Χαιρετισμός του
Υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας - Θράκης) Σταύρου Καλαφάτη στην εκδήλωση της
Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδα για την 104η Επέτειο Μνήμης της Γενοκτονίας των
Ελλήνων του Πόντου
Στ. Καλαφάτης: «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας»
«Τα εγκλήματα
εναντίον εθνών δεν παραγράφονται και δεν διαγράφονται. Δεν λησμονιούνται. Η
Γενοκτονία των αδελφών μας του Πόντου είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Γι΄ αυτό,
η προσπάθεια για τη διεθνή αναγνώρισή της, δεν είναι απλά και μόνο υποχρέωση
για την οποία έχουμε δεσμευτεί. Είναι χρέος που οφείλουμε να υπηρετήσουμε όλοι
μαζί οι Έλληνες και θα υπηρετούμε -όπως έχει πει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος
Μητσοτάκης- μέχρι να ξημερώσει η Ημέρα της Δικαίωσης», τόνισε ο Υφυπουργός
Εσωτερικών αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας - Θράκης Σταύρος Καλαφάτης, ως
Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, σε χαιρετισμό του στην εκδήλωση για την 104η Επέτειο
Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που διοργάνωσε η Παμποντιακή
Ομοσπονδία Ελλάδος, στην Πλατεία Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Καλαφάτης
υπογράμμισε: «Πονάμε, αλλά δεν ξεχνάμε. Και ζητούμε την καταδίκη παρόμοιων
πρακτικών από όλο τον κόσμο. Υπέστησαν άλλωστε ανάλογη Γενοκτονία και οι
Αρμένιοι. Βιώσαμε πρακτικές εθνοκάθαρσης και στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη.
Βιώνουν και στις μέρες μας ανείπωτες φρικαλεότητες και οι Ουκρανοί που
αμύνονται ενάντια στη ρωσική εισβολή. Οι Έλληνες θέλουμε την ειρήνη και τη
συνεργασία με όλους τους γείτονές μας. Με μια ξεκάθαρη και απαράβατη, όμως,
προϋπόθεση: Ότι θα σέβονται τις Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο.
Ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε αυθαίρετες διεκδικήσεις. Ότι στα εθνικά μας
ζητήματα βάλαμε ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές. Και από τις γραμμές αυτές δεν
κάνουμε βήμα πίσω».
Ο κ. Καλαφάτης
παρέστη στην Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του
Πόντου και κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο Γενοκτονίας του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Ακολουθεί το
πλήρες κείμενο του χαιρετισμού:
«Μια φράση
ζωντανεύει στη σκέψη μας κάθε χρόνο τέτοιες μέρες: “Βγήκαμε στους δρόμους.
Δεν προλάβαμε να πάρουμε τίποτα μαζί παρά μόνο τις εικόνες και την ψυχή μας!”
Αυτό έμεινε. Η
εικόνα και η ψυχή. Αυτή ήταν η 19η Μαΐου του 1919. Η μέρα που οι
Νεότουρκοι εξαπέλυσαν την επιχείρηση εθνοκάθαρσης για να ξεριζώσουν τους
Έλληνες, από τη γη όπου γεννήθηκαν.
Η συνέχεια και η
ολοκλήρωση της Γενοκτονίας που ξεκίνησε με τα “Αμελέ Ταμπουρού”, τα τάγματα
εργασίας, τα βασανιστήρια, τις πυρπολήσεις περιουσιών, τις μαζικές δολοφονίες
αμάχων. Η σφαγή 353 χιλιάδων Ελλήνων αδελφών. Και ο
εξαναγκασμός χιλιάδων άλλων να καταλήξουν πρόσφυγες στη Ρωσία και την ελεύθερη
Πατρίδα.
Και όμως. Η
Τουρκία, μέχρι σήμερα, αρνείται να αναγνωρίσει το έγκλημα. Δεν θέλει και δεν
μπορεί να λυτρωθεί από το παρελθόν της. Πρέπει όμως να γνωρίζει ότι τα
εγκλήματα εναντίον εθνών δεν παραγράφονται και δεν διαγράφονται. Δεν
λησμονιούνται.
Η Γενοκτονία των
αδελφών μας του Πόντου είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Γι΄ αυτό, η προσπάθεια
για τη διεθνή αναγνώρισή της, δεν είναι απλά και μόνο υποχρέωση για την οποία
έχουμε δεσμευτεί. Είναι χρέος που οφείλουμε να υπηρετήσουμε όλοι μαζί οι
Έλληνες και θα υπηρετούμε -όπως έχει πει ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης-
μέχρι να ξημερώσει η Ημέρα της Δικαίωσης.
Πονάμε, αλλά δεν
ξεχνάμε. Και ζητούμε την καταδίκη παρόμοιων πρακτικών από όλο τον κόσμο.
Υπέστησαν άλλωστε ανάλογη Γενοκτονία και οι Αρμένιοι. Βιώσαμε πρακτικές
εθνοκάθαρσης και στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη. Βιώνουν και στις μέρες μας
ανείπωτες φρικαλεότητες και οι Ουκρανοί που αμύνονται ενάντια στη ρωσική
εισβολή.
Οι Έλληνες
θέλουμε την ειρήνη και τη συνεργασία με όλους τους γείτονές μας. Με μια
ξεκάθαρη και απαράβατη, όμως, προϋπόθεση: Ότι θα σέβονται τις Διεθνείς
Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο. Ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε αυθαίρετες
διεκδικήσεις. Ότι στα εθνικά μας ζητήματα βάλαμε ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές.
Και από τις γραμμές αυτές δεν κάνουμε βήμα πίσω.
Είμαστε
ταυτόχρονα αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού, για
τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. “Καμίαν ΄κι ανασπάλω!” Ποτέ δεν θα
ξεχάσουμε! Συνεχίζουμε όλοι μαζί, σίγουροι πως η δικαίωση θα έρθει. Βέβαιοι πως
«η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο».
Σας
ευχαριστώ».
