τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα
τον Γκαίτε και τον Καντ....
Όλους τους Φιλοσόφους τους Ποιητές
Όλους τους μεγάλους και τους τρανούς
τους διάβασα με σχόλη.
Πήγα ακόμα πιο μακριά
και μια πλευρά της Επιστήμης
τη γνώρισα καλά και το είχα και καμάρι.
Αλλά, και πάλι δεν μπορούσα
τη μαγεία της ζωής
ούτε στο μυαλό, ούτε στα δάχτυλά μου
να κρατήσω ως την αυγή.
Πόνεσα κρυφά πολύ,
για να καταλάβω το «γιατί»…
αυτή τη μαγεία των σοφών,
όλων των αιώνων και των εθνών
να μην την κάνω και δική μου.
Και ένα βράδυ, εκεί που καθόμουν
μοναχή, χωμένη στη σιωπή και στο δάκρυ...
άκουσα μια φωνή παιδική,
χαρμόσυνη, σχεδόν γαργαλιστική,
τα αυτιά μου να χαϊδεύει.
Κοίταξα γύρω μου αλαφιασμένη..
παιχνίδια τώρα η λύπη μου κάνει στο μυαλό,
δεν μπορεί….κανείς δεν υπάρχει εδώ!
και χώθηκα γρήγορα ξανά στη σιωπή.
Μα το παιδί μου μίλησε ξανά!
Μη κοιτάς γύρω σου δεν είμαι εκεί.
Ζω στην καρδιά σου εδώ και μια ζωή.
Μη κλαις και μη σπαράζεις…είναι χαζό
απλώς… πάρτο από την αρχή
γιατί με μια ανάσα, μοναχά,
ξεκινά η μαγεία της ζωής.!
Τίνα Θεοδοσίου
