1. είναι εύκολος.
2. μας προφυλάσσει από την έκθεση του πραγματικού εαυτού μας.
3. έχει πολλές εφαρμογές: συνδυάζει εικόνα, ομιλία, φωτογραφία, βίντεο,
παιχνίδια κλπ…
Επίσης, θα πρέπει πριν ξεκινήσει ο προβληματισμός μας για τους έφηβους,
να απευθυνθούμε στους ενήλικους εαυτούς μας: «εμείς γιατί κολλάμε;». (Ίσως αυτό
και μόνο αρκεί για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αλλάξουν, φτάνει να
καταλάβουμε γιατί εμείς κολλάμε με όλα αυτά και πρώτα εμείς να
ξεκολλήσουμε...).
Τα παιδιά λοιπόν, πιστεύω ότι ''κολλάνε'' με τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης, γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να τους προσφέρουμε, ως κοινωνία, ως
σχολείο, ως οικογένεια.
Οι πάντες τρέχουν για τις δουλειές τους, για τις υποχρεώσεις τους και
δεν μένει ουσιαστικός χρόνος για να ασχοληθούμε με τα παιδιά.
Όταν ασχοληθούμε με τα παιδιά, όταν τους προτείνουμε μια βόλτα, μια
εκδρομή, μια ασχολία και όταν αυτό γίνεται συστηματικά στο πλαίσιο μιας καλά
δομημένης σχέσης και όχι αποσπασματικά, τότε τα παιδιά συνήθως ανταποκρίνονται
και δεν αποκτούν εξαρτήσεις. Μαθαίνουν μέσα από τις επιλογές που έχουν και
επενδύουν τα ενδιαφέροντά τους σε περισσότερα από ένα πράγματα.
Κατά συνέπεια, στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε, η
απάντηση είναι φαινομενικά απλή: Να επενδύσουμε πρώτα (και όσο πιο νωρίς
τόσο πιο καλά) εμείς σε αυτά, στην σχέση μας μαζί τους, να συνδεθούμε μαζί τους
, πριν συνδεθούν με τον υπολογιστή.
ΠΗΓΗ: www.pronews.gr
