Το ένα
αρνείται να μασήσει, το άλλο διαλέγει τι θα φάει, ένα τρίτο δεν θέλει καθόλου
λαχανικά. Πόσο επικίνδυνες είναι οι αρνήσεις των παιδιών σε ό,τι αφορά τη
διατροφή; Όλες οι μαμάδες δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή των παιδιών
τους. θα ήθελαν πολύ να τα έβλεπαν να εκτιμούν τα φαγητά που τους ετοιμάζουν,
να αδειάζουν το πιάτο τους χωρίς να μετατρέπεται η κουζίνα σε αρένα... Η
εκμάθηση των γεύσεων, της δοκιμής, του ρυθμού των γευμάτων και της ποσότητας
των τροφών είναι κομμάτι της γενικότερης παιδείας που τους προσφέρουμε. Μερικές
φορές, όμως, η συμπεριφορά τους στο τραπέζι κρύβει ανησυχητικά σημάδια. Ας τα
αποκωδικοποιήσουμε...
-Διαλέγουν.
Στην παιδική ηλικία, μερικά παιδιά επιλέγουν να τρώνε μερικές μόνο τροφές. Κάθε τι το καινούργιο απορρίπτεται. Η συμπεριφορά αυτή ονομάζεται νεοφοβία και είναι φυσιολογική στην ηλικία από 5 ως 7 ετών. Μπορεί, όμως, να συνεχιστεί ως την ενηλικίωση. Φυσικά, το πρόβλημα εξαλείφεται από μόνο του.
-Τσιμπάνε.
Τα δύσκολα παιδιά είναι, κατά κανόνα, δύσκολα και στο φαγητό.
Τρώνε μικρές ποσότητες και συνήθως δεν δέχονται αυτά που τους δίνουν. Αυτή η
στάση, που έχει τη ρίζα της στη βρεφική ακόμα ηλικία, στο πέρασμα από το
μπουκάλι στις στερεές τροφές, μπορεί να προκαλεί ιδιαίτερο εκνευρισμό στις
μαμάδες. Συνήθως, δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά χρειάζεται κάποια προσοχή, γιατί
μερικές φορές μπορεί να εξελιχθεί σε νευρική ανορεξία.
-Η ανορεξία του βρέφους
Πρόκειται για μία κατάσταση που δεν πρέπει να θεωρηθεί αντίστοιχη της ανορεξίας
ενός παιδιού ή ενός εφήβου. Αφορά παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών, τα οποία
σταματάνε τα τρέφονται. Η άρνηση αυτή ανησυχεί τους γονείς, αν και τις
περισσότερες φορές είναι τελείως παροδική. Το παιδί μπορεί να υιοθετήσει μια
τέτοια στάση μετά από μια ασθένεια (κρυολόγημα, ρινοφαρυγγίτιδα, ωτίτιδα...).
Αν το πιέσετε, απλώς θα επιδεινώσετε την κατάσταση.
-Μασάνε χωρίς να καταπίνουν.
Πολλά παιδιά μασάνε ώρες ατελείωτες μηρυκάζουν για να αποφύγουν να φάνε. Το
γεύμα κρατάει πάρα πολλή ώρα και συνήθως η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη εκνευρισμό.
Συχνά, το πρόβλημα είναι συναισθηματικής φύσης και αν δεν υποχωρήσει σύντομα
μπορεί να χρειαστεί η βοήθεια παιδοψυχολόγου.
-Καταπίνουν μικρά αντικείμενα.
Πολλές φορές, τα παιδιά βάζουν τα πάντα στο στόμα, με κίνδυνο να καταπιούν
μικρά πράγματα. Αυτή η μανία είναι φυσιολογική στην ηλικία του ενός ή των δύο
ετών, οπότε εξερευνούν το περιβάλλον. Από κει και πέρα, όμως, μπορεί να
αποκαλύπτει δυσκολίες στις σχέσεις.
-Φοβία κατάποσης.
«Δεν θέλω να καταπίνω κομμάτια». Είναι μια φράση που λένε πολλά παιδιά. Δεν
δέχονται παρά μόνο ρευστά ή κρεμώδη φαγητά. Αν τους προτείνετε κάτι άλλο, το
αρνούνται. Μερικές φορές αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποιο προηγούμενο πνίξιμο
που τα έχει τρομάξει. Αρχίστε λοιπόν πάλι από μικρά κομμάτια.
-Ανορεξία: ακόμα και σε μικρά παιδιά.
Μέχρι τώρα, η ανορεξία θεωρούνταν πρόβλημα της εφηβείας και
περισσότερο των κοριτσιών ή των νέων γυναικών. Τώρα τελευταία, όμως, φαίνεται
πως μπορεί να παρουσιαστεί σε κορίτσια ακόμα και 8 ετών. Είναι σημαντικό το
πρόβλημα αυτό να διαπιστώνεται έγκαιρα και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Σημάδια που θα πρέπει να τραβάνε την προσοχή σας είναι τα ακόλουθα:
- Το παιδί αποφεύγει ορισμένες τροφές, κάτι που δεν έκανε παλαιότερα.
- Χάνει βάρος: μισό με ένα Kg την εβδομάδα.
- Φοβάται ότι θα κάνει εμετό.
- Παραπονιέται ότι το πονάει η κοιλιά του την ώρα του φαγητού, αλλά και
ενδιάμεσα.
- Δυσκολεύεται να καταπιεί και δεν θέλει να πίνει πάνω από ένα με δύο ποτήρια
νερό την ημέρα.
- Θεωρεί ότι είναι πολύ παχύ και αρχίζει να μετράει θερμίδες.
- Κάνει εμετό μετά τα γεύματα.
- Γυμνάζεται υπερβολικά.
- Πολλές φορές αρνείται να καθίσει για να φάει.
- Είναι πολύ καλός / ή μαθητής/τρια.
- Βλέπει τους φίλους του όλο και πιο λίγο.
