Της Παρθένας Τσοκτουρίδου.
Είναι πλέον γεγονός πως
δεν ήμαστε ικανοί πια να ξεχωρίσουμε το πρόσωπο του πλησίον μας.
Πως είναι δυνατό να γίνει
αυτό, εφόσον οι εναλλαγές πολλών ανθρώπινων προσώπων τοποθετούνται στον εγκέφαλο
μας ως περαστικές εικόνες, η μια πάνω στην άλλη, σβήνοντας συνεχώς και
ηθελημένα από τη μνήμη μας;
Πως είναι δυνατό να γίνει
αυτό από τη σύγχυση που δημιουργείται στην κοινωνία, εξαιτίας του αδυνατίσματος
της αγάπης μας για τον πλησίον μας, σε σημείο που να χάνουμε και τα ίχνη της;