Γιατί ζαλίζομαι;

Από τι επηρεάζεται το αίσθημα της ζαλάδας, με ποιους τρόπους εκφράζεται στο σώμα, και γιατί την αισθανόμαστε;

Η ζάλη είναι συνηθισμένο και συχνά ενοχλητικό σύμπτωμα, που παρατηρείται σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ο όρος ‘ζάλη’ χρησιμοποιείται για να περιγράψει μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων, τα οποία οφείλονται σε διαφορετικά ιατρικά σύνδρομα και παθήσεις, όπως:
*Αίσθημα περιστροφής
*Διαταραχή ή αίσθημα διαταραχής κατά την βάδιση ή κατά την όρθια θέση με αστάθεια
*Τάση προς λιποθυμία, χωρίς αστάθεια
*Διανοητική σύγχυση
*Θόλωση όρασης
*Δυσάρεστα αισθήματα, που εντοπίζονται στο κεφάλι, όπως μυρμηγκιάσματα
Η ζάλη μπορεί να συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, όπως ναυτία, έξαψη, εφίδρωση, λιποθυμία.
Στο υγιές άτομο, η αίσθηση της ισορροπίας και της φυσιολογικής αίσθησης του σώματος ρυθμίζεται από ποικιλία παραγόντων, που λειτουργούν σωστά, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που αναφέρονται παρακάτω:
*Όταν υπάρχει φυσιολογική αρτηριακή πίεση του αίματος, στην συστηματική κυκλοφορία
*Όταν η αιμάτωση του εγκεφάλου δεν διαταράσσεται από τοπικές ανωμαλίες στην περιοχή του νευρικού συστήματος ή από γενικότερα νοσήματα
*Όταν τα τρία αισθητήρια συστήματα του ανθρώπου, που εξυπηρετούν τον προσανατολισμό και την θέση στον χώρο (το αιθουσαίο, το οπτικό και το σωματοαισθητικό σύστημα), λειτουργούν ομαλά. Τα συστήματα αυτά αλληλεπιδρούν με σύνθετο τρόπο και περιλαμβάνουν όργανα στο αυτί, στο μάτι, στον εγκέφαλο, στο δέρμα, στους μύες και στις αρθρώσεις.
Υπάρχουν περιπτώσεις, που η ζάλη προκαλείται από καλοήθεις διαταραχές των ανωτέρω σταθεροποιητικών συστημάτων, όπως για παράδειγμα παρατηρείται σε ορισμένες περιπτώσεις καλοήθους ορθοστατικής υπότασης, στην περίπτωση της ναυτίας του ταξιδιού, σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, σε περιπτώσεις παρατεταμένων ασυνήθιστων θέσεων της κεφαλής, σε αγχώδη σύνδρομα.
Σοβαρά και χρόνια νοσήματα
Υπάρχουν όμως και σοβαρά νοσήματα, που προκαλούν διαταραχή των ανωτέρω σταθεροποιητικών συστημάτων, νοσήματα που μπορεί να έχουν ως μόνο σύμπτωμα την ζάλη και εάν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή αναπηρία ή θάνατο, όπως σοβαρά καρδιακά νοσήματα, εγκεφαλικά νοσήματα, σοβαρή στένωση καρωτιδικών αγγείων, νοσήματα επινεφριδίων, παγκρεατικά νοσήματα, ηπατικά νοσήματα, οξεία σιωπηλή αιμορραγία.
Επιπροσθέτως, η δυσλειτουργία των παραγόντων που συμμετέχουν στην απρόσκοπτη αίσθηση της θέσης και της ισορροπίας, προκαλεί ιδιαιτέρως επίμονες και ενοχλητικές κρίσεις ζάλης σε ορισμένα απλά ιατρικά νοσήματα, που ανταποκρίνονται σε ήπιες φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όπως κακή όραση, λαβυρινθίτιδα, καλοήθη αναιμία, στερητική νευροπάθεια, ενώ άλλες φορές προκαλείται από παρενέργειες φαρμάκων, όπως η ινσουλίνη και τα διουρητικά.
Χρόνια νοσήματα, όπως ο διαβήτης, όταν δεν θεραπεύονται σωστά, προκαλούν μακροπρόθεσμα εκφύλιση των σταθεροποιητικών συστημάτων και ζάλη.
Κατά την λεπτομερή κλινική διερεύνηση ενός επεισοδίου ζάλης στο ιατρείο, θα εντοπιστεί εάν αυτό οφείλεται σε απλές καλοήθεις διαταραχές ή απλά ιατρικά νοσήματα, εάν απαιτούνται απλές εργαστηριακές εξετάσεις προς αξιολόγηση, ή εάν πρόκειται για πιθανό προάγγελο σοβαρών παθολογικών καταστάσεων, που χρήζουν ειδικό εργαστηριακό έλεγχο, ή άμεση νοσηλεία.
Πηγή: iatronet.gr 

Υπέρβαρες μαμάδες - Μωρά με προβλήματα!

Νέα μελέτη που έγινε στην Αυστραλία έδειξε ότι τα νεογνά που έχουν γεννηθεί από γυναίκες παχύσαρκες ή υπέρβαρες είναι πιθανό να παρουσιάσουν σημάδια σκλήρυνσης στην κοιλιακή αορτή!

Πιο συγκεκριμένα , η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ, στην οποία και μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 35 εγκύων γυναικών, μέσης ηλικίας 35 ετών, οι οποίες ήταν υπέρβαρες. Όσο για το αποτέλεσμα; Τα παιδιά που γεννήθηκαν, είχαν βάρος έως και 4.310 κιλά.

H έρευνα αυτή επιβεβαιώνει πως όταν το βάρος της μητέρας είναι μεγαλύτερο του φυσιολογικού, επηρεάζεται αρνητικά την υγεία του παιδιού, αυξάνοντας την πιθανότητα για καρδιοπάθεια, έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο και άλλες επιπλοκές υγείας, συμπεραίνουν οι επιστήμονες

Τα φάρμακα που μάλλον χρησιμοποιείς λάθος

Πώς πρέπει να λαμβάνουμε τα χάπια για τον θυρεοειδή και τι πρέπει να προσέχουμε με την αντιβίωση;

Δέκα πράγματα που οφείλετε να ξέρετε για τα φάρμακα που λαμβάνετε.
Φάρμακα κατά της διάρροιας
Φάρμακα που «κόβουν» τη διάρροια, όπως το Immodium, δρουν συμπτωματικά άρα δεν αντιμετωπίζουν το αίτιο της διάρροιας. Αν λοιπόν η αιτία είναι κάτι σοβαρό, αυτά τα φάρμακα απλώς την συγκαλύπτουν.

Αντιβιοτικά
Η χρήση αντιβιοτικών συχνά παρερμηνεύεται από πολλές απόψεις: αρχικά, πρέπει να κάνετε ολόκληρη την θεραπεία που σας είπε ο γιατρός, και όχι να σταματήσετε μετά από 2-3 μέρες επειδή νιώθετε καλύτερα.
Όσον αφορά την κατανάλωση αλκοόλ, ο γενικός κανόνας είναι να αποφεύγεται, όχι γιατί θα γίνει κάποιο «μπαμ» -με συγκεκριμένα μόνο αντιβιοτικά συμβαίνει αυτό - αλλά γιατί ο συνδυασμός μπορεί να επιτείνει ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως η στομαχική διαταραχή ή η διάρροια. Σε πιο σοβαρές λοιμώξεις, το αλκοόλ θα σαμποτάρει το ανοσοποιητικό, μιας και προκαλεί ανοσοκαταστολή.
Τα αντιβιοτικά που έχουν κακή «σχέση» με το αλκοόλ είναι η μετρονιδαζόλη (Flagyl), η κεφουροξίμη (Zinadol), η τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη (Bactrimel), η νιτροφουραντοϊνη (Furolin), κι επίσης τα αντιμυκητιακά κετοκοναζόλη και γκριζεοφουλβίνη.
Τέλος, θα πρέπει να αποφεύγετε να παίρνετε αντιβιοτικά χωρίς σοβαρό λόγο, μιας και μακροπρόθεσμα τα μικρόβια αποκτούν ανοσία.
Χάπια με υμένιο
Τα χάπια που είναι καλυμμένα με υμένιο δεν πρέπει να τα σπάτε για να τα καταπιείτε ευκολότερα, γιατί έτσι δεν απορροφώνται 100%. Τα χάπια αυτά είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να μπαίνουν στο στομάχι… αρτιμελή.
Χάπια για τον θυρεοειδή
Αν παίρνετε χάπια για τον θυρεοειδή, θα πρέπει να τα λαμβάνετε με άδειο στομάχι για σωστή απορρόφηση. Δηλαδή δεν θα πρέπει να φάτε αμέσως μετά γιατί δεν θα απορροφηθούν όπως πρέπει.
Καραμέλες για τον λαιμό
Τα στοματικά διαλύματα και οι καραμέλες για τον λαιμό θα πρέπει επίσης μετά τη χρήση τους να μην συνοδεύονται με γεύμα ή ποτό για να μπορέσει να μείνει το αντισηπτικό στην περιοχή του λαιμού όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τις κρέμες/αλοιφές. Θα πρέπει πρώτα να τις αφήσετε να απορροφηθούν και μετά να φορέσετε ρούχα.
Παυσίπονα έμπλαστρα
Αν χρησιμοποιείτε έμπλαστρα για πόνους ενδεχομένως να χρειαστεί να τα αφαιρέσετε μετά από 10-12 ώρες γιατί μπορεί να προκαλέσουν δερματίτιδες στην περιοχή εφαρμογής λόγω της κόλλας που έχουν.
Κορτιζόνη
Αν παίρνετε κορτιζόνη σε χάπι θα πρέπει να αποφεύγετε το αλάτι γιατί κάνει κατακράτηση υγρών και προκαλεί «φούσκωμα». Επίσης καλό θα ήταν να καταναλώνεται σε σοβαρές περιπτώσεις και μόνο. Λόγω της ανακούφισης που προσφέρει πολύς κόσμος την καταναλώνει και σε απλά περιστατικά, με αποτέλεσμα όταν έρθουν τα… δύσκολα να μην βοηθά το ίδιο.
Αντιαλλεργικά
Αντιαλλεργικά φάρμακα –aerius, xozal, zirtek κ.α. φέρνουν έντονη υπνηλία, επομένως πρέπει να λαμβάνονται βράδυ και όχι πριν από δραστηριότητες που απαιτούν συγκέντρωση όπως η οδήγηση.
Αντιτετανικός ορός
Ο τέτανος είναι θανατηφόρος – αν και σπάνιος. Ο ορός επομένως είναι απαραίτητο να γίνεται ανεξαρτήτως από το αν το αντικείμενο ή το ζώο το οποίο προκάλεσε το τραύμα είναι «καθαρό» ή δεσποζόμενο. Επίσης, καλό είναι ο ορός να γίνεται άμεσα, ακόμα και αν οι γενικές οδηγίες αναφέρουν εντός 24 ωρών.
Χάπι της επόμενης ημέρας
Το ίδιο ισχύει και για το χάπι της επόμενης ημέρας – όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο. Επίσης, προφανώς και όσο λιγότερα τέτοια χάπια ληφθούν τόσο το καλύτερο για την γυναίκα.

Νικόλας Γεωργιακώδης

in2life.gr

Τι προληπτικές εξετάσεις πρέπει να κάνω μετά τα 30;

Επειδή μια έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές, αυτές είναι οι πιο απαραίτητες εξετάσεις που πρέπει να κάνετε αφού μπείτε στα 30.

Δεν πρέπει να παίζουμε με την υγεία μας. Ειδικά από τα 30 και μετά, ορισμένες εξετάσεις πρέπει να γίνονται τακτικά. Ποιες είναι όμως αυτές; Και πότε θα ήταν καλό να τις ξεκινήσουμε, και μήπως υπάρχουν εξετάσεις που πρέπει να προσέξουν περισσότεροι οι άντρες ή οι γυναίκες;
Μαζέψαμε σε μια εύκολη λίστα όλα αυτά τα ιατρικά check-ups που πρέπει να γνωρίζατε, χωρισμένα κατά ηλικία και φύλο. Τώρα, λοιπόν, δεν έχετε καμία δικαιολογία για να αποφεύγετε τον γιατρό.
Τι check-άρουμε στα 30
Οι γυναίκες:
- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Θυρεοειδής κάθε 5 χρόνια
- Μαστογραφία, στα 35 χρόνια
- Γυναικολογικό υπερηχογράφημα μία φορά τον χρόνο
- Τεστ Παπ μία φορά τον χρόνο
Οι άνδρες:
- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Ηλεκτροκαρδιογράφημα κάθε 5 χρόνια
Τι check-άρουμε στα 40
Οι γυναίκες:
- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Όραση κάθε τρία χρόνια
- Αρτηριακή πίεση κάθε 2 χρόνια
- Τεστ Παπ μία φορά τον χρόνο
- Θυρεοειδής κάθε 5 χρόνια
- Μαστογραφία μία φορά τον χρόνο ή κάθε δύο χρόνια, αναλόγως ιατρικού ιστορικού και κληρονομικών παραγόντων
- Σάκχαρο κάθε 2 χρόνια
Οι άνδρες:
- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Όραση κάθε τρία χρόνια
- Αρτηριακή πίεση κάθε 2 χρόνια
- Σάκχαρο κάθε 2 χρόνια
- Υπέρηχος καρδιάς κάθε τρία χρόνια
- Υπέρηχο άνω κοιλίας, μία φορά κάθε 10 χρόνια
Τι check-άρουμε στα 50
Οι γυναίκες: 

- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Όραση κάθε δύο χρόνια
- Αρτηριακή πίεση κάθε 2 χρόνια
- Τεστ Παπ μία φορά τον χρόνο
- Θυρεοειδής κάθε 5 χρόνια
- Μαστογραφία μία φορά τον χρόνο
- Σάκχαρο κάθε 2 χρόνια
- Εξέταση κοπράνων για ίχνη αίματος μία φορά τον χρόνο
- Κολονοσκόπηση κάθε 10 χρόνια
- Ακοή κάθε 3 χρόνια 

Οι άνδρες:
- Γενική αίματος και ούρων μία φορά τον χρόνο
- Χοληστερίνη και τριγλυκερίδια μία φορά τον χρόνο
- Όραση κάθε δύο χρόνια
- Αρτηριακή πίεση κάθε 2 χρόνια
- Σάκχαρο κάθε 2 χρόνια
- Κολονοσκόπηση κάθε 10 χρόνια
- Ακοή κάθε 3 χρόνια
- Ηλεκτροκαρδιογράφημα και καρδιολογική εξέταση, κάθε τρία χρόνια ή συχνότερα για καπνιστές και όσους καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.
- Triplex καρδιάς, καρωτίδων, αγγείων κάτω άκρων, αορτής, Τεστ Κοπώσεως κάθε δύο - χρόνια
- Κολονοσκόπηση κάθε 5 χρόνια
- Εξέταση PSA για τον προστάτη κάθε τρία χρόνια

in2life.gr

Η Έγκυες μακριά ακόμη και από 1 ποτήρι κρασί!

Ακόμη και μικρές ποσότητες αλκοόλ, όπως ένα με 2 ποτηράκια κρασί τη βδομάδα, κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να δράσουν αρνητικά στο παιδί. Τι ακριβώς μπορεί να επιφέρουν διαβάστε το παρακάτω, στις διαπιστώσεις μιας βρετανικής επιστημονικής έρευνας...

Ακόμη και το ελάχιστο αλκοόλ λοιπόν που μπορεί να καταναλώσει μια έγκυος, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, μπορεί να μειώσει τον δείκτη νοημοσύνης. Βέβαια αν και με την πρώτη ματιά η επιπτώσεις του αλκοόλ στις έγκυες που πίνουν ελάχιστα, δεν είναι διακριτές, οι επιστήμονες είναι κατηγορηματικοί: Οι έγκυες να μένουν μακρυά από το αλκοόλ.

Η έρευνα έγινε από 2 πανεπιστήμια από αυτό της Οξφόρδης και εκείνο του Μπρίστολ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "PLoS ONE". Οι επιστήμονες μέτρησαν και συσχέτισαν το IQ από 4.167 παιδιά. Στη συνέχεια συνέκριναν και κατέγραψαν το κατά πόσο οι μητέρες τους όταν ήταν έγκυες, έπιναν ή όχι. Στη συνέχεια βρήκαν τι αλλαγές που επιτελέστηκαν εξαιτίας του αλκοόλ στα γονίδια των παιδιών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 4 γενετικοί παράγοντες και που σχετίζονται με τη νοημοσύνη, επηρεάζονται άμεσα (κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης), ακόμη και με μικρές ποσότητες αλκοόλ.

Οι επιστήμονες με επικεφαλής τον δρ. Ρον Γκρέι κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο δείκτης νοημοσύνης του παιδιού του οποίου η μητέρα έπινε έστω και λίγο αλκοόλ, ήταν μέχρι και 2 μονάδες χαμηλότερος σε σχέση με τα παιδιά που η μητέρες τους δεν έπιναν καθόλου.

«Εξαρτάται από κάθε γυναίκα να αποφασίσει αν θα πίνει ή όχι κατά την εγκυμοσύνη της, εμείς απλώς παρέχουμε τα στοιχεία. Όμως θα συνιστούσα να αποφύγει το αλκοόλ. Γιατί να το ρισκάρει;», δήλωσε ο Ρον Γκρέι.

Μια άλλη ιατρός που συμμετείχε στην έρευνα η δρ Σάρα Λιούις συμπλήρωσε ότι «όπως δείχνουν τα ευρήματα, ακόμα και μέτρια επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ που θεωρούνται ακίνδυνα, επιδρούν στην παιδική νοημοσύνη, επειδή το αλκοόλ επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου».

Η Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Τα προβλήματα γονιμότητας επηρεάζουν πολλά πράγματα στην ζωή ενός ζευγαριού. Δημιουργούν ανησυχία ανυπομονησία, ενοχές και ένταση αλλά αφήνουν επίσης συναισθήματα λύπης, κατάθλιψης, απορύθμισης και οδηγούν σε απομόνωση.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως το λέει η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον, που είναι η σάλπιγγα της

γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο. Είναι ουσιαστικά η παράκαμψη μιας συγκεκριμένης λειτουργίας του οργανισμού, όταν, για διαφόρους λόγους, δεν μπορεί να γίνει στο σώμα.

Τα ωάρια όμως είναι της γυναίκας, τα σπερματοζωάρια του άνδρα και τα έμβρυα που προκύπτουν είναι δικά τους.

Τα ωάρια λαμβάνονται από τα ωοθυλάκια, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες της γυναίκας, με τη διαδικασία της ωοληψίας. Στο εργαστήριο, έρχονται σε επαφή με τα σπερματοζωάρια, μέσα σε ειδικά δοχεία (τρυβλία) με καλλιεργητικό υλικό, προκειμένου να γίνει η γονιμοποίηση. Στη συνέχεια, τα τρυβλία με τα γονιμοποιημένα ωάρια (ζυγώτες) τοποθετούνται σε επωαστικό κλίβανο για 2-6 ημέρες, υπό ειδικές συνθήκες, ώστε τα έμβρυα να διανύσουν τα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους.

Αντί τα έμβρυα να καταλήξουν στη μήτρα με φυσικό τρόπο (δηλαδή μέσω της σάλπιγγας), μεταφέρονται σ’ αυτήν από τον εξειδικευμένο γυναικολόγο, με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα μέσα στον οποίο τα έχει τοποθετήσει ο εμβρυολόγος. Τα έμβρυα εμφυτεύονται από μόνα τους στον βλεννογόνο της μήτρας, το ενδομήτριο, όπως και στη φυσιολογική σύλληψη. Εάν υπάρξει εμφύτευση θα υπάρξει κατά κανόνα και εγκυμοσύνη.

Διαταραχές στην περίοδο της εγκυμοσύνης

Αιμορραγία και κράμπες στην αρχή της εγκυμοσύνης.

Στις αρχές της κύησης , αν έχετε αιμορραγίες και κράμπες θα πρέπει να επισκεφτείτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το γιατρό. Παρότι , αυτά τα συμπτώματα ενδέχεται να είναι προειδοποίηση αποβολής , μερικές γυναίκες αιμορραγούν χωρίς προφανή λόγο και χωρίς καμιά δυσμενή επίπτωση στο αναπτυσσόμενο έμβρυο.

Ο υπερηχογραφικός έλεγχος είναι η εξέταση εκλογής για την εύρεση της αιτίας μιας αιμορραγίας.

Η παραμονή στο κρεβάτι, για κάποιο διάστημα, ίσως είναι επιβεβλημένη.

Σε προχωρημένη κύηση , κύρια αίτια της αιμορραγίας σχετίζονται με τον πλακούντα.

Αποκόλληση πλακούντα: όταν ένα τμήμα του πλακούντα αποχωρίζεται από το τοίχωμα της μήτρας . Πρόκειται για κάτι που είναι επώδυνο και σκληραίνει την μήτρα.  Αν το τμήμα του πλακούντα που αποκολλάται είναι μεγάλο , μπορεί να είναι μοιραίο τόσο για την μητέρα όσο και για το παιδί.

Ο πρόδρομος πλακούντας: Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία ο πλακούντας προσκολλάται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας , αντί στο ανώτερο.

Καθώς το κατώτερο τμήμα διογκώνεται υπάρχει αιμορραγία χωρίς πόνο , η οποία αν είναι μεγάλη , μπορεί να είναι επικίνδυνη και για την μητέρα και για το έμβρυο.

Όταν διαγνωστεί πρόδρομος πλακούντας , συνήθως συνιστάται αυστηρά η παραμονή στο κρεβάτι ενώ μερικές φορές η εγκυμονούσα εισάγεται σε κλινική για τους δύο τελευταίους μήνες της κύησης.

Αν ο πλακούντας καλύπτει τον αυχένα του τραχήλου ή φράζει λίγο τον τραχηλικό σωλήνα γίνεται καισαρική τομή.

Πηγή: iatropedia.gr

Οι υπνοβάτες.. του σεξ

Τι είναι η σεξυπνία;

Του  ύπνου τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει...Συνηθισμένο φαινόμενο για πολλούς ανθρώπους είναι είτε να παραμιλούν στον ύπνος τους είτε να υπνοβατούν. Υπάρχουν όμως  και οι περιπτώσεις εκείνες όπου συνήθως οι άνδρες έχουν ερωτικές περιπτύξεις  και την άλλη μέρα το πρωί  δεν θυμούνται τι  έκαναν το προηγούμενο βράδυ.

Πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε μια διαταραχή που ονομάζεται Sexsomnia  (σεξυπνία) κατά την διάρκεια της οποίας, το άτομο εμπλέκεται σε σεξουαλικές πράξεις στον ύπνο του και το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσει δεν θυµάται τίποτα.

Οι  επιστήμονες παρατήρησαν ότι συμβαίνει  ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν ερωτική σχέση, και μάλιστα µια φυσιολογική, συνηθισμένη ερωτική ζωή όταν δεν κοιμούνται. Οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σεξυπνία, όπως και η υπνοβασία, συμβαίνει κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου.

Από την άλλη πλευρά  η σύζυγός ή η σύντροφος  του πάσχοντα από σεξυπνία βιώνουν με διαφορετικό τρόπο τις συνέπειες της πάθησης..Ορισμένες δεν ενοχλούνται καθόλου άλλες το απολαμβάνουν ωστόσο δεν λείπουν και εκείνες  οι περιπτώσεις κατά την διάρκεια των οποίων ο «υπνοβάτης» µπορεί να γίνει βίαιος µε την σύντροφό του.

Σύµφωνα µε πρόσφατες έρευνες, σεξυπνία παρουσιάζει το 1/3 του πληθυσµού που πάσχει από διαταραχές ύπνου. Αναλυτικότερα:

Έρευνα του Πανεπιστηµίου του Καναδά, που πραγματοποιήθηκε σε 832 ασθενείς από Ιατρεία Ύπνου για την σεξουαλική τους συμπεριφορά στην διάρκεια του ύπνου τους  – συμπεριφορά που κυμαινόταν από αυνανισμό έως πλήρη σεξουαλική επαφή ,απέδειξε ότι  το 11% των ανδρών και το 4% των γυναικών έπασχαν από σεξυπνία.

«Μας εξέπληξε το πόσο συχνή είναι η σεξυπνία», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Σάρον Α. Τσανγκ, από το Εργαστήριο Μελέτης του Ύπνου του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Health Network, στο Τορόντο. «Νομίζαμε ότι οι πάσχοντες θα ήταν ελάχιστοι, αλλά κατά μέσον όρο ήταν περισσότεροι από 1 στους 12».

που οφείλεται;

Παλαιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι η συγκεκριμένη διαταραχή εμφανιζόταν σε ανθρώπους µε υποκρυπτόµενα ψυχολογικά προβλήματα, που πραγματοποιούσαν όσα ονειρεύονταν.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά στους επιστήμονες για το σεξ κατά τη διάρκεια του ύπνου, η σεξυπνία θεωρείται ότι σχετίζεται µε την ακανόνιστη λειτουργία του εγκεφάλου και όχι µε κάποιο σοβαρό ψυχικό ή σεξουαλικό πρόβληµα. 

Παρ’ όλα αυτά, για την εμφάνισή της ενοχοποιούνται κάποιοι παράγοντες  όπως η αίσθηση συναισθηματικής και σεξουαλικής εγκατάλειψης, ο φόβος και η έλλειψη συναισθηµατικής οικειότητας, αλλά και η χρήση ναρκωτικών, ή αλκοόλ το άγχος και η κόπωση.

προτιμά τους άνδρες 

Οι άντρες µάλιστα φαίνεται πως είναι πιο επιρρεπείς, καθώς παρουσιάζουν τριπλάσιες πιθανότητες να νοσήσουν από τη συγκεκριµένη διαταραχή σε σύγκριση µε τις γυναίκες. 

Να σημειωθεί ότι στατιστικά στοιχεία δεν μπορούν να υπάρξουν παρά μόνο εκτιμήσεις αφού οι πάσχοντες  σπανίως δηλώνουν στον γιατρό τους αυτή τους τη συµπεριφορά, κυρίως λόγω ντροπής, ενώ εκτιµάται πως µόλις ένας στους 4 έχει απευθυνθεί σε ειδικό για να ζητήσει βοήθεια.

υπάρχει λύση; 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η πάθηση αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί με ψυχοθεραπεία µπορεί  καθώς και με παράλληλη χορήγηση αντικαταθλιπτικών.

Πηγή: iatropedia.gr

Kαταστρέφει τον εγκέφαλο o εθισμός στο internet

Σοβαρό εθισμό προκαλεί η πολύωρη χρήση του internet κυρίως στους νέους.Μάλιστα οι επιστήμονες δεν διστάζουν να συγκρίνουν τον εθισμό του διαδικτύου με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ , ή με την χρήση κοκαΐνης.

Την  νέα  αυτή πάθηση οι επιστήμονες την ονομάζουν Διαταραχή Εθισμού στο Διαδίκτυο και  προσβάλλει κυρίως τους νέους αλλά και όσους ξοδεύουν πάνω από πέντε ώρες καθημερινά στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτός ο εθισμός μπορεί να αποβεί εξίσου καταστρεπτικός για τον οργανισμό, όπως ακριβώς θα ήταν εάν κάποιος έπαιρνε κοκαΐνη, αφού διαταράσσει ολόκληρη τη νευρική λειτουργία και καταστρέφει τον εγκέφαλο. Τονίζουν επίσης ότι η συμπεριφορά κάποιου τέτοιου ατόμου όταν του “κόψεις” το internet είναι ίδια με την συμπεριφορά ατόμων με σύνδρομο στέρησης.

Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας, η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει πάρα πολλούς καθημερινούς χρήστες του ίντερνετ καθώς το 53% των ελληνικών νοικοκυριών είναι στο διαδίκτυο και το 92% των εφήβων ηλικίας 12-16 ετών είναι καθημερινά στο διαδίκτυο από 2-4,5 ώρες.

Τα συμπτώματα στέρησης σε τέτοια άτομα εμφανίζονται με ρίγη, με παραμιλητά με έμμονες ιδέες και με ακούσιες κινήσεις των χεριών και των δαχτύλων τους σαν να γράφουν σε κάποιο αόρατο πληκτρολόγιο. Όπως τονίζουν Άγγλοι επιστήμονες: “μέχρι τώρα η έρευνα για την ΔΕΔ, είχε επικεντρωθεί στις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και όχι στις επιπτώσεις στο σώμα. Τώρα κοιτάμε και τι συμβαίνει και στο κορμί”

Και πράγματι, αυτή τη φορά Κινέζοι επιστήμονες μελέτησαν τις μαγνητικές τομογραφίες από τους εγκεφάλους ατόμων εθισμένων αλλά και ατόμων μη εξαρτημένων από το ...internet.Εξετάστηκαν 17 εγκέφαλοι εφήβων εθισμένων και 16 μη εθισμένων και τα αποτελέσματα τα ανακοίνωσε ο Δρ Λέι Χάο από την Κινέζικη Ακαδημία Επιστημών:

“Βρήκαμε ενδείξεις” αναφέρει ο Δρ Χάο, “ότι στους εθισμένους έφηβους έχει διαταραχθεί η φαιά ουσία αλλά και οι νευρικές ίνες που συνδέουν ζωτικά τμήματα του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα, τον αυτοέλεγχο και τη λήψη αποφάσεων. Η ίδια εικόνα που παρουσιάζουν δηλαδή, άτομα τα οποία κάνουν χρήση ναρκωτικών ή και αλκοόλ”.

Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η ζημιά προκαλείται στην μυελίνη, το μονωτικό λιπαρόι περίβλημα στον εγκέφαλο που βοηθά στη λειτουργία των νεύρων του εγκεφάλου. Η ψυχίατρος Εριέττα Τζόουνς από το imperial college του Λονδίνου χαρακτήρισε την έρευνα των Κινέζων πρωτοποριακή αλλά θα πρέπει η έρευνα να γίνει και σε μεγαλύτερο δείγμα για ασφαλέστερα συμπεράσματα. 

Πηγή: iatropedia.gr

Ψυχολογική πίεση και άγχος ευνοούν το Αλτσχάιμερ

Εάν κάποιος ηλικιωμένος ζει μια ζωή χωρίς πολλές σκοτούρες και δίχως άγχος, προστατεύεται καλύτερα από το Αλτσχάιμερ, από έναν άλλο ηλικιωμένο που ζει μέσα στην πίεση και το στρες. Βέβαια θα αναρωτηθείτε στην Ελλάδα του σήμερα ποιος ηλικιωμένος δεν έχει άγχος και πίεση, αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Και ενώ οι επιστήμονες τονίζουν, ότι το στρες από μόνο του δεν μπορεί να προκαλέσει Αλτσχάιμερ, διευκρινίζουν ότι μπορεί να επιδράσει σαν καταλύτης, για τον ταχύτερο εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.

Επιστήμονες από την Αργεντινή ανακοίνωσαν στο παγκόσμιο συνέδριο της “Ευρωπαϊκής Νευρολογικής Εταιρίας”, που έγινε στην Πράγα, ότι το στρες και ο ρόλος που διαδραματίζει στο Αλτσχάιμερ και την Άνοια, είναι αρκετός λόγος για να δοθεί περισσότερη προσοχή στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν αφού εξέτασαν 107 ασθενείς, του ιδίου φύλλου και επιπέδου μόρφωσης, με ήπια συμπτώματα της νόσου και ηλικία, κατά μέσον όρο, τα 72 χρόνια. Υπήρχε ένα κενό 2,5 ετών κατά μέσον όρο από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων μέχρι την διάγνωση.

Τόσο οι συμμετέχοντες όσο και οι συγγενείς τους και όσοι τους φρόντιζαν κλήθηκαν να απαντήσουν στο αν συνέβη κάτι αξιομνημόνευτο κατά τα τρία χρόνια πριν από την διάγνωση.

Απ΄ότι προέκυψε το 73% των ασθενών με Αλτσχάιμερ βρίσκονταν κάτω από έντονο ψυχολογικό στρες, συχνά εξαιτίας του θανάτου ενός συντρόφου ή παιδιού ή τους είχε συμβεί ένα περιστατικό βίας όπως ένα τροχαίο ή μια επίθεση, όχι τόσο με σωματικές επιπτώσεις όσο με ψυχολογικές.

Μόνο το 24% εκείνων που εντάχθηκαν στην ομάδα ελέγχου είχαν βιώσει παρόμοια περιστατικά.

Το Αλτσχάιμερ θεωρείται ότι είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας στον κόσμο και οι παράγοντες κινδύνου είναι η ηλικία, η υπέρταση, ο διαβήτης, η σωματική και πνευματική νωθρότητα.

Σύμφωνα με την ομάδα των Αργεντίνων επιστημόνων, ο αντίκτυπος περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως το στρες, στην εμφάνιση του Αλτσχάιμερ, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.

Πηγή: iatropedia.gr

Μα μπορώ να κόψω το τσιγάρο με βελονισμό; Μπορώ!

Γράφει ο Φυσίατρος, ειδικός βελονισμού και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Βελονισμού, Μιλτιάδης Καράβης.

Σύμφωνα με πρόσφατα στατιστικά στοιχεία που προέρχονται πάλι από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 38 εκατομμύρια αμερικανοί έχουν διακόψει το κάπνισμα τα τελευταία 15 χρόνια ενώ 50 εκατομμύρια άτομα  (περίπου το 25,7% του ενήλικου πληθυσμού) συνεχίζουν να καπνίζουν. Κάθε χρόνο, 1,3 εκατομμύρια Αμερικανοί σταματούν το κάπνισμα. Οι υπόλοιποι δεν προσπαθούν σοβαρά φοβούμενοι τις παρενέργειες από την έλλειψη νικοτίνης και τις αλλαγές που η έλλειψη τσιγάρου θα φέρει στη ζωή τους. Στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν, εκτιμάται όμως ότι τα 2/3 (70%) των καπνιστών θέλουν να διακόψουν το κάπνισμα. Αναφορικά με τα ποσοστά επιτυχίας, μόνο το 2,5 % των καπνιστών καταφέρνουν από μόνοι τους να κόψουν το κάπνισμα. Αντίθετα, οι διάφορες μέθοδοι διακοπής του καπνίσματος φαίνεται να είναι αποτελεσματικές στο 20 – 40% των καπνιστών.
Παρόμοιο ποσοστό επιτυχίας ανακοινώνεται και με τον βελονισμό (από 40-75%). Ο Βελονισμός είναι μία φυσική μέθοδος απεξάρτησης από τη νικοτίνη, ανώδυνη, ακίνδυνη και προσιτή. Με μία έως πέντε επισκέψεις, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, την ψυχική και σωματική κατάσταση του ατόμου, το περιβάλλον στο οποίο ζει και εργάζεται, την χρήση ή όχι ψυχοφαρμάκων κλπ, υπάρχουν πολλές δυνατότητες να απαλλαγεί ο καπνιστής από την εξάρτησή του. Δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία τα χρόνια και ο αριθμός των τσιγάρων που καπνίζει. Σημασία έχει να προσπαθήσει όταν αισθανθεί έτοιμος.
Πως όμως δρα ο βελονισμός; Πώς είναι δυνατόν μερικές μεταλλικές βελόνες στο δέρμα ή στους μυς να μειώνουν την ένταση των συμπτωμάτων έλλειψης νικοτίνης (στέρηση), να βοηθούν τον αυτοέλεγχο, νa δημιουργούν απέχθεια στον καπνό; Πώς δρα ο βελονισμός σαν μέσο απεξάρτησης από το κάπνισμα; Μετά από χρόνια ερευνών, η απάντηση στα ερωτήματα αυτά έχει δοθεί (αν και όχι πλήρως). Το σώμα μας διαθέτει ένα σημαντικό οπλοστάσιο το οποίο δεν μπορεί πάντοτε να ενεργοποιηθεί από μόνο του. Με τις ειδικές τεχνικές του βελονισμού, μεγάλος αριθμός ενδογενών ουσιών (ουσίες που παράγονται από κύτταρα ή ιστούς του σώματος) μεταφέρονται με την κυκλοφορία του αίματος, με το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και με τις νευρικές ίνες σε ειδικά κύτταρα – στόχους στον εγκέφαλο (ενδορφινεργικούς, σεροτονινεργικούς και ντοπαμινεργικούς νευρώνες του εγκεφάλου). Εκεί, οι ουσίες αυτές μιμούνται από τη δράση της νικοτίνης «συμπληρώνοντας» με ενδογενείς ουσίες  το κενό που δημιουργείται από την έλλειψη της. Πιο συγκεκριμένα, οι μικρές (αλλά συχνές)  δόσεις νικοτίνης λειτουργούν διεγερτικά στον οργανισμό (κυρίως στο αυτόνομο νευρικό σύστημα). Το κάπνισμα ωθεί το νευρικό σύστημα σε ταχείς ρυθμούς λειτουργίας. Κατά τη διάρκεια του καπνίσματος αυξάνει η αρτηριακή πίεση (5-10 mmHg), αυξάνουν οι καρδιακοί παλμοί, επιταχύνεται ο ρυθμός της αναπνοής, αυξάνει η επιθετικότητα και η ετοιμότητα, πολλαπλασιάζονται οι περισταλτικές κινήσεις του στομάχου και του εντέρου ενώ παρατηρείται χαλάρωση των σκελετικών και των αναπνευστικών μυών.  Η νικοτίνη δρα διεγερτικά και στις ορμόνες. Αυξάνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα και τη  παραγωγή ινσουλίνης ενώ επιταχύνει τη συμπύκνωση των αιμοπεταλίων παράγοντας θρόμβους. Η χρόνια λήψη αυτού του ψυχοδραστικού φαρμάκου που ονομάζεται νικοτίνη και μάλιστα από την αναπνευστική οδό (οι εισπνεόμενες ουσίες δρουν αμεσότερα) προκαλεί, όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, εθισμό. Το νευρικό σύστημα μαθαίνει να ζει, να εργάζεται, να διασκεδάζει, να χαίρεται, να λυπάται, να χαλαρώνει ή να γλεντάει στο ρυθμό που του επιβάλλει η νικοτίνη. Μοιραία λοιπόν, η προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος  επηρεάζει άμεσα το νευρικό σύστημα το οποίο με τη δική του γλώσσα δηλώνει την ανισορροπία που εμφανίζεται. Έτσι, λίγες ώρες μετά το τελευταίο τσιγάρο εμφανίζονται τα συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης. Σαν τέτοια περιγράφονται: ευερεθιστότητα, εκνευρισμός, νευρικότητα, αίσθημα ανησυχίας, αμηχανία στα χέρια, τρέμουλο στα χέρια, έλλειψη συγκέντρωσης, αϋπνία ή υπνηλία, ακεφιά, μελαγχολία, κόπωση, τάση για φαγητό, κεφαλαλγίες, έντονη διάθεση και έντονη σκέψη για τσιγάρο και πολλά άλλα. Μία από τις δράσεις του βελονισμού είναι να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων αυτών, να ανακουφίσει από την ψυχική πίεση, το άγχος, τη κατάθλιψη, την ένταση και το αίσθημα κενού (έλλειψη) που προκαλείται μετά από τη διακοπή της μακρόχρονης χρήσης μιας εξαρτησιογόνου ουσίας. Πολλές μελέτες που σχετίζονται με απεξάρτηση από ουσίες αναφέρουν ότι ο βελονισμός αυξάνει την ανάγκη για θετική δράση, δημιουργεί ζωτικότητα και ευφορία, βοηθά το μυαλό να σκεφθεί καθαρά και να ελέγξει την επιθυμία. Η δουλειά του βελονισμού είναι να μειώσει στο ελάχιστο τη δική σας προσπάθεια.
Η δράση του βελονισμού
Σύμφωνα με πρόσφατη κλινική εργασία (A. Apostolopoulos, M. Karavis, ΄΄cessation of Smoking with the Help of Acupuncture΄΄, Cyprus 1997) που έγινε σε 190 καπνιστές και καπνίστριες, το 75% (οι επτά στους δέκα των καπνιστών) αναγνώρισαν τη σημαντική βοηθητική επίδραση του βελονισμού στην προσπάθεια τους να κόψουν το κάπνισμα. Μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι μετά τον βελονισμό είχαν μειωμένη επιθυμία για κάπνισμα, συμπτώματα απέχθειας στον καπνό, ένοιωσαν ναυτία, ζάλη ή εμετό στην προσπάθεια να ξανακαπνίσουν και το σημαντικότερο, δεν παρουσίασαν τα συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης που προαναφέραμε. Από τους 190 καπνιστές, που συμμετείχαν στην εργασία, οι 130 (68.4%) έκοψαν εύκολα το κάπνισμα για 1 έως 3 μήνες ενώ οι 83 (43.7%) παρέμειναν μη καπνιστές για περισσότερο από ένα χρόνο, όσο δηλαδή διήρκεσε η μελέτη.
Απαιτείται εγρήγορση για αρκετά μεγάλο διάστημα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κοινωνική αντικαπνιστική πολιτική .  Έτσι, οι δημόσιοι χώροι και οι χώροι εργασίας ωθούν μάλλον τους πολίτες να καπνίσουν παρά τους αποτρέπουν. Είναι γνωστό ότι η υποτροπή εξαρτάται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Αν ζείτε σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενο οι πιθανότητες να κρατηθείτε μακριά από το τσιγάρο είναι μεγάλες.  Ο βελονισμός μπορεί να σας στηρίξει και για να αποφύγετε την υποτροπή. Οι περισσότεροι ιατροί που εφαρμόζουν βελονισμό για απεξάρτηση από το κάπνισμα γνωρίζουν τις δυσκολίες και έχουν τη διάθεση και τον τρόπο να συνεργαστούν μαζί σας για τη διατήρηση του αποτελέσματος. Εκείνο που χρειάζεται είναι τηλεφωνική επικοινωνία, παρακολούθηση του αποτελέσματος και επανάληψη της θεραπευτικής αγωγής σε περίπτωση υποτροπής. Για τη διατήρηση ενός καλού αποτελέσματος χρειάζεται σταθερή απόφαση και ένα σταθερό και ισχυρό κίνητρο.
Τρόπος εφαρμογής του βελονισμού
Ο βελονισμός είναι απλός στην εφαρμογή του. Οι βελόνες που χρησιμοποιούνται είναι μιας χρήσεως. Τοποθετούνται σε ειδικά επιλεγμένα σημεία του σώματος, χωρίς πόνο. Για το κάπνισμα, τοποθετούνται 6-10 βελόνες στον λοβό του αυτιού, στο πρόσωπο και ίσως στα χέρια. Το πρωτόκολλο είναι συγκεκριμένο και αφορά μόνο το κάπνισμα. Δεν έχει καμία παρενέργεια. Οι βελόνες παραμένουν στη  θέση τους για διάστημα 15 - 20 λεπτών και στην συνέχεια αφαιρούνται. Το αποτέλεσμα εμφανίζεται σε 6 – 8 ώρες μετά τη θεραπεία. Την επομένη ημέρα ο καπνιστής θα αισθανθεί μειωμένη επιθυμία για κάπνισμα, δεν θα υπάρχουν τα συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης, η επιθυμία, όταν υπάρχει, θα είναι ήπια, απόλυτα ελεγχόμενη και λιγότερο βασανιστική απ’ ότι συνήθως συμβαίνει, ενώ δεν θα υπάρχουν τα συμπτώματα ενός καπνιστή που κόβει το κάπνισμα. Παράλληλα θα εμφανιστούν κάποια συμπτώματα απέχθειας στον καπνό, τα οποία όσο περνά ο καιρός θα είναι πιο έντονα.  Το τελικό αποτέλεσμα είναι να μειωθεί η δική σας η συμμετοχή, η δική σας η προσπάθεια. Δεν θα χρειαστεί να πιεστείτε τόσο, όσο θα χρειαζόταν αν παλεύατε μόνος σας. Βέβαια, δεν είναι υποχρεωτικό τα πράγματα να πάνε καλά με την πρώτη φορά. Συχνά απαιτείται επανάληψη της αγωγής με βελονισμό και ίσως η χρήση ενός πολυπλοκότερου πρωτοκόλλου θεραπείας. Αυτό θα το αποφασίσει ο ιατρός που είναι υπεύθυνος για την αγωγή.  Η θεραπεία επαναλαμβάνεται σε δύο περιπτώσεις: α) αν υπάρχουν βασανιστικά συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης και β) αν ο καπνιστής υποκύψει στην επιθυμία του και καπνίσει.
Αρκετοί ρωτούν αν μπορούν να καπνίζουν 3-5 τσιγάρα την ημέρα. Ρωτούν αν μπορούν να εξακολουθούν να καπνίζουν τα τσιγάρα εκείνα που πράγματι τους ευχαριστούν . Η απάντηση είναι όχι. Δυστυχώς, τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν υπάρχει ούτε ένας καπνιστής στους εκατό (εκτός από το αρχικό ποσοστό 2%  των τυχερών που αναφέραμε) που να κατάφερε να μειώσει τον αριθμό των τσιγάρων στο μισό για περισσότερο από ένα μήνα.

Ένα μήλο την ημέρα ...

Ασπίδα προστασίας για την καρδιά των γυναικών που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση αποτελεί η κατανάλωση μήλων με την φλούδα. 

“Μαγικό Φρούτο”  αποκαλεί το μήλο αμερικανική μελέτη καθώς, όπως αποδείχθηκε, η κατανάλωσή του μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ωφέλιμη στις γυναίκες.  Σύμφωνα με την έρευνα του Δρ. Bahram H. Arjmandi και του καθηγητή Margaret A. Sitton του Πανεπιστημίου της Φλόριντα των ΗΠΑ η καθημερινή κατανάλωση μήλων προστατεύει την καρδιά των γυναικών μετά την εμμηνόπαυση.

Οπως φάνηκε στο πείραμα - στο οποίο συμμετείχαν 2 ομάδες γυναικών - όσες απ'αυτές κατανάλωναν μήλα, σταδιακά μείωναν την LDL χοληστερόλη ( κακή χοληστερίνη ) τους και μάλιστα σε μεγάλο ποστοστό που άγγιξε το 23%. Αντίθετα στην ομάδα των γυναικών που κατανάλωναν δαμάσκηνα δεν παρατηρήθηκε καμία μείωση της χοληστερόλης. 

Απο την άλλη πλευρά, η καθημερινή κατανάλωση του μήλου, βοήθησε τις γυναικες να μειώσουν και το βάρος τους, γεγονός που οι γιατροί απέδωσαν στην πηκτίνη, ουσία που περιέχει το μήλο και που έχει αποδεδειγμένα ευεργετικά αποτελέσματα.

" Υπάρχει αλήθεια πίσω από το ρητό “ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”, λέει ο Δρ Arjmandi, ο οποίος υποστηρίζει ότι "απο την κατανάλωση των μήλων μπορούν να ωφεληθούν όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες και τα μικρά παιδιά "

Πηγή: iatropedia.gr

Ο ύπνος ''καθαρίζει'' τον εγκέφαλο!

Του Πέτρου Γεωργιτσογιαννάκου Ιατρού.

Ο ύπνος δεν χρειάζεται μόνο για να ξεκουράζει , αλλά και να αποβάλλει τις τοξικές ουσίες.

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Science από τον Maiken Nedergaard και τους συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Rochester Medical Center (New York) , ο ύπνος επιτρέπει στον εγκεφαλικό ιστό να αποτοξινωθεί από τις επιβλαβείς ουσίες ,όπως τοβήτα-αμυλοειδές που είναι συνδεδεμένο με την Νόσο του Alzheimer.

Η ανακάλυψη αυτή προέρχεται από τον κ. Nedergaard ,υποδιευθυντή του Center for translational Neuromedicine, ο οποίος αποκάλυψε ότι στον εγκέφαλο υπάρχει ένα σύστημα που λειτουργεί σαν το λεμφικό σύστημα, ελέγχοντας την ροή του Εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσω των νευρογλοιακών κυττάρων.(το οποίο και ονομάστηκε glymphatic.)

Στην μελέτη που έγινε οι ερευνητές χορήγησαν μια ειδική χρωστική ουσία για το Εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε ποντίκια, αποδεικνύοντας ότι η εγκεφαλική ροή του αυξάνεται περισσότερο κατά τον ύπνο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι ο εξωκυτταρικός χώρος αυξάνεται κατά 60% όταν τα ποντίκια κοιμούνται, ενώ η χορήγηση ενός φαρμάκου που περιορίζει τις μεταβολές του όγκου των νευρογλοιακών κυττάρων που ελέγχουν την ροή του συστήματος, επιτρέπει την αύξηση της ροής του στον εγκέφαλο.

Τελικώς χορηγώντας στα ποντίκια την πρωτεΐνη βήτα-αμυλοειδές, ο Nedergaard και οι συνεργάτες του ανακοίνωσαν ότι αποβάλλεται πιο γρήγορα κατά την διάρκεια του ύπνου.

Σαν συμπέρασμα λοιπόν οι ερευνητές κατάληξαν ότι κατά την διάρκεια του ύπνου ο εγκέφαλος αποβάλλει τοξικές ουσίες που είναι επιβλαβείς για την υγεία μας.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανδρική τριχόπτωση;

Άγις Γραφάκος, Δερματολόγος

Αισθητική Δερματολογία-δερματοχειρ/κή.

Η τριχόπτωση είναι μια κατάσταση τόσο κοινή στον ανδρικό πληθυσμό, που έχουμε την τάση να τη θεωρούμε φυσιολογική. Παρ όλα αυτά έχει έντονη επίδραση στον ψυχικό κόσμο των ανδρών, ιδίως όταν ξεκινά σε νεαρή σχετικά ηλικία ενώ σίγουρα επηρεάζει την εικόνα του εγώ και τη σχέση τους με τους γύρω τους, κοινωνική, επαγγελματική και ερωτική.

Του Άγι Γραφάκου, Δερματολόγου

Θεωρητικά οι αιτίες της αλωπεκίας τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες είναι πολλές και για να αποδοθεί η κατάσταση σε μια συγκεκριμένη πρέπει να γίνονται μια σειρά εξετάσεων. Στην πράξη, όσον αφορά τον ανδρικό πληθυσμό η λήψη ενός καλού ιστορικού και η κλινική εξέταση μας οδηγεί στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων στην ανδρογενετική αλωπεκία, την απώλεια δηλαδή των μαλλιών λόγω της επίδρασης των ανδρογόνων στο θύλακο της τρίχας, κατάσταση που καθορίζεται γενετικά και επομένως κληρονομείται.

Μελέτες που έγιναν της τελευταίες δεκαετίες απέδειξαν ότι το σπουδαιότερο επιβαρυντικό στοιχείο για την ανδρογενετική αλωπεκία είναι η παρουσία του ενζύμου 5α αναγωγάση στο θύλακο της τρίχας. Αυτό το ένζυμο μετατρέπει την τεστοστερόνη που παράγεται από τους όρχεις, κυκλοφορεί στο αίμα και είναι στα ίδια, φυσιολογικά επίπεδα τόσο στους φαλακρούς όσο και στους έχοντες μαλλιά, σε διυδροτεστοστερόνη, μια πολύ ισχυρότερη ορμόνη που δρα τοπικά στο θύλακο της τρίχας και οδηγεί τελικά στην απώλεια της. Το ποσό του ενζύμου στα τριχοθυλάκια και η κατανομή του στο τριχωτό της κεφαλής ρυθμίζει σε γενικές γραμμές την ηλικία έναρξης της τριχόπτωσης, το ρυθμό απώλειας των μαλλιών και την έκταση της τελικής κατάστασης.

Η παρουσία του συγκεκριμένου ενζύμου ρυθμίζεται γονιδιακά και κληρονομείται και από τους δύο γονείς. Πολλοί πάσχοντες παραπονούνται ότι ο πατέρας τους διατηρεί τα μαλλιά του σε μεγάλη ηλικία ενώ οι ίδιοι ήδη τα χάνουν. Είναι απολύτως σωστό αλλά αν δούμε την οικογένεια της μητέρας θα ανακαλύψουμε τον πατέρα της ή τα αδέλφια της με αραιό ή λίγο μαλλί. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα και η μητέρα έχει το βλαπτικό γονίδιο και το κληρονόμησε στο γιό της, όμως η ευεργετική δράση των γυναικείων ορμονών την προστατεύει, τουλάχιστον μέχρι την εμμηνόπαυση.

Το αποτέλεσμα είναι οι τρίχες στο κεφάλι να πέφτουν πιο γρήγορα από το φυσιολογικό, οι καινούργιες να βγαίνουν κάθε φορά πιο λεπτές και τελικά να βγαίνει λίγο χνούδι ή και καθόλου μαλλί. Οι πιο συνηθισμένες εντοπίσεις είναι στα πλάγια του μετώπου προς τους κροτάφους, στην κορυφή της κεφαλής ενώ στην εξέλιξη της η αλωπεκία μπορεί να πιάσει όλο το (πρώην τριχωτό) αφήνοντας μικρή άθικτη περιοχή στην ινιακή χώρα, πάνω από τον αυχένα.

Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες δεν υπήρχε θεραπεία και ότι και αν έκαναν οι ενδιαφερόμενοι το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο. Σήμερα αντίθετα υπάρχουν πολύ σημαντικές θεραπευτικές επιλογές, τόσο για την πρόληψη της αλωπεκίας όσο και για την αντιμετώπιση της.

Για την πρόληψη έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη έναρξη της αγωγής. Παρά την πληθώρα σκευασμάτων που κυκλοφορούν στο εμπόριο, μόνο δύο ουσίες έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους σε κλινικές μελέτες, δηλαδή χορηγούμες έναντι εικονικού φαρμάκου (placebo) σταμάτησαν την τριχόπτωση ή/και οδήγησαν στην επανέκφυση μαλλιών που είχαν χαθεί πρόσφατα (τελευταίο 6μηνο έως έτος)

Η πρώτη είναι η φιναστερίδη, ένας εκλεκτικός αναστολέας της δράσης της 5α αναγωγάσης, που όπως είπαμε ενοχοποιείται για την απώλεια των τριχών. Γενικά είναι καλά ανεκτή και πολύ αποτελεσματική, πρέπει όμως να λαμβάνεται καθημερινά και ουσιαστικά επ αόριστον, ενώ τα αποτελέσματά της καταργούνται περίπου στο εξάμηνο από τη διακοπή της. Πολλοί ενδιαφερόμενοι διστάζουν να την αρχίσουν καθώς η λήψη της είναι σε μορφή δισκίου από το στόμα, ενώ σπανίως μπορεί να επηρεάσει παροδικά τη σεξουαλική διάθεση και τη διάρκεια της στύσης, οπότε μπορεί να βρεθούν με μαλλιά αλλά να εκτεθούν στο έτερο ήμισυ! Η παρενέργεια όμως αυτή είναι συνήθως προσωρινή και σίγουρα αναστρέψιμη με τη διακοπή του φαρμάκου.

Η δεύτερη ουσία είναι η μινοξιδίλη σε συγκέντρωση 5% για τους άνδρες. Εφαρμόζεται τοπικά καθημερινά, πρέπει να χρησιμοποιείται συνεχώς και τα λιγότερο θεαματικά συγκριτικά με τη φιναστερίδη αποτελέσματά της σταματάνε με τη διακοπή της χρήσης της. Είναι γενικώς καλά ανεκτή αλλά πολλοί χρήστες μετά από κάποιους μήνες κουράζονται και τη διακόπτουν.

Τα δύο παραπάνω φάρμακα είναι τα μόνα που έχουν έγκριση για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα από την αμερικανική υπηρεσία τροφίμων και φαρμάκων (FDA) και κυκλοφορούν πολλά χρόνια με τη συγκεκριμένη ένδειξη.

Σαν συμπληρωματική θεραπεία χρησιμοποιούνται ορισμένα σαμπουάν που εφενός αφαιρούν τη λιπαρότητα από το τριχωτό ώστε να μπορεί η μινοξιδίλη να διεισδύει καλύτερα, αφετέρου μειώνουν την τοπική φλεγμονή που προκαλεί η διυδροστεστοστερόνη μαζί με μικρόβια του σμήγματος και φαίνεται οτι συμβάλλει στη βλάβη του τριχοθυλακίου.

Αν κάποιος έχει χάσει τα μαλλιά του, δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθηθεί από τις φαρμακευτικές θεραπείες. Μπορεί όμως αν προχωρήσει σε μια μεταμόσχευση μαλλιών, με δικά του τριχοθυλάκια που αφαιρούνται από την περιοχή μόνιμης τριχοφυίας και τοποθετούνται στις περιοχές με την απώλεια. Απαραίτητη προυπόθεση για να γίνει η μεταμόσχευση είναι να υπάρχει καλή δότρια περιοχή με πυκνή τριχοφυία ώστε ανάλογα και με το έλλειμα να έχουμε ένα καλό αισθητικό αποτέλεσμα.

Νεότερες θεραπείες- μελλοντικές προοπτικές

Η ανακάλυψη στους θυλάκους των τριχών αρχέγονων βλαστικών κυττάρων (stem cells) που είναι πρακτικά ΄αθάνατα’ και μπορούν να διαφοροποιηθούν προς διάφορες κατηγορίες ιστών άνοιξε νέες προοπτικές στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ανδρογενετικής αλωπεκίας. Σήμερα οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο πώς θα μπορέσουμε να τα διεγείρουμε προς παραγωγή ώριμων τριχοθυλακίων και τελικών τριχών. Χρησιμοποιούνται πολλές διαφορετικές τεχνικές, μεταξύ των οποίων διέγερση με laser (πχ Er:Glass στα 1550nm) και τοπική εφαρμογή διεγερτών της τριχοφυίας, dermaroller συνδυασμένο με υλικά μεσοθεραπείας, κλασσική μεσοθεραπεία με τοπική ένεση φιναστερίδης ώστε να αποφύγουμε την από του στόματος χορήγηση, τοπική εφαρμογή αυτόλογου πλάσματος και των αυξητικών παραγόντων που περιέχει, εφαρμογή αναλόγων προσταγλανδινών όπως η bimatoprost (φάρμακo που χρησιμοποιούνται σαν κολλύριo για το γλάυκωμα), τοπική εφαρμογή μικοναζόλης (κλασσικό αντιμυκητιασικό) κ.α.

Αν ψάξετε στις ειδικές κοινότητες ανταλλαγής απόψεων στοinternet θα δείτε οτι κάθε μέθοδος έχει τους υποστηρικτές της αλλά και πολέμιους ή αδιάφορους χρήστες.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν γίνει ακόμα κλινικές μελέτες ασφάλειας και αποτελεσματικότητας όλων αυτών των μεθόδων. Αν δεν εφαρμοστούν σε μεγάλες σειρές ασθενών και δεν γίνει σύγκριση με αντίστοιχες ομάδες που παίρνουν εικονικό φάρμακο δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως δουλεύουν ή απλά η βελτίωση της ψυχολογίας επιβραδύνει λίγο την τριχόπτωση. Η αιτία είναι οτι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός επομένως το δέρμα και τα τριχοθυλάκια αντιδρούν διαφορετικά στη θεραπεία. Κυρίως όμως όπως είπαμε η αλωπεκία καθορίζεται γενετικά, οπότε ότι και αν χρησιμοποιούμε είναι για συντήρηση των τριχών που υπάρχουν και για επιβράδυνση του τελικού αποτελέσματος. Επομένως χρειάζεται υπομονή και επιμονή, ρεαλιστικές προσδοκίες και αισιοδοξία καθώς η οριστική λύση με την αποτελεσματική διέγερση των stem cells, τη γονιδιακή τροποποίηση των τριχοθυλακίων ή την κλωνοποίησή τους ίσως να μην είναι και τόσο μακρινή!

Ραγάδες ή ραβδώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν

Άγις Γραφάκος Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος

Αισθητική Δερματολογία-Δερματοχειρ/κή. 

Είναι ίσως από τα πιο συνηθισμένα αισθητικά προβλήματα του δέρματος και εντούτοις οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε λάθος όρο για να το περιγράψουμε: ο κοινώς χρησιμοποιούμενος όρος ραγάδες στην πραγματικότητα αντιστοιχεί στον επιστημονικό όρο ραβδώσεις του δέρματος. Αντίθετα η ραγάδα είναι μια κοινή και ιδιαίτερα επώδυνη κατάσταση που συνήθως παρουσιάζεται στον πρωκτό και δεν θα μας απασχολήσει σήμερα.

Τι είναι οι ραβδώσεις του δέρματος;

Οι ραβδώσεις ουσιαστικά είναι ένα είδος ατροφικής ουλής του δέρματος, με καταστροφή της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής του συνδετικού ιστού στο χόριο, τη βαθύτερη στιβάδα του δέρματος, κάτω από την επιδερμίδα. Απότομες μεταβολές της τάσης που ασκείται στο δέρμα, όπως συμβαίνει κυρίως στην εγκυμοσύνη ιδιαίτερα από το 2ο τρίμηνο και μετά, στην εφηβεία με την γρήγορη ανάπτυξη και τη αύξηση του ύψους και στις μεγάλες μεταβολές του σωματικού βάρους, έχουν σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακολουθήσει το δέρμα τις αλλαγές των υποκείμενων ιστών και να ‘ανοίγει’. Αυτό δίνει ένα αίσθημα κενού στην ψηλάφηση κατά μήκος των ραβδώσεων και μια λεπτή, ρυτιδωμένη και διαφορετικού χρώματος επιφάνεια, ερυθρή-ροζ αρχικά από την τοπική υπεραιμία, λευκή στη συνέχεια από την ατροφία που έχει εγκατασταθεί.

Η κληρονομικότητα που εκφράζεται στην ελαστικότητα του δέρματος φαίνεται πως παίζει σημαντικό ρόλο για το αν θα εμφανιστούν ραβδώσεις, ενώ και οι γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα) που είναι ιδιαίτερα αυξημένα στην εγκυμοσύνη επιβαρύνουν την κατάσταση. Η περίσσεια κορτιζόνης, είτε από ενδογενή υπερπαραγωγή λόγω νόσου Cushing, είτε από εξωγενή χορήγηση συστηματικά ή τοπικά με κρέμες μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση ραβδώσεων, ακόμα και σε σπάνιες σε άλλες περιπτώσεις περιοχές του δέρματος, όπως το πρόσωπο. Ειδικά για τις κρέμες κορτιζόνης, το κοινό πρέπει να τις χρησιμοποιεί με προσοχή και να εφαρμόζει σκευάσματα της μικρότερης ισχύος και για το λιγότερο δυνατόν χρονικό διάστημα, ανάλογα βέβαια με την πάθηση, την περιοχή του δέρματος και τις οδηγίες του δερματολόγου.

Πώς μπορούμε να τις προλάβουμε; 

Καταλαβαίνουμε ότι η δυνατότητα να αλλάξουμε τη γενετικά καθορισμένη ελαστικότητα του δέρματος είναι δύσκολη. Μπορούμε όμως να προτείνουμε τρόπους που βελτιώνουν την αντοχή του δέρματος, ώστε να προσαρμοστεί καλύτερα στην αυξημένη τάση. Η καλή ενυδάτωση τόσο με την πρόσληψη αρκετού νερού καθημερινά όσο κυρίως με την εφαρμογή ειδικών σκευασμάτων που κάνουν πιο ανθεκτικό το δίκτυο ελαστίνης και κολλαγόνου του χορίου μπορεί να περιορίσει την έκταση των ραβδώσεων. Τα προϊόντα αυτά πρέπει να είναι εγκεκριμένα και ασφαλή ιδιαίτερα για την περίοδο της κύησης, ώστε να μην απορροφώνται από τον οργανισμό και να μην επηρεάσουν την ανάπτυξη του εμβρύου.

Οι ραβδώσεις δημιουργήθηκαν-τι κάνουμε τώρα;

Το θέμα που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο είναι τι γίνεται αν παρά τα προληπτικά μέτρα οι ραβδώσεις δημιουργηθούν τελικά. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όσο πιο νωρίς αρχίσει η αντιμετώπισή τους τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα. Επίσης πρέπει από την αρχή να ξεκαθαριστεί ότι είναι πρακτικά αδύνατο να επιστρέψει το δέρμα στην ποιότητα που είχε στο παρελθόν, μπορούμε όμως να το βελτιώσουμε σημαντικά, τόσο στην εμφάνιση όσο και στην υφή.

Όλες οι μέθοδοι αντιμετώπισης των ραβδώσεων στοχεύουν στην δημιουργία νέου συνδετικού ιστού με υγιή δομή που να μοιάζει με αυτή του φυσιολογικού δέρματος. Συνήθως διεγείρουμε κατά διαστήματα την αιμάτωση της περιοχής των ραβδώσεων και προκαλούμε ήπιο τραυματισμό του χορίου ώστε να κινητοποιηθούν οι ινοβλάστες, τα κύτταρα που παράγουν το κολλαγόνο και την ελαστίνη και να δημιουργήσουν νέο δίκτυο συνδετικού ιστού. Αυτή η διέγερση μπορεί να γίνει με συσκευές ακτινοβολίας, όπως τα IPL, οι ραδιοσυχνότητες ή ορισμένοι τύποιlasers. Ειδικά από τα τελευταία, μια νεότερη γενιά lasers, με την μέθοδο της κλασματικής φωτοθερμόλυσης επιτυγχάνουν την ομοιόμορφη κινητοποίηση των ινοβλαστών με αποτέλεσμα την μείωση του εύρους των ραβδώσεων και του ‘κενού΄ που δίνουν στην ψηλάφηση, ενώ παράλληλα μειώνουν τη χρωματική αντίθεση και τη χαλάρωση όλης της περιοχής. Κύριος εκπρόσωπος αυτής της μορφής laser είναι το fractional Er:glasslaser στα 1550nm , με αντιπροσωπευτικά μηχανήματα από διάφορες εταιρείες. Φυσικά όπως έχουμε τονίσει πρέπει πάντα να ρωτάτε το είδος του μηχανήματος που σας προτείνουν, τον αριθμό συνεδριών, τις πιθανές αντενδείξεις και τις ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να προκαλεί.

Μετά την αρχική διέγερση με κάποια πηγή φωτός, συστήνουμε την ενίσχυση της αναπλαστικής δράσης με κάποια ειδική κρέμα στην οποία προσθέτουμε την κατάλληλη ποσότητα τρετινοίνης, φαρμακευτικής ουσίας που αποδεδειγμένα διεγείρει την παραγωγή κολλαγόνου. Η χρήση των τοπικών σκευασμάτων πρέπει να είναι καθημερινή και παρατεταμένη για να έχουν ένα καλό αισθητικά αποτέλεσμα , πάντα όμως με την καθοδήγηση και την επίβλεψη από δερματολόγο που θα μπορεί να αξιολογήσει την επιθυμητή βελτίωση αλλά και να αντιμετωπίσει σωστά τις σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Τριχόπτωση και φαλάκρα: πως αντιμετωπίζεται σε άνδρες και γυναίκες;

Του Ανδρέα Κατσάμπα

Ομ. Καθηγητή Δερματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών,

Διευθυντή Δερματολογικού Τμήματος ΥΓΕΙΑ.

Η φαλάκρα ταλαιπωρεί πολλούς άνδρες και γυναίκες έστω και σε ψυχολογικό επίπεδο μόνο. Επειδή στις μέρες μας οι διαφημίσεις για εντυπωσιακά αποτελέσματα στο πρόβλημα αυξάνονται και πληθύνονται, είναι καλό να γνωρίζουμε τις πραγματικά αξιόπιστες -από ιατρικής πλευράς- λύσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές και σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυνται;

Τα μαλλιά αποτελούν από αρχαιοτάτων χρόνων σημαντικό στοιχείο ομορφιάς για τις γυναίκες και σύμβολο ανδρείας και δύναμης για τους άνδρες, γι’ αυτό και η απώλειά τους, «η αλωπεκία», δημιουργεί έντονα ψυχολογικά προβλήματα σε κάθε ηλικίας άτομα. Η συνηθέστερη μορφή αλωπεκίας είναι η ανδρογενετική αλωπεκία (ΑΓΑ), γνωστή και ως φαλάκρα.

Λέγοντας ΑΓΑ εννοούμε την προοδευτική, ποσοτική και ποιοτική μείωση των τριχών της κεφαλής, που έχει ως αποτέλεσμα την αραίωση και τελικά την εξαφάνισή τους. Η ΑΓΑ προσβάλλει το 60% των ανδρών ηλικίας 50 ετών και άνω και το 35% των γυναικών μέχρι την ηλικία των 50 ετών. Πιστεύεται ότι η ανδρογενετική αλωπεκία είναι ένα πολυπαραγοντικό πολυγονιδιακό νόσημα, κληρονομούμενο, ιδιαίτερα στους άνδρες.

Οι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση της ανδρογενετικής αλωπεκίας είναι τα ανδρογόνα και η κληρονομικότητα. Κύρια αιτία αποτελεί ο παθολογικός ενδοκυτταρικός μεταβολισμός των ανδρογόνων στους τριχικούς θυλάκους και του τριχωτού της κεφαλής σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα. Το ασθενές ανδρογόνο τεστοστερόνη με τη δράση ενός ειδικού ενζύμου της 5α-αναγωγάσης μετατρέπεται στο ισχυρό ανδρογόνο διυδροτεστοστερόνη, της οποίας η σύνδεση με τους υποδοχείς ανδρογόνων έπειτα από πολύπλοκους μηχανισμούς έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση παραγωγής τριχών. Τα επίπεδα των ανδρογόνων δεν είναι απαραίτητο να είναι αυξημένα. Μάλιστα, ο θύλακας της τρίχας είναι πιο ευαίσθητος όταν είναι φυσιολογικά τα ανδρογόνα.

Πώς εμφανίζεται

Η αραίωση των μαλλιών αρχίζει μετά τα 20-25 χρόνια και εξελίσσεται σταδιακά. Γίνεται, όμως, πιο έντονη κοντά στην κλιμακτήριο. Στην ηλικία αυτή οι άντρες που έχουν την προδιάθεση, μπορεί να φτάσουν σε σημείο πλήρους αλωπεκίας (φαλάκρας). Οι γυναίκες προστατεύονται από τα οιστρογόνα τους. Μπορεί όμως να έχουν μια αραίωση, που συχνά αποδεικνύεται πολύ σημαντική.

Η διάχυτη ανδρογενετική αλωπεκία στις γυναίκες έχει διαφορετικό κλινικό τύπο: παρατηρείται αραίωση στην κορυφή της κεφαλής, ενώ η περιφέρεια παραμένει άθικτη. Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη διάχυτη ανδρογενετική αλωπεκία, σε μικρό βαθμό όμως, είναι το άγχος και η λοχεία.

Υπάρχει και η αλωπεκία που εμφανίζεται μετά τον τοκετό. Επειδή ο οργανισμός της γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης… πλημμυρίζει από οιστρογόνα, δεν έχει πρόβλημα τριχόπτωσης. Όμως, τον τέταρτο μήνα μετά τον τοκετό παρατηρείται μια μεγάλη πτώση των τριχών, που ευτυχώς διαρκεί λίγους μήνες.

Ειδικότερα όσον αφορά τις γυναίκες με ΑΓΑ, ένα μικρό ποσοστό παρουσιάζει αυξημένες τιμές ανδρογόνων ως αποτέλεσμα ενδοκρινοπάθειας, όπως πολυκυστικές ωοθήκες, συγγενής υπερπλασία επινε-φριδίων και μείωση των οιστρογόνων μετά την εμμηνόπαυση. Εργαστηριακός έλεγχος ορμονών στην ΑΓΑ γίνεται μόνο σε γυναίκες, κυρίως όταν η ΑΓΑ συνοδεύεται από διαταραχές εμμήνου ρύσης και δασυτριχισμό. Επίσης καλό είναι να ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και η τυχόν ύπαρξη σιδηροπενικής αναιμίας.

Αντικειμενική εκτίμηση του βαθμού της ανδρογενετικής αλωπεκίας γίνεται με ειδικές μεθόδους όπως το τριχοριζόγραμμα, το οποίο ελέγχει την αναλογία υγιών τριχών και αδύναμων τριχών και επίσης εκτιμά την πορεία της θεραπείας, το φωτοτριχοριζόγραμμα, η ανάλυση εικόνας τριχών με ηλεκτρονικό υπολογιστή και η μέτρηση βάρους τριχών.

Η αντιμετώπιση

Οι προοπτικές για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της ΑΓΑ τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπικά ή συστηματικά χορηγούμενα φάρμακα ή και τα δύο:

- Όσον αφορά στις γυναίκες, η συστηματική αγωγή στοχεύει στην καταστολή έκκρισης ανδρογόνων από τα επινεφρίδια ή τις ωοθήκες και στον ανταγωνισμό-αποκλεισμό των ανδρογόνων στο επίπεδο του τριχικού θυλάκου. Συγκεκριμένα μπορούν να χορηγηθούν αντισυλληπτικά, οξική κυπροτερόνη, κορτικοειδή, σπιρονολακτόνη, φλουταμίδη. Τοπικά εφαρμόζονται αντιανδρογόνα, διαλύματα οιστραδιόλης και κορτικοειδών, διάλυμα μινοξιδίλης 2%-5% και διάλυμα τρετινοΐνης με μινοξιδίλη. Στις γυναίκες η τοπική χρήση διαλύματος μινοξιδίλης 2%-3%, είτε μόνη είτε σε συνδυασμό με συστηματική αγωγή, έχει δώσει αξιόλογα αποτελέσματα, χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες, μειώνοντας την απώλεια τριχών, αυξάνοντας τον αριθμό τους και βελτιώνοντας την ποιότητά τους.

- Όσον αφορά στη συστηματική θεραπεία της ΑΓΑ στους άνδρες, τα τελευταία χρόνια μεγάλες ελπίδες έχουν εναποτεθεί στη χρησιμοποίηση αναστολέων της 5α-αναγωγάσης. Ένα τέτοιο φάρμακο είναι η φιναστερίδη (αναστολέας της 5α-αναγώγασης τύπου ΙΙ), η οποία χρησιμοποιείται σήμερα στη θεραπεία της υπερτροφίας του προστάτη. Η φιναστερίδη σε δόση 1 mg ημερησίως επιβραδύνει την εκφύλιση των τριχών, διεγείρει την ανάπτυξη νέων και βοηθά στη μετατροπή τους σε τελικές (ώριμες) τρίχες. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν παρατηρηθεί σε ποσοστό μόνο 0,5%-1%, είναι μείωση της libido, διαταραχές εκσπερμάτωσης και στυτική δυσλειτουργία και είναι αναστρέψιμες με τη διακοπή του φαρμάκου. Η φιναστερίδη δε χορηγείται σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Η χορήγησή της σε γυναίκες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας δεν είχε αποτελέσματα στη θεραπεία της ΑΓΑ. Η τοπική θεραπεία στους άνδρες συνίσταται στην εφαρμογή διαλύματος μινοξιδίλης 5%, η οποία βελτιώνει το πρόβλημα κατά 40%-55% έπειτα από ένα χρόνο θεραπείας. Η χορήγηση επίσης βιταμινών, ιχνοστοιχείων και βασικών αμινοξέων δρα επικουρικά σε αρκετές περιπτώσεις.

Όταν η συστηματική ή η τοπική θεραπεία αποτυγχάνουν, η μεταμόσχευση και η προσθετική τριχών μπορεί να χρησιμοποιηθούν με καλά αποτελέσματα.

Προσοχή στα… θαύματα

Όλοι οι τρόποι θεραπείας που αναφέρθηκαν έχουν υποβληθεί σε αυστηρούς ελέγχους με κλινικές μελέτες οι οποίες αποδεικνύουν τη δράση τους. Στη αγορά βέβαια κυκλοφορούν πολλά προϊόντα και μέθοδοι που υπόσχονται «θαύματα». Οι ασθενείς πρέπει να απευθύνονται στο δερματολόγο τους ώστε να ενημερώνονται και να καθοδηγούνται σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια τέτοιων τρόπων θεραπείας πριν ξοδέψουν άδικα τα χρήματά τους.

Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σημαντικές εξελίξεις στη γνώση της βιολογίας του τριχικού θυλάκου και των διαταραχών του μεταβολισμού των ανδρογόνων στα κύτταρα των τριχικών θυλάκων. Αυτές οι εξελίξεις μας κάνουν αισιόδοξους να πιστεύουμε ότι θ’ αποτελέσουν τη βάση στο άμεσο μέλλον για την ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φαρμάκων για τη θεραπεία της ανδρογενετικής αλωπεκίας, χαρίζοντας σε άνδρες και γυναίκες πυκνά και υγιή μαλλιά.

Η ζωή της τρίχας

Η διάρκεια ζωής της τρίχας είναι περίπου 4-5 χρόνια. Κάθε άνθρωπος χάνει καθημερινά γύρω στις 100-150 τρίχες, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό που πρέπει να προκαλεί ανησυχία είναι ο ρυθμός της αντικατάστασης. Μια τρίχα πέφτει στο λούσιμο και όχι από το λούσιμο. Αν μια γυναίκα χάνει 100 τρίχες τη μέρα και λούζεται καθημερινά, η απώλεια αυτή θα γίνεται κατά τη διάρκεια του λουσίματος (700 την εβδομάδα). Αν τυχόν λούζεται μια φορά την εβδομάδα, θα τις χάνει όλες τότε. 

Απειλή για την υγεία η υγρασία του σπιτιού!

Μιχάλης Χατζηγιάννης

Πνευμονολόγος.

Η υγρασία και η μούχλα είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που παρουσιάζονται στα σπίτια με αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία μας.

Έτσι λοιπόν είναι πολύ σημαντικό να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά και να την κλείσουμε έξω από το σπίτι μας.

Διαβάστε στο άρθρο που ακολουθεί πως να προστατέψετε την υγεία σας από την μούχλα, ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο αλλά και πως να απαλλαγείτε από αυτή.

Του Μιχάλη Χατζηγιάννη Πνευμονολόγου.

Η μούχλα είναι διάφοροι τύποι μικροσκοπικών μυκήτων που βρίσκονται παντού  και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη και αρκετές δεκάδες από αυτά μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα σπίτια. Τρέφονται με οργανική ύλη και αναπαράγονται απελευθερώνοντας σπόρια.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη μούχλας, αλλά μόνον δέκα από αυτά προκαλούν προβλήματα υγείας – συνήθως ασθματικές κρίσεις, ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα και άλλα νοσήματα των πνευμόνων, καθώς και αλλεργικές αντιδράσεις. 

Η μούχλα απειλεί περισσότερο την υγεία των κατωτέρω ομάδων ανθρώπων: 

όσοι υποφέρουν από άσθμα και άλλες ασθένειες του αναπνευστικού

όσοι είναι ανοσοκατασταλμένοι οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας & τα βρέφη, νήπια και γενικά τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Οι πιθανές ενδείξεις πως υπάρχει πρόβλημα με μούχλα στο σπίτι συμπεριλαμβάνουν βήχα, συνεχή κόπωση, ερεθισμό των ματιών και του λαιμού, πονοκεφάλους, δερματικούς ερεθισμούς και ναυτία.

Τα σπόρια από κάποιες μούχλες (π.χ. Ασπέργιλος flavus, αφρικάνικος ασπέργιλος κτλ.) είναι εξαιρετικά τοξικά, υπήρξαν δε, υπεύθυνα για πολλούς θανάτους, με πιο γνωστό αυτούς των αρχαιολόγων στον Τάφο του Φαραώ. Τότε επειδή η αιτία ήταν άγνωστη, τους απέδωσαν στην κατάρα του Φαραώ.

Οι ισχυρότατα τοξικές και καρκινογόνες αφλατοξίνες παράγονται από μούχλα που αναπτύσσεται κυρίως σε ξηρά φρούτα, ξηρούς καρπούς (ιδιαίτερα στα αράπικα φυστίκια και αμύγδαλα), μπαχαρικά, σιτηρά και σε τυριά όταν υπάρξουν κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Επίσης μπορεί να εμφανισθούν στο γάλα ζώων που έχουν τραφεί με ζωοτροφές (καλαμπόκι κ.λπ.), στα οποία είχαν αναπτυχθεί μύκητες. 

Τα σπίτια στην εποχή μας – υπακούοντας και στις σύγχρονες επιταγές για ενεργειακή επάρκεια – κατασκευάζονται πιο σφραγισμένα απ’ ό,τι παλιότερα.

Τα παλιά σπίτια έμπαζαν από διάφορες χαραμάδες και ο ανεξέλεγκτος αυτός φυσικός εξαερισμός βοηθούσε στην αποτροπή συμπυκνώσεων και των φαινομένων της μούχλας.

Βέβαια το μειονέκτημα είναι ότι ανεξέλεγκτος αερισμός σημαίνει ότι θα μπουν μέσα στο σπίτι καυσαέρια, οσμές, θόρυβος και βέβαια θα υπάρχει και το ενεργειακό κόστος.

Το ενεργειακό κόστος είναι που αποτρέπει τον ελεγχόμενο φυσικό εξαερισμό σε πολλά σπίτια σε μια προσπάθεια για εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτό όμως φέρνει συμπυκνώσεις και μούχλα.

Για να αναπτυχθεί η μούχλα μέσα σ’ ένα σπίτι, θα πρέπει να συνδυάζονται όλοι ή οι περισσότεροι από τους κάτωθι παράγοντες: 

- Να υπάρχει αυξημένη υγρασία είτε σαν εσωτερική σχετική υγρασία ή σαν υγρασία που μπαίνει μέσα στο σπίτι από υπόγεια ή ατέλειες στους τοίχους και στο δώμα, σαν υγρασία από μόνιμες μικροδιαρροές λόγω αστοχίας των υδραυλικών συστημάτων είτε, τέλος, σαν υγρασία λόγω πλημμύρας.

- Να υπάρχει οργανική ύλη για να μπορεί να τραφεί.

- Να υπάρχει σχετική έλλειψη αερισμού.

- Να υπάρχει αρκετή βρομιά που υποβοηθά την ανάπτυξη της μούχλας δίνοντάς της κατάλυμα και τροφή.

- Να υπάρχουν ταπετσαρίες σε αμόνωτους τοίχους, χαλιά και μοκέτες σε υπόγεια και υφασμάτινα πατάκια σε υγρούς χώρους όπως τα μπάνια.

- Υποθερμασμένοι εξωτερικοί τοίχοι ή υποθερμασμένα δωμάτια και χώροι (υποβοηθούν τη συμπύκνωση).

 - Στην εμφάνιση της "μούχλας" στις γωνίες των ταβανιών υπεύθυνες θεωρούνται οι "θερμογέφυρες" (αμόνωτα κομμάτια μπετόν που είναι ψυχρότερα από τον υπόλοιπο τοίχο) και εκεί πάνε και "κάθονται" οι υδρατμοί και υγροποιούνται, με αποτέλεσμα να μαυρίζει το μέρος αυτό.

- Το σκοτάδι βοηθάει την ανάπτυξη μούχλας, γιατί ευνοεί την διατήρηση της υγρασίας. Όχι όμως ότι η μούχλα δεν αναπτύσσεται στο φως.

Το κλειδί για τη λύση των προβλημάτων της μούχλας βρίσκεται στην υγρασία. Εάν ελέγξουμε την υγρασία, ελέγχουμε και τη μούχλα.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ελέγξετε και κυρίως να περιορίσετε την υγρασία στο χώρο του σπιτιού.

Ο αερισμός ή εξαερισμός είναι ένα από τα μέτρα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποτροπή των φαινομένων συμπύκνωσης και κατ’ επέκταση της δημιουργίας μούχλας.

Ο καλύτερος τρόπος για να αερίζουμε είναι να ανοίγουμε για λίγα λεπτά τα κουφώματα σε αντικρυστά μέρη του σπιτιού και να ανανεώνουμε πλήρως τον εσωτερικό αέρα.

Μια άλλη πρακτική λιγότερο αποτελεσματική είναι να αφήνουμε 1-2 κουφώματα ανοικτά για λίγα χιλιοστά ή εκατοστά.

Μία καλή λύση είναι οι ειδικοί αφυγραντήρες, που πωλούνται στο εμπόριο. Βάλτε τους σε λειτουργία όσο πιο συχνά μπορείτε, για να απορροφήσουν όσο περισσότερη υγρασία γίνεται, εμποδίζοντας τη μούχλα να αναπτυχθεί. 

Αν έχετε αρκετά φυτά εσωτερικού χώρου, σιγουρευτείτε ότι δεν το παρακάνετε με το πότισμα. Ποτίστε τα φυτά σας με όσο νερό χρειάζεται και μην κάνετε υπερβολές, οι οποίες, όχι μόνο δε βοηθούν τα φυτά σας, αλλά ευνοούν την ανάπτυξη της μούχλας. 

Αφού τελειώσετε το μπάνιο ή το ντους σας, ανοίξτε παράθυρα ή εξαερίστε μηχανικά. Κρατάτε κλειστή την πόρτα του μπάνιου, έτσι ώστε οι υδρατμοί να μην διαχέονται στο υπόλοιπο σπίτι. Μηχανικό ή φυσικό εξαερισμό χρειάζεται και η κουζίνα. Ιδανικό είναι, να αφήνουμε το παράθυρο του μπάνιου ανοικτό όταν κάνουμε μπάνιο.

Επίσης το ίδιο να κάνουμε στην κουζίνα όταν μαγειρεύουμε.

Μη στεγνώνετε ρούχα μέσα στο σπίτι και μάλιστα στις κρεβατοκάμαρες.

Πολύ επιβαρυντικά είναι τα θερμαντικά σώματα που λειτουργούν με κηροζίνη ή υγραέριο. 

Το επόμενο βήμα είναι να αντιμετωπίσουμε την υπάρχουσα μούχλα. Το ορθότερο είναι να μην κινηθούμε επιπόλαια κάνοντας άσκοπες κινήσεις, χρησιμοποιώντας προϊόντα τύπου χλωρίνης που είναι αναποτελεσματικά, διαβρωτικά και επικίνδυνα. Υπάρχουν ειδικά καθαριστικά για μύκητες τα οποία είναι αποτελεσματικά.

Πηγή: spiromed.blogspot.gr

Ηρεμιστικά χάπια: Πότε πρέπει να τα παίρνεις, τι να προσέχεις

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής

και συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι.

Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Πολλοί συγχέουν τη γαλήνη με την κατάθλιψη και όταν ηρεμούν νομίζουν πως έχουν πάθει παράλυση! Είναι άνθρωποι που ζουν συνέχεια μέσα στο άγχος και μόνο όταν πάνε διακοπές χαλαρώνουν λίγο και ρίχνουν τους ρυθμούς τους. Τότε ακριβώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έχουν πάθει κατάθλιψη και στην επιστροφή τους πηγαίνουν στον γιατρό για να τους γράψει κάτι να τους ανεβάσει λιγάκι γιατί αισθάνονται να μην έχουν καθόλου ενέργεια.
Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που δεν αντέχουν την διέγερση και τη συγχέουν με το άγχος. Μόλις νιώσουν στο κορμί τους αυτή την ωραία αίσθηση που δίνει η διάθεση για δράση αντί να την απολαύσουν πάνε στο φαρμακείο του σπιτιού και παίρνουν ένα ηρεμιστικό. Και λάβε υπόψη σου ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των αγχολυτικών όταν ενδείκνυται η χρήση τους είμαι όμως εντελώς αντίθετος όταν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλο είναι να πάρω μια ασπιρίνη όταν με πονάει το κεφάλι μου και άλλο εντελώς διαφορετικό να παίρνω  τρεις ασπιρίνες την ημέρα μην τύχει και με πονέσει το κεφάλι μου.
Μπορεί να σου φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου.  Είναι δραματικό τρομερό και επιζήμιο. Γιατί αυτοί που το κάνουν εμποδίζουν την αποκατάσταση της υγείας τους. Μπορώ να καταλάβω εκείνους που δεν αντέχουν την ηρεμία ίσως γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, θα με πονούσε όμως περισσότερο το να μην μπορώ να απολαύσω τη διέγερση. Πώς δρουν τα ηρεμιστικά σε κάποιον που λειτουργεί με αυτόν τρόπο;
Το να παίρνω δυο ή τρία ηρεμιστικά την ημέρα μην τυχόν και με πιάσει άγχος είναι κάτι που με εμποδίζει να μετατρέψω τη φυσιολογική μου ανάγκη για συναισθηματική αντίδραση, σε διέγερση και αυτό βέβαια ισοδυναμεί με αναστολή των φυσιολογικών μου λειτουργιών. Όταν με ρωτούν αν τα αγχολυτικά μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη η απάντησή μου είναι πως όχι, δεν μπορούν να προκαλέσουν.
Αναφέρομαι όμως στην αγωγή που γράφει και ελέγχει ο ειδικός γιατρός. Τα ηρεμιστικά που λαμβάνονται αδιακρίτως και για πολύ καιρό μπορούν να ανακόψουν την ικανότητά μας να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις μας αλλά μπορούν επιπλέον να αποδυναμώσουν την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στην κατάθλιψη λόγω αδράνειας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό". Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΟΠΕΡ για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.

ΠΗΓΗ www.boro.gr