Κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας για την Κυριακή
ΙΓ´ Λουκά (24 Νοεμβρίου 2024)
Εὐαγγέλιο: Λουκᾶς18:18-27
Στὴνεὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺἀκούσαμε σήμερα, ὁ Κύριός μας παρουσιάζει
σὲὅλους μας αὐτὸτὸἕναποὺμᾶς λείπει.
Παίρνει ἀφορμὴἀπὸ μία ἐρώτησηποὺἀπευθύνειἕναςἄρχοντας,
ποὺμπορεῖνὰἦτανἀρχισυνάγωγος ἤ γραμματέας. ἈπὸτὸνεὐαγγελιστὴΜατθαῖο,
ποὺμᾶςἀναφέρειτὸἴδιο περιστατικό, μαθαίνουμε ὅτιαὐτὸςἦταν νεανίσκος, δηλαδή,
κατὰτοὺςἙβραίους, κάτω τῶν σαράντα χρόνων, περίπου τριάντα μὲ σαράντα ἐτῶν.
Ἦτανδὲκαὶ πλούσιος. Ἄρχοντας, λοιπόν, νέος καὶ πλούσιος. Ἦτανἱκανοποιημένοςἀπὸτὴν
ζωή του; Ἦτανεὐτυχισμένος; Ὄχι. Οὔτετὰἀξιώματα, οὔτετὰ πλούτη, οὔτετὰ νιάτα
ξεδιψοῦντὸνἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωποςδιψᾶ κάτι ἄλλο· νὰ ζήσει αἰώνια.
Πλησιάζει, λοιπόν, αὐτὸς ὁ νεανίσκος τὸνἸησοῦ, τὸνπροσφωνεῖ μάλιστα
διδάσκαλο ἀγαθό, καὶτὸνρωτᾶ τί νὰ κάνει, γιὰνὰ κληρονομήσει τὴναἰώνια ζωή.
Κατὰτὴνἀντίληψηἐκείνηςτῆςἐποχῆς, ἐννοεῖνὰ ζήσει χρόνια πολλὰκαὶ χαρούμενα.
Καὶὄχι μόνον τὸνἀποκαλεῖ διδάσκαλο, ἀλλὰκαὶτὸν λέγει ἀγαθό, ποὺ μόνον τὸνΘεὸ
χαρακτήριζαν ἔτσι. Ὅμωςτὸνθεωρεῖἁπλὸἄνθρωποκαὶἴσωςἀπὸ φιλοφροσύνη
τὸνὀνομάζειἀγαθό. Ἐφ’ ὅσον ὁ νεανίσκος τὸνθεωρεῖἄνθρωπο, ὁ Ἰησοῦς παίρνει τὴ
θέση τοῦσυνομιλητῆ Του καὶτοῦ λέγει: “Γιατί μὲἀποκαλεῖςἀγαθό, ἐφ’
ὅσονἀπευθύνεσαισὲ μένα, μὲτὴνἰδέαὅτιεἶμαιἁπλὸςἄνθρωπος; Ἀγαθὸςεἶναι μόνον ὁ
Θεός. Γνωρίζεις τὶςἐντολές”· καὶ ὁ Χριστὸςτοῦἀπαριθμεῖ πέντε ἐντολὲςτοῦμωσαϊκοῦ
νόμου, ποὺἀναφέρονταιστὶςἀνθρώπινες σχέσεις. Ἀπὸτὴνἀπάντησητοῦ νεανίσκου
μαθαίνουμε ὅτιεἶναικαὶκαλὸςἄνθρωπος. Ὅλεςαὐτὲςτὶςἐντολὲςτὶς φύλαξε ἀπὸ τότε
ποὺἦταν νέος. Καὶὅμωςοὔτεαὐτὸτὸν γεμίζει. Ἀναζητεῖ κάτι ἄλλο,
ποὺνὰτὸνὁδηγήσειστὴναἰώνια ζωή.
Τότε ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀψευδὴςἸατρὸςποὺ βλέπει ὅσαδὲν βλέπουμε ἐμεῖς,
σὰντὸνἰατρὸποὺ βλέπει μὲτὶςἀκτῖνεςαὐτὸποὺδὲν βλέπουμε ἐμεῖς, τοῦ λέγει: “Σοῦ
λείπει ἀκόμηἕνα. Ὅλαὅσαἔχεις, πούλησέ τα καὶ μοίρασέ τα στοὺς πτωχούς. Ἔτσιθὰἔχειςθησαυρὸστὸνοὐρανὸκαὶἔλανὰμὲἀκολουθήσεις”.
Ὁ Κύριος τονίζει πιὸπολὺτὴ θυσία ποὺτὸνκαλεῖνὰ κάνει, παρὰτὴνἐλεημοσύνη.
Τὸνκαλεῖνὰτὰἀφήσειὅλακαὶνὰτὸνἀκολουθήσει. Ὁ εὐαγγελιστὴςΜᾶρκος, μάλιστα,
προσθέτει ὅτι ὁ Κύριος τὸν συμπάθησε αὐτὸντὸν νέο. Ἀλλὰ ὁ νέος τὰἄκουσεαὐτὰκαὶ
λυπήθηκε πάρα πολύ, κατάκαρδα. Ἦτανπολὺ πλούσιος. Εἶδε ὁ Ἰησοῦςὅτιαὐτὸς ὁ
λαμπρὸς νέος στενοχωρήθηκε τόσο πολὺκαὶ τόνισε πόσο δύσκολο εἶναιὅσοιἔχουντὰ
χρήματα νὰεἰσέλθουνστὴ βασιλεία τοῦΘεοῦ. Εἶπεδὲκαὶ μία παροιμία τῆςἐποχῆς του,
ποὺχρησιμοποιοῦσανγιὰνὰ δείξουν πόσο ἀδύνατοεἶναι κάτι. Εἶναιδυνατὸν ἡ καμήλα
νὰ περάσει μέσα ἀπὸτὴν τρύπα τῆς βελόνας; Ἀδύνατον. Ἔτσι, λοιπόν,
“πιὸεὔκολοεἶναι νὰ περάσει ἡ καμήλα ἀπὸτὴν τρύπα τῆς βελόνας, παρὰἕνας πλούσιος
νὰεἰσέλθειστὴ βασιλεία τοῦΘεοῦ”. Ὅτανἄκουσαναὐτὸοἱ παρευρισκόμενοι,
ἀναρωτήθηκαν: “Καὶποιόςμπορεῖνὰσωθεῖ;”. Ἐφ’ ὅσονεἶναι τόσο δύσκολο νὰσωθοῦνοἱ
πλούσιοι, “ποιόςμπορεῖνὰσωθεῖ;”. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τοὺςἐνθάρρυνεκαὶεἶπε:
“Αὐτὰποὺεἶναιἀδύναταγιὰτοὺςἀνθρώπους, εἶναιδυνατὰγιὰτὸν Θεό”. Μὲτὴ δύναμη, ποὺ
δίνει ὁ Θεός, δὲνεἶναι τίποτε ἀδύνατο.
Ἡ περικοπὴαὐτή, ἀγαπητοί μου, δείχνει ἐνπρώτοιςτὸ πόσο ποθεῖ ὁ
ἄνθρωποςτὴναἰώνια ζωή. Ὅλαὅσαἔχουμεσὲαὐτὴντὴνζωὴδὲνἱκανοποιοῦναὐτὸντὸν πόθο·
οὔτετὰ πλούτη, οὔτεοἱἡδονές, οὔτε κάτι ἄλλο. Αὐτὸποὺκατὰ βάθος ἀναζητοῦμεὅλοι,
εἶναινὰ ζήσουμε αἰώνια. Ἀλλ’ αὐτὴ ἡ αἰώνιαζωὴδὲνἀρχίζειμετὰἀπὸτὸν θάνατο.
Ἀρχίζειἀπὸαὐτὴντὴν ζωή, ὅτανπιστεύσουμεστὸν Κύριο, ὅταν γνωρίσουμε τὸνΣωτῆρα
μας.
Πῶς, ὅμως, θὰπιστεύσουμεστὸν Χριστό, πῶςθὰτὸνἀκολουθήσουμε, ὅταν
νομίζουμε ὅτιεἴμαστε τέλειοι καὶἀγνοοῦμεὅτιμᾶς λείπει ἀκόμηἕνα;
ΜπορεῖνὰεἴμαστεστὴνἘκκλησία, ἀσφαλεῖςστὸ λιμάνι. Ξέρουμε, ὅμως,
ὅτιτὸπλοῖομπορεῖνὰ ναυαγήσει, νὰβυθισθεῖἀκόμηκαὶ μέσα στὸ λιμάνι. Ἂνστὸ σκάφος
ὑπάρχουνπολὺμικρὰ ρήγματα καὶἀπὸκεῖ μπαίνουν μικρὲς σταγόνες, ποὺ μαζεύονται
στὴ σεντίνα, στὸ χαμηλότερο σημεῖοτοῦ κύτους τοῦ πλοίου,
χωρὶςνὰτὸἔχουμεἀντιληφθεῖ, τὸ σκάφος κινδυνεύει νὰβυθισθεῖ. Αὐτὰτὰπολὺμικρὰ
ρήγματα εἶναιτὰ καθημερινά, τὰμικρὰἁμαρτήματα, ποὺδὲντοὺς δίνουμε σημασία·
αὐτὰποὺἀδιαφοροῦμε, ποὺἀμελοῦμενὰτὰ κόψουμε.
Τί κρῖμα! Ἕναςἐξαίρετος νέος,
ἄρχοντας, πλούσιος, καλὸςἄνθρωπος, καλεῖταινὰἀφήσειτὰ πλούτη του
καὶνὰἀκολουθήσειτὸνἸησοῦ, νὰ κερδίσει αὐτὸποὺποθεῖ, τὴναἰώνια ζωή, καὶδὲντὸ
κάνει. Ἡ φιλαργυρία του δὲντὸνἀφήνει. Τὸν κρατάει δέσμιο. Ὁ Κύριος τὸν
συμπάθησε καὶ θέλησε νὰτὸνἀκολουθήσει. Ἀλλὰἐκεῖνοςδὲν θέλει. Προτιμᾶ τὰ πολλὰ
κτήματά του, παρὰτὴνἀπόκτησητῆς βασιλείας τοῦΘεοῦ.
Καὶμεῖς πόσες φορὲς διστάζουμε, πόσες φορὲςδὲν θέλουμε
νὰἀκολουθήσουμετὸνἀγαθὸ Διδάσκαλό μας! Μᾶςκατακρατοῦντὰἀδύνατασημεῖα μας,
τὰμικρὰἐλαττώματά μας, ποὺδὲντὰθεωροῦμεἐπικίνδυνα. Πόσα διδάγματα μποροῦμενὰ
πάρουμε! Μία ματιὰἔρριξε ὁ Δαυὶδκαὶαὐτὴτὸνἔρριξεστὸν φόνο καὶστὴ μοιχεία. Ὁ
Ἀχιλλέας, ποὺἦτανἀήττητοςστὶς μάχες, ἔχασετὴν ζωή του, γιατί τραυματίσθηκε
σὲἕνασημεῖοτοῦ σώματός του, στὴν πτέρνα. Ἡ Πόλη ἔπεσε γιατί κατὰ λάθος
ἔμεινεἀνοικτὴ ἡ κερκόπορτα. Μία ὁλόκληρη μάχη χάθηκε, ἐπειδὴἕνακαρφὶἔφυγεἀπὸτὸ
πέταλο τοῦἀλόγουτοῦστρατηγοῦ.
Εἶναι, λοιπόν, ἐπικίνδυνατὰμικρὰἐλαττώματά μας. Δὲντὰ βλέπουμε, ὅπωςδὲν
βλέπουμε τὰ μικρόβια, ποὺεἶναι τόσο ἐπικίνδυνα. Δὲντὰπαρατηροῦμε.
Δὲνμᾶςἐνοχλοῦν. Ἀντίθετα, μπορεῖνὰτὰἔχουμεἀνυψώσεισὲἀρετές. Ἀποφεύγουμετὰ
μεγάλα ἁμαρτήματα, σὰντὰ λιοντάρια ποὺτὰ βλέπουμε καὶ προφυλαγόμαστε.
Τὰμικρὰἐλαττώματατὰθεωροῦμεχωρὶς σημασία, ἀλλ’ αὐτὰμᾶςστεροῦντὴναἰώνια ζωή.
Ἀγωνιζόμαστεκατὰτῶνπαθῶν. Καλὰ κάνουμε. Ἀλλά, τὰ μικρά μας ἐλαττώματατὰ
θωπεύουμε. Χωρὶςνὰτὸ νοιώθουμε, τὰἀφήνουμενὰ μεγαλώνουν καὶνὰμᾶς καταστρέφουν.
Ἐπηρεάζουνἀρνητικὰτὴν πνευματική μας πορεία, ἀλλὰδὲντὸ καταλαβαίνουμε. Ἄν,
ὅμως, θέλουμε νὰἀκολουθήσουμετὸν Χριστό, ὀφείλουμενὰἀφήσουμεἀκόμηκαὶαὐτὸτὸἕναποὺ
στέκεται ἐμπόδιοστὴν πορεία πρὸςτὸν Χριστό. Μόνον ἡ χάρις τοῦΘεοῦμπορεῖνὰτὸ
σηκώσει. Ἀρκεῖἐμεῖςνὰἔχουμετὴ θέληση νὰτὸ πράξουμε. Αὐτὴσυνεργεῖστὴ χάρι
τοῦΘεοῦ, ποὺ θεραπεύει τὰἀσθενῆκαὶἀναπληρώνειτὶςἐλλείψεις μας. Μὲτὸνἀγῶνα μας,
μὲτὴνεὐλογίατοῦΘεοῦ, μὲτὸν φωτισμό Του, μποροῦμενὰἐντοπίσουμετὰ μικρά μας
ἐλαττώματα, γιὰνὰεἴμαστεἀκόλουθοιτοῦ Κυρίου. Ἀμήν.
* Νὰἀναγνωσθεῖκατὰτὸ Κοινωνικό.
