«Κατ’ αρχάς, να μην ξεχνάμε
ότι σταθήκαμε όρθιοι και βγήκαμε απ’ τα μνημόνια, επειδή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ
έκανε τον οδικό χάρτη για το χρέος και άφησε 37 δισ. ευρώ στα Ταμεία. Έτσι
κερδήθηκε η εμπιστοσύνη, για να επιχαίρει το 2019 η ΝΔ ότι η χώρα δανείζεται
φθηνά.
Όσο για την επενδυτική
βαρθμίδα, αποτελεί εξαγγελία της ΝΔ ήδη από το 2019, η οποία τώρα δόθηκε στην
Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά και με αφορμή τη συζήτηση του προσχεδίου του
προϋπολογισμού στη Βουλή, δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι. Έχουμε μια οικειοθελή
δέσμευση της κυβέρνησης σε πρωτογενή πλεονάσματα, κάτι που θα καταλάβει κάθε
πολίτης ‘στην τσέπη του’. Οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι πολύ κάτω
του πληθωρισμού – ήδη το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής αναφέρεται σε
υπερβολικά αυξημένα έσοδα και στον ‘πληθωρισμό της απληστίας’. Ενώ κάθε χρόνο
έχουμε μια μικρή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Η ακρίβεια καλά κρατεί,
ειδικά ο πληθωρισμός στα τρόφιμα φτωχοποιεί μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Είμαστε στο 59% του μέσου όρου στο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη, έχουμε τα
ακριβότερα καύσιμα και είμαστε 3η χώρα στην Ευρωζώνη, 5η στην Ευρώπη και 7η στον
κόσμο στην ακρίβεια, παρά τις επιδοτήσεις.
Πρόκειται δηλαδή για μια οικονομία που δεν πάει καλά και σε ό,τι αντιλαμβάνεται ο πολίτης, αλλά και στη μεγάλη εικόνα, αν σκεφτούμε και τα δίδυμα ελλείμματα και το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών, αυτά αποτυπώνονται με νούμερα. Βλέπουμε μια μικρή μεγέθυνση του ΑΕΠ, αλλά ο τομέας της εργασίας δεν παίρνει κάτι απ’ αυτό. Οπότε καλή η επενδυτική βαθμίδα, αλλά αυτά τα ‘πυροτεχνήματα’ δεν αλλάζουν την πολιτική της κυβέρνησης που διευρύνει τις ανισότητες.
Μάλιστα ακούμε από τη ΝΔ ότι
δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση για να πορευτεί η δημοκρατία. Μα προχθές
συζητούσαμε στη Βουλή την αναθεώρηση του Ταμείου Ανάκαμψης, η οποία γίνεται εν
κρυπτώ. Δεν έχει έρθει ποτέ σε μια επιτροπή της Βουλής με κανονική
κοινοβουλευτική διαδικασία, να καταθέσουν προτάσεις τα κόμματα, οι φορείς να
πουν τις απόψεις τους, κάτι που είναι και εκτός του Κανονισμού του μηχανισμού
του Ταμείου Ανάκαμψης».
Για τη διαγραφή του Στέφανου
Τζουμάκα
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα
δημοκρατικό κόμμα, με Όργανα, θεσμούς και καταστατικό. Σύμφωνα με αυτά, ο
Πρόεδρος έπρεπε να στείλει τον κ. Τζουμάκα στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Θυμίζω
ότι αυτό είχε κάνει και ο Αλέξης Τσίπρας πρόσφατα με τον Παύλο Πολάκη. Ο κ.
Κασσελάκης διαγράφει τον κ. Τζουμάκα, χρησιμοποιώντας την περίφημη φράση του
Ανδρέα Παπανδρέου ‘έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος’ και ταυτόχρονα τον παραπέμπει
στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Αφού όμως ο Πρόεδρος τον διαγράφει, τι ρόλο έχει
πια η Επιτροπή;
Εντωμεταξύ, υποτίθεται ότι
κάποια στελέχη του κόμματος ήταν υπέρ της διεύρυνσης και κάποια κατά – γεγονός
ανήκουστο, γιατί ποιο κόμμα δε θέλει να μεγαλώσει. Όμως – και είναι οξύμωρο -
με την εκλογή του κ. Κασσελάκη, έφυγαν ο κ. Θεοχαρόπουλος και ο κ. Καλπάκης,
που είναι απ’ τη διεύρυνση και τώρα ο πρώτος που πάει στην Επιτροπή
Δεοντολογίας είναι πάλι από τη διεύρυνση.
Νιώθω αμήχανα να συζητάω στο
δημόσιο λόγο γι’ αυτά τα θέματα, αλλά δυστυχώς όταν δε λειτουργούν τα Όργανα
του κόμματος, η κουβέντα ‘ανοίγει’ στις τηλεοράσεις. Έχω τοποθετηθεί πολλάκις
σχετικά, επειδή ακριβώς είχαμε μια διπλή, σοκαριστική, στρατηγική ήττα, έπρεπε
να εφαρμοστεί η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για εκλογή νέου Προέδρου το
Σεπτέμβριο και συνέδριο τέλος Νοεμβρίου, με κύριο θέμα τη διερεύνηση των αιτιών
της ήττας. Ότι αλλάξαμε Πρόεδρο δε σημαίνει πως λύθηκαν τα προβλήματα, τι
δηλαδή, έφταιγε ο προηγούμενος; Όχι φυσικά, γι’ αυτό έπρεπε τα Όργανα να
συνεδριάσουν αμέσως κι όχι η εσωκομματική διαδικασία να κρατάει μήνες, εν
προκειμένω μέχρι το Φεβρουάριο.
Δεν είναι γραφειοκρατικό αυτό
που λέω, όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες, πρέπει όλες οι διαδικασίες να
τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Για να γίνουν συνθέσεις, να φανούν οι
πολιτικές διαφωνίες και να πάμε παρακάτω. Για παράδειγμα, εγώ που είμαι τόσα
χρόνια στην Αριστερά, δεν μπορώ να ακούω ξαφνικά ότι το κεφάλαιο αποτελεί
‘εργαλείο’ που μπορεί να ευνοήσει τους εργαζομένους, έχω πια πρόβλημα
ταυτοτικό. Πού λύνεται αυτό, σε ένα συνέδριο. Όχι με το να ‘τραβιέται’ αυτή η
κατάσταση και να δημιουργείται η εσωστρέφεια που προφανώς μας κάνει κακό.
Για τον πόλεμο στο Ισραήλ
«Καταδικάζουμε βεβαίως την
τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, να μην ξεχνάμε όμως ότι η Ιστορία δεν ξεκινάει
από εκεί. Ναι μεν το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα – όπως κάθε κράτος –
αλλά και ο Παλαιστινιακός λαός έχει δικαίωμα σε κράτος και σε ελευθερία και
δικαιοσύνη. Το μέλημα λοιπόν της Δύσης και της ελληνικής κυβέρνησης θα έπρεπε
να είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δύο κράτη
δηλαδή, διότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Έστω τώρα, μετά από 70
χρόνια, πρέπει να αναληφθούν άμεσα τέτοιες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες. Δε
γίνεται άλλο να είμαστε θεατές σφαγιασμού, παράνομων εποικισμών, δεν μπορεί ο
σύγχρονος πολιτισμός να συνεχίσει να το δέχεται αυτό.
Όσο για τη στάση της
κυβέρνησης, έσπευσε βεβαίως – και σωστά – να πάρει θέση κατά της επίθεσης στη
Χαμάς και να δηλώσει ότι το Ισραήλ δικαιούται αυτοάμυνας, ξέχασε όμως να πει
για το άδικο που συμβαίνει στον Παλαιστινιακό λαό. Αυτή η δήλωση είναι μισή, αν
τα παραπάνω δε λέγονται συγχρόνως, υπάρχει πρόβλημα».
