Το
αλουμίνιο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην κατασκευή ποδηλατικού σκελετού το
1895. Όμως, δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως μέχρι και το 1980 όταν άρχισε να
διαδίδετε η ιδέα για την κατασκευή σκελετών με σωλήνες μεγάλης διαμέτρου.
Σήμερα το αλουμίνιο είναι το πιο διαδομένο υλικό σκελετών ποδηλάτου. Και όπως
συμβαίνει και με το ατσάλι, όσο περισσότερα κανείς διαθέτει, τόσο καλύτερη η
ποιότητα και κατασκευή των σωλήνων του σκελετού.
Όταν
πρωτοεμφανίστηκε το αλουμίνιο στην αγορά, η κοινή παραδοχή ήταν ότι προκαλούσε
πολλούς κραδασμούς και ήταν περισσότερο ενοχλητικό στην οδήγηση από άλλα υλικά.
Σήμερα βέβαια αυτό πλέον δεν ισχύει εξαιτίας των νέων κραμάτων αλουμινίου όπως
επίσης και τις βελτιωμένες τεχνικές κατασκευής των σωλήνων.
Σήμερα
το αλουμίνιο είναι το πιο ελαφρύ από όλα τα άλλα υλικά, πιο ελαφρύ ακόμη και
από τον άνθρακα και το τιτάνιο. Αυτό κάνει το αλουμίνιο εξαιρετική επιλογή για
αγώνες. Ένα άλλο πλεονέκτημα του αλουμινίου είναι ότι δεν σκουριάζει.
Υπάρχουν
διάφοροι τύποι σκελετών αλουμινίου που χρησιμοποιούνται από τους κατασκευαστές.
Μερικοί από τους πιο γνωστούς είναι οι 6061 και 7005, αριθμοί που αναφέρονται
στα κράματα του αλουμινίου όπως το μαγνήσιο, τη σιλικόνη και τον ψευδάργυρο
(καθαρό αλουμίνιο δεν είναι αρκετά δυνατό για χρήση ποδηλάτου).
Τα
αλουμινένια πιρούνια είναι συνήθως σκληρά και ελαφριά, και μπορούν να πάρουν
διάφορα αεροδυναμικά σχήματα.
