-Σε
μια μεγάλη εύφορη κοιλάδα ζούσε ένας Ελέφαντας, θεωρούσε τον εαυτό του σπουδαίο
και περηφανευόταν για το μέγεθος του.
-Ένα
απόγευμα καθώς έκανε περίπατο χώθηκε ανάμεσα στα πόδια του ένα Ποντίκι, με
τρεμάμενη φωνή του είπε: Σώσε με από την Γάτα και εγώ θα στο ανταποδώσω.
-Ο
Ελέφαντας ξέσπασε σε δυνατά γέλια ήταν τόσο δυνατά που ακούστηκαν σε όλη την
κοιλάδα, με την προβοσκίδα του έδωσε μια στην Γάτα και την πέταξε σαράντα μέτρα
μακριά.
-Σου
έσωσα την ζωή γιατί με έκανες να γελάσω, εσύ ένα ταπεινό ποντικάκι τι βοήθεια
μπορείς να δώσεις σε εμένα τον σπουδαίο είπε ο Ελέφαντας.
-Καθώς
έφευγε το Ποντίκι μονολόγησε δυνατά να το ακούσει ο Ελέφαντας: Σε ευχαριστώ!
αλλά πάψε να παριστάνεις τον σπουδαίο, η ζωή θέλει σύνεση.
-Μετά
από λίγους μήνες ήρθαν κυνηγοί για να πιάσουν άγρια ζώα προκειμένου να τα πάνε
στο τσίρκο της διπλανής πόλης, την ίδια νύχτα ο Ελέφαντας αιχμαλωτίστηκε στην
παγίδα τους…το Ποντίκι πλησίασε με προσοχή και είπε στον Ελέφαντα: Είμαι ο
«ταπεινός» Ποντικός σε λίγα λεπτά θα σου χαρίσω την ελευθερία και άρχισε να
κόβει με τα δόντια το χοντρό σχοινί. Ο Ελέφαντας λύθηκε, πριν πάρει τον δρόμο
προς την ελευθερία ευχαρίστησε εγκάρδια τον Ποντικό.-
Κεντρική ιδέα: Κανείς
δεν είναι τόσο σπουδαίος για να μην έχει την ανάγκη του άλλου και κανείς δεν
είναι τόσο ταπεινός για να μην μπορεί να
βοηθήσει.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com
