-Δυο αγόρια δέθηκαν από μικρή ηλικία, ο ένας ήταν Ενάρετος και πιστός ο άλλος Αδιάφορος και απόμακρος από τη θρησκεία, παρά τις μεγάλες διαφορές τους δεν περνούσε μέρα χωρίς να δει ο ένας τον άλλον.
-Ο Ενάρετος συμβούλευε τον Αδιάφορο
καθημερινά προσπαθούσε να τον φέρει στον δρόμο του Θεού του έλεγε συχνά
αποσπάσματα από το ευαγγέλιο και τον παρότρυνε να αφήσει την κολασμένη ζωή.
-Ο Αδιάφορος δεν συγκρατούσε
τίποτα από όσο άκουγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που πάντα έκανε μη δίνοντας
δεκάρα για το αν πάει στην κόλαση ή στον παράδεισο.
-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και
συμπτωματικά την ίδια μέρα συγχωρέθηκαν και οι δύο, ο Ενάρετος από τον
παράδεισο διέκρινε στην κόλαση τον Αδιάφορο τον πλησίασε και είπε: Είσαι μέχρι
τον λαιμό βουτηγμένος στο καυτό νερό, βλέπεις εμένα είμαι στον παράδεισο!
-Ο Αδιάφορος πήρε μια ανάσα
και είπε: Ναι, είμαι στο καζάνι και «βράζω» μαζί με άλλους αλλά ξέρεις που
πατάω τώρα; στους ώμους του Μητροπολίτη!... .-
Κεντρική
ιδέα: «Στην κρίση του Αναγνώστη!».
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Διαχ. στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
