-Κι εγώ που νόμισα
πως θα καλπάσω
αγέρωχα
τινάζοντας τη χαίτη
ενός ελαφροϊσκιωτου σ' αγαπώ
-Πως θα σ 'αφήσω το ποίημα
να το θηλάζεις στεναγμούς
ενάστρων αποχωρισμών...
-πως η Αυγή θα λογοδοτήσει
για τα χρώματα, που άπλωσα
στη σάρκινη γη σου
-Κι εγώ που νόμισα
πως η αγάπη σου δεν είχε σώμα
μα ένα φτερό χελιδονιού
για το μακρύ ταξίδι
πως σε προσγείωσα γλυκά
από το σύννεφο στη σάρκα.
Τάκης Φάβιος
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε μπορείτε να το μοιραστείτε στα social media κάνοντας «κλικ» σε ένα από τα κάτω εικονίδια της επιλογής σας.
