Η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι μια γιορτή με καρδούλες και πολύχρωμα μπαλόνια. Είναι μια ημέρα μνήμης και αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, σε έναν κόσμο που ιστορικά ανήκε στους άντρες.
8 Μαρτίου 1857, Νέα Υόρκη. Στην πόλη των μεταναστών, εκεί όπου άνδρες
και γυναίκες από κάθε γωνιά της γης αναζήτησαν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής,
γεννήθηκε η διεκδίκηση των γυναικείων δικαιωμάτων. Οι γυναίκες εκείνης της
εποχής, που εργάζονταν το ίδιο σκληρά με τους άνδρες για να επιβιώσουν,
τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους και να απαιτήσουν σεβασμό, ισότητα και
καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. Αυτή η ημέρα γράφτηκε στην ιστορία και
άνοιξε τον δρόμο για πολλούς ακόμα αγώνες.
Η πραγματικότητα σήμερα
Έχουν περάσει τόσα χρόνια, όμως η ανισότητα και η βία κατά των γυναικών
συνεχίζουν να υπάρχουν σε πολλές χώρες. Σήμερα, χιλιάδες γυναίκες
κακοποιούνται, βιάζονται, βασανίζονται, εκμεταλλεύονται από συζύγους και
εργοδότες. Εκατομμύρια γυναίκες εργάζονται το ίδιο σκληρά με τους άνδρες, αλλά
εξακολουθούν να αμείβονται χαμηλότερα και να υφίστανται διακρίσεις και
προσβλητική συμπεριφορά στον εργασιακό τους χώρο.
Σε κάποιες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, οι γυναίκες δεν έχουν ούτε το
δικαίωμα να δείξουν το πρόσωπό τους. Κρύβονται πίσω από μία μπούρκα, τους
απαγορεύεται να οδηγούν, να επιλέγουν το ντύσιμό τους, να ζουν ως ισότιμα μέλη
της κοινωνίας.
Η ισότητα στην εργασία: Θεμελιώδες δικαίωμα
Με κεντρικό μήνυμα ότι η ισότητα στην εργασία δεν είναι προνόμιο, ούτε
παροχή του Κράτους ή των εργοδοτών, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα, η ΓΣΕΕ και η
Γραμματεία Ισότητας και Ατομικών – Κοινωνικών Δικαιωμάτων της ΓΣΕΕ έδωσαν
εικόνα και ήχο στη φωνή των γυναικών, μέσα από το φετινό βίντεο-μήνυμά τους. Μια κραυγή αγωνίας που ακούγεται
πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και πέρα από τις επιφανειακές εκθέσεις για
την πρόοδο της νομοθεσίας.
Αφιερώνουμε αυτό το μήνυμα στις γυναίκες που πίστεψαν στη δύναμή τους,
εμπιστεύθηκαν τα σωματεία και έδωσαν μαζί μας τη μάχη κόντρα στην εργοδοτική
αυθαιρεσία, κρατική ή ιδιωτική.
Ο στόχος μας είναι ξεκάθαρος:
Καμία να μην μείνει πίσω.
Καμία να μην νιώσει μόνη.
Να στεκόμαστε όλες και όλοι στο πλάι των γυναικών που αγωνίζονται.
Η 8η Μαρτίου δεν είναι απλώς μια μέρα.
Είναι κάλεσμα αγώνα για όλες τις γυναίκες, σε όλο τον κόσμο. Είναι μια
μέρα που μας θυμίζει ότι η ισότητα δεν είναι θεωρία, αλλά πρέπει να γίνεται
πράξη κάθε μέρα. Η εξάλειψη των διακρίσεων, της παρενόχλησης και της βίας κατά
των γυναικών δεν είναι απλά ένα αίτημα, είναι απαίτηση.
Η γυναίκα δεν γιορτάζει μία φορά τον χρόνο.
Γιορτάζει κάθε μέρα, γιατί αγωνίζεται. Γιατί διεκδικεί. Γιατί δεν
συμβιβάζεται.
Για εργασία με αξιοπρέπεια και ισότητα.
Για έναν κόσμο όπου η ισότητα δεν θα είναι ζητούμενο, αλλά αυτονόητο
δικαίωμα.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΚΦ
