Το χειρότερο πράγμα στην ζωή μας είναι η άρνηση, αυτή την
φάση την έχουμε περάσει και κάποιοι ξεπεράσει όχι μόνο μία φορά, περισσότερες.
Το θέμα είναι η διάρκεια που έχει αυτή η κατάσταση. Δεν υπάρχει τίποτα που να
μην μπορούμε να το κάνουμε ακόμα και τις αρρώστιες με την επιστήμη τις
γιατρεύουμε.
Αν σκεφτόμασταν
λίγο πιο καλοσυνάτα ίσως να φτάναμε στη Θέοση. Για κακό του ανθρώπινου γένους
και πληθυσμού αυτό δεν υφίσταται αυτή την χρονική στιγμή. Όταν λοιπόν κάτι μας
πνίγει, σαν θηλιά στο λαιμό, όταν η θηλιά στενέψει πολύ σε σημείο να μην
αντέχετε. Όταν δεν αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό, φαντάσου κατά πόσο τους
άλλους, τότε κάτσε και βρες την αιτία. Πάντα υπάρχει αυτό που λέμε η πηγή του
κακού. Όταν την ανακαλύψεις τότε έλισσες το πρόβλημα σου, την ανακαλύπτεις, την
δέχεσαι, την παραδέχεσαι και την διώχνεις από πάνω σου.
Αν αισθανθείς
αδύναμος διότι πολλοί πιστεύουν στην
δύναμη της συνήθεια, που δεν είναι κακό να παραδεχτούμε πως μας φέρει στη θέση
του αδυνάμου. Τότε κρατάμε την ψυχραιμία μας, δεν γυρνάμε να κοιτάξουμε γύρω
μας διότι θα ζαλιστούμε, απλά κοιτάμε μπροστά στην ευθεία και λέμε, «αφού δεν
μπορώ να σε λύσω, να σε διώξω να βγάλω απ την ζωή μου με το καλό, με τον
ευγενικό και όμορφο τρόπο, τότε θα σε κόψω.» Η λέξη κόψω είναι το να επιβάλεις
στον εαυτό σου να διώξει κάτι απ την ζωή σου ακόμα αν σε πονάει, ακόμα
νομίζοντας πως ήρθε το τέλος του κόσμου και θεωρήσεις θανατηφόρο το πλήγμα.
Ακόμα και αν αν αν. Τόσα αν, εσύ δυνατός, ακάθεκτος, με επιμονή και υπομονή.
Τότε κοίτα γύρω σου ο κόσμος συνεχίζει και υπάρχει και δεν τελειώνει εκεί αλλά
έχει και παρακάτω. Να θυμάσαι πάντα ο δρόμος δεν είναι μονόδρομος έχει και
παρακλάδια και κάπου σ ένα απ αυτά μπορεί να μπεις και να σε οδηγήσει κάπου
καλύτερα. Αρκεί να θυμάσαι, «δεν σε έλυσα γιατί δεν ήθελα, σε κόβω όμως γιατί
μπορώ.»
