-Περπατώ στην «βρόμικη» πόλη σε κακόφημη περιοχή κρύβω το πρόσωπο μου, μέσα στη νύχτα κραυγές συντρίβουν το σκοτάδι, με πλησιάζουν οι πόρνες με τραβούν απ΄το χέρι, δώσε όσα θες έχω να φάω από χθες.
-Μυρωδιά και δυσοσμία παντού σκοντάφτω
στα σκουπίδια… για να περάσω τον δρόμο θέλει θάρρος, την ασφάλεια μου κανείς
δεν εγγυάται, κανείς μόνο η ατσάλινη λεπίδα που κρατώ στο χέρι, το φως του
φεγγαριού πέφτει πάνω της, την βλέπουν οι παρείσακτοι κάνουν πίσω δεν ξέρουν
ποιος είμαι.
-Με μάτια δεκατέσσερα! ψάχνω
να βρω την Εραστή, την μικρή «πόρνη». Το κορμί της ξεπουλά το διαπραγματεύεται
το παζαρεύει το δίνει στους περαστικούς ξαπλώνει σε σάπια κρεβάτια μουχλιασμένα
σεντόνια βρώμικα λερωμένα.
-Λάλησε ο πετεινός ξημερώνει,
στην άκρη της γωνιάς μια λεπτή σιλουέτα, ημίγυμνη γερασμένη «σπασμένη» ένα «σκουπίδι» έτοιμη να καταρρεύσει μια
σύριγγα στο χέρι μάτια γουρλωμένα, την πλησιάζω... η ατσάλινη λεπίδα στο χέρι μου...
την υψώνω! την καρφώνω με δύναμη στην καρδία.
-Με γρήγορα βήματα
απομακρύνομαι, ψάχνω να βρω διέξοδο καθαρό αέρα, Βλέπω παντού πεινασμένες «αρκούδες»
λαβωμένους «λύκους». Στην άκρη του δρόμου υπάρχει φως!!! εκεί ανήκω είπα, έκανα
το χρέος μου και πέρασα στη άλλη πλευρά… στην Ελευθερία!.-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Διαχ. στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων
Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
