Στη δεύτερη περίπτωση προκύπτει αρνητικό ιόν. Όταν μιλάμε για ιόντα του αέρα
αναφερόμαστε κυρίως σε αρνητικά ιόντα οξυγόνου. Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου
και οι κεραυνοί ιονίζουν τα άτομα οξυγόνου της ατμόσφαιρας. Ένα κυβικό εκατοστό
ατμοσφαιρικού αέρα περιέχει 1.000 έως 4.000 αρνητικά ιόντα. Ο ιονιστής αέρα
περιλαμβάνει ένα ηλεκτρικό κύκλωμα τάσης 10.000-15.000 βολτ περίπου. Τα άτομα
του οξυγόνου, όταν έρχονται σε επαφή με τόσο υψηλή τάση, ιονίζονται. Έτσι ο
αέρας που βγαίνει από τον ιονιστή είναι πλούσιος σε ιόντα, γεγονός που
συμβάλλει στο να διατηρείται η ατμόσφαιρα των εσωτερικών χώρων καθαρή. Αυτό
συμβαίνει γιατί τα αρνητικά ιόντα ενώνονται με σωματίδια που αιωρούνται στον
αέρα (σκόνη, αρώματα, καπνός, γύρη, βακτηρίδια) και τα φορτίζουν
ηλεκτροστατικά. Επομένως, η σκόνη, αντί να "κυκλοφορεί" ελεύθερα,
προσκολλάται, "κάθεται", όπως λέμε συνήθως, στις γύρω επιφάνειες και
στους τοίχους του δωματίου. Θεωρητικά, η χρήση ιονιστή θα έπρεπε να ωφελεί
όσους υποφέρουν από αλλεργίες. Ωστόσο, υπάρχουν έρευνες που δεν αποδέχονται την
ωφελιμότητά του.
