Της
Παρθένας Τσοκτουρίδου.
Εκεί στον Παλατίνο λόφο της φωτεινής αγάπης
μας
πρωτακούστηκαν οι παλμοί της κόκκινης
καρδιάς μας
να κυματίζουν στο παλιρροϊκό κύμα του
φλεγόμενου έρωτα.
Εκεί πρωτογευτήκαμε το παραζαλισμένο φιλί
της πανσελήνου
κάτω απ' την πανσπερμία των πανοραματικών
άστρων
να μας αγγίζουν απαλά στ' αναψοκοκκινισμένα
μάγουλα
να μας παντρολογούν με τη νίκη του
ερωτοκτυπημένου θριάμβου
να κυριαρχούν στο μυστήριο της στιγμής του
καλεσμένου πάθους
να μας αιχμαλωτίζουν στην παράδοση της
ανεξέλεγκτης διάθεσης.
Εκεί αραδιάσαμε τις καυτές λέξεις της
ερωτικής μας εξομολόγησης
ικετεύσαμε λειτουργικά τους αγίους να μη
μας αφήσουν ποτέ μόνους
αγκαλιαστήκαμε σφιχτά κοινωνώντας με τον
πυρετό της αγρύπνιας μας
κολαστήκαμε με τα μαγνητικά μυθολογήματα
του έρωτα.
Εκεί παροξύναμε απροκάλυπτα τον άνεμο του
νόμου των ανθρώπων
τον φουρκισμένο με τα άνομα ερεθίσματα της
ψυχής μας
εκεί δηλώσαμε αδίστακτα την ειλικρίνεια των
ελευθέριων αισθημάτων μας
εκεί βάλαμε στο περιθώριο της ζωής τις
άτακτες βασκανίες των βασανιστών μας.
Πληρεξούσιοι των επιθυμιών μας υπογράψαμε
στο συμβόλαιο του μέλλοντος
για τους παράλληλους βίους μας σε μια
παρθενική αρχή:
«Άγω τον έρωτα εις πέρας».
