Εὐαγγέλιο: Λουκᾶς 8:27-39
Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου τῶνΓαδαρηνῶν
Στὴνεὐαγγελικὴπερικοπὴποὺἀναγνώσαμεσήμερα,
βλέπουμετὸνἸησοῦστὴνπεριοχὴτῶνΓαδαρηνῶννὰσυγκρούεταιμὲτὰδαιμόνιακαὶνὰθεραπεύειἕναδαιμονισμένο.
Ἡ περιοχὴτῶνΓαδαρηνῶν ἢ Γεργεσηνῶν βρισκόταν περίπου ὀκτὼ χιλιόμετρα
ἀνατολικὰτοῦποταμοῦἸορδάνηκαὶ δέκα χιλιόμετρα νοτιοανατολικὰτῆς Γαλιλαίας.
Μὲἕνα πλοιάριο ὁ Κύριός μας φθάνει ἀπέναντιἀπὸτὴ Γαλιλαία
σὲαὐτὴντὴνπεριοχὴκαὶ μόλις βγῆκεστὴνξηρὰτὸν συνάντησε κάποιος ἀπὸτὴν πόλη
τῶνΓαδάρων. Ἦτανἕνας δαιμονισμένος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτιδὲνεἶχε δική του θέληση.
Τὸνἐξουσίαζανοἱ δαίμονες. Αὐτοὶμέσῳτοῦἀνθρώπουἐνεργοῦσανκαὶἐκδήλωναντὴ φοβερή
τους δύναμη. Ὁ συγκεκριμένος δαιμονισμένος ζοῦσε, χωρὶςροῦχα, ἔξωἀπὸτὴν πόλη,
στὰ μνήματα, ποὺ τότε βέβαια ἦσαν σκαμμένα μέσα σὲ βράχους. Μάλιστα, γιὰνὰτὸν
συγκρατήσουν, οἱ δικοί του τὸνἔδενανμὲἁλυσίδες, χειροπόδαρα. Ἀλλ’
ὅταντὸνἔπιανετὸ δαιμόνιο, αὐτὸςἔσπαγετὶςἁλυσίδεςκαὶἔφευγεστὶςἐρημιές.
ὍτανεἶδετὸνἸησοῦ, φώναξε δυνατά, ἔπεσεστὰ γόνατα μπροστά τουκαὶμὲ μεγάλη
φωνὴεἶπε: “Τί ἔχεις μαζί μου, Ἰησοῦ, υἱὲτοῦΘεοῦ; Σὲπαρακαλῶμὴμὲ βασανίσεις”.Μὲ
θράσος τὰ δαιμόνια τοῦ λέγουν, τί ἔχεις μαζί μας, ἀλλὰκαὶμὲ δειλία
τὸνπαρακαλοῦννὰμὴτὰ βασανίσει, γιατί εἶχε διατάξει τὸἀκάθαρτοπνεῦμανὰβγεῖἀπὸτὸν
δαιμονισμένο. Ὁ Ἰησοῦς, βέβαια, εἶναιΘεὸςκαὶ γνωρίζει ὅτιτὰ δαιμόνια εἶναι πάρα
πολλά. Δὲν χρειάζεται νὰ ρωτήσει ποιόεἶναιτὸὄνοματοῦ δαιμονισμένου. Ἀλλὰρωτᾶ,
γιὰνὰφανεῖὅτιτὰ δαιμόνια εἶναι πάρα πολλά. Τότε τὰ δαιμόνια, μέσῳτοῦ
δαιμονισμένου ἀπαντοῦν: “Λεγεῶνα”, δηλαδή, πάρα πολλά δαιμόνια
εἰσῆλθανστὸνἄνθρωπο. Ἡ λεγεῶναἦτανσὰντὸσημερινὸσῶμαστρατοῦ. Ἐπιπλέοντὰ δαιμόνια
παρακαλοῦσαντὸνἸησοῦνὰμὴτὰ διατάξει νὰπᾶνεστὴνἄβυσσο, στὸνἍδη,
ἐκεῖὅπουτιμωροῦνταινὰκατοικοῦνοἱ δαίμονες. ΚοντὰστὸνἸησοῦκαὶστὸν δαιμονισμένο
ὑπῆρχε μία ἀγέλη χοίρων, περίπου δύο χιλιάδων, ποὺἔβοσκεστὸ βουνό. Τὸν
παρακάλεσαν, λοιπόν, τὰ δαιμόνια νὰτοὺςἐπιτρέψεινὰεἰσέλθουνστοὺς χοίρους. Ὁ
Κύριος τὸἐπέτρεψε. Τὰ δαιμόνια βγῆκανἀπὸτὸνἄνθρωποκαὶεἰσῆλθανστὴνἀγέλητῶν
χοίρων. Οἱχοῖροιὅρμησανστὸνγκρεμὸκαὶ πνίγηκαν στὴ λίμνη.
Ἆραγε γιατί ὁ Κύριος ἐπέτρεψενὰπνιγοῦνοἱχοῖροι; Σίγουρα δὲν κάνει τὸ
χατίρι τῶν δαιμόνων, μὲτὸνὰτοὺςἐπιτρέψεινὰμποῦνστὴνἀγέλητῶν χοίρων.
Μὲαὐτὸποὺἔκανε, τοὺς συνέτριψε. Θὰ μπορούσαμε νὰποῦμεὅτιτὸἐπέτρεψε,
εἴτεπρῶτονγιὰνὰ πατάξει μία παρανομία, εἴτε δεύτερον γιὰνὰφανεῖ περισσότερο ἡ
δύναμή Του. Ὁ μωσαϊκὸς νόμος ἀπαγόρευεστοὺςἸουδαίουςνὰτρῶνε κρέας χοιρινό.
Οἱχοῖροιθεωροῦντανἀκάθαρταζῶα. Ἀλλὰστὰ χρόνια τοῦἸησοῦκυριαρχοῦσανστὴν
Παλαιστίνη οἱΡωμαῖοι, ποὺἔτρωγανχοιρινὸ κρέας. Ἐπειδὴἦταν δυσεύρετο, τὸ
πλήρωναν ἀκριβά. Ἑπομένως, ἡ ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν τότε ἐπιχείρηση προσοδοφόρα,
καὶ μάλιστα ὄχι λαθραία, ἐφ’ ὅσονοἱΡωμαῖοιἐξουσίαζανκαὶἐπέτρεπαννὰἐκτρέφουν
χοίρους. Παρὰταῦτα, κατὰτὸνμωσαϊκὸ νόμο ἦταν παρανομία.
Ἐξἄλλου ὁ Χριστὸςμὲτὰ θαύματά του ἀπεδείκνυετὴ δύναμή του τὴ θεϊκή.
Μερικὲςφορὲςκαὶ κάτι ἄλλο, γιὰνὰφανεῖ ἡ δύναμή του σὲαὐτοὺςποὺδὲν καταλάβαιναν.
ΔὲνεἶπεπρῶταστὸνπαραλυτικὸτῆςΚαπερναοὺμὅτισυγχωροῦνταιοἱἁμαρτίες του; Ἀλλ’
αὐτὸδὲν φαινόταν. Γι’ αὐτὸτοῦεἶπενὰσηκωθεῖ, νὰ πάρει τὸ κρεβάτι του καὶνὰ
περπατήσει. Ἔτσικαὶἐδῶ. Μποροῦσε –ἦτανκαὶ Θεός– ἁπλῶςνὰ θεραπεύσει
τὸνδαιμονιζόμενο. Ὅμως διατάσσει τὰ δαιμόνια νὰμποῦνστοὺς χοίρους,
γιὰνὰπνιγοῦνστὴ λίμνη καὶἔτσινὰφανοῦν ἡ καταστρεπτικὴ δύναμη τῶν πάρα πολλῶν
δαιμονίων καὶ ἡ συντριπτικὴ δύναμη τοῦἸησοῦ. Νὰἐπισημάνουμεδὲἐδῶὅτιποτὲ ὁ
Χριστὸςδὲνἔκανεκακὸσὲἄνθρωπο, οὔτεκαταράσθηκε. Μόνο τὴν ξεραμένη συκιὰκαταράσθηκε.
Ἀλλὰὑπάρχεικαὶἄλλος λόγος: Νὰφανεῖ ἡ ἀχαριστίατῶνΓαδαρηνῶν. Ἐνῶ ὁ
Χριστὸςτοὺς λύτρωσε ἀπὸτὸνἐπικίνδυνο δαιμονισμένο, αὐτοὶτὸνπαρακαλοῦννὰ φύγει
ἀπὸτὴν περιοχή τους. Ἐνῶ ὁ πρώην δαιμονισμένος, ντυμένος καὶ σωφρονισμένος,
τὸνπαρακαλεῖνὰτὸν πάρει μαζί του, αὐτοὶτὸν διώχνουν, φοβούμενοι ἆραγε τί;
Στὴν περικοπή μας, ἀγαπητοί μου, παίρνουμε ἀπάντηση γιατί δὲν πιστεύουν
οἱἄνθρωποι. Δὲνὑπάρχει ὁ Θεὸς ἢ μήπως ἐμεῖςδὲντὸν βλέπουμε; Σίγουρα ὁ
Θεὸςὑπάρχει. Καὶμεῖςνὰμὴ πιστεύουμε, τὰ πάντα φωνάζουν καὶμαρτυροῦντὴνὕπαρξή
Του. Ἄραἐμεῖςδὲντὸν βλέπουμε. Καὶ γιατί δὲντὸν βλέπουμε; Ἐπειδὴμᾶςτὸν κρύβουν
τὰ πάθη μας, τὸκυνῆγιτοῦ πλούτου, ὁ μαμωνᾶς. Προτιμοῦμετὸν χρυσό καὶὄχιτὸν
Χριστό.
Γιατί οἱΓαδαρηνοὶἔδιωξαντὸν Χριστό; Ἐπειδὴἦτανἐπικίνδυνοςγιὰτὸ
λαθρεμπόριό τους. Ἂνἔμενεκαὶἄλλο, δὲν ξέρουν τί θὰ γινόταν. Διώχνουν
τὸνΧριστὸκαὶκρατοῦντοὺς χοίρους. Γιατί ὁ Δημήτριος, ὁ
κατασκευαστὴςἀργυρῶνναῶντῆςἈρτέμιδοςστὴνἜφεσο, ξεσηκώνει τὸνλαὸκατὰτοῦἀποστόλου
Παύλου; Ἐπειδὴ σέβεται τὴνἌρτεμι; Κάθε ἄλλο. Κινδυνεύει νὰ χάσει τὴ δουλειά του.
Γιατί ὁ βασιλιᾶςἈγρίππας ὁ Β΄ δὲνμπορεῖνὰδεχθεῖτὸ κήρυγμα τοῦἀποστόλου Παύλου,
ποὺἀπολογεῖταιἐνώπιόν του καὶμιλᾶγιὰτὴ δικαιοσύνη, τὴνἐγκράτειακαὶτὴ μέλλουσα
κρίση; Ὄχι μόνο γιατί εἶναι τύραννος τοῦλαοῦ του, ἀλλὰκαὶ γιατί
ἔχεινυμφευθεῖτὴνἴδιατὴνἀδελφή του. Πῶςμπορεῖνὰπιστεύσει;
Ἀλλὰἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἂςμὴεἴμαστεσὰντοὺςΓαδαρηνούς, νὰ διώχνουμε
τὸνΧριστὸἀπὸτὴν ζωή μας. Ἂςεἴμαστεσὰντὸν πρώην δαιμονισμένο, ποὺπαρακαλεῖτὸν
Κύριο νὰτὸν πάρει μαζί του. Ἄςεἴμαστεκαὶμεῖςεὐγνώμονεςγιὰὅσαμᾶςἔχει προσφέρει.
Νὰεἴμαστε μαζί του, νὰτὸνἔχουμε μέσα μας μὲτὴ θεία Κοινωνία, νὰτὸννοσταλγοῦμε,
νὰἀφήνουμετὶς καρδιές μας νὰ καίγονται, ὄχι μόνο μὲτὸν λόγο του,
ἀλλὰπροπαντὸςμὲτὴ συμμετοχή μας στὰθεῖα Μυστήρια. Νὰ μείνει μαζί μας, νὰτὸν
πάρουμε ὄχι μόνο στὸ χωριό μας, στὴν πόλη μας, ὅπωςοἱΣαμαρεῖτες, ἀλλὰ μέσα μας,
γιατί ἡ βασιλεία τοῦΘεοῦεἶναι μέσα μας. Ἀκόμηκαὶἂν ὁ Κύριος μᾶς λέγει
νὰἐπιστρέψουμεστὸ “σπίτι” μας, γιὰνὰ διηγούμαστε τὶςεὐεργεσίεςτοῦΘεοῦ, νὰ
γίνουμε κήρυκες τῶνφανερῶνκαὶἀφανῶνεὐεργεσιῶν Του, αὐτὸθὰεἶναιτὸ μεγαλύτερο
κήρυγμα. Ἂνἔχουμε κόψει τὰ πάθη μας, τότε θὰμιλᾶμεγιὰτὸνΧριστὸμὲτὴν ζωή μας.
Ἱματισμένοικαὶ σωφρονισμένοι, ἀπαλλαγμένοιἀπὸτὰ τόσα ποὺμᾶςκρατοῦσαν δέσμιους,
νὰ διακηρύττουμε τὰμεγαλεῖα Του, τὴνἀγάπη Του, ποὺἔφθασε μέχρι τὸνσταυρικὸ
θάνατο. Ὁ Κριτὴς κρίθηκε, γιὰνὰ σώσει ἐμᾶςἀπὸτὴναἰώνια κρίση. Εἴθενὰμᾶςτὸ
παράσχει ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖοςζῆκαὶ βασιλεύει εἰςαἰῶναςαἰώνων. Ἀμήν.
ἘκτῆςἹερᾶς Μητροπόλεως
