ακόμα μία νύχτα που άφησα τη
ζωή να με προσπεράσει…
ή άραγε με προσπέρασε χωρίς
καν να με ρωτήσει;
-Τόσα χρόνια με προσπερνάει
γιατί να μην κάνει το ίδιο και αυτό το βράδυ;
-Είχα την ευκαιρία να βρεθώ
με φίλους,
με ανθρώπους που με
νοιάζονται και με αγαπάνε…
ανθρώπους που λάμπει το
πρόσωπο τους όταν με βλέπουν…
ξέρεις, όπως κάνουν οι
πραγματικοί φίλοι…
-Μην φανταστείς, δεν είναι
πολλοί, μία χούφτα άνθρωποι…
όμως τελευταία ακόμα και
αυτοί δεν είναι ικανοί να με καταλάβουν…
να περιορίσουν την θλίψη μου…
να σκοτώσουν την μοναξιά μου.-
