Θεραπείες Τριχόπτωσης

Dr Anastasios Vekris, MD.

Η ανδρογενετική αλωπεκία ή ανδρική φαλάκρα, αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο πρόβλημα στην εμφάνιση και ψυχολογία του σύγχρονου άνδρα.

Περίπου ένας στους δύο άνδρες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό υποφέρουν από κάποιου βαθμού αλωπεκία ή τριχόπτωση. Πρόσφατη έρευνα (2010) του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου ανεβάζει το ποσοστό των ελλήνων ανδρών που πάσχουν από κάποιου βαθμού αλωπεκία, σε 38% του πληθυσμού μεταξύ 35-40 ετών.

Το πρόβλημα της τριχόπτωσης αφορά πλέον και τις γυναίκες, ακόμα και τις νέες σε ηλικία. Οι ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις της τριχόπτωσης είναι πολύ σημαντικές, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της αυτοπεποίθησης, και να επηρεάσει τις σχέσεις των ανθρώπων τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Έχει παρατηρηθεί ότι  όλο και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες προσφεύγουν στους ειδικούς για να λύσουν το πρόβλημα της απώλειας μαλλιών.

Η μεταμόσχευση μαλλιών αποτελεί σήμερα την πιο διαδεδομένη αισθητική επέμβαση στους άνδρες στο Δυτικό κόσμο. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ISHRS (International Society of Hair Restoration Surgery), το 2010 παρατηρείται παγκοσμίως αύξηση των επεμβάσεων μεταμόσχευσης μαλλιών κατά 11% σε σχέση με το 2008, εν μέσω οικονομικής κρίσης. Επιπλέον, η μεταμόσχευση μαλλιών έχει πάψει πλέον να θεωρείται ταμπού.

Με τις σύγχρονες μεθόδους μεταμόσχευσης μαλλιών είναι πλέον δυνατή η οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος της απώλειας μαλλιών με φυσικό, πρακτικά ανώδυνο και μόνιμο τρόπο, χωρίς αντιαισθητικά σημάδια και μόνιμες ουλές.

Άνδρες και γυναίκες που επιθυμούν να υποβληθούν σε θεραπεία για την τριχόπτωση, οφείλουν πρώτα να συμβουλευτούν έναν εξειδικευμένο δερματολόγο ή πλαστικό χειρουργό, ο οποίος θα τους προτείνει την κατάλληλη μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματός τους.

Οι θεραπείες για την τριχόπτωση διακρίνονται σε συντηρητικές και χειρουργικές.

Με τις συντηρητικές θεραπείες επιτυγχάνεται η επιβράδυνση ή διακοπή της τριχόπτωσης, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται η φύτρωση νέων μαλλιών. Οι συντηρητικές θεραπείες της τριχόπτωσης απευθύνονται κυρίως σε νέους και σε άτομα που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο της τριχόπτωσης.

Σε αντίθεση με τις επεμβατικές θεραπείες, τα αποτελέσματα των συντηρητικών θεραπειών δεν είναι μόνιμα και υποχωρούν μετά τη διακοπή της αγωγής.

Στο Cosmetic Derma Medecine, το εξειδικευμένο προσωπικό μας μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα της τριχόπτωσης με μία από τις συντηρητικές θεραπείες που εφαρμόζονται στο κέντρο μας:

Θεραπεία τριχόπτωσης με laser LLLT

Θεραπεία τριχόπτωσης με μινοξιδίλη

Θεραπεία τριχόπτωσης με φιναστερίδη

Μεσοθεραπεία τριχόπτωσης με εφαρμογή αυξητικών παραγόντων (growth factors)

Σε ό,τι αφορά τις χειρουργικές μεθόδους αντιμετώπισης της τριχόπτωσης, η δημοφιλέστερη μέθοδος μεταμόσχευσης μαλλιών σήμερα είναι η FUT (Follicular Unit Transplant)- τεχνική Strip. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, ωστόσο η εφαρμογή της μπορεί να δημιουργήσει ουλές στη δότρια ινιακή χώρα ή να προκαλέσει κάκωση στα τριχοθυλάκια.

Πολλές φορές, ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση μαλλιών με τη μέθοδο strip, απευθύνονται σε ειδικούς πλαστικούς χειρουργούς σε μια προσπάθεια αποκατάστασης ή μείωσης της ουλής που έχει δημιουργηθεί από το strip.

Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια νέα καινοτόμος τεχνική μεταμόσχευσης μαλλιών χωρίς σημάδια και ουλές, η FUE (Follicular Unit Extraction). Τα βασικά πλεονεκτήματα της FUE είναι ο ελάχιστα επεμβατικός χαρακτήρας της, η αποφυγή ουλών, καθώς και τα άριστα αποτελέσματά της στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης.

Η τεχνική FUE εφαρμόζεται ευρέως σε περιπτώσεις αποκατάστασης φρυδιών, καθώς  αποτελεί την πιο ασφαλή, αποτελεσματική και ανώδυνη μέθοδο μεταμόσχευσης μαλλιών.

Εισήχθη το 2003 και σήμερα κερδίζει συνεχώς έδαφος λόγω του ελάχιστα επεμβατικού χαρακτήρα της. Κύριος σκοπός της τεχνικής αυτής, είναι η λήψη μεμονωμένων τριχοθυλακίων από τη δότρια χώρα χωρίς τη δημιουργία μόνιμης εμφανούς ουλής. Λόγω της μακράς καμπύλης εκμάθησης και της μεγάλης λεπτομέρειας που απαιτεί η εφαρμογή της, θεωρείται εξαιρετικά απαιτητική μέθοδος από τεχνικής πλευράς.

Το τμήμα μεταμόσχευσης μαλλιών του Cosmetic Derma Medicine είναι ένα από τα πλέον εξειδικευμένα και έμπειρα κέντρα μεταμόσχευσης μαλλιών με τη μέθοδο FUE παγκοσμίως. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι άνδρες και ανάμεσα τους αρκετοί επώνυμοι επιλέγουν τη μέθοδο FUE για την αποκατάσταση των μαλλιών τους με μόνιμο και φυσικό τρόπο.

Λανθασμένες διαγνώσεις από παθολόγους

Άρης Σιφονιός.

Λανθασμένες διαγνώσεις από παθολόγους που επισκέπτονται ασθενείς στο σπίτι για ήπια συμπτώματα, οδηγούν πολλές φορές τους ασθενείς στο νοσοκομείο και εξελίσσονται σε πολύ βαρύτερα περιστατικά.

Εξετάζοντας στοιχεία από δύο νοσοκομεία ο Hardeep Singh, Επικεφαλής στο Τμήμα Πολιτική της Υγείας και Ποιότητας Προγραμμάτων, του  Medical Center στο Houston εντόπισε 190 περιπτώσεις ασθενών που επιδεινώθηκε η υγεία τους μετά από την επίσκεψη παθολόγου στο σπίτι. Από τους ασθενείς που χρειάσθηκε να νοσηλευθούν στους 68  είχε γίνει λανθασμένη διάγνωση για ασθένειες  οι οποίες θεωρούνται συνήθεις, όπως πνευμονία,  οξεία νεφρική ανεπάρκεια, καρκίνος ουρολοίμωξη πυελονεφρίτιδα.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, οι ασθενείς αρχικά δεν είχαν συμπτώματα που οδηγούσαν άμεσα στην διάγνωση της ασθένειας τους, ή τουλάχιστον δεν τα περιέγραφαν στους παθολόγους. Εξάλλου βήχας, στομαχόπονος, δύσπνοια είναι συχνές ενοχλήσεις και αποτελούν συμπτώματα για πολλές και διαφορετικές ασθένειες.

Σχεδόν στο 80% των λανθασμένων διαγνώσεων οι γιατροί δεν παρακολούθησαν περαιτέρω τον ασθενή και ερμήνευσαν εσφαλμένα τα αποτελέσματα των κλινικών ερευνών. Πολλές φορές τα λάθη σχετίζονται με την ανεπαρκή περιγραφή των συμπτωμάτων του ασθενή, ή με ελλιπή εκ μέρους του παθολόγου κατανόηση της νόσου.

Το ένα τρίτο των ασθενών που πριν νοσηλευθούν είχαν εξετασθεί από γιατρό στο σπίτι περιέγραφαν κατά την εξέταση συμπτώματα που δεν είχαν να κάνουν με την πραγματική ασθένεια τους και οι γιατροί κάνοντας το λάθος να δώσουν περισσότερη βαρύτητα στις εκτιμήσεις των ασθενών τους, οδηγούνταν στη διάγνωση διαφορετικής ασθένειας από αυτή που έπασχε.

Σύμφωνα πάντως με τον David Newman-Toker Johns του Hopkins University School of Medicine οι λανθασμένες εκτιμήσεις οφείλονται περισσότερο, στο ότι η πολυπλοκότητα της ιατρικής διάγνωσης αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα καθήκοντα για το ανθρώπινο μυαλό παρά σε λάθη και γκάφες των γιατρών.

Πρώτη φορά στον γυναικολόγο

∆εν έχετε πάει ποτέ στον γυναικολόγο επειδή είστε πολύ µικρή, δεν έχετε κάνει ακόµα σεξ ή επειδή ντρέπεστε; Μάθετε όσα χρειάζεστε και µην το αναβάλλετε χωρίς λόγο.

Η κατάλληλη ηλικία
Επειδή στη χώρα µας δεν υπάρχει –σε επίσηµη βάση– διαπαιδαγώγηση των νέων για σεξουαλικά ζητήµατα, καλό είναι µια γυναίκα που σκοπεύει να ξεκινήσει τη σεξουαλική της ζωή να επισκεφτεί γυναικολόγο πριν από την πρώτη της επαφή, ανεξάρτητα από την ηλικία στην οποία βρίσκεται. Με τον τρόπο αυτό θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει µαζί του ορισµένα ζητήµατα που ενδεχοµένως θα την βοηθήσουν να αποφύγει κάποιες σοβαρές συνέπειες σχετικές κυρίως µε Σεξουαλικώς Μεταδιδόµενα Νοσήµατα (ΣΜΝ), π.χ. για τη σηµασία και τη σωστή χρήση του προφυλακτικού κ.λπ. Μετά την πρώτη επαφή πάντως πρέπει να κανονιστεί –σε ένα εύλογο χρονικό διάστηµα– και δεύτερη επίσκεψη ώστε να γίνει όχι µόνο συζήτηση για τη σωστή σεξουαλική συµπεριφορά αλλά και για να ξεκινήσει η γυναίκα τους επιβαλλόµενους τακτικούς ελέγχους.

Η πρώτη εξέταση
Η εξέταση στην οποία υποβάλλεται η γυναίκα την πρώτη φορά που επισκέπτεται γυναικολόγο είναι η συνήθης απλή γυναικολογική εξέταση (επισκόπηση έσω και έξω γεννητικών οργάνων, ψηλάφιση) και ένα υπερηχογράφηµα των έσω γεννητικών οργάνων.

Πρέπει να γίνει τεστ ΠΑΠ;
∆εν είναι πάντα απαραίτητο. Η εφαρµογή του τεστ ΠΑΠ εξαρτάται από την ηλικία έναρξης των σεξουαλικών σχέσεων και συνήθως αρχίζει από την ηλικία των 21 ετών. Πάντως το να κάνει µια γυναίκα το τεστ πριν από αυτή την ηλικία, εφόσον έχει ήδη σεξουαλικές επαφές, δεν µπορούµε να πούµε ότι είναι λάθος.

Νιώστε άνετα
Η πρώτη φορά στον γυναικολόγο σίγουρα για τις περισσότερες από εµάς είναι τουλάχιστον άβολη. Πώς µπορούµε να νιώσουµε καλύτερα; Μια καλή ιδέα είναι να πάµε µε παρέα. Συνήθως οι κοπέλες στην εφηβεία όταν επισκέπτονται γυναικολόγο εξαιτίας κάποιου προβλήµατος (πόνος, φαγούρα) συνοδεύονται από τη µητέρα τους. Αν ωστόσο έχουν κάποιο θέµα (π.χ. φοβούνται ότι έχουν κάποιο ΣΜΝ ή ότι είναι έγκυοι) που δεν θέλουν να µάθει η µητέρα τους, πηγαίνουν κατά κανόνα µε µια φίλη τους. Για οποιονδήποτε λόγο πάµε πάντως, το να έχουµε κάποιον µαζί µας µπορεί να µας βοηθήσει να αισθανθούµε πιο άνετα. Επίσης µπορεί κάποια να νιώθει καλύτερα µε γυναίκα γυναικολόγο, αλλά και αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς όπως φαίνεται οι περισσότερες προτιµούν άντρες (βέβαια οι άντρες γυναικολόγοι υπερτερούν και αριθµητικά, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να αυξάνονται και οι γυναίκες). Στο τέλος της επίσκεψης πάντως θα διαπιστώσετε ότι δεν είχατε κανέναν λόγο να ντρέπεστε ή να φοβάστε.

Η σωστή επιλογή
Πριν καταλήξετε για πρώτη φορά σε κάποιον γυναικολόγο, φροντίστε να έχετε ενηµερωθεί κατάλληλα. Ρωτήστε συγγενείς, φίλους και γνωστούς αν έχουν ιδιαίτερη εµπιστοσύνη σε κάποιον ή, ακόµα καλύτερα, τον οικογενειακό σας γιατρό. Αν πάτε µε τη µητέρα σας, το πιο πιθανό είναι να πάτε στον γιατρό που εµπιστεύεται και εκείνη, οπότε θα έχετε µια ιδέα. Αν πάτε µόνη σας ή µε κάποια φίλη, προσπαθήστε και πάλι να ενηµερωθείτε όσο καλύτερα µπορείτε για ό,τι µπορεί να σας ενδιαφέρει (τη φήµη του, τη σχέση µε τις ασθενείς κ.λπ.). Από κει και ύστερα θα καταλάβετε και µόνες σας αν ο γιατρός σας σάς ταιριάζει και αν τον εµπιστεύεστε αρκετά και θα κινηθείτε αναλόγως.

Έχω περάσει τα 21, αλλά δεν έχω κάνει σεξ. Πρέπει να πάω στον γυναικολόγο;
∆εν υπάρχει συγκεκριµένη ηλικία για την πρώτη επίσκεψη στον γυναικολόγο. Εποµένως, µια κοπέλα που δεν έχει ιδιαίτερα προβλήµατα και δεν έχει έρθει ποτέ σε σεξουαλική επαφή δεν είναι υποχρεωτικό να επισκεφτεί τον γιατρό παρά µόνο συμβουλευτικά.

Ωστόσο µετά την ηλικία των 18-19 ετών ένα υπερηχογράφηµα των έσω γεννητικών οργάνων είναι χρήσιµο.

Η πρώτη επίσκεψη στον γυναικολόγο πρέπει να γίνει απαραιτήτως µετά την πρώτη σεξουαλική επαφή, ανεξάρτητα από την ηλικία της γυναίκας, ενώ καλό είναι να τον συµβουλευτεί και πριν από αυτήν.
Της Χρύσας Γιαννοπούλου
Με τη συνεργασία του Ιωάννη Μεσσήνη, καθηγητή Μαιευτικής & Γυναικολογίας Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας.

Ευάλωτοι στο Αλτσχάιμερ λόγω... στρες

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που δεν έχουν πολλές ανησυχίες και στρες είναι ενδεχομένως καλύτερα προστατευμένοι απέναντι στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που υφίστανται ψυχολογική πίεση.
Ενώ το στρες από μόνο του δεν θεωρείται ικανό να προκαλέσει Αλτσχάιμερ, μπορεί να επιταχύνει το είδος του εκφυλισμού των εγκεφαλικών κυττάρων που οδηγεί στα συμπτώματα της άνοιας, σύμφωνα με αργεντίνους ερευνητές που συμμετείχαν σε πρόσφατο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Νευρολογικής Εταιρίας στην Πράγα.
Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι αυτός είναι αρκετός λόγος για να δοθεί περισσότερη προσοχή στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν αφού εξέτασαν 107 ασθενείς με ήπια συμπτώματα της νόσου και ηλικία, κατά μέσον όρο, τα 72 χρόνια. Υπήρχε ένα κενό 2,5 ετών κατά μέσον όρο από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων μέχρι την διάγνωση.
Υγιείς άνθρωποι στην ίδια περίπου ηλικία, με το ίδιο φύλο και επίπεδο μόρφωσης αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.
Τόσο οι συμμετέχοντες όσο και οι συγγενείς τους και όσοι τους φρόντιζαν κλήθηκαν να απαντήσουν στο αν συνέβη κάτι αξιομνημόνευτο κατά τα τρία χρόνια πριν από την διάγνωση.
Απ΄ό,τι προέκυψε το 73% των ασθενών με Αλτσχάιμερ βρίσκονταν κάτω από έντονο ψυχολογικό στρες, συχνά εξαιτίας του θανάτου ενός συντρόφου ή παιδιού ή τους είχε συμβεί ένα περιστατικό βίας όπως ένα τροχαίο ή μια επίθεση, όχι τόσο με σωματικές επιπτώσεις όσο με ψυχολογικές.
Μόνο το 24% εκείνων που εντάχθηκαν στην ομάδα ελέγχου είχαν βιώσει παρόμοια περιστατικά.
Το Αλτσχάιμερ θεωρείται ότι είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας στον κόσμο και οι παράγοντες κινδύνου είναι η ηλικία, η υπέρταση, ο διαβήτης, η σωματική και πνευματική νωθρότητα.
Σύμφωνα με την ομάδα των αργεντίνων επιστημόνων, ο αντίκτυπος περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως το στρες, στην εμφάνιση του Αλτσχάιμερ, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.

5 απαντήσεις για τον πόνο στο μαστό

Ένα από τα πιο ευαίσθητα σημεία του σώματός μας, ο μαστός, μπορεί να παρουσιάσει πολλές φορές έντονο πόνο. Τι μπορεί να σημαίνει;
Γιατί πονάω ανάμεσα στις περιόδους;
Η πιο συνήθης αιτία που προκαλεί πόνο στο στήθος στις γυναίκες (ή αλλιώς μαστοδυνία) είναι η μείωση της παραγωγής της προγεστερόνης, μιας ορμόνης που ασκεί προστατευτική δράση στο γυναικείο οργανισμό. Η έλλειψη της προγεστερόνης όμως συμβάλλει στην απελευθέρωση των οιστρογόνων, τα οποία ευθύνονται για την ευαισθησία που μπορεί να παρουσιάσουν οι μαστοί. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι περισσότερες από εμάς στη μέση του κύκλου μας, και κυρίως στο τελευταίο δεκαήμερο πριν από την επόμενη περίοδο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να νιώσουμε κάποια στιγμή πόνο. Πολλές φορές ο πόνος αυτός μπορεί να είναι συνεχόμενος και να μειώνεται μετά την περίοδο αλλά να διατηρείται για κάποιους μήνες.
Γιατί πονάω σε ένα συγκεκριμένο σημείο;
Πολλές φορές ο πόνος επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του μαστού. Αν λοιπόν η γυναίκα τον περιγράφει σαν σουβλιά και μπορεί να τον εντοπίσει σε αυτό το σημείο, τότε τις περισσότερες φορές πρόκειται για νευρόπονο και ο μαστός δεν παρουσιάζει κάποια παθολογία. Η εξήγηση του φαινομένου είναι απλή, καθώς πίσω από το μαστό, στο θωρακικό τοίχωμα, υπάρχουν νεύρα τα οποία «χτυπούν» στο στήθος.
Τι άλλο μπορεί να φταίει;
Ο πόνος στο στήθος μπορεί να αποτελεί ένδειξη μιας ή περισσότερων κύστεων, φλεγμονής, ιναδενώματος (καλοήθης διόγκωση μέσα στο μαστό) αλλά και κακοήθειας. Γι’ αυτό καλό είναι να του δίνουμε την απαραίτητη προσοχή.
Τι πρέπει να κάνω αν ο πόνος δεν σταματά;
Αν ο πόνος δεν υποχωρεί, θα πρέπει να επισκεφτείτε αμέσως τον γιατρό σας, καθώς όσο το πρόβλημα χρονίζει τόσο περισσότερο εγκαθίσταται.
Πώς θα φύγει;
Ανάλογα με την κάθε περίπτωση χορηγείται και η κατάλληλη θεραπεία που συνήθως είναι φαρμακευτική. Σε ό,τι αφορά τις κύστες ωστόσο, αν αυξηθούν σε μέγεθος, ίσως χρειαστεί να γίνει κάποια παρακέντηση ή αφαίρεση. Αν πάλι υπάρχει υποψία κακοήθειας, ο γιατρός συστήνει μαστογραφία και, αν απαιτείται μεγαλύτερη διερεύνηση κάποιου όγκου, θα πρέπει να γίνει υπέρηχος.
info 
Όταν ο πόνος στο στήθος οφείλεται σε ορμονική διαταραχή, μπορεί να συνοδεύεται από πρήξιμο και έντονη ευαισθησία. Γι’ αυτό και η γυναίκα μπορεί να ενοχλείται ακόμη και με ένα απαλό άγγιγμα.
Της Φλώρενς Τοκατλιάν
Με τη συνεργασία του Σαράντη Κωστίκογλου, μαιευτήρα - χειρουργού γυναικολόγου, διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τι γνωρίζουμε για το τεστ-Παπανικολάου

ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΜΑΙΕΣ  ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ.

-Ο Γεώργιος Παπανικολάου μετά από μελέτες πολλών ετών κατάφερε να φτάσει σε σημαντικά συμπεράσματα που τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του Τεστ-Παπανικολάου, Τεστ-Παπ. Η Διεθνής Αντικαρκινική Ένωση, το 1954 ανέλαβε την προβολή σε παγκόσμια κλίμακα του Τεστ-Παπανικολάου μια ιατρική εξέταση που έχει σώσει πολλές γυναίκες παγκοσμίως από τη μάστιγα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Δυστυχώς στη χώρα μας λιγότερό από το 25% των γυναικών κάνει τεστ-Παπ ενώ στις χώρες της Ευρώπης πάνω από το 90%.

Τι είναι το Τεστ-Παπ ;

-Είναι μία προληπτική γυναικολογική εξέταση, ανώδυνη, αναίμακτη και σύντομη. Λαμβάνεται από τον τράχηλο, (που είναι το κατώτερο τμήμα της μήτρας που συνδέεται με τον κόλπο),τον ενδοτράχηλο, εξωτράχηλο μικρή ποσότητα κυτταρικού υλικού, η οποία υποβάλλεται σε κυτταρολογική εξέταση. Επίσης με το τεστ-Παπανικολάου μπορούν να ανιχνευτούν φλεγμονές κόλπου, τραχήλου μήτρας,, προκαρκινωματώδεις καταστάσεις (δυσπλασίες),καρκίνο σε αρχόμενο στάδιο  και γενικότερα βοηθάει στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας γι’ αυτό και

η αξία του είναι αναμφισβήτητη

-Δηλαδή το τεστ δεν λέει μόνο αν υπάρχει κάτι κακό αλλά μπορεί να δείξει ένα σωρό καταστάσεις, που αν δεν αντιμετωπιστούν, να οδηγήσουν σε βάθος χρόνου σε κάτι κακό.

ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΕΣΤ-ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ;

Η απάντηση είναι :    

ΟΧΙ…..αλλά…. ΓΙΑΤΙ;

-Όλες οι γυναίκες έχουν ακούσει για το τεστ Παπ, πολλές δεν ξέρουν σε ποια ηλικία πρέπει να αρχίσουν, άλλες φοβούνται.

-Πολλές γυναίκες λένε τη φράση: δεν θέλω να κάνω τεστ Παπανικολάου, διότι φοβάμαι τι θα δείξει, δεν θέλω να ξέρω αν έχω κάτι…....

-Όλες οι γυναίκες πρέπει να κάνουν τεστ-Παπανικολάου, ανεξαρτήτως ηλικίας

-Από την στιγμή που μια γυναίκα έρθει σε σεξουαλική επαφή, πρέπει κάθε χρόνο να κάνει τεστ-Παπανικολάου

Που και Πότε κάνουμε το Τεστ;

-Η εξέταση μπορεί να γίνει μετά από τηλεφωνικό ραντεβού στα γυναικολογικά ιατρεία των Κέντρων Υγείας, των Γενικών Νοσοκομείων, στο ΙΚΑ, στα Κέντρα Οικογενειακού Προγραμματισμού και από ιδιώτες Ιατρούς Γυναικολόγους

*Το τεστ μπορεί να γίνει οποιαδήποτε μέρα του κύκλου εκτός περιόδου (στη μέση μηνιαίου κύκλου καλύτερα).

*Καλό θα είναι να υπάρχει αποχή από σεξουαλική επαφή δύο ημερών

*Δεν πρέπει να κάνετε κολπική πλύση

*Δεν πρέπει να κάνετε θεραπευτική αγωγή του κόλπου

( π.χ με υπόθετα, κολπικές κρέμες).

-Ο καρκίνος του τραχήλου μήτρας αφορά όλες τις γυναίκες, είναι η 2η συχνότερη αιτία θανάτου γυναικών από καρκίνο στον κόσμο μετά από τον καρκίνο μαστού. Στην Ευρώπη ~ 30.000 γυναίκες εμφανίζουν κάθε χρόνο καρκίνο τραχήλου μήτρας και ~15.000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από τη νόσο αυτή ( ~100 στην Ελλάδα),

μία νόσο που είναι δυνατόν να προληφθεί σχεδόν 100%

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ.

ΑΓΑΠΑΩ ΤΗ ΖΩΗ.

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΖΩ.

ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΛΗΨΕΙΣ ΤΕΣΤ-ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

08:00-14:00

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

2386350000.

Στειρότητα στις γυναίκες: Τα βασικά σημεία

Για να μείνει μια γυναίκα έγκυος είναι απαραίτητο να συμβούν μια σειρά από γεγονότα.
Το ωάριο πρέπει να αναπτυχθεί κανονικά στην ωοθήκη της γυναίκας το οποίο στη συνέχεια θα απελευθερωθεί όπως γίνεται κάθε μήνα, μέσα στη σάλπιγγα (ωορρηξία).
Το σπερματοζωάριο από τον άνδρα πρέπει να γονιμοποιήσει το ωάριο μέσα στη σάλπιγγα. Στη συνέχεια το γονιμοποιημένο ωάριο που μετακινείται από τις σάλπιγγες, πρέπει να προσδεθεί και να εμφυτευτεί στη μήτρα.
Εάν σε οποιαδήποτε φάση της διαδικασίας αυτής συμβεί κάποιο πρόβλημα, τότε προκύπτει στειρότητα.
Η στειρότητα είναι η αδυναμία ενός σεξουαλικά ενεργού ζευγαριού που δεν χρησιμοποιεί μεθόδους αντισύλληψης, να συλλάβει μετά από ένα χρόνο προσπαθειών.
Στο 40% των περιπτώσεων, τα προβλήματα στειρότητας έχουν σχέση με τη γυναίκα, στο 30% έχουν σχέση με τους άνδρες και στο 10% η αιτία είναι άγνωστη.
Περίπου στο 25% των περιπτώσεων το πρόβλημα της στειρότητας των γυναικών προκαλείται από ανωμαλίες της ωορρηξίας.
Οι ανωμαλίες στο ισοζύγιο της ωχρινοποιητικής ορμόνης LH και της ωοθυλακιοτρόπου ορμόνης FSH, ένας τραυματισμός ή άλλη βλάβη στην υπόφυση όπου οι πιο πάνω ορμόνες παράγονται, όγκοι της υπόφυσης, το υπερβολικό ή ακόμη το ελλιπές βάρος σώματος, είναι σε θέση να προκαλούν προβλήματα ωορρηξίας.
Άλλες ορμονικές παθολογίες που είναι σε θέση να προκαλούν πρόβλημα στειρότητας περιλαμβάνουν ανωμαλίες του θυρεοειδούς αδένα, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, η πρόωρη ανεπάρκεια των ωοθηκών και κάποτε το σύνδρομο Cushing.
Άλλες αιτίες που προκαλούν στειρότητα στις γυναίκες περιλαμβάνουν:
*Η αύξηση της ηλικίας είναι αιτία στειρότητας στις γυναίκες διότι
μειώνεται η ποσότητα και ποιότητα των ωαρίων *Τα προβλήματα του αναπαραγωγικού συστήματος που περιλαμβάνουν βλάβες ή αποφράξεις των σαλπίγγων, τις συμφύσεις, τα ινομυώματα, επιπλοκές από χειρουργικές επεμβάσεις ή μολύνσεις

*Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως τα χλαμύδια και η γονόρροια
*Παθήσεις όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία, το AIDS και νεφρικές νόσοι
*Φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά, τα ηρεμιστικά, οι αναστολείς των καναλιών ασβεστίου, τα ναρκωτικά και η χημειοθεραπεία
*Η έκθεση στην ακτινοβολία (όπως για παράδειγμα εάν οι ωοθήκες
εκτεθούν σε ακτινοθεραπεία), στο μόλυβδο, εντομοκτόνα και τοξικά αέρια Το ατομικό ιστορικό της γυναίκας που περιλαμβάνει αναφορά σε ενδεχόμενες ανωμαλίες της περιόδου, ασθένειες που έχει περάσει η γυναίκα, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, χειρουργικές επεμβάσεις. Επίσης εξετάζονται οι θεραπείες τις οποίες λαμβάνει ή έλαβε η γυναίκα και κατά πόσο έχει
εκτεθεί σε τοξικούς παράγοντες.
Η γυναικολογική εξέταση ακολουθεί τη λήψη του ιστορικού και τη γενική κλινική εξέταση. Εξετάζεται κατά πόσο η ανατομική κατάσταση του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος είναι κανονική. Γίνονται εξετάσεις αίματος οι οποίες μεταξύ άλλων διερευνούν την ορμονική κατάσταση της γυναίκας.
Επίσης είναι απαραίτητο να διερευνάται και η κατάσταση του συζύγου ή συντρόφου της γυναίκας. Το ιατρικό ιστορικό και η ανάλυση του σπέρματος του ανδρός μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για την αιτία της στειρότητας.
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την αιτία. Επίσης σημαντικοί παράγοντες της θεραπείας είναι η διάρκεια της στειρότητας και η ηλικία της γυναίκας.
Υπάρχουν βασικά δύο κατηγορίες αντιμετώπισης. Η πρώτη είναι η αποκατάσταση της γονιμότητας με τη βοήθεια φαρμάκων ή της χειρουργικής.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι μέθοδοι τεχνητής αναπαραγωγής (ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή).
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για προβλήματα ωορρηξίας περιλαμβάνουν την_κλομιφένη (clomiphene citrate), τις ενέσεις FSH και LH. Η θεραπεία αυτή μπορεί επίσης να χορηγηθεί μαζί με την τοποθέτηση σπερματοζωάριων στην κοιλότητα της μήτρας (ενδομητρική σπερματέγχυση).
Η χειρουργική προσέγγιση ενδείκνυται όταν υπάρχουν προβλήματα απόφραξης των σαλπίγγων ή ενδομητρίωση.
Οι τεχνικές της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, περιλαμβάνουν  δωρεά ωαρίων και εμβρύων, την εξωσωματική γονιμοποίηση και την ενδοωαριακή τοποθέτηση σπερματοζωάριων.

Το λάδι της καρύδας προστατεύει τα δόντια

Η χρησιμοποίηση λαδιού καρύδας από κοκοφοίνικα μπορεί να καταπολεμήσει τα βακτήρια, τα οποία σαπίζουν τα δόντια.
Το εν λόγω λάδι αποτελεί αποτελεσματικό φυσικό αντιβιοτικό που θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε εμπορικά προϊόντα οδοντικής προστασίας, σύμφωνα με ιρλανδούς επιστήμονες, οι οποίοι παρουσίασαν τα ευρήματά τους σε συνέδριο της Εταιρίας Γενικής Μικροβιολογίας στη Βρετανία.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Athlone, με επικεφαλής τον δρα Ντάμιεν Μπρέιντι, έλεγξαν τις αντιμικροβιακές ιδιότητες του λαδιού καρύδας τόσο στη φυσική ανεπεξέργαστη κατάστασή του, όσο και μετά από την επεξεργασία του με ένζυμα (όπως κατά την πέψη).
Το λάδι δοκιμάστηκε εναντίον στελεχών του στρεπτόκοκκου, ενός βακτηρίου πολύ συνηθισμένου μέσα στο στόμα.
Όπως διαπιστώθηκε, ιδίως η επεξεργασμένη μέσω ενζύμων μορφή του λαδιού της καρύδας εμποδίζει σε σημαντικό βαθμό την ανάπτυξη των περισσότερων στελεχών του στρεπτόκοκκου, μεταξύ των οποίων ενός (Streptococcus mutans) που παράγει οξύ και συνιστά μείζονα απειλή για φθορά των δοντιών.
Πολλές έρευνες στο παρελθόν έχουν δείξει ότι διάφορες τροφές έχουν προστατευτική δράση κατά διαφόρων παθογόνων μικροοργανισμών.
Μεταξύ άλλων, έχει βρεθεί ότι το γάλα, μετά την προσθήκη ορισμένων ενζύμων, προστατεύει την αδαμαντίνη των δοντιών από τα βακτήρια του στρεπτόκοκκου.
Οι ιρλανδοί ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες σχετικά με τον συγκεκριμένο μοριακό μηχανισμό μέσω του οποίου το λάδι της καρύδας δρα πάνω στον στρεπτόκοκκο, καθώς και για να διαπιστώσουν έναντι ποιών άλλων βακτηρίων και ζυμομυκήτων είναι δραστικό το λάδι.
Ήδη οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το τροποποιημένο με ένζυμα λάδι καρύδας είναι αποτελεσματικό εναντίον του μύκητα Candida albicans, ο οποίος, μεταξύ άλλων, προκαλεί άφτρες στο στόμα.
Σύμφωνα με τον Μπρέιντι, το εν λόγω λάδι -και μάλιστα σε χαμηλές ποσότητες- θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή εναλλακτική λύση σε σχέση με τα συνήθη χημικά πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στα εμπορικά προϊόντα οδοντικής προστασίας.
Όπως προσθέτει, καθώς αυξάνεται διεθνώς η αντίσταση των μικροβίων στα υπάρχοντα αντιβιοτικά, είναι σημαντικό να αναζητηθούν νέοι τρόποι καταπολέμησης των μικροβιακών λοιμώξεων.

Κεφαλαλγία–Προσωπαλγία ωτορινολαρυγγoλογικής (ΩΡΛ) αιτιολογίας

Δρ Ιωάννης Μουμουλίδης

Χειρουργός ΩΡΛ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Aberdeen, Μεγάλη Βρετανία.

Υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα ωτορινολαρυγγολογικών παθήσεων που μπορεί να προκαλέσουν πόνο στην κεφαλή ή στο πρόσωπο. Συνήθως είναι αντανακλαστικοί πόνοι, δηλαδή παρόλο που προκαλούνται από μια πάθηση στη μύτη, το αυτί ή το λαιμό, ο πόνος εμφανίζεται στο κεφάλι ή το πρόσωπο.

Παθήσεις της  μύτης και των παραρρινίων κόλπων

Οι πιο συνηθισμένες  παθήσεις  της μύτης που μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο πόνο στη κεφαλή ή το πρόσωπο είναι οι ρινικοί πολύποδες, η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος  και η ρινίτιδα, η οποία προκαλεί οίδημα της ρινικής βλεννογόνου και έχει ως αποτέλεσμα τη διόγκωση των ρινικών κογχών. Αυτές οι ανατομικές ανωμαλίες μέσα στη ρινική κοιλότητα, δημιουργούν σημεία επαφής μεταξύ του βλεννογόνου των ρινικών κογχών και του διαφράγματος.  Έτσι, η πίεση που ασκείται στο ρινικό βλεννογόνο μπορεί να προκαλέσει κεφαλαλγία. Για αυτό, εάν δεν εντοπίζεται κάποιος άλλος αιτιολογικός παράγοντας πρόκλησης πονοκεφάλου, πάντοτε πρέπει να αναζητείται η παρουσία επαφών του ρινικού διαφράγματος με τις ρινικές κόγχες.

Εκτός από τις παθήσεις της ρινικής κοιλότητας, υπάρχουν κλινικές  παθήσεις μέσα στους παραρρινίους κόλπους, τα γνωστά σε όλους μας ιγμόρεια, οι οποίες  μπορούν να προκαλέσουν έντονες κεφαλαλγίες και προσωπαλγίες. Η πιο συνηθισμένη πάθηση είναι η οξεία  ή χρόνια παραρρινοκολπίτιδα. Η  παραρρινοκολπίτιδα, γνωστή περισσότερο ως ιγμορίτιδα, γενικά συνοδεύεται από ρινική συμφόρηση,  καταρροή, πονοκεφάλους ποικίλης έντασης, αίσθημα  πίεσης στο πρόσωπο ή το μέτωπο και πιθανή διαταραχή της όσφρησης.  Ο πόνος είναι χειρότερος  το πρωί και όταν γέρνουμε το κεφάλι  προς τα εμπρός. Η άμεση αιτία των πονοκεφάλων είναι η φλεγμονή του βλεννογόνου των κόλπων, η οποία μπορεί να είναι επακόλουθο μιας λοίμωξης ή κάποιας αλλεργίας, που ξεκινάει από το ρινικό βλεννογόνο και εξαπλώνεται στο βλεννογόνο των κόλπων. Μια φυσιολογική μύτη μαζί με τους παραρρινίους κόλπους εκκρίνει περίπου 350ml  βλέννας, η οποία κατεβαίνει στο φάρυγγα και την καταπίνουμε χωρίς να αισθανθούμε απολύτως κανένα σύμπτωμα. Όταν υπάρχει απόφραξη της βλέννας λόγο ανατομικών ανωμαλιών στη μύτη,  προκαλείται συχνή επαναλαμβανόμενη μόλυνση των ρινικών κόλπων (ιγμορίτιδα).

Υπάρχει μία ιδιαίτερη  πάθηση, η σφηνοειδίτιδα (φλεγμονή μόνο στο σφηνοειδή κόλπο που βρίσκεται στο πίσω μέρος της μύτης), στην οποία ο ασθενής παραπονιέται για μόνιμο βάρος στο κεφάλι ή πόνο πίσω από τα μάτια χωρίς να εμφανίζει κανένα άλλο από τα παραπάνω  ρινολογικά συμπτώματα.  Η διάγνωση γίνετε μόνο με ενδοσκοπική εξέταση της μύτης και αξονική τομογραφία. Τα μορφώματα ή όγκοι στη ρινική κοιλότητα και στους παραρρινίους κόλπους παρουσιάζονται σπάνια (1:100.000).

Η ημικρανία και οι λοιποί πονοκέφαλοι σχετίζονται άμεσα με την αλλεργική ρινίτιδα. Η υψηλή συχνότητα των πονοκεφάλων στα άτομα με αναπνευστικές αλλεργίες οφείλεται στην ισταμίνη, που είναι βασικός χημικός μεσολαβητής της πρόκλησης της αλλεργικής φλεγμονής στη μύτη. Η ισταμίνη είναι ουσία που πυροδοτεί τις ημικρανίες μέσω της αγγειοδιαστολής και της φλεγμονώδους παθογένεσης των ημικρανιακών πονοκεφάλων.

Μέσα στα πλαίσια της διαφορικής διάγνωσης των κεφαλαλγιών πρέπει να γίνει ενδοσκοπική εξέταση της μύτης (με εύκαμπτο ή άκαμπτο ενδοσκόπιο) και έλεγχος των παραρρινίων κόλπων με αξονική ή μαγνητική τομογραφία για τον ακριβή εντοπισμό των ανατομικών ανωμαλιών της ρινικής κοιλότητας. Γενικά οι πονοκέφαλοι βελτιώνονται εάν θεραπευτεί η φλεγμονή στη μύτη και αποκατασταθούν χειρουργικά οι ανατομικές ανωμαλίες του ρινικού διαφράγματος. Μελέτες έδειξαν ότι το 74% των ασθενών με χρόνια ρινοκολπίτιδα ή πολύποδες που έπασχαν από πονοκέφαλο, ο πόνος τους υποχώρησε μετά από ενδοσκοπική χειρουργική των ιγμορείων και αφαίρεση των πολυπόδων.

Κεφαλαλγία σε ωτολογικές παθήσεις

Οι παθήσεις των αυτιών που μπορεί να προκαλέσουν κεφαλαλγίες είναι η οξεία ωτίτιδα (εξωτερική ή μέση ωτίτιδα), η χρόνια ωτίτιδα με ή χωρίς διάτρηση του τυμπανικού υμένα, ο ωτικός έρπης ζωστήρας καθώς και ενδοκρανιακές παθήσεις όπως το ακουστικό νευρίνωμα. Παρακάτω περιγράφονται κάποιες παθήσεις, οι οποίες αν και είναι σπάνιες, ο ασθενής παρουσιάζει κεφαλαλγία πολλές φορές ως πρωταρχικό σύμπτωμα. Οι ωτίτιδες συνήθως εμφανίζονται με πόνο στο αυτί παρά με πόνο στο κεφάλι.

Ωτικός έρπης ζωστήρας είναι μια ιογενή φλεγμονή. Προσβάλει κυρίως το προσωπικό νεύρο (υπεύθυνο για της κινήσεις του προσώπου) αλλά μπορεί και το ακουστικό  νεύρο (υπεύθυνο για την ακοή και ισορροπία). Οι ασθενείς που προσβάλλονται από αυτό τον ιό εμφανίζουν έντονους νευραλγικούς πόνους στο αυτί και το κρόταφο. Ενδέχεται  ο πόνος να υπάρξει πριν από οποιοδήποτε άλλο σύμπτωμα. Στην εξέταση του αυτιού υπάρχει εξάνθημα (σαν φυσαλίδες) στο πτερύγιο ή τον ακουστικό πόρο. Ο ασθενής ενδέχεται να παρουσιάζει παράλυση του προσωπικού νεύρου, βαρηκοΐα και ίλιγγο. Θεραπεύεται με αντιικά φάρμακα αν και στο 30% των περιπτώσεων ενδέχεται να μην υπάρχει πλήρης αποκατάσταση στις κινήσεις  του προσώπου.

Το ακουστικό  νευρίνωμα είναι καλοήθης όγκος που αναπτύσσεται στο  περίβλημα του ακουστικού νεύρου (το νεύρο της  ακοής και της ισορροπίας). Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι η απώλεια ακοής, οι εμβοές, διαταραχή της ισορροπίας καθώς και πόνος στο πρόσωπο ή το κεφάλι. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει  παράλυση του προσωπικού νεύρου καθώς και οφθαλμολογικές αλλαγές. Η διάγνωση  γίνεται κατά προτίμηση με μαγνητική τομογραφία αλλά και με αξονική. Η αντιμετώπιση των νευρινωμάτων περιλαμβάνει παρακολούθηση, ακτινοθεραπεία ή χειρουργική αφαίρεση ανάλογα με το μέγεθος του όγκου. Ο ασθενής πρέπει να ενημερωθεί πλήρως από τον ΩΡΛ για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε θεραπευτικής αγωγής. Οι παράμετροι που πρέπει να συνεκτιμηθούν είναι η ηλικία του ασθενή, η γενική κατάσταση της υγείας του, η απώλεια ακοής, το μέγεθος και ο ρυθμός αύξησης του όγκου.

Η κλινική εξέταση του αυτιού περιλαμβάνει ωτοσκόπηση με ενδοσκόπιο ή μικροσκόπιο, ακουομετρικό έλεγχο,  όχι τόσο για να δούμε πόσο ακούει ο ασθενής, αλλά για διερεύνηση πιθανής ασυμμετρίας στην ακοή, που μπορεί να κρύβει κάποιες ενδοκρανιακές παθήσεις, όπως το ακουστικό νευρίνωμα που αναφέραμε παραπάνω. Επίσης, πρέπει να γίνει τυμπανομετρία και σε κάποιες περιπτώσεις δοκιμασία πρόκλησης ιλίγγου, όπως θερμικός διακλεισμός και βιντεονυσταγμογραφία. Οι απεικονιστικές μέθοδοι στις ωτολογικές παθήσεις, περιλαμβάνουν αξονική και μαγνητική τομογραφία.

Κεφαλαλγία σε τραχηλικές παθήσεις

Αντανακλαστικό πόνο στην περιοχή της κεφαλής μπορεί να προκαλεί η ύπαρξη  όγκου στο φάρυγγα ακόμα και στην αμυγδαλή. Κεφαλαλγία παρατηρείται στο 20% των ατόμων που πάσχουν από καρκίνο του ρινοφάρυγγα. Ρινοφάρυγγας είναι το ανώτερο τμήμα του φάρυγγα που βρίσκεται πίσω από τη μύτη. Όγκοι στο ρινοφάρυγγα είναι εξαιρετικά σπάνιοι (0.2% του συνόλου των καρκίνων) και συνήθως εκδηλώνονται με διόγκωση τραχηλικού λεμφαδένα (στο 50% των περιπτώσεων.)  Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η ρινική συμφόρηση, ρινορραγία, εκρηκτική μέση ωτίτιδα και πιο σπάνια δυσκαταποσία, ή παράλυση φωνητικών  χορδών. Η διάγνωση γίνεται με οπίσθια ρινοσκόπηση, αξονική ή μαγνητική τομογραφία  και βιοψία. Η ακτινοθεραπεία  αποτελεί τη μόνη θεραπευτική προσέγγιση.

Κεφαλαλγία και κροταφογναθική διάρθρωση (ΚΦΓΔ)

Η ΚΦΓΔ συνδέει την κάτω γνάθο με το οστό του κρανίου ακριβώς μπροστά από τα αυτιά. Κάθε φορά που μασάμε ή μιλάμε χρησιμοποιούμε αυτήν την άρθρωση. Αν τοποθετήσουμε τα δάκτυλα μας μπροστά από τα αυτιά μας και ανοίξουμε το στόμα μας μπορούμε να αισθανθούμε την άρθρωση στα πλάγια του κεφαλιού μας. Οι κροταφογναθικές δυσλειτουργίες οφείλονται συνήθως σε τραυματισμό, (π.χ. λόγω σφιξίματος δοντιών ή συχνής μάσησης τσίχλας), γενετική προδιάθεση, άγχος, κακή ποιότητα ύπνου και ανωμαλίες σύγκλεισης της γνάθου. Οι λειτουργικές διαταραχές της διάρθρωσης μπορεί να προκαλέσουν επίσης ισχυρό πόνο γύρω από την άρθρωση, στην κροταφική χώρα και να φτάσουν από την κεφαλή μέχρι την περιοχή του αυχένα.

Κάποιες φορές ο πονοκέφαλος μπορεί να μιμηθεί την ημικρανία. Παθήσεις της άρθρωσης συνήθως προκαλούν ισχυρό πόνο κυρίως κατά τη λειτουργία της κάτω γνάθου. Χαρακτηριστικός πολλές φορές είναι ο ήχος τριβής στο άνοιγμα-κλείσιμο του στόματος. Επίσης ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει βούισμα και πόνο στο αυτί, καθώς και υπερβολική φθορά στα δόντια. Τα συμπτώματα των ασθενών με σύνδρομο κροταφογναθικής διάρθρωσης επιδεινώνονται όταν αυτοί βρίσκονται υπό συνθήκες εντόνου άγχους, υπερέντασης και κατάθλιψης.

Η θεραπεία στις παθήσεις της κροταφογναθικής διάρθρωσης εξατομικεύεται ανάλογα με τη διάγνωση. Σημαντικό ρόλο παίζει η ανεύρεση και εξάλειψη επιβαρυντικών παραγόντων. Η φαρμακευτική (συντηρητική) αγωγή περιλαμβάνει παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά χάπια. Η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε κάποιες περιπτώσεις καθώς και η χρήση ενδοστοματικού νάρθηκα που φοράει ο ασθενής κατά την διάρκεια του ύπνου. Η γναθοχειρουργική έχει ρόλο στις πιο βαριές περιπτώσεις.

Ανακεφαλαιώνοντας, μια επίμονη κεφαλαλγία/προσωπαλγία μπορεί να οφείλεται σε κάποιο νόσημα του ΩΡΛ συστήματος. Για αυτό, σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται λεπτομερής ενδοσκοπικός έλεγχος του αρρώστου. Η συμβολή κατά συνέπεια του ΩΡΛ στην διάγνωση και διαφορική διάγνωση των κεφαλαλγιών είναι σημαντική.

Δρ Ιωάννης Μουμουλίδης

Χειρουργός ΩΡΛ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Aberdeen, Μεγάλη Βρετανία

Αρριανού 11, Φλώρινα

Τηλ. 23850 22221

Το παραπάνω άρθρο είναι από την παρουσίαση του γιατρού στην ημερίδα που οργανώθηκε στη Φλώρινα από τον Νευρολόγο-Ψυχίατρο κ. Μπαλογιάννη στις 15/9/12,  με τίτλο “Κεφαλαλγίαι-Ημικρανία”.

Αιδοιοπλαστική: Ποιες γυναίκες τη χρειάζονται και γιατί;

Ο dr. Νικόλαος Ναούμ, Μαιευτήρας Χειρουργός – Γυναικολόγος, ειδικευμένος στην Κοσμητική και Επανορθωτική Γυναικολογία, λύνει τις δικές μας απορίες.

-Απευθύνεται σε γυναίκες που παρουσιάζουν είτε από κληρονομικότητα, είτε από έναν δύσκολο φυσιολογικό τοκετό δυσμορφίες στη γεννητική περιοχή. Σε αυτές συγκαταλέγονται τα μακριά ή χαλαρά τα μικρά ή μεγάλα χείλη του αιδοίου, η υπερτροφία και ασυμμετρία της κλειτορίδας, ακόμα και η διεύρυνση και χαλάρωση του κόλπου μετά τον τοκετό, γεγονός τεράστιας σημασίας τη στιγμή που ο κίνδυνος της επιλόχειας κατάθλιψης λόγω απογοήτευσης της γυναίκας με το σώμα της ελλοχεύει.
-Είναι αξιοσημείωτο ότι παρά το γεγονός πως 1 στις 2 γυναίκες παρουσιάζει κάποια δυσμορφία στη γεννητική περιοχή, ελάχιστες το αναγνωρίζουν και αντιλαμβάνονται ότι αρκετές δυσκολίες της καθημερινότητάς τους οφείλονται σε αυτό το πρόβλημα. Η δυσκολία του να γυμναστούν ή να κάνουν ποδήλατο, οι έντονοι πόνοι κατά τη σεξουαλική επαφή, ο μόνιμος ερεθισμός, η ερυθρότητα, η αδυναμία να φορέσουν μαγιό ή στενό παντελόνι που διαγράφουν το πρόβλημα, οφείλονται καθαρά στην μορφολογία της γεννητικής περιοχής. Έτσι, επόμενο είναι να χάνεται η αυτοπεποίθηση και η σεξουαλικότητα της γυναίκας, με αποτέλεσμα να μαθαίνει να ζει με το πρόβλημα, το οποίο επηρεάζει τη ζωή της τόσο λειτουργικά όσο και ψυχολογικά.
-Η αιδοιοπλαστική είναι η πιο σημαντική επέμβαση του τομέα της Κοσμητικής και Επανορθωτικής Γυναικολογίας, που μόνο ελάχιστοι εξειδικευμένοι γιατροί στην Ελλάδα μπορούν να πραγματοποιήσουν, καθώς δεν είναι μία αισθητική επέμβαση που θα έκανε ο πλαστικός χειρουργός τους.
-Η κλινική μου εμπειρία έχει δείξει, ότι αν και η αιδοιοπλαστική θεωρείται ενδεχομένως ταμπού στην Ελλάδα (παρόλο που στη Μέση Ανατολή και τον Δυτικό κόσμο αποτελεί πια επέμβαση που γίνεται ακόμα για καθαρά αισθητικούς λόγους), ολοένα και περισσότερες ελληνίδες επιλέγουν να απαλλαγούν από το πρόβλημα και να αλλάξουν αυτό που τις ενοχλεί. Άλλωστε, τα αποτελέσματα της αιδοιοπλαστικής είναι τόσο εντυπωσιακά και φυσικά μόνιμα, ενώ ο χρόνος αποθεραπείας είναι τόσο μικρός, ώστε το μόνο που χρειάζεται είναι απλώς να το πάρει η γυναίκα απόφαση.
-Θα συμβούλευα τέλος τις γυναίκες, να ξεπεράσουν τον φόβο ή το ταμπού τους και να αντιληφθούν ότι η αιδοιοπλαστική δεν γίνεται απλώς για την αισθητικότητα της περιοχής, αλλά ουσιαστικούς λόγους που θα αλλάξουν τη ζωή τους.

Αέρια εντέρου

Το πρόβλημα των αερίων στο έντερο είναι πάρα πολύ συχνό. Σε όλους δημιουργούνται αέρια στο πεπτικό σύστημα τα οποία στη συνέχεια αποβάλλονται είτε από το στόμα δια μέσου του ρεψίματος είτε δια μέσου του πρωκτού.   Όλοι νιώθουν άβολα να αποβάλλουν αέρια από τη μια ή την άλλη οδό. Συνήθως υπάρχει η εντύπωση ότι η παράγωγή αερίων είναι υπερβολική ενώ στην πραγματικότητα η παραγωγή αυτή είναι φυσιολογική.Οι περισσότεροι άνθρωποι παράγουν τουλάχιστο 500 κ.ε. αερίων την ημέρα και αποβάλλουν αέρια περίπου 14 φορές την ημέρα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το αέριο που αποβάλλεται δεν έχει μυρωδιά. Η μυρωδιά που παίρνει οφείλεται σε βακτηρίδια που παράγουν θείο. Σε μερικές περιπτώσεις τα αέρια προκαλούν φούσκωμα και πόνο. Όμως αυτό δεν συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Το πόσο αέριο παράγει κάποιος και το πόσο ευαίσθητος είναι, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και από τις ατομικές ιδιαιτερότητες όσον αφορά την ευαισθησία του χοντρού εντέρου.Οι αιτίες που αυξάνουν την παραγωγή αερίου από το έντερο είναι πολλές. Ο αέρας που καταπίνουμε φυσιολογικά όταν τρώμε και τα αέρια που δημιουργούνται από την πέψη των τροφίμων μέσα στον πεπτικό σωλήνα είναι οι κυριότερες αιτίες. Τα τρόφιμα που περιέχουν πολλούς υδατάνθρακες δημιουργούν πολλά αέρια σε σύγκριση με τις πρωτεΐνες και τα λίπη που προκαλούν μόνο λίγα.

Τι μπορεί να κάνει κάποιος για να καταπολεμήσει την αυξημένη παραγωγή αερίων από το έντερό του, γεγονός που είναι δυνατόν να προκαλεί φούσκωμα, πόνο ή και δυσφορία;

1. Αρχικά είναι καλό να μειώσει κάποιος στη διατροφή του τα φαγητά που είναι γνωστό ότι αυξάνουν την παραγωγή αερίων. Η ποσότητα αερίων που παράγουν κάποια τρόφιμα δεν είναι η ίδια από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβετε το τι συμβαίνει στη δική σας περίπτωση είναι δοκιμάζοντας και παρατηρώντας.Τα τρόφιμα που προκαλούν στους περισσότερους αυξημένα αέρια είναι:

Τα φασόλια, τα λαχανικά όπως το μπρόκολο, τα λαχανάκια των Βρυξελών, τα κρεμμύδια, οι αγκινάρες και      σπαράγγια
Ορισμένα φρούτα όπως τα αχλάδια, τα μήλα και τα ροδάκινα
Το σιτάρι ολικής αλέσεως και τα πίτουρα
Τα αναψυκτικά και τα ποτά με φρούτα
Το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το τυρί και το παγωτό
Τα συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν λακτόζη
Ορισμένα τρόφιμα για δίαιτα με γλυκά χωρίς ζάχαρη και μαστίχα

2. Πίνετε άφθονο νερό. Αποφεύγετε τα αεριούχα αναψυκτικά ή άλλα ποτά. Τρώτε ελαφριές σούπες.Αποφεύγετε να πίνετε υγρά που δημιουργούν αέρια όπως οι σόδες και η μπύρα. Εάν θέλετε οπωσδήποτε να πιείτε κάτι από αυτά, τότε είναι καλό αφού τα βάλετε στο ποτήρι, να τα αφήσετε για λίγο για να φύγει το αέριο που περιέχουν.

3. Μειώστε την ποσότητα αέρα που καταπίνετε. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να το κάνετε:

Τρώτε αργά και μασάτε περισσότερο το φαγητό σας. Έτσι μειώνεται ο αέρας που θα καταπιείτε
Αποφεύγετε να μασάτε πίσσες και να τρώτε  σκληρά ζαχαρωτά ή γλειφιτζούρια
Εάν καπνίζετε προσπαθήστε να μειώσετε ή να σταματήσετε
Εάν έχετε τεχνητές οδοντοστοιχίες, δείτε με τον οδοντίατρό σας κατά πόσο αυτές εφαρμόζουν καλά

4. Γράφετε σε ένα ημερολόγιο τα φαγητά που τρώτε για να δείτε ποια είναι εκείνα που σας προκαλούν τα περισσότερα προβλήματα. Επίσης είναι καλό να γράφετε και τις ποσότητες που τρώτε από τα συγκεκριμένα φαγητά. Με τον τρόπο αυτό θα καταλάβετε ποια είναι εκείνα που σας προκαλούν τα περισσότερα αέρια και σε ποιες ποσότητες.Στις περιπτώσεις που τα απλά αυτά μέτρα δεν μπορούν να σας ανακουφίσουν ή ακόμη εάν το πρόβλημα σας προκαλεί πόνο και δυσφορία, τότε θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας.Συνοπτικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αέρια στο πεπτικό τους σωλήνα. Πολύ συχνά νομίζουμε ότι έχουμε περισσότερα αέρια από ότι πρέπει ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι.Τα να κάνει κάποιος συχνά αέρια είναι φυσιολογικό. Οι δύο κυριότεροι τρόποι για να μειώσει κάποιος την ποσότητα αερίων που παράγει είναι αρχικά να μειώσει την ποσότητα αέρα που καταπίνει και μετά να μειώσει τα φαγητά εκείνα που προκαλούν στον ίδιο περισσότερα αέρια.

Ο λόξυγκας: Αυτά που πρέπει να ξέρετε

Ο λόξυγκας είναι ένα σύνθετο αντανακλαστικό. Οφείλεται στην ξαφνική σύσπαση του διαφράγματος και των μεσοπλεύριων μυών. Προκαλείται μια γρήγορη και ακούσια εισπνοή που τελειώνει με κλείσιμο του λάρυγγα προκαλώντας έτσι το χαρακτηριστικό ήχο του λόξυγκα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις συσπάται μόνο η μια πλευρά του διαφράγματος. Στο  80% των περιπτώσεων συσπάται η αριστερή μεριά του διαφράγματος.
Ο λόγος για τον οποίοέχουμε  λόξυγκα είναι άγνωστος. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο λόξυγκας είναι φυσιολογικό φαινόμενο. Παρατηρείται ακόμη και σε έμβρυα κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης. Επίσης υπάρχουν και πολλά ζώα που μπορούν να έχουν λόξυγκα.
Το νευρικό αντανακλαστικό που προκαλεί το λόξυγκα μπορεί να ενεργοποιηθεί από διάφορους παράγοντες όπως:

* Συναισθηματικό στρες
* Διέγερση
* Διάταση του στομαχιού λόγω υπερκατανάλωσης φαγητού, αεριούχων αναψυκτικών ή υπερβολικού αέρα
*Απότομες αλλαγές θερμοκρασίας όπως αυτές που προκαλούνται όταν πίνουμε ένα ζεστό ρόφημα
* Κατάχρηση αλκοόλ
* Κάπνισμα
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο λόξυγκας είναι παροδικός, διαρκεί για λίγο και υποχωρεί. Σε σπάνιες περιπτώσεις διαρκεί περισσότερο και δυνατό να σχετίζεται με ασθένειες.
Οι ειδικοί διαχωρίζουν τις ακόλουθες καταστάσεις όπου παρατηρείται για μεγάλο χρόνο λόξυγκας:

1. Παρατεταμένος λόξυγκας: Επεισόδια λόξυγκα που επαναλαμβάνονται για 48 περίπου ώρες
2. Επίμονος λόξυγκας: Επεισόδια λόξυγκα που διαρκούν για περισσότερο από 48 ώρες αλλά για λιγότερο από ένα μήνα
3. Ανθεκτικός λόξυγκας: Λόξυγκας που διαρκεί για δύο μήνες ή περισσότερο
Ο ανθεκτικός λόξυγκας μπορεί να οφείλεται σε ασθένειες και να προκαλεί προβλήματα. Ο ασθενής μπορεί να δυσκολεύεται να τρώει, χάνει βάρος, αφυδατώνεται και δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Πολύ σπάνια ο λόξυγκας μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
Ασθένειες που ερεθίζουν ή προκαλούν βλάβες σε νεύρα στο θώρακα και στο αναπνευστικό σύστημα, μπορούν να προκαλούν λόξυγκα. Τέτοιες ασθένειες είναι η λαρυγγίτιδα, η βρογχοκήλη, όγκοι του λαιμού, μολύνσεις κοντά στο διάφραγμα, η διαφραγματοκήλη, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Επίσης η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η νεφρική ανεπάρκεια, οι ωτίτιδες και σπανιότερα το ανεύρυσμα αορτής και η κατά πλάκας σκλήρυνση δυνατό να προκαλούν λόξυγκα.
Η αντιμετώπιση των ασθενών με επίμονο ή παρατεταμένο λόξυγκα περιλαμβάνει αρχικά τη θεραπεία μιας παθολογικής κατάστασης που πιθανόν να είναι η αιτία πρόκλησης του.
Πολλά λέγονται και συστήνονται για την αντιμετώπιση και διακοπή του λόξυγκα. Ο συνήθης λόξυγκας υποχωρεί μετά από λίγο μόνος του.
Για λόξυγκα που διαρκεί περισσότερο, υπάρχουν διάφορες τεχνικές που προτείνονται αλλά είναι άγνωστο πόσο πραγματικά βοηθούν.
Η συγκράτηση της αναπνοής, η πόση νερού από την απέναντι μεριά του ποτηριού, το δάγκωμα σε λεμόνι, η γαργάρα με κρύο νερό είναι μεταξύ αυτών που προτείνονται αλλά στις πλείστες περιπτώσεις δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας των μεθόδων αυτών.
Φάρμακα που μπορούν να μειώνουν το λόξυγκα και για τα οποία υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας τους, είναι η χλωρπρομαζίνη, η μετοκλοπραμίδη και η μπακλοφένη.       
Υπάρχουν φάρμακα που προκαλούν λόξυγγα όπως η μιδαζολάμη, η διγοξίνη και μερικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα.
Σε περιπτώσεις ανθεκτικού λόξυγκα, έχουν δοκιμασθεί διάφορες άλλες μέθοδοι με αβέβαια έκβαση όπως η ύπνωση, ο βελονισμός και χειρουργικές επεμβάσεις επί του φρενικού νεύρου που είναι το νεύρο του διαφράγματος.
Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι ο λόξυγκας είναι μια συχνή, φυσιολογική κατάσταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις ανεξάρτητα από οποιαδήποτε τεχνική που θα χρησιμοποιηθεί, ο λόξυγκας υποχωρεί από μόνος του.
Σπανιότερα υπάρχουν περιπτώσεις παρατεταμένου, επίμονου ή ανθεκτικού λόξυγκα. Στις καταστάσεις αυτές πρέπει να αναζητηθεί μια πάθηση που πιθανόν να προκαλεί το λόξυγκα. Η αντιμετώπιση της γενεσιουργού νόσου είναι και η θεραπεία του λόξυγγα.

Η περίμετρος της κοιλιάς σας και οι κίνδυνοι για την καρδία

Τελικά η μέτρηση της περιμέτρου της κοιλιάς μας, ίσως να είναι ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος που έχουν οι γιατροί για να αξιολογούν τον κίνδυνο που ο καθένας μας έχει για καρδιακή προσβολή ή και ξαφνικό θάνατο.
Για χρόνια τώρα οι επιστήμονες και οι γιατροί είχαν παρατηρήσει ότι τα άτομα με μεγάλη κοιλιά είχαν αυξημένα προβλήματα υγείας. Τώρα νέες έρευνες, μας δείχνουν ότι η περίμετρος της κοιλιάς, είναι ένας καθοριστικός παράγοντας που σχετίζεται με την πρόκληση σοβαρών καρδιακών παθήσεων.
Τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα είναι τόσο δυνατά, που ορισμένοι ειδικοί αρχίζουν να ισχυρίζονται ότι μια ταινία μέτρησης της περιμέτρου της κοιλιάς, πιθανόν να είναι το καλύτερο εργαλείο που διαθέτουν οι γιατροί, για την πρόβλεψη του καρδιακού κινδύνου σε ένα ασθενή.
Σήμερα οι γιατροί για να υπολογίσουν τον καρδιακό κίνδυνο στους ασθενείς τους, μετρούν την πίεση, τη χοληστερόλη στο αίμα, το βάρος του ασθενή, για να δουν εάν είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος. Επίσης λαμβάνουν υπ' όψη κατά πόσο ο ασθενής τους είναι καπνιστής διότι δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το κάπνισμα παραμένει η κυριότερη θανάτων λόγω καρδίας.
Η παχυσαρκία έχει γίνει στην εποχή μας ίσως ο δεύτερος σημαντικότερος ένοχος θανάτων λόγω καρδίας μετά από το κάπνισμα. Η λεπτομερέστερη ανάλυση των στοιχείων, έχει δείξει ότι σημασία έχει όχι μόνο το κατά πόσο κάποιος είναι παχύσαρκος αλλά και το πως κατανέμεται στο σώμα το περιττό βάρος και λίπος.
Όταν το περιττό λίπος συγκεντρώνεται στη μέση, στην κοιλιά, τότε ο κίνδυνος για την καρδία αυξάνεται σημαντικά. Αντίθετα όταν το λίπος συγκεντρώνεται στους γοφούς, ο κίνδυνος δεν αυξάνεται τόσο πολύ.
Οι ειδικοί δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν ακόμη ακριβώς ποια είναι η ιδανική περίμετρος μέσης για την υγεία. Στους άνδρες ο κίνδυνος φαίνεται να αρχίζει όταν η περίμετρος μέσης είναι μεγαλύτερη από 102 εκατοστά. Στις γυναίκες ο κίνδυνος αρχίζει όταν η περίμετρος μέσης είναι μεγαλύτερη από 89 εκατοστά.
Παρά το γεγονός ότι τα ακριβή όρια των μετρήσεων της περιμέτρου της κοιλιάς, για τη σχέση της με τον καρδιακό κίνδυνο δεν έχουν ακόμη καθορισθεί, εντούτοις είναι βέβαιο ότι η αύξηση της περιμέτρου αυτής, είναι βασικός παράγοντας στην πρόκληση εμφράγματος μυοκαρδίου και ξαφνικού θανάτου λόγω καρδίας.
Ο λόγος για το φαινόμενο αυτό φαίνεται να είναι το γεγονός ότι το πάχος που μαζεύεται κάτω από το δέρμα στην κοιλιά και το σπλαγχνικό λίπος, είναι περισσότερο τοξικά για την καρδία. Και τα δύο είδη λίπους, αλλά πολύ περισσότερο το σπλαγχνικό λίπος, είναι ικανά να παράγουν φλεγμονώδεις ουσίες που εμπλέκονται στη γένεση του διαβήτη και των καρδιακών παθήσεων.
Συνοπτικά θέλουμε να τονίσουμε το γεγονός ότι άτομα με μεγάλη περίμετρο κοιλιάς, πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν προσπάθειες να τη μειώσουν.
Η περίμετρος κοιλιάς είναι ένας βασικός παράγοντας που επηρεάζει την υγεία της καρδίας μας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και να μετρούμε τη περίμετρο κοιλιάς όπως μετρούμε την πίεση, τη χοληστερόλη, το βάρος και ύψος μας.
Γνωρίζοντας και παρακολουθώντας την τιμή της, θα είμαστε σε θέση να λαμβάνουμε άμεσα μέτρα (προσοχή στη διατροφή, απώλεια περιττών κιλών, τακτική σωματική άσκηση) για τη μείωση της. Τα ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία μας μπορεί να είναι ανυπολόγιστης αξίας.

Η φροντίδα των δοντιών προφυλάσσει την καρδία και τις αρτηρίες

Φροντίζετε τα δόντια σας! Θα κερδίζετε χρόνια ζωής.
Η φροντίδα των δοντιών προσφέρει μακροζωία. Φροντίζοντας τα δόντια σας, προφυλάσσεστε από τερηδόνα και ουλίτιδα.
Η χρόνια ουλίτιδα είναι μόλυνση των ούλων. Εξελίσσεται προκαλώντας ζημιά, όχι μόνο στο στόμα και στα δόντια, αλλά και στην καρδία και στις αρτηρίες.
Τα βακτήρια της ουλίτιδας και της τερηδόνας εισέρχονται στο κυκλοφορικό σύστημα. Προκαλούν φλεγμονή και αθηρωμάτωση με, μακροχρόνια, κίνδυνο απόφραξης αρτηριών και βλαβών στην καρδία.
Τι μπορείτε να κάνετε για τη φροντίδα των δοντιών σας, για να κερδίζετε περισσότερα χρόνια καλής ζωής:
1. Το βούρτσισμα και τα στοματικά διαλύματα μαζί με καθαρισμό με οδοντικό νήμα, μετά από κάθε γεύμα, σάς προφυλάσσουν από τερηδόνα και ουλίτιδα. Μην παραμελείτε να κάνετε τον καθαρισμό των δοντιών από οδοντίατρο.
2. Τρώτε έξυπνα. Αποφεύγετε τα σνακ που είναι φορτωμένα με ζάχαρα και άμυλα. Επιλέγετε φρούτα και λαχανικά, τα οποία προφυλάσσουν από τερηδόνα και ουλίτιδα. 
3. Καταπολεμάτε την ξηρότητα του στόματος. Η καλή ενυδάτωση βοηθά την υγεία του ούλων και συμβάλλει κατά της κακοσμίας του στόματος.
4. Φροντίζετε για την καλή φθορίωση των δοντιών σας.
5. Να επισκέπτεστε τακτικά τον οδοντίατρο. Οι έλεγχοί του είναι πολύτιμοι. Μπορούν να βρουν τα πρώτα σημεία σοβαρών παθήσεων στη στοματική κοιλότητα. Η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να προσθέτει χρόνια στη ζωή σας.
6. Μην καπνίζετε. Το κάπνισμα είναι ό,τι χειρότερο για τα ούλη και το στόμα.
7. Κάθε μέρα καθαρίζετε τα δόντια με οδοντικό νήμα. Θα προφυλάσσεστε έτσι από ουλίτιδα και παθήσεις της καρδίας και των αρτηριών.

Τα σημεία και συμπτώματα του διαβήτη

Στον ζαχαρώδη διαβήτη η συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα είναι μεγαλύτερη από την κανονική.

Η συνεχής αύξηση της γλυκόζης στο αίμα, πέραν από τα φυσιολογικά όρια, είναι αιτία βραχυπροθέσμων και μακροπροθέσμων σοβαρών προβλημάτων.
Η εκδήλωση και σοβαρότητα των συμπτωμάτων, που προκαλεί ο ζαχαρώδης διαβήτης, εξαρτώνται από το πόσο ψηλή είναι η γλυκόζη στο αίμα του ασθενούς και από τη διάρκεια της εν λόγω αύξησης.
Οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη μπορεί να έχουν μερικά ή κανένα από τα ακόλουθα σημεία και συμπτώματα:
1. Συχνουρία
2. Υπερβολική δίψα
3. Ανεξήγητη απώλεια βάρους
4. Υπερβολική πείνα
5. Παρουσία κετόνων στα ούρα
6. Συνεχής μεγάλη κούραση
7. Ξαφνικές αλλοιώσεις της όρασης
8. Μυρμηγκιάσματα ή μουδιάσματα στα χέρια ή στα πόδια
9. Πολύ ξηρό δέρμα
10. Πληγές που αργούν να επουλώνουν
11. Συχνά επεισόδια μολύνσεων
12. Ναυτία, αναγούλες, εμετοί και πόνος στην κοιλιά
Εάν ο διαβήτης παραμείνει χωρίς την κατάλληλη θεραπεία και ρύθμιση μπορεί να προκαλεί καρδιοπάθεια, νευροπάθεια, μολύνσεις, τύφλωση, νεφρική ανεπάρκεια και ακρωτηριασμό, ιδιαίτερα στα κάτω άκρα.
Ο ζαχαρώδης διαβήτης είναι από τις κυριότερες αιτίες θανάτων παγκοσμίως.

Αντισυλληπτικό χάπι

Οι γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικό χάπι, έχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα.

Το αντισυλληπτικό χάπι, μειώνει στο αίμα των γυναικών την ελεύθερη τεστοστερόνη. Η τεστοστερόνη ανήκει στα ανδρογόνα και στις γυναίκες διαμορφώνει τη σεξουαλική συμπεριφορά.Στις γυναίκες η τεστοστερόνη παράγεται από τις ωοθήκες και τα επινεφρίδια. Όταν οι γυναίκες λαμβάνουν αντισυλληπτικό χάπι, η παραγωγή ανδρογόνων από τις ωοθήκες, μειώνεται. Αντίθετα, αυξάνεται η σύνθεση από το συκώτι μιας άλλης πρωτεΐνης που ονομάζεται SHBG (sex hormone binding globulin). Πρόκειται για πρωτεΐνη που δεσμεύει την τεστοστερόνη. Το αποτέλεσμα των δύο αυτών βιολογικών επιδράσεων των αντισυλληπτικών χαπιών, είναι μειωμένη ελεύθερη τεστοστερόνη στο αίμα των γυναικών.

Η μείωση της ελεύθερης τεστοστερόνης στο αίμα των γυναικών, οδηγεί σε μειωμένη ερωτική ορμή. Ακόμη και 1 χρόνο μετά τη διακοπή της λήψης του χαπιού, η τεστοστερόνη στο αίμα των γυναικών παραμένει μειωμένη. Το γεγονός αυτό σημαίνει μείωση της ερωτικής επιθυμίας, της δυνατότητας διέγερσης και λίπανσης του κόλπου ακόμη και μετά από τη διακοπή του χαπιού για 1 χρόνο.

Τα σημαντικά αυτά νέα ευρήματα, προέκυψαν από έρευνα σε 124 προεμμηνοπαυσικές γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας 32 ετών. Όλες οι γυναίκες είχαν προβλήματα της σεξουαλικής τους υγείας. Στις γυναίκες αυτές υπήρχαν εκείνες που δεν είχαν ποτέ πάρει αντισυλληπτικά χάπια, αυτές που λάμβαναν τα χάπια για περισσότερο από 6 μήνες και σταμάτησαν και τέλος οι γυναίκες που το λάμβαναν για περισσότερο από 6 μήνες αλλά συνέχιζαν να το παίρνουν.Οι ερευνητές έκαναν αναλύσεις αίματος στις γυναίκες των ομάδων αυτών για να μετρήσουν τις σεξουαλικές ορμόνες. Διαπίστωσαν ότι στις γυναίκες που λάμβαναν αντισυλληπτικά χάπια όπως επίσης και σε αυτές που βρίσκονταν στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης, τα επίπεδα της πρωτεΐνης SHBG ήταν ψηλά.Στις γυναίκες που συνέχιζαν να παίρνουν το χάπι, τα επίπεδα της SHBG, που όπως έχουμε δει μειώνει την ερωτική ορμή λόγω δέσμευσης της τεστοστερόνης, ήταν 4 φορές ψηλότερα από ότι στις γυναίκες που δεν είχαν ποτέ πάρει αντισυλληπτικό χάπι.Ακόμη και σε γυναίκες που σταματούσαν τη λήψη του χαπιού, τα επίπεδα της SHBG, παρέμεναν ψηλότερα (περίπου διπλάσια στους 11 μήνες από τη διακοπή) σε σύγκριση με αυτές που δεν είχαν ποτέ πάρει το χάπι.Είναι γεγονός ότι έστω και λίγο αυξημένα να είναι τα επίπεδα της SHBG, η σεξουαλική ορμή των γυναικών, μειώνεται. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε στοιχεία για το τι συμβαίνει μετά την πάροδο 1 έτους από τη διακοπή του αντισυλληπτικού χαπιού.

Δεν είναι γνωστό εάν η μείωση της ερωτικής διάθεσης των γυναικών που έπαιρναν το χάπι, θα είναι επηρεασμένη μόνιμα ή όχι και εάν ναι, για πόσο χρονικό διάστημα θα υπάρχει μείωση. Το αντισυλληπτικό χάπι, είναι η πλέον δημοφιλής αντισυλληπτική μέθοδος. Η χρήση του είναι εύκολη και η αποτελεσματικότητα του εξαιρετική.Υπάρχει για περισσότερο από 40 χρόνια και σήμερα πέραν των 100 εκατομμυρίων γυναικών παγκόσμια το χρησιμοποιούν. Είναι βέβαιο ότι τα σεξουαλικά προβλήματα των γυναικών που σχετίζονται με το χάπι χρειάζονται περισσότερη διερεύνηση.Έρευνες μέχρι σήμερα, έδειξαν ορισμένες αρνητικές επιδράσεις των αντισυλληπτικών χαπιών στη σεξουαλική ζωή των γυναικών όπως μείωση της σεξουαλικής ορμής και διέγερσης, καταστολή των γυναικείων ερωτικών πρωτοβουλιών, μειωμένη συχνότητα συνουσίας και μείωση της απόλαυσης του σεξ.Παράλληλα με τις αρνητικές επιδράσεις του χαπιού στη σεξουαλική λειτουργία των γυναικών λόγω μείωσης της ελεύθερης τεστοστερόνης, είναι αναγκαίο να γίνει περισσότερη διερεύνηση των επιπτώσεων στο μεταβολισμό και στην πνευματική υγεία.Πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό οι γιατροί που χορηγούν σε γυναίκες αντισυλληπτικά χάπια, να τις ενημερώνουν πλήρως για τις πιθανές παρενέργειες τους στον τομέα της σεξουαλικής υγείας, όπως η μείωση της ερωτικής επιθυμίας και διέγερσης, η μείωση της λίπανσης του κόλπου και η αύξηση του πόνου κατά τη συνουσία.Επίσης εάν γυναίκες παρουσιάζονται στο γιατρό τους με αυτού του είδους τα προβλήματα, είναι εξαιρετικά σημαντικό, να είναι σε θέση ο γιατρός να καταλαβαίνει εάν πρόκειται για διαταραχές που οφείλονται σε ψυχολογικούς λόγους ή εάν πρόκειται για παρενέργειες των αντισυλληπτικών χαπιών.

Απώλεια ακοής και μνήμης από το Κάπνισμα και την παχυσαρκία

Το κάπνισμα και η παχυσαρ­κία προκαλούν απώλεια ακοής. Όπως και η έκθεση σε δυνατούς ήχους στο χώρο εργασίας, είναι παράγοντες κινδύνου για μόνιμη, μη ανατρέψιμη βλάβη στο ακουστικό σύ­στημα των ανθρώπων.
Αντίθετα, η ήπια κατανάλωση αλκοόλ, φαίνεται να βοηθά στη συντήρηση της ακοής από τις απώλειες που υφίσταται λόγω αύξησης της ηλικίας.
Η έναρξη της απώλειας ακοής αρχίζει σε ανθρώπους που καπνίζουν
συστηματικά για περισσότερο από ένα χρόνο. Ακόμη και νέοι υφίστανται τις βλάβες στην ακοή τους λόγω καπνίσματος. Η αύξηση της ηλικίας επιδεινώνει
το πρόβλημα. Οι νέοι πρέπει να καταλά­βουν ότι οι μη ανατρέψιμες βλάβες στην ακοή λόγω καπνίσματος επέρχονται νω­ρίς. Είναι ψευδαίσθηση να νομίζουν ότι εάν σταματήσουν να καπνίζουν αργότερα στη ζωή τους, θα αποφύγουν την απώλεια
ακοής και άλλα δεινά που τους επιφέρει το κάπνισμα.  
Η παχυσαρκία όπως προσδιο­ρίζεται από το δείκτη μάζας σώματος,
συνοδεύεται επίσης από μη ανατρέψιμες βλάβες στην ακοή. (Για το δείκτη μάζας σώματος και τη σχέση του σωματικού βάρους με ασθένειες, διαβάστε περισσότερα στο άρθρο Το υπερβολικό βάρος προκαλεί σοβαρές χρόνιες ασθένειες <http://www.medlook.net/article.asp?item_id=776>  )
Ο μηχανισμός διαμέσου του οποίου το κάπνισμα και η παχυσαρκία βλάπτουν το ακουστικό σύστημα είναι οι βλαβερές συνέπειες και οι διαταραχές που προκαλούν στο κυκλοφορικό σύστημα. Όπως και σε άλλα όργανα, το κάπνισμα και η παχυσαρκία επηρεάζουν αρνητικά την κυκλοφορία του αίματος. Έτσι δεν επιτρέπουν την καλή οξυγόνωση των ιστών και δυσκολεύουν την αποτελεσματική απομάκρυνση τοξικών ουσιών από ευαίσθητα κύτταρα.
Η μείωση παροχής οξυγόνου και η υπερβολική έκθεση σε τοξικές ουσίες, βλάπτουν μεταξύ άλλων το ακουστικό σύστημα, την καρδία, τους νεφρούς και
τον εγκέφαλο. Εξάλλου έρευνες έχουν δείξει ότι το κάπνισμα είναι αιτία επιδείνωσης της μνήμης.
Οι βλάβες στη μνήμη συμ­βάλλουν στη γένεση της άνοιας. Η απώλεια της μνήμης και άλλων πνευματι­κών ικανοτήτων που χαρα­κτηρίζουν διάφορες μορφές άνοιας όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια, στις επόμενες δεκαετίες. Για αυτό είναι σημαντικό να ανα­γνωριστούν όσο το δυνατό καλύτερα οι γενε­σιουργοί παράγοντες του προβλήματος και να εφαρμοστούν τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης.
Η σχέση καπνίσματος, παχυ­σαρκίας και απώλειας ακοής εξετάστηκαν σε μεγάλη Ευρωπαϊκή έρευνα που συμπεριέλαβε 4.083 αν­θρώπους από 7 χώρες.
Πρόκειται για μια από τις πιο μεγάλες έρευνες που έγιναν ποτέ και οι
οποίες εξέτασαν τους παρά­γοντες που προκαλούν απώ­λεια ακοής.
Οι ηλικίες των συμμετεχό­ντων ήταν μεταξύ 53 και 67 ετών. Συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο σχετικό με το ιατρικό τους ιστορικό και την έκθεση τους
σε περιβαλλοντικούς νοση­ρούς παράγοντες.
Στη συνέχεια της έρευνας εξετάστηκε η ακοή τους σε 9 ακουολογικά κέντρα των 7 Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν. Τα δεδο­μένα που προέκυψαν, αναλύθηκαν για να φανεί εάν υπήρχαν σχέσεις μεταξύ της απώλειας της ακοής τους και διαφόρων χαρακτηριστικών των ασθε­νών ή παραγόντων στους οποίους υποβάλλονταν.
Τα αποτελέσματα έδειξαν:
1. Η έκθεση σε ήχους ψηλής έντασης, συσχετιζόταν με σημαντική
απώλεια ακοής ιδιαίτερα στις ψηλές συχνότητες (>1 kHz)
2. Το κάπνισμα μείωνε σημαντικά την απώλεια ακοής στις ψηλές
συχνότητες. Ο βαθμός απώ­λειας της ακοής ήταν μεγα­λύτερος όταν οι άνθρωποι κάπνιζαν περισσό­τερο
3. Οι άνθρωποι με το με­γαλύτερο ύψος είχαν κατά μέσο όρο καλύτερη ακοή και αυτό ήταν πιο έντονο στις χαμηλές συχνό­τητες ήχων (<2 kHz)         
4. Ο ψηλότερος δείκτης μάζας σώματος (υπέρβαροι και παχύσαρκοι
άνθρωποι) σχετιζόταν με απώλεια ακοής στις συχνότη­τες που αξιολογήθηκαν
5. Η ήπια κατανάλωση αλκοόλ σχετιζόταν αντί­στροφα με απώλεια ακοής, δηλαδή η ήπια κατανάλωση με τουλάχιστον 1 αλκοο­λούχο ποτό εβδομαδιαίως, μείωνε τον κίνδυνο απώλειας ακοής.

Ένα αλκοολούχο ποτό θεωρείτο στην έρευνα ένα ποτήρι με κρασί, μπίρα ή άλλο αλκοολούχο ποτό. Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και η σχέση της με την ακοή δεν εξετάστηκαν στην έρευνα.
Είναι γεγονός ότι η απώλεια ακοής θεωρείτο ανέκαθεν ως αναπόσπαστο μέρος
της γήρανσης. Ωστόσο όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι αυτό δεν είναι αναγκαστικά ο κανόνας.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το ακου­στικό σύστημα. Με την πάροδο του χρόνου οι επι­δράσεις τους συσσωρεύονται και συναθροίζονται προκαλώντας αλλοιώσεις στην ακοή.

Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουμε τους παράγοντες που βλάπτουν την ακοή μας όπως οι δυνατοί ήχοι στη δουλειά, στην ψυχαγωγία στο σπίτι ή αλλού, το κάπνισμα και η παχυσαρκία.

Λαμβάνοντας τα μέτρα πρόληψης, είναι δυνατόν να διασφαλίσουμε την καλή ποιότητα της ακοής μας προστατεύοντας την όσο το δυνατό καλύτερα από το πέρασμα του χρόνου.

Η εγκυμοσύνη και ο διαβήτης

Ο αριθμός των γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη κατά την εγκυμοσύνη παρουσιάζει αύξηση. Ο διαβήτης δημιουργεί προβλήματα τόσο για την εγκυμονούσα μητέρα όσο και για το παιδί της.
Ο σακχαρώδης διαβήτης παρουσιάζεται με δύο βασικές μορφές, το διαβήτη τύπου 1 και το διαβήτη τύπου 2. Χαρακτηρίζεται από ανωμαλίες του μεταβολισμού και ψηλά επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα που προκαλούν σοβαρές παθήσεις στους ασθενείς.
Στο διαβήτη τύπου 1 η παραγωγή της ινσουλίνης είναι ανεπαρκής. Στο διαβήτη τύπου 2, που είναι ο συχνότερος τύπος και μπορεί να παρουσιαστεί σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά, το πρόβλημα δεν είναι η παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας αλλά η αντίσταση που παρουσιάζουν τα κύτταρα του οργανισμού στη δράση της.
Ο διαβήτης δυνατόν να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης κύησης εκδηλώνεται σε γυναίκα που πριν από την εγκυμοσύνη δεν είχε διαβήτη.
Η αύξηση του σωματικού βάρους και οι ορμονικές αλλαγές που παρατηρούνται στη γυναίκα που εγκυμονεί, συμβάλλουν στη γένεση του διαβήτη κύησης ή στην επιδείνωση προϋπάρχοντος διαβήτη.

Υπολογίζεται ότι ο διαβήτης
κύησης εκδηλώνεται στο 5% των γυναικών που εγκυμονούν.
Οι έγκυες γυναίκες που δεν ελέγχουν σωστά το διαβήτη τους, διατρέχουν σοβαρούς κινδύνους. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι κίνδυνοι για το παιδί και για την ίδια:
1.Μακροσωμία του παιδιού: Το νεογέννητο παιδί είναι μεγαλύτερο και έχει βάρος σώματος εκτός των φυσιολογικών ορίων
2. Υπογλυκαιμία του νεογνού: Το νεογέννητο παρουσιάζει χαμηλά
επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές
3. Δυστοκία: Η γέννηση του παιδιού μπορεί να είναι δύσκολη λόγω
προβλημάτων διέλευσης του παιδιού από τις φυσικές οδούς λόγω των μεγαλύτερων του διαστάσεων
4. Εκ γενετής ανωμαλίες
5. Μεγαλύτερος κίνδυνος για αναπνευστικά προβλήματα και ίκτερου στο νεογνό
6. Αυξημένος κίνδυνος για γέννηση του παιδιού με καισαρική τομή
7. Οι γυναίκες κινδυνεύουν να έχουν αποβολή ή να γεννήσουν νεκρό παιδί
8. Ψηλή πίεση (υπέρταση), νεφρική πάθηση, καρδιοπάθεια, νευρική
πάθηση, παθήσεις στα μάτια (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) και
τύφλωση: Τα προβλήματα αυτά μπορεί να δημιουργηθούν όταν εκδηλωθεί ο διαβήτης κύησης σε μια γυναίκα που δεν είχε πριν διαβήτη ή να προϋπάρχουν λόγω διαβήτη πριν από την εγκυμοσύνη

Ο σωστός έλεγχος και ρύθμιση του διαβήτη πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης βοηθούν αποτελεσματικά στην πρόληψη των κινδύνων που απειλούν την εγκυμονούσα μητέρα με διαβήτη και το παιδί της.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο διαβήτης στην εγκυμοσύνη μπορεί να ρυθμιστεί με κατάλληλη διατροφή και τακτική σωματική άσκηση ήπιας
έντασης σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως για τη διατήρηση της γλυκόζης αίματος σε επιθυμητά επίπεδα απαιτείται χορήγηση ινσουλίνης. Συνήθως ο διαβήτης κύησης φεύγει μετά τη γέννηση του παιδιού. Ωστόσο πολλές γυναίκες, περίπου 50%, που παρουσίασαν διαβήτη κύησης παρουσιάζουν αργότερα στη ζωή τους σακχαρώδη διαβήτη τύπου

2. Επισημαίνεται ότι παιδιά των οποίων η μητέρα είχε διαβήτη κύησης έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν παχυσαρκία, ανωμαλίες στην
ανεκτικότητα της γλυκόζης και διαβήτη. Για τους λόγους αυτούς απαιτείται η διαπαιδαγώγηση και η εφαρμογή των μέτρων πρόληψης εναντίον του διαβήτη
και της παχυσαρκίας.
Οι γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη πρέπει να προετοιμάζονται σωστά με τη βοήθεια του γιατρού τους και να προγραμματίζουν την εγκυμοσύνη του.

Το Βιάγκρα στην ζωή των γυναικών και ανδρών

Το φάρμακο φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε γυναίκες που
παρουσιάζουν δυσλειτουργίες της σεξουαλικής τους ζωής όπως προβλήματα
διέγερσης, σεξουαλικής ικανοποίησης και οργασμού.
Το Βιάγκρα  περιέχει τη φαρμακευτική ουσία sildenafil η οποία είναι
αποτελεσματική για την αντιμετώπιση προβλημάτων της στύσης στους άνδρες.
Η δράση του Βιάγκρα βασίζεται στο γεγονός ότι αυξάνει σημαντικά τη ροή
αίματος στο πέος.
Σε μια έρευνα που σκοπό είχε την διερεύνηση των ενεργειών του Βιάγκρα
στις γυναίκες, Ιταλοί γιατροί από το πανεπιστήμιο της Catania, χορήγησαν
σε 53 γυναίκες το Βιάγκρα.
Οι γυναίκες, ηλικίας από 22 έως 28 ετών, είχαν διάφορα προβλήματα της
σεξουαλικής τους ζωής συμπεριλαμβανομένης και της διέγερσης τους.
Οι ερευνητές χώρισαν τις γυναίκες σε 3 ομάδες. Στην πρώτη ομάδα δόθηκε
θεραπεία με 25 mg Βιάγκρα, στη δεύτερη δόθηκε θεραπεία με 50 mg Βιάγκρα
και στην τρίτη ομάδα δόθηκε εικονικό φάρμακο.
Οι θεραπείες χορηγήθηκαν για 3 περιόδους των 4 εβδομάδων με διακοπή
μεταξύ των περιόδων που διαρκούσαν 1 εβδομάδα.
Για την αξιολόγηση των επιδράσεων των φαρμάκων οι γυναίκες συμπλήρωναν
ειδικά προσωπικά ερωτηματολόγια.
Σε αυτά βαθμολογούσαν σε μια κλίμακα το 1 έως 5 τα αποτελέσματα της
θεραπείας που έπαιρναν. Υπήρξε και αξιολόγηση της προσωπικής τους
κατάστασης πριν από την έναρξη της θεραπείας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν:
* Οι γυναίκες που έπαιρναν το Βιάγκρα, παρουσίασαν ουσιαστική
βελτίωση όσον αφορά τη σεξουαλική τους διέγερση, τις σεξουαλικές τους
φαντασιώσεις, την ικανοποίηση και τον οργασμό τους
* Οι γυναίκες που έπαιρναν το Βιάγκρα, παρουσίαζαν μια σημαντική
αύξηση στον αριθμό των σεξουαλικών επαφών και στον αριθμό των οργασμών
που είχαν. Αυτό ήταν σε αντίθεση με τις γυναίκες που έπαιρναν το
εικονικό φάρμακο που ανέφεραν μόνο μια μικρή βελτίωση
* Δεν υπήρχε διαφορά στις επιδράσεις της θεραπείας μεταξύ των
γυναικών που έπαιρναν τις 2 διαφορετικές δόσεις του Βιάγκρα. Δηλαδή τα
25 mg και 50 mg είχαν τα ίδια αποτελέσματα
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι το Βιάγκρα, μπορεί να βελτιώνει
ουσιαστικά τη σεξουαλική ζωή των γυναικών με αύξηση της διέγερσης τους,
του αριθμού σεξουαλικών επαφών, της ικανοποίησης και των οργασμών.
Παράλληλα η βελτίωση της σεξουαλικής τους ζωής, έχει και άλλες
ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής τους.
Πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι τα θετικά αυτά αποτελέσματα έχουν
βρεθεί σε νέες γυναίκες, σε ηλικία πριν από την εμμηνόπαυση, που
παρουσίαζαν προβλήματα της σεξουαλικής τους ζωής.
Ανάλογες έρευνες που έγιναν σε γυναίκες σε ηλικία μετά από την
εμμηνόπαυση, δεν έδειξαν θετικά αποτελέσματα.
Παρά το γεγονός ότι στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, το Βιάγκρα
βελτιώνει τη ροή αίματος στην κλειτορίδα, εντούτοις δεν παρατηρήθηκαν
ευεργετικές επιδράσεις στη σεξουαλική ζωή όπως αυτές που παρατηρήθηκαν
σε νεαρές γυναίκες.

Μπορεί ένα ζευγάρι να επιλέξει το φύλο του παιδιού του;

Κατ' αρχάς πρέπει να τονιστεί ότι από επιστημονικής άποψης η επιλογή του φύλου του παιδιού μας είναι σήμερα δυνατή χάρη στην τεχνητή γονιμοποίηση.
Ωστόσο υπάρχει μια εμπειρική μέθοδος η οποία είναι φυσική, απλή και εύκολη. Αν και κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει την επιτυχία 100%, βασίζεται ως ένα βαθμό σε επιστημονικά δεδομένα.

Σύμφωνα μ' αυτή, αν θέλετε να αποκτήσετε κορίτσι είναι προτιμότερο να έχετε σεξουαλική επαφή δύο ή τρεις μέρες πριν από την ωορρηξία και μετά να τις διακόψετε. Αν επιθυμείτε αγόρι θα πρέπει να πυκνώσετε τις επαφές κατά τις γόνιμες μέρες της γυναίκας. Αυτό συμβαίνει επειδή το φύλο του παιδιού καθορίζεται από τα χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου.

Το ωάριο, το θηλυκό γεννητικό κύτταρο, περιέχει τα χρωμοσώματα ΧΧ, ενώ το σπερματοζωάριο, το αρσενικό γεννητικό κύτταρο, περιέχει τα χρωμοσώματα ΧΥ. Αν το Χ σπερματοζωάριο γονιμοποιήσει το ωάριο, θα γεννηθεί κορίτσι (ΧΧ). Αν το Υ σπερματοζωάριο γονιμοποιήσει το ωάριο, θα γεννηθεί αγόρι (ΧΥ). Τα Χ σπερματοζωάρια είναι βραδυκίνητα, αλλά πιο ανθεκτικά, και προτιμούν το όξινο περιβάλλον του κόλπου. Τα Υ σπερματοζωάρια είναι ταχύτερα όταν το περιβάλλον δεν είναι τόσο όξινο.

Γι' αυτό αν κάποιο ζευγάρι θέλει να αποκτήσει κορίτσι, πρέπει να έρθει σε σεξουαλική επαφή μερικές μέρες πριν από την ωορρηξία<\#94> κατ' αυτό τον τρόπο θα αφήσει χρόνο στα σπερματοζωάρια με το Χ χρωμόσωμα να πλησιάσουν το ωάριο. Το αντίθετο πρέπει να κάνει αν θέλει να αποκτήσει αγόρι.