Ε!
συ
που
περιφέρεσαι
στο
τίποτα
ποιώντας
μαύρο
με
βλέμμα αδειανό
Εκεί
στα βόρεια
της
ζωής σου
κάποια
σε σκέφτεται
Ε!
συ
που
τεμάχισες
όλο
το βίο σου
σε
χιλιάδες θανάτους
και
έφτασες εδώ
μαχόμενος
όρθιος
ως από τύχη
σ’
αγώνα άνισο
ή
επειδή σε προσπέρασε
η
καταιγίδα
από
λάθος
καθώς
φύλλο ήσουν
και
σκόρπισες
μ’
όλα τα κίτρινα
Ε!
συ
κάποια
σε συλλογιέται
Αφουγκράζεται
τον ήχο
των
πλήκτρων
και
βρίσκοντας δίοδο
τρυπώνει
στην απόγνωσή σου
να
κοινωνήσει
αυτό
που έφερες
κι
ακόμα σε κρατά
σ’
αυτή την ωραία
μοναξιά
σου
Ε!
συ
Που
χάνεσαι γυρεύοντας
ν’
αναστηθείς στο μέλλον
κι
είναι το μέλλον όνειρο
Ε!
συ
εδώ
στα ανήλιαγα
κάποια
σε θέλει
και
λαχταρά της λύρας σου
το
δάκρυ
και
το κρυφό
Ε!
συ
πού
φεύγεις πάλι;
Βαγγέλης Φίλος
