και μόνο όταν πάνε διακοπές χαλαρώνουν λίγο και ρίχνουν τους ρυθμούς τους. Τότε ακριβώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έχουν πάθει κατάθλιψη και στην επιστροφή τους πηγαίνουν στον γιατρό για να τους γράψει κάτι να τους ανεβάσει λιγάκι γιατί αισθάνονται να μην έχουν καθόλου ενέργεια.
Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που δεν αντέχουν την διέγερση και τη συγχέουν με το άγχος. Μόλις νιώσουν στο κορμί τους αυτή την ωραία αίσθηση που δίνει η διάθεση για δράση αντί να την απολαύσουν πάνε στο φαρμακείο του σπιτιού και παίρνουν ένα ηρεμιστικό. Και λάβε υπόψη σου ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των αγχολυτικών όταν ενδείκνυται η χρήση τους είμαι όμως εντελώς αντίθετος όταν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλο είναι να πάρω μια ασπιρίνη όταν με πονάει το κεφάλι μου και άλλο εντελώς διαφορετικό να παίρνω  τρεις ασπιρίνες την ημέρα μην τύχει και με πονέσει το κεφάλι μου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.  Είναι δραματικό τρομερό και επιζήμιο. Γιατί αυτοί που το κάνουν εμποδίζουν την αποκατάσταση της υγείας τους. Μπορώ να καταλάβω εκείνους που δεν αντέχουν την ηρεμία ίσως γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, θα με πονούσε όμως περισσότερο το να μην μπορώ να απολαύσω τη διέγερση. Πώς δρουν τα ηρεμιστικά σε κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τρόπο;
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Αναφέρομαι όμως στην αγωγή που γράφει και ελέγχει ο ειδικός γιατρός. Τα ηρεμιστικά που λαμβάνονται αδιακρίτως και για πολύ καιρό μπορούν να ανακόψουν την ικανότητά μας να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις μας αλλά μπορούν επιπλέον να αποδυναμώσουν την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στην κατάθλιψη λόγω αδράνειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό". Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΟΠΕΡ για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
ΠΗΓΗ www.boro.gr


Ηρεμιστικά χάπια: Πότε πρέπει να τα παίρνεις, τι να προσέχεις

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Γράφει ο ψυχοθεραπευτής
και συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι.
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Πολλοί συγχέουν τη γαλήνη με την κατάθλιψη και όταν ηρεμούν νομίζουν πως έχουν πάθει παράλυση! Είναι άνθρωποι που ζουν συνέχεια μέσα στο άγχος και μόνο όταν πάνε διακοπές χαλαρώνουν λίγο και ρίχνουν τους ρυθμούς τους. Τότε ακριβώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έχουν πάθει κατάθλιψη και στην επιστροφή τους πηγαίνουν στον γιατρό για να τους γράψει κάτι να τους ανεβάσει λιγάκι γιατί αισθάνονται να μην έχουν καθόλου ενέργεια.
Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που δεν αντέχουν την διέγερση και τη συγχέουν με το άγχος. Μόλις νιώσουν στο κορμί τους αυτή την ωραία αίσθηση που δίνει η διάθεση για δράση αντί να την απολαύσουν πάνε στο φαρμακείο του σπιτιού και παίρνουν ένα ηρεμιστικό. Και λάβε υπόψη σου ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των αγχολυτικών όταν ενδείκνυται η χρήση τους είμαι όμως εντελώς αντίθετος όταν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλο είναι να πάρω μια ασπιρίνη όταν με πονάει το κεφάλι μου και άλλο εντελώς διαφορετικό να παίρνω  τρεις ασπιρίνες την ημέρα μην τύχει και με πονέσει το κεφάλι μου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.  Είναι δραματικό τρομερό και επιζήμιο. Γιατί αυτοί που το κάνουν εμποδίζουν την αποκατάσταση της υγείας τους. Μπορώ να καταλάβω εκείνους που δεν αντέχουν την ηρεμία ίσως γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, θα με πονούσε όμως περισσότερο το να μην μπορώ να απολαύσω τη διέγερση. Πώς δρουν τα ηρεμιστικά σε κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τρόπο;
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Αναφέρομαι όμως στην αγωγή που γράφει και ελέγχει ο ειδικός γιατρός. Τα ηρεμιστικά που λαμβάνονται αδιακρίτως και για πολύ καιρό μπορούν να ανακόψουν την ικανότητά μας να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις μας αλλά μπορούν επιπλέον να αποδυναμώσουν την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στην κατάθλιψη λόγω αδράνειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό". Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΟΠΕΡ για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
ΠΗΓΗ www.boro.gr


Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περισσότερο στρες και άλλες διαταραχές διάθεσης από τους άνδρες αλλά στα ερευνητικά ερωτηματολόγια εμφανίζονται πιο ευτυχισμένες από τους άνδρες, κάτι που αποτελεί μυστήριο. Μια νέα μελέτη βρήκε τώρα ότι ένα γονίδιο μπορεί να φέρει την ευτυχία στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Το συγκεκριμένο γονίδιο που φέρει την ονομασία ΜΑΟΑ (monoamine oxidase A) ρυθμίζει τη δραστηριότητα ενός ενζύμου που διασπά τη σεροτονίνη, τη ντοπαμίνη και άλλες «χημικές ουσίες της ευφορίας» στον εγκέφαλο.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν την έκφραση του γονιδίου ΜΑΟΑ σε 193 γυναίκες και 152 άνδρες, που είχαν επίσης συμπληρώσει ειδικά ερωτηματολόγια για την ευτυχία που ένιωθαν. Όπως διαπίστωσαν, οι γυναίκες που διέθεταν έστω και μία κόπια από τον τύπου του ΜΑΟΑ με χαμηλή έκφραση, ανέφεραν πως είναι πολύ πιο ευτυχισμένες απ’ όσες δεν διέθεταν καμία. Αντιθέτως, οι άντρες που έφεραν την ίδια κόπια, δεν ανέφεραν μεγαλύτερη ευτυχία απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους δίχως αυτήν. Για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους για τη συσχέτιση με την ευτυχία, οι ερευνητές έλαβαν υπ’ όψιν και άλλους παράγοντες που την επηρεάζουν, όπως η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και το εισόδημα.
«Είναι το πρώτο γονίδιο της ευτυχίας που εντοπίζεται στις γυναίκες», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Χένιαν Τσεν, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επιδημιολογίας & Βιοστατιστικής του Κολεγίου Δημοσίας Υγείας του πανεπιστημίου.
Η τεστοστερόνη ίσως να μετριάζει την ευτυχία
Όπως ανακάλυψαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα, η χαμηλή έκφραση του γονιδίου ΜΑΟΑ προκαλεί θετικά συναισθήματα στις γυναίκες. Στους άντρες, όμως, ασκεί ακριβώς την αντίθετη δράση, καθώς σχετίζεται με την επιθετικότητα.
Γιατί όμως υπάρχει αυτή η διαφορά ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες; Οι ερευνητές υποψιάζονται, όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Πρόοδος στην Νευρο-Ψυχοφαρμακολογία & Βιολογική Ψυχιατρική» (PNPBP), ότι γ διαφορά μεταξύ των δύο φύλων ενδεχομένως να οφείλεται στην τεστοστερόνη, η οποία μπορεί να μετριάζει την θετική επίδραση του ΜΑΟΑ στους άνδρες.
Όπως και να ‘χει, οι ερευνητές εξέφρασαν έκπληξη για τα ευρήματά τους, διότι η χαμηλή έκφραση του ΜΑΟΑ έχει σχετισθεί με προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός, η επιθετικότητα και η αντικοινωνική συμπεριφορά, κατά τον δρα Τσεν. «Εξαιτίας αυτών των συσχετίσεων, αποκαλείται ακόμα και “γονίδιο του πολεμιστή” από ορισμένους επιστήμονες», εξήγησε. «Ωστόσο η μελέτη μας δείχνει πως στις γυναίκες τουλάχιστον, έχει και μια πολύ πιο φωτεινή πλευρά».
Πηγή:healthyliving.gr


Γονίδιο φέρνει ευτυχία στις γυναίκες αλλά όχι στους άνδρες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περισσότερο στρες και άλλες διαταραχές διάθεσης από τους άνδρες αλλά στα ερευνητικά ερωτηματολόγια εμφανίζονται πιο ευτυχισμένες από τους άνδρες, κάτι που αποτελεί μυστήριο. Μια νέα μελέτη βρήκε τώρα ότι ένα γονίδιο μπορεί να φέρει την ευτυχία στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Το συγκεκριμένο γονίδιο που φέρει την ονομασία ΜΑΟΑ (monoamine oxidase A) ρυθμίζει τη δραστηριότητα ενός ενζύμου που διασπά τη σεροτονίνη, τη ντοπαμίνη και άλλες «χημικές ουσίες της ευφορίας» στον εγκέφαλο.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν την έκφραση του γονιδίου ΜΑΟΑ σε 193 γυναίκες και 152 άνδρες, που είχαν επίσης συμπληρώσει ειδικά ερωτηματολόγια για την ευτυχία που ένιωθαν. Όπως διαπίστωσαν, οι γυναίκες που διέθεταν έστω και μία κόπια από τον τύπου του ΜΑΟΑ με χαμηλή έκφραση, ανέφεραν πως είναι πολύ πιο ευτυχισμένες απ’ όσες δεν διέθεταν καμία. Αντιθέτως, οι άντρες που έφεραν την ίδια κόπια, δεν ανέφεραν μεγαλύτερη ευτυχία απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους δίχως αυτήν. Για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους για τη συσχέτιση με την ευτυχία, οι ερευνητές έλαβαν υπ’ όψιν και άλλους παράγοντες που την επηρεάζουν, όπως η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και το εισόδημα.
«Είναι το πρώτο γονίδιο της ευτυχίας που εντοπίζεται στις γυναίκες», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Χένιαν Τσεν, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επιδημιολογίας & Βιοστατιστικής του Κολεγίου Δημοσίας Υγείας του πανεπιστημίου.
Η τεστοστερόνη ίσως να μετριάζει την ευτυχία
Όπως ανακάλυψαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα, η χαμηλή έκφραση του γονιδίου ΜΑΟΑ προκαλεί θετικά συναισθήματα στις γυναίκες. Στους άντρες, όμως, ασκεί ακριβώς την αντίθετη δράση, καθώς σχετίζεται με την επιθετικότητα.
Γιατί όμως υπάρχει αυτή η διαφορά ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες; Οι ερευνητές υποψιάζονται, όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Πρόοδος στην Νευρο-Ψυχοφαρμακολογία & Βιολογική Ψυχιατρική» (PNPBP), ότι γ διαφορά μεταξύ των δύο φύλων ενδεχομένως να οφείλεται στην τεστοστερόνη, η οποία μπορεί να μετριάζει την θετική επίδραση του ΜΑΟΑ στους άνδρες.
Όπως και να ‘χει, οι ερευνητές εξέφρασαν έκπληξη για τα ευρήματά τους, διότι η χαμηλή έκφραση του ΜΑΟΑ έχει σχετισθεί με προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός, η επιθετικότητα και η αντικοινωνική συμπεριφορά, κατά τον δρα Τσεν. «Εξαιτίας αυτών των συσχετίσεων, αποκαλείται ακόμα και “γονίδιο του πολεμιστή” από ορισμένους επιστήμονες», εξήγησε. «Ωστόσο η μελέτη μας δείχνει πως στις γυναίκες τουλάχιστον, έχει και μια πολύ πιο φωτεινή πλευρά».
Πηγή:healthyliving.gr


Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.


Η μητέρα και ο πατέρας «κληρονομούν» την ομοφυλοφιλία στο παιδιά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ with
Μια θεωρία για το ποιος κληρονομείται η ομοφυλοφιλία στο παιδί με βάση πορίσματα της επιγενετικής ανέπτυξαν αμερικανοί ειδικοί του Εθνικού Ινστιτούτου Μαθηματικής και Βιολογικής Σύνθεσης.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Quarterly Review of Biology» και το συμπέρασμά τους είναι ότι η ομοφυλοφιλία κληρονομείται από τη μητέρα στον γιο και από τον πατέρα στην κόρη.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι δύσκολο να εξηγηθεί από εξελικτικής άποψης. Θεωρητικά, υπό το πρίσμα της θεωρίας του Δαρβίνου το gay γονίδιο, αν υπάρχει στη φύση, είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσει καθώς αυτοί που το έχουν δεν θα το κληρονομήσουν διότι δεν θα κάνουν απογόνους. Στην πράξη βέβαια, αυτό δεν επαληθεύεται καθώς το 27% των ομοφυλόφιλων ανδρών κάνουν παιδιά. Αλλά ούτε και στα ζώα επαληθεύεται η θεωρία καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι ορισμένα είδη επιδεικνύουν συχνά ομοφυλόφιλη συμπεριφορά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πίθηκοι μπονόμπο, ξαδέρφια των χιμπατζήδων αλά και του ανθρώπου).
Καθώς η ο ομοφυλοφιλία είναι αρκετά διαδεδομένη στο ζωικό βασίλειο, το φαινόμενο απαιτεί  μια εξήγηση. Από την άλλη μεριά υπάρχει η παρατήρηση εδώ και μερικά χρόνια ότι η ανδρική ομοφυλοφιλία “κληρονομείται” κατά κάποιο τρόπο όχι από τον πατέρα αλλά από τη μητέρα. Ορισμένες στατιστικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι αν υπάρχει ομοφυλόφιλος γιος στην οικογένεια, τότε είναι πολύ πιθανότερο  να υπάρχει και άλλος ομοφυλόφιλος στο σόι της μητέρας απ’ ότι στους συγγενείς του πατέρα.
-Το γονιδιακό υπόβαθρο
Προηγούμενες μελέτες είχαν μάλιστα δείξει ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται συχνά μέσα στην ίδια οικογένεια, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να εκτιμούν ότι υπάρχει γονιδιακό υπόβαθρο στις σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί το gay γονίδιο. Τώρα η νέα μελέτη των ειδικών του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου ισχυρίζεται ότι υπάρχει επιγενετική και όχι γενετική σύνδεση με την ομοφυλοφιλία.
Η επιγενετική εξηγεί πώς η έκφραση των γονιδίων ρυθμίζεται από προσωρινούς «διακόπτες», τους αποκαλούμενους επιγενετικούς δείκτες. Οι δείκτες αυτοί αποτελούν ουσιαστικώς ένα επιπλέον «στρώμα» πληροφορίας προσδεδεμένης στα γονίδια η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξή μας.
Παρότι τα γονίδια κρατούν τις «οδηγίες», οι επιγενετικοί δείκτες ορίζουν πώς ακριβώς εκτελούνται αυτές οι οδηγίες – ορίζουν δηλαδή πότε, πού και πόσο ένα γονίδιο εκφράζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.
Σε κάθε γενιά παράγονται συνήθως νέοι επιγενετικοί δείκτες, ωστόσο πρόσφατα στοιχεία μαρτυρούν ότι κάποιοι επιγενετικοί δείκτες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και μπορούν έτσι να συμβάλλουν στις ομοιότητες μεταξύ συγγενών – μια διαδικασία που προσομοιάζει με αυτή των κοινών γονιδίων μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας.
Αν ένας άνδρας είναι ετεροφυλόφιλος, ο αδερφός του έχει 2% πιθανότητα να είναι gay. Αν όμως ο άνδρας είναι gay, τότε ο αδερφός του έχει 12% πιθανότητα να είναι κι αυτός gay. Αν ο αδελφός ενός ομοφυλόφιλου άνδρα είναι δίδυμος, τότε έχει 24% πιθανότητα να είναι gay, κι αν είναι πανομοιότυπος δίδυμος (από το ίδιο ωάριο) η πιθανότητα ανεβαίνει στο 50%.
Ενώ ο πρώτος γιος έχει 2% πιθανότητα να είναι γκέι, ο δεύτερος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από τον πρώτο να είναι και αυτός gay, ενώ ο τρίτος γιος έχει 33% μεγαλύτερη πιθανότητα από το δεύτερο γιο να είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Το φαινόμενο αυτό παραμένει ανεξήγητο μέχρι σήμερα.
Πάντως, με βάση αυτό το στατιστικό στοιχείο, ορισμένοι ερευνητές διατύπωσαν την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία ίσως τελικά να έχει σχέση με ορισμένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος της μητέρας απέναντι στο έμβρυο, κάτι που βέβαια αυξάνει την πιθανότητα της ομοφυλοφιλίας ανάλογα με τον αριθμό των κυήσεων.
-Επιγενετική και ομοφυλοφιλία
Τώρα ο Γουίλιαμ Ράις, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα και επικεφαλής της νέας μελέτης, υποστηρίζει ότι οι επιγενετικοί δείκτες μπορούν να προσδιορίσουν την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στους απογόνους ετεροφυλόφιλων γονέων.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι επιγενετικοί δείκτες συμβάλλουν τόσο στις ομοιότητες όσο και στις διαφορές μεταξύ μελών της ίδιας οικογενείας και έτσι πιθανότατα συμβάλλουν και στην παρατηρούμενη οικογενειακή κληρονομικότητα της ομοφυλοφιλίας» ανέφερε ο δρ Ράις.
Ο ερευνητής και η ομάδα του «πάντρεψαν» την εξελικτική θεωρία με τις πρόσφατες εξελίξεις στη μοριακή ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης καθώς και την επίδραση των ανδρογόνων στη σεξουαλική ανάπτυξη προκειμένου να δημιουργήσουν ένα βιολογικό και μαθηματικό μοντέλο που σκιαγραφεί τον ρόλο της επιγενετικής στην ομοφυλοφιλία.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επιγενετικοί δείκτες που είναι συγκεκριμένοι για το κάθε φύλο και παράγονται στα πρώιμα στάδια της εμβρυϊκής ανάπτυξης προστατεύουν το κάθε φύλο από τη σημαντική φυσική μεταβολή στα επίπεδα της τεστοστερόνης η οποία λαμβάνει χώρα αργότερα κατά την ανάπτυξη του εμβρύου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι συγκεκριμένοι ανάλογα με το φύλο επιγενετικοί δείκτες δεν επιτρέπουν στα θηλυκά έμβρυα να «αρρενοποιούνται» (σε διαφορετικά επίπεδα όπως στα γεννητικά όργανα ή στη σεξουαλική ταυτότητα) όταν εκτίθενται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης – το αντίστροφο συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα αρσενικά έμβρυα.
-Από τον πατέρα στην κόρη και από τη μητέρα στον γιο
Ωστόσο όταν αυτοί οι επιγενετικοί δείκτες περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και συγκεκριμένα από τον πατέρα στην κόρη ή από τη μητέρα στον γιο, τότε ίσως έχουν αντίστροφη επίδραση οδηγώντας σε εκθήλυνση ορισμένων χαρακτηριστικών των αγοριών – όπως αυτά που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις – και σε αντίστοιχη αρρενοποίηση ως έναν βαθμό των κοριτσιών.
Οι συγγραφείς της νέας μελέτης ισχυρίζονται ότι τα ευρήματά τους λύνουν τον εξελικτικό γρίφο της ομοφυλοφιλίας μέσω της ανακάλυψης αυτών των «σεξουαλικώς ανταγωνιστικών» επιγενετικών δεικτών οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατεύουν το φύλο αλλά, ως φαίνεται, μερικές φορές περνούν στις επόμενες γενιές και συνδέονται με ομοφυλοφιλία στους απογόνους του αντίθετου φύλου.
Το μαθηματικό μοντέλο των ερευνητών δείχνει ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν για αυτούς τους επιγενετικούς δείκτες μπορούν εύκολα να «εξαπλωθούν» στον πληθυσμό επειδή ενισχύουν πάντα την καλή φυσική κατάσταση του γονέα αλλά μόνο σπάνια επιτελούν τον αντίθετο ρόλο μειώνοντας τη φυσική κατάσταση του απογόνου του.
«Η μετάδοση σεξουαλικώς ανταγωνιστικών επιγενετικών δεικτών μεταξύ γενεών αποτελεί τον πιο λογικό εξελικτικό μηχανισμό που εξηγεί την ανθρώπινη ομοφυλοφιλία» είπε σχετικά ο Σεργκέι Γκαβρίλετς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί-Νόξβιλ που συμμετείχε στη μελέτη.


Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)