Tης
Παρθένας Τσοκτουρίδου.
Δημοσίευση
Σατιρικής ποίησης της Παρθένας Τσοκτουρίδου στην τρίμηνη εφημερίδα «ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ»
του συνδικάτου ενέργειας «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», Ιούνιος 2010, Τεύχος 12, σελ.
14.
Τίτλος: «Ο κλαυσίγελως της ΔΕΗ».
Δημοσιευμένα ποιήματα: «Αρετούλα,
η συνταξιούχα» και «Η εργατιά» της Παρθένας Τσοκτουρίδου, «Επιχείρηση ρημαδιό»
του Θανάση Λιάβα και ποίηση Γεώργιου Σουρή.
Αναστάτωση και πανικό προκάλεσε
το ποίημα μου «Η εργατιά» στον εργατόκοσμο της ΔΕΗ του Λιγνιτικού Κέντρου
Δυτικής Μακεδονίας για το σατιρικό περιεχόμενό του, καθώς επίσης και σε
διευθυντικά στελέχη της επιχείρησης, που θεώρησαν πως το ποίημα γράφτηκε και
σατίριζε τους εαυτούς τους.
Ήταν δε τόσο ακραίες οι
αντιδράσεις τους, που επί εξάμηνης βάσης οι συνάδελφοι μου έκλειναν την πόρτα
τους στο πέρασμα μου από το διάδρομο ή την άφηναν μισάνοιχτη για να με βλέπουν
από τις χαραμάδες.
Κανένας μα κανένας δεν
τολμούσε να μ' αντικρίσει κατά πρόσωπο επειδή νόμιζε πως το περιεχόμενο του
ποιήματος τον αφορούσε προσωπικά.
Αφισοκολλούσαν μάλιστα
κατά διαστήματα και αναρτήσεις στους πίνακες προσωπικού δηλώνοντας την
αντίδραση τους για το περιεχόμενο του ποιήματος.
Όσο για κάποια
διευθυντικά στελέχη, είχα τις πληροφορίες μου πως σκόπευαν να με καλέσουν στα
γραφεία τους για να δώσω εξηγήσεις για τα γραφόμενα.
Ενημέρωσα το σωματείο μου
για τις αντιδράσεις αυτές, το οποίο ήταν πανέτοιμο να υπερασπιστεί τις απόψεις
μου και να επέμβει δια της νόμιμης οδού εάν αυτό χρειαζόταν.
Ώσπου κάποια μέρα ένας
συνάδελφος ήρθε κατά πρόσωπο να μου ζητήσει εκ μέρους όλων επιτέλους εξηγήσεις
για το ποίημα αυτό.
Του εξήγησα γελώντας πως
το ποίημα αυτό ήταν μια σάτιρα και δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας γι' αυτούς, γιατί
δεν το έγραψα ορμώμενη απ' αυτούς, δεν τους αφορούσε και όταν γράφτηκε το
ποίημα αυτό ήμουν στην ηλικία των είκοσι πέντε χρόνων ενώ είχα προσληφθεί στην
επιχείρηση στα τριάντα μου.
Επομένως, δεν θα' πρεπε
να ταυτίζουν τους εαυτούς τους ως ήρωες του στο εν λόγω ποιήματος και τέλος
πάντων. κάθε περίπτωση που αναφέρεται σ' αυτό ήταν εντελώς συμπτωματική και
τυχαία.
Μετά τις εξηγήσεις μου
αγκαλιαστήκαμε και δώσαμε τα χέρια με τον συνάδελφο, ο οποίος στη συνέχεια
εξήγησε και στους υπόλοιπους τα καθέκαστα και λύθηκε η παρεξήγηση.
Οι υπόλοιποι συνάδελφοι,
ένας-ένας με τη σειρά, με πλησίασαν και μου ανέλυσαν ο καθένας που και πως είδε
τον εαυτό του μέσα σ' αυτό το ποίημα.
Μου είπαν μάλιστα πως
όταν το πρωτοδιάβασαν, έσκασαν στα γέλια, αλλά κατόπιν τα χείλη τους πάγωσαν
στη σκέψη ότι το ποίημα αφορούσε εκείνους.
Αργότερα, έμαθα πως και
κάποιοι διευθυντές γελούσαν βέβαια με το ποίημα, το οποίο διάβαζαν και
ξαναδιάβαζαν, αλλά το σχολίαζαν ελαφρώς πανικοβλημένοι και προβληματισμένοι.
Τα χρόνια ήρθαν και
πέρασαν, οι σχέσεις μου με τους συναδέλφους και τους διευθυντές αποκαταστάθηκε
και είναι άριστη, γιατί δεν έδωσα ποτέ αφορμές στην δουλειά μου και η
παρεξήγηση λύθηκε.
Το ποίημα όμως έμεινε
στην ιστορία της εργασίας μου και όχι μόνο, για να το συζητάμε ακόμη και σήμερα
και να γελάμε όλοι μας. Σας το εκθέτω λοιπόν για να γελάσετε κι εσείς
θυμούμενοι πάντα την ιστορία του.
Η εργατιά
-Οι υπηρεσίες γέμισαν απ' όλα τα στελέχη.
Από πτυχία; Μπόλικα!..
Βάλτε ομπρέλα, βρέχει!!!.
Παίρνουν και
καθαρίστριες για να τους καθαρίζουν
μα μόνο από
καθάρισμα εκείνες δεν γνωρίζουν.
-Τις κάνουνε
μετάταξη να ψήνουνε καφέδες
να λένε τα
φλιτζάνια τους, να κάνουν τους χαφιέδες
σ' αυτούς
που όλα ορίζουνε και κόβουνε και ράβουν
που με μανία
κυνηγούν τον λάκκο όλων να σκάβουν.
-Έτσι,
αναβαθμίζονται! Γίνονται ιδιαιτέρες!
Σηκώνουν τα
τηλέφωνα, πετούνε και τις βέρες.
Κόβουνε τις
φουστίτσες τους για να' ναι σούπερ-μίνι
κι η σχέση
με τ' αφεντικό έρωτας έχει γίνει.
-Οι
υπηρεσίες έχουνε νομίζω και κλητήρες.
Έγγραφα
μεταφέρουνε, λες και κρατάνε λίρες.
Το κάνουνε
όμως μια φορά τη μέρα, με στανιό!
Ύστερα
γίνονται άφαντοι!.. Το νου τους στο φευγιό!.
-Κι αυτοί
αναβαθμίζονται!. Γίνονται τεμπελίσκοι!.
Μάταια τους
γυρεύουνε!. Έχουνε γίνει ίσκιοι!.
Στην αποθήκη
βρίσκονται και ρίχνουνε ροχάλες
τη νύχτα το
γλεντούσανε, τους έπιασαν οι ζάλες.
-Αν πεις και
για τους φύλακες, ένα σωρό! Μιλιούνια!
Στρώνουνε
τραπεζώματα, χτυπούνε τα πιρούνια
βλέπουν και
τηλεόραση να ψυχαγωγηθούν
οι κλέφτες
που τους βλέπουνε, σίγουρα θ' αγχωθούν.
-Έχουν
φωτοτυπικό όλες οι υπηρεσίες
υπάρχουν
φωτοτύπηδες, κάνουν βιβλιοδεσίες
τις πιο
πολλές προσωπικές, για χρήση ατομική
θώρακα,
άκρα, τους περνούν όλους αξονική.
-Κι έτσι
ανακαλύπτονται πολλών λογιών παθήσεις
κι αν τύχει
στο μηχάνημα γυναίκα να καθίσεις
ε, τότε,
φωτογράφηση της κάτω της κοιλίας
θα γίνει με
διάγνωση τυχόν ωορρηξίας.
-Όσο για
τους διοικητικούς, εκεί γίνεται μύλος
δεν
ξεχωρίζεις τι θα πει και τι σημαίνει φίλος
πίσω απ' την
πλάτη τ' αλλουνού κοιτάνε να καρφώσουν.
ίντριγκες;
Ψέματα; Σωρό!. Κοιτούν να σε λασπώσουν!.
-Αν πεις και
για τους διευθυντές, κοιμούνται όλη μέρα
ξυπνούνε να
υπογράψουνε, λένε λόγια τ' αέρα
ξύνουν μετά
τα μπούτια τους, ξύνουνε και τη μύτη
κι ύστερα τα
ποδάρια τους κρεμούν στη βιβλιοθήκη.
-Βαριούνται!.
Τι να κάνουνε; Χασμουρητά τραβάνε!
Αναστενάζουνε
βαθιά!.Οι δουλειές τους καλά πάνε!
Νοιώθουνε
πλήξη και γι' αυτό θέλουν να κοιμηθούνε
κλείνουνε τα
ματόκλαδα! Ύπνο αυτοί ποθούνε!
-Δουλεύει
καλά το σύστημα των υπηρεσιών!
Πας,
μουσικούλα ακούγεται μέχρι τη διαπασών
σου βάζουνε
και τις φωνές να μην τους ενοχλήσεις
ερώτηση,
χαρτιά ζητάς;. μη τύχει και. τολμήσεις!
-Σ' ένα μήνα
θα σου πουν να πας για να τα πάρεις
κι «άμα σ'
αρέσει» θα σου πουν κι «αν θέλεις» κι «αν γουστάρεις»
θέλουν σωρό
υπογραφές, τρέχα να τις μαζέψεις
κι άμα
διαμαρτυρηθείς, άντε να τα βολέψεις!
-Άσε που σου
το παίζουνε «πλην τίμιοι οικοδόμοι»
ακολουθούνε
εντολές όπως ορίζουν νόμοι
μόνο για
τους πελάτες τους και όχι για τους ίδιους
αν τους
ανακαλύψουνε θα ψάλουνε επικήδειους.
-Να' ναι
καλά η εργατιά, κείνη που ιδροκοπάει
που
εργάζεται σκληρά πολύ, βαριά αγκομαχάει
τη μέρα που
'κανε νυχτιά και τη νυχτιά ημέρα
κείνη που
πλήττεται βαριά από ήλιο και αγέρα.
-Κείνη είναι
που στήριξε και πάντα μας στηρίζει
κείνη είναι
που βοηθά, την τσέπη μας γεμίζει.
Ύπνο καλό,
αφέντες, καλοί μου διευθυντές,
σεις πάντα
θα αναπαύεστε από τις εργατιές.
-Αν πεις για
τηλεφωνητές, έχουν μεγάλη πλάκα
τον
διευθυντή τον θεωρούν ένα μεγάλο βλάκα
παίρνουν
τηλεφωνήματα Αθήνα - Αυστραλία
κάνουν
συνδέσεις στη νονά, στη μάνα και στη θεία.
-Μιλάει ο
διευθυντής και μπαίνουν στη γραμμή του
μιλά ο
εργαζόμενος μαζί με την καλή του
μπαίνουνε
και αυτοί παντού όλα για να τ' ακούσουν
παντού
κουτσομπολεύουνε «τι έκανες» και «που 'σουν».
-Αχ,
κοινωνία άδικη, που κάνεις εξαιρέσεις
π' έβγαλες
συνδικαλιστές μ' ένα σωρό αιρέσεις
να μη
δουλεύουνε ποτέ κι όμως να πληρωθούνε
κι απ' την
υπηρεσία τους πολλά να καρπωθούνε.
-Στήριζε
εργατιά εσύ όλους αυτούς τους μάγκες
τους
Μίτσους, τους Γιανκούληδες, τους Λάκηδες, τους Βάγκες
δώσε τον οβολό
σου εσύ να έχουν γκομενίτσες
όλες αυτές
τις Ούρσουλες τις Πιπινοπιπίτσες.
-Να
παίρνουνε τηλέφωνα και ώρες να μιλούνε
δώσε εσύ τον
οβολό αυτοί για να γλεντούνε
να κάνουνε
καλή ζωή, λεφτά, περιουσίες
κι εσένα να
δουλεύουνε με τις ανοησίες.
-Αχ, κοινωνία
άδικη, εργατοκοινωνία,
που ΄σαι
στην αμφισβήτηση και μες την αγωνία
αν θα' χεις
αύριο δουλειά, ψωμί να μη πεινάσεις
άμα θα βγεις
στη σύνταξη και χρήμα θα χορτάσεις.
-Πάντα θα
πλήττεσαι εσύ, πάντα θα τυραννιέσαι
θα ιδρώνεις,
θα πονάς πολύ και θα σταυροκοπιέσαι
πάντα θα
είσαι εσύ το θύμα το μεγάλο
σε σένα θα
στηρίζονται κεφάλαια, δίχως άλλο.
