Τη ίδια αναλογία κάνει και ο κ. Α. Λιάκος σε άρθρο του στην Καθημερινή:
"Δεν μπορώ να φανταστώ. λ.χ., πώς ένας Έλληνας αντιφρονών διανοούμενος την
περίοδο της δικτατορίας θα πήγαινε σε μια εκδήλωση στο εξωτερικό, οργανωμένη
από ελληνική πρεσβεία, και θα παραπονιόταν για φίμωση, αν φοιτητές τη
ματαίωναν". Ο κ. Λιάκος αναρωτιέται ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούσε η
παρεμβολή της πρεσβείας στην έκθεση της Θεσ/νίκης όταν η εκδήλωση θα μπορούσε
να οργανωθεί από εκδοτικούς οίκους, ένα ίδρυμα ή πανεπιστήμιο. Μήπως, λέει,
"και οι οργανωτές της έκθεσης χρησιμοποιήθηκαν κυνικά από την προπαγάνδα
ενός εμπόλεμου κράτους;" Δεν είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι μπορεί η
πρεσβεία να υποστήριξε οικονομικά την επίσκεψη του Ισραηλινού ομιλητή, να είχε
την ευθύνη της προστασίας του στο κλίμα που επικρατεί; Και έκανε προπαγάνδα η
κυβέρνηση του Ισραήλ μέσω ενός επικριτή της; Πολύ συνωμοτικό! Αλλά εμάς καμία
συνωμοσία δεν μάς διαφεύγει όσο συγκαλυμμένη κι αν είναι! Αν και φαίνεται να
μας διαφεύγει η απροκάλυπτη προπαγάνδα ενός άλλου εμπόλεμου κράτους. Αυτή την
αφήνουμε ανενόχλητη.
Όμως το πιο προβληματικό, το πιο ενοχλητικό, το πιο σοκαριστικό στο
άρθρο του Α. Λιάκου είναι η θέση ότι το Ολοκαύτωμα δεν ανήκει στους Εβραίους.
Εν ονόματι της οικουμενικότητάς του, του καθολικού του μηνύματος και της
μοναδικότητάς του ως κορυφαίου εγκλήματος, υποστηρίζει πως "Το "Ποτέ
ξανά" που φώναξε όλος ο κόσμος όταν έγινε γνωστή η φρίκη του
Ολοκαυτώματος, ισχύει για όλους τους λαούς, δεν είναι ιδιοκτησία ενός
συγκεκριμένου, ακόμη κι αν έχει πληρώσει με πόνο και δάκρυα." Πρώτον δεν
πλήρωσαν με πόνο και δάκρυα. Πλήρωσαν με φρικτούς θανάτους που μεθοδεύτηκαν και
συστηματοποιήθηκαν με ασύλληπτη βαρβαρότητα. Δεύτερον, από πότε για να είναι
κάτι οικουμενικό πρέπει να εξαιρούνται τα κύρια θύματα; Η απάντηση του Α.
Λιάκου είναι ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί το Ολοκαύτωμα "για τη γενοκτονία
ενός άλλου λαού. Αδιανόητη , αδίστακτη , κυνική χρησιμοποίηση που καταδικάστηκε
από διεθνείς οργανισμούς αλλά κουρελιάζει το διεθνές δίκαιο και ό,τι έχει
απομείνει από τη διεθνή ηθική." Αυτό είναι το μήνυμα του άρθρου του Α.
Λιάκου: δεν έχουν προνομιακή σχέση με το Ολοκαύτωμα οι Εβραίοι --άλλωστε
ευτελίζουν, όπως λέει, τον αντισημιτισμό και χρησιμοποιούν το Ολοκαύτωμα για
άλλη γενοκτονία. Γι' αυτό και σωστά ο τίτλος της εφημερίδας στο άρθρο (ή του
ίδιου του Α. Λιάκου) είναι: "Σε ποιον ανήκει το "Ποτέ
ξανά";". Αυτό το ζήτημα θέτει το άρθρο του Α. Λιάκου. Και η απάντηση
που δίνει είναι ότι ανήκει σε εμάς που είμαστε όλοι, δεν ανήκει στους
Ισραηλινούς και τους Εβραίους. Αυτοί που πρώτοι και συχνά μόνοι διατηρούν τη
μνήμη του Ολοκαυτώματος ζωντανή, που το τεκμηρίωσαν, που διέδωσαν και διέσωσαν
το μήνυμά του, αυτοί να πάνε στην άκρη επειδή δήθεν το ευτελίζουν και το
εργαλειοποιούν για να αναλάβουμε την προστασία του εμείς οι υπόλοιποι που
σκεφτόμαστε καθολικά και οικουμενικά και μέσα στην οικουμενικότητά μας θα
μπορούμε να βγάλουμε από τον χάρτη (μεταφορικά, και για ορισμένους --αυτούς που
φωνάζουν το σύνθημα From the river to the sea--, και κυριολεκτικά) τους
Εβραίους και το Ισραήλ! Θα εξαφανίσουμε την ιδιαιτερότητά τους, θα τους κάνουμε
σαν κι εμάς. Οι καλοί Εβραίοι είναι οι μη Εβραίοι, οι οικουμενικοί, οι
καθολικοί, οι κοσμοπολίτες.
Εν τω μεταξύ μαθαίνουμε πάλι από τις Κυριακάτικες ότι τον Απρίλιο του
2025 διαλύθηκε άλλη βιβλιοπαρουσίαση τόμου μαρξιστικών κειμένων για την πάλη
ενάντια στον αντισημιτισμό επειδή θεωρήθηκε "φιλοσιωνιστική" και
"φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα" (Δρουμπούκη-Καθημερινή) ενώ στον Πειραιά
κυκλοφορεί αφίσα που γράφει στα αγγλικά και στα εβραϊκά "Όλοι οι ισραηλινοί
στρατιώτες είναι εγκληματίες πολέμου . Κατακτητές, βιαστές, δολοφόνοι. ΔΕΝ ΣΑΣ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΔΩ" (Παπαθανασίου -ΤΟ ΒΗΜΑ)
Δεν μένει παρά να δούμε πογκρόμ και καύσεις βιβλίων.
ΠΗΓΗ: Προφίλ Vasso Kindi
