Σχέση αδελφική

Γεωργία Κανελλοπούλου – Ψυχολόγος.

Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αδέρφια. Αν και έχω έναν μόνο αδερφό είμαι απόλυτα ικανοποιημένη.

Οι αδελφικές σχέσεις είναι πολύ σημαντικές για τη ζωή και την διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου. Γι’αυτό, άλλωστε θα έχετε παρατηρήσει ότι άτομα που δεν έχουν αδέρφια προσπαθούν να συνάψουν αυτή την αδερφική σχέση με άλλα πρόσωπα( ξαδέρφια, φίλους ακόμη και κατοικίδια).

Οι αδελφικές σχέσεις βέβαια, παρά τα πολλαπλά οφέλη στη ζωή του ατόμου, δεν είναι πάντα αρμονικές και εύκολες. Παρόλο που η σχέση υπάρχει ως δεδομένη λόγω συγγένειας εξ’αίματος, δεν σημαίνει ότι δε θέλει αγάπη για να καλλιεργηθεί. Τα αδέλφια έχουν πολλούς λόγους να μην ταιριάζουν, να μη τα βρίσκουν, να μαλώνουν και να διαφωνούν, αλλά έχουν ένα και μοναδικό λόγο να ξεπερνάνε τα πάντα : είναι αδέρφια.

Η αδελφική σχέση είναι σαν το καλό κρασί. Όσο ωριμάζουν και μεγαλώνουν τα αδέλφια, τόσο πιο πολύ καλυτερεύει και η μεταξύ τους σχέση. Όσο είναι μικρά έχουν πολλούς λόγους να τσακώνονται, κυρίως ασήμαντους όπως ‘’μου έφαγε το φαγητό’’, με αποκάλεσε χοντρή’’. Όσο μεγαλώνουν οι κόντρες γίνονται όλο και πιο συχνές και για σημαντικότερους λόγους (σ’αυτό συμβάλλει και η εφηβεία).

Τα χρόνια περνούν και η απόσταση ανάμεσα στα αδέλφια αντί να μεγαλώνει, μικραίνει. Οι συγκρούσεις περιορίζονται κατακόρυφα. Οι ζωές τους αρχίζουν να συγκλίνουν. Πλέον έχουν περισσότερα κοινά να τους ενώνουν. Κοινές ανησυχίες, κοινά προβλήματα, ίσως και κοινά ενδιαφέροντα. Σε έναν κόσμο όπου την πρώτη θέση κατέχει η ιδιοτέλεια και το συμφέρον, τα αδέλφια είναι εκεί για να μας υπενθυμίζουν την ανιδιοτελή μας σχέση και να μας δίνουν δύναμη όπου χρειαστεί.

Με τα αδέρφια μας δεν χρειάζεται να επικοινωνούμε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είμαστε αδέλφια σημαίνει κοιταζόμαστε στα μάτια πρόσωπο με πρόσωπο, βγάζουμε τον πραγματικό μας εαυτό, χωρίς να χρειάζεται να υποκρινόμαστε. Είναι ένα ιερό κεφάλαιο στη ζωή μας καθώς μας φέρνουν πιο κοντά στους δημιουργούς μας. Είναι η οικογένειά μας.
Παραλείπουμε συχνά να μιλήσουμε για την αδελφική σχέση και δίνουμε προβάδισμα στη μητέρα και στον πατέρα. Είναι όμως εξίσου σημαντική αυτή η σχέση. Σίγουρα, όπως δεν υπάρχει ιδανικός πατέρας και μητέρα, έτσι δεν υπάρχει και ιδανικός αδερφός/αδερφή.

Πρέπει να αποδεχτούμε ότι η ζήλια και οι συγκρούσεις η αποδοχή και η αγάπη θα εμφανίζονται συχνά ανάμεσα στα αδέλφια. Μέσα όμως, από τις διαφορές και την αντιπαλότητα, αναδεικνύεται η μοναδικότητα του καθενός και φτάνουμε στη συμφιλίωση.

Ας βρούμε, λοιπόν, λόγους να αγαπάμε και να βρισκόμαστε λίγο παραπάνω με τα αδέλφια μας. Ας δώσουμε σημασία σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν. Ας θυμηθούμε και ας ξεφυλλίσουμε παρέα το άλμπουμ της παιδικής μας ηλικίας. Τα αδέλφια έχουν βάλει το δικό τους κομμάτι στο παζλ της ζωή μας. Ας τα αγαπάμε λίγο παραπάνω!

Με αδέρφια ή χωρίς, πρωτότοκος ή δευτερότοκος, ένα έχει σημασία…

Να ζούμε την παιδική μας ηλικία στο έπακρο και να κρατάμε την παιδική μας αθωότητα για μία ζωή!

“Κάθε πρώτος ζηλεύει το δεύτερο, τον παρείσακτο. Ο δεύτερος ζηλεύει τον πρώτο που ήρθε στον κόσμο. Το μοναχοπαίδι υποφέρει που είναι το μοναδικό παιδί της μητέρας του. Σε μια πολύτεκνη οικογένεια δεν είναι εύκολο να βρεις τη θέση σου. Δεν υπάρχει λύση. Όμως υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο: να σου έχουν κλέψει την παιδική ηλικία”

Το μέγεθος του στήθους επηρεάζει την ψυχική ισορροπία!

Ομάδα γιατρών από τις ΗΠΑ υποστηρίζει, ότι οι έφηβες που έχουν διαφορετικό μέγεθος μαστών ή που το στήθος τους είναι πολύ μεγάλο θα έπρεπε να τους δίνεται η δυνατότητα διορθωτικής χειρουργικής επέμβασης, καθώς το μέγεθος του στήθους τους μπορεί να επηρεάσει την ψυχική τους υγεία.

Οι επιστήμονες αναφέρουν, ότι τα κορίτσια που έχουν ασύμμετρους μαστούς έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και μικρότερη συναισθηματική ευημερία, ενώ μπορεί να αντιμετωπίζουν διατροφικά προβλήματα και να δυσκολεύονται στις κοινωνικές συναναστροφές.

Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, η αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία είναι το ίδιο καταστροφική και για τα κορίτσια με σχετικά μικρές διαφοροποιήσεις στο μέγεθος των μαστών, αλλά και εκείνα που έχουν πιο εμφανείς διαφορές στο στήθος τους.

Στην πρώτη έρευνα του είδους της, οι ερευνητές ανέλυσαν τις επιδράσεις στην ψυχική υγεία εξαιτίας του μεγέθους των μαστών και κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι αρνητικές επιπτώσεις είναι ίδιες και για τις έφηβες που υποφέρουν από μακρομαστία –μια κατάσταση που προκαλεί ασυνήθιστα μεγάλους μαστούς.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα 59 γυναικών, ηλικίας από 12 έως 21 ετών, οι οποίες εμφάνιζαν σημαντικές διαφορές στο μέγεθος των μαστών τους, τουλάχιστον κατά ένα νούμερο στηθόδεσμου.

Στη συνέχεια προχώρησαν σε διάφορα τεστ, για να διαπιστώσουν πόσο καλά λειτουργούσαν οι συμμετέχουσες ψυχολογικά και κοινωνικά και να αξιολογήσουν την ποιότητα της ζωής τους που σχετίζεται με προβλήματα υγείας.

Παρόμοια τεστ διεξήχθησαν και με μια ομάδα κοριτσιών, τα οποία δεν είχαν ασυμμετρία στους μαστούς, καθώς και με άλλες έφηβες, οι οποίες εμφάνιζαν μακρομαστία.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν, ότι πολλά θέματα που σχετίζονται με την ψυχική υγεία και ευημερία επηρεάζονταν από το μέγεθος των μαστών τους (σε σχέση με εκείνα που είχαν «φυσιολογικό» στήθος).

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν, ότι οι ασθενείς που υποφέρουν από ασυμμετρία στο στήθος έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και συναισθηματική ευημερία» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας, Dr Brian Labow, σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Mail.

ΠΗΓΗ: http://stogiatro.gr/

Ο Χειριστικός γονιός

Από την Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία.

1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης

Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.

Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικός του όφελος;

Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.

Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμος τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο τους παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.

2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;

Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέσης που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τις λάθος επιλογές που κάνει.

Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.

Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικό γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.

3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό

Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.

Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.

4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός

Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.

Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικά: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία.

Πηγή:psychografimata.com

Τo άγχος…

Η κατάσταση άγχους είναι η πιο απλή νεύρωση. Τη χαρακτηρίζει ένα διάχυτο άγχος, που μπορεί να είναι λίγο-πολύ μόνιμο ή να συμβαίνει παροδικά, κάτω από πιεστικές συνθήκες ή, ακόμα και, χωρίς συγκεκριμένη αφορμή. Γενικά χαρακτηρίζεται ως μία ψυχοσωματική κατάσταση κατά την οποία το άτομο νιώθει πίεση από το βάρος των υποχρεώσεών του, φόβο και ανησυχία, πολλές φορές αόριστη, κάτι που μπορεί να εξελιχθεί και σε μόνιμη ψυχοπαθολογική κατάσταση.

Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το άγχος θεωρείται από τον Φρόυντ ως το αποτέλεσμα μεταλλαγής της λιμπιντικής ενέργειας. Αργότερα υποστηρίχτηκε, πως η εκδήλωση του άγχους γίνεται λόγω της αποτυχημένης προσπάθειας απώθησης και δόμησης νευρωσικών συμπτωμάτων. Γενικά πάντως είναι κοινά αποδεκτό, ότι το άγχος οφείλεται σε μία εσωτερική διαμάχη, κρυφές επιθυμίες ή ανάγκες που έρχονται σε σύγκρουση με την συνείδησή του. Και επειδή ακριβώς παραμένουν κρυφές κι από αυτόν τον ίδιο, του προξενούν αμηχανία και φόβο δυσανάλογο προς εκείνον που ένιωθε αν ο κίνδυνος ήταν εξωτερικός. Το άγχος αντιπροσωπεύει φόβους της παιδικής ηλικίας, που βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια, χωρίς συνείδηση των εμπειριών που τις προκάλεσαν. Γι' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι το άγχος έχει την προέλευσή του σε μία παιδική νεύρωση που δεν ξεπεράστηκε, αλλά απωθήθηκε στο ασυνείδητο.

Το άγχος εμφανίζεται σε δύο κλινικές εικόνες. Στην πρώτη παρουσιάζεται ως μία διαταραχή πανικού, με δύσπνοια, ταχυπαλμία, στηθάγχη, ζάλη, ίλιγγο, εφίδρωση, λιποθυμία, τρέμουλο, παραισθήσεις, εξάψεις κ.λ.π. Ενώ στην δεύτερη παρουσιάζεται ως μία γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, με σωματικούς πόνους (στο κεφάλι, στην καρδιά, στο στομάχι, στους σπονδύλους κ.α.), και μία υπερδιέγερση του νευρικού συστήματος, που προκαλεί ένα συναίσθημα περίφοβης προσδοκίας, μία κατάσταση εγρήγορσης, με αυξημένη ερεθιστικότητα, υπερκινητικότητα, κούραση ή αϋπνία.

Υπολογίζεται ότι ένα 10% περίπου του γενικού πληθυσμού εμφανίζει κάποια στιγμή ψυχικές διαταραχές, και από αυτές το 70% είναι αγχώδεις ή αγχώδεις καταθλιπτικές καταστάσεις.

Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, κυριαρχούν τόσο στο ανδρικό όσο και στο γυναικείο φύλο. Επιπλέον το άγχος που επικρατεί σε αρκετούς γονείς, τους κάνει ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία. Διατρέχουν μάλιστα τον κίνδυνο να κακοποιήσουν λεκτικά ή ακόμη και σωματικά τα παιδιά τους. Λειτουργώντας κάτω από άγχος, οι σύγχρονοι γονείς, έχουν την τάση να παρεξηγούν συμπεριφορές των παιδιών τους, πιστεύοντας ότι για παράδειγμα έκαναν κάτι από πρόθεση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία απλή απροσεξία.

Ανεξάρτητα πάντως από το φύλο, το άγχος εξαρτάται ως έναν βαθμό και από τον τρόπο ζωής του κάθε ανθρώπου, καθώς και τον τρόπο αντίληψης του. Στην πραγματικότητα κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Αλλά αξίζει να σημειωθεί, ότι στις γυναίκες κυριαρχούν οι περιπτώσεις αυξημένου άγχους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα "προσαρμογής" γύρω από την εμμηνόρροια, την εγκυμοσύνη και την μητρότητα.

Κάποιο συνταρακτικό γεγονός, εξάλλου, μπορεί να προκαλέσει ένα τραυματικό άγχος, μία αγχώδη κατάσταση, που να έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αγχώδους νευρώσεως. Η αγχώδης νεύρωση μπορεί να εξαφανιστεί από μόνη της ύστερα από μερικές εβδομάδες ή μήνες, αλλά μπορεί και να γίνει μία χρόνια κατάσταση. Επίσης μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε κάποια άλλη μορφή νεύρωσης. Η πρόγνωση εξαρτάται από τις συνθήκες ζωής του ατόμου, την προσωπικότητά του προτού δημιουργηθεί η αγχώδης διαταραχή και από το πόσο ειλικρινά και επίμονα θέλει να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά αίτια της κατάστασής του.

Αν και η αγχώδης νεύρωση οφείλεται σε κάποια ανάλογη παιδική νεύρωση, δηλαδή σε κάποια απωθημένη συναισθηματική σύγκρουσή, που ανάγεται στην παιδική ηλικία, ωστόσο ο "πολιτισμός" της εποχής μας, η ισοπέδωση των κοινωνικών συνθηκών, η γρήγορη-αέναη εναλλαγή των ορίων της ηθικής και της φαντασίας, συντείνουν στην δημιουργία ενός κλίματος ανασφάλειας, αποπροσωποποίησης και αυτοματισμού, που ευνοούν την εμφάνιση άγχους.

Αρκετοί υποστηρίζουν, ότι ο πιο απλός και άμεσος τρόπος θεραπείας μιας κατάστασης άγχους είναι οι βιολογικές μέθοδοι: όπως τα αντί-αγχολυτικά φάρμακα. Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά έχουν μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις στον οργανισμό των πασχόντων, γι’ αυτό και αποφεύγεται η άσκοπη χρήση τους. Εξάλλου, είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι η αποτελεσματικότητά τους, ύστερα από μία πρώτη εντυπωσιακή φάση, μειώνεται προοδευτικά και η κατάσταση συνήθως επανέρχεται μετά την διακοπή τους. Συχνά μία μεταβολή του νοσογόνου περιβάλλοντος με την συμβουλή ή την άμεση επέμβαση ενός ειδικού, μπορεί να φέρει βελτίωση στην κατάσταση. Μία σύντομη ψυχοθεραπεία ή μία θεραπεία συμπεριφοράς μπορεί να έχουν καλά αποτελέσματα. Φυσικά, εάν η κατάσταση είναι περιστασιακή, χωρίς άμεση σύνδεση με κάποια νευρωτική διαταραχή, όπως την παραμονή κάποιας δοκιμασίας για την οποία δεν θεωρούμε τον εαυτό μας απολύτως έτοιμο, το άγχος εξαφανίζεται από μόνο του, μόλις πάψει να υπάρχει η περίσταση που το προκαλεί. Σε διαφορετική περίπτωση, και εφόσον οι συνθήκες και η ψυχολογική ικανότητα του αγχωτικού ατόμου το επιτρέπουν, ενδείκνυται η ψυχανάλυση ή η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία.

Ζωγραφιά Αντωνιάδου MSc, υπ. PhD

Ψυχαναλύτρια, Σύμβουλος ψυχικής υγείας.

ΠΗΓΗ: http://zografia-andoniadou.gr/

Τα οχτώ πρέπει που κλέβουν τη ζωή μας

Πόσο ακολουθούμε τις επιθυμίες και τα δικά μας θέλω; Πόσο προσπαθούμε να συμμορφωθούμε με τις προσδοκίες των άλλων; Ποια είναι εκείνα τα "πρέπει" που (περι)ορίζουν τη ζωή μας; 

1.Πρέπει να έχω την αγάπη και την αποδοχή των άλλων.

2.Πρέπει να είμαι τέλειος εστιασμένος στην επιτυχία. Δεν πρέπει να κάνω λάθη.

3.Πρέπει τα πράγματα να είναι όπως εγώ θέλω να είναι, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το αντέξω.

4.Πρέπει να ανησυχώ συνεχώς ότι τα πράγματα θα είναι μίζερα και τρομαχτικά, για να μη συμβούν. 

5.Πρέπει να εξαρτώμαι συνέχεια από τους άλλους, γιατί εγώ είμαι αδύναμος.

6.Πρέπει και εγώ να είμαι στενοχωρημένος, όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα.

7.Το παρελθόν μου πρέπει να έχει τρομερή επιρροή επάνω μου, γιατί συνεχώς το επαναλαμβάνω.

8.Πρέπει να υπάρχει μόνο μια λύση σε κάθε πρόβλημα μου, και είναι τραγικό όταν δεν μπορώ να τη βρω.

ALBERT ELLIS

Πηγή : rotasapantaw.wordpress.com

Αυτά είναι τα τρικ που μειώνουν το άγχος πρωί-μεσημέρι-βράδυ

Έχει διαπιστωθεί ερευνητικά πως σε μικρές δόσεις το άγχος είναι ακίνδυνο, σε μεγάλες δόσεις είναι καταστροφικό και σε μεσαίες δόσεις μας κινητοποιεί, προκειμένου να επιτύχουμε τους μικρούς και μεγάλους στόχους μας. Το στρες λοιπόν θεωρείται ωφέλιμο σε «μεσαίες δόσεις», δηλαδή όταν η έντασή του δεν ξεπερνά τα προσωπικά όρια ανοχής του καθενός. Από την άλλη μεριά, όμως, όταν υπερβεί τα όρια της ανοχής μας (το «βέλτιστο σημείο απόδοσης», όπως το αποκαλούμε οι Ειδικοί), η σχέση του με την απόδοση γίνεται αντιστρόφως ανάλογη. Με άλλα λόγια, το στρες σε μεγάλες δόσεις μπορεί να «μπλοκάρει» τις επιδόσεις μας και να απειλήσει την ψυχική αλλά και σωματική μας υγεία. Γι' αυτό:

Το πρωί: Ανοίξτε τα μάτια σας με έναν φιλικό προς τα αυτιά σας ήχο και μην πατάτε ‘αναβολή’ στο κινητό σας! Πρόσφατη μελέτη έδειξε πως όσοι πατούν ‘snooze’ καταλήγουν να ξεκινούν την ημέρα τους με υψηλά επίπεδα άγχους αφού μειώνουν την ποιότητα ύπνου τους με τις συνεχείς διακοπές και καθυστερούν να σηκωθούν από το κρεβάτι τους, ασκώντας από το πρωί σημαντική πίεση στον εαυτό τους.
Ξεκινήστε την ημέρα σας σκεπτόμενοι θετικά χωρίς να προσπαθείτε να προβλέψετε πώς θα είναι η ημέρα που μόλις ξεκίνησε! Απλά απολαύστε την νέα ημέρα με ότι ευκαιρίες φέρει χωρίς να αγχώνεστε για πράγματα που -συνήθως- δεν μπορείτε να ελέγξετε!
Το μεσημέρι: Δώστε στο χώρο εργασίας σας το δικό σας στίγμα! Ένα φόντο υπολογιστή που σας ηρεμεί, μια φωτογραφία που σας κάνει να χαμογελάτε, ένα post-it με το μότο που σας παρακινεί!
Επιπλέον, όσος κι αν είναι ο φόρτος εργασίας σας μην παραλείπετε το διάλειμμά σας, κι αν έχετε την ευκαιρία βγείτε έξω στο φυσικό φως κι απολαύστε ποιοτικά το μεσημεριανό σας γεύμα!
Το απόγευμα: Εάν είστε ακόμη στο γραφείο και νιώθετε το άγχος να σας κυριεύει δοκιμάστε μια άσκηση αναπνοών που οι Ειδικοί χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην διαχείριση άγχους αλλά και κρίσεων πανικού:
Εισπνεύστε από την μύτη μετρώντας μέχρι το πέντε, κρατήστε την αναπνοή σας μετρώντας μέχρι το πέντε και απελευθερώστε αργά την αναπνοή σας από το στόμα μετρώντας μέχρι το πέντε. Επαναλάβετε τρεις- πέντε φορές ώστε να βοηθήσετε το σώμα σας να ηρεμήσει. Αυτή είναι μία τεχνική αναπνοών για να σας ηρεμήσει και να σας βοηθήσει να ισορροπήσετε ψυχικά.
Το βράδυ: Η ημέρα σας έχει τελειώσει και όμως κάποιοι από εσάς κουβαλάτε το άγχος της δουλειάς στο σπίτι ή ακόμη και... στο κρεβάτι σας! Κλείστε τα μάτια και αφιερώστε λίγα λεπτά για να οραματιστείτε και να ‘ταξιδέψετε’ σε ένα τοπίο ή σε μια στιγμή που σας χαλαρώνει. Ο οραματισμός μπορεί να δράσει καταλυτικά στο άγχος και το στρες και να προετοιμάσει το υποσυνείδητό σας για έναν ξεκούραστο και ‘ξέγνοιαστο’ ύπνο απαλλαγμένο από άγχος και ένταση.

Πηγή: adapokrites.gr

Γνωρίζεις πώς να βάζεις όρια στους άλλους;

Γράφει η ψυχολόγος και συγγραφέας Εlyane Savage.

Μπορεί να αλλάξει η ζωή μας βάζοντας όρια στους άλλους; Ποια και πως;

Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοπούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Γράφει η ψυχολόγος και συγγραφέας Εlyane Savage.

Φυσικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό που πρέπει να δείχνουν οι άλλοι για τον δικό σου προσωπικό χώρο. Παραβιάζονται όταν κάποιος μπαίνει στο δωμάτιό σου χωρίς να σου ζητήσει την άδεια, χρησιμοποιεί τα πράγματά σου χωρίς να σε ρωτήσει ή διαβάζει προσωπικές σου σημειώσεις όπως το ημερολόγιό σου, ακόμα και τα μηνύματα στο κινητό σου στα κρυφά. Στα φυσικά όρια συμπεριλαμβάνονται φυσικά και τα σωματικά, όταν κάποιος σε αγγίξει ή σε πειράξει σωματικά χωρίς να το θέλεις. 

Διανοητικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό για τις ιδέες και τις σκέψεις σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να υποτιμήσει την αντίληψή σου λέγοντας πράγματα όπως «αυτό είναι μονάχα στη φαντασία σου» ή «αυτό δεν μπορεί να το πιστεύεις πραγματικά» κτλ.

Συναισθηματικά όρια:

Συνεχίζονται με το σεβασμό για τα αισθήματά σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να τα ακυρώσει ή τα αγνοεί. Επίσης όταν σε θεωρεί δεδομένο ή σου επιτίθεται μειώνοντάς σε ή ντροπιάζοντάς σε.

Κοινωνικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τις επιλογές των κοινωνικών σου επαφών. Παραβιάζονται όταν κάποιος σου κάνει κριτική γι αυτές τις επιλογές. Μα τι στο καλό θες μαζί της! Γιατί θες να πας να δεις την ταινία; Και όλα τα παρόμοια…

Σεξουαλικά όρια:

Ορίζουν τον δικό σου ιδιωτικό χώρο : Ποιον θα αγγίξεις και ποιος θέλεις να σε αγγίξει. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει σωματικά. Ορισμένες από τις παραβιάσεις αυτών των ορίων είναι προφανείς όπως ο βιασμός από έναν άγνωστο ή γνωστό. Άλλες όμως όπως το πονηρό βλέμμα το γδύσιμο με τα μάτια και το δήθεν αθώο πείραγμα είναι λιγότερο προφανείς γι αυτό και προκαλούν σύγχυση.

Οικονομικά όρια:

Αναφέρονται στον δικό σου τρόπο να κερδίζεις να ξοδεύεις και να αποταμιεύεις τα χρήματά σου καθώς και στο ελάχιστο που χρειάζεσαι για να νιώσεις ασφάλεια. Οι διαφορετικές στάσεις απέναντι στο χρήμα μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει σεβασμός για τον τρόπο ζωής του άλλου ανθρώπου. 

Χρονικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τους τρόπους διεκπεραίωσης των πραγμάτων τους δικούς μας και των άλλων. Μερικοί είναι ακριβείς και τακτοποιούν τις υποθέσεις τους έγκαιρα. Άλλοι πάλι είναι της τελευταίας στιγμής και προτιμούν να ζουν με την ένταση που φέρνει η εκπνοή μιας προθεσμίας.

Δυστυχώς αυτό που δεν είναι παρά ασαφή προσωπικά όρια συχνά παρερμηνεύεται.

Εκλαμβάνεται ως προσβολή. Εγώ λόγου χάρη δεν είχα καλή σχέση με την ώρα. Πήγαινα πάντα καθυστερημένη. Αυτό προσέβαλλε τους ανθρώπους που με περίμεναν. Φαινόταν σαν να μην μπορούσα να σχεδιάσω τον χρόνο μου. Προγραμμάτιζα να κάνω πολλά πράγματα πριν συναντήσω κάποιον και έτσι δεν προλάβαινα να είμαι στην ώρα μου.

Αυτός όμως ήταν ο προφανής λόγος. Στην πραγματικότητα χωρίς να το συνειδητοποιώ  επέλεγα να πάω στο ραντεβού αργότερα από τον άλλο. Ήταν γιατί η αναμονή μου προξενούσε μεγάλο άγχος. Σκεφτόμουν ότι με ξέχασαν ότι με έστησαν ανησυχούσα για την απόρριψη. Καλύτερα λοιπόν να με περιμένουν παρά να τους περιμένω εγώ.

Η σύγχυση των ορίων

Τα όρια είναι ένας φράχτης γύρω από το σπίτι σου. Αυτοί οι συμβολικοί φραγμοί έχουν τρεις στόχους.

-Να κρατήσουν μακριά τους άλλους από τον δικό μας χώρο

-Να μας κρατήσουν μακριά από τον χώρο των άλλων

-Να μας δώσουν μια αίσθηση ολότητας.

Ένας χαμηλός φράχτης επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των γειτόνων. Δεν εμποδίζει την ροή της ενέργειας (από και προς). Παρόλα αυτά ξέρουμε που τελειώνει ο ένας και που αρχίζει ο άλλος. Όμως όταν κάποιος φτιάξει έναν πολύ υψηλό τοίχο η επικοινωνία σταματά. Οι άνθρωποι που αντί να θέτουν όρια χτίζουν τείχη το κάνουν γιατί χρειάζονται επιπλέον προστασία και ασφάλεια. Αν όμως ήξεραν να χαράξουν σαφή όρια, ίσως δεν θα ήταν αναγκαίο να κλειστούν μέσα σε τείχη. 

Πηγή: boro.gr

“Δύσκολοι Άνθρωποι”: 10 Συμβουλές στο πως να τους διαχειριστείτε!

Και ποιος δεν έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά στην ζωή του ”δύσκολους” και “παράλογους” ανθρώπους; Ανθρώπους που χρειάζονται ειδική μεταχείριση, για να καταφέρει κανείς να επικοινωνήσει και να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα …!!! Πολλές φορές παγιδευόμαστε στο να αφήσουμε ένα προκλητικό άτομο να μας χαλάσει την διάθεση μέσα στην ημέρα μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε, ούτως ώστε να θωρακιστούμε απέναντι σε αυτά τα άτομα; Υπάρχουν κάποιες γενικές συμβουλές και κατευθύνσεις, που θα σας βοηθήσουν στο πως ναδιαχειριστείτε τους ανθρώπους, που σας δυσκολεύουν …. αλλά μην ξεχνάτε, ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και για αυτόν τον λόγο είναι συνετό να ακολουθήσετε τις οδηγίες, αφού προηγουμένως τις φιλτράρετε και τις προσαρμόσετε στις προσωπικές σας καταστάσεις !!
Ποιες είναι οι 10 Συμβουλές για την πιο αποτελεσματική διαχείριση των “δύσκολων ανθρώπων”;
1. Κρατήστε την ψυχραιμία σας
Πλεονέκτημα: Διατηρείτε την ψυχική σας ισορροπία και δεν διογκώνετε το πρόβλημα.
Τρόπος επίτευξης: Όσο περισσότερο καταφέρετε να πάρετε βαθιές αναπνοές απέναντι στις όποιες προκλήσεις, τόσο καλύτερη και πιο καθαρή θα είναι η κρίση σας, για να αντιμετωπίσετε την δύσκολη κατάσταση. Όσο θυμωμένοι κι αν είστε, μετρήστε μέσα σας μέχρι το 10 και σκεφτείτε κάτι που θα σας ανακουφίσει. Ποιο είναι αυτό; Ο στόχος είναι να μην χάσετε το δίκιο σας και όχι να ξεσπάσετε πάνω σε κάποιον, που σας δυσκολεύει. Άρα; Σκεφτείτε πιο καθαρά τον τρόπο, που θα επικοινωνήσετε πιο αποτελεσματικά μαζί του, βρείτε τον κώδικα στον οποίο μπορεί να ανταποκριθεί και χρησιμοποιήστε τον, για να καταφέρετε αυτό που θέλετε. Δεν σας συμφέρει απλά να του πάτε κόντρα, για να του σπάσετε και εσείς τα νεύρα.
2. Διατηρείστε την αξιοπρέπεια σας με περηφάνια για τον εαυτό σας
Πλεονέκτημα: Διατηρείτε την εσωτερική σας γαλήνη και αποφεύγετε την τριβή.
Τρόπος επίτευξης: Είναι ανώφελο να προσπαθείτε με τους ανθρώπους, που είναι εμμονικά προσκολημμένοι, να τους πείσετε για την δική σας αντιμετώπιση σε κάποια πράγματα. Χάνετε χρόνο και φαιά ουσία. Λειτουργείστε διπλωματικά, μην τους πάτε κόντρα σε αυτά που πρεσβεύουν και κρατήστε τις απαραίτητες αποστάσεις, για να μην σας δηλητηριάζουν οι συμπεριφορές τους. Όσο μπαίνετε στην μάχη να τους μεταπείσετε, εσείς θα χαλάτε την διάθεση σας και θα καταλήγετε πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Να αισθάνεστε ματαιότητα …
3. Επιλέξτε το πότε θα έρθετε σε αντιπαράθεση
Πλεονέκτημα: Δεν καταναλώνετε άσκοπα ενέργεια και χρόνο. Αποφεύγετε ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Τρόπος επίτευξης: Δεν είναι αποτελεσματικό σε μερικές περιπτώσεις να έρθετε σε άμεση σύγκρουση και διαφωνία με τα άτομα, που παραλογίζονται. Ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις; Αρχικά αυτές, που αφορούν την παροδική σας τριβή με αυτά τα άτομα, που δεν απαιτεί περαιτέρω επαφή και επικοινωνία. Όταν, για παράδειγμα, έρθετε αντιμέτωποι με έναν αγενή πωλητή, δεν είναι απαραίτητο να μπείτε σε λογομαχία μαζί του, γιατί μπορείτε να επιλέξετε να μην σας εξυπηρετήσει εκείνος ή γιατί θα συνδιαλλαγείτε μαζί του για πολύ λίγο. Επιπλέον, είναι και οι καταστάσεις που έχετε να κερδίσετε και πράγματα από τα συγκεκριμένα άτομα. Μπορεί να είναι δύσκολοι στην συνδιαλλαγή, αλλά ενδεχομένως να έχουν να προσφέρουν κάποια οφέλη σε εσάς και τους γύρω σας. Σταθείτε σε αυτά και προσπαθήστε να μην σας παρασύρουν τα αρνητικά τους κομμάτια.
4. Αποφύγετε τις αντιδράσεις και προσπαθήστε να είστε περισσότερο δυναμικοί
Πλεονέκτημα: Αποφεύγετε τις παρεξηγήσεις και επικεντρώνεστε στην ουσία του θέματος.
Τρόπος επίτευξης: Όταν, για παράδειγμα, νιώσετε ότι κάποιος σας έχει προσβάλει, είναι πιο σώφρον να περιμένετε πριν αντιδράσετε. Γιατί; Γιατί μπορεί να μην είχε στο 100% κακή πρόθεση, αλλά να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση για την συμπεριφορά του. Όταν, δηλαδή, ένας συνάδελφος σας στην δουλειά δεν σας έχει απαντήσει στα επανηλειμμένα σας μηνύματα, δεν είναι απαραίτητο να το έχει κάνει επίτηδες, αλλά μπορεί να είναι πολύ απασχολημένος. Πριν σιγουρευτείτε, καλό είναι να μην προσωποποιείτε τις συμπεριφορές των τρίτων. Επίσης, ένας άλλος τρόπος, για να μην τα παίρνετε αμέσως όλα προσωπικά, είναι να μπαίνετε για λίγο στα παπούτσια των άλλων. Εάν βρεθείτε έστω και για λίγο στην θέση τους, πως θα λειτουργούσατε …;
Όλη αυτή η τακτική θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο αντικειμενικοί σκεπτόμενοι, ότι πολλές φορές οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, όχι γιατί φταίτε εσείς, αλλά γιατί έχουν προσωπικά ζητήματα άλυτα και δύσκολα.
5. Ξεχωρίστε το πρόσωπο από το πρόβλημα
Πλεονέκτημα: Βοηθάτε τον εαυτό σας στο να γίνει καλός επιλυτής προβλημάτων με αποτελεσματικές επικοινωνιακές δεξιότητες. Κερδίζετε μεγαλύτερη εκτίμηση και συμπάθεια.
Τρόπος επίτευξης: Σε κάθε περίπτωση, που έχετε να επικοινωνήσετε κάτι, υπάρχουν δύο βασικές διαστάσεις-εκείνη που αφορά το άτομο και εκείνη που αφορά το ζήτημα. Αυτά τα δύο μην τα μπλέκετε. Προσπαθήστε να είστε “μαλακοί” με τον άνθρωπο και σκληροί στο ζήτημα, που έχετε να αντιμετωπίσετε. Για παράδειγμα: “Θα ήθελα πολύ να συζητήσω το συγκεκριμένο θέμα μαζί σου, γιατί είσαι πολύ σημαντικός για εμένα. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να επικοινωνήσω με φωνές και ένταση. Για αυτόν τον λόγο, ή θα ηρεμήσουμε τα πνεύματα και θα μιλήσουμε με ήρεμο τόνο ή καλύτερα να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή”.
6. Χρησιμοποιήστε ευπρεπές χιούμορ
Πλεονέκτημα: Όταν το χιούμορ κολλάει με την περίσταση, ο δύσκολος άνθρωπος αφοπλίζεται και εσείς μπορείτε να κρατήσετε τις απαραίτητες αποστάσεις.
Τρόπος επίτευξης: Το χιούμορ είναι από τα πιο δυνατά επικοινωνιακά εργαλεία. Για παράδειγμα: Όταν εσείς πείτε “καλημέρα τι κάνετε;” σε κάποιον και εκείνος σας κοιτάξει νευριασμένα και δεν σας απαντήσει, τότε εσείς μπορείτε με χαμόγελο και χωρίς να έχετε προσβληθεί να του απαντήσετε “αααα τόσο καλά είστε ;” Αυτό αυτομάτως μπορεί να σπάσει τον πάγο και να παρασύρει τον κακοδιάθετο και αντιδραστικό άνθρωπο να χαμογελάσει και να ξεκινήσει μία κουβέντα μαζί σας.
7. Ρίξτε τα φώτα όλα πάνω σε αυτούς
Πλεονέκτημα: Εφαρμόστε κατάλληλη πίεση, για να περιορίσετε την όποια δύσκολη συμπεριφορά.
Τρόπος επίτευξης: Είναι πού συνηθισμένο στην συμπεριφορά των επιθετικών, κυρίως, ατόμων να προσπαθούν να σας κάνουν να αισθανθείτε άβολα τονίζοντας το τι δεν κάνετε καλά. Με λίγα λόγια στέκονται στο “τι δεν πάει καλά” και όχι στο “πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα”. Αυτή η στάση έχει ως στόχο την κυριαρχία και όχι την επίλυση. Μην πέσετε στην παγίδα να λειτουργήσετε αμυντικά. Προσπαθήστε να ρίξετε και εσείς τα φώτα πάνω σε αυτά τα άτομα κάνοντας τους ερωτήσεις, όπως:
Άτομο που επιτίθεται-“Είσαι τόσο χαζός, που το κάνεις με αυτόν τον τρόπο”
Απάντηση-“Εάν μου μιλάτε με ασέβεια, δεν θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ. Είναι τελικά αυτό που θέλετε; Ενημερώστε με και θα σας απαντήσω εάν και εγώ επιθυμώ να συνεχίσω να μιλάω μαζί σας ή να φύγω”.
8. Αντιμετωπίστε με θάρρος και ασφάλεια την συμπεριφορά των “νταήδων”
Πλεονέκτημα: Αυξάνετε την αυτοπεποίθηση σας και την εσωτερική σας ηρεμία. Περιορίζετε τις καταστάσεις, που ενδεχομένως να σας βλάψουν.
Τρόπος επίτευξης: Αυτό που πρέπει να τονιστεί στην περίπτωση των νταήδων είναι ότι αυτή την συμπεριφορά την βγάζουν στα άτομα, που λειτουργούν παθητικά και που δείχνουν ξεκάθαρα τις αδυναμίες τους. Επίσης, πολλές φορές οι υποτιθέμενοι ”παλικαράδες” είναι μέσα τους πολύ δειλοί. Για αυτό και όταν σταθεί κάποιος στο ανάστημα του και υπερασπιστεί δυναμικά τον εαυτό του, τότε εκείνοι κάνουν πίσω. Είναι καλό να συλλογιστείτε, ότι οι περισσότεροι, που το παίζουν“νταήδες”, στην πραγματικότητα έχουν υποστεί βία και κακοποίηση στην ιστορία τους. Αυτό δεν είναι σωστό να λειτουργήσει ως δικαιολογία για την άσχημη συμπεριφορά τους, αλλά ως κίνητρο να κατανοήσετε τα αίτια της κακής τους αντίδρασης. Εάν, λοιπόν, έχετε να αντιμετωπίσετε έναν τέτοιο άνθρωπο, είναι συνετό να σταθείτε στο ύψος σας έχοντας δίπλα σας συμπαράσταση και βοήθεια.
9. Αλλάξτε στάση από το να “ακολουθείτε” στο να “ηγηθείτε”
Πλεονέκτημα: Δίνετε επιρροή στις κατευθύνσεις και ροή στην επικοινωνία.
Τρόπος επίτευξης: Συνήθως, όταν επικοινωνούν δύο άνθρωποι, ο ένας ηγείται και ο άλλος ακολουθεί. Σε μία υγιή επικοινωνία, όμως, καλό είναι να εναλλάσσονται οι δύο ρόλοι. Οι άνθρωποι με την δύσκολη συμπεριφορά τις πιο πολλές φορές επιθυμούν τον ρόλο του καθοδηγητή δίνοντας έναν αρνητικό τόνο στην ατμόσφαιρα και επαναλαμβάνοντας συνέχεια το “τι είναι στραβό”. Μπορείτε να σταματήσετε αυτήν την τακτική αλλάζοντας το θέμα της συζήτησης κατευθύνοντας το εκεί, που εσείς επιθυμείτε.
10. Να θέσετε ξεκάθαρα τις συνέπειες
Πλεονέκτημα: Γίνεστε πιο δυναμικοί και λιγότερο αντιδραστικοί. Κερδίζετε την εκτίμηση και τον σεβασμό.
Τρόπος επίτευξης: Η ικανότητα να εκφράζετε ξεκάθαρα τις συνέπειες, που μπορεί να έχει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά πάνω σε μία κατάσταση ή σε κάποιους ανθρώπους, είναι μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στο να ακινητοποιήσετε την όποια δύσκολη συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο φέρνετε τον “προκλητικό άνθρωπο” προ των ευθυνών του και αυτό είναι κάτι, που ζορίζει και οδηγεί την κακότροπη συμπεριφορά σε υποταγή.
Αθανασιάδου Μαρία – Ψυχολόγος.

ΠΗΓΗ: anapnoes.gr

Το σύνδρομο της Ελληνικής οικογενειακής πολυκατοικίας

Ποιά απειλή κρύβει η φράση « είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια…»;

Εννοώντας έχουμε μια «πολύ καλή» οικογένεια. Η υπενθύμιση: «Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια» κρύβει την διευκρίνιση-απειλή:

«Κανένας από αυτή την οικογένεια δεν είναι έτοιμος – ώριμος να αποχωριστεί κανέναν». Όσο πιο αδύναμα καθιστούν οι γονείς τα μικρότερα ηλικιακά μέλη της οικογένειας, τόσο πιο «δεμένη» και «καλή», την αντιλαμβάνονται.

Στην σημερινή Ελλάδα, οι γονείς της «καλής» οικογένειας διατηρούν τρόπους εκπαίδευσης και συμπεριφοράς που ευνουχίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών. Μέσα στο πλαίσιο της υπερβολικής προστασίας και προσφοράς, αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν και να αναλάβουν τον εαυτό τους.

Η αυτονόμηση αποκλείεται ως δυνατότητα.

Γεμάτη η Ελλάδα από «δεμένες» οικογένειες, από “παιδιά” 20, 30, 40, 50 και άνω χρονών που συμβιώνουν συναισθηματικά και κυριολεκτικά -σε κάποιο διαμέρισμα της ίδιας, ιδιόκτητης πολυκατοικίας, με κάτοχο την οικογένεια καταγωγής τους.

“Παιδιά” που αρνούνται να σχετισθούν αυθεντικά με τους γονείς τους, επιλέγοντας την υποκριτική δοσοληψία υλικών αγαθών, ως προκάλυμμα της σιωπηλής & άρρητης συμφωνίας του αμοιβαίου ψυχικού βολέματος.

Νέοι που αρνούνται να γίνουν υγιείς ενήλικες, προτάσσοντας την ενοχή -μήπως με την διεκδίκηση της ελευθερίας τους βλάψουν τους «καλούς» τους γονείς- ως άλλοθι και προκάλυμμα φόβου. Επιλέγουν μια από τις δύο εκδοχές του δίπολου της συναισθηματικής ανωριμότητας –την υποταγή ή την αναρχία- διστάζοντας ψυχικά να αυτενεργήσουν μπρος τον κίνδυνο της υπαρξιακής μοναξιάς.

Συνήθως, προέχουν αξιολογικά οι ανάγκες της ελληνίδας μητέρας, που δεν καλύπτονται από την συναισθηματική παρουσία του πατέρα – συζύγου.

Οι μητέρες αρνούμενες να εγκαταλειφθούν από το παιδί, επειδή το επιλέγουν ως συναισθηματικό σύντροφο, προβάλλουν σε κείνο την δική τους υποσυνείδητη –ή ενσυνείδητη- επιθυμία ως ανάγκη του παιδιού, ενώ το δικό τους αίτημα το βαφτίζουν «αγάπη»: «Μας έχει ανάγκη βλέπεις, μας λατρεύει το παιδί. Δεν θέλει να φύγει από κοντά μας».

Πώς όμως ένα παιδί που έμαθε να επιλέγει ως «φίλο» τον πατέρα ή την μητέρα του μπορεί να αποφασίσει να αποχτήσει εραστή και σύντροφο όταν έρθει η εποχή γι’ αυτό;…

Έτσι, τα παιδιά επιλέγουν να συμβιώνουν με τους γονείς, κυριολεκτικά ή συναισθηματικά, μέχρι ιδιαίτερα μεγάλες ηλικίες. Ακόμα κι όταν αποκτούν σύζυγο, σχεδόν ποτέ δεν απεκδύονται της συναισθηματικής τους εξάρτησης από την οικογένεια της καταγωγής τους, ώστε να επενδύσουν στην καινούργια.

Μέσα από την ανεπίγνωστή τους προσπάθεια να βιώσουν συναισθηματικά την ασφάλεια της αγάπης, οι γονείς διεκδικούν από τα παιδιά τους να γίνουν «σύντροφοι» του πατέρα ή της μητέρας, «θεραπευτές» της οικογένειας, «αποδιοπομπαίοι τράγοι» της, ή καλούνται να βάλουν σε τάξη την «οικογενειακή αταξία». Ανώριμοι δηλαδή συναισθηματικά γονείς ψάχνουν ενήλικους – αλλά συναισθηματικά παιδιά- για να τους «νταντέψουν».

Με τον παραπάνω τρόπο, δυστυχισμένοι και ανώριμοι γονείς κατασκευάζουν δυστυχισμένα και ανώριμα παιδιά, που, με την σειρά τους, -αν δεν σπάσουν την αλυσίδα- αναπαράγουν με τα δικά τους παιδιά τον κύκλο του εγκλεισμού στην ανωριμότητα.

Υπάρχει βλέπετε ο κίνδυνος να ωριμάσουν ψυχικά –αμφότεροι- όταν οι νέοι αποφασίσουν να αποκαθηλώσουν τους εξιδανικευμένους γονείς τους -και μαζί με τους «απυρόβλητους» γονείς τους, την αντίστοιχη θέση που έχει μέσα τους η παιδική τους ηλικία ως άπαρτο φρούριο αέναης και ακατάρριπτης ανεμελιάς – ανωριμότητας.

Αμφισβητώντας την αδηφάγα -καταλυτική της ελευθερίας και ψυχικής ισορροπίας τους- σχέση που έχουν με τους «καημένους» τους γονείς τους.

Γονείς που πνιγμένοι, από πάντα, πριν καν γίνουν γονείς, μέσα στην ανεπίγνωστή τους υπαρξιακή ραθυμία και αδιέξοδο, αδυνατούν να τοποθετηθούν αυτόνομα στην προσωπική τους ζωή αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ψυχικής τους τεμπελιάς κι απραξίας, της φοβικής τους στάσης απέναντι στην ατομική τους ζωή κι ελευθερία.

Μεταθέτουν ασυνείδητα την –πολύ πιο επώδυνη- διαδικασία αναζήτησης προσωπικού νοήματος στην υποκατάστατη ανάγκη για υπερ-έλεγχο των δεκτικών παιδιών τους. 

Γονείς –και παιδιά- που αρνούμενοι να μεγαλώσουν, τελικά αποποιούνται το δυναμικό τους που η ψυχή τους, στην υγιή της κατάσταση, τους επιτάσσει:

Οι γονείς, πληρωμένοι υγιώς από τον γονεϊκό τους ρόλο να τον εναλλάσσουν λειτουργικά με αυτό των συζύγων, και τα παιδιά, χορτασμένα από την υγιή –όχι καταναγκαστική- γονεϊκή φροντίδα, να αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν την αυτονόμησή τους ως δυνατότητα ενηλικίωσης και προόδου.

Γράφει ο Δρ.Γρηγόρης Βασιλειάδης

Ψυχολόγος & Ψυχοθεραπευτής.
Πηγή singleparent.gr

Ο ”δεκάλογος” του αντι-στρες

Είναι δεδομένο ότι όσο πιο επιτυχημένος είναι κάποιος, τόσο περισσότερες ευθύνες, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις έχει. Ως εκ τούτου, είναι πιο ευάλωτος στην κατασταλτική δύναμη του στρες. Το ζήτημα είναι πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει.

Με μοναδική ίσως εξαίρεση τους βουδιστές μοναχούς, το στρες υπάρχει στη ζωή όλων μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Στο σχολείο είναι το κρίσιμο διαγώνισμα, η άνοδος στην κοινωνική ιεραρχία του σχολείου και οι γυναίκες. Στο πανεπιστήμιο είναι όλα τα ανωτέρω, συν την αγωνία του στρατού και της αξιοπρεπούς δουλειάς αμέσως μετά. Όμως, ενώ όλα αυτά φαίνονται πολύ αγχωτικά τη στιγμή που τα βιώνουμε, αργότερα αντιλαμβανόμαστε ότι είναι μόλις η πρώτη μας γνωριμία με το στρες.

Ωστόσο, οι περισσότεροι, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, χρειάζονται λίγο στρες στη ζωή τους, καθώς τους κρατά ενεργούς και σε εγρήγορση. Όμως, μια συνεχής κατάσταση στρεσαρίσματος δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ποιότητα ζωής. Σύμφωνα με τους γιατρούς, το στρες οδηγεί σε παραγωγή υψηλών επιπέδων κορτιζόνης, κάτι που θεωρείται ότι εξασθενεί τις λειτουργίες της μνήμης και αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Τι νόημα έχει να είναι κανείς επιτυχημένος, εάν είναι να ζει μια ζωή μέσα στο άγχος, να διώχνει από κοντά του αγαπημένα πρόσωπα που δεν τον αντέχουν και να πεθαίνει σε πρώιμη ηλικία από καρδιακή προσβολή;

Ως εκ τούτου, το ιδανικό είναι να έχει κανείς τόσο στρες, όσο χρειάζεται για να παραμένει προσηλωμένος στους στόχους του, αλλά να μπορεί να το αποδιώχνει κατά το δοκούν.

Όμως, πώς μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο;

Πιεσοθεραπεία

Αντί για τη χρήση βελόνων, όπως στο βελονισμό, η πιεσοθεραπεία βασίζεται στην υποκίνηση των ίδιων θερεπευτικών σημείων στο σώμα, αλλά με τη χρήση χειρωνακτικής πίεσης. Αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετική για χαλάρωση και για την ανακούφιση από την ένταση.

Πηγή: in2life.gr

Πείτε ΝΑΙ στην αισιοδοξία

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι όχι μόνο χαίρονται περισσότερο τη ζωή αλλά η θετική τους στάση έχει επίδραση στην καθημερινότητά τους προσκομίζοντας έτσι οφέλη για την ψυχική και σωματική τους υγεία.
Οι άνθρωποι που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο έχουν πιο ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και αναρρώνουν πιο γρήγορα ακόμα και από σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Πείτε ναι λοιπόν στην αισιόδοξη πλευρά σας!

Τα απλά τρικ που μειώνουν το υπερβολικό άγχος

Όλοι βιώνουν άγχος αλλά αυτό που αλλάζει είναι τα επίπεδά του

Η εκδήλωση και το μέγεθος του άγχους μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Ίσως έχετε ταχυκαρδία λίγο πριν μία σημαντική παρουσίαση ή τα χέρια σας ιδρώνουν υπερβολικά όταν καλείστε να κοινωνικοποιηθείτε. Όλοι βιώνουν άγχος αλλά αυτό που αλλάζει είναι τα επίπεδά του. Εάν νιώθετε ότι σας κατακλύζει και σας συμβαίνει αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, μπορείτε να κάνετε κάποια μικρά καθημερινά τρικ για να το περιορίσετε.

Συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας. Όταν το άγχος πλησιάζει, σας ενημερώνει με ένταση, πιο γρήγορους χτύπους και αύξηση της σωματικής θερμοκρασίας. Ο καλύτερος άμεσος τρόπος διαχείρισης είναι να επιβραδύνετε την αναπνοή σας. Η αναπνοή μέσα από την κοιλιά ενεργοποιεί το πνευμονογαστρικό νεύρο που ξεκινά από τον εγκέφαλο και καταλήγει στο έντερο παίζοντας χαλαρωτικό ρόλο στο νευρικό σας σύστημα. Αναπνεύστε αργά και βαθιά για λίγα λεπτά.

Σκεφτείτε κύματα του ωκεανού. Για την ακρίβεια, φανταστείτε ότι το άγχος είναι ένα μεγάλο κύμα, μέσα στο οποίο βουτάτε. Πείτε στον εαυτό σας ότι μπορείτε να το κάνετε και ότι το αφήνετε να φύγει από πάνω σας χωρίς να το πολεμάτε. Όσο περισσότερο αγχώνεστε για το άγχος, τόσο περισσότερο σας κατακλύζει.

Σπάστε τις μεγάλες ευθύνες σε μικρότερες. Αντί να βουτήξετε κατευθείαν στα βαθιά και σε πράγματα που σας προκαλούν μεγάλο άγχος, σπάστε τα σε διάρκεια και μέγεθος, κάνοντας κάθε φορά αυτό που μπορείτε, ακόμα και αν σας φαίνεται λίγο.

Αφήστε τον απογευματινό καφέ. Ο πρωινός καφές μπορεί να είναι απαραίτητος για τους περισσότερους από εμάς αλλά μην ξεχνάτε ότι η καφεΐνη δεν ωφελεί όσους νιώθουν έντονο άγχος. Μείνετε σε έναν ή δύο καφέδες την ημέρα και παρατηρήστε εάν υπάρχει αλλαγή στο πώς νιώθετε.

Γράψτε αυτά που νιώθετε. Μπορείτε να μεταφέρετε στο χαρτί αυτά που νιώθετε και να τα στείλετε στον εαυτό σας ή να τα πετάξετε.

Απομακρυνθείτε από ένα αγχωτικό περιβάλλον. Αντί να επιτρέψετε στην κατάσταση να σας προκαλέσει τεράστιο άγχος, απομακρυνθείτε έστω και για λίγα λεπτά ώστε να αποσυμπιεστείτε.

Αγκαλιάστε το κατοικίδιό σας. Έρευνες δείχνουν ότι η αλληλεπίδραση με το αγαπημένο μας ζωάκι μειώνει το άγχος, την πίεση και τα επίπεδα της κορτιζόλης, που είναι η ορμόνη του άγχους.

Πλέξτε. Μία θεωρία λέει ότι όταν χειριζόμαστε βελόνες και κλωστή, κρατάμε μακριά τις πολύπλοκες σκέψεις. Σε έρευνες που έχουν γίνει, το 74% που πλέκει έχει δηλώσει ότι νιώθει άνεση και χαλάρωση ενώ το 53% νιώθει ικανοποίηση και την αίσθηση της επιτυχίας.

ΠΗΓΗ: www.vita.gr

Ηρεμιστικά χάπια: Πότε πρέπει να τα παίρνεις, τι να προσέχεις

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι.

Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Πολλοί συγχέουν τη γαλήνη με την κατάθλιψη και όταν ηρεμούν νομίζουν πως έχουν πάθει παράλυση! Είναι άνθρωποι που ζουν συνέχεια μέσα στο άγχος και μόνο όταν πάνε διακοπές χαλαρώνουν λίγο και ρίχνουν τους ρυθμούς τους. Τότε ακριβώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έχουν πάθει κατάθλιψη και στην επιστροφή τους πηγαίνουν στον γιατρό για να τους γράψει κάτι να τους ανεβάσει λιγάκι γιατί αισθάνονται να μην έχουν καθόλου ενέργεια.
Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που δεν αντέχουν την διέγερση και τη συγχέουν με το άγχος. Μόλις νιώσουν στο κορμί τους αυτή την ωραία αίσθηση που δίνει η διάθεση για δράση αντί να την απολαύσουν πάνε στο φαρμακείο του σπιτιού και παίρνουν ένα ηρεμιστικό. Και λάβε υπόψη σου ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των αγχολυτικών όταν ενδείκνυται η χρήση τους είμαι όμως εντελώς αντίθετος όταν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλο είναι να πάρω μια ασπιρίνη όταν με πονάει το κεφάλι μου και άλλο εντελώς διαφορετικό να παίρνω  τρεις ασπιρίνες την ημέρα μην τύχει και με πονέσει το κεφάλι μου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.  Είναι δραματικό τρομερό και επιζήμιο. Γιατί αυτοί που το κάνουν εμποδίζουν την αποκατάσταση της υγείας τους. Μπορώ να καταλάβω εκείνους που δεν αντέχουν την ηρεμία ίσως γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, θα με πονούσε όμως περισσότερο το να μην μπορώ να απολαύσω τη διέγερση. Πώς δρουν τα ηρεμιστικά σε κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τρόπο;
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Αναφέρομαι όμως στην αγωγή που γράφει και ελέγχει ο ειδικός γιατρός. Τα ηρεμιστικά που λαμβάνονται αδιακρίτως και για πολύ καιρό μπορούν να ανακόψουν την ικανότητά μας να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις μας αλλά μπορούν επιπλέον να αποδυναμώσουν την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στην κατάθλιψη λόγω αδράνειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό". Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΟΠΕΡ για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.

ΠΗΓΗ www.boro.gr

Τα 10 μεγάλα σφάλματα στον τρόπο σκέψης μας

Το ανθρώπινο μυαλό είναι υπέροχο και ισχυρό, αλλά απέχει πολύ από το τέλειο. Υπάρχουν πολλά κοινά λάθη στην λήψη αποφάσεων και όλοι είμαστε επιρρεπείς στο να τα κάνουμε. Στον τομέα της ψυχολογίας αυτά είναι γνωστά ως γνωστικές προκαταλήψεις ή λογικά σφάλματα.

Συμβαίνουν σε όλους ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, την εκπαίδευση ή τη νοημοσύνη. Κατά τους τελευταίους μήνες έχω γοητευτεί από αυτές τις προκαταλήψεις, έτσι έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για αυτό. Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας 10 καταστροφικά λάθη στον τρόπο σκέψης μας.
Είναι αυτά που παρατηρώ συχνότερα σε εμένα και τα κοντινά μου πρόσωπα... Ελπίζω να χρησιμοποιήσετε αυτές τις πληροφορίες του άρθρου και να εντοπίσετε αυτές τις καταστροφικές συνήθειες στο δικό σας τρόπο σκέψης και να απαλλαγείτε από αυτές προτού σας στείλουν στον λάθος δρόμο.
1. Αρνητικές αυτοεκπληρούμενες προφητείες. – Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι μια πρόβλεψη που παρακινεί ένα άτομο να λάβει μέτρα που κάνουν αυτή την πρόβλεψη να γίνει πραγματικότητα. Αυτό το είδος σκέψης συχνά καταστρέφει σχέσεις και κάνει τους ανθρώπους να αποτυγχάνουν στους στόχους τους. Ορίστε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1) Ένας άντρας πιστεύει ότι η σχέση του με την νέα του κοπέλα «δεν πρόκειται να κρατήσεις». Έτσι, σταματάει να καταβάλλει προσπάθειες, αποτραβιέται συναισθηματικά και ένα μήνα αργότερα, η σχέση αποτυγχάνει. 2) Μια τελειόφοιτη στον τομέα της υγείας πείθει τον εαυτό της ότι «δεν έχει ότι χρειάζεται» για να γίνει γιατρός, έτσι ποτέ δεν ολοκληρώνει τις σπουδές της και ως εκ τούτου, ποτέ δεν γίνεται γιατρός.
2. Λαμβάνοντας εύσημα μόνο για τα θετικά αποτελέσματα. – Αυτό το καταστροφικό μοτίβο σκέψης συμβαίνει όταν παίρνουμε πλήρη πίστωση για τις επιτυχίες μας, αλλά αρνούμαστε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας. Ένα τέλειο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στις σχολικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο. Όταν οι μαθητές λαμβάνουν έναν καλό βαθμό, συχνά το αποδίδουν στην ευφυΐα τους και την άριστη μαθησιακή τους ικανότητα. Αλλά όταν παίρνουν έναν κακό βαθμό, αποδίδουν την αποτυχία τους σε έναν κακό δάσκαλο, σε κάποιες άδικες ερωτήσεις ή στο «δεν θα μου χρειαστεί πουθενά έτσι και αλλιώς». Για να αναπτυχθεί λοιπόν ένα άτομο συναισθηματικά, πρέπει να είναι πρόθυμο να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για όλες τις δράσεις και τα αποτελέσματα – τόσο τις επιτυχίες όσο και τις αποτυχίες.
3. Πιστεύοντας ότι έχεις ανοσία στον πειρασμό. – Έχουμε πολύ λιγότερο έλεγχο στις παρορμητικές μας επιθυμίες από ότι συχνά πιστεύουμε. Σεξ, φαγητό, ναρκωτικά, είναι ακραία παραδείγματα αυτού του γεγονότος. Πολλοί τοξικομανείς πιστεύουν ότι μπορούν να σταματήσουν οποιαδήποτε στιγμή θέλουν, αλλά στην πραγματικότητα απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι εξαρτημένος για να είσαι ευάλωτος στους πειρασμούς. Πολλοί έξυπνοι άνθρωποι καταλήγουν αυθόρμητα να ενδίδουν σε ένα πειρασμό απλά επειδή είναι ο ευκολότερος τρόπος να τον ξεφορτωθείς. Αν κάποιος θέλει να ξεφορτωθεί την σεξουαλική επιθυμία, ο ευκολότερος τρόπος είναι το σεξ. Αν κάποιος θέλει να απαλλαγεί από την πείνα, ο ευκολότερος τρόπος είναι να φάει. Το να αντισταθείς από την παρορμητική συμπεριφορά μπροστά στο πρόσωπο του πειρασμού δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται αρκετό αυτοέλεγχο. Για αυτό πρόσεχε, επειδή όταν έχουμε μια διογκωμένη αίσθηση του ελέγχου των παρορμήσεων μας, τείνουμε να υπερεκθέτουμε τους εαυτούς μας στον πειρασμό.
4. Βγάζοντας ένα συμπέρασμα από ένα μεμονωμένο περιστατικό. – Μια ανακριβής πρώτη εντύπωση είναι ένα αξιοπρεπές παράδειγμα για αυτό. Πρόκειται για την φυσική μας ανθρώπινη τάση να αξιολογούμε ένα άτομο ή μια κατάσταση από μια πρώτη όψη και στην συνέχεια να υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε αρκετά για να έχουμε μια εύλογη κρίση. Αυτό συμβαίνει αρκετά στον κόσμο των επιχειρήσεων και την εργασία. Ένας νέος υπάλληλος μπορεί να εμφανιστεί αργοπορημένος μετά από ένα πρόβλημα με το αυτοκίνητο, αλλά το αφεντικό του υποπτεύεται αμέσως ότι είναι ανεύθυνος, και τον μεταχειρίζεται ως τέτοιο για αρκετές εβδομάδες μετά. Η προφανής λύση εδώ είναι να δούμε την μεγαλύτερη εικόνα πριν ξεκινήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο και να κάνουμε υποθέσεις.
5. Πιστεύοντας ότι μπορούμε να ελέγξουμε το ανεξέλεγκτο. – Αυτή η λανθασμένη σκέψη εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να έχουν κάποιο είδος άμεσης επιρροής ή εξουσίας σχετικά με ένα εξωτερικό γεγονός που είναι εντελώς τυχαίο. Είναι ιδιαίτερα εμφανές στο μυαλό των ερασιτεχνών τζογαδόρων, ειδικά αυτών που είναι πρόσφατα αρκετή τύχη. Για παράδειγμα, αν πέταγες ένα νόμισμα και ζητούσες από κάποιον να μαντέψει κορώνα ή γράμματα, και το έβρισκε δέκα φορές στη σειρά, πιθανόν να άρχιζε να πιστεύει ότι η καλή του τύχη είναι επιβεβαίωση ότι έχει τον έλεγχο πάνω στην έκβαση του κάθε ριξίματος του κέρματος. Αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πάντα μια 50% πιθανότητα η απάντηση του να είναι η σωστή, και οι τελευταίες δέκα απαντήσεις του ήταν καθαρά τύχη.
6. Αγνοώντας πληροφορίες που δεν υποστηρίζουν μια πεποίθηση. – Οι ψυχολόγοι αναφέρονται συνήθως σε αυτό με τον όρο «πόλωση επιβεβαίωσης». Εμείς, ως ανθρώπινα όντα, τείνουμε να αναζητάμε πληροφορίες που επιβεβαιώνουν και υποστηρίζουν τις πεποιθήσεις μας, και έχουμε την τάση να παραβλέπουμε τις πληροφορίες που δεν το κάνουν. Είμαστε επιλεκτικοί στα στοιχεία που επιλέγουμε να συλλέξουμε έτσι ώστε να να μην πρέπει να αμφισβητήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, επειδή αυτό είναι το ευκολότερο. Αυτή η καταστροφική παγίδα σκέψης είναι πολύ συχνή και μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα μας όταν λαμβάνουμε μεγάλες αποφάσεις που βασίζονται σε ψευδείς πληροφορίες.

7. Αισιοδοξία αρχάριων. – Η αισιοδοξία του αρχάριου είναι η ανθρώπινη τάση να υποτιμάμε τον χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ένα άγνωστο έργο. Συμβαίνει λόγω έλλειψης σχεδιασμού και έρευνας από κάποιον που είναι ενθουσιασμένος για να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν. Με άλλα λόγια, όταν μας ανατίθεται μια νέα εργασία για την οποία είμαστε αγχωμένοι, αντί να αντί να καθυστερήσουμε το ξεκίνημα για να αξιολογήσουμε με ακρίβεια το επίπεδο δυσκολίας και τους πόρους που απαιτούνται, απλά μαντεύουμε και ξεκινάμε. Έτσι, η προσδοκία μας για τον φόρτο εργασίας βασίζεται στην αισιοδοξία αντί για την εμπειρία του παρελθόντος και αξιόπιστα στοιχεία. Και όλο αυτό μας γυρίζει μπούμερανγκ λίγο αργότερα όταν βρίσκουμε τους εαυτούς μας «πνιγμένους» στην δουλεία για την οποία ήμασταν απροετοίμαστοι.
8. Επαναστατώντας απλά για να αποδείξουμε την προσωπική ελευθερία. – Αν και είναι πιο κοινό στα παιδιά, αυτή η πλάνη σκέψης μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας. Είναι βασικά η επιθυμία ενός ατόμου να κάνει κάτι που του έχουν πει να μην κάνει, από φόβο μήπως του στερηθεί η ελευθερία της επιλογής. Αυτό το άτομο μπορεί να μην θέλει καν να κάνει αυτό για το οποίο επαναστατεί, ωστόσο, απλά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι δεν πρέπει να το κάνει τον παρακινεί να το κάνει έτσι και αλλιώς.
9. Κρίνοντας τις ικανότητες κάποιου με βάση μόνο την εμφάνιση του. – Αυτό συμβαίνει χιλιάδες φορές την ημέρα σε όλο τον κόσμο, όταν ένα άτομο υποθέτει κάτι σχετικά με κάποιον άλλο βασιζόμενο στην εμφάνιση του και μόνο. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να δει έναν ψηλό, καλλωπισμένο άνθρωπο, γύρω στα πενήντα, που φοράει κοστούμι και αμέσως υποθέτει ότι είναι επιτυχημένος και αξιόπιστος, ακόμα και αν δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο να υποστηρίζει αυτή την υπόθεση. Συμπέρασμα: Δεν μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του.

10. Προσπαθώντας να μειώσεις τις απώλειες, κυνηγώντας μια προηγούμενη αποτυχία. – Μερικές φορές αυτός είναι ένας λάθος τρόπος σκέψης που μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε μια προηγούμενη ανεπιτυχή προσπάθεια. Δικαιολογούμε την απόφαση μας να συνεχίζουμε το ίδιο πράγμα, παρά τα νέα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το κόστος του να συνεχίσουμε να το κάνουμε είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο όφελος. Το λογικό πράγμα θα ήταν να αλλάξουμε πορεία δράσης. Ωστόσο, λόγω της προσπάθειας που έχουμε ήδη καταβάλλει, αισθανόμαστε δεσμευμένοι στην προσπάθεια μας, έτσι επενδύουμε ακόμα περισσότερο χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε αυτό, με την ελπίδα ότι οι πρόσθετες προσπάθειες μας θα ανατρέψουν το αποτέλεσμα. Αλλά ποτέ δεν θα το κάνουν. 

Πηγή: e-anonymoi.blogspot.gr

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ…

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.

Κάποιοι τελικά το έχει η μοίρα τους, η τύχη τους, το ριζικό τους το αστέρι τους να είναι μονάχοι μια ζωή ακόμα και αν περιτριγυρίζονται από χιλιάδες κόσμο δίπλα τους. Θα μου πείτε πως γίνεται αυτό, να είσαι με τόσους ανθρώπους και να είσαι μόνος, κι όμως γίνεται. Η χειρότερη μορφή μοναξιάς είναι αυτή. Το έναυσμα για το θέμα αυτό μου δόθηκε πάλι από μία φίλη, μεγαλύτερη λίγο από μένα, αλλά τι σημασία έχει. Από μικρή πέρασε δυσκολίες πολλές βλέπετε μέσα από εφτά παιδιά το τελευταίο της οικογένειας. Δυστυχώς για εκείνη ίσχυε αυτό που λέμε το μικρό και παραπεταμένο. Αν την ρωτήσετε τι έχει αποκομίσει μέχρι τώρα από την ζωή της θα σας απαντήσει, : «εκμετάλλευση.» Πράγματι την εκμεταλλεύτηκαν όλοι, αρχικά η μητέρα της, την έβαλε από εφτά χρονών να δουλέψει ενώ εκείνη ακόμα πήγαινε δημοτικό. Πάντα όμως ως αγωνίστρια δεν τα παράτησε πήγαινε σχολείο και παράλληλα δούλευε. Στα 16 της η λατρεμένη της μητέρα την «καλοπάντρεψε» υποτίθεται με το πιο χειρότερο άνθρωπο στον κόσμο. Τελικά και η ίδια τσακώθηκε μαζί του παραλίγο να χάσει το παιδί της και να μην το ξανά δει διότι ο κύριος  επικαλούταν τα συζυγικά δικαιώματα. Η κοπέλα χωρίς να το καταλάβει στα 17 έγινε μάνα, εκεί άρχισε για εκείνη ο Γολγοθάς εκείνος την έδερνε μέχρι θανάτου. Όταν το είπε στους δικούς της κανένας δεν έκανε τίποτα δεν ήθελαν βλέπετε μια παντρεμένη χωρισμένη σπίτι τους, κάτι για το οποίο εκείνοι ήταν υπεύθυνοι. Στα 18 της και μετά από πολύ σκέψη πήρε την σωστή και την πιο δύσκολη απόφαση, να σηκωθεί να φύγει. Το παιδί της έχει να το δει χρόνια, στην αρχή το είχε εκείνη μετά το ίδιο το παιδί αποφάσισε να μείνει με τον πατέρα του. Έκανε την καρδιά της πέτρα μέχρι τώρα την έχει εκμεταλλευτεί, η μάνα της, τα αδέλφια της, ο άντρας της και το παιδί της. Στη συνέχεια τα αδέλφια της την πήραν σε μια ιδιωτική τους επιχείρηση, δούλευε επί χρόνια αλλά χωρίς ένσημα και με ένα χαρτζιλίκι για να ζει και να πληρώνει το μισό ενοίκιο της μητέρας της και το ρεύμα. Κατά περιόδους πέρασαν άνθρωποι από την ζωή της που το μόνο που έκαναν είναι να την εκμεταλλεύονται, την ήθελαν δίπλα τους γιατί ήταν όμορφη, δυναμική και τους «ξελάσπωνε» από τα δύσκολα. Μεγάλα λόγια που άκουσε, ουρανούς με λαμπρά αστέρια που σε θάμπωνε το φως τους είδε, αλλά μέσα στα τόσα μεγάλα είχε πέσει σε μικρές αγάπες. Δεν ξέρει αν αγαπήθηκε ποτέ γι αυτό που είναι, πολλές φορές αναρωτιέται αν την αγάπησαν για αυτό που είναι ή επειδή την είχαν ανάγκη. Δεν θα δώσω εγώ αυτή την απάντηση γιατί πραγματικά δεν ξέρω. Τόσο πόνο, τόσο ψέμα στην ζωή της, τόση ένταση για το τίποτα. Ακόμα και τώρα μετράει πληγές,  αμέτρητα και ασύστολα ψέματα που κάθε μέρα ανοίγουν και γδέρνουν παραπάνω της πληγές της. Τελικά μερικοί άνθρωποι γεννιούνται μονάχοι, έρχονται οι μοίρες πάνω από την κούνια τους γελάνε για λίγο και ύστερα αυτό το γέλιο το πληρώνουν μια ολόκληρη ζωή. Δεν ξέρω αν ποτέ καταφέρουν αυτά τα άτομα να απαντήσουν στα ερωτήματα που έχουν, ξέρω όμως ένα στίχο από ένα τραγούδι που λέει « αν σ αγαπούν να μάθουν να στο λένε και αν δεν στο λένε να μάθεις να το κλέβεις.»

Διαχειριστείτε το εργασιακό άγχος

Πονοκέφαλοι, ζαλάδες, συνεχής κούραση, ατονία. Αν μέχρι σήμερα θεωρούσατε ότι τα συμπτώματα αυτά είναι επακόλουθα της κακής διατροφής ή της έλλειψης ύπνου, πρόσφατες έρευνες έρχονται να ανατρέψουν τα δεδομένα και να αναδείξουν το άγχος στον εργασιακό χώρο ως τον κύριο υπεύθυνο.
«Να αναπαύεσαι» έγραφε πριν είκοσι αιώνες ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος. «Ένα χωράφι ξεκούραστο δίνει πλούσιους καρπούς». Δυστυχώς, οι σημερινοί εργαζόμενοι αλλά και εργοδότες δεν δείχνουν την απαιτούμενη προσοχή στη συμβουλή του με οδυνηρά αποτελέσματα της απερισκεψίας τους. Τα ευρήματα της ευρωπαίκής έρευνας που διενεργήθηκε σε περίπου 4.000 εργαζόμενους ηλικίας 42 - 62 ετών καταδεικνύουν ότι ο εργασιακός φόρτος, η έλλειψη συναδελφικής αλληλεγγύης και υποστηρικτικής δομής (προγράμματα στήριξης των εργαζομένων), η ένταση και οι διαξιφισμοί στη δουλειά, συνθέτουν το παζλ του εργασιακού στρες. Γιατί, όμως, είμαστε τόσο ευάλωτοι στη νέα επιδημία και τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε την κατάσταση;
Συμπτώματα
Παρά το γεγονός ότι το άγχος είναι υποκειμενική κατάσταση δυσφορίας, πολύ συχνά όταν παραμένει, συνοδεύεται ή προξενεί εμφανείς οργανικές εκδηλώσεις και διαταραχές της συμπεριφοράς. Τα συμπτώματα του άγχους, διακρίνονται σε σωματικά, ψυχολογικά και συμπτώματα στη συμπεριφορά.
 Εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν αγχογόνους παράγοντες στην εργασία τους, έχουν χαμηλό βαθμό αυτοεκτίμησης, έλλειψη ενθουσιασμού, φτωχά κίνητρα, απώλειες ωρών εργασίας και απρόσφορη συμπεριφορά. Κάποια από τα συμπτώματα στη συμπεριφορά μπορεί να είναι η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, η χαμηλή απόδοση, η τάση για ατυχήματα, λάθη, χαμηλή ποιότητα εργασίας, καθυστερήσεις, δυσκολία σωστής διαχείρισης του χρόνου και έλλειψη παραγωγικότητας, απουσίες, παραίτηση, αποφυγή της εργασίας, χαμηλά εργασιακά κίνητρα, κινητικότητα, επιθετικότητα προς συναδέλφους.
 Παρουσιάζουν συχνότερα κεφαλαλγίες, ζάλη, αυχεναλγίες, αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία ανεπάρκεια, έλκος στομάχου, διαταραχές ύπνου, υπερχοληστεριναιμία και ψυχικές εκδηλώσεις. Τα συμπτώματα που προκαλούνται από τους αγχογόνους παράγοντες, αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορούν να δημιουργήσουν ένα φαύλο κύκλο και να οδηγήσουν στην εξουθένωση και στη δυσπραγία του εργαζόμενου.
Αγχογόνοι παράγοντες
Οι συχνές απολύσεις εργαζομένων, η πρόσφατη και πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση και η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού ασκούν διαρκώς εντονότερες πιέσεις στους εργαζόμενους από τους οποίους ζητούνται όλο και περισσότερα, αφού μάνατζερ και μέτοχοι ενδιαφέρονται για τον πολλαπλασιασμό των κερδών τους και τη μείωση των δαπανών.
Τι μας αγχώνει;
Στην επιχείρηση
§ αλλαγές
§ ανεπαρκής επικοινωνία
§ διαπροσωπικές διαφορές
§ ασυμφωνία για τους σκοπούς
Στα καθήκοντα
§ υπερβολικά πολλά και δύσκολα
§ υπερβολικά απλά και ασήμαντα
§ ευθύνη
§ στενά όρια δικαιοδοσίας 

Στη σταδιοδρομία
§ απουσία ευκαιριών προαγωγής
§ υπευθυνότητες
§ ανεργία
Στο εργασιακό περιβάλλον
§ ασχήμια
§ έκθεση σε φυσικούς παράγοντες
§ κακή εργονομία
§ επικινδυνότητα
Ο ρόλος
§ σύγκρουση ρόλων
§ ασάφεια ρόλου
§ ανεπαρκείς πόροι
§ ανεπαρκής δικαιοδοσία
Στο ωράριο εργασίας
§ συχνές αλλαγές ωραρίου
§ εξαντλητικά ωράρια
§ έλλειψη διακοπών
Πώς αντιμετωπίζεται;
Τι μπορεί να γίνει για να ξεπεραστεί το πρόβλημα; Πολλά λένε οι ειδικοί. Τα στελέχη θα πρέπει να διερευνούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υφιστάμενοί τους και να τους βοηθούν να νιώσουν καλύτερα. Ιδιαίτερη σημασία έχει η εκμάθηση διαχείρισης χρόνου. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μάθουν να μιλούν ελεύθερα με τα αφεντικά τους ώστε να βρίσκονται τρόποι ανακούφισης της πίεσης. Θα πρέπει να ξεκουράζονται κάνοντας μικρά διαλείμματα και να περνούν περισσότερη ώρα με την οικογένειά τους ή δραστηριοποιούμενοι εκτός γραφείου.
 Μικρά & σημαντικά
Αν λοιπόν ακούγοντας τη λέξη «εργασία οδηγείτε σχεδόν αυτόματα το σώμα σας σε κατάσταση συναγερμού, ίσως είναι καιρός να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζετε, ή και την ίδια την εργασία σας, αν αυτό είναι εφικτό:
● Εντοπίστε τι ακριβώς είναι αυτό που σας προκαλεί τόση πίεση: οι εργασιακές συνθήκες, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεστε για τη δουλειά σας, οι στόχοι που έχετε θέσει, τα καθήκοντα που έχετε αναλάβει, οι σχέσεις με προϊσταμένους, συναδέλφους ή συνεργάτες.
● Προετοιμαστείτε καλύτερα και αποκτήστε περισσότερα επαγγελματικά εφόδια: αναπτύξτε τις ικανότητες και τις γνώσεις που σχετίζονται με το επάγγελμα και τα καθήκοντά σας, ώστε να αισθάνεστε -και να είστε- περισσότερο επαρκής.
● Οργανωθείτε: αξιοποιήστε καλύτερα το χρόνο σας- τόσο στη δουλειά όσο και στις υπόλοιπες δραστηριότητές σας. Θα «γλιτώσετε» πολύ άσκοπο άγχος και θα γίνετε πιο αποτελεσματικός.
● Αναθέστε σε άλλους όσα καθήκοντα δεν σας αναλογούν. Έτσι θα κάνετε καλύτερα και με λιγότερη πίεση αυτά που έχετε να φέρετε σε πέρας.
● Καταπολεμήστε την τελειοθηρία και τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό σας. Δεν θα σας οδηγήσουν πουθενά, παρά μόνο… στην απόγνωση.
● Διεκδικήστε πιο αποτελεσματικά. Πείτε «όχι», ζητήστε βοήθεια, θέστε όρια στις απαιτήσεις των άλλων.
● Βελτιώστε τις σχέσεις με τους συναδέλφους σας. Κάντε τους «συμμάχους» στις δύσκολες ώρες.
● Αναζητήστε την ποιότητα ζωής εκτός δουλειάς.
● Ξεκαθαρίστε τι σημαίνει για σας η εργασία σας. Δείτε την από άλλη οπτική γωνία, αναθεωρήστε τις προτεραιότητές σας, βγάλτε την από το… κέντρο του κόσμου σας.
Περιοδικό Life - Τεύχος 55.