Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ (ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1866) – Ποίηση της Παρθένας Τσοκτουρίδου

-Οι Κρήτες ξεσηκώθηκαν, κατέφυγαν στα όρη
στου Αρκαδίου τη Μονή χίλιοι κλειστήκαν όλοι
Τούρκοι τους περικύκλωσαν στη θεία Λειτουργία
μετάλαβαν κι ακούσανε μία φωνή οσία.
-«Ζήτω ο πόλεμος, παιδιά! Ζήτω η λευτεριά μας!
Όλοι ας πολεμήσουμε για τη πικρή σκλαβιά μας!
Θάνατο δεν λογούμε εμείς, θάνατος δεν υπάρχει
μέσα μας ζει η Πατρίδα μας κι ο Πλάστης μόνο άρχει».
-Δέηση ακολούθησε στον Παντοδύναμό μας
οι  μαχητές επήρανε θέσεις με το Χριστό μας
κυμάτιζε η σημαία μας περήφανα στην Πύλη
τη μάχη περιμένανε με προσευχές στα χείλη.
-Η μάχη που ακολούθησε ήτανε φονική
οι Τούρκοι πολιόρκησαν τα τείχη στη Μονή
ρίχναν με τα κανόνια τους, τραντάζανε τη γη
συγκλόνιζαν τα κτίσματα, άγριοι αλαλαγμοί!
-Σώμα με σώμα άρχισε η γιγαντομαχία
λόγχες, μαχαίρια κρητικά, όλα ηχούσαν κρύα
γυναίκες, γέροντες, παιδιά τρέξαν τραυματισμένοι
κλείστηκαν στου πυρίτη τους τη γη την ποτισμένη.
-Κτύπησε ο ηγούμενος μπαρούτι σε βαρέλι
πέτρες, κορμιά και χώματα σκορπίστηκαν στ’ αγέρι
βροντή, σεισμός εγίνηκε Άνω και Κάτω Κόσμος
τρόχαλος έγινε η μονή κι ο Ψηλορείτης όλος.
-Αντιλαλήσαν τα βουνά, μαύρισαν, καπνιστήκαν
σεισμός σ’ όλη την Κρήτη μας, κόκαλα σκορπιστήκαν
τόσα που οι επόμενες γενιές την γη όταν φυτεύαν
κόκαλα φύτρωναν παντού και κόκαλα μαζεύαν.
-Κανείς δεν βαρυγγόμησε για την τρανή θυσία
κόσμος πολύς  εθρήνησε την αιματοχυσία
και όλοι αγκαλιάσανε τη μνήμη των γενναίων
των δίκαιων ηρώων μας, των ταπεινών κι ωραίων.
-Βούλγαρη, Μαρουλιανέ, Γαβρά και Ζυμβρακάκη
Πορτάλιε, Βλαστέ, Σγουρέ, Μαρούλη, Γιακουμάκη
πάντα θα μνημονεύουμε και θα δοξολογούμε
ριζίτικα της λευτεριάς πάντα  θα τραγουδούμε.

«Σαρκοφάγου οιμωγές», 2015, εκδόσεις «εχέδωρος»
ΦΩΤΟ: Πυρογραφία με χρώμα της Παρθένας Τσοκτουρίδου δωρισμένη στον Πολιτιστικό Ποντιακό Σύλλογο Κομνηνών