-Τραγούδα
Εσύ Ποιητή μου,
Την
Αγάπη.
Πάρε
με και μένα
Βάλε
μου φτερά,
Για
να πετάω τις νύχτες,
Να
βλέπω κάθε καρδιά,
Μήπως
και πονά!
-Τραγούδα
Ω Ποιητή μου,
Μαζί
με τα χίλια φεγγάρια,
Δώσε
μου τη δύναμη
Να
αντέχω τις Ανηφοριές,
Τις
θλίψεις, των Ανθρώπων..
Τραγούδα
Ποιητή μου
Ελεύθερα,
Και
βοήθησέ με,
Να
κρατηθώ,
Να
σκαρφαλώσω
Στην
κορυφή των βουνών....
-Μη
μας Αφήσεις Ποιητή,
Μέσα
σε Ερείπια,
Μέσα
σε Λυγμούς,
Μη
μας ξεχάσεις.
Θέλουμε
να ζήσουμε!
Στο
είπα Ποιητή μου,
Είμαι..
ΑΝΘΡΩΠΟΣ....!!!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΚΑΡΑΛΗ
