«Μεταδοτική» είναι η κατάθλιψη

Αμερικανοί ερευνητές σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Clinical Psychological Science», βρήκαν ότι η μελαγχολία μιας ομάδας φοιτητών που ήταν ευάλωτη στην κατάθλιψη μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες των φίλων τους να εκδηλώσουν κατάθλιψη και οι ίδιοι έξι μήνες αργότερα.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όσοι αντιδρούν αρνητικά στα στρεσογόνα γεγονότα, ερμηνεύοντάς τα ως επακόλουθο παραγόντων τους οποίους δεν μπορούν να αλλάξουν αλλά και ως αντανακλάσεις των δικών τους ανεπαρκειών, είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη. Αυτή η συναισθηματική ευαλωτότητα, όπως αποκαλείται, αποτελεί τόσο ισχυρό παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί ποιος διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσει κατάθλιψη στο μέλλον.

Οι δρες Τζέραλντ Χέφελ και Τζένιφερ Χέιμς, από το Πανεπιστήμιο Notre Dame της Ιντιάνα, λένε ότι η συναισθηματική ευαλωτότητα διαμορφώνεται κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβικής ζωής, αλλά μοιάζει σταθερή κατά την ενήλικη. Ωστόσο, οι ίδιοι πιστεύουν πως μπορεί να μεταβληθεί στη διάρκεια ριζικών αλλαγών της ζωής. Μία τέτοια ριζική αλλαγή είναι το να φεύγει ένας νέος άνθρωπος από το σπίτι για να πάει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.

-«Κολλητική» η κατάθλιψη

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 206 πρωτοετείς φοιτητές του πανεπιστημίου τους, οι οποίοι είχαν οριστεί τυχαία να συγκατοικήσουν ανά δύο όταν έγιναν δεκτοί σε αυτό.

Μέσα σε ένα μήνα από την άφιξή τους στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια που στόχο είχαν να αξιολογήσουν τη νοητική ευαλωτότητα και τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα ίδια ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν εκ νέου 3 και 6 μήνες αργότερα, ενώ ανέφεραν και κάθε είδους στρεσογόνο γεγονός που είχε μεσολαβήσει.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές που συγκατοικούσαν με άτομα με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας είχαν αυξημένες πιθανότητες να «κολλήσουν» την συναισθηματική κατάστασή του και να αποκτήσουν οι ίδιοι υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ευαλωτότητας, με επακόλουθο να αυξάνεται ο κίνδυνος να εκδηλώσουν κατάθλιψη.

Αντίστοιχα, όσοι συγκατοικούσαν με φοιτητές με μειωμένη συναισθηματική ευαλωτότητα, παρουσίαζαν μείωση και της δικής τους, οπότε ο κίνδυνος κατάθλιψης απομακρυνόταν. Αυτό ήταν εμφανές τόσο στις μετρήσεις των 3 μηνών, όσο και σε εκείνες των έξι μηνών. Επιπλέον, οι φοιτητές που παρουσίασαν αυξημένη συναισθηματική ευαλωτότητα κατά την μέτρηση του πρώτου τριμήνου, είχαν διπλάσια καταθλιπτικά συμπτώματα στη μέτρηση των 6 μηνών, σε σύγκριση με όσους δεν είχαν παρουσιάσει ανάλογη αύξηση.

Τα ευρήματα αυτά παρέχουν «πειστικές ενδείξεις» για την θεωρία της «μεταδοτικότητας της κατάθλιψης», δήλωσε ο δρ Χέφελ, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Notre Dame.

Υποδηλώνουν επίσης ότι η μεταβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος των πασχόντων από κατάθλιψη, θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα της θεραπείας που κάνουν για να την καταπολεμήσουν.

Η ευτυχία ακολουθεί το γράμμα Μ

Σύμφωνα με έρευνες, η ικανοποίηση που νιώθει κάθε άνθρωπος από τη ζωή του δεν είναι σταθερή σε όλη τη διάρκειά της, αλλά ακολουθεί μια πορεία που μοιάζει με το γράμμα Μ. Αρχικά ανεβαίνει και είναι υψηλή στις ηλικίες 20-29 ετών, φτάνει στο χαμηλότερο σημείο της στη μέση ηλικία και αρχίζει να αυξάνεται πάλι κατά την συνταξιοδότηση. Προς το τέλος της ζωής όμως πέφτει κατακόρυφα.

Το σχήμα αυτό έχει καταγραφεί σε μελέτες σε περισσότερες από 50 χώρες και σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές ομάδες. Έχει επίσης παρατηρηθεί σε πιθήκους: περυσινή μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χιμπατζήδες και ουραγκοτάγκοι περνούν κρίση της μέσης ηλικίας, σαν τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των μελετών, στα 23 μας χρόνια είμαστε υπεραισιόδοξοι και ευτυχισμένοι διότι πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πραγματοποιήσουμε όσα θέλουμε.  Ακολουθούν μερικές δεκαετίες ανεκπλήρωτων προσδοκιών και απογοητεύσεων, που κορυφώνουν το αίσθημα της δυστυχίας εκεί γύρω στα 55 χρόνια – την τελευταία χρόνια που οι περισσότεροι νιώθουν να «λυγίζουν» από το βάρος των απραγματοποίητων ονείρων της νιότης τους. Από κει και πέρα αρχίζει η σταδιακά αποδοχή και η εκτίμηση όσων ήδη υπάρχουν στην ζωή – και η ευτυχία σταδιακά αυξάνει, για να φτάσει εκ νέου στο μέγιστο σημείο της στα 69 χρόνια.

Τα παραπάνω στοιχεία καταγράφονται σε μια μελέτη που πραγματοποίησε ο ο δρ Χέινς Σουάντ, ερευνητής στο Κέντρο Υγείας & Ευεξίας του Πανεπιστημίου Princeton και στο Κέντρο Οικονομικών Επιδόσεων της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE) για να δει πως συγκρίνονται οι προσδοκίες με την πραγματικότητα σε διάφορα στάδια της ζωής. Έτσι, ανέλυσε στοιχεία για την ευτυχία 23.161 Γερμανών, ηλικίας 17-85 ετών.

Όπως διαπίστωσε, στις ηλικίες 23 και 69 ετών το επίπεδο της ικανοποίησης από τη ζωή ήταν το υψηλότερο, στα 55 το χαμηλότερο, ενώ από τα 75 χρόνια και μετά ξαναμειωνόταν σημαντικά.

Προσδοκίες και πραγματικότητα

Ο δρ Σουάντ ανακάλυψε ακόμα ότι οι 20άρηδες είχαν την τάση να πιστεύουν πως στο μέλλον θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι στ’ αλήθεια έγιναν, με τη διαφορά να φτάνει το σχεδόν 10%. Αντίστοιχα, οι 68χρονοι είχαν την τάση να πιστεύουν πως θα είναι στο μέλλον λιγότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι πραγματικά ήταν, με τη διαφορά να είναι σχεδόν η μισή (4,5%).

Η ανάλυση έδειξε ακόμα ότι μετά την ηλικία των 30 ετών οι προσδοκίες για προσωπική ευτυχία μειώνονται σταθερά έως ότου εξισωθούν με την πραγματικότητα εκεί γύρω στα 55 χρόνια. Στη συνέχεια, εξακολουθούν να μειώνονται οι προσδοκίες, αλλά αρχίζει να αυξάνεται η ευτυχία που νιώθουμε για τις πραγματικές συνθήκες της ζωής μας – και αυτό υποδηλώνει ότι επιτέλους αρχίζουμε να εκτιμάμε ό,τι έχουμε στη ζωή μας.

Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; «Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι οι αυξομειώσεις στην ικανοποίηση από τη ζωή άγονται από τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, τις οποίες νιώθουμε στο πετσί μας στη μέση ηλικία, αλλά στην πορεία της ζωής αφήνουμε πίσω μας», εξήγησε ο δρ Σουάντ.

Μία άλλη εξήγηση, είναι πιο ιατρική: η νευροεπιστήμη έχει δείξει ότι «οι συναισθηματικές αντιδράσεις στις χαμένες ευκαιρίες της ζωής ελαττώνονται με την ηλικία και έτσι οι ηλικιωμένοι αισθάνονται λιγότερη θλίψη για ό,τι δεν κατόρθωσαν να πετύχουν», πρόσθεσε.

Σε κάθε περίπτωση, «η αισιοδοξία της νιότης είναι σαφέστατα κάτι θετικό και όχι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά οι νέοι θα πρέπει να ξέρουν ότι τα πράγματα πιθανότατα δεν θα μοιάζουν τόσο καλά στην μέση ηλικία», επισήμανε.

Η έρευνα του δρος Σουάντ έδειξε ακόμα ότι οι πιο μορφωμένοι νεαροί ενήλικες έχουν περισσότερες πιθανότητες να υπερεκτιμούν την μελλοντική ικανοποίησή τους – ίσως επειδή έχουν μεγαλύτερες οικονομικές προοπτικές απ’ όσες τελικά αποκτούν.

Αν και η έρευνα βασίζεται σε στοιχεία από γερμανούς πολίτες, ο δρ Σουάντ πιστεύει ότι τα ευρήματα ισχύουν για όλα τα έθνη, παρά τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές τους – μία εκτίμηση που ενισχύεται από το γεγονός ότι τα ευρήματα της μελέτης του ήταν παρόμοια στους εθελοντές τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής Γερμανίας, ανεξάρτητα από τις οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ τους.

Μήπως νιώθετε συνεχώς αγχωμένοι;

Πώς και γιατί ζούμε καθημερινά και ασταμάτητα στη δίνη του άγχους νιώθοντας ότι οι έγνοιες και οι στενοχώριες δεν μας αφήνουν ούτε στιγμή προκαλώντας μας τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά συμπτώματα;

Το άγχος – που μπορεί να είναι μέτριο ή πολύ έντονο – είναι μία αίσθηση ανησυχίας, που συνήθως προκαλείται από μία έγνοια ή έναν φόβο. Ολοι νιώθουμε κατά καιρούς αγχωμένοι, για παράδειγμα όταν περιμένουμε την απάντηση από τις εξετάσεις που δώσαμε ή από μία συνέντευξη για μία δουλειά που θέλουμε πολύ. Αυτό προφανώς είναι φυσιολογικό. Εκεί που αρχίζει το πρόβλημα είναι όταν ανησυχούμε υπερβολικά και συνέχεια, ακόμα και για πράγματα φαινομενικά ασήμαντα, και δεν μπορούμε να περιορίσουμε και να κοντρολάρουμε το άγχος μας και την έγνοια μας.

Αυτό το γενικευμένο άγχος μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα των διαταραχών πανικού, της μετατραυματικής διαταραχής αλλά και κάποιων φοβιών, όπως είναι η αγοραφοβία, η κλειστοφοβία και η κοινωνική φοβία. Είναι όμως πιθανό αυτό το γενικευμένο άγχος να μην αποτελεί σύμπτωμα αλλά μία συνεχή κατάσταση και γι’ αυτό οι ειδικοί το περιγράφουν ονομάζοντάς το γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Το χαρακτηριστικό αυτού του στρες είναι ότι είναι αδιάκοπο και δεν αφορά μόνο ένα ζήτημα αλλά πολλά που το ένα διαδέχεται το άλλο και πολλές φορές δεν είναι και ξεκάθαρα. Μάλιστα συχνά δεν υπάρχει ούτε μία μέρα χωρίς άγχος και με ηρεμία

Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή μάς επηρεάζει ψυχολογικά και σωματικά.

Το πόσα και πόσο βαριά συμπτώματα βιώνει κανείς εξαιτίας του συνεχούς άγχους που πιθανώς νιώθει είναι κάτι που ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιοι έχουν 1 ή 2 συμπτώματα και άλλοι πολύ περισσότερα. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι τόσο έντονα που να μας κάνουν ακόμη και να αποσυρθούμε από την κοινωνική μας ζωή, την επαφή με τους φίλους και την οικογένειά μας, αλλά και να δυσκολευόμαστε να πηγαίνουμε καθημερινά στη δουλειά μας με αποτέλεσμα συχνά να αναγκαζόμαστε να ζητήσουμε άδεια. Η συνέπεια είναι να νιώθουμε ακόμη πιο αγχωμένοι και να μειώνεται ακόμη περισσότερο η ήδη χαμηλή αυτοπεποίθησή μας. Οταν λοιπόν αυτό το άγχος επηρεάζει την καθημερινότητά μας ή/και μας κάνει να νιώθουμε δυσάρεστα είναι σκόπιμο να αναζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια.

Τα ψυχολογικά συμπτώματα: αίσθημα φόβου, αίσθημα ότι είμαστε συνεχώς σε ένταση, ανησυχία, δυσκολία συγκέντρωσης, ευερεθιστότητα.

Τα σωματικά συμπτώματα: ζαλάδες, κούραση, ταχυπαλμίες, μυϊκοί πόνοι, τρέμουλο, ξηροστομία, ιδρώτας, δύσπνοια, στομαχόπονος, ναυτία, πονοκέφαλος, μουδιάσματα, αϋπνία και γενικά δυσκολίες στον ύπνο.

Πώς θα την αναγνωρίσουμε

Σε ορισμένες περιπτώσεις η διάγνωση της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής είναι δύσκολη και μπορεί να την μπερδέψουμε και με την κατάθλιψη. Eτσι, μπορεί να υποφέρουμε από γενικευμένη αγχώδη διαταραχή όταν η ανησυχία επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή, τόσο την κοινωνική όσο και την επαγγελματική, οι έγνοιες μας μάς αγχώνουν και μας αναστατώνουν πολύ, ανησυχούμε για όλα και σκεφτόμαστε πάντα το χειρότερο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ανησυχούμε, νιώθουμε ανήσυχοι κάθε μέρα για τους τελευταίους 6 μήνες.

Ποιους επηρεάζει περισσότερο

Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή μπορεί να αφορά ακόμη και το 5% του πληθυσμού. Ταλαιπωρεί μάλιστα περισσότερο γυναίκες από ό,τι άνδρες, σε σχετικά νέα ηλικία μεταξύ των 35 και των 39 ετών.

Πώς μπορούμε να βοηθηθούμε

Η γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία μπορεί να μας βοηθήσει στην αντιμετώπιση της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής με στόχο να μάθουμε να κυριαρχούμε στο άγχος μας και να σταματάμε τις καταστροφικές σκέψεις μας, εκλογικεύοντάς τες. Επίσης, μπορεί να μας βοηθήσει το να ασκούμαστε συστηματικά, να αποφεύγουμε την καφεΐνη, το αλκοόλ και το κάπνισμα, να εξασκούμε τον διαλογισμό και το να μάθουμε να χαλαρώνουμε τους μυς μας. Αν χρειαστεί, οι ειδικοί είναι πιθανό να μας χορηγήσουν και φάρμακα.

Οι άνθρωποι που φαίνονται στρεσαρισμένοι δεν είναι πάντα!

Οι περισσότεροι άνθρωποι που δουλεύουν πολύ, έχουν απαιτητικό πρόγραμμα, πολλές υποχρεώσεις και ασχολίες παραπονιούνται ότι είναι και πολύ στρεσαρισμένοι. Τα πράγματα δεν είναι όμως πάντα έτσι. Στην πραγματικότητα το πόσο «στρεσαρισμένος» είναι κανείς έχει μεν να κάνει με τις πιέσεις τις οποίες δέχεται, όμως σημαντικό ρόλο παίζουν η προσωπικότητά του, τα γονίδιά του και ο τρόπος που ζει. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι σημασία δεν έχει μόνο πόσο στρες δεχόμαστε αλλά και πώς μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε αυτό και πόσο ακόμη μπορούμε να ανεχθούμε στη ζωή μας. Όλοι μπορούμε να χειριστούμε το στρες σε κάποιο βαθμό, απλώς άλλοι είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό και άλλοι λιγότερο. Έ

να χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι διευθύνοντες σύμβουλοι που θα περιμέναμε να έχουν πολύ άγχος, αντεπεξέρχονται καλά στην πίεση που τους ασκείται. Ο λόγος είναι ότι αυτή τη δουλειά την κάνουν κατά κανόνα άνθρωποι των οποίων η προσωπικότητα είναι πιο ανθεκτική στις πιέσεις. Άλλωστε, γνωρίζουν καλά ότι είναι σκόπιμο να κρατούν «δυνάμεις» και για το μέλλον, αφού ποτέ δε θα σταματήσουν να υπόκεινται σε πίεση.

«Ποτέ μην ανασκουμπώνεσαι προτού μπεις στο ποτάμι»

…Λέει ο λαός μας, αλλά συχνά αγνοούμε αυτή την παροιμία και το σκεφτόμαστε ως εξής: Αν σκεφτώ το χειρότερο σενάριο θα χαρώ αν μου έρθει το καλύτερο, ενώ αν έρθει το κακό θα έχω υπάρξει κάποιος προετοιμασμένος. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι όπως και αν έχουμε σκεφτεί και προετοιμαστεί για μια κατάσταση, χωρίς να έχουμε στην πραγματικότητα γνώση για το τι θα έρθει (αφού ακόμη δεν έχει συμβεί) είναι λάθος.

Το μόνο που μπορούμε να καταφέρουμε με το να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τι θα γίνει και πώς θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε είναι να αγχωθούμε ακόμη περισσότερο, ακόμη και να φτάσουμε να πάθουμε κατάθλιψη. Αυτό που έχει αξία να κάνουμε είναι να ψάξουμε να βρούμε λύσεις όταν παρουσιαστεί η δυσκολία. Για να εμπλακούμε στην επίλυση ενός προβλήματος πρέπει να αναγνωρίσουμε καλά το πρόβλημα και τις παραμέτρους του, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν βιώσουμε το πρόβλημα. Καλό είναι να προετοιμαστούμε μόνο έχοντας μια αδρή ιδέα για το πώς θα λύσουμε το πρόβλημα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η υπερανάλυση είναι αυτή που φέρνει το άγχος.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τη δρα Ναταλία Κουτρούλη, MSc, ψυχολόγο υγείας, με εκπαίδευση στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία και στη συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.

www.vita.gr

Εθισμένοι στο βιάγκρα ακόμα και νέοι άνδρες

Βρετανοί ψυχολόγοι παρατηρούν πως ολοένα περισσότεροι νεαροί άντρες βασίζονται μπλε χαπάκι –το βιάγκρα– για έχουν απόδοση στο σεξ. Οι περισσότεροι από αυτούς παραδέχονται πως στράφηκαν πριν από χρόνια στο βιάγκρα, επειδή τους «έπνιγε» το άγχος κατά τη διάρκεια του σεξ. Σήμερα, όμως, το άγχος τους τροφοδοτείται από άλλους, συχνά απρόσμενους παράγοντες, και πλέον δηλώνουν ψυχολογικά εξαρτημένοι από το βιάγκρα ή ανάλογα φάρμακα όπως είναι το σιάλις (cialis ) και το λεβίτρα (levitra).

Όπως λέει ο κ. Ρέιμοντ Φράνσις, ψυχοθεραπευτής-σεξολόγος και διευθυντής του Κέντρου Συμβουλευτικής Apex Practice, στο Λονδίνο, κάθε μήνα απευθύνονται στο κέντρο τουλάχιστον 15 άνδρες οι οποίοι αισθάνονται εξαρτημένοι από το βιάγκρα. Η μέση ηλικία τους είναι τα 32 χρόνια. «Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει μικρό μόνο ποσοστό των πασχόντων», επισημαίνει ο κ. Φράνσις. «Οι άντρες αυτοί δεν έχουν κάποιο σωματικό πρόβλημα που δυσχεραίνει τη στύση τους. Αντιθέτως νιώθουν πως χρειάζονται το viagra ή το cialis ή το levitra επειδή έχουν μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό τους».

Μαζί του συμφωνεί η κλινική ψυχολόγος δρ Τζάνις Χίλερ, διευθύντρια της ομάδας Ψυχολογικών Υπηρεσιών Σεξουαλικής Υγείας του Νοσοκομείου Goodmayes, στο Έσσεξ. «Τα τελευταία έξι χρόνια, ο αριθμός των νεαρών ανδρών που φτάνουν σε εμάς με εξάρτηση στο βιάγκρα, αυξάνεται διαρκώς», λέει. «Οι περισσότεροι είναι τριαντάρηδες, αλλά βλέπουμε και πολύ νεώτερους – ένας από τους ασθενείς μας ήταν μόλις 22 ετών».

-Προσδοκίες, πορνό και βιάγκρα

Οι δύο ειδικοί αποδίδουν το όλο πρόβλημα στην σεξουαλικοποίηση της κοινωνίας μας και τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες που δημιουργεί το Ίντερνετ, κάνοντας το κανονικό σεξ να μοιάζει βαρετό.
«Οι νεαροί άντρες έχουν την εντύπωση ότι οι γυναίκες θέλουν να κάνουν σεξ πολύ νωρίς στη σχέση, ακόμα και στο πρώτο ή δεύτερο ραντεβού», λέει η δρ Χίλερ. «Όταν, όμως, ένας νέος άντρας σκέφτεται έτσι, γεννάται μέσα του το άγχος της απόδοσης, ιδίως όταν δεν έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η εύκολη λύση είναι να πάρει χάπια και το πρώτο που σκέφτεται είναι το βιάγκρα».

Το άλλο πρόβλημα, είναι το διαδικτυακό πορνό, συνεχίζει. «Όταν ένας νεαρός άντρας εκτεθεί σε πολύ διαδικτυακό πορνό, η πορνογραφική εικόνα καθίσταται το κύριο σεξουαλικό ερέθισμα γι’ αυτόν, αντικαθιστώντας το αληθινό κορίτσι που έχει δίπλα του. Η αντιμετάθεση αυτή μπορεί να είναι καταστροφική για την σεξουαλική του ζωή, διότι την ώρα του σεξ στο μυαλό του έχει τις εικόνες του Ίντερνετ και όχι αυτό που στ’ αλήθεια κάνει – και κάποια στιγμή δεν θα αποδίδει στο αληθινό σεξ».
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το 70% των ανδρών ηλικίας 18 έως 34 ετών που έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ, βλέπουν πορνογραφικό υλικό τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Με τόση ενασχόληση, μοιραίο είναι να επηρεάζεται κανείς, κατά τον κ. Φράνσις. Ωστόσο, «κάποιοι είναι τόσο βαθιά επηρεασμένοι, ώστε έχουν εξωπραγματικές προσδοκίες από τις ερωτικές συντρόφους τους, περιμένοντας από εκείνες να κάνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα οι ίδιες θα ήθελαν», τονίζει. Όταν αυτές οι προσδοκίες μένουν ανικανοποίητες, οι άντρες το εκλαμβάνουν ως δική τους, προσωπική αποτυχία και στρέφονται στο βιάγκρα για να βελτιωθούν στο κρεβάτι και να ζήσουν αυτό που επιθυμούν.

-Έμπειρες γυναίκες

Ένα άλλο πρόβλημα που συχνά αντιμετωπίζουν οι 30άρηδες είναι ότι οι ερωτικές τους σύντροφοι είναι πλέον πεπειραμένες στο σεξ – συχνά, δε, πολύ περισσότερο κι απ’ τους ίδιους.
«Οι ρόλοι πλέον έχουν αλλάξει και δεν είναι ο άντρας αυτός που υπαγορεύει τον ερωτικό ρυθμό», εξηγεί ο κ. Φράνσις. «Οι σημερινές 20άρες και 30άρες δεν είναι τα κοριτσόπουλα του παρελθόντος που περίμεναν να διδαχτούν τα μυστικά του σεξ απ’ τον ένα και μοναδικό άντρα που θα είχαν στη ζωή τους. Σήμερα είναι ως επί το πλείστον χειραφετημένες γυναίκες και γυναίκες καριέρας, οι οποίες έχουν μάθει να κατέχουν ηγετικούς ρόλους – και αυτό επιθυμούν να κάνουν και κατά τη διάρκεια του σεξ». Να σημειωθεί ότι και οι γυναίκες, σε μικρότερο βαθμό απ’ ότι οι άνδρες, έχουν εξαρτηθεί από το ιντερνετικό πορνό κάτι που τις έχει οδηγήσει σε αύξηση της ζήτησης πλαστικών όχι μόνο στο στήθος αλλά και στο γεννητικά όργανα. Ο λόγος για την κοσμητική αιδοιοπλαστική, δηλαδή την χειρουργική σμίκρυνση των εξωτερικών χειλέων του αιδοίου, που ως φαίνεται, γίνεται όλο και δημοφιλέστερη σε στη Βρετανία.

Και μετά, είναι τα παιδιά. Πολλοί 30άρηδες στρέφονται στο βιάγκρα λυγίζοντας κάτω από την πίεση να κάνουν παιδί. «Πρόκειται για άντρες που βρίσκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις, στις οποίες η γυναίκα θέλησε πρώτα να στρώσει την καριέρα της», λέει ο κ. Φράνσις. «Τώρα όμως που ήρθε η ώρα για το παιδί, η γυναίκα δυσκολεύεται να μείνει έγκυος και ο σύντροφός της νιώθει τρομερή πίεση για να αποδώσει σεξουαλικά ακριβώς την ώρα που “πρέπει”, με βάση τα χρονοδιαγράμματα που έχουν συστήσει οι γιατροί. Έτσι, όμως, το σεξ γίνεται μηχανιστικά και δεν είναι προϊόν πάθους και λαχτάρας – και ο άντρας παίρνει ένα ή και δύο χάπια βιάγκρα για να είναι βέβαιος πως δεν θα αποτύχει στον ρόλο του».

-Το βιάγκρα δεν είναι αφροδισιακό

Ωστόσο, το να παίρνουν φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία άνδρες καθ’ όλα υγιείς και μάλιστα δίχως να έχουν συμβουλευτεί πρώτα έναν γιατρό, δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Πόσο μάλλον που πολλοί από αυτούς, όπως διαπιστώνουν οι ειδικοί, παίρνουν καθημερινά πολλά δισκία βιάγκρα, αναλόγως με το πόσες φορές θα κάνουν σεξ, συνήθως υπερβαίνοντας την μέγιστη επιτρεπόμενη δοσολογία των 100 mg.

«Η σιλδεναφίλη (βιάγκρα) και τα άλλα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία όπως είναι η βαρδεναφίλη (Λεβίτρα ή Levitra) και η ταδαλαφίλη (Σιάλις ή Cialis) είναι χρήσιμα όταν λαμβάνονται από άνδρες που πραγματικά τα χρειάζονται και στη σωστή δόση», επισημαίνει η δρ Χίλερ. «Δεν είναι αφροδισιακά, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα σε όσους τα παίρνουν δίχως ιατρικό λόγο και βεβαίως η δοσολογία πάνω από το κανονικό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες».

Πώς υπολογίζεται η ημερομηνία του τοκετού;

Ενώ είμαι σίγουρη για την ημέρα που συνέλαβα το παιδί μου, ο γυναικολόγος έχει προσθέσει δύο εβδομάδες σε αυτήν που θεωρώ ως πιθανή ημερομηνία του τοκετού. Πώς γίνεται να ξέρει καλύτερα από μένα; 
Επειδή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ποια μέρα θα γεννηθεί ένα μωρό, οι γυναικολόγοι υπολογίζουν την πιθανή ημερομηνία τοκετού με βάση ένα γενικό κανόνα ξεκινώντας από μια βέβαιη ημερομηνία, δηλαδή την πρώτη ημέρα κατά την οποία διακόπηκε ο κύκλος.
Η ημέρα της σύλληψης μπορεί να είναι γνωστή στους μέλλοντες γονείς, σχεδόν ποτέ όμως με απόλυτη ακρίβεια. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα η σύλληψη να έγινε πιο αργά από ό,τι νομίζετε ή να έγινε δεύτερη ωορρηξία σε μια ημερομηνία που εσείς δεν την θεωρήσατε «επικίνδυνη».
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν γνωρίζουμε με ακρίβεια τη στιγμή της σύλληψης, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με βεβαιότητα τους 9 μήνες. Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και η ολοκλήρωσή της δεν συμπίπτει ακριβώς με τους 9 μήνες, αλλά κυμαίνεται από 3 εβδομάδες νωρίτερα έως 2 εβδομάδες αργότερα.
Νικόλαος Λινάρδος

Γυναικολόγος.

Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται η μαστίτιδα;

Δρ. Γεράσιμος Αρσένης
Μαιευτήρας - Ενδοσκοπικός Χειρουργός - Γυναικολόγος
Συνεργάτης & Επιμελητής του Μαιευτηρίου Μητέρα.
Η μαστίτιδα είναι μια μικροβιακή λοίμωξη της μητέρας, που οφείλεται συνήθως στο χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Δε χρειάζεται...
να θηλάζετε για να την πάθετε -σπανίως την παθαίνουν ακόμη και άνδρες- αλλά ο θηλασμός αυξάνει την πιθανότητα να την εμφανίσετε.
Ποια είναι τα συμπτώματα της μαστίτιδας;
Εάν πονάτε στα κόκαλα σαν να έχετε κρυώσει, έχετε πονοκέφαλο και βάρος κατά τις κινήσεις, στη συνέχεια δείτε μια περιοχή στο στήθος που είναι κοκκινωπή και ανεβάσετε πυρετό, τότε έχετε μαστίτιδα. Μπορεί επίσης να νιώσετε πόνο στο σημείο της φλεγμονής, δηλαδή εκεί που το στήθος είναι κόκκινο. Ο πόνος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Οι περισσότερες μητέρες περιγράφουν μια αίσθηση βάρους τοπικά. Εάν πονάτε πάρα πολύ, μάλλον είχατε αρχικά φραγμένους πόρους.
Όταν έχετε μαστίτιδα, αισθάνεστε άρρωστη, σε αντίθεση με τους φραγμένους πόρους που, όταν εμφανίζονται, εσείς νιώθετε καλά. Η μαστίτιδα συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, ενώ οι φραγμένοι πόροι από πυρετό ως 38,4°C, χωρίς αίσθημα κακουχίας.
Γιατί έπαθα μαστίτιδα;
Η μαστίτιδα της γυναίκας που θηλάζει εμφανίζεται πιο συχνά τους πρώτους 4 μήνες μετά τη γέννα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Είναι πιο συχνή όταν το μωρό αραιώνει τους θηλασμούς, ειδικά τους νυχτερινούς, κάτι που γίνεται συνήθως αφού συμπληρώσει τις πρώτες 40 – 60 μέρες ζωής. Η μαστίτιδα αρχίζει επίσης όταν προσπαθήσετε να βάλετε πρόγραμμα στο θηλασμό, δώσετε συμπλήρωμα ή πιπίλα, έχετε πολύ γάλα ή πληγωμένες θηλές. Εμφανίζεται συνήθως μετά από κούραση, στρες και σε μητέρες που έχουν πληγωμένες θηλές ή φραγμένους πόρους.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε τη μαστίτιδα, έτσι ώστε να μη σας ξανασυμβεί.
Πώς να αντιμετωπίσω τη μαστίτιδα;
Ο καλύτερος τρόπος να επιταχύνετε την ανάρρωσή σας είναι κάνοντας τα εξής:
• Μείνετε ξαπλωμένη με το μωρό δίπλα σας
• H μαστίτιδα δεν κάνει το γάλα σας επικίνδυνο για το μωρό, παρόλο που ίσως αλλάζει λίγο τη γεύση του και γίνεται υφάλμυρο. Τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτή την αλλαγή. Συνεχίστε να θηλάζετε αποκλειστικά και συχνά. Βάζετε το μωρό να θηλάσει ειδικά από το πονεμένο στήθος και, αν είναι δυνατόν, με το πιγουνάκι του στραμμένο προς το πονεμένο σημείο. Για να γίνει αυτό, εάν η φλεγμονή είναι στην άνω πλευρά του στήθους, τοποθετήστε το μωρό ανάσκελα σε μια επιφάνεια όπως η αλλαξιέρα ή το τραπέζι της κουζίνας, με το κεφάλι του προς εσάς και σκύψτε από πάνω του για να θηλάσετε
• Τρώτε καλά και πίνετε πολλά υγρά, δηλαδή το λιγότερο τέσσερα λίτρα το εικοσιτετράωρο. Σε δύο το πολύ μέρες θα έχετε συνέλθει
• Οι υγρές ζεστές κομπρέσες, αν εφαρμοστούν τοπικά, είναι πολύ ανακουφιστικές για κάποιες μητέρες
• Εάν έχετε πυρετό πάνω από 38,5°C για περισσότερες από 24 ώρες, πράγμα σπάνιο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Θα σας συστήσει αντιβίωση που πρέπει να πάρετε για 10 μέρες και όχι μόνο μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματά σας. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να ξαναπάθετε σύντομα μαστίτιδα ή η μαστίτιδά σας να εξελιχθεί σε απόστημα
• Αρχίστε να παίρνετε λεκιθίνη από μη μεταλλαγμένη σόγια, ένα συμπλήρωμα διατροφής ακίνδυνο για το μωρό, ένα κουταλάκι πρωί βράδυ για ένα μήνα. Έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει την υποτροπή της μαστίτιδας. Για όσες φορές πάθατε μαστίτιδα σ’ αυτό το μωρό, τόσους μήνες μετά την τελευταία μαστίτιδα να παίρνετε λεκιθίνη
• Μη φοράτε συνθετικά ρούχα και εσώρουχα
• Μην κοιμάστε μπρούμυτα
• Μην αρχίσετε δίαιτα αδυνατίσματος ή σταματήστε την, αν κάνετε αυτό το διάστημα
• Όπως προαναφέρθηκε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε γιατί πάθατε μαστίτιδα, για να μην ξανασυμβεί, αν είναι δυνατόν
• Εάν σταματήσετε το θηλασμό, μπορεί να πάθετε ξανά μαστίτιδα ή απόστημα στο στήθος.

Τι σας φέρνει δάκρυα στα μάτια;

Αν τα δάκρυά σας δεν είναι από συγκίνηση και δεν οφείλονται σε κάποια παροδική αιτία, τότε ίσως κάτι «τρέχει» με τα μάτια σας . Δείτε λοιπόν ποιες παθήσεις μπορεί να κρύβονται πίσω από μια επίμονη δακρύρροια, αλλά και τι πρέπει να κάνετε σε κάθε περίπτωση.

Το δάκρυσμα των ματιών τις περισσότερες φορές, ευτυχώς, είναι αθώο. Οφείλεται δηλαδή σε κάποιο πρόβλημα παροδικό, το οποίο προκαλεί μια μικρή ενόχληση για λίγες ημέρες και υποχωρεί από μόνο του ή με την κατάλληλη θεραπεία. Στην πιο απλή μορφή της, η αυξημένη έκκριση δακρύων μπορεί να οφείλεται σε κάτι που μπήκε στο μάτι. Προκειμένου λοιπόν να απομακρυνθεί το ξένο σώμα, παράγονται φυσιολογικά περισσότερα δάκρυα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις δακρύρροιας οι οποίες έχουν να κάνουν με τη δυσλειτουργία της «αποχέτευσης» των δακρύων προς τη μύτη. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα δάκρυα συνήθως συνοδεύονται και από άλλα συμπτώματα (τσίμπλες, πόνο, φλεγμονή κ.ά.).

Ας δούμε όμως ποιες καταστάσεις… μας φέρνουν δάκρυα στα μάτια και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Επιπεφυκίτιδα (αλλεργική ή μικροβιακή)

Εμφανίζεται συνήθως με δάκρυσμα που συνοδεύεται με παράλληλο κοκκίνισμα των ματιών. Στη μικροβιακή επιπεφυκίτιδα τα μάτια τσούζουν και κάνουν τσίμπλες, ενώ στην αλλεργική συνήθως μόνο δακρύζουν. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ερεθισμό του επιπεφυκότα, δηλαδή του χιτώνα που καλύπτει το μάτι και το εσωτερικό των βλεφάρων. Ο ερεθισμός μπορεί να προκληθεί από αλλεργία στη γύρη ή από κάποιο βακτήριο.

Αντιμετώπιση: Ο οφθαλμίατρος θα συστήσει ανάλογα την περίπτωση και την κατάλληλη θεραπεία. Για την αλλεργική π.χ. επιπεφυκίτιδα, οι κρύες κομπρέσες και τα τεχνητά δάκρυα είναι συνήθως αρκετά για να απαλύνουν τα συμπτώματα, ενώ στις περιπτώσεις που η επιπεφυκίτιδα επιμένει τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αλλά και αντιισταμινικά κολλύρια είναι απαραίτητα. Η μικροβιακή επιπεφυκίτιδα αντιμετωπίζεται συνήθως με αντιβιοτικές σταγόνες και αλοιφές οι οποίες καλύπτουν το ευρύτερο φάσμα των μικροβίων. Ωστόσο, τα αντιβιοτικά δεν είναι πάντοτε απαραίτητα ούτε στη βακτηριακή επιπεφυκίτιδα, διότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και υποχωρούν σε 7-14 ημέρες χωρίς θεραπεία.

Προσοχή: Οποιο και αν είναι το αίτιο μιας επιπεφυκίτιδας, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται επιπόλαια, σαν κάτι που με τον καιρό θα περάσει. Η διάγνωση από τον οφθαλμίατρο είναι απαραίτητη, κυρίως για να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα να πρόκειται για κάποια άλλη σοβαρή πάθηση που εκδηλώνεται με παρόμοια συμπτώματα (συγγενές γλαύκωμα, ξένα σώματα στον κερατοειδή).

Bλεφαρίτιδα (φλεγμονή των βλεφάρων)

Εκδηλώνεται με δάκρυσμα και ερυθρότητα στα μάτια, αφού με τη φλεγμονή που δημιουργείται στα βλέφαρα διαταράσσεται η λειτουργία των δακρυϊκών αδένων, οι οποίοι παράγουν τα δάκρυα. H βλεφαρίτιδα οφείλεται συνήθως σε τοπική μόλυνση του ματιού και – όχι σπάνια – σε κάποιο ελάττωμα της όρασης (υπερμετρωπία, αστιγματιμός) που δεν έχει διορθωθεί. Η πάθηση μπορεί να δημιουργηθεί στα βλέφαρα και από αλλεργικούς παράγοντες, κυρίως κατά την περίοδο της άνοιξης.

Αντιμετώπιση: Η θεραπεία αυτής της φλεγμονής περιλαμβάνει την αφαίρεση των εκκρίσεων με ειδικό καθαρισμό των βλεφάρων ώστε να προληφθούν οι υποτροπές. O οφθαλμίατρος θα σας συστήσει επίσης κολλύριο και αλοιφή που θα περιέχουν αντιβιοτικά ή κορτιζόνη και αντιισταμινικά φάρμακα.

Προσοχή: Αν το δάκρυσμα επιμένει πάνω από ένα εικοσιτετράωρο, και ιδιαίτερα αν αυτό συνοδεύεται από εκκρίσεις και πρήξιμο στα βλέφαρα χωρίς να δικαιολογούνται από κάποιον εξωγενή παράγοντα (λ.χ. σκόνες, καπνός, κάποιο σκουπιδάκι που μπήκε στο μάτι κ.τ.λ.), πρέπει να επισκεφτείτε το συντομότερο τον γιατρό σας.

Μήπως φταίνε οι φακοί επαφής;

Αν χρησιμοποιείτε φακούς επαφής και η δακρύρροια εμφανίζεται όταν τους φοράτε, τότε μπορεί να οφείλεται σε μόλυνση εξαιτίας της κακής απολύμανσής τους, σε κάποια αλλεργία στα συστατικά του καθαριστικού ή σε παρατεταμένη χρήση φακών επαφής που έχουν προδιαγραφές για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (για έναν μήνα ή για μία χρήση). Επίσης μολύνσεις και δακρύρροια μπορεί καμιά φορά να εμφανιστούν όταν μπει κάποιο ξένο σώμα μεταξύ φακού και οφθαλμού.

Αντιμετώπιση: Να πλένετε καλά τα χέρια σας κάθε φορά που πιάνετε τους φακούς σας και να τους φοράτε μόνο για το χρονικό διάστημα που σας έχει ορίσει ο οπτικός σας. Για να αποφύγετε τους ερεθισμούς, επιλέγετε φακούς που δεν σφίγγουν αλλά εφαρμόζουν απόλυτα στην καμπύλη του οφθαλμού, ενώ για τον καθαρισμό τους προτιμήστε υποαλλεργικά προϊόντα.

Προσοχή: Οταν είσαστε άρρωστοι και κυρίως όταν έχετε πυρετό αποφεύγετε να φοράτε τους φακούς σας, επειδή, λόγω της πτώσης της άμυνας του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνεται η πιθανότητα οφθαλμικών μολύνσεων. Μην ξεχνάτε ότι ο φακός επαφής αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τη συγκέντρωση και τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν και τα μάτια ασθενούν, η χρήση φακών επαφής απαγορεύεται.

Για να μη δακρύζετε μπροστά στον υπολογιστή

Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο ότι η παρατεταμένη χρήση του υπολογιστή οδηγεί σε δάκρυσμα των ματιών, χωρίς αυτό να κρύβει ιδιαίτερους κινδύνους για την όραση. Ωστόσο αν η δουλειά σας απαιτεί την καθημερινή χρήση του υπολογιστή, οι ειδικοί σας συμβουλεύουν:

* Διακόπτετε το γράψιμο στα πρώτα σημάδια κούρασης των ματιών (φαγούρα, κάψιμο, δάκρυσμα).

* Για κάθε 20 συνεχόμενα λεπτά που θα γράφετε ή θα διαβάζετε στην οθόνη, να κάνετε διάλειμμα 20 δευτερολέπτων, στη διάρκεια του οποίου θα κοιτάζετε κάτι που βρίσκεται πιο μακριά από τα 6 μέτρα απόσταση. Αυτό δίνει στα μάτια την ευκαιρία να ξεκουράζονται. Είναι το αντίστοιχο με τις διατάσεις (στρέτσινγκ) των μυών.

* Η οθόνη επίσης καλό είναι να βρίσκεται στο ύψος των ματιών και σε απόσταση περίπου 45-75 εκατοστών.

* Μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείτε κολλύριο αν σας το έχει συστήσει ο γιατρός.

Τι άλλο μπορεί να φταίει και δακρύζω;

• Η ξηροφθαλμία. Αν και η δακρύρροια από έναν «ξηρό οφθαλμό» μπορεί να ακούγεται κάπως παράδοξη, αυτή η μικρή ποσότητα των δακρύων που εκκρίνεται λειτουργεί ερεθιστικά για το μάτι. Κατά τον ερεθισμό, όμως, ο δακρυϊκός αδένας αντιδρά αντανακλαστικά με την παραγωγή πρόσθετων δακρύων, κάνοντας το μάτι τελικώς να ξεχειλίζει.

• H χαλάρωση του ιστού των βλεφάρων μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό ή σε κάποιο έγκαυμα που είχατε πάθει παλιά και σας προκαλεί δακρύρροια. H χαλάρωση αυτή μπορεί να επέλθει και λόγω ηλικίας.

• H έκθεση σε δυνατό αέρα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα μάτια σας να δακρύζουν πιο εύκολα, ιδίως αν υπάρχει ήδη κάποια ευαισθησία ή υποφέρετε από κάποια οφθαλμολογική πάθηση. Tο ίδιο αποτέλεσμα (δηλαδή δάκρυσμα) μπορεί να προκαλέσει και ο ήλιος ή η ζέστη. Σε αυτή την περίπτωση θα βοηθήσουν τα γυαλιά ηλίου.

• Το γλαύκωμα μπορεί να μην έχει άμεση σχέση με το αν τα μάτια σας δακρύζουν. Ομως πολλές φορές άτομα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα γλαυκώματος χωρίς να το γνωρίζουν έχουν ως πρώτο σύμπτωμα και μοναδικό τη δακρύρροια.

• Oρισμένα φάρμακα ή ακόμα και η κόπωση των ματιών μπορεί να επιφέρουν υπερβολική έκκριση δακρύων.

• H απόφραξη του δακρυϊκού πόρου (μικρό σωληνάκι που ξεκινά από τη μέσα γωνία του ματιού και καταλήγει στη μύτη): Σε περιπτώσεις που υπάρχει πλήρης απόφραξη του δακρυϊκού πόρου υπάρχει κίνδυνος να αναπτυχθούν μικρόβια και μολύνσεις στα μάτια. Οι μολύνσεις αυτές απαιτούν προσεκτική παρακολούθηση και κατάλληλη θεραπεία προκειμένου να μη θέσουν σε κίνδυνο την όραση.

Προσοχή: Πολλά παιδιά γεννιούνται με κλειστό τον δακρυϊκό πόρο, ενώ περίπου το 6% έχει κάποιου βαθμού απόφραξη. Ευτυχώς όμως η συντριπτική πλειοψηφία (90%) ξεπερνά το πρόβλημα χωρίς καμία απολύτως θεραπεία μέχρι την ηλικία του ενός έτους. Ιδιαίτερη ωστόσο προσοχή χρειάζονται τα άτομα με καταρράκτη και αποφραγμένους δακρυϊκούς πόρους, γιατί η επέμβαση του καταρράκτη, ακόμα και με τις πλέον σύγχρονες τεχνικές, αν γίνει προτού αντιμετωπιστεί ο αποφραγμένος δακρυϊκός πόρος μπορεί να προκαλέσει σοβαρή μόλυνση στο εσωτερικό του ματιού και τύφλωση.

Να θυμάστε

* Τα δάκρυα, σε αντίθεση με ό,τι ενδεχόμενα πιστεύει ο πολύς κόσμος, παράγονται συνεχώς και όχι μόνο όταν είμαστε κάτω από συναισθηματική φόρτιση.

* Αυτά τα δάκρυα όχι μόνο δεν βλάπτουν τα μάτια, αλλά αντίθετα τα ωφελούν, αφού τα προστατεύουν από τις διάφορες μολύνσεις χάρη σε μια πρωτεΐνη που περιέχεται στο δακρυϊκό υγρό, τη λυσοζύμη.

* Επιπλέον, χάρη στη χημική τους σύνθεση καθαρίζουν τα μάτια, τα προστατεύουν από την ξηρότητα και τους βλαβερούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (σκόνες αιωρούμενα σωματίδια), διευκολύνουν τις κινήσεις των βλεφάρων και λιπαίνουν την πρόσθια επιφάνεια του βολβού.

* Σε κάθε περίπτωση, αν το δάκρυσμα και το κοκκίνισμα των ματιών επιμένουν πάνω από ένα εικοσιτετράωρο και ιδιαίτερα αν αυτό συνοδεύεται από εκκρίσεις και πρήξιμο στα βλέφαρα χωρίς να δικαιολογούνται από κάποιον εξωγενή παράγοντα (λ.χ. σκόνες, καπνός, κάποιο σκουπιδάκι που μπήκε στο μάτι), πρέπει να επισκεφτείτε το συντομότερο τον γιατρό σας.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον χειρουργό-οφθαλμίατρο δρα Αναστάσιο Κανελλόπουλο, καθηγητή Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, NYU Medical School.

www.vita.gr

Οι ορμόνες της ευτυχίας

Την αναζητούμε στους άλλους, σε εξωτερικά ερεθίσματα, σε πρόσκαιρες χαρές, όμως η ευτυχία συνήθως δημιουργείται μέσα μας. Μήπως η ευτυχία λοιπόν δεν είναι «αυτό που περιμένουμε να ‘ρθεί», όπως λέει και το τραγούδι. αλλά πηγάζει από μέσα μας;

Μπορεί η καλή μας διάθεση, το κέφι, η ενεργητικότητά μας, η ευτυχία μας ακόμη να καθορίζονται από χημικές ουσίες; Φυσικά, εξηγούν οι ειδικοί. Αλλά όχι από αυτές που φανταζόμαστε. Οι χημικές ουσίες που εκκρίνονται στον οργανισμό μας (ορμόνες, νευροδιαβιβαστές) φαίνεται – μεταξύ άλλων – να παίζουν και σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των συναισθημάτων, τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι αυτές οι ουσίες που επηρεάζουν ή και διαμορφώνουν κατά κάποιον τρόπο τη διάθεσή μας.

«Ουσίες» που μας κάνουν χαρούμενους

Η ωκυτοκίνη θεωρείται ότι έχει αγχολυτική δράση και είναι γνωστή ως η ορμόνη της εμπιστοσύνης, της αγάπης και της αγκαλιάς. Γνωστή κυρίως επειδή είναι μία από τις σημαντικότερες ορμόνες της γαλουχίας και ενισχύει τη σχέση της μητέρας με το μωρό, έχει θέση σε όλες τις σχέσεις μας, ερωτικές και φιλικές, και στη δημιουργία θετικών συναισθημάτων που πηγάζουν από αυτές.

Η ντοπαμίνη είναι συνώνυμη με την ευφορία. Η απελευθέρωσή της και η ενεργοποίηση του κυκλώματος ανταμοιβής του εγκεφάλου, που ενεργοποιείται με όλα όσα μας προκαλούν έντονη ευχαρίστηση (π.χ. έρωτας, σεξ, σοκολάτα) αλλά και με όλα όσα μας προκαλούν εθισμό, π.χ. ναρκωτικά, αλκοόλ, τσιγάρο κ.λπ., παίζει βασικό ρόλο στη χαρά και στην ευχαρίστηση που παίρνουμε από το περιβάλλον και τη ζωή μας.

Η σεροτονίνη επηρεάζει τη διάθεση, τη μνήμη, το πώς νιώθουμε. Ο νευροδιαβιβαστής αυτός και οι εναλλαγές των επιπέδων του είναι γνωστό ότι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε διάφορες καταστάσεις, όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η κατάθλιψη και η αγχώδης διαταραχή.

Οι ενδορφίνες, γνωστές και ως τα φυσικά παυσίπονα του οργανισμού μας, είναι νευροπεπτίδια, που παράγονται μετά τη γυμναστική αλλά και από άλλες ευχάριστες δραστηριότητες. Μας ηρεμούν, γεννούν αίσθημα ευδαιμονίας, βελτιώνουν τη διάθεση και αντιμάχονται το στρες.

Ο ρόλος των ορμονών του φύλου

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στις γυναίκες οι βασικές ορμόνες του φύλου είναι τα οιστρογόνα, που παράγονται από τις ωοθήκες και στους άνδρες είναι η τεστοστερόνη, που παράγεται από τους όρχεις. Τόσο οι γυναίκες παράγουν ανδρογόνα σε μικρές ποσότητες όσο και οι άνδρες οιστρογόνα σε αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα. Τα επίπεδα των οιστρογόνων διακυμαίνονται φυσιολογικά στη διάρκεια του κύκλου και της εγκυμοσύνης και πέφτουν δραματικά κατά την εμμηνόπαυση. Όταν τα οιστρογόνα βρίσκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα οι γυναίκες έχουν καλύτερη διάθεση, περισσότερη ενέργεια και ευεξία, ενώ αντίθετα όταν τα οιστρογόνα είναι χαμηλά (π.χ. λόγω προεμμηνορυσιακού συνδρόμου, εμμηνόπαυσης, λοχείας) οι γυναίκες νιώθουν περισσότερη δυσθυμία, εκνευρισμό και κακή διάθεση. Αντίστοιχα με τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη όταν βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα μπορεί να κάνει τους άνδρες πιο δύσθυμους, εκνευρισμένους, χωρίς διάθεση, χαμηλή λίμπιντο και ενεργητικότητα.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω αναρωτιόμαστε πιθανώς αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ώστε να επηρεάσουμε τα επίπεδα των ουσιών αυτών στον οργανισμό μας με στόχο να νιώθουμε πιο χαρούμενοι, ενεργητικοί και με καλύτερη διάθεση. Υπάρχουν κάποιες θεωρίες ή και επιστημονικές ενδείξεις σε άλλες περιπτώσεις ότι κάποια από τα παρακάτω θα μπορούσαν να έχουν θετική επίδραση. Ετσι είναι σκόπιμο να προσπαθήσουμε να:

* Γελάμε. Θεωρείται ότι το γέλιο μπορεί να συμβάλει στην παραγωγή χημικών ουσιών που μας ανεβάζουν τη διάθεση, αλλά και στον περιορισμό ουσιών που σχετίζονται με το στρες. Ειδικά μπαίνοντας σε έναν συνεχή κύκλο γέλιου, η διάθεσή μας γίνεται ακόμη καλύτερη.

*Ασκούμαστε. Εχουμε κατά καιρούς διαβάσει και ακούσει πως η σωματική άσκηση βοηθά στην αύξηση των ενδορφινών και κατ’ επέκταση βοηθά στη βελτίωση της διάθεσής μας, στη χαλάρωση και στην ευεξία μας. Πολλές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει αυτή τη θετική επίδραση της γυμναστικής όχι μόνο στο σώμα μας αλλά και στο πνεύμα και στην ψυχή μας.

*Αφηνόμαστε στη θεραπευτική ιδιότητα του ήλιου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα αυξημένα ποσοστά μελαγχολίας, κατάθλιψης, ακόμη και αυτοκτονιών στη Βόρεια Ευρώπη οφείλονται έως έναν βαθμό και στην έλλειψη ηλιοφάνειας. Αντίθετα, η έκθεση στο ηλιακό φως αυξάνει τις ενδορφίνες και κατ’ επέκταση βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης, αλλά και της ποιότητας του ύπνου.

* Κάνουμε ό,τι μας προκαλεί ευχαρίστηση. Οι ειδικοί θεωρούν ότι ακόμη και η θύμηση ευχάριστων εμπειριών, και ακόμη περισσότερο η ενασχόληση με ευχάριστα χόμπι, η παρέα με τους φίλους και τους αγαπημένους μας, το να ακούμε μουσική, το σεξ, αλλά και όποια άλλη ευχάριστη ενασχόληση θα επηρεάσουν τη χημική ισορροπία του οργανισμού μας και θα μας φτιάξουν τη διάθεση.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κυρία Χριστίνα Δάλλα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακολογίας, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας για τις Νευροεπιστήμες.

Κληρονομικότητα: Τι να ρωτήσουμε τους γονείς μας

Τα όσα έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε με την πρώτη ματιά, αλλά και πολλά άλλα που μπορεί να καθορίσουν την κατάσταση της υγείας μας όσο μεγαλώνουμε και για τα οποία, αν τα γνωρίζουμε, μπορούμε να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να προλάβουμε δυσάρεστες καταστάσεις.

Μια απλή ματιά στον καθρέφτη αρκεί για να αναγνωρίσουμε τα όσα – εκ πρώτης όψεως – έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς μας: το χρώμα των ματιών μας, τα πιθανώς πεταχτά μας αφτιά, το σχήμα του προσώπου μας, τη γαμψή μας μύτη, το ύψος μας, το μικρό ή μεγαλύτερο στήθος μας κ.ά., τα οποία μας κάνουν να φαινόμαστε περισσότερο ή λιγότερο όμορφοι στα μάτια των γύρω μας.

Σκόπιμο είναι όμως να διερωτηθούμε μήπως έχουμε κληρονομήσει και άλλα χαρακτηριστικά από τους γεννήτορές μας, τα οποία πιθανώς δεν είναι ορατά απλά και μόνο κοιτάζοντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη επειδή δεν σχετίζονται τόσο με την εμφάνισή μας όσο με την υγεία μας και την κατάσταση του οργανισμού μας τώρα αλλά και στο μέλλον.

Έτσι, χρειάζεται να ρωτήσουμε τη μητέρα μας και τον πατέρα μας ώστε να γνωρίζουμε όσο περισσότερα γίνεται σε σχέση με τη γενετική μας κληρονομιά και τις πιθανότητες να εμφανίσουμε ανάλογα προβλήματα με εκείνα των γονιών μας στο μέλλον, όπως για παράδειγμα αυξημένη πίεση, προβλήματα με την καρδιά μας, περιοδοντίτιδα, φαλάκρα κ.λπ. Όσο περισσότερα ξέρουμε τόσο καλύτερα, γιατί θα έχουμε την ευκαιρία να τα αντιμετωπίσουμε εγκαίρως.

Φταίνε μόνο τα γονίδια ή και άλλοι παράγοντες;

Πολύ λίγες είναι οι ασθένειες που προκύπτουν εξαιτίας ενός και μόνου γονιδίου που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας (π.χ. μεσογειακή αναιμία, κυστική ίνωση κ.ά.). Οι περισσότερες είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μεταξύ των γονιδίων που κληρονομούμε από τους γονείς μας, περιβαλλοντικών παραγόντων αλλά και του τρόπου ζωής μας, όπως η διατροφή μας, η άσκηση που κάνουμε – ή δεν κάνουμε –, το αν πίνουμε αλκοόλ, αν καπνίζουμε κ.λπ. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα καρδιαγγειακά προβλήματα, για την εκδήλωση των οποίων παίζει μεν ρόλο η γενετική μας προδιάθεση, αλλά επίσης και οι συνήθειές μας, για παράδειγμα το κάπνισμα, το αλκοόλ, η έλλειψη άσκησης, η δίαιτα που ακολουθούμε κ.ά. – στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γνώση της κληρονομικής μας προδιάθεσης είναι δύναμη, καθώς μπορεί να μας βοηθήσει να τροποποιήσουμε τη ζωή μας ώστε να μην επιβαρύνουμε κι άλλο την εγγενή μας τάση.

-Τι να ρωτήσω τη μητέρα μου;

Αν εμφάνισε ποτέ κάποιο πρόβλημα στο στήθος της ή/και στις ωοθήκες της

Αν και γενικά ο καρκίνος δεν είναι κληρονομική ασθένεια αλλά σχετίζεται κυρίως με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τις συνήθειες του ατόμου, σε κάποιες περιπτώσεις, όπως είναι κυρίως οι κακοήθειες του μαστού και των ωοθηκών, του παχέος εντέρου, του προστάτη αλλά και το μελάνωμα, μπορεί να υπάρχει και κληρονομικότητα. Ετσι, αν ένας ή περισσότεροι συγγενείς μας έχουν παρουσιάσει κάποιο από αυτά τα είδη καρκίνου, ειδικά σε νεαρή ηλικία, τότε μπορεί να υπάρχει κάποια κληρονομική προδιάθεση και είναι σκόπιμο να διερευνήσουμε την πιθανότητα αυτή και βέβαια σε καμία περίπτωση να μην αμελούμε τις τακτικές προληπτικές εξετάσεις.

Πότε μπήκε στην εμμηνόπαυση

Η ηλικία που μπήκε η μητέρα μας στην εμμηνόπαυση, αλλά και οι υπόλοιπες γυναίκες στην οικογένειά μας, είναι πιθανό – χωρίς να είναι βέβαιο φυσικά – να σχετίζεται με το πότε θα μπούμε και εμείς στην εμμηνόπαυση. Σημαντικό είναι να έχουμε υπ’ όψιν μας αυτό το ενδεχόμενο ώστε, αν θέλουμε, να οργανώσουμε τον οικογενειακό μας προγραμματισμό.

Αν είχε πρόβλημα με το κυκλοφορικό της

Οι ευρυαγγείες και οι κιρσοί υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχουν προβλήματα με την κυκλοφορία του αίματος τα οποία εκδηλώνονται με τέτοια συμπτώματα. Χρήσιμο είναι όταν έχουμε τέτοια κληρονομικότητα να είμαστε προσεκτικοί και να αποφεύγουμε την ορθοστασία, την πολλή ζέστη, τον ήλιο, τα ψηλά τακούνια και να φοράμε ειδικά καλσόν, στην εγκυμοσύνη, στα ταξίδια κ.α., αν μας τα συστήσει ο γιατρός.

Μήπως είχε οστεοπόρωση ή είχε πάθει κάποιο σοβαρό κάταγμα

Μερικές φορές η οστεοπόρωση γίνεται αντιληπτή επειδή προκύπτει κάποιο σοβαρό κάταγμα. Σε κάθε περίπτωση η οστεοπόρωση παρουσιάζει κληρονομικότητα και όταν μια μητέρα υποφέρει από οστεοπόρωση η κόρη της έχει πολλές πιθανότητες να εμφανίσει και εκείνη την ασθένεια. Σε κάθε περίπτωση είναι πάντως καλό να φροντίζουμε να παίρνουμε το απαραίτητο ασβέστιο από τη διατροφή μας, να ασκούμαστε και να αποφεύγουμε το κάπνισμα και το αλκοόλ που μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση.

Αν είχε κάποια γυναικολογικά προβλήματα

Προβλήματα όπως η ενδομητρίωση, που εκδηλώνεται με έντονο πόνο κατά τη διάρκεια της περιόδου και με προβλήματα γονιμότητας, αλλά και οι πολυκυστικές ωοθήκες, που εκφράζονται με ανωμαλίες στην περίοδο, υπογονιμότητα, αυξημένη τριχοφυΐα, προβλήματα ακμής κ.ά., είναι κληρονομικά και μπορεί να τα συναντήσουμε στις γυναίκες της ίδιας οικογένειας.

-Τι να ρωτήσω τον πατέρα μου;

Αν του έπεσαν τα μαλλιά

Δυστυχώς και η τριχόπτωση – τόσο από την πλευρά του πατέρα όσο και από της μητέρας – είναι κληρονομική και λίγα μπορούμε να κάνουμε για να την αποτρέψουμε.

Αν είχε καρδιαγγειακά προβλήματα

Ειδικά όσων ανθρώπων οι γονείς έχουν εκδηλώσει καρδιαγγειακά προβλήματα σε νεαρή σχετικά ηλικία, πριν από τα 50-55 δηλαδή, αντιμετωπίζουν περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν και εκείνοι με τη σειρά τους αντίστοιχα προβλήματα. Κυρίως όταν πρόκειται για πατέρες και γιους. Φυσικά αν προσέχουμε τις συνήθειές μας, δηλαδή το κάπνισμα, το αλκοόλ, τη διατροφή μας, την άσκηση, το βάρος μας, αλλά και δεν αμελούμε τις προληπτικές εξετάσεις, μπορούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες να νοσήσουμε.

-Τι να ρωτήσουμε και τους δύο;

Μήπως έπιναν ή υπέφεραν από κατάθλιψη;

Τόσο ο αλκοολισμός, που σύμφωνα με τους ειδικούς κάποιες φορές υποκρύπτει πρόβλημα κατάθλιψης, όσο και η κατάθλιψη – αλλά και κάποιες άλλες ψυχικές παθήσεις σε μικρότερο βαθμό – πιθανόν να επηρεάσουν τα τέκνα. Σκόπιμο είναι σε τέτοια περίπτωση να αποφεύγουμε τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και να βρισκόμαστε σε εγρήγορση σε περίπτωση που υπάρχουν συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη κάποιας ψυχικής ασθένειας.

Αν παρουσίασαν Αλτσχάιμερ

Τα προβλήματα μνήμης και η νόσος Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν και αυτά με τη σειρά τους κληρονομικότητα. Συγκεκριμένα, έρευνες έχουν δείξει ότι σε οικογένειες στις οποίες και οι δύο γονείς είχαν διαγνωστεί με Αλτσχάιμερ το 42% των απογόνων εμφάνιζε τη νόσο, και μάλιστα πριν από τα 70. Αντίθετα, στον γενικό πληθυσμό αυτής της ηλικίας οι πιθανότητες ανάπτυξης της νόσου είναι πολύ λιγότερες, 1 στις 10.

Αν είχαν υπέρταση, υπερλιπιδαιμία ή σάκχαρο

Τόσο η υψηλή πίεση όσο και οι υψηλές τιμές των λιπιδίων και του σακχάρου στο αίμα μπορεί να κληρονομηθούν από τους γονείς μας και η πιθανότητα να εμφανίσουμε κάποιο από αυτά τα προβλήματα αυξάνεται όταν δεν προσέχουμε το βάρος μας, τη διατροφή μας και δεν ασκούμαστε. Η μεσογειακή διατροφή, η άσκηση και οι προληπτικές εξετάσεις θα μειώσουν τις πιθανότητες να «πέσουμε στην παγίδα» της κληρονομικότητας.

Άλλες ερωτήσεις

Τα προβλήματα στον θυρεοειδή και τη λειτουργία του, η πίεση των ματιών (γλαύκωμα), οι ημικρανίες αλλά και ασθένειες των δοντιών και των ούλων, όπως η τερηδόνα και η περιοδοντίτιδα, παρουσιάζουν κληρονομικότητα και έτσι, αν έχει παρουσιάσει τέτοιο πρόβλημα ένας από τους γονείς μας, είναι σκόπιμο να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι ίσως εμφανίσουμε και εμείς κάτι αντίστοιχο.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον δρα Αναστάσιο Σπαντιδέα, κλινικό φαρμακολόγο – παθολόγο.

www.vita.gr

5 ψέματα που λέμε στον γυναικολόγο μας

Αρκετές γυναίκες, φοβούμενες μήπως ο γυναικολόγος τους είναι επικριτικός μαζί τους, καταφεύγουν σε ψέματα που πολλές φορές μπορούν να εμποδίσουν τη σωστή διάγνωση. 

-ΨΕΜΑ Ν.1: Έχω μονογαμική σχέση   

Ναι ίσως είναι δύσκολο να παραδεχθείτε ότι μπορεί να έχετε ή να είχατε στο παρελθόν σεξουαλική επαφή με κάποιον εκτός του συντρόφου σας, αλλά είναι πολύ σημαντικό για τον γιατρό να γνωρίζει ότι δεν έχετε σταθερή σεξουαλική ζωή. Μόνο έτσι θα μπορέσει να σας κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και κυρίως για HIV. 

-ΨΕΜΑ Ν.2: Χρησιμοποιώ πάντα προφυλάξεις

Εάν δεν επιζητάτε τα συγχαρητήρια από τον γυναικολόγο σας, αλλά την ουσιαστική επιστημονική του άποψη, τότε θα πρέπει να του πείτε την αλήθεια. Εάν παραμελήσατε να πάρετε τα αντισυλληπτικά σας χάπια, εάν χρησιμοποιείτε προφυλακτικό μόνο όποτε το θυμάστε ή εάν δοκιμάζετε τη διακεκομμένη συνουσία με τον σύντροφό σας, ο γιατρός σας θα πρέπει να το γνωρίζει και να σας κατευθύνει προς την ιδανική μέθοδο αντισύλληψης σύμφωνα με την ηλικία και τα “θέλω” σας. 

-ΨΕΜΑ Ν.3: Καπνίζω και πίνω πολύ σπάνια 

 Εάν το “σπάνια” έχει αρχίσει και γίνεται “συχνά” τότε ο γιατρός θα πρέπει να το σημειώσει στο ιστορικό σας, καθώς το κάπνισμα έχει ενοχοποιηθεί την αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης αρκετών γυναικολογικών καρκίνων, ενώ το αλκοόλ μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα κάποιας φαρμακευτικής αγωγής που ίσως σας συστήσει. 

-ΨΕΜΑ Ν.4: Δεν έχω κάνει έκτρωση ποτέ 

Ατυχήματα συμβαίνουν και αν καταφύγατε στη λύση της έκτρωσης ο γιατρός θα πρέπει να το ξέρει. Εάν για παράδειγμα αντιμετωπίζετε τώρα κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας, ίσως οφείλεται στον τρόπο που έγινε η έκτρωση. Επίσης, είναι σημαντικό στοιχείο για τον γιατρό ότι κάποτε καταφέρατε να μείνετε έγκυος. Άρα, εάν θέλετε τη βοήθεια του γιατρού για να λύσει ένα τέτοιο θέμα, θα πρέπει να του δώσετε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται. 

-ΨΕΜΑ Ν.5: Δεν έχω παρατηρήσει κανένα σύμπτωμα

Ο φόβος της φαρμακευτικής αγωγής ή ακόμα και το να ακούσετε την αλήθεια, σας εμποδίζουν από το να πείτε την αλήθεια στον γιατρό σας; Οποιοδήποτε σύμπτωμα παρατηρήσετε όπως ακανόνιστη περίοδο, αίμα ανάμεσα σε 2 περιόδους, δύσοσμα κολπικά υγρά, φαγούρα και ερυθρότητα στη γεννητική περιοχή, πόνος στην κοιλιακή περιοχή κ.α. θα πρέπει να αναφερθούν αμέσως στον γιατρό και να ζητήσετε ένα επείγον ραντεβού μαζί του. Άλλοτε η αντιμετώπισή τους είναι απλή, άλλοτε υποκρύπτουν πιο περίπλοκα προβλήματα. Άρα, όσο πιο νωρίς τα αντιμετωπίσετε τόσο πιο καλά!

-Η γνώμη του Γυναικολόγου Δρ. Νικόλαου Ναούμ

“Κάθε ασθενής προστατεύεται από το ιατρικό απόρρητο, άρα δεν έχει να φοβάται κάτι. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ένας έμπειρος γυναικολόγος έχει δει και έχει ακούσει τόσα πολλά, που τίποτα δεν του δημιουργεί αρνητική εντύπωση για την ασθενή του. Θα πρέπει όμως να τονίσουμε το ότι εάν η γυναίκα ντρέπεται ή φοβάται να μιλήσει ανοιχτά στον γιατρό της, τότε την ευθύνη τη φέρει κατά κύριο λόγο ο γιατρός. Εκείνος έχει την υποχρέωση να χαλαρώσει τη γυναίκα, να αφιερώσει χρόνο στη συζήτηση και όχι μόνο στην εξέταση και να λύσει οποιαδήποτε απορία έχει προκύψει. Θα πρέπει με άλλα λόγια να χτιστεί μία ισχυρή σχέση ανάμεσα στη γυναίκα και τον γιατρό, καθώς πρόκειται για μία σταθερή σχέση που θα κρατήσει πολλά χρόνια”. 

Η Κατάθλιψη μια Γυναικεία Υπόθεση

Δεν έχει σημασία σε πιο μέρος του πλανήτη μένετε λοιπόν γιατί έχει επιστημονικά διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες πλήττονται από την νόσο περισσότερο από τους άνδρες!
Στο ερώτημα τι συμβαίνει τελικά, γιατί τόσες πολλές γυναίκες είναι καταθλιπτικές, οι ερευνητές απαντούν με την θεωρία ότι οι γυναίκες είναι ομάδα υψηλού κινδύνου δεδομένου του συνδυασμού βιολογικών και γενετικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων και των ορμονικών αλλαγών στην έμμηνο ρύση, κλιμακτήριο και εμμηνόπαυση.
Περίπου 7 εκατομμύρια γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες πάσχουν από κατάθλιψη σύμφωνα με την Εθνική Οργάνωση Ψυχικής Υγείας και μερικοί ερευνητές εκτιμούν ότι μια στις τρεις γυναίκες με κατάθλιψη έχει διαγνωστεί σωστά.
Οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών με κατάθλιψη ξεκινούν από την εφηβική ηλικία. Πριν την εφηβεία τα ποσοστά της κατάθλιψης διαφέρουν σε περιορισμένο βαθμό μεταξύ αγοριών και κοριτσιών. Όμως στις ηλικίες 11 έως 13 τα ποσοστά ανεβαίνουν και στην ηλικία των 15 τα κορίτσια έχουν βιώσει ένα μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο σε διπλάσιο ποσοστό συγκριτικά με τα αγόρια. Τα κορίτσια του γυμνασίου παρουσιάζουν επίσης υψηλοτέρα ποσοστά κατάθλιψης, διαταραχές σίτισης, και αγχώδεις διαταραχές.
Δεν έχει σημασία σε πιο μέρος του πλανήτη μένετε λοιπόν γιατί έχει επιστημονικά διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες πλήττονται από την νόσο περισσότερο από τους άνδρες υποστηρίζει η Kimberly Yonkers, του τμήματος ψυχιατρικής και διευθύντρια της ομάδας έρευνας και αντιμετώπισης του Προεμμηνοριακού Συνδρόμου του Πανεπιστημίου Yale. Όπως επίσης οι έρευνες όσον αφορά στη Διπολική διαταραχή οι άνδρες φαίνεται να πλήττονται περισσότερο από την μανία και οι γυναίκες από κατάθλιψη.
Αλλοι παράγοντες που ενοχοποιήθηκαν επίσης ήταν το εργασιακό στρες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι.
Η Yonkers πιστεύει ότι οι ρίζες της γυναικείας κατάθλιψης μπορούν να ανιχνευτούν στην παιδική ηλικία, αποδιδόμενες σε ένα μεγάλο μέρος στο άγχος. «Το ποσοστό άγχους στα παιδιά είναι περισσότερο υψηλό στα κορίτσια από ότι στα αγόρια της ίδιας ηλικίας και οι έρευνες υπαινίσσονται ότι το άγχος προδιαθέτει τα άτομα σε κατάθλιψη» υποστηρίζει η Yonkers.
Παρά ότι οι άντρες και οι γυναίκες μπορεί να έχουν ίδια συμπτώματα όταν αισθάνονται κατάθλιψη, τα αντιλαμβάνονται διαφορετικά. Η  Melodie Morgan-Minott τέως πρόεδρος του ψυχιατρικού συλλόγου του Οχάιο,  υποστηρίζει ότι «οι γυναίκες αντιλαμβάνονται περισσότερο ότι είναι διαρκώς κουρασμένες, νιώθουν συναισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης, ανημποριάς  και απελπισίας. Έχουν επίσης δυσκολία στη λήψη αποφάσεων».
Αντίθετα οι άντρες θα δουν κάποιον ειδικό όταν  θα δυσκολεύονται στην εργασία τους ή όταν δεν θα είναι αποδοτικοί όσον αφορά στην σεξουαλικότητα τους. Από την άλλη οι γυναίκες χρειάζονται χρόνο για να οργανωθούν, δηλαδή να πάνε σε κάποιον ειδικό για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Ένας από τους λόγους που οι γυναίκες δεν ζητούν βοήθεια είναι και η αντίληψη ότι όσο μεγαλώνουν και δεδομένης της εμμηνόπαυσης θεωρούν την κατάθλιψη ως ένα φυσικό επακόλουθο, αποδίδοντας το στις ορμόνες .
-Τα Καλά Νέα
Τα καλά Νέα για τις γυναίκες είναι ότι η κατάθλιψη θεραπεύεται αρκεί να ζητήσει κανείς την κατάλληλη βοήθεια.
Η Morgan-Minott  συμβουλεύει τις γυναίκες που πάσχουν από κατάθλιψη να χρησιμοποιήσουν όλα τα θεραπευτικά εργαλεία που είναι διαθέσιμα – φαρμακευτική αντιμετώπιση και συμβουλευτική από ψυχολόγους. Οι πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν καλύτερα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης με τον συνδυασμό φαρμάκων και ψυχοθεραπείας.
-Κάντε κάτι!
• Αν νιώθετε λυπημένη, αγχώδης ή χωρίς διάθεση, αν κοιμάστε λίγο, ξυπνάτε πολύ νωρίς το πρωί ή το αντίθετο, κοιμάστε υπερβολικά
• Αν έχει μειωθεί η όρεξη σας ή αντίθετα έχει αυξηθεί και έχετε πάρει βάρος
• Αν νιώθετε συνεχώς νευρική και ανήσυχη
• Αν τα σωματικά συμπτώματα και σωματικοί  πόνοι δεν περνούν παρ΄όλη την θεραπεία που κάνατε
• Αν κάνετε αρνητικές σκέψεις ότι η ζωή δεν έχει ενδιαφέρον και όλα σας φαίνονται μαύρα
Μην περιμένετε, κάντε κάτι, σταματήστε τον φαύλο κύκλο της άρνησης, σκεφτείτε θετικά, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή τον ψυχολόγο σας!

Βιολογικά “προγραμματισμένες” για υπερφαγία οι γυναίκες

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα που διεξήχθη από επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, οι γυναίκες μπορεί να είναι βιολογικά «προγραμματισμένες» για υπερφαγία.
Πειράματα σε αρουραίους έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν περισσότερες πιθανότητες από τα αρσενικά να τρώνε ανεξέλεγκτα, γεγονός το οποίο αποτελεί ισχυρή ένδειξη πως η βιολογία παίζει ρόλο στις διατροφικές διαταραχές. Οι γυναίκες έχουν τέσσερις έως 10 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να εκδηλώσουν κάποια διατροφική διαταραχή.
Η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που τεκμηριώνει διαφορές μεταξύ των φύλων στα ποσοστά της υπερφαγίας στα ζώα – και οι ερευνητές λένε πως το εύρημα αυτό έχει επιπτώσεις στους ανθρώπους.
Η υπερφαγία είναι ένα από τα κύρια συμπτώματα πολλών διατροφικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της νευρογενούς βουλιμίας και του υποτύπου της νευρογενούς ανορεξίας που χαρακτηρίζεται από υπερφαγία/εμετό, λένε οι ερευνητές.
Φαγητό και επιβράβευση
Όπως εξήγησε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κέλι Κλαμπ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο, οι περισσότερες θεωρίες για τους λόγους για τους οποίους οι διατροφικές διαταραχές είναι πολύ συνηθέστερες στις γυναίκες, επικεντρώνονται στις αυξημένες ψυχολογικές πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες και στην διαφορετική κουλτούρα.
Ωστόσο, η νέα μελέτη υποδηλώνει ότι ρόλο παίζουν και βιολογικοί παράγοντες, διότι οι θηλυκοί αρουραίοι δεν υφίστανται τέτοιου είδους πιέσεις (όπως, λ.χ., η πίεση για να είναι αδύνατες).
Η όλη έρευνα πραγματοποιήθηκε με 30 θηλυκούς και 30 αρσενικούς αρουραίους. Οι ερευνητές τους παρακολουθούσαν επί δύο εβδομάδες, αλλάζοντας περιοδικά την διατροφή τους ώστε να περιέχει ζαχαρόπαστα με γεύση βανίλιας. Όπως γράφουν στην διαδικτυακή έκδοση της «Διεθνούς Επιθεώρησης Διατροφικών Διαταραχών» (IJED), η συχνότητα της ροπής στην υπερφαγία ήταν εξαπλάσια στα θηλυκά ζώα.
Η δρ Κλαμπ εκτιμά ότι η αυξημένη τάση των θηλυκών αρουραίων προς υπερφαγία σχετίζεται με την διαμόρφωση του φυσικού συστήματος επιβράβευσης που έχουν στον εγκέφαλό τους ή με τον βαθμό που κάποιος αρέσκεται και αναζητά την επιβράβευση. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι κοινοί σε ανθρώπους και ζώα. Οι ερευνητές εξετάζουν τώρα τα ζώα για να διαπιστώσουν εάν ο εγκέφαλος των θηλυκών είναι πιο ευαίσθητος σε ερεθίσματα που διεγείρουν τα κέντρα της επιβράβευσης, όπως τα τρόφιμα με πολλά λίπη και αλάτι.
«Η έρευνά μας υποδηλώνει ότι υπάρχει κάποια βιολογική διαφορά ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, την οποία πρέπει να διερευνήσουμε για να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς των διατροφικών διαταραχών και να βρούμε έτσι αποτελεσματικότερες θεραπείες», κατέληξε η δρ Κλαμπ.

15 πράγματα που θα θέλατε να ρωτήσετε τον γυναικολόγο σας

Γκικόντες Ευάγγελος

Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος.

1. Από ποια ηλικία πρέπει να κάνουμε την πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο;

Η γυναίκα θα πρέπει να πάει για πρώτη φορά στον γυναικολόγο από την αρχή της σεξουαλικής της ζωής. Όμως, εκτός απ' αυτό το λόγο υπάρχουν και άλλοι που θα οδηγήσουν μια νεαρή κοπέλα στο γυναικολόγο, όπως π.χ. πολυκυστικές ωοθήκες, που μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και στη τρυφερή ηλικία 11 ετών.

2. Η περίοδος μπορεί να καθυστερήσει μόνο από τις πολυστικές ωοθήκες;

Όχι. Η περίοδος σε μια κοπέλα δεν καθυστερεί μόνο γι' αυτό, αλλά και από άλλες παθολογικές καταστάσεις. Μπορεί να υπάρχει καθυστέρηση ακόμα και από αυστηρές δίαιτες αδυνατίσματος, που συνήθως ακολουθούν οι έφηβες σ' αυτή την ηλικία. Επίσης μπορεί να καθυστερήσει στις αθλήτριες, ίσως επειδή έχουν σχετικά υπερβολική ποσότητα ανδρογόνων και σε περιπτώσεις έντονου στρες.

3. Οι μεγάλες καθυστερήσεις κρύβουν κάποιο πρόβλημα;

Εφόσον ο κύκλος είναι σταθερός, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Βέβαια, δεν θέλουμε να έχουμε ένα σταθερό κύκλο που θα είναι κάθε τρεις μήνες. Πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 25 και 35 ημερών για να θεωρείται σταθερός. Οι διακυμάνσεις του κύκλου, όμως, και οι καθυστερήσεις δείχνουν σίγουρα ότι υπάρχει κάποια ανωμαλία.

4. Ποιες είναι οι 'γόνιμες ημέρες';

Καταρχάς πρέπει να σας πω ότι, για να γνωρίζουμε τη γόνιμη ημέρα, η γυναίκα πρέπει να έχει σταθερή περίοδο. Αν έχουμε π.χ. μια περίοδο 28 ημερών, η γόνιμη ημέρα είναι η 14η, εάν έχουμε περίοδο 34 ημερών η ωορρηξία γίνεται πιθανότατα την 20η. Έτσι μια γυναίκα που έχει κύκλο άλλοτε 28 και άλλοτε 34 ημερών δεν μπορεί να γνωρίζει ακριβώς πότε έχει ωορρηξία.

Σε μία, όμως, γυναίκα με σταθερό κύκλο 28 ημερών, που η ωορρηξία γίνεται την 14η ημέρα, συνιστάται η αποφυγή της σεξουαλικής επαφής από τη 12η έως τη 16η ημέρα και, αν θέλει να είναι πιο ασφαλής, καλό είναι να μην κάνει έρωτα από τη 10η έως την 20η, εκτός και αν επιθυμεί να μείνει έγκυος. Καταλαβαίνετε, ότι οι γόνιμες μέρες δεν είναι για όλες τις γυναίκες οι ίδιες και δεν πρέπει να θεωρείτε κάθε πληροφορία σωστή, αν δεν μιλήσετε με το γιατρό σας.

5. Είναι φυσιολογικό να έχουμε πολλά υγρά;

Είναι δικαιολογημένο μια γυναίκα να έχει είτε λίγα είτε πολλά υγρά. Δεν είναι, όμως, δικαιολογημένη η αλλαγή της ποσότητας και του χρώματος των υγρών. Όταν λοιπόν διαπιστώσετε ότι έχει αυξηθεί η ποσότητα των υγρών που έχετε φυσιολογικά ή ότι τα υγρά από λευκά γίνονται κίτρινα και κατόπιν πράσινα, είτε πάλι έχει αλλάξει η υφή ή η οσμή των υγρών, τότε θα πρέπει να πάτε αμέσως στον γιατρό σας!

6. Οι κολπικές πλύσεις είναι απαραίτητες;

Οι κολπικές πλύσεις δεν είναι απαραίτητες και δεν θα πρέπει να γίνεται κατάχρηση. Προστατεύουν βέβαια από την κολπίτιδα, αλλά η κατάχρησή τους μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στη γυναίκα. Έτσι, θα συνιστούσαμε την καλή καθαριότητα και υγιεινή της περιοχής χωρίς υπερβολική χρήση ενδοκολπικών πλύσεων.

7. Για την υγιεινή αυτής της ευαίσθητης περιοχής, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ειδικά σαπούνια;

Πράγματι, η καθαριότητα θα πρέπει να γίνεται με χλιαρό νερό και σαπούνι καλής ποιότητας. Το πράσινο σαπούνι καθαρίζει καλά, χωρίς να προκαλεί ερεθισμούς, αλλά δεν το βρίσκουμε εύκολα. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί ένα σαπούνι το οποίο είναι αντισηπτικό αλλά όχι ιδιαίτερα αλκαλικό και καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση κοινών σαπουνιών στην ευαίσθητη αυτή περιοχή. Η τακτική καθαριότητα με ειδικά σαπούνια είναι απαραίτητη, γιατί η περιοχή ιδρώνει εύκολα και ο ιδρώτας βοηθά στην ανάπτυξη των μικροβίων.

8. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επιτρέπεται το μπάνιο;

Είναι μεγάλο λάθος η διαδεδομένη αντίληψη ότι η γυναίκα δεν θα πρέπει να πλένεται κατά την διάρκεια της περιόδου. Τόσο το πλύσιμο ολόκληρου του σώματος όσο και των ευαίσθητων περιοχών εμποδίζει, όπως προαναφέραμε, την ανάπτυξη μικροβίων και λοιμώξεων. Βέβαια υπάρχουν γυναίκες που υποστηρίζουν πως τους κόβεται η περίοδος όταν κάνουν μπάνιο, ειδικά τις δύο πρώτες ημέρες: αυτές θα πρέπει να συζητήσουν με το γυναικολόγο τους και να βρουν μια λύση.

9. Το σεξ στην περίοδο εγκυμονεί κινδύνους για το ζευγάρι;

Το σεξ κατά τη διάρκεια της περιόδου έχει το σημαντικό πλεονέκτημα -όταν υπάρχει κανονική ροή αίματος- ότι η γυναίκα δεν μένει έγκυος. Όμως, εφόσον υπάρχει μια παθολογική κατάσταση στη γυναίκα, από τις πιο απλές (όπως είναι οι κολπίτιδες) έως τις πιο βαριές (όπως είναι η ηπατίτιδα Β και το AIDS), οι πιθανότητες να μολυνθεί ο σεξουαλικός σύντροφος είναι κάπως πιο αυξημένες. Γι' αυτό, χρειάζεται προσοχή.

10. Ένα από τα πιο συχνά προβλήματα των γυναικών είναι οι κολπίτιδες. Εάν δεν θεραπευθούν εγκαίρως, μπορούν να δημιουργήσουν επιπλοκές;

Η κολπίτιδα (δηλαδή φλεγμονή του κόλπου) προκαλείται από μικρόβια, μύκητες, τριχομονάδες κ.α. και πράγματι ταλαιπωρεί αρκετές γυναίκες με τα συμπτώματά της (αυξημένη έκκριση υγρών στον κόλπο, ερεθισμός, πόνος στην επαφή, αίσθημα καψίματος).

Για την αντιμετώπιση μιας κολπίτιδας, θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε καλλιέργεια κολπικού υγρού για να βρεθεί το υπεύθυνο μικρόβιο και να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Οι περισσότερες γυναίκες πάνε εγκαίρως στον γυναικολόγο τους. Όμως, εάν υποθέσουμε ότι η γυναίκα δεν πάει με τις πρώτες ενοχλήσεις στον γιατρό, επειδή η κολπίτιδα οφείλεται σε κάποιο μικρόβιο, μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο και να προκληθεί κάποια σοβαρότερη λοίμωξη, όπως π.χ. σαλπιγγίτιδα.

Επίσης οι φλεγμονές αυτές μπορεί να επηρεάσουν και τη γονιμότητά της γυναίκας, αλλά σήμερα είναι πολύ δύσκολο μια γυναίκα να αφήσει ένα τέτοιο πρόβλημα αθεράπευτο, ώστε να καταλήξει να έχει πρόβλημα υπογονιμότητας.

11. Υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν συχνά από ουρολοιμώξεις. Είναι αλήθεια ότι οι συχνές σεξουαλικές επαφές προκαλούν το πρόβλημα;

Η ουρολοίμωξη και η κυστίτιδα (φλεγμονή της κύστης) είναι λοιμώξεις που παρουσιάζονται πολύ συχνά στις γυναίκες. Καθώς η γυναίκα περνάει από την εφηβεία προς την ενηλικίωση, η συχνότητα αυξάνεται από 2% σε περισσότερο από 20%.

Συνήθως η αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι ορισμένα μικρόβια. Επίσης, ανωμαλίες στην ανατομία των ουροφόρων οδών, όπως παλινδρόμηση των ούρων, κυστεορθοκήλη, κ.α. μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο λοίμωξης των ουροφόρων οδών. Η σεξουαλική επαφή είναι ένας παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία μολύνσεων.

Όμως, από τις συχνές σεξουαλικές επαφές δεν είναι εύκολο να πάθουμε κυστίτιδα. Η 'κυστίτιδα των νεονύμφων' ή η 'ουρολοίμωξη των νεονύμφων' συμβαίνει από ανεπαρκή λίπανση του κόλπου κατά την επαφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το πέος κατά την είσοδό του στον κόλπο να συμπαρασύρει μαζί του και τους γύρω ιστούς, αλλά και την ουρήθρα και έτσι να μεταφέρονται τα μικρόβια.

12. Που οφείλονται οι συχνές υποτροπές της κυστίτιδας;

Πολλές γυναίκες ακόμα και μετά τη θεραπεία ταλαιπωρούνται πράγματι από συχνές υποτροπές. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της μη σωστής σεξουαλικής επαφής. Η μη σωστή ύγρανση του κόλπου έχει ως αποτέλεσμα την επαφή της ουρήθρας με τον κόλπο. Γι' αυτό, όταν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, θα πρέπει η σεξουαλική επαφή να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έρχεται σε επαφή η ουρήθρα με το πέος.

13. Από την πισίνα μπορούμε να κολλήσουμε κάποιο μικρόβιο;

Συνήθως στις πισίνες υπάρχουν μικρόβια ή μύκητες. Η μόλυνση μπορεί να γίνει από μύκητες οι οποίοι είναι πιο ανθεκτικοί από τα μικρόβια, τα οποία σκοτώνονται από το χλώριο. Θα μπορούσαμε να πούμε, όμως, ότι το μπάνιο στις πισίνες γενικά δεν εγκυμονεί κινδύνους.

14. Μπορείτε να μας εξηγήσετε με απλά λόγια πως δημιουργούνται οι κύστες στις ωοθήκες και τα προβλήματα που προκαλούν;

Η γυναίκα όταν γεννιέται, έχει πάρα πολλές καταβολές ωαρίων στις ωοθήκες της. Το ωάριό της βρίσκεται μέσα σε μια κοιλότητα (σ΄ ένα σακούλι) με νερό η οποία κάποια στιγμή σπάει και εκτινάσσεται μαζί με το νερό και το ωάριο και πηγαίνει στη σάλπιγγα όπου και γονιμοποιείται.

Σ΄ ορισμένες γυναίκες, επειδή έχουν πιο παχύ τοίχωμα στις ωοθήκες, δεν σπάει το ωοθυλάκιο για να βγει το ωάριο και έτσι δεν γίνεται ωορρηξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας κύστης. Το ωάριο που υπάρχει μέσα σ' αυτήν εκφυλίζεται και μένει η κύστη. Την επόμενη περίοδο δημιουργούνται κι άλλες κύστες. Έχουμε, λοιπόν, μια ωοθήκη που έχει γεμίσει από μικρές κύστες που προέρχονται από αρκετά ωοθυλάκια. Δεν γίνεται ωορρηξία παρά μόνο σπάνια, και επομένως δεν υπάρχει περίοδος.

Οι γυναίκες που έχουν πολυκυστικές ωοθήκες, εξαιτίας των αυξημένων ανδρογόνων, παρουσιάζουν τριχοφυΐα, ακμή, καθυστέρηση περιόδου και αύξηση του σωματικού βάρους. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπίζεται εγκαίρως, γιατί μπορεί η κατάσταση αυτή από οξεία να γίνει χρόνια με αποτέλεσμα την ελάττωση της γονιμότητας.

Σε περίπτωση που θέλει να μείνει έγκυος, χορηγούνται φάρμακα για την πρόκληση της ωορρηξίας. Εγκυμοσύνη σπάνια επιτυγχάνεται χωρίς ιατρική βοήθεια.

15. Τι εξετάσεις πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι όταν υπάρχει δυσκολία στη σύλληψη;

Για να πάει ένα ζευγάρι στο γιατρό, θα πρέπει να έχει περάσει αρκετός χρόνος κατά τον οποίο να κάνει ελεύθερα αλλά και τακτικά έρωτα. Οι εξετάσεις που θα πρέπει να γίνουν είναι: έλεγχος σπέρματος του άντρα, υστεροσαλπιγγογραφία, για να δουν αν είναι διαβατές οι σάλπιγγες στη γυναίκα, καθώς και έλεγχος ωορρηξίας.

Εδώ θα ρέπει να εξηγήσουμε ότι υπάρχει περίοδος χωρίς να έχει η γυναίκα ωορρηξία. Είναι οι λεγόμενοι ανωορρηκτικοί κύκλοι, όπου έχουμε περίοδο από ορμονικούς λόγους και όχι από ωορρηξία. Θα πρέπει να γίνει, επίσης, τεστ Παπανικολάου και ένα γυναικολογικό υπερηχογράφημα.