Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶκαὶἀδελφές μου,
Ἀφοῦμᾶς προετοίμασε ἐπὶτρεῖςἑβδομάδες ἡ ἁγία μας Ἐκκλησίαμᾶςεἰσάγει τώρα
στὸνἀγῶνα. Μπαίνουμε ἀπὸαὔριοστὴνηστείατῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Γιὰνὰ μάθουμε τὴνἀξίακαὶτὴ σημασία τῆς νηστείας,
ὅρισανοἱἱεροὶ Πατέρες νὰτελεῖται σήμερα ἡ ἀνάμνησητῆςἐξορίαςτοῦ Πρωτοπλάστου
Ἀδὰμἀπὸτὸν Παράδεισο. Ἀκριβῶς διότι ἡ πτώση καὶ ἡ ἔξωσητοῦἀνθρώπουἀπὸτὸν
Παράδεισο συνέβη ὡςἀποτέλεσμα παραβάσεως τῆςἐντολῆςτῆς νηστείας.
Ἦταν ἡ μόνη ἐντολὴποὺἔδωσε ὁ Θεὸςστὸνἄνθρωποὅταντὸν δημιούργησε.
Ὅλαὅσαὑπῆρχανστὸν Παράδεισο ἦτανστὴ διάθεσή μας «ἀπὸτοὺςκαρποὺςὅλωντῶν δένδρων
μπορεῖςνὰτραφεῖς», εἶπε ὁ Θεός, ὅμως «ἀπὸτὸνκαρπὸτοῦ δένδρου τῆς γνώσεως
τοῦκαλοῦκαὶτοῦκακοῦ, μὴνφᾶς». Ὁ Θεὸςἔπλασετὸνἄνθρωποἐλεύθερο, τελείως ἐλεύθερο.
Γιὰνὰ καταλάβει ὅμως, ὁ ἄνθρωποςτὸπλᾶτοςτῆςἐλευθερίας του, ἔπρεπενὰἔχει
δικαίωμα ἐπιλογῆς. Ὅλαἦταν δικά του μέσα στὸν Παράδεισο, ὅλαἔγινανγιὰ χάρη του
καὶὅλαἐξαρτῶντοἀπὸἐκεῖνον. Ἤθελε, λοιπόν, ὁ Θεὸςνὰὑπάρχεικαὶ «κάτι»
ποὺθὰβοηθοῦσετὸνἄνθρωπονὰ κατανοήσει τὴνἐλευθερία του. Αὐτὸἦταν ἡ ἐντολὴτῆς
νηστείας. Λέγεται ἐντολήἐπειδὴ προτάθηκε στὸνἄνθρωποὡς δυνατότητα ἐπιλογῆς,
ὅμωςἦτανὅ,τιπιὸὡραῖοκαὶἀξιοπρεπὲςδόθηκε ἀπὸτὸΘεὸστὸνἄνθρωποὡςπροῖκα. Πρότεινε ὁ
Θεὸςστὸνἄνθρωπονὰἐπιλέξειτὸἐξῆς: τὴνζωὴποὺεἶχε μπροστά του,
ἤθελενὰτὴνἐξερευνήσει μονάχος του ἢ ἔχονταςὡς παρέα καὶσυντροφιὰτὸνἴδιο
τoΘεό;Κι ὁ ἄνθρωποςἐπέλεξε λάθος! Προτίμησε τὴ μοναξιά. ΔὲνἐμπιστεύθηκετὸΘεὸ
Δημιουργό του.
Ἡ Ἐκκλησία, λοιπόν, προτείνοντάς μας τὴ νηστεία ποὺἀρχίζειαὔριο, θέλει
νὰμᾶς βοηθήσει νὰ καταλάβουμε πόση προσοχὴ χρειάζεται κάθε
φορὰποὺἔχουμενὰἐπιλέξουμεμεταξὺ διαφόρων καταστάσεων στὴ ζωή μας. Ἡ
ἐλευθερίαἀπαιτεῖὑπευθυνότητα. Αὐτὸἰσχύεισὲ κάθε ἔκφανσητῆςπροσωπικῆςκαὶκοινωνικῆςζωῆς
μας, ὅμωςπολὺ περισσότερο ἰσχύειστὴν πνευματική μας ζωή. Ὁ ἕνας λόγος τῆς
νηστείας εἶναι παιδαγωγικός, νὰ μάθουμε νὰπειθαρχοῦμεστὸΘεὸκαὶστὴνἘκκλησία του,
νὰ συνηθίσουμε νὰστεροῦμετὸνἑαυτό μας ἀπὸμερικὲςὑλικὲςἀπολαύσεις προκειμένου νὰ
μάθουμε νὰἐπιβαλόμαστεστὸν δύσκολο καὶαὐθαίρετοἑαυτό μας. Αὐτὸντὸ λόγο βέβαια
δὲντὸν δέχονται ἐκεῖνοιτῶνὁποίωνΘεὸςεἶναι ἡ κοιλιά. Ὁ ἄλλος λόγος τῆς νηστείας
εἶναιοἰκονομικὸςκαὶ κοινωνικός, νὰ μάθουμε δηλαδὴνὰτρῶμε λιτά, γιὰνὰἔχουμε
πάντοτε ἐπάρκειακαὶνὰμποροῦμενὰ δίνουμε σὲἐκείνουςποὺδὲνἔχουνκαὶπεινοῦν. Κι
αὐτὸντὸ λόγο βέβαια, δὲντὸν δέχονται ἐκεῖνοιποὺστὴ ζωή τους ἐνδιαφέρονται μόνο
γιὰτὸνἑαυτό τους. Λέγεται σήμερα ὅτιτὰἀγαθὰτῆςγῆςδὲνἐπαρκοῦννὰ θρέψει τὸν
πληθυσμό της. Δὲνεἶναιἔτσι. Ἡ γῆδὲνμπορεῖνὰ θρέψει τὴν πλεονεξία μας. Τρίτος
λόγος τῆςνηστείας εἶναιὑγιεινός, ἀλλὰ
γι’ αὐτὸνμᾶς λένε οἱ γιατροί, ὅτανγιὰ διάφορες ἀσθένειεςὁρίζουν δίαιτα,
ἡ ὁποία βέβαια, τότε εἶναιὑποχρεωτική.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ νηστεία δὲνεἶναιμιὰἐξωτερικὴ πράξη γιὰἐπίδειξη. Εἶναι πράξη ἐσωτερικὴ,
τῆςκαρδιᾶςκαὶτῆς διαθέσεώς μας, ποὺ γίνεται ἐνώπιοντοῦΘεοῦ, γιὰτὸ δικό μας
ὄφελος. Ὅ, τι μᾶς ζητάει ὁ Θεός, δὲνἐξυπηρετεῖἐκεῖνονἀλλὰἐμᾶςτοὺςἴδιους.
Ἂνἀποφασίσουμενὰἀνταποκριθοῦμε, νὰτὸ κάνουμε μὲἀγάπηκαὶ χαρά, ὄχιὡςἀγγαρείακαὶ
στέρηση. Ἡ νηστεία δὲνεἶναι ὁ σκοπός, εἶναιτὸ μέσον γιὰνὰἐπιτύχουμε δύο ἄλλαπιὸ
σημαντικά. Τὸἕναεἶναινὰ μάθουμε νὰσυγχωρᾶμετοὺς συνανθρώπους μας.
Τὸἄλλοεἶναινὰμὴν κολλάει ἡ καρδιά μας στὰἐπίγεια πράγματα. Ὅμωςγι ́αὐτά,
χρειάζεται νὰἔχουμεδυνατὸχαρακτῆρα. Δὲνσυγχωρᾶμετοὺςἄλλουςκαὶζοῦμε μαζί τους
σχέσεις φθονερῆς πίκρας καὶσκληρῆς κακίας, ἐπειδὴδὲν μάθαμε νὰ νηστεύουμε
τὸνἐγωϊσμό μας, νὰτὸν περιορίζουμε καὶνὰξεπερνᾶμεἔτσιτὶς κακίες τῶνἄλλων
συνανθρώπων μας, γιὰνὰμὴνμᾶς γονατίζουν ἢ νὰμᾶςἐξουθενώνουν. Ὅποιος νηστεύει τὸνἐγωϊσμό
του, αὐτὸςεἶναι πάντα χαρούμενος καὶνικητὴςστὴ ζωή. Καὶτὸ δεύτερο: μένει ἡ
καρδιά μας κολλημένη σὲ πλούτη, ὅτανδὲνἀφήνουμεἀνάλαφρητὴν ψυχή μας νὰ πετάξει
ψηλὰκαὶνὰδεῖτὴνἀλήθεια: ὅτιὅλαὅσαἀποκτοῦμε σ’ αὐτὴντὴ ζωή, δὲνμᾶςἀνήκουν, ἐδῶθὰ
μείνουν, ἄλλοιθὰτὰ πάρουν μετὰἀπὸμᾶς, κι ἔπειταἄλλοι, κι ἄλλοι.
Ἐκεῖνοποὺἀξίζειεἶναι ἡ σχέση μας μὲτὸΧριστὸκαὶ ἡ μόνιμη κατοικία μας ποὺεἶναι ἡ
Βασιλεία τῶνΟὐρανῶν. Ψευδαίσθηση εἶναι ὁ πλούτος, ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐπιτυχία μας.
Σὰντὴνπρωϊνὴ πάχνη χάνονται καὶξεχνιοῦνται κι ὅσοπιὸ κολλημένος εἶναικανεὶς σ
́αὐτά, τόσο πιὸδυστυχὴς γίνεται, ἐπειδὴπολὺ γρήγορα θὰ νιώσει ὅτι φεύγει
ἀπὸτὴζωὴκαὶτὰἀφήνει πίσω. Ἐκεῖνοποὺἀξίζεινὰ θησαυρίσουμε ὅσοζοῦμε, εἶναινὰ
μάθουμε νὰ χαιρόμαστε τὴν κάθε ἡμέρα μας, νὰἐμπιστευόμαστετὸΧριστὸκαὶνὰἀγαπιόμαστε
μεταξύ μας. Αὐτὸςεἶναιθησαυρὸςμὲσταθερὴἀξία.
Ἂς κινήσουμε λοιπόν, τὸπρῶτοβῆμα μας γιὰτὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴἀπὸἀπόψε. Ἡ Ἐκκλησίαὑπάρχειγιὰἕνα
λόγο στὴγῆ, γιὰνὰσυγχωρεῖ ὁ ἴδιος ὁ ΘεὸςμέσῳτῆςἘκκλησίας του ὅλους μας
ἀνεξαιρέτως. Ὅποιοι κι ἂνεἴμαστε, μᾶς δέχεται ὁ Χριστός, ὅ,τι κι ἂνἔχουμε κάνει
μᾶςσυγχωρεῖ. Ἄρκεῖνὰτὸ θέλουμε ἐλεύθερακαὶ πρόθυμα. Ποιὸςδὲνθὰ συγχωρέσει
τὸνἀδελφό του ὅτανἔτσιθὰ κερδίσει τὴ συγχώρηση τοῦΘεοῦ; Τί εἶναι ἡ στέρηση
τῶντροφῶνμπροστὰστὶς δωρεές τοῦΘεοῦ; Τί ἀξίζειστὴ ζωή μας περισσότερο
ἀπὸτὸΧριστὸκαὶτὴνἀγάπη του;
Καλὴ Σαρακοστή, ἀγαπητοί μου, καλὴ δύναμη στὸν πνευματικό σας ἀγῶνα,
στὴνκορυφὴτοῦὁποίου στέκεται καὶμᾶς περιμένει ὁ Χριστός.
