-Τα αμέτρητα και πρωτόγνωρα εκκλησιαστικά σκάνδαλα αφορούν όχι μόνο μια μικρή ομάδα παπάδων αλλά ένα ολόκληρο «οικοδόμημα κακών διαχειριστών».
-Η ποικιλία αυτών των «σατανικών διαχειριστών»
λειτουργεί κάτω από την ακούσια προστασία των υψηλών ιεραρχών, από αυτούς
αντλούν δύναμη και εξουσία, προδίδοντας σοβαρούς κανόνες κοινωνικής ηθικής και
την εμπιστοσύνη τους.
-Εδώ. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα σχήματα
λαϊκών που διείσδυσαν στα «στεγανά» της εκκλησίας ως εργαζόμενοι με αποτέλεσμα
να προκαλούν, υποκρίνονται, ακόμα και να ξεγελούν πλήθος πιστών ανθρώπων κυρίως
τις άγιες ημέρες των εορτών. Αυτοί δίπλα στα εκατοντάδες χιλιάδες φτωχά
ελληνικά νοικοκυριά φαντάζουν σαν αφεντικά της general motors, διότι διαθέτουν
όχι μόνο εκκλησιαστική δύναμη αλλά και πολιτική.
-Φέρνω ένα (επίκαιρο) απλούστατο παράδειγμα
που το βιώνουν κάθε φορά στις εορτές εκατοντάδες δεκάδες άστεγοι και άποροι
συμπολίτες μας. Η εκκλησιά μοιράζει τις άγιες μέρες τρόφιμα! ναι, αλλά σε
ποιους; Στους έχοντες και κατέχοντες, στα «δικά της» «παιδιά» με θρησκευτικά,
πειθαρχικά, κομματικά, αλλά κυρίως με πολιτικοανταποδοτικά κριτήρια.
-Αυτή η πράξη δεν «στοιχειώνει» μόνο τους ιδιοτελείς διαχειριστές αλλά κυρίως την Κεφαλή, που δεν μπόρεσε ή δεν έδειξε τον απαιτούμενο ζήλο να αποφευχθεί η «κακή μοιρασιά», διότι την ημέρα της κρίσης θα λογοδοτήσουν ενώπιον του Θεού! για την ανεπάρκεια που επέδειξαν με «περίσσιο ζήλο», αδικώντας τους πραγματικά φτωχούς και τότε δεν θα είναι δίπλα τους ο Χριστός να πει: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι».
-Η πολυπόθητη Κάθαρση δεν μπορεί να έρθει από
κάτω, πρέπει να ξεκινήσει από την κεφαλή των εκκλησιών, διαφορετικά αυτό το
σύνθημα αποτελεί εμπαιγμό προς τους πιστούς.
-Στην πράξη αυτό σημαίνει μηδενική ανοχή στις
«κλίκες» των λαϊκών εσωτερικών ημετέρων - αυλικών,
…μηδενική ανοχή στα, δικά μας παιδιά
…μηδενική ανοχή στο, κάνε αυτό που νομίζεις
…μηδενική ανοχή στο, σε κληρονόμησα
…μηδενική ανοχή στο, τα βρήκα έτσι, θα πάει
έτσι
…μηδενική ανοχή στο, δεν μπορώ να τα αλλάξω.
-Μπορεί οι ιεράρχες μας να μην έχουν την
ικανότητα να βλέπουν αυτά που πρέπει ή να μην θέλουν, αλλά πάντα θα υπάρχει μια
Φωνή που θα τους τα θυμίζει, σήμερα ΕΓΩ, αύριο κάποιος άλλος και έτσι ο κύκλος
της δημοσιότητας θα είναι ΑΕΝΑΟΣ, το «θλιβερό» βάρος της εκκλησίας τελικά δεν
είναι μόνο οι «κακοί» παππάδες, αλλά κυρίως το πολιτικό (λαϊκό) προσωπικό. Επί
παραδείγματι, λογιστές, οδηγοί! κ.ά. Τίποτα κρυφό, όλα στο Φως!-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Διαχ. στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
