Της Παρθένας Τσοκτουρίδου.
-Η ατημέλητη εμφάνιση των νέων με τα ξεσχισμένα τζιν
παντελόνια, τις μάλλινες κουκούλες στο κεφάλι, την αξυρισιά, τα σκουλαρίκια
όπου δη, καθώς και η απότομη ειλικρίνεια μα και η αδιαφορία τους στους λεπτούς
και κομψούς τρόπους, σαφώς δεν μας ξενίζει στις μέρες μας, αλλά βιαζόμαστε να
βγάλουμε και συμπεράσματα για την ποιότητά τους.
-Οι σημερινοί νέοι
παρατηρούμε όλοι μας πως στην πλειοψηφία τους είναι ξένοι με τα «savoir vivre" της ξενομανίας
και δεν συγκαλύπτουν την υποκρισία και τη δουλοφροσύνη του αστικού εκφυλισμού
με πρωτόκολλα «ευπρεπούς» εξωτερικής εμφάνισης και ψεύτικης ευγένειας.
-Έχει ξεπεραστεί, θα
έλεγε κανείς, το παλιό κατεστημένο του σκεπτικού, που ήθελε τους νέους με τους
«δήθεν τρόπους, δηλαδή της λεπτής κι ευγενικής συμπεριφοράς, η οποία μαρτυράει
«τάχα» αυτή και μόνο αυτή την καλλιέργεια και την καλή ποιότητα της ψυχής.
-Οι άξεστοι νέοι
παλιότερα θεωρούνταν τραχείς, απαίδευτοι και υπεροπτικοί συνάμα, με δεσποτικό
χαρακτήρα. Οι νέοι όμως σήμερα διακρίνουμε πως δεν απατούνται ούτε εξαπατούνται
από τα φαινόμενα τύπου φορτικής ευγένειας, ξευτελισμένης κολακείας, υποκρισίας,
φαρισαϊσμού και διπλωματικής ευκαμψίας στην σπονδυλική στήλη και όπου αλλού δη.
Οι ψεύτικες ευγένειες γι' αυτούς είναι απαράδεκτες. Θεωρούν τους υποκριτές ως
δόλιους, επικίνδυνους, πανούργους, σαθρούς.
-Αν σήμερα κάποιοι νέοι
φαίνονται ή είναι κακοί, σκληροί, οργισμένοι και βάναυσοι, αυτό δεν σημαίνει
πως πίσω από την άγρια τούτη επιφάνεια δεν κρύβονται ρομαντικές, τρυφερές
ψυχές, με αγνό ιδεαλισμό, που φοβούνται να εκφραστούν λόγω της σκληρής
πραγματικότητας.
-Το κέλυφος της
τραχύτητας της συμπεριφοράς και του κυνισμού τους δεν είναι τίποτα άλλο από
θωράκιση της λεπτής ψυχής τους στις λαβωμένες ελπίδες για το μέλλον τους και τα
χαμένα τους όνειρα, που διέλυσε το εξουσιαστικό κατεστημένο της πολιτείας και
των ξένων δυνάμεων.
-Γι' αυτό το λόγο, οι
νέοι βλέπουν τους φορείς της πολιτικής εξουσίας με αυστηρότητα κι επίκριση,
νιώθοντας εσωτερικούς κλονισμούς, οδηγούμενοι πολλές φορές σε αδέξιες και
αδιέξοδες συμπεριφορές, δίχως να παραδέχονται την κοινωνική συνεργασία, αλλά να
εστιάζονται στην ηθελημένη ατομική συμπεριφορά με τέτοιο τρόπο, που να
καταλήγουν στην απρέπεια και σε πράξεις εκτός ελέγχου, νόμου, τρόπου, τόπου.
-Είναι καθήκον όλων μας
να συνειδητοποιήσουμε και να κατανοήσουμε την συμπεριφορά τους μέσα απ' την
πραγματική εγκαρδιότητα κι όχι μέσα απ' την ψυχρή τυπικότητα και τη μηχανική
συμβατικότητα.
-Επιπλέον, αν εμείς οι
ωριμότεροι άνθρωποι γίνουμε λιγότερο υποκριτές, πιο εγκάρδιοι και περισσότερο
άνθρωποι, πιο προσηνείς μαζί τους, αποβάλλοντας τα σκυθρωπά κι ανέκφραστα
πρόσωπά μας, μετατρέποντας τα σε πλατιά χαμόγελα, αυτό σίγουρα δεν θα μας
κόστιζε τίποτα και θ' ανεβαίναμε περισσότερο στην εκτίμηση και στην υπόληψη
τους.
-Αντί με την συμπεριφορά
μας να καταστρέφουμε ότι δημιουργήσαμε σ' αυτή τη ζωή, ας προσφύγουμε σε
ιδανικά ΜΗ ΚΑΜΠΟΤΙΝΙΣΤΙΚΑ, που θα δημιουργήσουν τους ωραίους τύπους μιας ειλικρινούς
και υγιούς κοινωνίας της νεολαίας, που θα είναι ο αξιοπρεπής στολισμός της
χώρας μας στον τόσο δύσκολο, ταλανιζόμενο, θρυμματισμένο αιώνα που διανύουμε.
