Ο Γκουίντο, ένας Ιταλός Eβραϊκής καταγωγής, φτάνει σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας για να πιάσει δουλειά ως σερβιτόρος στο ξενοδοχείο του θείου του. Ο Γκουίντο είναι αστείος και χαρισματικός, ειδικά όταν γνωρίζει μια δασκάλα, τη Ντόρα. Η Ντόρα όμως, προέρχεται από μια πλούσια, αριστοκρατική, μη εβραϊκή οικογένεια. Η μητέρα της θέλει να καλοπαντρευτεί, αλλά η Ντόρα ερωτεύεται τον Γκουίντο και τη μέρα του γάμου της, κλέβονται. Περνούν αρκετά χρόνια και πλέον το ζευγάρι έχει ένα γιο, τον Τζιοζέ. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις έχει ξεσπάσει. Ο Γκουίντο, μαζί με το θείο του και το γιο του αναγκάζονται να επιβιβαστούν σ’ ένα τρένο με προορισμό ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η Ντόρα ζητάει να πάει μαζί τους αλλά δεν της επιτρέπεται. Στο στρατόπεδο, ο Γκουίντο κρύβει τον γιο του από τους Ναζί φύλακες, του δίνει κρυφά φαγητό και προσπαθεί να τον κάνει να μην καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει. Έτσι, τον πείθει ότι το στρατόπεδο είναι απλά ένα παιχνίδι, στο οποίο ο παίκτης που θα καταφέρει να μαζέψει 1.000 πόντους θα κερδίσει ένα τανκ. Του λέει αν κλάψει, παραπονεθεί, ζητήσει τη μαμά του ή πει ότι πεινάει θα χάσει.
Η «Ζωή Είναι Ωραία», αποτελεί
ίσως την κορυφαία καλλιτεχνική δημιουργία του Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος
υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σενάριο (μαζί με τον Βιντσέζο Τσέραμι), ενώ κρατά
για τον εαυτό και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από
τη φράση του Λέων Τρότσκι. Εξόριστος στο Μεξικό, γνωρίζοντας ότι θα σκοτωθεί
από δολοφόνους του Στάλιν, είδε τη σύζυγό του στον κήπο και έγραψε ότι «η ζωή
είναι ωραία». Το φιλμ έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων
Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας εν τέλει τρία, στις Κατηγορίες:
Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Μπενίνι
(ο οποίος το πανηγύρισε δεόντως και δικαίως) και Καλύτερης Μουσικής.
Ο Ρομπέρτο Μπενίνι γεννήθηκε
στη Μισερικόρντια (Τοσκάνη) τον Οκτώβριο του 1952, σύντομα όμως η
οικογένειά του μετακόμισε στο Πράτο (Τοσκάνη) όπου και μεγάλωσε. Αποφοίτησε από
το Οικονομικό Ινστιτούτο του Πράτο. Η πρώτη του εμπειρία μπροστά σε κοινό ήταν
στο τσίρκο Modin όπου έπαιζε σε πλατείες και έπειτα έλαβε μέρος στην Festa
dell΄ Unitα ( καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και συναυλίες που διοργάνωσε το
κομμουνιστικό κόμμα). Η καριέρα του ως ηθοποιός άρχισε να απογειώνεται με τις
ταινίες Chiaro di Luna (1979), I Giorni Contati (1979), Letti Selvaggi (1979),
La Luna (1979), Chiedo Asilo (1980), Il Pap΄occhio (1980), Il Minestrone
(1981). Το 1983 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία Tu Mi Turbi (στην οποία
γνώρισε τη σύζυγό του). Το 1984 σκηνοθέτησε την δεύτερή του ταινία, Non
Ci Resta Che Piangere. Η τρίτη του ταινία ως σκηνοθέτης / ηθοποιός ήταν η Il
Piccolo Diavolo (1988) και ακολούθησαν οι Johnny Stecchino ( 1991), Il Mostro
(1994), Life Is Beautiful (1997), Pinocchio (2002) και The Tiger and the Snow
(2005). Ήταν επίσης υποψήφιος για Nobel Λογοτεχνίας για τις επεξηγήσεις
του και τις απαγγελίες στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη (2007).
Με στοιχεία από: tvxs.gr
