Καισαρική τομή: Πότε πρέπει να γίνεται;

Ο αριθμός των γυναικών που υποβάλλονται σε καισαρική τομή για να γεννήσουν, έχει αυξηθεί σημαντικά.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί παρατηρείται αυτή η αύξηση. Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν και ζητούν να γεννήσουν με καισαρική.

Οι λόγοι που ωθούν τις γυναίκες στο να επιλέγουν την καισαρική περιλαμβάνουν το φόβο για επιπλοκές από μια φυσιολογική γέννα και την ανάγκη για καλύτερο προγραμματισμό για τη φροντίδα των άλλων παιδιών, της οικογένειας αλλά και για τις υπόλοιπες απαιτήσεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή της σύγχρονης γυναίκας.
Επίσης  ο πόνος κατά το φυσιολογικό τοκετό και η απόσταση από το νοσοκομείο σε ορισμένες περιπτώσεις, αποτελούν κριτήριο επιλογής της καισαρικής.

Υπάρχουν βέβαια και οι καθαρά ιατρικοί, γυναικολογικοί, μαιευτικοί λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται να γίνει η γέννα με καισαρική τομή. Σίγουρα στην εποχή μας, οι μαιευτήρες είναι πολύ περισσότερο προσεκτικοί στις επιπλοκές που δυνατόν να υπάρξουν σε μια φυσιολογική γέννα.

Οι νομικές, δικαστικές επιπτώσεις που πιθανόν να υπάρξουν λόγω μιας δύσκολης φυσιολογικής γέννας, καθιστούν την επιλογή της καισαρικής σε αριθμό περιπτώσεων μια πιο ασφαλή προσέγγιση.

Τα πιο πάνω δεδομένα περιλαμβάνονται στο σκεπτικό της απόφασης για σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών για διερεύνηση και σύσταση για το πότε πρέπει να γίνεται η καισαρική τομή.

Επισημαίνεται ότι στην εν λόγω χώρα όπου υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, οι καισαρικές τομές χρησιμοποιούνται σήμερα για το 29% του συνόλου των γεννήσεων. Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ στο οποίο έχει φθάσει το ποσοστό των καισαρικών.

Από το 1996 μέχρι σήμερα παρατηρήθηκε μια αύξηση των καισαρικών κατά 40%. Πριν 10 χρόνια το ποσοστό των παιδιών που γεννιόνταν με καισαρική τομή ανερχόταν στο 20%.

Ταυτόχρονα παρατηρείται μια σημαντική αύξηση των καισαρικών σε γυναίκες που γεννούν για πρώτη φορά οι οποίες όμως έχουν χαμηλό κίνδυνο για προβλήματα τοκετού.

Κανένας δεν γνωρίζει πόσες από τις καισαρικές που διενεργούνται γίνονται ξεκάθαρα λόγω του ότι η γυναίκα το επέλεξε ενσυνείδητα, προαιρετικά, χωρίς να υπάρχει ιατρικός λόγος για αυτό.

Είναι βέβαιο ότι η καισαρική τομή είναι σωτήρια για τη ζωή του παιδιού ή και της μητέρας σε σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων όπως:

Υποξία παιδιού που αναγνωρίζεται όταν πλησιάζει ο τοκετός
Εγκυμοσύνες ψηλού κινδύνου με δίδυμα, τρίδυμα ή περισσότερα παιδιά
Προβλήματα πλακούντα
Προηγούμενες καισαρικές, ιδιαίτερα εάν υπήρξαν 2 ή περισσότερες προηγούμενες καισαρικές
Μολύνσεις της μητέρας με ιούς που μπορούν να βλάψουν το παιδί, όπως τον HIV που προκαλεί το AIDS ή τον ιό του έρπητα κατά τις ημέρες του τοκετού. Επίσης η μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας C στη μητέρα μπορεί να αποτελεί ένδειξη για καισαρική
Δυσκολία διόδου του παιδιού από το γεννητικό σύστημα της μητέρας. Για παράδειγμα όταν υπάρχει πραγματική δυσαναλογία μεταξύ του μεγέθους του κεφαλιού του παιδιού και της λεκάνης της μητέρας που δυσκολεύει την έξοδο του παιδιού 

Η θέση του παιδιού πριν από τον τοκετό στο χώρο της λεκάνης της μητέρας μπορεί να επιβάλλει την καισαρική τομή. Σε περιπτώσεις ισχιακής προβολής (το παιδί έρχεται με τα οπίσθια, τα οποία βρίσκονται προς την έξοδο της λεκάνης) ή άλλων ανώμαλων προβολών, ο μαιευτήρας είναι πιθανόν να επιλέξει την καισαρική
 Εάν η μητέρα παρουσιάσει προεκλαμψία, πιθανόν να επιλεχθεί η καισαρική

Όμως η καισαρική δεν είναι μια απλή επέμβαση. Πρόκειται για σοβαρή επέμβαση στην κοιλιά της γυναίκας με τομή στη μήτρα που μπορεί να συνοδευτεί από επιπλοκές.

Οι κυριότερες επιπλοκές της καισαρικής περιλαμβάνουν:

Αιμορραγίες κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης
Λοιμώξεις, ενδομητρίτιδα που παρατηρείται περίπου σε 1 για κάθε 30 καισαρικές
Θρόμβωση, ιδιαίτερα στις μεγάλες φλέβες των κάτω μελών με κίνδυνο πνευμονικής εμβολής κατά τη φάση της ανάρρωσης από τη χειρουργική επέμβαση
Μικρή αύξηση των κινδύνων για μια μελλοντική εγκυμοσύνη που περιλαμβάνουν τον προδρομικό πλακούντα (πλακούντας που αναπτύσσεται χαμηλά στη μήτρα), αποβολή, έκτοπος εγκυμοσύνη, χαμηλό βάρος γέννησης για τα επόμενα παιδιά 
Κίνδυνος ρήξης της μήτρας κατά τη διάρκεια μιας μελλοντικής εγκυμοσύνης ή ενός μελλοντικού φυσιολογικού τοκετού 

Σε σπάνιες περιπτώσεις οι επιπλοκές αυτές της καισαρικής τομής, μπορεί να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή της γυναίκας. Παράλληλα με κάθε καισαρική τομή στην οποία υποβάλλεται η γυναίκα, αυξάνεται ο κίνδυνος επιπλοκών για την επόμενη εγκυμοσύνη.

Μετά από μελέτη και αξιολόγηση των επιστημονικών δεδομένων που υπάρχουν για το ζήτημα, η ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων δεν μπόρεσε να δώσει συγκεκριμένες εισηγήσεις υπέρ της μιας ή της άλλης προσέγγισης.

Μεταξύ άλλων οι κυριότερες εισηγήσεις περιλαμβάνουν:

Οι γυναίκες που ζητούν να υποβληθούν σε καισαρική επειδή προτιμούν αυτή τη μέθοδο τοκετού, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε ιατρικός λόγος που να την επιβάλλει, πρέπει να λαμβάνουν διεξοδική ενημέρωση και πληροφόρηση για τους κινδύνους και τα πλεονεκτήματα τόσο του φυσιολογικού τοκετού όσο και της καισαρικής.
Η επιλογή της καισαρικής λόγω επιθυμίας της μητέρας μόνον χωρίς να συντρέχει άλλη αιτία, δεν πρέπει να ενθαρρύνεται ή να προωθείται από τους μαιευτήρες. Στις περιπτώσεις που μια γυναίκα επιμένει στην επιλογή αυτή, τότε είναι απαραίτητο ο γιατρός να εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τα υπέρ και τα κατά, τους κινδύνους για το παιδί και για τη μητέρα, της κάθε μεθόδου   
Οι γυναίκες που προγραμματίζουν να κάνουν περισσότερα από 1 ή 2 παιδιά, δεν πρέπει να επιλέγουν την καισαρική τομή εάν δεν συντρέχει οποιοσδήποτε άλλος ιατρικός λόγος. Ο λόγος είναι διότι μια προηγούμενη καισαρική αυξάνει τον κίνδυνο για προβλήματα, ιδιαίτερα με τον πλακούντα και τη μήτρα, για μελλοντικές εγκυμοσύνες
Τα νεογέννητα παρουσιάζουν συχνότερα αναπνευστικά προβλήματα μετά από καισαρική. Είναι λοιπόν απαραίτητο η προαιρετική καισαρική λόγω επιθυμίας της μητέρας να γεννήσει έτσι, να γίνεται μόνο εάν είναι βέβαιο ότι το παιδί έχει συμπληρώσει τις 39 εβδομάδες κύησης. Στο στάδιο αυτό οι πνεύμονες του παιδιού έχουν ωριμάσει πλήρως και μπορούν να αντεπεξέλθουν
Εάν ο πόνος κατά τη φυσιολογική γέννα είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο μια γυναίκα επιμένει στο να επιλέγει την καισαρική για να γεννήσει, τότε οι γιατροί, πρέπει να της εξηγούν τις μεθόδους που καθιστούν τη φυσιολογική γέννα πολύ πιο λίγο οδυνηρή. Από τις μεθόδους αυτές, η επισκληρίδιος αναισθησία είναι η πλέον αποτελεσματική για την αναλγησία. Δεν πρέπει ο φόβος του πόνου να αφήνεται να επηρεάζει την απόφαση της γυναίκας διότι σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι εξουδετέρωσης του πόνου κατά το φυσιολογικό τοκετό

Συνοπτικά βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για την προαιρετική καισαρική. Δεν υπάρχει η χρυσή λύση που να ταιριάζει για όλες τις περιπτώσεις.

Το σημαντικότερο είναι κατά τη γνώμη μας να υπάρχει μια άριστη σχέση και επικοινωνία μεταξύ του γιατρού και της γυναίκας.

Η ορθή ενημέρωση της γυναίκας, η αξιολόγηση των υπέρ και κατά της κάθε περίπτωσης, θα επιτρέπουν μια πιο ισοζυγισμένη απόφαση όσον αφορά στην απόφαση της προαιρετικής καισαρικής για τον τοκετό.

Η κλωνοποίηση και οι κίνδυνοι της

Η κλωνοποίηση του ανθρώπου εκτός από τα ηθικά προβλήματα που δημιουργεί, περιέχει και σοβαρούς κινδύνους τόσο για την υγεία του νέου κλωνοποιημένου οργανισμού όσο και τη μητέρα που θα εγκυμονήσει.

Η κλωνοποίηση των ζώων έδειξε ότι η διαδικασία που χρησιμοποιείται είναι ανεπαρκής.

Για κάθε 100 δοκιμές για παραγωγή ενός νέου κλωνοποιημένου οργανισμού, πετυχαίνουν μόνο οι 2. Από τις κυήσεις που θα προκύψουν από τις πετυχημένες προσπάθειες, μόνο ένα μικρό ποσοστό θα επιβιώσει μετά την γέννηση.

Το ποσοστό των κλωνοποιημένων ζώων που επιβιώνουν μετά από τη περιγεννητική περίοδο είναι πολύ μικρό. Ακόμη και στον τομέα της κλωνοποίησης των ζώων, δεν προβλέπεται ότι θα λυθούν τα προβλήματα αυτά στο σύντομο μέλλον.

Οι κίνδυνοι για το κλωνοποιημένο ζώο δεν έχουν σχέση μόνο με τα προβλήματα κατά τον τοκετό.

Οι συχνότερες ανωμαλίες που έχουν περιγραφεί σε κλωνοποιημένα ζώα είναι οι ακόλουθες: Τα ζώα αυτά έχουν συνήθως πολύ μεγάλο μέγεθος κατά το εμβρυϊκό στάδιο   Έχουν προβλήματα στον πλακούντα   Σοβαρά προβλήματα στους πνεύμονες και στην καρδία   Ανωμαλίες του εγκεφάλου   Ανωμαλίες των νεφρών   Ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος που αποτελεί το βασικό σύστημα άμυνας του οργανισμού   Παρά το γεγονός ότι στα ζώα είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν, εντούτοις έχουν παρατηρηθεί αλλαγές στη συμπεριφορά και στη ψυχολογία των κλωνοποιημένων ζώων

Εκτός από τους κινδύνους για το νέο οργανισμό, έχουν παρατηρηθεί και πολλοί θάνατοι στα ζώα τα οποία έχουν προσφέρει τη μήτρα τους, για την ανάπτυξη και γέννηση του κλωνοποιημένου οργανισμού.

Με βάση λοιπόν τα δεδομένα αυτά, τίθεται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχθεί τους κινδύνους αυτούς για τις γυναίκες και τα παιδιά.

Θα θέλαμε να βλέπουμε αυξημένους εμβρυϊκούς θανάτους, νεογέννητα με σοβαρά αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, ανωμαλίες του εγκεφάλου ή των νεφρών, παιδιά να πεθαίνουν λόγω συγγενών ανωμαλιών και μητέρες να πεθαίνουν απροσδόκητα;

Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε κλωνοποίηση ανθρώπων για σκοπούς αναπαραγωγής. Για τους λόγους αυτούς σε πολλές χώρες δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή πειραμάτων κλωνοποίησης για σκοπούς αναπαραγωγής στον άνθρωπο.

Οι λόγοι για τους οποίους παρατηρούνται όλες αυτές οι σοβαρές ανωμαλίες στον κλώνο και στη μητέρα, οφείλονται σε ανωμαλίες που δημιουργούνται στο DNA του σωματικού κυττάρου που χρησιμοποιείται για σκοπούς πυρηνικής μεταμόσχευσης.

Στην κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα οργανισμό, αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα, έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται πυρηνική μεταμόσχευση.

Στη συνέχεια το νέο τροποποιημένο ωάριο, αφού υποβληθεί σε μια τεχνική που δραστηριοποιεί το DNA (τεχνική με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος ή χημικού διαλύματος), εμφυτεύεται στη μήτρα ενός θηλυκού ζώου. Εκεί πολλαπλασιάζεται, δημιουργεί το βλαστοκύστη, μετά το έμβρυο και μπορεί να οδηγήσει στη γέννηση ενός κλώνου.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γενεσιουργές ανωμαλίες, προκύπτουν κατά τη διαδικασία δραστηριοποίησης του DNA του δότη. Επειδή δεν γίνεται η φυσιολογική ωρίμανση που παρατηρείται στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια (γαμετογένεση), ορισμένες αναγκαίες επεξεργασίες που γίνονται στο DNA (genetic reprogramming, DNA methylation ) δεν λαμβάνουν χώρα όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα τις πολλαπλές ανωμαλίες που παρατηρούνται.

Κάποιοι πιθανόν να θέσουν το ερώτημα: Υπάρχει τρόπος ανίχνευσης των ανωμαλιών στο κλωνοποιημένο έμβρυο, ούτως ώστε να προλαμβάνονται τα προβλήματα της κλωνοποίησης;

Η απάντηση είναι όχι. Με τις τεχνικές που διαθέτουμε σήμερα, αυτό είναι αδύνατο.

Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι κίνδυνοι της κλωνοποίησης στον άνθρωπο είναι μεγάλοι. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργήσει σωρεία αποτυχιών με θανάτους νεογνών, πολλών συγγενών ανωμαλιών σε παιδιά και ακόμη θανάτων των γυναικών που θα γεννούσαν τους κλώνους.

Οι αποτυχίες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ αρνητικό κλίμα εναντίον της γενετικής επιστήμης. Παράλληλα θα σταματούσε και τις εξελίξεις σε ένα άλλο τομέα, στον τομέα της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Η θεραπευτική κλωνοποίηση, σε αντίθεση με την κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής, χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με τις ίδιες τεχνικές (πυρηνική μεταμόσχευση) μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη.

Όταν δημιουργηθεί το κλωνοποινημένο ωάριο, οι επιστήμονες κατά τη θεραπευτική κλωνοποίηση το αφήνουν  να εξελιχθεί μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη και δεν το εμφυτεύουν σε μήτρα.

Στο στάδιο του βλαστοκύστη, λαμβάνουν τα κύτταρα τα οποία ονομάζονται αρχέγονα πολυδύναμα εμβρυϊκά κύτταρα και τα καλλιεργούν. Με ειδικές τροποποιήσεις, τουλάχιστο θεωρητικά, τα κύτταρα αυτά μπορούν να εξελιχθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής (καρδίας, εγκεφάλου, νεφρών, κλπ)

Τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύτιμα για θεραπείες ασθενών με σοβαρές παθήσεις διαφόρων συστημάτων του οργανισμού (νευρικό, καρδιακό, νεφρικό, ανοσοποιητικό, κλπ).

Συμπερασματικά θα τελειώσουμε τονίζοντας ότι, η κλωνοποίηση για σκοπούς αναπαραγωγής εμπεριέχει πολλούς βιολογικούς κινδύνους για το νέο οργανισμό και τη μητέρα του, όπως επίσης και άλυτα ηθικά προβλήματα.

Σε αντίθεση η θεραπευτική κλωνοποίηση, προσφέρει σημαντικές δυνατότητες ίασης σοβαρών ασθενειών με τη χρήση κλωνοποιημένων  αρχέγονων κυττάρων.

Δεν πρέπει λοιπόν οι βεβιασμένες και ίσως επιπόλαιες προσπάθειες για αναπαραγωγική κλωνοποίηση, να δημιουργήσουν τέτοια σοβαρά προβλήματα που να αποτελέσουν κατασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της θεραπευτικής κλωνοποίησης.

Λιποαναρρόφηση και απώλεια βάρους

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λιποαναρρόφηση για μεταβολή του περιγράμματος του σώματος, πρέπει να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες για τα μακροχρόνια αποτελέσματα. Για να πετύχει μακροπρόθεσμα οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης του σωματικού περιγράμματος, υπάρχουν 4 καθοριστικοί παράγοντες:

1. Η σωματική άσκηση
2. Η διατροφή
3. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής
4. Οι επιτυχημένες  επεμβάσεις αλλαγής του περιγράμματος του σώματος όπως η λιποαναρρόφηση

Από τους παράγοντες αυτούς, οι 3 πρώτοι εξαρτώνται απόλυτα από τον ασθενή. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε λιποαναρρόφηση εάν δεν υιοθετήσουν μακροπρόθεσμα μια υγιεινή διατροφή, έρευνες δείχνουν ότι έχουν 300% πιο πολλές πιθανότητες να αποκτήσουν ξανά τα ανεπιθύμητα κιλά που αφαίρεσαν με την επέμβαση. Εάν δεν κάνουν τακτική σωματική άσκηση, οι πιθανότητες για να ξανακερδίσουν τα περιττά κιλά, ανέρχονται στο 400%.
Το ποσοστό των ασθενών που κερδίζει βάρος μετά από λιποαναρρόφηση, μπορεί να ανέρχεται μέχρι και 43%. Οι περισσότεροι από αυτούς που κερδίζουν βάρος, το αποκτούν 6 μήνες μετά την επέμβαση.
Η λιποαναρρόφηση δεν είναι θεραπευτική μέθοδος κατά της παχυσαρκίας. Ο στόχος της, είναι να βελτιώσει το περίγραμμα του σώματος αφαιρώντας λίπος που είναι αποθηκευμένο σε ορισμένες περιοχές του σώματος που δεν φεύγει μετά από δίαιτα και σωματική άσκηση. Έτσι, οι πλαστικοί χειρούργοι συνιστούν στους ασθενείς, εάν είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να πετύχουν και να διατηρήσουν σταθερά, ένα κανονικό βάρος, προτού προχωρήσουν στην αφαίρεση τοπικού λίπους που είναι ανθεκτικό στη δίαιτα και στην άσκηση.
Οι ασθενείς πρέπει να τυγχάνουν πλήρους ενημέρωσης από τους γιατρούς για τις προϋποθέσεις επιτυχίας της λιποαναρρόφησης. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που πλαστικοί χειρούργοι, αρνούνται ή ζητούν αναβολή μιας λιποαναρρόφησης σε ασθενείς τους διότι θεωρούν ότι δεν είναι έτοιμοι για λόγους σε σχέση με το βάρος, τη διατροφή, την ψυχολογία ή τον τρόπο ζωής τους.
Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η λιποαναρρόφηση, χωρίς το σύνολο των άλλων μέτρων που επιβάλλονται για την καλύτερη σωματική τους εμφάνιση, είναι πολύ πιθανό ότι θα τους απογοητεύσει.

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των ανδρών που παίρνουν χάπια για το σεξ;

Ο αριθμός των ανδρών που παίρνουν χάπια για να αυξήσουν και να βελτιώσουν τη σεξουαλική τους ζωή, αυξάνεται.

Η αύξηση αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν πληθύνει οι άνδρες που έχουν ιατρικά προβλήματα που τους υποχρεώνουν να παίρνουν φάρμακα για να αντιμετωπίσουν προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας.

Πολλοί άνδρες σήμερα που είναι υγιείς από σεξουαλικής απόψεως, λόγω υπερβολικής ανησυχίας για την απόδοσή τους στο σεξ, καταφεύγουν σε φαρμακευτικά μέσα για να αντεπεξέλθουν.

Η αύξηση της λήψης φαρμάκων για το σεξ δεν παρατηρείται σε ορισμένες ηλικίες όπως για παράδειγμα σε ηλικιωμένους όπως κάποιος θα ανέμενε. Υπάρχουν πολλοί άνδρες ηλικίας από 20 έως 40 ετών που παίρνουν ένα από τα τρία χάπια που είναι διαθέσιμα σήμερα τα οποία βελτιώνουν τη στυτική λειτουργία.

Σύμφωνα με τους ειδικούς οι άνδρες σήμερα, νιώθουν περισσότερο άγχος και πίεση διότι οι γυναίκες αναμένουν από αυτούς περισσότερα. Οι γυναίκες σήμερα είναι πιο ανοικτές σε θέματα ερωτικής ζωής και μιλούν πολύ πιο ξεκάθαρα για τις σεξουαλικές τους ανάγκες.

Ακόμη ένας λόγος που έχει συμβάλει στις αυξημένες ανάγκες των ανδρών για χάπια του σεξ, είναι το γεγονός ότι στην εποχή μας οι άνδρες εκτίθενται πολύ περισσότερο στην πορνογραφία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ένας αριθμός ανδρών απευαισθητοποιείται στους συνήθεις ερωτικούς ερεθισμούς. Στη συνέχεια χρειάζονται περισσότερη διέγερση και πολλοί προστρέχουν στα χάπια του σεξ όπως το Βιάγκρα, το Cialis και το Levitra.

Με λίγα λόγια σε μεγάλο αριθμό ανδρών, ανεξάρτητα ηλικίας, έχει επικρατήσει η νοοτροπία, ότι τα χάπια του σεξ εμπλουτίζουν και επαυξάνουν τις επιδόσεις τους στο σεξ παρά το γεγονός ότι δεν συντρέχουν λόγοι υγείας για τη λήψη των φαρμάκων αυτών.

Η ανικανότητα επίτευξης και διατήρησης μιας στύσης ικανοποιητικής για την συνουσία μπορεί να συναντηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά είναι συχνότερη  στους άνδρες ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών.

Έχει υπολογιστεί ότι τα ποσοστά των ανδρών που παρουσιάζουν κάποιο βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας ανάλογα με την ηλικία είναι τα ακόλουθα:

Άνδρες άνω των 50 ετών: 50%
  Άνδρες άνω των 60 ετών: 60%
  Άνδρες άνω των 70 ετών: 70%

Συνολικά υπολογίζεται ότι από 5% έως 10% των ανδρών έχουν κάποιου βαθμού πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας.

Εκτός από την αύξηση της ηλικίας άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στη γένεση των προβλημάτων αυτών είναι ο διαβήτης, αγγειακά προβλήματα που επηρεάζουν τη ροή του αίματος στο πέος, ο καρκίνος του προστάτη, το κάπνισμα και η υπερκόπωση.

Επιπρόσθετα από τους καθαρά οργανικούς παράγοντες που προκαλούν στυτικές δυσλειτουργίες, οι ψυχολογικοί λόγοι όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι υπερβολικές ανησυχίες αναφορικά με τις επιδόσεις στο σεξ, επηρεάζουν ένα σημαντικό αριθμό ανδρών.

Παρά το γεγονός ότι υπολογίζεται ότι η συχνότητα των στυτικών δυσλειτουργιών επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών (σύμφωνα με νέα στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζονται από 15 έως 30 εκατομμύρια ανδρών) εντούτοις δυστυχώς μόνο ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 10% τυγχάνει της αντιμετώπισης και περίθαλψης που χρειάζεται.

Το σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Τα ερωτήματα που δημιουργούνται στα ζευγάρια σχετικά με τη σεξουαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι πολλά και κατανοητά.

Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι επιθυμούν να συνεχίσουν να έχουν μια σεξουαλική δραστηριότητα, εντούτοις φοβούνται ότι πιθανόν να βλάψουν την εξέλιξη της εγκυμοσύνης και το παιδί.

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν ότι το σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι επικίνδυνο.

Υπάρχουν μόνο μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις όπου συστήνεται η αποχή. Αυτές είναι όταν υπάρχει πρόβλημα πρόωρου τοκετού ή πλακούντα που είναι τοποθετημένος και καλύπτει τον τράχηλο της μήτρας.

Όταν ο γιατρός διαπιστώσει την ύπαρξη ενός τέτοιου προβλήματος, τότε θα συστήσει προσοχή και αποχή ή προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνονται. Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι καταστάσεις αυτές είναι σπάνιες.

Η διάθεση για σεξ δεν επηρεάζεται στα περισσότερα ζευγάρια λόγω εγκυμοσύνης. Υπάρχουν και περιπτώσεις που η διάθεση αυξάνεται. Οι σωματικές αλλαγές στη γυναίκα που δημιουργούνται λόγω της εγκυμοσύνης, μπορούν να επιβάλουν την υιοθέτηση άλλων στάσεων για τη σεξουαλική επαφή.

Το σημαντικότερο όσον αφορά τη σεξουαλική επιθυμία και δραστηριότητα κατά την εγκυμοσύνη είναι να υπάρχει μια καλή επικοινωνία για το θέμα μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Ορισμένα ζευγάρια αναπτύσσουν και άλλες μορφές σεξουαλικής δραστηριότητας.

Ο στοματικός έρωτας, εφ' όσον και οι δύο το επιθυμούν δεν προκαλεί προβλήματα εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχουν στο στόμα μολύνσεις με πληγές. Ο επιχείλιος ή στοματικός έρπης προκαλεί πληγές και άφθες στη στοματική κοιλότητα και σε τέτοιες περιπτώσεις ο στοματικός έρωτας είναι καλύτερα να αποφεύγεται λόγω κίνδυνου μετάδοσης της μόλυνσης από το μικροβιακό παράγοντα.

Ο κίνδυνος μετάδοσης των μολύνσεων που μεταδίδονται διαμέσου του σεξ υπάρχει εάν ο ένας από τους δύο έχει προσβληθεί από μια τέτοια μόλυνση. Η κατάσταση αυτή χρειάζεται οπωσδήποτε αντιμετώπιση όταν δεν υπάρχει εγκυμοσύνη αλλά επιβάλλεται ακόμη περισσότερο κατά την εγκυμοσύνη.

Ασθένειες όπως η γονόρροια, ο έρπης, τα χλαμύδια, χρειάζονται θεραπεία για να αποφευχθεί η μετάδοσή τους. Η αντιμετώπιση των ασθενειών αυτών μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε φάση της εγκυμοσύνης.

Εάν υπάρχει μόλυνση στο ζευγάρι με έρπη τύπου 2, τότε χρειάζονται ειδικές προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνονται πριν και κατά τον τοκετό όπως επίσης και μετά τη γέννηση του παιδιού.

Σχετικά με τον ιό του AIDS, συστήνεται όπως όλες οι έγκυες γυναίκες να ελέγχονται κατά πόσο έχουν προσβληθεί. Εάν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα θα πρέπει να ληφθούν θεραπευτικά μέτρα για μείωση του κινδύνου μόλυνσης του παιδιού από τον ίδιο ιό.

Πολλά ζευγάρια φοβούνται μήπως το παιδί τραυματιστεί κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος διότι το παιδί είναι καλά προστατευμένο από την μήτρα και το αμνιοτικό υγρό.

Η γυναίκα μπορεί να πάρει όποια στάση θέλει κατά τη σεξουαλική επαφή. Δεν υπάρχει κίνδυνος για το παιδί ακόμη και σε περιπτώσεις που η συνουσία είναι έντονη.

Να προσθέσουμε επίσης ότι ο οργασμός της γυναίκας δεν επηρεάζει καθόλου το παιδί.

Κάποτε μετά από τη συνουσία, η γυναίκα μπορεί να νιώσει ελαφρούς πόνους ή κράμπες. Η κατάσταση αυτή είναι παροδική και συνήθως οι ενοχλήσεις φεύγουν μετά από μερικές ώρες ξεκούρασης. Οφείλονται στον ερεθισμό του τράχηλου και στο γεγονός ότι το σπέρμα περιέχει χημικές ουσίες που ερεθίζουν τον τράχηλο της μήτρας. 

Επίσης μερικές φορές, μπορεί να παρατηρηθούν μία ή δύο σταγόνες αίματος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο τράχηλος έχει αυξημένη κυκλοφορία αίματος κατά την εγκυμοσύνη. Εάν  τα παροδικά αυτά προβλήματα δεν υποχωρήσουν, γεγονός που είναι σπάνιο, τότε θα πρέπει να ζητηθεί η συμβουλή του γυναικολόγου.

Το στρες μπορεί να προκαλέσει αποβολή;

Στις περισσότερες περιπτώσεις αποβολών, η αιτία δεν ανευρίσκεται. Συνήθως θεωρείται ότι η αποβολή οφείλεται είτε σε ανωμαλίες του εμβρύου είτε σε ασθένειες της μητέρας.

Η πιθανότητα ότι το στρες από μόνο του μπορεί να είναι η αιτία της αποβολής σε μια κατά τα άλλα υγιή γυναίκα, δεν είναι κάτι που είναι αποδεκτό από τους περισσότερους γυναικολόγους.

Όμως νέες έρευνες δείχνουν ότι το στρες μπορεί να είναι αιτία αποβολών. Επιπρόσθετα φαίνεται ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, η χορήγηση επιπρόσθετης προγεστερόνης, μπορεί να βοηθά στην ολοκλήρωση της κύησης σε γυναίκες που διατρέχουν ψηλό κίνδυνο αποβολής λόγω στρες.

Γερμανοί γιατροί από το πανεπιστήμιο του Βερολίνου, διαπίστωσαν ότι πειραματόζωα που εγκυμονούν, όταν υποβάλλονται σε στρες, παρουσιάζουν ορμονικές διαταραχές. Οι ορμονικές αυτές ανωμαλίες επιτρέπουν στο ανοσοποιητικό σύστημα να είναι πιο επιθετικό στο έμβρυο.

Βασικά προκαλούνται βλάβες στον πλακούντα που οδηγούν στη συνέχεια σε αποβολές. Οι γιατροί από το Βερολίνο βρήκαν ότι το στρες προκαλεί  την απελευθέρωση ορμονών του στρες όπως η κορτιζόνη. Η αύξηση της κορτιζόνης στο αίμα, καταστέλλει την παραγωγή της προγεστερόνης.

Η προγεστερόνη είναι η ορμόνη που έχει κρίσιμη σημασία για τη διατήρηση και υγιή εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Η προγεστερόνη μεταξύ άλλων συμβάλλει στην παραγωγή ενός βιολογικού παράγοντα (PIBF, progesterone-induced blocking factor).

Ο παράγοντας PIBF με τη σειρά του προκαλεί την παραγωγή βιολογικών ουσιών όπως οι ιντερλευκίνες 4 και 10. Αυτές επιδρούν στο ανοσοποιητικό σύστημα και το κάνουν να ανέχεται στο σώμα τον πλακούντα και το έμβρυο.

Η χορήγηση προγεστερόνης στα πειραματόζωα που είχαν υποβληθεί σε δοκιμασίες στρες και που είχαν χαμηλά επίπεδα προγεστερόνης, ήταν ικανή να αποτρέπει τις αποβολές.

Μετά από τις εργαστηριακές αυτές διαπιστώσεις, οι Γερμανοί γιατροί θέλησαν να εξετάσουν τι συμβαίνει στον άνθρωπο. Παρακολούθησαν την εξέλιξη 864 εγκύων γυναικών.

Η παρακολούθηση περιελάμβανε μετρήσεις ορμονών στο αίμα και αξιολόγηση του επιπέδου στρες που βίωνε η κάθε γυναίκα.

Από το σύνολο των γυναικών, οι 55 είχαν αποβολή. Οι γυναίκες που παρουσίαζαν ψηλότερα επίπεδα στρες και είχαν στο αίμα τους χαμηλότερα επίπεδα προγεστερόνης και PIBF, είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν αποβολή.

Τα ευρήματα αυτά δείχνουν συσχετισμό μεταξύ στρες και αποβολής. Όμως δεν είναι αρκετά για να αποδείξουν ότι το στρες είναι αιτία αποβολής.

Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η χορήγηση προγεστερόνης σε γυναίκες με στρες, χαμηλή προγεστερόνη αίματος και κίνδυνο για αποβολή, θα μπορούσε να μειώνει τον κίνδυνο αποβολών κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Η προγεστερόνη έχει χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη αποβολών, χωρίς επιτυχία. Όμως είχε χρησιμοποιηθεί γενικά για όλες τις περιπτώσεις και όχι μόνο για τις γυναίκες με στρες και χαμηλά επίπεδα αυτής της ορμόνης κύησης στο αίμα τους.

Είναι ενδιαφέρον να αναμένουμε τα αποτελέσματα νέας κλινικής έρευνας που ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν οι ίδιοι Γερμανοί ερευνητές σε έγκυες γυναίκες με στρες και χαμηλή προγεστερόνη στο αίμα τους. Σε γυναίκες που θα τηρούν τις εν λόγω προϋποθέσεις, θα χορηγείται προγεστερόνη και θα εξεταστεί κατά πόσο θα υπάρξει μείωση του αριθμού των αποβολών.

Δώστε προσοχή στα πρησμένα πόδια

Μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας αποτελεί η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια, από την οποία πάσχει το 15% του γενικού πληθυσμού. Τα … πρησμένα πόδια, το αίσθημα βάρους και κόπωσης στα κάτω άκρα, καθώς επίσης και οι δερματικές αλλοιώσεις, αποτελούν συχνά συμπτώματα της νόσου, η οποία χαρακτηρίζεται από συνεχή επιδείνωση αν δεν αντιμετωπισθεί.

Τα προβλήματα που προκύπτουν, έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ασθενών, επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής αγγειοχειρουργικής στο ΑΠΘ και πρόεδρος της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας Κυριάκος Κτενίδης.

 «Με βάση πιστοποιημένα στατιστικά δεδομένα, το 27% των πασχόντων δεν λαμβάνει μέρος σε κοινωνικές εκδηλώσεις, το 19% ακυρώνει δραστηριότητες όπως θέατρο, κινηματογράφο κλπ, περίπου το 10% αποφεύγει κυρίως για αισθητικούς λόγους ενδύματα που εκθέτουν τα κάτω άκρα, ενώ το 7% δεν κάνει θερινές διακοπές λόγω των επικίνδυνων επιπλοκών όπως θρομβοφλεβίτιδα, θρόμβωση, πνευμονική εμβολή, που μπορούν να προκληθούν από την άμεση έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία» αναφέρει ο κ Κτενίδης.

Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων, η διάγνωση και η θεραπεία της χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας αποτελούν τους βασικούς πυλώνες για την αντιμετώπιση της, σύμφωνα με το iatropedia.gr. Η θεραπεία πρέπει να γίνεται εγκαίρως και να διαρκεί όλο το χρόνο και όχι μόνο τότε που τα συμπτώματα είναι πιο έντονα.

Η πορεία προς την εμμηνόπαυση

Τι είναι η κλιμακτήριος;
Η κλιμακτήριος είναι εκείνη η περίοδος, που οδηγεί στην λήξη της αναπαραγωγικότητας, με μέση διάρκεια τα 4 έτη. Σε αυτό το διάστημα, λαμβάνουν χώρα μια σειρά από ορμονικές και ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές.
Ποια είναι η συμπτωματολογία;
Συνήθως μειώνεται ο κύκλος, ενώ αντίθετα αυξάνεται η διάρκεια της περιόδου και κατά διαστήματα,  παρουσιάζονται αιμορραγικά επεισόδια.
Επηρεάζει τη σεξουαλικότητα;
Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της περιόδου, είναι η σταδιακή μείωση της ερωτικής επιθυμίας. Η γυναίκα κάνει σεξ γιατί πρέπει, παρά γιατί θέλει. Αυτή βέβαια, η συμπτωματολογία έχει ορμονικό υπόβαθρο, καθώς τα οιστρογόνα και τα ανδρογόνα παράγονται με μειωμένους ρυθμούς.
Πως αντιδρά ο άντρας;
Ο άντρας διακατέχεται από έντονη αμηχανία και από ισχυρά επεισόδια άγχους. Συνήθως δεν γνωρίζει τα αίτια και τη συμπτωματολογία αυτής της περιόδου, με απόληξη να αντιδρά λανθασμένα.
Πως αντιδρά η γυναίκα;
Η γυναίκα νιώθει ανασφάλεια και φόβο, μήπως αναζητήσει ο σύντροφος της, νέες ερωτικές εμπειρίες. Νιώθει σεξουαλική κατωτερότητα και καταφεύγει σε μεθόδους πρόκλησης προσοχής (π.χ. φοράει προκλητικά ρούχα). Σε γενικές γραμμές, προσπαθεί να ανανεώσει την συνολική της εικόνα και δεν διστάζει να πραγματοποιήσει πλαστικές επεμβάσεις. Μερικές φορές, παλινδρομεί και συμπεριφέρεται σαν μια νεότερη γυναίκα, υιοθετώντας ένα νέο σύστημα συνηθειών (γυμναστήριο), συμπεριφοράς (ναρκισσιστικό) και εμφάνισης (new look).
Τι είναι η εμμηνόπαυση;
Αποτελεί το τελευταίο  στάδιο, της κλιμακτηρίου, είναι η τελευταία έμμηνος ρύση (περίοδος) και σηματοδοτεί την οριστική λήξη της αναπαραγωγικότητας.  Συνήθως η έναρξη της, τοποθετείται ανάμεσα στα 45 και 50 έτη. Σε ένα μικρό ποσοστό, εμφανίζεται είτε πρόωρα, είτε καθυστερημένα.
Πως νοηματοδοτεί η γυναίκα αυτό το γεγονός;
Νιώθει μειονεκτικά για τη σεξουαλικότητα της και ευρύτερα για την θηλυκότητα της. Πραγματοποιεί αρνητικές σκέψεις και διακατέχεται από αρνητικά συναισθήματα. Σε αυτό το σημείο, χρειάζεται η υποστήριξη από το ενδο-οικογενειακό περιβάλλον και ο επαναπροσδιορισμός της καθημερινότητας, για να νιώσει λειτουργική και παραγωγική. 

ΠΗΓΗ: http://www.apodoxi.gr/

Κεφαλαλγία: Ένα πρόβλημα που υποτιμάται συστηματικά

Ο σύγχρονος πολιτισμός μας υποφέρει από πόνο. Όλες οι μελέτες αναδεικνύουν το χρόνιο πόνο σαν το σημαντικότερο πρόβλημα αναπηρίας παγκοσμίως, μια γνώση που διαφεύγει της προσοχής ιατρών, άλλων επαγγελματιών υγείας, πολιτών και πολιτικών.

Η κεφαλαλγία είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα πόνου, αφού συχνά συνοδεύεται και απο άλλα συμπτώματα που παραλύουν κυριολεκτικά τον ασθενή. Περισσότεροι από ένας στους 5 πολίτες έχουν πονοκεφάλους που περιορίζουν τις δραστηριότητές του στο σπίτι, την εργασία και την κοινωνική του ζωή. Ένας στους 25 πολίτες έχει σχεδόν καθημερινούς πονοκεφάλους που τον καθηλώνουν κυριολεκτικά.

Η Ευρωπαϊκή Εταρεία Κεφαλαλγίας σε συνεργασία με τις Επιστημονικές Εταιρείες, αλλά και με τις Οργανώσεις των ασθενών, προσπαθεί να εγείρει την προσοχή σε αυτή την κατάσταση κατεστραμμένης υγείας που δεν βρίσκει αναγνώριση ούτε στην εργασία, ούτε στο ίδιο το σπίτι του ασθενή πολλές φορές.

Η Ελληνική Εταιρεία Κεφαλαλγίας σε συνεργασία με τον Ελληνικό Σύνδεσμο Κεφαλαλγίας που δραστηριοποιεί τους πάσχοντες από χρόνιους πονοκεφάλους ενορχηστρώνει μια καμπάνια αναγνώρισης του προβλήματος που υποτιμάται συστηματικά, ακόμη και από τους γιατρούς.
Η παγκόσμια έρευνα, παρά την περιορισμένη χρηματοδότηση, αποκαλύπτει νέες θεραπείες με μεθόδους σχεδόν διαστημικές. Βιολογικοί παράγοντες και συσκευές νευ-ερεθισμού προστίθενται στα κλασσικά φάρμακα για την καταπολέμηση της ημικρανίας και των άλλων κεφαλαλγιών. Στη χώρα μας, πραγματοποιούνται εκτενείς κλινικές μελέτες που στοχεύουν στην ανάδειξη και οριστικοποίηση αυτών των θεραπειών.

Ο πονοκέφαλος δεν είναι μόνο υποκειμενικός, ούτε «υστερικός» όπως πολλοί πιστεύουν. Έχει συγκεκριμένους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που έχουν καταγραφεί λεπτομερώς. Όπως όλα τα είδη χρόνιου πόνου κινητοποιούν μηχανισμούς συναισθηματικούς που επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Στο σχολείο, στη δουλειά, στο σπίτι, μην υποτιμάτε το συμμαθητή, συνάδελφο ή σύντροφο που πονά. Είναι αλήθεια ότι οι πονοκέφαλοι δεν σκοτώνουν, αλλά κλέβουν ημέρες ζωής και συχνά καταστρέφουν την ίδια τη ζωή.

Όσοι υποφέρουν από συχνές κεφαλαλγίες πρέπει να έχουν ιατρική παρακολούθηση, γιατί δεν μπορούν μόνοι τους να διαχειριστούν αυτό το πρόβλημα. Συχνά τα ίδια τα αναλγητικά επιδεινώνουν τους πονοκεφάλους, και δεν αρκούν οι φιλικές συμβουλές και οι παραδοσιακοί τρόποι αντιμετώπισής του.

Κέντρα κεφαλαλγίας υπάρχουν σε αρκετά νοσοκομεία στελεχωμένα με ειδικούς γιατρούς που θα σας βοηθήσουν.

ΠΗΓΗ: stogiatro.gr

Τι πρέπει να γνωρίζετε για την περίοδό σας μετά τον τοκετό

Ένα από τα θετικά της εγκυμοσύνης είναι ότι για εννέα μήνες η περίοδος και τα σχετικά με αυτήν δεν απασχολούν καθόλου τις μέλλουσες μανούλες. Τι συμβαίνει όμως με την έμμηνο ρύση μετά τη γέννηση του παιδιού; Ας δούμε τι πρέπει να γνωρίζετε:
Η επανεμφάνιση της περιόδου μετά τον τοκετό σχετίζεται άμεσα με το θηλασμό: Αν δε θηλάσετε, η πρώτη περίοδος θα σας έρθει 4-8 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Αν θηλάζετε και παράλληλα δίνετε συμπλήρωμα, θα περάσει περισσότερος χρόνος, ενώ αν κάνετε αποκλειστικό θηλασμό είναι πιθανόν να μην έχετε καθόλου περίοδο για έξι μήνες ή και περισσότερο.

Ακόμα κι αν δεν έχει εμφανιστεί ακόμα η περίοδός σας, μπορεί να μείνετε έγκυος, αφού η ωορρηξία συμβαίνει πριν την εμφάνιση της περιόδου. Γι’ αυτό καλό θα είναι να μη βασίζεστε στο θηλασμό ως μέσο αντισύλληψης, αλλά να συζητήστε το θέμα με το γυναικολόγο σας και να βρείτε την αντισυλληπτική μέθοδο που σας ταιριάζει.
Η περίοδός σας μπορεί να αλλάξει μετά τον τοκετό: Μπορεί να είναι μικρότερης ή μεγαλύτερης διάρκειας, να έχετε αυξημένη ή μειωμένη ροή, ενώ ακόμα και ο κύκλος σας είναι πιθανόν να μην είναι σταθερός τον πρώτο καιρό, π.χ. σε 24, 28 ή 30 μέρες. Μην ανησυχείτε, όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικά. Απλά ο οργανισμός σας χρειάζεται το χρόνο του.
Ωστόσο καλό θα είναι να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας αν κατά την πρώτη σας περίοδο μετά τον τοκετό εμφανίσετε ορισμένα σημάδια, όπως πυρετό, έντονο πόνο ή αν η συνεχής ροή ξεπερνά τις εφτα μέρες, γιατί μπορεί να είναι ενδείξεις μιας μόλυνσης.

Πηγή: www.altsantiri.gr

Ιατρική ημερίδα από το Σύλλογο Κομμωτών Κουρέων Φλώρινας

Ο Σύλλογος Κομμωτών Κουρέων Φλώρινας διοργανώνει ιατρική ημερίδα με θέμα «Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας – Τεστ Παπανικολάου και HPV», την Κυριακή 28 Μαΐου 2017 και ώρα 18.00, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δήμου Φλώρινας.

AUTO SOYMPASIS

Λαβασίδης Λάζαρος, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος
Μιχούλας Στέλιος, Κυτταρολόγος
Είσοδος ελεύθερη.

Φαγούρα στο σώμα: Οι επικίνδυνες αιτίες και τρόποι αντιμετώπισης

Η φαγούρα (κνησμός) είναι μια αίσθηση στο δέρμα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος που μας κάνει να θέλουμε το ξύσουμε για να ανακουφιστούμε από την ενόχληση, η οποία μπορεί να είναι τοπική (σε ένα σημείο) ή πιο γενικευμένη (ακόμα και σε όλο σχεδόν το σώμα).

Ο κνησμός διακρίνεται σε 4 βασικές κατηγορίες:

-Τοπικός: Όταν η φαγούρα εστιάζεται σε ένα μικρό σημείο στο σώμα

-Νευροπαθητικός: Λόγω προβλήματος στα νεύρα του δέρματος

-Νευρογενής: Όταν ξεκινάει από ανάλογα σήματα του εγκεφάλου

-Ψυχογενής: Λόγω ψυχολογικού προβλήματος

Σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, η αίσθηση της φαγούρας οφείλεται στην απελευθέρωση χημικών ουσιών στο δέρμα, όπως η ισταμίνη, ή/και στην επεξεργασία του εγκεφάλου στα σήματα που φτάνουν σε αυτόν μέσω του νευρικού συστήματος. Εκτός από τον κνησμό η ισταμίνη μπορεί να προκαλέσει και ερυθρίαση.

Αιτίες

Ο τοπικός κνησμός μπορεί να οφείλεται σε:

-Τσιμπήματα εντόμων

-Ξηροδερμία

-Ερεθιστικές ουσίες όπως σαπούνια, αρώματα και υφάσματα, στα οποία η επιδερμίδα του κάθε ατόμου μπορεί να αντιδράει διαφορετικά

-Δερματικές λοιμώξεις, όπως μολυσματικό κηρίο και μυκητιάσεις

-Διαταραχές του δέρματος όπως ψωρίαση, σμηγματορροϊκή δερματίτιδα και κνίδωση

-Εγκαύματα από τον ήλιο

Αν η φαγούρα είναι πιο γενικευμένη, τότε οι αιτίες μπορεί να είναι πιο σοβαρές και να οφείλονται σε:

-Ασθένειες που εκδηλώνονται με εξανθήματα, όπως είναι η ανεμοβλογιά

-Αλλεργίες κάθε είδους

-Ομαλό λειχήνα δέρματος, η οποία είναι μια νόσος που προσβάλλει το δέρμα, τους βλεννογόνους αδένες (στόμα, γεννητικά όργανα) και τα νύχια.

-Σιδηροπενική ανεπάρκεια (ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό)

-Ασθένειες όπως λευχαιμία, διαταραχές του θυρεοειδούς, διαβήτη και πολυκυτταραιμία

-Παρενέργειες κάποιου φαρμάκου

-Εγκυμοσύνη

Τρόποι αντιμετώπισης

Επειδή τα νεύρα που μεταφέρουν το σήμα του πόνου και το σήμα της φαγούρας είναι τα ίδια, όταν ξύνουμε την περιοχή που μας ενοχλεί, νιώθουμε ανακούφιση: προκαλούμε προσωρινά πόνο, το σήμα του πόνου διαβιβάζεται στον εγκέφαλο με προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου σήματος (όπως ο κνησμός) και έτσι αντιλαμβανόμαστε μόνο τον πόνο και όχι την φαγούρα. Μόλις ο πόνος περάσει, το αίσθημα της φαγούρας, φυσικά, επανέρχεται.

Ωστόσο, όταν ξυνόμαστε έντονα, υπάρχει ο κίνδυνος να προκαλέσουμε μεγαλύτερη έκκριση ισταμίνης και να χειροτερεύσουμε την κατάσταση, ή και να κάνουμε το τοπικό πρόβλημα να εξαπλωθεί.

Αποφύγετε υλικά τα οποία γνωρίζετε ότι σας προκαλούν πρόβλημα, όπως ορισμένα υφάσματα και σαπούνια, ή επιλέξτε υποαλλεργικά προϊόντα.

Αποφύγετε την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.

Επίσης, οι βαθύτερες ασθένειες που -εκτός των άλλων- προκαλούν κνησμό, πρέπει να αντιμετωπιστούν ξεχωριστά.

Υπάρχουν ενυδατικές κρέμες και στεροειδείς αλοιφές που είναι ικανές να σας ανακουφίσουν. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας σχετικά με την χρήση τους.

Η συστηματική θεραπεία με μη κατασταλτικά αντιισταμινικά είναι αποτελεσματική.

Πηγή:www.onmed.gr

Τι κρύβουν τα μεγάλα και πεταχτά μάτια

Πεταχτά και μεγάλα μάτια που συχνά δακρύζουν, ενοχλούνται από το έντονο φως και κάποιες φορές έχουν μειωμένη κινητικότητα.

Τα συμπτώματα αυτά είναι πολύ συχνά, σε κάποιους εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση και σε άλλους με μικρότερη.

Τι κρύβεται πίσω από τα πεταχτά μάτια;

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα όργανο που εντοπίζεται ακριβώς μπροστά και στην κάθε πλευρά της τραχείας. Ο αδένας αυτός απελευθερώνει ορμόνες μέσα στο αίμα, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού. Ο θυρεοειδής αδένας επηρεάζεται από μία νόσο, τη νόσο Graves (Γκρέιβς), με αποτέλεσμα να υπερλειτουργεί. Η κατάσταση αυτή γίνεται σπανίως απειλητική για την ζωή και μπορεί να εμφανιστεί και στα δύο φύλα, σε οποιαδήποτε ηλικία. Προσβάλλει όμως, συνήθως τις γυναίκες ηλικίας 20-60 ετών.

Κατά τη διάρκεια του υπερθυρεοειδισμού, σημειώνονται μεταβολές σε πολλά όργανα, όπως στο δέρμα και τα μάτια. Όταν η νόσος Graves προσβάλλει τα μάτια, καλείται Οφθαλμοπάθεια Graves.

Τα συμπτώματα της νόσου ποικίλλουν. Τα μάτια μπορεί να κοκκινίσουν ή να πρηστούν. Ο χώρος μεταξύ των βλεφάρων μπορεί να διευρυνθεί. Μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση της ροής των δακρύων, καθώς και ενόχληση στο κάθε μάτι χωριστά ή και στα δύο. Επίσης, οι ασθενείς της νόσου, μπορεί να παραπονεθούν για ευαισθησία στο έντονο φως, για θολερή ή διπλή όραση (διπλωπία), φλεγμονή, ή μειωμένη κινητικότητα των οφθαλμών.

Κατά την Οφθαλμοπάθεια Graves, οι ιστοί πίσω από την περιοχή του ματιού απορροφούν και συγκρατούν υγρό, με αποτέλεσμα να αποκτούν οιδήματα και να μετακινούν τον βολβό μπροστά και έξω από τον κόγχο.

Στην κατάσταση αυτή, η μπροστινή επιφάνεια του ματιού μπορεί να αποξηρανθεί.

Η συνιστώμενη θεραπεία της Οφθαλμοπάθειας Graves ποικίλλει ανάλογα με τα συμπτώματα του κάθε ατόμου.

Μια από τις προτεινόμενες θεραπείες ενδέχεται να είναι η χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αποσυμπιέζεται χειρουργικά το μάτι, με αποτέλεσμα να μπορεί να μετακινηθεί πίσω στην προστασία του κόγχου και να βελτιωθεί η όραση. Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση, έτσι και σε αυτή μπορεί να παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές. Μια δεύτερη προτεινόμενη θεραπεία είναι πιθανόν η συνταγογράφηση πρισμάτων για τα γυαλιά σας, με σκοπό τη διόρθωση της διπλωπίας. Τα πρίσματα μπορεί να είναι προσωρινά ή μονίμως στερεωμένα στα κρύσταλλα.

Η Οφθαλμοπάθεια Graves κάνει τα βλέφαρα να ανοίγουν περισσότερο, με αποτέλεσμα η μπροστινή επιφάνεια του βολβού να αποκαλύπτεται πέρα από τα βλέφαρα και να προκαλεί ενόχληση και δακρύρροια.

Σε αυτή την περίπτωση συνιστάται χειρουργική επέμβαση επανατοποθέτησης των βλεφάρων με σκοπό να περιοριστεί ο ερεθισμός. Άλλες συνιστώμενες θεραπείες μπορεί να είναι, τα ψυχρά επιθέματα, τα γυαλιά ηλίου, ειδικές σταγόνες ή ανύψωση του κεφαλιού κατά τον βραδινό ύπνο.

Γενικότερα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι οφθαλμολογικές επιπλοκές της νόσου Graves μπορούν να αντιμετωπισθούν σε ικανοποιητικό βαθμό. Ο οφθαλμίατρος είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος για τις θεραπευτικές λύσεις που αντιστοιχούν στο πρόβλημά σας.

Κανελλόπουλος Αναστάσιος
Χειρουργός - Οφθαλμίατρος,
Καθηγητής Οφθαλμολογίας Παν/μίου Νέας Υόρκης
Πηγή:www.onmed.gr

Ανακαλύφθηκε ένα γονίδιο «ένοχο» για εγκεφαλικά επεισόδια

Μια διεθνής επιστημονική ομάδα ανακάλυψε ένα γονίδιο που αυξάνει τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια. Βρέθηκαν, επίσης, και άλλα γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο άνοιας.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Σουηδία κ.α.), με επικεφαλής την ινδικής καταγωγής καθηγήτρια νευρολογίας Σούντα Σεσάντρι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρολογίας "Lancet Neurology".

Οι επιστήμονες ανέλυσαν γονιδιώματα, καθώς και ήδη δημοσιευμένες μελέτες (μετα-ανάλυση) και εντόπισαν ένα νέο γονίδιο, το FOXF2, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο ισχαιμικού εγκεφαλικού, επειδή προκαλεί δυσλειτουργία στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου.

Για πρώτη φορά εντοπίζεται ένα γονίδιο «ένοχο» για τη νόσο των μικρών εγκεφαλικών αγγείων, που οδηγεί σε σταδιακή απόφραξή τους και αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού.

Η νόσος των μικρών αγγείων του εγκεφάλου, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν προκαλεί μόνο εγκεφαλικά, αλλά επίσης αυξάνει τον κίνδυνο για άνοια, αλλά και για ψυχολογικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η ανακάλυψη γονιδίων όπως το FOXF2 θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν καλύτερα, να θεραπεύσουν και να προλάβουν τα εγκεφαλικά και, πιθανώς, την άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Τα εγκεφαλικά -ισχαιμικά και αιμορραγικά- είναι η κυριότερη νευρολογική αιτία θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως. Παλαιότερες έρευνες έχουν εντοπίσει γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο για αθηροσκλήρωση και θρόμβωση ή, αντίστροφα, για εγκεφαλική αιμορραγία.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία δείτε εδώ

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μυκόπλασμα των γεννητικών οργάνων: Το νέο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν άλλο ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Νομίζαμε πως γνωρίζαμε τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κι όμως Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν άλλο ένα. Το μυκόπλασμα των γεννητικών οργάνων ή αλλιπως (MG) μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής. Μέχρι πρότινος οι ερευνητές δεν ήταν σίγουροι για το πώς μεταδίδεται αυτή η συχνή ασυμπτωματική λοίμωξη που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ‘80.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου μελέτησαν 4.500 σεξουαλικά ενεργούς Βρετανούς μέσα στο χρονικό διάστημα από το 2010 έως το 2012.

Οι συμμετέχοντες ήταν από 16 έως 44 ετών οι οποίοι έδωσαν δείγματα ούρων για αναλυση. 

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως το βακτήριο του μυκοπλάσματος υπήρχε στο 1% των συμμετεχόντων και συνδεόταν με επικίνδυνες σεξουαλικές συμπεριφορές, όπως είναι οι πολλαπλοί σεξουαλικοί σύντροφοι και οι μη ασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές μέσα στο περασμένο έτος.

Όπως τονίζουν οι ερευνητές, τα ευρήματά τους δείχνουν ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη σημασία από τους ειδικούς στη λοίμωξη από το βακτήριο του μυκοπλάσματος, καθώς μια συχνότητα της τάξεως του 1% δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Αντίθετα, αναδεικνύει την ανάγκη της καλύτερης ενημέρωσης των ιατρών σχετικά με την εν λόγω λοίμωξη.

Το βακτήριο αυτό επηρεάζει τους βλεννογόνους της ουρήθρας, του τραχήλου της μήτρας, του φάρυγγα και του πρωκτού. Εάν δεν αντιμετωπιστεί με θεραπεία, η λοίμωξη στους άνδρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή της ουρήθρας (ουρηθρίτιδα), του σωλήνα δηλαδή που μεταφέρει τα ούρα και το σπέρμα. Στις γυναίκες η λοίμωξη από μυκόπλασμα γεννητικών οργάνων φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο υπογονιμότητας, πρόωρου τοκετού και έκτοπης κύησης, σύμφωνα με τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων των ΗΠΑ.

Τα ποσοστά των λοιμώξεων από μυκόπλασμα βρέθηκαν να είναι παρόμοια σε άνδρες και γυναίκες(1,2% και 1,3% αντίστοιχα), αλλά ενώ στα νεαρά αγόρια ηλικίας 16-19 δεν εντοπίστηκε κανένα κρούσμα, στα κορίτσια της ίδιας ηλικιακής ομάδας βρέθηκε μολυσμένο το 2,4%, δηλαδή σημειώθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό λοιμώξεων από μυκόπλασμα σε σύγκριση με όλες τις άλλες ηλικιακές ομάδες των γυναικών. Η συχνότητα μόλυνσης μειωνόταν στις γυναίκες μετά τα 19, ενώ στους άνδρες τα υψηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην ηλικιακή ομάδα 25-34, η οποία πολύ συχνά δεν βρίσκεται μέσα στις ομάδες που στοχεύουν τα προγράμματα πρόληψης των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Πολύ λίγοι ήταν οι συμμετέχοντες που παρουσίασαν συμπτώματα. Σχεδόν το 95% των μολυσμένων ανδρών δεν είχε κανένα σύμπτωμα που να σχετίζεται με σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη, όπως είναι ο ερεθισμός του πέους, η φλεγμονή, η κολπική έκκριση , ο πόνος και η οσμή. Το ίδιο ίσχυε και για το 56% των γυναικών με μυκόπλασμα που δεν είχαν κολπικό ερεθισμό, έκκριση, φλεγμονή ή αιμορραγία. Κάποιες γυναίκες, ωστόσο, ανέφεραν μια μικρή αιμορραγία μετά τη σεξουαλική πράξη.

Σύμφωνα με την ανάλυση των αποτελεσμάτων, παρά τον μικρό αριθμό συμπτωμάτων ενδεικτικών μιας σεξουαλικώς μεταδιδόμενης λοίμωξης, η λοίμωξη από μυκόπλασμα γεννητικών οργάνων συνδεόταν στενά με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Οι ερευνητές μάλιστα υποστηρίζουν ότι, σύμφωνα με τα πρόσφατα ευρήματα, θα έπρεπε να χαρακτηριστεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Πηγή: news247.gr

Εισρόφηση ξένου σώματος

Λέγοντας εισρόφηση ξένου σώματος εννοούμε, την είσοδο ενός μικρού αντικειμένου στην τραχεία ή στους βρόγχους.

Η τραχεία και οι βρόγχοι είναι οι κεντρικοί σωλήνες που μεταφέρουν τον αέρα στους πνεύμονες. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πόσο επικίνδυνο είναι για τη ζωή του παιδιού η είσοδος ενός ξένου αντικειμένου στην τραχεία ή τους βρόγχους. Αν είναι μεγάλο και δεν μπορεί να περάσει μέσα στους βρόγχους, τότε υπάρχει περίπτωση να κλείσει εντελώς την τραχεία και το παιδί να πεθάνει από ασφυξία. Αν το μέγεθος του είναι τόσο ,που να μπορεί να περάσει σε έναν από τους βρόγχους τότε δεν κινδυνεύει άμεσα η ζωή του παιδιού, αλλά η πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών είναι μεγάλη.

Επίσης μεγάλη σημασία έχει το είδος του αντικειμένου που θα μπει στους πνεύμονες. Υπάρχουν αντικείμενα (πχ ξηροί καρποί, όσπρια, ρύζι) που μπαίνοντας στους πνεύμονες απορροφούν υγρά από το περιβάλλον και φουσκώνουν. Οπότε μπορεί στην αρχή να μην κλείνει εντελώς τη δίοδο, αλλά στη συνέχεια με την αύξηση του μεγέθους του να δυσκολεύει ή και να εμποδίζει τελείως την κυκλοφορία του αέρα μέσα στους πνεύμονες.

Η ηλικία κατά την οποία συμβαίνουν τέτοια ατυχήματα εισρόφησης ξένου σώματος είναι συνήθως μεταξύ 8 μηνών με 3 χρονών. Στην πλειοψηφία τους ατυχήματα συμβαίνουν μεταξύ 12-24 μηνών. Υπάρχουν δυο κυρίως λόγοι:
1. Από την ηλικία των 9 μηνών το παιδί έχει την ικανότητα να συλλαμβάνει μικρά αντικείμενα με το δείκτη και τον αντίχειρα.
2. Τα παιδιά στις πιο πάνω ηλικίες είναι πολύ περίεργα και οτιδήποτε βρουν το βάζουν στο στόμα.

Ποια είναι τα πιο συχνά αντικείμενα;
• Ξηροί καρποί. Φιστίκια, pop-corn, πασατέμπο.
• Μικρά πλαστικά αντικείμενα που συνήθως είναι μέρος κάποιου παιχνιδιού. Για αυτό πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεχτικοί στην επιλογή των παιχνιδιών. ΠΟΤΕ δεν αγοράζουμε στο παιδί κάτω των 4 χρόνων παιχνίδια που περιέχουν μικρά αντικείμενα.
• Τσόφλι από αβγό. Για αυτό προσοχή όταν καθαρίζουμε το αβγό του παιδιού μας.
• Υγρά (γάλα, νερό, τσάι) είναι πολύ πιθανόν, στα πολύ μικρά παιδιά, να εισέλθουν στους βρόγχους και να προκαλέσουν έντονη συμπτωματολογία. Για αυτό ποτέ μην αφήνετε το βρέφος σας ανάσκελα γιατί αν κάνει εμετό η πιθανότητα τα εμέσματα να πάνε προς τους πνεύμονες είναι μεγάλη.

Ποια συμπτώματα παρουσιάζουν τα παιδιά με εισρόφηση;
Με το που μπαίνει το ξένο σώμα στο λάρυγγα και στην τραχεία, προκαλείται αμέσως βήχας σε μια προσπάθεια του οργανισμού να το αποβάλει. Αν δεν αποβληθεί τότε υπάρχουν οι εξής πιθανότητες.
1. Αν είναι πολύ μεγάλο και κλείσει την τραχεία το παιδί θα παρουσιάσει έντονο βήχα, δύσπνοια, κυάνωση (θα μελανιάσει) και θα πεθάνει από ασφυξία.
2. Αν κολλήσει στην τραχεία, αλλά αφήνει χώρο στον αέρα να μπαινοβγαίνει, τότε το παιδί θα παρουσιάζει δυσκολία στην αναπνοή και έντονο συριγμό.
3. Αν είναι τόσο μικρό που να μπορεί να περάσει στους βρόγχους, τότε πιθανότατα να προωθηθεί σε ένα από τους δυο βρόγχους. Το πιο πιθανόν είναι το παιδί να μην παρουσιάζει κανένα οφθαλμοφανές σύμπτωμα μέχρι τη στιγμή που θα παρουσιάσει κάποια επιπλοκή. Πολλές φορές όμως τα παιδιά δίνουν την εντύπωση ότι έχουν κρίση άσθματος, η οποία όμως δεν υποχωρεί εύκολα με την αντιασθματική θεραπεία.

Η πιο συχνή επιπλοκή είναι η πνευμονία, η οποία όμως συμβαίνει μέρες μετά την εισρόφηση. Έτσι λοιπόν ο άρρωστος θα παρουσιάσει ψηλό πυρετό και βήχα.

Πώς αντιμετωπίζεται η εισρόφηση ξένου σώματος;
Αν το ξένο σώμα είναι μεγάλο και κλείνει την τραχεία τα συμπτώματα θα είναι έντονα και η ζωή του παιδιού κινδυνεύει. Για αυτό πρέπει να γίνει κάτι αμέσως για να βγει το ξένο σώμα και να σωθεί το παιδί. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, μην κάνετε τίποτα αν το παιδί μπορεί να αναπνέει. Είναι καλύτερα να τρέξετε αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο ή σε κοντινό γιατρό. Αν όμως το παιδί δεν αναπνέει τότε πρέπει να ακολουθήσετε μια από τις πιο κάτω μανούβρες για να βγει το ξένο σώμα και να σωθεί το παιδί.

Α. Το παιδί <1 χρόνου
1. Κρατήστε το βρέφος έτσι ώστε το κεφάλι να είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από τον κορμό.
2. Δώστε 4 χτυπήματα στην πλάτη. Στόχος είναι να «χαλαρώσει» το ξένο σώμα που βρίσκεται στους πνεύμονες.
3. Δώστε 4 χτυπήματα-ωθήσεις μπροστά στο θώρακα, όπως ακριβώς κάνουμε τις καρδιακές μαλάξεις. Στόχος είναι να αυξηθεί η πίεση μέσα στο θώρακα και να πεταχτεί το ξένο σώμα έξω.
4. Ανοίξτε το στόμα και ελέγξτε αν βγήκε το ξένο σώμα και πάρτε το. ΜΗΝ βάζετε ποτέ τα χέρια σας στα τυφλά μέσα στο στόμα του παιδιού.
5. Αν ακολουθήσετε την πιο πάνω διαδικασία και το ξένο σώμα δε βγήκε και ο άρρωστος είναι αναίσθητος χωρίς αναπνοή πρέπει να επαναλάβετε από την αρχή την ίδια διαδικασία.

Β. Το παιδί >1 χρόνου
1. Τοποθετήστε το παιδί στο έδαφος.
2. Γονατίστε δίπλα του.
3. Με το εσωτερικό της παλάμης δώστε 6-10 σπρωξίματα-ωθήσεις ακριβώς πάνω από το στομάχι (Μεταξύ του ομφαλού και του θώρακα στη μέση της κοιλιάς).
4. Ανοίξτε το στόμα και ελέγξτε αν βγήκε το ξένο σώμα και πάρτε το. ΜΗΝ βάζετε ποτέ τα χέρια σας στα τυφλά μέσα στο στόμα του παιδιού.

Αν το παιδί αναπνέει τότε θα το μεταφέρετε στο νοσοκομείο ή στο γιατρό του. Ο γιατρός θα εξετάσει το παιδί και το πιο πιθανό είναι να ζητήσει ακτινογραφίες θώρακα. Αν υπάρχει υποψία εισόδου ξένου σώματος στους πνεύμονες τότε θα γίνει βρογχοσκόπηση. Στη βρογχοσκόπηση ο ειδικός γιατρός βάζει το βρογχοσκόπιο (ειδικός σωλήνας μέσα από τον οποίο μπορεί να βλέπει τι υπάρχει στην άλλη άκρη του σωλήνα) από το στόμα, στο λάρυγγα, τραχεία και στη συνέχεια στους βρόγχους. Με τον τρόπο αυτό, βρίσκει το ξένο σώμα και με μια ειδική δαγκάνα που περνά μέσα από το βρογχοσκόπιο αρπάζει το ξένο σώμα και το αφαιρεί.

Προφύλαξη παιδιού από την εισρόφη ξένου σώματος;
Η εισρόφηση ξένου σώματος όπως καταλαβαίνετε είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για το παιδί. Για αυτό το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προλάβουμε την κατάσταση αυτή. Έχετε λοιπόν στο μυαλό σας τα ακόλουθα για τα παιδιά κάτω των 5 χρόνων:
• Φυλάξτε όλα τα μικρά αντικείμενα μακριά από τα μικρά παιδιά σας(<5 χρονών).
• Μη δίνετε στα μικρά παιδιά ξηρούς καρπούς. Αποτελούν το 50% των ξένων σωμάτων στους πνεύμονες.
• Μην τους δίνετε ποτέ παιχνίδια που περιέχουν μικρά αντικείμενα.
• Μην τους δίνετε ποτέ κουμπιά, μικρά κέρματα. Δεν είναι παιχνίδια.

Αδάμος Χατζηπαναγής

Παιδίατρος

ΠΗΓΗ: healthpost.gr

Θεραπεία προσφέρει ελπίδες για τον καρκίνο του μαστού

Στο τελικό στάδιο των ερευνών βρίσκεται νέα μέθοδος αντιμετώπισης της μάστιγας του σύγχρονου κόσμου, προσφέροντας στις γυναίκες ένα ακόμη «όπλο» στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, αυξάνοντας παράλληλα το προσδόκιμο ζωής.

Κοντά στην πραγματοποίηση ενός σημαντικότατου βήματος για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού βρίσκεται ομάδα ερευνητών από τη Βρετανία και την Αυστραλία, οι οποίοι δημιούργησαν ένα νέο φάρμακο, το οποίο επιβραδύνει τη δράση της ασθένειας ακόμη και σε προχωρημένο επίπεδο, ενώ αυξάνει το προσδόκιμο ζωής, προφέροντας σημαντικά οφέλη σε εκατομμύρια γυναίκες που ταλαιπωρούνται ή θα ταλαιπωρηθούν μελλοντικά. Η θεραπεία δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε πειραματόζωα και μένει πλέον να δοκιμασθεί και σε ανθρώπους.

Το νέο και φθηνό φάρμακο βασίζεται στην αξιοποίηση της ορμόνης προγεστερόνης, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, ώστε να «φρενάρει» την ανάπτυξη αρκετών καρκινικών όγκων.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον Γουέιν Τίλι του Πανεπιστημίου της Αδελαϊδας και τον Τζέησον Κάρολ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χαρακτήρισαν «πολύ σημαντικά» τα ευρήματά τους και ανέφεραν ότι ήδη σχεδιάζουν την πρώτη κλινική δοκιμή σε γυναίκες.

Είναι γνωστό ότι οι ορμόνες παίζουν καθοριστικό ρόλο στον καρκίνο του μαστού, καθώς μπορούν να διευκολύνουν τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων, πράγμα που ισχύει κατ' εξοχήν για τους καρκινικούς όγκους με υποδοχείς οιστρογόνων. Από την άλλη, οι καρκίνοι με υποδοχείς προγεστερόνης είναι λιγότερο επιθετικοί και θανατηφόροι.

Οι ερευνητές μελέτησαν αυτούς τους όγκους και διαπίστωσαν ότι οι υποδοχείς προγεστερόνης και οιστρογόνων συνδέονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα οι πρώτοι να μπορούν να κάνουν λιγότερο επικίνδυνους και τους δεύτερους.

Τα πειράματα σε καρκινικά κύτταρα που καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο, καθώς και σε ποντίκια, έδειξαν ότι οι όγκοι αναπτύχθηκαν μόνο στο μισό μέγεθος, όταν οι επιστήμονες πρόσθεσαν προγεστερόνη στο φάρμακο «Ταμοξιφέν» (το κατ' εξοχήν «όπλο» εναντίον των καρκινικών όγκων με υποδοχείς οιστρογόνων).

Ο καθηγητής Κάρλος Κάλδας του Κέμπριτζ δήλωσε ότι η νέα θεραπεία θα μπορούσε μελλοντικά να θεραπεύει περισσότερες γυναίκες σε πρώιμο στάδιο της νόσου, καθώς επίσης να παρατείνει τη ζωή σε περιπτώσεις πιο προχωρημένου καρκίνου του μαστού.

Περίπου το 75% των γυναικών έχουν καρκίνους του μαστού με υποδοχείς οιστρογόνων και από αυτές το 75% έχουν επίσης και υποδοχείς προγεστερόνης (είναι οι λεγόμενες «διπλά θετικές» που έχουν και τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης). Συνεπώς, περίπου οι μισές γυναίκες καρκινοπαθείς θα ήταν δυνατό να ωφεληθούν από τη νέα θεραπεία, που προσθέτει την προγεστερόνη στο υπάρχον φαρμακευτικό σχήμα.

Σχεδόν 1,7 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού κάθε χρόνο. Χάρη στις προόδους της ιατρικής, σχεδόν το 70% των γυναικών ζουν πλέον πάνω από 20 χρόνια μετά τη διάγνωση της ασθένειας.

Πηγή: cretablog.gr

Η εξέταση που προβλέπει τον θάνατο εντός 15ετίας

Μια απλή καρδιολογική εξέταση μπορεί να υποδείξει ποια άτομα κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους εντός της επόμενης 15ετίας.

Η εξέταση επιτρέπει στο γιατρό να διαπιστώσει εάν έχουν συσσωρευτεί στις αρτηρίες μεγάλες ποσότητες ασβεστίου, δείκτης που φανερώνει τον αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.

Η εξέταση ασβέστωσης της στεφανιαίας αρτηρίας (coronary artery calcification – CAC) είναι μια ειδική ακτινογραφία που εντοπίζει αποθέματα ασβεστίου στα τοιχώματα των στεφανιαίων αρτηριών. Η ασβέστωση αποτελεί πρώιμη ένδειξη της στεφανιαίας αρτηριοπάθειας.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Έμορυ των ΗΠΑ συνέλεξαν και αξιολόγησαν τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC, καθώς και άλλα στοιχεία σχετικά με παράγοντες κινδύνου για τον πρόωρο θάνατο, από 9.715 ανθρώπους μεταξύ 1996 και 1999.

Τα στοιχεία αφορούσαν σε άτομα που είχαν κάνει την εξέταση στο πλαίσιο προληπτικού κοινοτικού προγράμματος και δεν παρουσίαζαν συμπτώματα στεφανιαίας αρτηριοπάθειας όταν έγινε η εξέταση.

Διαπιστώθηκε ότι το αποτέλεσμα της εξέτασης μπορούσε να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια ποια από τα άτομα θα έχαναν τη ζωή τους, ανεξαρτήτως αιτίας θανάτου, εντός 15ετίας.

«Η διαπίστωση αυτή μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της εξέτασης για την ασβέστωση της στεφανιαίας αρτηρίας ως δείκτη πρόβλεψης για τη θνησιμότητα», δηλώνει η Leslee Shaw, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορυ.

«Οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα ασβέστωσης θα πρέπει να καθοδηγούνται από το γιατρό τους να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, με στόχο τη βελτιωμένη έκβαση της υγείας τους και την παράταση της ζωής τους.»

Η καθηγήτρια επισημαίνει πως τα αποτελέσματα της εξέτασης CAC χρησιμοποιούνται παραδοσιακά ως δείκτης πρόγνωσης της καρδιοπάθειας και του πρόωρου θανάτου βραχυπρόθεσμα, όμως στο πλαίσιο της νέας μελέτης εξετάστηκε για πρώτη φορά ο κίνδυνος θανάτου μακροπρόθεσμα, πριν καν εκδηλωθούν τα πρώτα σημάδια καρδιαγγειακών επιπλοκών.

ΠΗΓΗ: Τα αποτελέσματα της μελέτης

δημοσιεύονται αναλυτικά στην επιθεώρηση

Annals of Internal Medicine.

Επανάσταση στην ιατρική: Δοκιμάζεται το πρώτο φάρμακο κατά της αυτοκτονίας

Ερευνητές στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ δοκιμάζουν ένα οπιοειδές αναλγητικό κατά των τάσεων αυτοκτονίας, ελπίζοντας ότι θα αναπτύξουν το πρώτο χάπι που θα είναι άμεσα αποτελεσματικό.

Πρόκειται για τη βουπρενορφίνη, ένα ημισυνθετικό οπιοειδές, που χρησιμοποιείται επίσης, όπως η μεθαδόνη, για την απεξάρτηση από την ηρωίνη.

Η προκαταρκτική κλινική δοκιμή δείχνει ότι το φάρμακο μπορεί να μειώσει δραστικά τις αυτοκτονικές σκέψεις μετά από από μία μόνο εβδομάδα χορήγησης. Αν αυτό επιβεβαιωθεί από μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές, τότε ανοίγει ο δρόμος για το πρώτο αντι-αυτοκτονικό φάρμακο ταχείας δράσης.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου της Χάϊφα, με επικεφαλής τον Τζάακ Πάνκσεπ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής «The American Journal of Psychiatry», σύμφωνα με το «New Scientist», χορήγησαν επί ένα μήνα σε χαμηλή δοσολογία το φάρμακο σε 40 ανθρώπους με σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας (τα δύο τρία είχαν ήδη κάνει απόπειρα). Μια δεύτερη ομάδα ατόμων επίσης με αυτοκτονικές τάσεις έλαβε απλώς ένα εικονικό φάρμακο (πλασέμπο).

Η ψυχική κατάσταση των ασθενών καταγραφόταν από ψυχιάτρους ανά εβδομάδα μέσω ειδικού ερωτηματολογίου. Στην αρχή της δοκιμής οι ασθενείς είχαν κατά μέσο όρο «σκορ αυτοκτονίας» 20 (θεωρούμενο αρκετά υψηλό για να νοσηλευθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο για τη δική του ασφάλεια). Όσοι πήραν το φάρμακο, σε μια εβδομάδα είχαν υποχωρήσει έξι μονάδες στην κλίμακα των αυτοκτονικών σκέψεων και σε ένα μήνα εμφάνιζαν μείωση δέκα μονάδων (δηλαδή στο μισό), επίπεδο ασφαλές για να μην χρειάζονται νοσηλεία. Όσοι πήραν πλασέμπο, εμφάνισαν μείωση δύο μονάδων.

Ένα φάρμακο γρήγορης δράσης θεωρείται απαραίτητο, σύμφωνα με τους γιατρούς, καθώς έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ανθρώπων με τάση αυτοκτονίας. Στις ΗΠΑ π.χ. μέσα σε ένα έτος πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.

Οι υπάρχουσες θεραπείες, όπως τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και οι ψυχοθεραπείες, δεν έχουν άμεση αποτελεσματικότητα, καθώς συχνά και τα δύο χρειάζονται πάνω από έξι εβδομάδες για να δράσουν. Η κεταμίνη, ένα φάρμακο που δρα πιο γρήγορα, επιφέρει παραισθήσεις ως παρενέργειες και η δράση της γρήγορα εξασθενεί.

Οι ερευνητές στράφηκαν ως εναλλακτική λύση στα οπιοειδή. Ο Πάνκσεπ δήλωσε ότι αν η βουπρενορφίνη χορηγείτο σε υψηλότερη δόση, τα αποτελέσματα θα ήσαν ακόμη πιο θετικά. Όμως η αύξηση της δόσης στα οπιοειδή είναι ένα επίμαχο θέμα, καθώς η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο.

Από όλα τα οπιοειδή, η βουπρενορφίνη θεωρείται η πιο ασφαλής και γι" αυτό συνταγογραφείται ακόμη και σε ανθρώπους που έχουν εθιστεί σε άλλα οπιοειδή. Η ερευνητική ομάδα του Πάνκσεπ φρόντισε πάντως να χορηγήσει δόσεις 30 φορές μικρότερες από αυτές που θα οδηγούσαν σε εθισμό. Κανείς από τους συμμετέχοντες ασθενείς δεν ανέφερε συμπτώματα στέρησης μετά τη διακοπή της χορήγησης του φαρμάκου, όταν τελείωσε η δοκιμή.

Πηγή: cretablog.gr

Γιατί μερικοί καπνιστές έχουν πιο υγιή πνευμόνια

Οι επιστήμονες έριξαν φως στο μυστήριο ορισμένων καπνιστών που φαίνεται να έχουν σχετικά υγιείς πνεύμονες παρά τα τσιγάρα που καπνίζουν.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πως προστατεύονται από συγκεκριμένες «τυχερές» μεταλλάξεις στο DNA τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Τόμπιν του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λέστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Lancet Respiratory Medicine", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν γενετικά δείγματα που πήραν από 50.000 ανθρώπους και βρήκαν προστατευτικές μεταλλάξεις σε ορισμένους, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να βελτιώνεται η λειτουργία των πνευμόνων και να αντισταθμίζεται η δυνητικά θανατηφόρα επίπτωση του καπνίσματος.

Οι επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων για τους πνεύμονες. Όμως τόνισαν ότι ακόμη και για τους ανθρώπους με ευνοϊκό DNA, το κάπνισμα δεν συνιστά την καλύτερη επιλογή.
Πολλοί καπνιστές - αλλά όχι όλοι- θα αναπτύξουν κάποια πάθηση των πνευμόνων, όπως το ίδιο θα συμβεί και σε μερικούς που ποτέ δεν κάπνισαν στη ζωή τους. Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) προκαλεί δύσπνοια, βήχα και συχνές λοιμώξεις των πνευμόνων.

Η σύγκριση του DNA καπνιστών και μη, καθώς και όσων πάσχουν από ΧΑΠ και όσων όχι, έδειξε ότι σε μερικούς ανθρώπους υπάρχουν τμήματα του γονιδιώματός τους που μειώνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση ΧΑΠ. Έτσι, οι καπνιστές με αυτά τα «καλά» γονίδια έχουν μικρότερο κίνδυνο για ΧΑΠ, σε σχέση με όσους έχουν «κακά» γονίδια.

Όμως, όπως είπε ο Τόμπιν, «δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος μαγικής σφαίρας που παρέχει στον οποιονδήποτε εγγυημένη προστασία έναντι του καπνίσματος - οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ. με τα «καλά» γονίδια») θα συνεχίσουν να έχουν πνεύμονες λιγότερο υγιείς από ό,τι θα είχαν, αν δεν ήσαν καπνιστές».

Εκτός από την ΧΑΠ, το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων και για καρδιοπάθειες. Μια άλλη διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής γενετικής Ντέηβιντ Κριστιάνι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαντ των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "EbioMedicine", δείχνει ότι οι καπνιστές με ΧΑΠ έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν την πιο επιθετική μορφή καρκίνου των πνευμόνων.

Ο λεγόμενος «μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα» αποτελεί το 15% έως 18% του συνόλου των καρκίνων των πνευμόνων παγκοσμίως και είναι η πιο θανατηφόρα μορφή. Παρά την αρχική θεραπεία, πολλοί ασθενείς υποτροπιάζουν μέσα σε ένα έτος. Το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι εννέα έως 20 μήνες μετά τη διάγνωση.

Τέσσερις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες που εργάζονται στη Βρετανία, συμμετείχαν στις δύο νέες έρευνες. Στην πρώτη οι Πάνος Δελούκας (Πανεπιστήμιο Queen Mary Λονδίνου), (Ιωάννα Ντάλλα, Πανεπιστήμιο Λέστερ) και Ελευθερία Ζεγγίνη (Ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger Λονδίνου), ενώ στη δεύτερη έρευνα συμμετείχε ο Τριαντάφυλλος Λιλόγλου, καθηγητής μοριακής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr